cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
21-07-2015
Dinsdag - 21/07/2015 - Nationale feestdag in België. Straks feestmarkt in Kessel-Lo maar eerst nog een fietstochtje als het droog blijft. Het weer ziet er weer twijfelachtig uit. Zoals beloofd volgt hierna het verslag van ons exploot in Tirol :
KAUNERTAL 2015 EEN VOLTREFFER !!!
Voor ons exploot van 2015 trokken we met Join2Bike andermaal naar het Kaunertal in Tirol. Voor het derde jaar op rij gingen we genieten van de voortreffelijke service van hotel Weisseespitze**** in Platz. We verzamelden op woensdag 8 juli voor dag en dauw op de parking van UZ Pellenberg. De camion met de fietsen en de bagage was dan al onderweg. De weg was lang, de files kort en we raakten vrij vlot in Oostenrijk. Onderweg kwamen we op een tussenstop Luc Gielen tegen. Die was ook vroeg vertrokken met de aanhangwagen vol fietsen. Daar mag je in Duitsland maar 80 km/u mee doen. De rest van de reis verliep vlot en we kwamen voor het donker aan in Platz. Daar werden we verwelkomd door enkele vroegkomers van Join2Bike, die al een of enkele dagen eerder vertrokken waren. We installeerden ons op onze kamers en konden daarna onmiddellijk aan tafel. De keuken was weer even heerlijk als vorig jaar en we lieten het ons goed smaken.
Op donderdag verwachtten we de 8 marathonisten (4 mannen en 4 vrouwen). Zij waren een week eerder met de fiets vertrokken vanuit Zaventem. Een tocht van 980 km in de vroege, eerste hittegolf van het jaar. In afwachting van hun aankomst, rond de middag, hield de rest van de groep zich met allerlei bezig : welness, fietstochtje. Tegen de middag vertrokken we dan per fiets/auto naar Prutz om de marathonisten te zien toekomen. Al gauw zagen we ze komen aanrijden, met Geertrui en haar beste vriendin in de volgwagen. Hun reis was ook goed verlopen, ondanks de hitte. Ze hebben slechts 1 maal het fietsen onderbroken omdat het meer dan 40° was ! Een tweede maal moesten ze gaan schuilen in de volgwagen voor een stevig onweer in de bergen. Het verhaal van hun belevenissen moeten ze zelf maar eens uitschrijven. Dat zal wel de moeite zijn ! Ze raakten er niet gauw over uitverteld. Ze werden feestelijk onthaald door de hele groep.
Vanaf vrijdag konden we dan beginnen aan ons exploot. De Kaunerberg lonkte. De krachtpatsers onder ons trokken per fiets naar Prutz om van daaruit de volledige klim van de Kaunertaler Gletscherstrasse te doen. Voor meer details verwijs ik graag naar deze site : http://www.gletscherpark.com/nl/gletscherpark/gletscherstrasse
De anderen vertrokken per fiets aan het hotel om via Feichten aan de Gletscherstrasse te beginnen. Al gauw werden enkelen geconfronteerd met materiaalpech. Het is al langer bekend dat Join2Bike zijn beperkingen kent (zowel financieel als materieel) en zich daaraan moet aanpassen, wat voor mensen met een beperking heel begrijpelijk is. Die dag reed ik voor het eerst alleen naar boven. Mijn doel was : het stuwmeer bereiken. Onder begeleiding van Marcel begon ik aan de klim. Al gauw bleek het noodzakelijk om de ketting te verleggen naar het kleinste tandwiel. In die stand kan ik niet alle versnellingen achteraan gebruiken waardoor ik noodgedwongen de elektrische ondersteuning moest inschakelen. De muur van de stuwdam was toen toch al in zicht en ik dacht het wel te kunnen halen. Andermaal bleek de batterij niet voorzien op het hooggebergte en met de eindmeet in zicht raakte de batterij van mijn fiets leeg. Met vereende krachten duwde ik mijn fiets naar boven, daarbij gesteund door Marcel en Peter. De laatste meters legde ik alleen af en onder aanmoediging van de hele groep bereikte ik het stuwmeer. Mijn missie was geslaagd !
Omwille van de vele technische pannes werd de volgende dag een rustdag. Ieder kon dus vrij zijn/haar dag invullen. Wij kozen voor een kort uitstapje in de buurt en openden het enige terrasje in Feichten. Ondertussen ging de technische ploeg aan de slag om alle fietsen rijklaar te maken voor de volgende dag. Dan zouden de meesten de grote klim naar de top maken. Ik kreeg 2 stevige duwers achter mij aangekoppeld : Marcel en Ronny. Wij vertrokken aan het eind van het stuwmeer aan de grote klim. Al gauw merkte ik dat mijn ketting weer op het kleinste tandwiel gelegd moest worden om nog een nuttige bijdrage te kunnen leveren. Eens dat euvel verholpen, konden we weer verder. Ik profiteerde weer van de buitenbochten om de steilte van de binnenbochten te omzeilen en we vorderden goed. We bereikten de top na 4 uren klimmen. De individuele klimmers stonden ons daar op te wachten en aan te moedigen. Na ons volgden nog enkele dapperen die de klim per handbike tot een goed einde brachten. Als afsluiter bereikte het laatste ‘treintje’ van 5 gekoppelde trikes de top. Zo was iedereen toch minstens 1 keer boven geraakt. Bij de afdaling hoorden we van Niko dat hij de volledige klim 6 keer gedaan had op 4 dagen ! Dat zal wel een record zijn.
Voor de laatste dag had hotelbaas Charly nog een leuke verrassing in petto. We zouden een bergwandeling gaan maken. Daarvoor stelde hij 4 Swiss tracks en een paar speciale rolstoelen ter beschikking. Er waren ook nog 2 handbikes met elektrische ondersteuning ter beschikking. De Swiss tracks zijn een soort gemotoriseerde trekkers die je voor een rolstoel kan koppelen en waarmee je samen met de hele groep een bergwandeling kan maken. De Swiss tracks trekken je stapvoets de berg op. De rolstoelen waren verschillend : met de ene kon bestuurd worden door de passagier, de andere niet. Op deze manier kon de hele groep samen op stap naar een berghut. Daar konden we allemaal samen iets eten. Na deze ruime lunchpauze konden we weer naar beneden. De stappers te voet, de anderen werden met auto’s naar beneden gebracht. De handbikers reden per fiets terug naar het hotel. Die avond werden we na het diner getrakteerd op schnaps en Tirolermuziek door Charly. Aansluitend kwamen er de dankwoordjes en zelfs een aandenken van het bestuur. We besloten de avond met attenties voor het bestuur en het Weisseespitzelied met een update van de tekst van vorig jaar.
Deze ging nu als volgt (op de melodie van Wild rover van de Dubliners) :
Refrein : Op de Weisseespitze, kwam Join2Bike, met heel veel volk, op tandems en bikes. Op de Weisseespitze, kwam Join2Bike, met heel veel volk op tandems en trikes.
Strofe 1 : We zijn met Luc Gielen nog eens in Tirol, met 70 man dat zijn veel auto’s vol. De marathonisten zijn helden dit jaar, vanuit Zaventem fietsen doen wij hen niet na. Refrein.
Strofe 2 : We trainden op zondag en reden goed door, met een zeem in ons broek en de wind langs van voor. Hilde en Ilse volgen ons op de voet, met koffie en koeken, dat geeft ons veel moed. Refrein.
Strofe 3 : Het bestuur willen we danken voor al wat ze doen, ze zijn zo belangrijk het hele seizoen. En ook alle leden die hebben plezier, voor de kers op de taart ja, daarvoor zijn wij hier. Refrein.
Deze tekst heb ik gedeeltelijk ter plaatse nog verzonnen en klonk dus een beetje anders. De laatste zin was ik zelfs helemaal vergeten !
De organisatie van deze reis was weer van de bovenste plank. De opvang tijdens en na het klimmen voortreffelijk. Alle lof aan het bestuur. Een nieuwkomer maakte dezelfde opmerking als ik vorig jaar :”Wanneer slapen die ?” Ik wens hen een deugddoende zomer toe en hoop hen fris en monter weer te zien na de zomerstop.
Ondertussen zitten we niet stil en gaan nog zo veel mogelijk op eigen initiatief fietsen met mensen uit de groep.
