cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
07-01-2015
Woensdag - 07/01/2015 - Weer een nieuw jaar ingezet. We vierden de overgang met enkele vrienden van het koor.
Zij hadden de voorbereiding onder elkaar verdeeld. Wij werden gewoon verwacht aanwezig te zijn. Op mijn vraag kwamen we pas om 18u samen. Zij hadden een uur eerder voorgesteld maar dat leek mij niet haalbaar om het dan vol te houden tot middernacht. Mits een paar rustpauzes in de zetel is het me toch gelukt !!! Het glaasje schuimwijn om 12u gaf zelfs geen problemen. Op een volle maag kan ik blijkbaar toch wat alcohol verdragen, goed om te weten !
Het bezoek van mijn broer en zijn gezin, tussen Kerst en Nieuwjaar, kon niet doorgaan. Hij werd ziek op kerstdag (buikgriep) en kon de volgende dag onmogelijk een volle dag met de auto rijden vanuit het verre Bretagne. Dat was heel spijtig want daar keek onze familie al een hele tijd naar uit. Mijn schoonzus zou Bretoense pannenkoeken voor ons komen bakken op zondag 28/12. We hadden een zaaltje geregeld en we zouden met 25 zijn. Na overleg met mijn moeder en mijn zus besloten we om toch samen te komen en dan maar zelf pannenkoeken te bakken. Mijn zus zou voor koffie en drank zorgen, haar dochter voor taart en mijn neef bood aan om soep mee te brengen. Door de sneeuwval op 26/12 werd de fietstraining van Join2Bike op 28/12 geannuleerd.
Die voormiddag stond ik dus met Marcel in onze keuken om pannenkoeken te bakken. Ik heb in de ergotherapie in Pellenberg al eens omelet gebakken. Dat is ongeveer hetzelfde. Marcel maakte het beslag en dan was het even zoeken om samen onze draai te vinden aan het vuur. We staan nooit samen in de keuken. Ik was vroeger de pannenkoekenbakker. Marcel is de betere kok in huis en komt er niet toe om mij in te schakelen bij het koken. Mattias doet dat wel en dat is zelfs leuk !
Marcel en ik kookten vroeger ook nooit samen. We hebben elk onze eigen manier van koken en hoe goed we elkaar ook verstaan in het huishouden, in de keuken schijnt ons dat niet te lukken. Ik zeg hem wel dat ik wil helpen maar ik wil hem ook niet hinderen en loop hem dan ook liever niet in de weg.
Na een tijdje besloten we om elkaar af te lossen aan het vuur en dat ging nog het best. Zo zag Marcel dat dat met een hand ook gaat en liet hij mij mijn gang gaan. Na een uurtje was het deeg op en konden we wat eten. We zouden pas om 16u samen komen om de zaal klaar te zetten. Ik had dus nog tijd om wat te rusten voor het familiegebeuren.
Voor mijn familie was het geleden van december 2013 dat we nog allemaal samen waren. Dat was bij de begrafenis van Dries (28j), de zoon van mijn zus, die de strijd tegen pancreaskanker verloren had. Mijn zus had een mooie foto van Dries bij. Ik had voor mijn broer een kalender van Join2Bike bij met mooie foto's van onze fietstochten in Oostenrijk in 2014. Iedereen kreeg de kans om er een wens op te schrijven en er zijn verjaardag in aan te duiden. Zo kon iedereen op zijn manier toch zijn bijdrage doen om het gemis van de Bretoense tak van de familie te verzachten. Het werd een leuke, gezellige avond. Marcel bracht mij om 22u30 naar huis en ging dan terug om te helpen opruimen. Moe maar tevreden zette ik mij in mijn zetel en kon eindelijk die warme bottines uitdoen.
In deze periode van het jaar valt de conditietraining weg omwille van de examens van de kinestudenten. We starten terug op 20/01. Op 13/01 gaan we met de groep samen eten en glas drinken op het nieuwe jaar. Ik zal het aperitief moeten opsparen tot na het eten om geen last te hebben van de alcohol. Meestal zit daar toch genoeg ijs in zodat dat gerust even kan wachten.
Vorige zondag was het koud maar zonnig en droog weer en kon de fietstraining met Join2Bike weer doorgaan. Heerlijk om zo weer iets in groep te kunnen doen ! Er waren duidelijk wat mensen met vakantie want er was niet zoveel volk als de vorige keer. Gelukkig heb ik bij het fietsen geen last van de kou. Met een warme jogging over mijn fietskledij voel ik er niet veel van. Bij de start is de eerste afdaling wat koud maar na de eerste helling ben je al opgewarmd en voel je niet meer dat het bijna vriest.
