Er was gisterenavond geen enkel programma dat me aan de buis kon kluisteren, zelfs "De Rugzak" begon me de keel uit te hangen. Het is altijd hetzelfde met al die durf-alls die overal naar toe trekken om toch maar reisdocu's te maken die de mensen tot het uiterste drijven en de kleine kantjes van iedere deelnemer tonen en op pelicule vast te leggen. Ze hebben wel een gemeenschappelijk scheldwoord om hun frustratie, kwaadheid, irritatie, plezier of verbazing te benoemen: fuck, fuck, fuck en dat tot in de 20e graad. Of ze nu aan de noordpool vertoeven, of in de woestijn, of in de Australian bush, er zijn de gemeenschappelijke vloeken bij pijn, heimwee, verdriet. Was er vroeger het 'godvermiljaardenondeju' dan zijn na zovele jaren  de koperen en papieren spreuken van 'hier vloekt men niet, god ziet u' vervangen, door zoals bijna alles, het Engelse 'fuck'. Geen zin wordt er meer gesproken zonder dat dàt woord er ingelast is. Eerlijk gezegd, ik ben er allergisch aan geworden, ik heb er alleen het bijkomende eczeem nog niet van gekregen. Maar 's avonds wil ik toch altijd die tv aanzetten, gewoon om wat kleur te zien in de duisternis en een stem te horen. Ik zet wel onder alle Vlaamse,Nederlandse en Engelse programma's teletekst, zodat het lawaai van de stemmen niet overdonderend is in de stilte van mijn huis. Vandaag zou het dan de ultieme datum zijn dat er een nieuwe regering tevoorschijn komt. Althans dat zou Bartje aan de Koning moeten gaan zeggen. Was het niet zo voor te wenen, ik zou plezier hebben van het theater dat opgevoerd wordt door ene Connor. Volgens mij is dat zijn wraakaktie voor het leed dat hem is aangedaan om als ongecontrolleerde zatterik door het stof van de partij en de Wetstraat te moeten gaan. De mooie jongen laat zich echt van zijn kleine kantje zien en wil tegen de grote broer optornen door dwars te zitten op alle voorstellen die er gedaan worden. Wat is onze stem van juni 2024 in dat rancuneuze vertoon nog waard? Voor Bart is burgemeester zijn belangrijker dan federaal premier zijn en dat laat hij duidelijk blijken. Ik denk ook wel dat zijn grote droom van een Vlaamse land, stilletjes overtroefd wordt door de werkelijkheid, dat we hoeveel ministers we ook hebben, op wereldschaal niks te betekenen hebben. Misschien luistert hij vandaag ook eens naar "As tears go by" van Marianne Faithfull (1946-2025) of nog beter naar "The Ballad of Lucy Jordan". De zangeres met de doorleefde rauwe stem van roken en drinken. Enfin, de wijsbegeerte roept me: "om zijn reputatie te behouden moet elke wetenschapper zeggen dat hij een hekel heeft aan metafysica": schreef Alfred Whithead, een Brits Amerikaans filosoof, natuur- en wiskundige. Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Evenals aan de pianiste, jazzzangeres componiste Cecile McLorin Salvant. Nu ga ik nog een beetje van de zon genieten. Tot morgen