cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
10-11-2015
Dinsdag - 10/11/2015 - Ik voel me stilaan weer de oude worden. Mijn medicatie tegen epilepsie staat weer op het peil van in de zomer : dagelijks 2 x 1500 mg Keppra + 2 x 500 mg Valproate. Het lijkt erop dat ik weer een nieuwe start kan maken met het opbouwen van mijn conditie. Bij het stappen zijn mijn voeten niet meer zwaar en mijn been en arm minder stijf. Nu is het zaak om weer regelmatig in beweging te komen (= rondjes stappen in huis). Nu kom ik gemiddeld aan 2 à 3 x 100 meter/dag. Dat is weinig, maar het is een begin. Ik hoop dat stilaan wat op te bouwen. Daarvoor zal ik de truc met de timer weer moeten gebruiken want als ik aan mijn laptop zit, vliegt de tijd.
Zondag stonden we met velen paraat voor de eerste fietstraining van Join2Bike : http://j2b.join2bike.be/ Het eerste vrouwenteam kan meteen beginnen trainen : eerst individueel (leren fietsen met een trike zoals de mijne), later kunnen de trikes dan gekoppeld worden om samen te oefenen en als team klaar te zijn voor de uitdaging van het jaar : het eerste 'vrouwenteam' dat de berg probeert te bedwingen. Wie niet waagt, niet wint! De fietshonger was groot, dat zag je aan de glunderende gezichten, net zoals op de startvergadering van eind oktober. Onder een stralende herfstzon reden we door de heuvels van Bierbeek. De eerste kuitenbijtertjes werden bedwongen met gemak. De groep bleef goed samen, het was weer genieten van het fietsen. Ik voelde me weer wonderlijk bevrijd van mijn verlamming. Het blijft mij verbazen : haal mij van de fiets en ik ben een grote sukkel. Zonder steun, red ik het niet op oneffen bodem.
In de namiddag konden we naar de overblijvende sociale koopwoningen in Vlierbeekveld gaan kijken. Daar waren we toch benieuwd naar en we gingen kijken. Met mijn scooter konden we gemakkelijk de wijk in. Er liep tamelijk wat volk rond en je hoorde er veel vreemde talen. De voorwaarden zijn niet zo streng, al zijn ze vooral bestemd voor jonge gezinnen (je moet er 20 jaar zelf in blijven wonen en kan er gemakkelijk een sociale lening voor krijgen). Zoals verwacht zijn deze woningen vrij klein, zeker in vergelijking met ons huis. Ze hebben allemaal 3 à 4 slaapkamers en beperkte bergruimte. Sommigen met garage, andere zonder maar met parkeermogelijkheid vlakbij. We gaan hier niet verder op in en wachten op de oplevering van de parkwoningen op de Centrale Werkplaatsen. http://www.swleuven.be/products/kessel-lo-vlierbeekveld/ Als je op fase 1 klikt krijg je een luchtfoto te zien van de parkwoningen.
Onze werken rond de lift zijn zo ongeveer afgerond. Nu kan Marcel zich op andere dingen focussen. Aan inspiratie geen gebrek. Met het vrouwenteam krijgt hij nog meer vrijheid om zijn eigen ding te doen op de fiets. Daarvoor zou hij zich graag eerst een andere fiets willen aanschaffen, op een koersfiets voelt hij zich niet comfortabel genoeg. Die dunne tubes zijn off-road niet veel waard en hij kan er geen fietszakken aan hangen. Hij heeft altijd graag wat depannagemateriaal bij.
Onze oudste zoon is terug van een mooie rondreis in Japan. Daar heeft hij met zijn verloofde een bezoek gebracht aan de familie van haar moeder en enkele vrienden bezocht die ze leerden kennen tijdens hun verblijf op de universiteitscampus van Osaka (waar zij elkaar hebben gevonden in 2011). Ze zijn dus 4 jaar samen. Ze logeerden in hotels en een ryokan (traditionele Japanse herberg). http://www.japan-guide.com/e/e2029.html Daar slaap je op dikke matten (tatami, zoals de judomatten). Die zijn tenminste niet te klein voor zijn +/- 185 cm. De oma van zijn verloofde is al de 90 jaar voorbij en gelukkig nog gezond. De familie in Japan is heel blij met de grote Europeaan omdat hij Japans spreekt en geïnteresseerd is in hun tradities. Wij hopen hen ook eens te ontmoeten samen met onze tolk uit eigen huis.
