cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
21-10-2014
Dinsdag - 21/10/2014 - Mijn oudste zoon, Wim, wordt 31 vandaag ! In 1983 was het najaar zoals nu : warm en zacht. Ik had een warme overgooier gemaakt, want :"in oktober kan het al koud zijn !" Ik heb hem slechts 1 week nodig gehad ! Hij heeft nog jaren in de kast gehangen omdat ik het zo'n mooie stof vond. Ik zou hem bij een volgende zwangerschap nog wel kunnen gebruiken, maar Mattias werd in de lente geboren in 1986 en toen ik eindelijk zwanger was van Robbe, in 1989, was de zwangerschapsmode totaal veranderd. Lange broeken waren ook veel warmer dan zo'n ruime jurk (zeg maar tent !)
Het mooie weer van afgelopen weekend nodigde meer uit om buiten te gaan fietsen dan om in de kerk te gaan zingen. Mijn keuze was dus snel gemaakt. Ik had woensdag al beslist dat ik zou gaan fietsen en me verontschuldigd in het koor. Iedereen gaf me gelijk : met zo'n mooi weer moet je niet binnen blijven. We gingen dus fietsen. Toevallig werd vrijdag de herstelde motor van mijn fiets geleverd. Marcel monteerde die op zaterdag en testte hem uit. Op zondag vertrokken we dan van thuis uit met de fiets. Ik heb de vorige weekends voldoende bewezen dat ik kracht genoeg heb om zonder motor te rijden dat we het nu eens probeerden om zelfs met het extra gewicht van motor en batterij de heuvels op te rijden. Ik heb weer geschitterd ! Marcel kon weer fier zijn op mij !!! Alleen voor de steilste stukken op de Heiberg en als ik in groep te ver achterop dreigde te raken, schakelde ik de motor even in, verder reed ik zonder motor. Dat ik dat kan laten zien, doet me enorm veel deugd. Het smaakt naar meer. Ik blijf zoveel mogelijk zonder motor rijden. Mijn spieren kunnen het aan en ik voel me SUPER !
Spijtig dat ik dat niet kan laten zien in de conditietraining. Daar stap ik traag omdat ik bang ben om te vallen. Ik kan het me niet meer permitteren om iets te breken of zo. Als ik nu niet kan blijven oefenen, zou ik alleen maar achteruit gaan en daar heb ik geen zin in.
Vrijdag kreeg ik het heuglijke nieuws dat Anouk over 2 weken al terug komt werken. Dan is haar bevallingsverlof van 8 weken voorbij. Ik dacht dat ze langer zou wegblijven omdat ze tot de laatste dag voor de bevalling is blijven werken, maar dat is dus niet zo. Dat deed me terugdenken aan mijn eigen bevallingen. Ik was na een miskraam in 1981 gestopt met werken omdat ik zelf voor mijn kinderen wilde zorgen vanaf dag 1. Die miskraam deed me inzien dat blijven werken dan geen optie is. Marcel stond daar ook helemaal achter. Ik had er geen probleem mee om financieel van hem afhankelijk te zijn. Als huisvrouw lever je toch ook een waardevolle bijdrage aan de maatschappij. Je kan nog vrijwilligerswerk doen en je hebt geen kinderopvang nodig. Marcel begon dan in ploegen te werken bij Sabena. Daardoor kregen we het financieel ruim genoeg om zelfs een huis te kopen. Marcel had door zijn ploegendienst voldoende vrije tijd om de verbouwingen grotendeels zelf te doen en we hadden geen tweede auto nodig. Zo was het haalbaar. Ik was ook handig en creatief genoeg om met weinig geld toe te komen. We waren niet rijk maar we hadden tijd en dat was belangrijker voor ons. Reizen en luxe konden we missen, onze kinderen kwamen op de eerste plaats. Dat hebben we ons nooit beklaagd. Toen de jongste uit de luiers was, begon ik vrijwilligerswerk te doen in de spelotheek. Hij kon daar spelen met het speelgoed en de kindjes van de andere vrijwilligers terwijl ik een handje toestak bij het uitleenbaar maken van de spellen. De spelotheek richt zich op zieke en gehandicapte kinderen en draait vooral op vrijwilligers. Toen ik er begon in 1991 was er 1 voltijds betaalde kracht en kregen we een toelage voor de aankoop van het speelgoed. Nu is de toelage kleiner en werkt de betaalde kracht nog maar deeltijds maar de spelotheek is er nog en ik ben er in 2012 weer ingestapt om 1 zaterdag op 3 te gaan helpen aan de computer bij de uitleendienst. Zo zit ik weer in de ploeg en herneem ik weer mijn engagement van vroeger. Op die manier ben ik weer betrokken en gaat mijn leven weer verder zoals voor mijn CVA en verlamming. Het kleurt mijn leven, zoals het zingen en het fietsen.
