cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
10-06-2014
Dinsdag - 10/06/2014 - Zo'n onweerachtig Pinksterweekend heb ik nog nooit meegemaakt. Ik had in het koor al laten weten dat ik met Pinksteren niet zou komen zingen omdat ik dringend nog wat fietstraining nodig had. Eind juni vertrekken we al naar Oostenrijk en dan moet ik in vorm zijn. Het belooft heel leuk te worden : ze voorzien 3 ligfietsen (trikes) voor mij, Marcel en Robbe. Dan kunnen wij samen op pad. Marcel en Robbe hebben hier geen ervaring mee, dat wordt dus een waagstuk. Het fijne aan Join2Bike is dat ze je heel goed begeleiden. Er zal dus een ervaren triker in de buurt blijven om mijn machinisten aan te sturen zodat we op de baan blijven.
Na het weekje Frankrijk, waarin bleek dat 9 jaar Franse lessen lonen (van mijn 10de tot mijn 20ste met 1 jaar onderbreking, vanwege een studiekeuze zonder talen), is het Frans weer op de achtergrond geraakt. Na enkele dagen begon ik al in het Frans te denken. Heel raar ! Spijtig dat ik mijn Franse schoondochter niet wat meer zie. Met haar hulp zou ik mijn Frans wat kunnen onderhouden. Ze zit nu volop in examens, dat zal dus nog wat moeten wachten. Ik heb tijd en zij voorlopig nog niet, dat is dus iets voor later... Op de terugreis dacht ik nog volop in het Frans maar eens we thuis waren, verdween dat snel weer uit mijn hoofd. Jaki complimenteerde mij voor mijn Frans, mijn schoonzus, Manu, heeft mij dat ook al eens gezegd. Ik zou dat op een of andere manier vaker moeten doen, maar ik ben al blij dat ik mij uit de slag kan trekken als het nodig is.
De fietstraining van zondag werd door het dreigende onweer in extremis afgelast. Wij stonden al klaar om te vertrekken toen we het bericht kregen. Wij vonden dat we het er toch op konden wagen en gewapend met regenjasjes vertrokken we toch richting Bierbeek, maar voor we halfweg waren, begon het al te druppelen. Onder de beschutting van wat bomen trokken we onze jasjes aan. Toen het erger werd, konden we schuilen onder een brug. Daar stonden we niet lang alleen. Na een kwartiertje leek het te gaan minderen en zijn we, in mijn derde elektrische versnelling, aan 22 km/u naar huis gesneld. We hadden toch ruim een uur gefietst. Robbe zei nog :"Dat is een uur gewonnen !" en ik geef hem gelijk.
De warmte/hitte van de laatste dagen speelt mij serieus parten. Mijn schoenen zijn ondraaglijk warm. Ik draag ze zo weinig mogelijk maar heb niet echt een alternatief. Ik kan wel sandalen aandoen maar daar kan ik niet mee stappen. Dat is een moeilijke keuze : zweten of stilzitten. Geen van beide ligt mij. Ik hoop dus op een droge zomer maar liever niet zo warm als de laatste dagen ! Vandaag ga ik nog eens naar de conditietraining. De voorlaatste keer voor de zomer. Dan beginnen de examens van de kinestudenten en valt die activiteit weg tot in september. In de zomermaanden zijn er ook geen koorrepetities. We zullen in een rustiger tempo kunnen gaan leven en wat meer uitstappen kunnen doen. Voorlopig is dat een week fietsen met Join2Bike in juni, een week fietsen met de kookploeg van het koor in juli en het koorweekend in augustus. Goed gespreid maar dat betekent wel steeds weer inpakken, vertrekken, uitpakken, wassen en strijken. Marcel zal niet veel rust hebben, och arme. Vroeger deed ik dat allemaal, maar toen was ik niet aan het werk en kon ik dat op mijn gemak doen. Nu probeer ik te helpen waar ik kan, maar dat stelt niet veel voor (met een nutteloze, lamme arm kom je niet ver !). Gelukkig genieten we graag van kleine dingen (een terrasje met een frisse pint of zo). In Frankrijk heb ik ondervonden dat ik weer wat alcohol verdraag. Champagne, rosé of een licht biertje gaan al weer. Dat is leuk : mijn 2 jaar geheelonthouding zitten erop !
