cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
26-10-2018
Vrijdag - 26/10/2018 - De eerste maand conditietraining zit er op en alles gaat goed.
Ik heb nergens last van behalve een verkoudheid die al 2 weken aansleept. Laat die maar snel genezen want mijn stem heeft eronder te lijden. Soms herkennen mensen mij niet aan de telefoon. Zingen gaat ook moeilijk zelfs zonder keelpijn : daar had ik de eerste week last van maar nu niet meer. Het zijn nog vooral slijmen ophoesten en snuiten (heel moeilijk met 1 hand).
Het oefenen gaat grotendeels weer zoals het hoort behalve de handpedalo, die gebruik ik niet meer. Met alternatieve armoefeningen hou ik mijn schouders soepel en dat lijkt te volstaan. Het fietsen staat nu ook op een laag pitje door die verkoudheid. Stom want ik mis het wel, vooral het gevoel van vrijheid op de fiets en het contact met de groep. Verder lijkt er niet veel meer te evolueren maar meestal als ik dat zeg merk ik even later toch weer iets nieuws op. Als het zo ver is meld ik dat hier zeker weer.
Het komt erop aan van door te zetten zo lang ik kan. Revalideren stopt blijkbaar nooit maar als ik het 'levenslange dwangarbeid' noem horen mensen dat niet graag. Ik ben het ermee eens dat iedereen in beweging moet blijven maar het is toch een heel verschil als je gewoon kan blijven doorgaan zoals vroeger dan dwangmatig moeten oefenen om mobiel te blijven.
