|
De wandeling met de hond is gedaan. Eventjes naar het strand gaan kijken, wat lopen in de duinen en nog genieten van een proper en rustig strand. Natuurlijk is de zee voor iedereen maar het is toch plezant als je er alleen op loopt en dan denken "wat een mooie grote tuin heb ik toch, en hoe mooi is die zee weeral". Vooral omdat het een grote hof is die van mij geen onderhoud vraagt, alleen proper zijn en zorgen dat de hond niks achterlaat. Maar daar gaat het vandaag dus niet over. Tot mijn eigen verbazing is dit al het 150e tekstje dat ik op deze blog schrijf. Toch even de tijd nemen en er bij stil te staan. Ik ben op 6 januari 2020 begonnen omdat ik een compagnon om te babbelen zocht, iemand aan wie ik mijn commentaren, gedachten, belevenissen, kronkels enz. kwijt kon. Met een klein hartje begon ik er aan, want tenslotte is deze blog publiek en geef je een stuk van jezelf prijs. Ik kwam terecht in de categorie, "dagboek- bedenkingen" en dat omschrijft precies wat ik wilde bereiken met mijn notities. Mijn grote en kleine bekommernissen van iedere dag, belevenissen van mezelf en mijn huisgenoot en dan de bedenkingen die ik heb bij de gebeurtenissen van de grote, boze, woelige wereld. Ik heb al veel opgezocht op het internet, best veel gestudeerd ook om me een onderwerp eigen te maken en het dan in simpele woorden te kunnen schrijven. Mijn herinneringen terug opgebouwd en genoteerd. Veel nieuwe woorden geleerd, gebruik maken van de leestekens, proberen mijn werkwoorden juist te vervoegen, de woorden juist te gebruiken. Best wel veel goede resultaten. Vooral ben ik blij met de serieuze geheugentraining, woorden die me vroeger soms ontglipten, komen nu zonder meer te voorschijn in mijn brein. Synoniemen gebruiken, spreekwoorden zoeken en betekenis en herkomst opzoeken, zoveel plezante dingen heb ik al die tijd gedaan. Ik ben terug aandachtig beginnen lezen en alle onderwerpen zoals een spons opzuigen om ze te kunnen gebruiken als het pas geeft. Een goed nieuws show dus. Het enige minpuntje is: ik verwachtte meer respons, commentaar, een goedkeuring of een andere mening op mijn schrijfsels. Maar wat niet is kan nog komen en dat hoop ik dan voor de volgende berichtjes.
Over mijn planning heb ik al geschreven en gezegd dat er soms obstakels zijn die het schema in de war brengen en onuitvoerbaar maken. Een typisch voorbeeld van zo'n onverwachte gebeurtenis was gisteren voorgevallen: een mailbox met 65 mails die verhaaltjes en filmpjes brachten. Ik kan je wel vertellen dat er een paar uur overheen gaan om het allemaal te lezen of te bekijken. Sommige verhaaltjes en filmpjes zijn echt hilarisch en bezorgen me een schaterlach, tranen van plezier en een goed gevoel. Andere zijn wat minder en dan is de delete-knop ideaal. Het is thuiscinema, en gisteren was het toch te warm om buiten te lopen. Dan doorsturen naar al de andere senioren die op een tijdverdrijf zitten te wachten.
|
