Waarschijnlijk snakt op dit ogenblik iedereen die dit leest zoals ik naar zon, blauwe lucht en warmte …Ik ben de winter hartstochtelijk beu en moest ik een zonnebank hebben,  dan zou ik er op slag onder gaan liggen tot ik een bruin korstje kreeg.

Daarnet keek ik in de spiegel … had ik beter niet gedaan … want ik heb de kleur van een slecht gebakken pannekoek.     Ik had mijn rouge al in mijn handen maar bedacht me net op tijd, want alles wat ik op mijn gezicht smeer mondt daarna uit in een jeukende boebeltjes uitslag.   Stel je voor een bleke pannekoek met rode boebeltjes, niet te doen!

Maar soit, mijn verjaardag nadert met rasse schreden en meestal (vingers en tenen gekruist) komt rond die tijd de eerste heerlijke lentezon piepen.   Laten we hopen dat het dit jaar ook weer het geval zal zijn.

Mr. Silver is naar de koekenstad om een pintje te drinken en bij te babbelen met zijn maatjes, hij heeft ze een drietal weken moeten missen ocharme omwille van mijn gezondheidsperikelen.   Florent de Nightingale heeft zijn hoedje afgezet nu het wat beter met me gaat.

Ik heb daarnet de kranten gelezen, ook diegenen die ik nog niet gelezen had en ik merk dat wij babyboomers nu absoluut de kop van jut zijn.   Het is onze schuld dat er zoveel pensioenen moeten uitbetaald worden, het is onze schuld dat er geen geld meer in de grote Belgische spaarpot is … sorry hoor mensen, maar kunnen wij er iets aan doen dat ‘de pil’ slechts in de jaren zestig werd uitgevonden. 

Blame it on our parents,  die uit een verschrikkelijke oorlog kwamen en geen ander vermaak hadden dan veel noekie noekie in de beddenbak.    

Zij waren de eerste generatie die ervoor moest zorgen dat er geld in de pensioenenkas moest komen, want de generatie ervoor kende het woord pensioen nog niet.  

Wij droegen zonder morren af voor het pensioen van onze ouders.   Wat zeg ik?   We gingen eerst werken en gaven jarenlang onze volledige wedde thuis af aan onze ouders omdat ze zo lief waren geweest om ons op te voeden, dit allemaal zonder te morren of te zeveren.

Ik lees ook dat men nu gaat besparen op het openbaar vervoer.   Het vervoer van de arme man en de ouderen.   Maar allez kom zeg, waar zijn we mee bezig ?!

Bespaar eerst eens op alle grote luxe auto’s mèt chauffeur van alle ministers en grootverdieners in diezelfde sector die betaald worden door ONS de belastingbetaler.

Waarom kunnen zij niet met hun eigen autootje, fiets of het openbaar vervoer naar het werk zoals wij?    Waarom moeten zij ontbijtvergaderingen, lunches en diners op onze kosten hebben?   Kunnen ze hun boterhammetjes van thuis niet meebrengen zoals wij moesten doen?

Reken eens uit wat een besparing dat zou zijn als je bovendien nog hun extravagante, buitensporige lonen zou beperken.    Hun argument is altijd dat ze meer kunnen verdienen in de privé sector.   Wel laat ze dan naar de privé sector gaan.   Indien je daar niet presteert naar behoren vlieg je op staande voet buiten en mag je gaan stempelen.    Betaal je villa in het buitenland maar af met het stempelgeld.

Trouwens … neem nu een grootstad zoals Londen of New York met circa 12 miljoen inwoners, die steden hebben slechts een burgemeester en wij, een piepklein landje met evenveel inwoners hebben als ik me niet vergis VIJF VOLLEDIGE REGERINGEN om van de rest nog niet te spreken.

't Ja mensen, sorry hoor, maar het grijs, druilerig weer maakt me niet vrolijk en dan begin ik te zagen en te zeveren

’t zal wel overgaan zodra de zon begint te schijnen zeker? 

Toedeloekes …

28-02-2012 om 12:12 geschreven door BOJAKO  

Na een week platte rust toch mee geweest naar de Ardennen met kinderen en kleinkinderen.  Daar platte rust verder gezet.

Lieve schoondochters en zonen hebben daar voor alles gezorgd!

Nog een extra dagje doorgebracht in de zetel bij broer en schoonzus Ardennen en daar heeft broer 1 voor de inwendige mens gezorgd.   Schoonzus had zieke kleinkindjes op bezoek.  (krokus vakantie)

Terug thuis een afspraak gemaakt voor nieuwe facet infiltratie in de pijnkliniek ... afspraak is pas in juli !!!  Er is zelfs een patiëntenstop, ik mocht nog komen omdat ik daar al eerder een infiltratie had gehad.

Nu slik ik dan maar verder ontstekingsremmers en spierontspanners en extra pillen voor de maag.   Ge hoort me van ver rammelend aankomen

Mr. Silver verzorgt me uitstekend.  Hij kan niet koken maar zorgt toch dat er eten op tafel komt.

Ons huis heeft hééééél dringend een poetsbeurt nodig, maar dat zal nog even duren vrees ik.

't gaat elke dag een beetje beter en ik kan al redelijk goed terug bewegen met de nodige pijnstillers.

Onkruid vergaat niet mannekes maar lang zitten aan de computer is nog wat pijnlijk voor 't ruggeske ... liggen gaat me beter af.

Dikke kus en knuffel voor iedereen!

23-02-2012 om 18:50 geschreven door BOJAKO  

Vorige zaterdag sloeg de bijzonder hatelijke Herniaretta weer toe toen ik me in bochten wrong om het bad te poetsen.

De pijn schoot als een raket door mijn rug en in kon nog net de trappen opklauteren om me op ons echtelijk bed te laten vallen.   Dat waren zo ongeveer mijn laatste bewegingen.   Gelukkig had ik mijn GSM in mijn zak en kon ik Mr. Silver beneden opbellen om me te komen redden.

Suf van de pijnstillers heb ik het weekend doorgeworsteld en maandag kwam de huisarts bevestigen wat we al wisten.   Ontstekingsremmers en spierontspanners werden toegevoegd aan mijn dagelijkse coctail medicatie. 

Tot nu toe kan ik niet zeggen dat het al veel helpt, maar het moet wel, want volgend weekend vertrekken we met kinderen en kleinkinderen voor een weekend Ardennen. 

Ik ga nu aan mijne zilveren Florence Nightingale vragen om mijn kersenpit kussentjes nog eens te op te warmen in de microgolf oven...

Liggend typen is niet gemakkelijk, daarom stop ik nu ...

Toedeloekes !

15-02-2012 om 11:28 geschreven door BOJAKO  

Tijdens deze late,  maar bijzonder venijnige winteropstoot,  wens ik dikwijls dat ik zoals de beren een winterslaap zou kunnen doen.

In feite doe ik op mijn eigen manier wel een winterslaap.   Ik kruip ’s avonds vrij vroeg in mijn bed en vanonder een dikke donsdeken kijk ik TV tot mijn kleppen toevallen.

’s Morgens wacht ik om op te staan tot ik goed en wel zeker ben dat de verwarming de ergste kou heeft verdreven.

Helemaal anders dan tijdens de zomer …. dan sta ik op wanneer de eerste zonnestralen binnen schijnen en ga ik pas slapen wanneer de zon ondergaat.   Mijn dagen zijn dan wel de helft langer dan nu. J

Ach nog een maandje en dan is het lente.

Gelukkig hebben wij dit wisselend klimaat.   Zo leer je de warmte en de zon elke keer weer waarderen.

Nog even en we zitten te zagen en te puffen omdat het zo warm is.

Nooit content hé J

Gisteren waren we - ingeduffeld als eskimo's - met Molly op de hondenwei en er waren veel honden om mee te spelen, daar kan ze zich pas echt goed uitleven.

Mr. Silver is inmiddels al goed bevriend met veel dames die er bijna elke namiddag ook hun hond komen uitlaten. 

Zoals ik mijn blogmaatjes  heb,  zo heeft hij weldra zijn hondenmaatjes J

Vorige vrijdag hebben we Ludovicus en Paz op onze maandelijkse blogmeeting gemist, maar ze hadden allebei een goede reden om niet te komen.  Ludovicus had grote werken in huis en ons Pazke had ocharme pijn in haar knookskes.

Toch hebben we samen een plezante babbelnamiddag gehad.  

De plotse sneeuwval was wel een serieuze verrassing en Mr. Silver heeft uren aangeschoven in de file om me te komen ophalen.   Ik moet Lipske van blog Hotlips gelijk geven, ’t is gene zilveren, ’t is ne gouden! J

Over mijn kinderen heb ik zelden gestoeft omdat dat zogezegd niet hoort, maar er staat nergens geschreven dat ik niet mag stoefen over mijn kleinkinderen. J

Vorige woensdag kwam kleinzoon 1 (zesde leerjaar) binnen met een grote lach op zijn gezicht en hij zei : “nana ge gaat in de kosten vallen hoor, ik heb 91,5% op mijn rapport”.   Zijn peter (zoon 2) die ook bij ons was,  kon meteen ook zijn bijdrage leveren.

Kleinzoon zit nog altijd te dubben waar hij zijn spaargeld voor gaat gebruiken … een nieuwe Nintendo of iets anders.   Hij is verstandig, hij zal wel de juiste keuze maken, daar ben ik van overtuigd.

Nu moet ik snel snel een beetje opruimen,  want na de middag verwacht ik bezoek.

Toedeloekes !  ;-)

06-02-2012 om 12:31 geschreven door BOJAKO  

‘k Heb een paar dagen gesukkeld met een mini-virusje en heb in de zetel gelegen, gehangen, geslapen en… TV gekeken.

Meestal spoel ik de reklame spotjes tussen de programma’s zo snel mogelijk door,  maar eentje is me toch bijgebleven en blijft me intrigeren.

Welke ?

Awel die van de Nicorette inhaler.   

God weet wie er geprobeerd heeft om de inhaler op een sigaret te doen lijken,  maar naar mijn bescheiden mening lijkt het onding meer op de inbreng huls van een tampon dan op een sigaret.

’t Zou nog niet zo erg zijn moesten ze bovendien niet heel hard geprobeerd hebben om de advertentie te doen lijken op die van de stoere Marlboro cowboy.  

Nu zag ik enkel een cowboy met een tampon in z’n mond en moest ik elke keer grinniken.

Maar kom : slechte publiciteit is ook publiciteit zullen ze waarschijnlijk denken J

’t Is hier wreed koud op mijn kamertje en volgens de krant gaat het nog fameus kouder worden.

We zullen nog flink moeten stoken om het wat warm te krijgen … daar gaat onze energie rekening weer steil de hoogte in.   Ons Lewieke – zie blog Ludovicus-  maakt zich daar terecht héél boos over.

Bovendien lees ik vanmorgen in de krant dat het zover is:  gepensioneerden zullen dan toch moeten betalen voor tram en trein.

Mijnheer of mevrouw de minister reist dan wel op onze kosten gratis per luxe voituur,  chauffeur incluis.

Eind jaren zestig, begin zeventig kreeg men één of twee keer per jaar extra kindergeld …. tot ik kinderen kreeg en dan schafte men dat af.

De mogelijkheid tot ouderschapsverlof begon toen ik net uit de kinderen was.

Nu ik de pensioengerechtigde leeftijd nader schaft men gratis vervoer af.

Ach …elke keer val ik naast de boot.  Ik berust er al in.

Gelukkig ben ik arm geboren en ik bereid me er al op voor dat ik arm zal sterven indien alles zo verder gaat. 

Waarschijnlijk is dit veel minder erg dan rijk geboren worden en steeds maar dieper in een financiële put zakken.

Wij … de kinderen van net na de oorlog hebben van onze ouders geleerd hoe we met héél weinig kunnen rondkomen als het moet.

Plezant is anders, maar gelukkig weten we toch hoe.

31-01-2012 om 12:05 geschreven door BOJAKO  

 "The Help"

een boek van Kathryn Stockett.  Penguin Books  ISBN 978-0-141-03928-2

In het nederlands uitgebracht onder de naam:  “Een keukenmeiden roman”.

Mijn bedoeling was om het boek even als een tussendoortje te lezen.  

'Congo' is namelijk te dik en te zwaar om in bad te lezen, maar 'The Help' was zo ongelooflijk meeslepend, ik kon het gewoon niet neerleggen.    Na twee uur weken in een bad,  dat op temperatuur gehouden werd door toevoeging van warm water via mijn grote teen aan de kraan, heb ik daarna gewoon verder doorgelezen in de zetel en daarna in bed.  Op twee dagen tijd was het uit! 

Het had sneller gekund, maar een mens moet tot zijn spijt soms ook rekening houden met zijn huisgenoten nietwaar.

voor de lezers onder u : een echte aanrader!

Het verhaal speelt zich af in Jackson Mississippi 1962 waar onderbetaalde zwarte meiden de kinderen van hun blanke werkgevers opvoeden, maar niet hetzelfde toilet mogen gebruiken  als de huisgenoten uit schrik voor contaminatie en het zilver wordt nauwlettend in het oog gehouden …

Omdat ik vanmorgen toevallig in de krant las dat een film met de naam : "The Help" genomineerd werd voor een oscar ging ik uit nieuwsgierigheid even googelen en ja hoor : het is een verfilming van mijn pas gelezen boek.   

Om je eerste roman, uitgebracht in 2009 nu al verfilmd te krijgen en bovendien in aanmerking te komen voor een oscar …dat zegt al genoeg zeker?

25-01-2012 om 11:36 geschreven door BOJAKO  

Zaterdag en zondag hebben we kleinzoon 4 op bezoek gehad.  

Tweeënhalf jaar oud is hij,  een ongelooflijk plezante leeftijd.

Hij heeft flink en lang geslapen en dit is een héél groot pluspunt voor mensen op leeftijd zoals wij. J

Hij tatert en zingt de hele dag lang,  maar vreemde mensen zouden af en toe wel wat ondertiteling kunnen gebruiken.

Molly is en blijft ‘de waf-waf’, hij weigert pertinent om haar bij haar naam te noemen.

Hij is ‘bijna’ zindelijk en draagt nu enkel nog pamper broekjes,  geen luiers meer.

Elke keer hij luidkeels PIPI !!!! riep was het een race om het broekje af te stropen en hem tijdig op het potje te zetten, maar het lukte ons toch vier keer op vijf.

We hadden gisteren zelfs een KAKA!!! en fier bewonderden en prezen we zijn ongelooflijk flinke prestatie, terwijl hij zich met zijn hoofdje naar de grond boog met zijn bloot poepke flink omhoog om proper gemaakt te worden.

Molly keek de hele tijd verward toe … niemand maakte ooit zo’n kabaal over haar hoopjes.

Zaterdag wandelden we richting gemeentehuis, waar we getrakteerd werden op een gratis zakje friet en een glas bier of frisdrank op kosten van de gemeente.

De wandeling er naartoe was droog, maar tijdens de wandeling terug kregen we een flinke plensbui over ons heen.

Zondag namiddag duffelden we ons pagadderke lekker warm in zodat hij in de buggy een middagdutje zou kunnen doen en trokken we voor de dagelijkse wandeling naar het Nachtegalen park.  

Tijdens het heengaan hadden we deze keer wind in de rug, maar bij het terugkomen windkracht tien tegen.   Ik was stikkapot en Herniaretta maakte weer van haar peretten.

Daarom vandaag een rustdag… lekker in de zetel met een boekje. J

23-01-2012 om 15:18 geschreven door BOJAKO  

Ik ben net terug van de kapper en mijn haartjes zijn weer super kort geknipt:  coupe Judy Dench alias 'M' in de James Bond films.

Je zou denken dat zo’n kort kopje gemakkelijker te onderhouden is dan lang haar,  maar dan heb je het mis.

Toen mijn haar lang was stond ik op, borstel erdoor, staartje maken en hupsakee je kon onder de mensen komen.

Nu staat mijn kort haar elke ochtend rechtop in piekskes.  

Tof -  of beter gezegd ‘een must’ wanneer je vandaag de dag een tiener bent met een kort kopje, maar niet te doen als je al op tram 6 zit zoals ik.

Vorige zondag stond ik op en ik had het kapsel van  Steven van Herreweghe ( de jonge, huidige presentator van De Pappenheimers).  

Of je zijn kapsel mooi/tof/idioot vindt of niet, Steven kan er op zijn leeftijd mee onder de mensen komen, maar ik vond het voor mij echt niet meer kunnen. 

Wie zagen we trouwens vorige zondag tot onze verbazing optreden in de Pappenheimers?    Een ex-collega van mijne zilveren, een schat van een vrouw met een bijzonder hoog knuffelgehalte, maar dat merkte Steven ook meteen op.

Omdat het al enkele dagen mooi wandelweer is, bitter koud maar een blauwe lucht en eindelijk zon,  zijn we bijna elke dag op stap geweest met Molly om - volgens de richtlijnen van goeroe Cesar -  haar overtollige energie kwijt te geraken.

Eens thuis blijkt ze toch nog over genoeg reserve energie te beschikken om gaten in de tuin te graven en gisteren had ze zelfs twee vingers van mijn lederen handschoenen geknabbeld.

Mijn fout … ik had ze niet mogen laten slingeren natuurlijk.  

Voor ons is dit geknabbel en putten graven in de tuin allemaal nieuw, want onze vorige viervoeter,  die we zestien jaar gehad hebben,  heeft nooit zulke streken uitgehaald.

We waren verwend vrees ik.    Nu overwegen we een deel van de tuin af te maken voor mademoiselle,  zodat ze daar naar hartelust putten kan graven en ons deel putloos zal laten.

Waarschijnlijk ook omwille van het mooie weer kreeg Mr. Silver ook een snoei aanval en met de kettingzaag werd de Blauwe Regen serieus bijgetrimd en onze oude Rhus boom werd bijna met de grond gelijk gemaakt.  

Geef die man snoeigerief in zijn handen en enkele uren later hebt ge een kaalgeplukte tuin.

Van mijn hoofd moet hij afblijven!   J

17-01-2012 om 16:01 geschreven door BOJAKO  

Vanmorgen belde neef me op om me te vragen met welk schip broer 2 en schoonzus een cruise maakten.

Hij vertelde me dat hij net op nieuws had gehoord dat er een cruise schip in de Middelandse zee gekapseisd was.

Ik wist enkel dat mijn broer en z’n vrouwtje samen met onze goede vrienden donderdag avond vertrokken waren voor een cruise op de Middelandse zee, maar ik wist de naam van het schip niet.

We hadden het er wel over gehad op oudejaarsavond. 

Voor vriendin was het haar eerste cruise en ze had me verteld dat ze toch wat bang was en ik had haar nog lachend gezegd dat de schepen van vandaag niet meer waren zoals de Titanic.   

Ik zal nu die woorden terug moeten nemen vrees ik.

Neef belde daarna naar de dochter,  maar die wist de naam van het schip ook niet.

Ik zond een SMS naar mijn broer … geen antwoord.   Ik zond een SMS naar mijn schoonzus….ook geen antwoord.

Ik keek onmiddellijk op het internet en daarna naar het middagnieuws en was héél ongerust.

Misschien antwoordden ze niet omdat hun GSM’s onder water lagen.

De Belgen aan boord waren gered hoorde ik, dus ik was al enigszins gerust.

Donderdag voor hij vertrok had broer me nog gebeld en nu was ik boos op mezelf omdat ik de naam van het schip niet gevraagd had.

Plots kreeg ik een ingeving.

Ik zond een SMS naar de zoon van onze goede vrienden die mee vaarden.

Daarnet belde hij me op.

Zijn vader had gelukkig alle gegevens genoteerd voor het vertrek en ze varen op de Norwegian Jade en niet op de Costa Concordia.

Oef ….

14-01-2012 om 19:12 geschreven door BOJAKO  

Vrijdag heb ik weer een heerlijke tater namiddag doorgebracht met mijn blogmaatjes.   Ons Myetteke  hebben we enorm gemist, ze was ziek en had bovendien ook nog de winterblues,  ocharme.  

Na onze tater namiddag is het een  traditie geworden dat Mr. Silver en ik nadien een hapje eten in Taverne Den Uil, kwestie van niet te moeten koken.

Er zijn veel tavernes in de buurt, maar ze zijn daar zo vriendelijk en qua prijs/kwaliteit is het er ook dik in orde. 

Zaterdag bij het opstaan voelde ik het echter al aankomen.

Vrijdag had hij me niet meegekregen naar de massale stampede in de uitverkopende Ikea vestiging in onze buurt, hij was dan maar alleen geweest, maar hij kon het weer niet laten.

“Willen we eens gaan zien?   Vandaag zal er bijlange niet zo veel volk zijn”, waarop ik antwoordde : “man toch, zelfs op het nieuws hebben ze gezegd dat Ikea gisteren kaalgeplukt werd door vijftien duizend wilde shoppers, en ….we hebben niets nodig, we hebben al teveel rommel.”

Hij zette dan natuurlijk weer zijn grote Bambi ogen op en ik ben wie ik ben … ik kan er niets aan doen, mijn peperkoekenhartje smolt, ik gaf weer toe en we vertrokken richting Ikea.

Kaalgeplukt was inderdaad het juiste woord.   Her en der zat er nog iemand op een achtergebleven solden zeteltje met een dodelijke blik in hun ogen waarin duidelijk te lezen stond : “Grrrrr….Afblijven, grrrrr...dit is mijn zetel!!!!” 

Brrrrrrrr… om koude rillingen van te krijgen.

“We zouden nog wel zo’n rekje kunnen gebruiken om kleding aan te hangen hé!” zei mijne eeuwige optimist terwijl hij een blik wierp in de gigantische lege ruimte.

Volgens mij heeft hij een speciale engelbewaarder.  

Op de plaats waar vroeger de kinderafdeling zich bevond,  stond een jonge man toch wel net zo’n rekje te bewonderen.  Het allerlaatste rekje in de hele Ikea ruimte vermoed ik.

De man twijfelde ….zou hij het nemen of zou hij niet … de spanning werd ons bijna  teveel.  

Neeje … hij nam het niet, hij liet het staan en mijne zilveren stoof er meteen op af.   

Hoera!   ’t Was nog in solden, want er hing een blauw rond etiketje aan.  

Hij straalde gewoon en troonde het rollend rekje voor zich uit tot aan de uitgang en daarna tot aan de auto.  

Ach,  die vier euro kan er nog af voor zoveel pril geluk.   Het leek alsof hij de lotto had gewonnen.   Toch nog een solden kunnen kopen in de Ikea!  Een kinderhand is snel gevuld. J

Gisteren vertrokken we naar zee.   Er was regen voorspeld, maar de zon scheen en de lucht was blauw en er was geen file, noch heen noch weer. 

We waren uitgenodigd door schoonbroer en schoonzus om samen met Schwiegermutti nieuwjaar te komen vieren.

Het feesten stopt maar niet.  

Ik heb daarnet het recept doorgestuurd gekregen van de bijzonder lekkere paprikasoep van schoonzus…mnjam mnjam… ga ik zeker ook eens maken.

Schwiegermutti en Molly hebben zich allebei vrij goed gedragen en ik heb tijdens de rit heen en weer eindelijk het derde deel van de Millenium Trilogie van Stieg Larsson uitgelezen in de auto. Oef.

Onlangs hebben ze de verfilmde Zweedse versie uitgezonden op  Ned.3 en de verfilming van de trilogie was héél goed.  Indien ze het ooit heruitzenden …. het is een echte aanrader!

Nu begin ik eindelijk aan Congo van David van Reybrouck, weer zo’n dikke kastaar.*

*kastaar

groot persoon, ding of dier

09-01-2012 om 12:54 geschreven door BOJAKO  

Voilà….de feestdagen en de solden heb ik met glans doorworsteld en overleefd.  Het wordt hoe langer hoe moeilijker.   Mijn knoken willen niet zo goed meer mee.

Nu nog de felle storm die ons landje teistert overleven en dan beginnen we met goede moed aan een nieuw jaar.

Oudejaarsavond brachtten we door bij broer 2 en schoonzus, samen met onze goede vrienden en het was heel plezant,  het was middernacht voor we het goed en wel wisten.  Veel te veel eten natuurlijk,  zodat iedereen nadien met een gevulde schotel huiswaarts trok.

Aangezien ik de Bobette van dienst was had ik me beperkt tot een glaasje champagne en een glaasje wijn en daarna sloten koffie,  met als gevolg dat ik de ganse nacht daarop heb wakker gelegen natuurlijk. 

Nieuwjaarsdag waren we uitgenodigd bij zoon 2 en zijn vrouwtje en ook daar was er zoals altijd overvloedig eten en drinken voorzien.   Ook daar vertrokken we weer met een gevulde schotel.

De kleinkindjes lazen hun nieuwjaarsbrief voor en samen met de andere grootouders en overgrootmoeder keken we naar de Geert Hoste show. 

Ik zal eerlijk zijn:  ik keek naar delen van de show, want dankzij de slapeloze nacht vielen mijn kleppen om de haverklap toe.  Het werd door mijn schuld dan ook niet laat en die nacht sliep ik als een roos.

De volgende dag kwam zoon 1 met de twee oudste kleinzoontjes,  ook zij kwamen hun nieuwjaarsbrieven voorlezen.   Schoondochter kon er spijtig genoeg niet bij zijn, want zij had nacht en moest slapen.

“Kom shoeke” zei Mr. Silver de daaropvolgende dag:  “ ’t zijn solden, we gaan naar ’t stad”. 

Ik heb nog nooit een man gekend die zo graag shopt als mijne zilveren.   Niet voor zichzelf, maar voor mij.   Mijn kleerkast puilde al uit, nu barst het aan de voegen. 

Wanneer de lente begint moet ik dringend eens rommelen en wegdoen wat ik niet meer draag.

Ondanks het stormweer is Mr. Silver nu met Molly een flinke wandeling gaan maken, ik geef eerlijk toe dat ik liever thuisbleef.  

Trouwens de weerman had tijdens het nieuws gezegd : “indien ge niet buiten moet, dan moet ge beter binnenblijven.”  J

Seffens moeten we toch nog even naar de supermarkt, want zelfs de muizen vallen hier nu dood van de honger.  Ik heb dringend nieuw voorraad nodig.  De vorige dagen hebben we geleefd van de overschotten die we van de feesten hadden meegekregen.  't Is tenslotte crisis nietwaar?

Op het nieuws hoorde ik het 'goede' nieuws dat gepensioneerden weldra terug zullen moeten betalen voor tram en trein.   Doemme toch ... ik had nog maar twee jaar te gaan om gratis te kunnen rijden en ik val er weeral naast.   De euro ambtenaren daarentegen gunnen zichzelf wel een mooie opslag.   't Is niet eerlijk, maar wat doen we eraan?

Ze weten in Brussel waar ze het geld altijd kunnen vinden hé, bij de zwaksten die zich niet meer kunnen weren.   De gepensioneerden en de zieken.

Ach ...morgen zie ik mijn blogmaatjes terug en ik verheug me er nu al op!  Lekker bijbabbelen en onze zorgen vergeten over pot en pint.

Toedeloekes ….

05-01-2012 om 14:50 geschreven door BOJAKO  

eentje uit de oude doos

AAN AL ONZE LIEVE VRIENDEN
WENSEN WIJ EEN
GEZOND EN GELUKKIG
2012

Wat is dat toch met mij tegenwoordig?   Gaat de tijd nu echt zo snel of ben ik het die niet meer meekan?

Maar soit, oudejaarsavond gaan we straks vieren bij broer 2 en schoonzus  thuis.   ’t Zal plezant worden, maar er zal er eentje moeten Bobben en ik vrees dat ik dat zal zijn,  want mijne zilveren...'t ja hoe moet ik dat zeggen?   

Eens één Duvel in die man is zijn wilskracht en wijsheid in de kan … euh … of iets dergelijks, ik kan spijtig genoeg niet goed dichten.

Morgen vieren we naar traditie nieuwjaar bij zoon 2 en dan lezen de kindjes hun nieuwjaarsbrieven voor.

De vorige week was volzet met ditjes en datjes.  

Mr. Silver is bij zoon 2 de keuken mee gaan schilderen,  maar gisteren was er eindelijk tijd om samen naar de koekenstad te trekken, want ik had de kerstmarkt nog niet gezien en ik wou ook absoluut een muts dat wat modieuzer was dan de honderd die nu in mijn schuif liggen. J

Nu ik met zeer kortgeknipte haartjes rondloop voelt het wat frisjes aan daarboven op mijnen tokkelater* (Antwerps voor hoofd).

Eens de muts gekocht togen we naar de kaaien, want om een of andere reden had de stad “A”  besloten dat de kraampjes op de Grote Markt en in de zijstraten nu al overbodig waren. Pffft… L

In een gesloten hm… hoe moet ik het noemen… soort iglo tentje met een haardvuur… verorberden Mr. Silver en ik een hamburger (hij) en ik een braadworst met sauerkraut (waarvan hij ook nog de helft binnenspeelde).

Van al dat eten hadden we natuurlijk dorst gekregen dus we trokken verder naar zijn stamcafé op de Groenplaats.   Stampvol binnen natuurlijk, maar we hadden het weer mee en we konden buiten op het terras zitten.   Ik had nu tenslotte een ongelooflijk warme muts op mijn hoofd hé.

Wie zien we daar tot onze grote verbazing voorbij lopen tussen al dat volk ????   Jawel ...medeblogster - vriendin Myette met haar ventje.  

Wij maar wuiven, maar denk je dat ze omkeek, no way… ze hadden haast en liepen snel door richting Grote Markt.   Waarschijnlijk wilden ze ook nog de kerstmarkt zien vooraleer de laatste kraampjes afgebroken werden.

Terug thuis had Molly weer een mooi cadeautje voor ons.  

’s Morgens hadden we al gemerkt dat ze krassen had gemaakt in de keukenmuur en nu had ze onze agenda van de kast kunnen plukken en die aan flarden gescheurd… alles in frennen uit elkaar.   Godzijdank was het die van 2011 en was de kalender van 2012 die eronder stak ergens achter gevallen.  

We hebben natuurlijk eens goed van onze oren gemaakt, maar of ze het begreep is een andere zaak.   Haar Antwerps is niet echt goed, ze komt tenslotte uit Oost Vlaanderen. 

Voor ons is deze 'speelse' hondenravage allemaal nieuw, want onze vorige hond heeft nooit - jamais de la vie -  zo’n streken uitgehaald.

Vooraleer we in't vervolg weggaan wordt alles zo goed mogelijk buiten haar bereik gelegd.  Benieuwd wat ze dan nog zal aanvangen.  

Misschien moet ik gewoon een paar oude kranten op de kast laten liggen zodat ze daarop haar lusten kan botvieren, maar langs de andere kant leert ze dan ook deze slechte gewoonte niet af.

Doemme toch dat goeroe Cesar zo moeilijk te bereiken is, ik zou zijn raad goed kunnen gebruiken en hiervan staat niets in zijn boek denk ik.

Voilà dat was het voor vandaag, ik ga me nu al gedeeltelijk optutten voor vanavond, ’t is nodig, want ik zit nog altijd in mijn pyama en 't is al middag. J

Mr. Silver en ik wensen jullie allen een leuke overgang van oud naar nieuw en voor volgend jaar hopen we dat al jullie wensen mogen uitkomen.

31-12-2011 om 13:28 geschreven door BOJAKO  

wij hebben gisteren Kerstmis gevierd met kinderen en kleinkinderen en vandaag is't overschotjes dag... aan alle trouwe blogbezoekers een zalig kerstfeest vanwege Mr. Silver en mezelf ...

Christmas and Holiday Cards Pictures Comments - Photobucket

25-12-2011 om 18:09 geschreven door BOJAKO  

23-12-2011 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

23-12-2011 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

23-12-2011 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

tuinfeestje gisteren bij broer 2 en schoonzusje .... ik ben wel dik, maar hou ook astemblieft rekening met al de dikke truien onder mijn jas

20-12-2011 om 11:57 geschreven door BOJAKO  

De feestdagen naderen tegen warp speed en ik kan niet meer zo goed tegen die snelheid functioneren.   Ik ben meer een boemeltreintje geworden.

Enfin, het huis is versierd, de kerstboom staat en  bijna alle pakjes zijn gekocht en verpakt en veilig uit de weg gezet zodat Molly ze niet kan vernielen.  Nog één pakje en dan zijn we rond, dat is nog werk voor deze namiddag.

Mijn kerstmenu zal traditioneel zijn, maar het is nog iets te vroeg om daarvoor inkopen te doen.

Mr. Silver is even met zijn tuinmaat naar de gemeenschappelijke moestuin getrokken, want volgens de buurman zou er ingebroken zijn in hun ‘kot’ en zou er een glasraam gebroken zijn.  Malheur de malheur.

Veel tijd zullen we deze namiddag niet hebben om te shoppen, want broer 2 en schoonzus geven laat deze namiddag een tuinfeestje met Gluhwein en hotdogs.  We moeten goed ingeduffeld en liefst mèt paraplu komen.   Gelukkig heeft Mr. Silver nog een Russische muts dat precies van Grizzlyberenhuid gemaakt is en bovendien oorkleppen heeft, want hij is nogal ne kouwelijke.

Gisteren heb ik mijn batterijen wat opgeladen door een echte luie pyama dag in te lassen… in de zetel voor de TV en lekker warm onder een dekentje.   Ge zult het weeral zien hé, vlak voor de feestdagen en mijn keel ziet vuurrood.

Bovendien heeft mijne zilveren (denken we) een spier verrokken in zijn dijbeen. 

Verdorie zeg : eerst zijn carpale tunnel syndroom, dan naar de dokter omdat hij een vrij grote cyste op zijn vinger kreeg, nu pijn in zijn dijbeen…ik vrees dat hij ook stillekesaan aan’t verslijten is.    Zijn dijbeen moet toch pijn gedaan hebben, want hij trok vanmorgen naar de dokter, maar kwam onverrichter zake terug: de praktijk was toe en normaal zou hij naar een vervanger moeten, maar het doet waarschijnlijk dan toch niet zoveel pijn, want hij heeft er gewoon terug wat Voltaren op gesmeerd en is naar ‘den Hof’ vertrokken.

Vorige week vrijdag zijn we met de kinderen naar Urbanus gaan kijken in het Sportpaleis.  Het was de eerste keer dat ik hem in levende lijve zag.   De show was heel goed, maar eerlijk gezegd, in het  Sportpaleis zit ge – indien ge betaalbare plaatsen wilt - zodanig ver van het podium dat Urbanus maar twee cm. groot lijkt.

Daarom moet ge, wilt ge iets zien, voortdurend kijken naar het reuze scherm dat boven hem hangt.

Nu vraag ik me af of ge dan niet beter wacht tot de show ooit op TV komt, dan kost het niets.

Diezelfde avond trad Deus op,  dus ge kunt u voorstellen na afloop van beide shows wat een massa volk tegelijk stond te wachten op het openbaar vervoer om weer naar huis te kunnen.   Er was ons op alle mogelijke manieren afgeraden om met de auto te komen. ’t Was ook een ongelooflijk pokkenweer.

Ik moet toegeven dat De Lijn zijn uiterste best heeft gedaan om deze enorme mensenmassa zonder ongelukken weg te krijgen, hoewel ik op een gegeven ogenblik vreselijk last kreeg van mijn claustrofobie toen ik tussen de massa zachtjes vooruitgeduwd en samengeperst werd.   Dankzij de goede organisatie waren we net op tijd op de tram zodat ik niet van mijne sus gedraaid ben, maar het had geen vijf minuten langer mogen duren.

Allez hup … er wacht me nog een drukke dag, dus ik moet dringend aan de slag!  ;-)

19-12-2011 om 11:29 geschreven door BOJAKO  

De nieuwe hondenleiband ‘Illusion’ – een uitvinding van mijne goeroe den hondenfluisteraar aka Cesar Millan - is eindelijk aangekomen uit Amerika.   (*zie foto hierboven)

Hier kon je de leiband niet vinden, we moesten het dus via de website bestellen en betalen.  De verzendingskosten waren even duur als de leiband zelf en onze vriend Mr. Douane heeft het pakje dan ook nog eens opengemaakt om te zien of we geen drugs invoerden waarschijnlijk,  en rekende voor het terug toeplakken van het pakje nog een extra tien euro aan. 

Duur leibandje!

Volgens  Cesar zou Molly mij met deze leiband niet omver kunnen trekken.  

Mr. Silver heeft het al uitgetest en hij zegt dat ze beduidend minder hard trekt omdat de riem door het harnasje netjes onder haar oren blijft zitten.   De vorige riemen zakten voordurend naar beneden en wurgden haar bijna, ocharme het dutske.

Toch hebben we ook geluisterd naar de goede raad van blogvriend Ludovicus en nu gaan we ook gewapend met snoepjes (mini stukjes kip) op wandel.   Uit haar ooghoek houdt ze het zakje met de kipblokjes goed in het oog, er moest er nog eens eentje uitkomen, stel je voor.

Hopelijk werpt onze investering vruchten af en wandelt Molly binnen afzienbare tijd als een brave hond netjes achter onze hielen aan.

Indien dat gebeurt moeten we ze nog enkel afleren om geen diepe putten in de tuin te graven, niet aan de haal te gaan met de sokken van Mr. Silver,  tijdens onze afwezigheid geen kranten of briefwisseling in stukken uiteen te rijten enz. enz.

Vandaag ziet het er echt geen wandelweer uit en ik moet nog dringend op trot om kerstinkopen te doen.   Ik heb al bijna voor elk kleinkind de nodige pakjes, maar er ontbreken er toch nog enkele.

De wandeling van Molly zal vandaag een korte moeten zijn vrees ik.  

14-12-2011 om 12:05 geschreven door BOJAKO  

Ligt het aan de winter, ik weet het echt niet, maar Mr. Silver en ik slapen tegenwoordig zoals marmotjes.   Lekker warm onder ons donsdeken en daar waar ik normaal rond zeven uur ’s morgens klaarwakker ben moet ik nu om negen uur mezelf dwingen om op te staan. 

Heerlijk J

Waarschijnlijk is het ook te danken aan mijn nieuwe medicatie.  Ik hou vingers en tenen gekruist terwijl ik dit schrijf, maar het lijkt alsof de Pancreas enzymen me eindelijk van mijn vreselijke zwangerschaps-misselijkheids-gevoel hebben afgeholpen.   Nu maar hopen dat het blijft duren.  

Ik voel me fantastisch en kan eindelijk weer met plezier koken en eten.

Gisteren kwamen schoonbroer en schoonzus zee en Schwiegermutti op bezoek en ik had pikante pompoensoep klaargemaakt,  hespenrolletjes met witloof en kaassaus,  puree patatjes, en als dessert appeltaart met vanille roomijs.

Mnjammie … ’t is héél lang geleden dat eten me nog zo gesmaakt heeft. 

Of het de anderen evengoed gesmaakt heeft weet ik niet, want ik had me wel een ietsiepietsie laten gaan met de pikante rode peper in de soep.

’t Ja …wat valt er nog te vertellen?

Ah ja … vorige vrijdag zijn we samen met de blogmaatjes naar het Dion theater geweest. Blogmaatje Paz en de twee andere actrices hebben de planken van de scène gespeeld.

Het stuk ‘De Presidentes’ van Werner Schwab kon me spijtig genoeg niet bekoren. 

De meningen in onze groep waren wel verdeeld.

Eergisteren heeft Mr. Silver zich weer volledig laten gaan en ons huis is nu het toppunt van kitcherige kerstversiering.   Meer ‘over the top’ kan echt niet.   Maar ach … hij houdt nu eenmaal van al die bling bling en glitter en wie ben ik om hem dat jaarlijks pleziertje niet te gunnen?

De kerstboom staat geduldig te wachten op mij….die mag ik versieren en daar zal ik nu seffens aan beginnen zie!  J

Toedeloekes !

12-12-2011 om 12:24 geschreven door BOJAKO