cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
21-01-2020
Dinsdag - 21/01/2020 - Januari : tijd voor een terugblik op vorig jaar.
Op het vlak van revalideren valt er weinig nieuws te melden : alles gaat goed zolang ik kan blijven oefenen. Het eerste griepje verstoorde dit jaar al mijn oefenschema : 2 dagen niet kunnen oefenen betekent helemaal opnieuw beginnen. Gelukkig kan ik terugvallen op 8 jaar ervaring om gauw weer op het oude peil te zitten. De eerste koude laat zich ook voelen in mijn been en arm : meer spasmen en moeilijk stappen, ook al ben ik binnen. Dat laatste verwondert mij nog steeds. Ik verheug mij nu al op mijn weekje Tenerife in februari.
In 2019 evolueerde mijn fysieke toestand eigenlijk niet meer. Maar zolang het niet achteruit gaat ben ik al tevreden. Op familiaal vlak is er heel wat gebeurd : ik werd grootmoeder in mei, mijn moeder overleed in juni, haar broer (mijn peter) in juli. De zomer was heel druk met die sterfgevallen en een paar vakanties daar tussenin.
Eerlijk gezegd dekt de titel van deze blog de lading al lang niet meer. Ik ben zeer tevreden over de cranioplastie, de schedelprothese verloste mij van chronische hoofdpijn en gaf mij de kans om mijn leven weer inhoud te geven zoals ik dat vroeger deed op sociaal en sportief vlak. Ik nam mijn hobby's weer op : zingen in een koor, aangepast fietsen, aangepaste conditietraining, vrijwilligerswerk en ik kan weer genieten van bijeenkomsten met vrienden en familie. Ik ben niet van plan om van deze blog een dagboek te maken en zal hier dus nog zelden een bericht toevoegen.
