cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
21-02-2014
Vrijdag - 21/02/2014 - mijn nieuwe schoenen zijn geen onverdeeld plezier : de veters komen gemakkelijk los en het is moeilijk stappen. Het veterprobleem hebben we gisteren laten oplossen door de orthesist. Die wist me ook te zeggen dat de kleur van mijn schoenen een misleidende naam heeft : een of ander soort gray maar dat heeft een bruine schijn. Het is dus wel hetgeen ik besteld heb.
Jozefien, mijn kinesist heeft ze gisteren eens goed bekeken en we hebben de binnenzolen er eens uitgehaald en grondig bestudeerd. Ze is er niet helemaal tevreden over. Ik stap er nog niet vlot mee. Door de hogere hak (+ 0,5 cm) en de andere vorm van binnenzoolstaat mijn been anders. Het is nu zoeken en oefenen om de goede manier van gaan te vinden. Als het over 2 weken nog niet vlot, moet ik er iets aan laten veranderen tot het wel goed gaat. We zijn dus nog niet aan de nieuwe patatjes !!!
Ik ga nu de conditietraining gebruiken als oefenmoment. Ik heb de groep al verwittigd dat ik nu nog trager ga stappen omdat het met die schoenen nog zoeken is. Ik hoop dat het snel vlot want dit is niet leuk. Ter plaatse trappelen, is niet aan mij besteed.
Woensdag - 19/02/2014 - Dinsdag was een superdag : nieuwe schoenen, nieuwe brillenglazen...
De schoenen moeten nog wennen. Ze zitten anders dan de vorige (waarschijnlijk door het verschil in de steunzool) en ze zijn donkerbruin i.p.v. donkergrijs. De kleur, daar val ik nog niet over, gelukkig zijn ze heel donker en niet licht. Bij kunstlicht valt het bruin niet eens op, daardoor kon ik bij het afhalen ook niet zien dat de kleur fout was. Eens ze ingelopen zijn, is alles in orde. Ik moet ze toch maar een jaar dragen en kan dan de donkergrijze vragen. Dan laat ik ze de naam van de kleur noteren zodat ze me dat geen tweede keer lappen ! De volgende dagen zullen mijn kinesistes ze grondig keuren. Ik hoop dat ze tevreden zijn en dat ik er gauw beter mee stap, dat is uiteindelijk toch het doel. Door het drukke programma is mijn bezoek aan een vriendin uitgesteld tot volgende week (een mens kan niet alles ineens hebben en ze heeft dan ook tijd voor mij). Mijn bril was even wennen. De sterkte van de glazen verschilt niet veel van de vorige en vandaag lijkt het alsof er niets veranderd is. Dat is dus ok. Marcel heeft het gepresteerd om daarbij ook nog de strijk gedaan te krijgen. Onze poetsvrouw was vorige week ziek waardoor hij toen zelf heeft gepoetst en niet aan strijken toegekomen was.
Vorige zondag was het rustig en droog buiten en ben ik weer gaan fietsen met Join2Bike. De tweede rit met de nieuwe trike heb ik beter verteerd dan de eerste : de volgende dag had ik enkel wat last van een stramme schouder en geen pijnlijke flank meer. Dat belooft dus voor het vervolg. Ook deze keer staken we de mannenploeg vlot voorbij ! Dankzij de kilometerteller van Marcel weten we dat we 24 km/u reden. Laat die 20 km van Brussel maar komen, ook al zijn die niet vlak !
Vorige vrijdag ging ik nog op consultatie bij Plastische Heelkunde. Daar zouden ze bekijken of het deukje ter hoogte van mijn rechterslaap op te vullen valt. Daarvoor gaan ze eerst toelating vragen aan de neurochirurg. Ik kreeg vooral een ernstige waarschuwing mee voor de risico's van de ingreep. Er wordt gewerkt met eigen vetcellen, aangevuld met vreemd materiaal, om de vetcellen te fixeren. Omdat het in het gezicht is, moet dat onder volledige narcose gedaan worden. Daarnaast is het risico op infectie zeer groot. Het zou kunnen dat dat op de prothese slaat waardoor die mogelijks vervangen moet worden. Dat laatste wil ik liever niet riskeren. Ik neem dat deukje dan maar voor lief en laat er verder niet aan sleutelen. Het valt trouwens niet zo erg op (volgens de meesten met wie ik er over sprak). Dat hoofdstuk wordt hiermee voorlopig afgesloten.
