cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
25-09-2014
Donderdag - 25/09/2014 - De tijd vliegt snel... !
Het nieuwe fietsseizoen kende zondag een valse start. In de voormiddag regende het te fel om te kunnen trainen. Er waren slechts enkele dapperen komen opdagen in de hoop dat het gauw zou stoppen. We hebben moeten wachten tot in de namiddag voor het een beetje betrouwbaar droog begon te worden. We hebben ons dan beperkt tot een korte rit langs de vaart tot in Wijgmaal. Te vlak uiteraard, zeker na Bütgenbach (videobeelden te zien via deze link :
Wanneer je mijn 'start number' : 449 intikt, krijg je enkele filmpjes te zien van ons groepje. Marcel valt goed op, in zijn fluo vestje, meestal vlak achter mij.) Langs het parcours stonden enkele camera's opgesteld. Ik moest sturen, daardoor kon ik niet zwaaien maar Marcel heeft zijn best gedaan. Als je hem ziet, ben ik net voor hem in beeld gekomen.
Maandag, bij de tweede acupunctuursessie, kreeg ik ook elektrotherapie (zoals bij de KUL studie) maar nu op arm én been. We proberen dit ook eens, baat het niet dan weten we dat ook weer. Ze geven ons geen valse hoop en dat is maar goed ook. Als het na een paar beurten geen effect heeft, stoppen we ermee. Mijn agenda is zo al vol genoeg. Nu de wekelijkse conditietraining weer begonnen is, zijn mijn dinsdagen ook weer goed benut. Met de koorrepetities op woensdagavond is mijn weekprogramma weer compleet.
Zondag zingt het koor weer in de mis van 10u in Blauwput. We vliegen er weer in ! Niets leuker dan samen zingen, fietsen, trainen. Inspanning en ontspanning gaan voor mij goed samen. Ik doe graag dingen in groep en ben heel blij dat dat nu nog kan. Bij de conditietraining zijn een paar bekende gezichten van in Pellenberg opgedoken. Dat wordt dus nog gezelliger dan vorig jaar !
Dinsdag - 16/09/2014 - Hoewel het werkjaar van Join2Bike pas zondag weer start, zal het de 3de keer zijn dat we samen komen deze maand. Na de Benefiet(s) en de Oostkantocht (Bütgenbach ligt dan toch in België en niet in Duitsland, maar wel tegen de Duitse grens aan) starten we zondag met de wekelijkse trainingen. Ik hoop dit jaar alleen te kunnen fietsen. Mijn doel is om volgend jaar de 20 km door Brussel alleen te doen en dat vraagt de nodige voorbereiding. Tot nu toe werd mijn trike steeds gekoppeld aan een andere trike, sinds Oostenrijk ben ik wel tot stuurvrouw gepromoveerd, de volgende stap is dan solo rijden !
Ze hadden ons wel goed liggen bij de Oostkantocht : de rit van 30 km was eigenlijk 38 km. Dat zal ons leren de ritinformatie beter te bekijken. Op de website is dat terug te vinden :
Blijkbaar is dat een gewoonte bij KBC om naar boven af te ronden. Ik heb de andere tochten ook eens bekeken : 75 = 81 km, 125 = 131 km. Dat mogen ze met hun rente ook doen voor mijn part (alles + 5 %). Dan brengen onze spaarcenten weer iets op, voor de verandering. Na een gezamenlijke start, voor het oog van de pers, viel onze groep van zo'n 20 à 30 deelnemers uiteen, zoals we dat gewoonlijk doen, in kleinere groepjes. Zo'n beetje volgens onze capaciteiten (snelle, tragere, bikes en trikes). Ik kreeg deze keer Ronny achter mij aangekoppeld. Man, die heeft een turbo in zijn benen !!! Daar moet Marcel zwaar voor gaan trainen om die bij te houden. Die zal wel meer dan 6 km per dag fietsen, dat kan niet anders. Gelukkig remde hij goed af in de afdalingen. Ik heb ondervonden dat dat beter is. Als de trekker/bestuurder dat doet gaat het voorwiel al eens uit koers en als je een redelijke snelheid hebt voelt dat niet zo veilig aan. Weer iets bijgeleerd, dus !
Na de trainingen van de doctoraatstudenten op woensdag, donderdag en vrijdag was ik eigenlijk heel moe toen we naar de Oostkantons vertrokken. Het vooruitzicht om weer te kunnen fietsen, deed me dat even vergeten maar 's avonds was ik echt bekaf ! We hadden met enkele Join2Bikers, die ook al op vrijdag daar toekwamen, afgesproken om samen te gaan eten. Het restaurant was heel goed gekozen : we werden ontvangen in het salon voor het aperitief, daarna konden we aan tafel. Het eten was heel lekker en mooi geserveerd maar het liep wat uit en dat begon ik te voelen vanaf 22u. Dat is zo'n beetje mijn limiet, als ik mijn zetel moet missen. Maar ik was er graag bij en dan heb ik dat ervoor over. Uiteindelijk was het 23u eer we onze slaapplaats bereikten. Ik hoopte op een goede nacht maar dat viel wat tegen. Ook Marcel was al heel vroeg wakker. Aan het ontbijt bleek de hele B&B bezet door deelnemers aan de Oostkantocht. We zagen ze 's avonds terug bij het pastabuffet dat KBC inrichtte voor deze gelegenheid. Nooit gezien en heel goed georganiseerd : pasta voor 2.000 mensen !
Die avond gingen we vroeg slapen en de volgende nacht sliepen we ook veel beter door, tot 07u 's morgens. Dat deed deugd. De extra kilometers van de vorige dag waren verteerd. Na een stevig ontbijt konden we rustig huiswaarts keren. We vertrokken met de zon in de rug maar al gauw belanden we in een mist die overging in lichte motregen tot we thuis waren. Gelukkig hadden we op de fietstocht in Malmedy wat zon gezien, anders was het een grijs, mistroostig weekend geweest.
Nu is het weer uitkijken naar de start van het nieuwe werkjaar : zondag met Join2Bike, dinsdag met het CAS (Centrum Aangepast Sporten) = conditietraining. Dan hebben we weer alle dagen actie !
Dinsdag - 09/09/2014 - Het wordt superdruk deze week. De volgende 3 voormiddagen komen de KUL studenten weer telkens 2 uur oefenen met mijn arm. Ze hernemen het studieprogramma gewoon. Achteraf vergelijken ze de resultaten met die van vorig jaar. Ik kreeg maandag te horen dat Anouk al bevallen is van een meisje, Anke. Ik was vrijdagnamiddag haar laatste klant en de volgende morgen is Anke geboren ! Bij het afscheid wenste ik haar nog een vlotte bevalling, maar dat het zo vlot zou gaan !? Ze had eigenlijk nog 3 weken te gaan. Het is haar gegund. Ze voelde zich nog fris en energiek, die laatste, uitputtende weken zijn haar bespaard gebleven.
Nu duurt het nog zo'n 14 weken eer ze weer komt werken. In die tijd zal ik het met haar nieuwe collega's moeten doen. Deze week zie ik alleen nog Jozefien. Voor woensdag en vrijdag heb ik de kine afgezegd omwille van de zware sessies met de studentes. Of ik morgen ga repeteren, weet ik nog niet. Vanavond heb ik al een reünie met een paar tafelgenoten van in Pellenberg. Vrijdagavond vertrekken we dan voor een weekend naar Bütgenbach (D). We gaan daar met een aantal Join2Bikers meedoen aan een fietstocht in de buurt van het meer daar. KBC organiseert en wij gaan meedoen. Een tocht van ong. 35 km (als ik me niet vergis). Na de 40 km van de Benefiets van vorige zondag zal dat wel lukken. De batterij van mijn trike laat het afweten de laatste tijd, dan maar zonder. Als tijd niet belangrijk is, kan dat geen kwaad. Zolang ik maar kan fietsen, is het goed.
De reacties op mijn goede nieuws van vorige week zijn geweldig ! Zondag kwamen er velen kijken wat er bewoog in mijn hand. Het lukt nog niet altijd, dat was dus telkens weer spannend : "gaat het lukken of niet?" Meestal wel maar telkens was het anders. Er valt dus nog veel te oefenen. Spijtig dat Anouk er nu niet is om me te coachen. Dit is haar specialiteit. Wie weet wat gebeurt er nog tijdens haar moederschapsrust !!!
Zaterdag - 06/09/2014 - Het bezoek van de studenten van KUL was een belevenis waar ik niet over kan zwijgen !!!
Het was een blij weerzien met de Chinese doctoraatsstudente, ze laat zich Snow noemen, dat is gemakkelijk. Ze werd weer geassisteerd door 2 andere kine studenten. Er moesten eerst wat vragenlijsten ingevuld worden, net zoals vorig jaar. Daarna werden reflexen getest in beide armen, vervolgens een paar eenvoudige armbewegingen : rechts probleemloos, links veel moeilijker. Dan werd gespeurd naar mogelijke spieractiviteit in linker arm en hand. Als bij wonder zag Snow een lichte trilling in een spiertje van mijn linkerhand ! Ik had het zelf niet opgemerkt. Toen ik het 's avonds aan Robbe vertelde, wou hij het zien. Wij, met ons drieën, gefocust op mijn hand : ik probeer iets aan te sturen en : JA !!! Een lichte trilling was duidelijk te zien op de rug van mijn hand.
Deze morgen probeerde ik het nog eens maar nu liep het anders : mijn duim bewoog. Ik kan het wel van de daken roepen : "mijn linkerhand vertoont weer een teken van leven !" Na 3 jaar volgehouden kine en op eigen initiatief, dagelijkse stimulatie van arm en hand (wrijven en kriebelen), kan ik een 'vin' verroeren. Dat doet mij denken aan het bezoek van een buurman, toen ik nog in Pellenberg was. Hij vertelde toen dat hij zo blij was dat hij na 3 jaar zijn pink weer kon buigen. Zijn CVA was lichter dan de mijne, maar het resultaat, na 3 jaar, is vergelijkbaar. Het loont dus inderdaad dat volgehouden oefenen. Het blijft een wonderlijke vooruitgang. Mijn nieuwe huisarts zal donderdag weer opkijken. Zij dacht dat na 3 jaar geen vooruitgang meer mogelijk was. Ik bewijs maar weer eens het tegendeel ! Heerlijk is dat ! Ik loop weer op wolkjes, ook al is dat niet te zien als je mij ziet stappen... Ik ben weer benieuwd wat dit jaar mij brengen zal. Het einde van mijn revalidatie is nog niet voor morgen, er is nog meer mogelijk. Anouk krijgt gelijk : "We go for gold !"
Donderdag - 04/09/2014 - Het wordt alweer druk en september is nog maar pas begonnen ! De koorrepetities op vullen weer mijn woensdagavonden. Join2Bike start weer op 21/09 en de conditietraining op 23/09. Daarnaast heb ik nog 4 maal kine per week. Ook het koor vraagt heel wat tijd : we kregen een heel pak nieuwe partituren, daar heb ik nog maar een paar van kunnen herwerken want dat is een tijdrovende activiteit : noot per noot en met alle tempo- en andere aantekeningen erbij, ben ik daar minstens een uur per stuk mee bezig. Ik heb dus mijn handen vol !
Morgen komen de studenten van de Leuvense universiteit nog eens langs. Ik werkte vorig jaar mee aan een doctoraatsstudie waarbij zij de activiteit in een spier van mijn linkerarm kwamen meten. Nu komen ze, na een jaar, de opvolging daarvan doen. Met de evolutie van de laatste tijd ben ik zelf heel benieuwd naar wat er op de grafieken te zien zal zijn. Vorig jaar lag dat tamelijk laag, hoe zal dat nu zijn ? Marcel is ook heel benieuwd, hij heeft dan een vrije dag. Vanaf deze maand werkt hij nog maar 4 dagen per week. Zijn vrije dagen mag hij echter niet zelf kiezen. Deze komt dus toevallig goed uit.
Zondag gaat de 'Benefiets' weer door in Pellenberg. Dan komen we met de Join2Bikers nog eens samen, iets om naar uit te kijken dus ! De weerman belooft overwegend droog weer, dat is al een meevaller... Fietsen en wandelen ten voordele van Fietsotheek Niko. De vraag blijft groeien, alle steun is welkom.
Hier vind je er alles over : http://benefiets.comuf.com/2014/
Afgelopen week heeft onze tandem een nieuwe eigenaar gevonden. De zoon van een collega van de spelotheek zal er nog veel plezier aan beleven, hopen we. Zijn ogen blonken nogal toen hij hem zag. Voor mij is de tandem daarmee een afgesloten hoofdstuk. Ik kijk al uit naar mijn eigen trike. Degene die ik nu huur van Join2Bike heeft ons geleerd wat beter kan, dat moeten we eens oplijsten zodat we bestellen wat we nodig hebben. Zo'n trike is niet goedkoop en vind je niet zomaar in een gewone fietswinkel. Dat wordt weer een avontuur. Spannend !!! Join2Bike zal ons daarin begeleiden. Zij weten de weg in die wereld. Eens benieuwd hoeveel tijd dat gaat nodig hebben voor ik er één heb. Dat zal iets voor volgend jaar zijn waarschijnlijk.
Donderdag - 28/08/.2014 - Goed dat ik een paar dagen gewacht heb met bloggen. Het beste nieuws kwam gisteren pas ! Anouk, de kinesiste die vooral met mijn arm en hand werkt, liet me een oefening doen waar ik eerder niet in slaagde en die lukte nu wel !!! Zij ondersteunde mijn hand zodat ik met de rug van mijn hand een voorwerp kon aantikken. Die beweging maak je bij alles wat je met je hand doet : de hand oprichten. Nu ik die spieren weet aan te sturen, kunnen we 'voor goud' gaan, zei ze. Dat hoorde ze van een docent waar ze een specialisatie voor hand en arm volgde. Dat klinkt als muziek in mijn oren want als dat mogelijk is, kan ik misschien toch nog wat functionaliteit terugwinnen in die linkerhand. Dat vraagt uiteraard nog veel werk en oefening : aansturen is de start, kracht ontwikkelen is het doel, die hand weer gebruiken is voorlopig nog een droom, maar de start is er en dat is 'misschien' het begin van iets moois. Ik hoop dat ik nog lang met haar kan blijven werken. Ze bevalt over een maand van haar eerste kindje en hoopt later haar eigen praktijk te kunnen opstarten. Gelukkig heeft ze in Bekkevoort gebouwd (dat is niet zo heel ver van hier).
Na het meer dan geslaagde koorweekend zit ik weer op rozen met vooruitzichten die, hoewel nog veraf, maar niet onmogelijk lijken te zijn. We weten weer waarvoor we al die moeite blijven doen ! Daar wil ik nog 9 jaar voor doorgaan. Eens zien wat we in die tijd nog kunnen bereiken, stapje voor stapje. Als dit al het resultaat is van enkele weken bijkomende stimulatie van die arm en hand, dan ben ik super gemotiveerd om daar mee door te gaan. Op koorweekend was het één gezellige boel, zoals we dat nu al jaren kennen : veel zingen (11 repetities), veel lachen en babbelen tijdens de pauzes. Een free podium om U tegen te zeggen (weer veel zingen, lachen en plezier maken). Genieten van elkaars leuke ideeën en liedjes. Ik oogste succes met een liedje over de start van ons koor. Samen met Lieve, de andere medestichtster en koorlid van het eerste uur, bracht ik volgende tekst :
In '84 zei Magda tegen mij : "Ik begin met een nieuw koor, daar komt gij toch bij?" Er kwam een try-out van met een 20-tal, het zou wel gaan lukken dat voelden we al. Can-zo-netta, is nu 30 jaar. Dat ko-men we vieren, in Louette-St.Pierre. (Op de melodie van Wild Rover zoals het lied voor Join2Bike in Oostenrijk). Via deze link kan je horen hoe dat klinkt : https://www.youtube.com/watch?v=siQtzrI5w88
Strofe 2 : Maar o na de zomer, dan was het voor echt, wat bleef er van over : 6 moeders, 1 vent ! De start was niet simpel, maar we gingen er voor, 3stemmig, in't begin wel, voor een voorzingkoor. En strofe 3 : Nu 30 jaar later, zijn we met veel meer, we hebben geen kater, genieten steeds meer. Velen kwamen en gingen, wij bleven paraat, met Magda komen zingen, doen wij in't kwadraat.
De tekst hadden we uitgedeeld en het koor zong meteen heel enthousiast mee. Fantastisch gewoon !!! Bij Join2Bike was het ook zo gelopen, hoewel je van fietsers niet verwacht dat ze ook meezingen, klonk het daar even enthousiast. Spijtig dat die momenten altijd 's avonds doorgaan. Ik heb dan niet meer zoveel energie over om te blijven nakaarten en de reacties van de mensen te horen. Als de pauze begon, was het voor mij hoog tijd om te gaan slapen. Zal ik ooit weer sterk genoeg zijn om dat pretje er ook nog bij te nemen ? Dat zal ik moeten afwachten. Volgende maand start de conditietraining weer, dan zal ik zien hoe het met mijn conditie gesteld is na die lange, natte zomer
Gelukkig hebben we op koorweekend alleen bij de spelnamiddag last gehad van regen. Omwille van onze 30 jaar was het weekend deze keer al op donderdag begonnen. Die extra dag wordt dan benut voor leuke dingen : wandeling/uitstap/spel, zoals het hoort op een verjaardagsfeestje onder vrienden !
De eerste dagen van deze week brachten minder goed nieuws. Onze aanvraag voor een inloopdouche werd geweigerd, die voor een lift werd dan weer goedgekeurd. We kregen gisteren dan toch nog het goede nieuws van het begeleidend team van het ziekenfonds dat we nog een aanvraag voor verbouwing van onze badkamer kunnen doen. Eens zien hoe dat gaat aflopen !?
Dinsdag - 19/08/2014 - De dinsdag blijkt de beste dag om te bloggen te zijn. De belevenissen van het weekend zijn dan wat bezonken en ik kan ze dan ook beter beschrijven. Ik betrap er mezelf op dat ik daardoor minder vertel over mijn revalidatie. Dat blijft een fulltime job. Bij alles wat ik doe, moet ik vooral opletten dat het veilig gebeurt. "Haast en spoed, is voltooid verleden tijd", zeggen mijn kinesisten in koor. Ik heb er sinds kort nog eentje bij gekregen : Lisa, 23 jaar, net afgestudeerd. Zij zal Anouk vervangen als die in bevallingsverlof gaat vanaf half september. Ze is nu al enkele keren geweest om verlof van andere collega's op te vangen en ze valt heel goed mee. Ze wil heel graag weten hoe haar collega's te werk gaan en dat heb ik graag. De ervaren rotten willen dan weer graag weten hoe ze het doet, dat maakt het voor mij dan weer interessant. Ik blijk een apart geval te zijn. Ze bespreken mij blijkbaar meer dan de andere patiënten. Mijn gedrevenheid daagt hen uit en dat hoor ik dan weer heel graag !
Ik heb vorige week heb ik de sluiting van mijn schoenen laten veranderen. Door de veters kreeg ik last van eczeem aan mijn vingers en omdat ik dat steeds met die ene hand moet doen, kan dat niet genezen. Over de vetergaatjes zijn nu 3 banden in leder aangebracht met een velcrosluiting : veel handiger dan veters. Het ziet er misschien niet zo elegant uit maar het gemak mag zijn prijs hebben. Ik doe mijn schoenen 's avonds zoveel mogelijk uit om mijn voeten wat te laten luchten, anders kweek je schimmels en er zijn leukere dingen dan dat !
Zondag zijn we eindelijk nog eens gaan fietsen. Dat was 2 weken geleden ! Het slechte weer is daar de oorzaak van. Hoewel het zondag dreigde te gaan regenen, viel dat uiteindelijk heel goed mee. Een beetje gemiezer bij de start, maar dat stopte gelukkig al gauw. Het is pas 's avonds serieus beginnen gieten. We deden met Join2Bike mee aan de Veralu Cycling Tour in Heist op den Berg.
http://veralucyclingtour.be/
Er waren bewegwijzerde routes van verschillende afstanden. Het was geleden van in Oostenrijk dat we de Join2Bikers nog gezien hadden. We waren er dus graag bij. De meesten kozen voor de tocht van 25 km. Enkele straffe mannen kozen die van 75 km ! Die moeten nogal hard gereden hebben want we hebben ze nog zien toekomen, niet erg lang na ons. Deze keer heb ik wel geprofiteerd van mijn opgeladen batterij. Als je 2 weken niet fietst, ben je wel wat spiermassa kwijt en dat voelde ik. Ik was gekleed voor slecht weer en dat was na een tijdje echt te warm. De regenbroek heb ik aan gehouden maar mijn regenjas heb ik na een tijdje toch open geritst.
De volgende dagen is het voor ons weer heel druk : overmorgen vertrekken we met Canzonetta weer op koorweekend (onze 30ste verjaardag vieren we al !) Dat belooft weer heel leuk te worden : kampvuur, free podium. Ik hoop maar dat het redelijk droog blijft en niet al te fris. Warme kledij zal nodig zijn want deze keer gaan we naar Louette-St.Pièrre in de Ardennen. Daar is geen comfortabel groot gebouw zoals in Trois Vièrges in Luxemburg. We zullen dus meer buiten moeten komen en als het regent, is dat niet zo leuk. Maar het koor is een gezellige vriendengroep geworden en daar willen we graag bij zijn, ook al gaat het nu niet meer zo vlot als vroeger !
