cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
02-10-2014
Donderdag - 02/10/2014 - Dinsdag was mijn beste dag niet, maar woensdag heeft veel goed gemaakt! Het enige goede aan dinsdag was een schraal zonnetje. Mijn blogbericht van 30/09 klinkt dan ook even schraal.
Woensdag moest ik voor een consultatie naar Gasthuisberg. Dat was hoog nodig want mijn menopauze is in aantocht en niet op een vlotte manier : de eerste 'vapeurs' heb ik deze zomer gehad, daarnaast ook heel onregelmatige maandstonden met heel veel bloedverlies. Dat ondermijnt je veerkracht ook serieus. Revalideren vraagt veel energie en als je dan nog veel bloed verliest, wordt die nog meer aangesproken voor aanmaak van nieuw bloed.
Voor en na die consultatie waren er een paar toevallige ontmoetingen die me veel deugd deden : vooraf, in de hal van Gasthuisberg, zag ik een nicht (Greet van nonkel Hugo) die ik al heel lang niet meer gezien heb, ik moest aan haar mouw trekken want ik zat in mijn rolstoel en dat is niet zo bevorderlijk voor oogcontact. Zij leek even aangenaam verrast als ik maar we moesten het kort houden want ik moest naar de gynaecoloog. Het gesprek bij de dokter verliep naar wens en toen we daar buiten kwamen, zat in de wachtzaal een oude bekende (Lut DK) van in het koor. Ook zij was ook even aangenaam verrast om mij daar te ontmoeten. Zij zong een hele tijd geleden ook hoge sopraan en we hebben daar allebei goede herinneringen aan. Zij volgt mij via Facebook en deze blog, wat mij dan weer veel plezier doet om te horen. Ze zat daar niet zo graag en we bleven wat babbelen tot het haar beurt was.
's Avonds was er dan weer koorrepetitie en die zindert nog na. Het inzingdeuntje (By the waters of Babylon) blijft nog steeds hangen, maar ik geniet ervan.
Veel beter dan de mistroostige gedachten van dinsdag ! Na de repetitie moet ik altijd wat tot rust komen voor ik naar bed ga. Ondanks een opname van mijn favoriete soap (Thuis), een stand-upcomedian en wat Valeriaan, raakte ik heel moeilijk in slaap. Gelukkig dacht Marcel eraan dat wat melk mij vroeger wel eens hielp en dat was nu ook het geval. Deze morgen werd ik wakker door de wekker. Ik was dan toch nog vast in slaap gevallen. Vrij snel zat Babylon weer in mijn hoofd en nu zit ik daarmee, goedgezind, te schrijven. Ik voel me weer kwiek en energiek en meer moet dat niet zijn !!!
Dinsdag - 30/09/2014 - In deze blog vertel ik niet alles. Mijn kommer en kwel hou ik liever voor mezelf. Zo lijkt het misschien dat mijn handicap draaglijk is. Dat is hij alleen omdat ik mijn kop boven water wil houden en niet wil toegeven aan doemdenken en naargeestige gedachten. Die zijn er, gelukkig maar af en toe, en dat probeer ik zo te houden. Positief blijven, gaat mij veel beter af en tot nu toe lukt mij dat ook. Ik heb ook geen behoefte om daar over te spreken. De enkele keren dat ik dat toch doe, lopen altijd uit op een slapeloze nacht en die kan ik missen.
Daarom ga ik er hier ook niet verder over uitweiden. Ik moet nu maken wat ervan te maken valt. Nu ben ik nog vitaal genoeg om er tegenaan te gaan. Als mijn fysiek er later op achteruit gaat, is er nog tijd genoeg om te treuren over wat niet heeft mogen zijn : 'een mooie, gezonde, oude dag'. Nu moet ik ervan profiteren om te doen wat nog kan : revalideren, sporten, reizen... Noem het 'de moed der wanhoop' of wat dan ook. Ik ben geen supermens, maar wel een vechter. Ik wil niet toegeven en in een hoekje gaan zitten treuren. Het leven is te kort en heeft, zelfs met een serieuze beperking, nog mooie kanten om van te genieten. Die wil ik me niet aan mijn neus voorbij laten gaan. Dat bewijs ik al 3,5 jaar lang en hoop het nog lang vol te houden. Je hebt dat zelf in de hand, met wat hulp (waarvoor ik mijne Marcel op handen draag) kan er nog heel veel !
Van het mooie fietsweer hebben we vorige zondag niet kunnen genieten omdat het koor zong in de voormiddag. Gelukkig was het zaterdagnamiddag ook droog en daar hebben we van geprofiteerd om een fietstochtje te maken naar de abdij van Park
Daar is sinds kort een nieuwe brasserie, met gelukkig een terras buiten, dat we wel eens wilden zien. We hadden de weg met de minste kasseien gekozen en dat was een meevaller, zo kwamen we vanzelf bij dat terrasje uit. Op de terugweg zagen we toevallig de voorzitter van Join2Bike, die was met een lastig karwei bezig : de oude bekleding van een aanhangwagen verwijderen. Join2Bike heeft deze aangekocht om de trikes in te vervoeren. Die aanhangwagen krijgt binnenkort een nieuw jasje. Zo gauw daar fotomateriaal van bestaat, laat ik dat wel weten. Voorlopig mag ik daar niet meer over zeggen. 'Wait and see !'
Straks is er weer conditietraining. Met de 2 bekenden van Pellenberg erbij kijk ik daar nog meer naar uit.
