cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
23-05-2017
Dinsdag - 23/05/2017 - Gisteren was de verjaardag van mijn vader. Hij overleed in 1998, 19 jaar geleden, hij was 69 jaar, aan longkanker. Hij zou nu 88 Jaar geworden zijn. Ik had een goede band met hem. We waren/zijn allebei rationeel en vonden elkaar daarin.
Donderdagnamiddag gingen we naar een vorming van Sig voor mensen met een hersenletsel zoals ikhttp://www.sig-net.be/nl/vormingen_2.aspx . Het thema was : ziekte-inzicht en aanvaarding. Ik bleek de enige met een fysisch restletsel (verlamming). De anderen hadden eerder problemen met overprikkeling (snel vermoeid zijn, niet tegen drukte of lawaai kunnen, chaotisch zijn, moeite hebben met de organisatie van hun huishouden, ...). Qua ziekte-inzicht bleek het bij iedereen mee te vallen, aanvaarding was een ander paar mouwen ! De vorming werd begeleid door een psycholoog. Er waren maar 5 deelnemers waardoor het eerder een groepsgesprek werd en iedereen ruim aan bod kwam. Dat was wel aangenaam. De conclusie voor aanvaarding was : leef dag per dag, slechte en goede dagen wisselen elkaar af. Dat klopt : ik heb ook al eens dagen dat ik het moeilijk heb maar de volgende dag gaat het dan weer beter en dat lucht op. Het is ook belangrijk om je niet op te sluiten door thuis te blijven : ik ben dus goed bezig met het fietsen en zingen !
Vrijdag was de dag van de buren : in vele wijken komen buren bijeen en zorgen zelf voor een hapje en een drankje. De stad stelt materiaal ter beschikking om dit op een comfortabele en veilige manier te laten verlopen. Het is een gelegenheid om het contact met de buren uit je wijk weer op te nemen na de winter. Het was gelukkig droog weer, op een klein buitje rond 19u na.
Zaterdag bleef het ook droog zodat we even konden gaan fietsen. Om niet altijd dezelfde route te nemen nam ik de weg langs Hoog Linden. Op de terugweg vergiste ik mij van richting waardoor we nog een rondje extra konden doen. Het was niet de eerste keer dat ik die fout daar maakte, ik hoop dat niet meer te vergeten.
Zondag, na mijn douche, ging Marcel even zwemmen. Hij komt dan altijd fris en monter terug. Voor de namiddag had ik afgesproken met mijn nichtje, de mama van Lars (nu 20 dagen oud). Hij is inderdaad een flinke baby. Met zo'n goede start, 4,550 kg, kan dat niet anders. Het blijkt in de genen van zijn vader te zitten om zo struis te zijn bij de geboorte. De eerste kleertjes zijn natuurlijk te klein maar kunnen gelukkig wel geruild worden voor grotere.
Gisteren mocht ik eindelijk mijn sandalen gaan ophalen. Die zijn nog wat aangepast omdat ze te weinig steun gaven bij het stappen. Dat gaat nu heel wat beter maar ik stap toch nog het best met mijn bottines. Dat blijven de beste schoenen voor stappen en sporten. Als ik weer aan nieuwe schoenen toe ben worden het weer bottines want de oude zijn echt te oud aan het worden. Ik ben nog te actief om ze langer te gebruiken.