cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
04-11-2013
Maandag - 04/11/2013 - Het einde van een lang weekend met heel wat roerende en pakkende momenten. Op woensdag begon het eigenlijk al met de koorrepetitie. Op de kerkelijke feestdagen zingt ons koor Canzonetta steeds de mis van 10u in Blauwput ( de grote kerk langs de
Diestsesteenweg in Kessel-Lo bij Leuven). We moesten dus de viering van
Allerheiligen voorbereiden. http://users.telenet.be/canzonetta/ (Voor de NAH zelf groep geef ik hier wat meer achtergrondinformatie mee). Op donderdag was er een filmavond van Join 2 Bike. Daar gaan we sedert mijn ontslag uit Pellenberg in 2011 mee fietsen. Vorig jaar fietsten we met onze tandem de Col du Galibier op en dit jaar werd het de Kaunerthaler Gletsjerstrasse in Oostenrijk. http://www.join2bike.be/ Dit jaar werden wij en Theo (een al wat oudere fietsmakker) gevolgd door een cameraploeg. Vorig jaar volgden ze Niko, naar wie de fietsotheek van Join 2 Bike genoemd is. Deze fietsotheek stelt aangepaste fietsen ter beschikking van revalidanten tegen de democratische huurprijs van 1 euro/dag (= bedrag van het onderhoud voor een jaar). We werden toen ook uitgebreid geïnterviewd. De sfeerbeelden en de interviews waren tot een pakkende film verwerkt. Het was heel verrassend om mezelf te zien en te horen. Pas zondag begreep ik wat me zo geraakt had in die film. Mijn gezicht heeft veel trekken van mijn moeder maar mijn houding en manier van spreken heb ik helemaal van mijn vader en zijn moeder. Het kwam mij bijna over alsof ik van hen de boodschap kreeg : "Goed bezig, Lieve. Doe zo voort !" Op vrijdag zongen we dan de viering in Blauwput. Zoals steeds was het een stemmige viering met aan het eind de uitreiking van de kruisjes met de namen op van de overleden parochianen van het afgelopen jaar. Tussen deze mensen kwam ook een gewezen koorlid naar voor. Haar moeder was nog maar 11 dagen voordien overleden. Toen ik haar grote verdriet zag, schoot mijn gemoed vol. Ik had wel gehoord van het overlijden van haar moeder maar ik zag haar nu voor het eerst. Ze werd onmiddellijk omringd door verscheidene koorleden. Ik deed mijn best om bij haar te komen en gaf haar een flinke knuffel. In onze jeugd ben ik nog leidster van haar geweest in de Chiro en we hebben wel niet echt contact gehouden maar we zijn elkaar niet uit het oog verloren. Ze had voor de koorleden rouwkaartjes meegebracht en ik kreeg er ook eentje. De tekst die daarop stond was door haar broer geschreven en raakte me zo sterk dat ik mijn tranen de vrije loop liet. In het koor zijn ze niet gewoon van mij te zien wenen en al gauw kwamen ze mij troosten. Na de viering brachten we mijn moeder naar huis en wou ik toch nog even langs het kerkhof gaan. Het is misschien de laatste keer dat ik het graf van mijn oudste zus kon bezoeken. Vorig jaar hing er al een kaartje op dat het zou opgeruimd worden omdat de termijn verstreken was. Het oude kerkhof van Vlierbeek ligt naast een waterwinningsgebied en het zal daarvoor moeten wijken. Marcel was voordien al eens gaan kijken en had de haag nog serieus gesnoeid. Mijn ouders kozen 31 jaar geleden voor een haagje rondom ipv een zerk. Die moet je niet poetsen maar wel snoeien. Enkele jaren geleden heb ik die klus van mijn moeder overgenomen. Ik woon nu toch vlakbij dat kerkhof en kon het met de hulp van mijn zonen wel gedaan krijgen. Mijn schoonouders liggen ook daar begraven en Marcel gaat dus jaarlijks kijken of er iets moet gedaan worden nu de gezondheid van zijn oudste broer dat niet meer toelaat. Dit jaar waren er heel veel graven waar zo'n kaartje op hing wat ons laat vermoeden dat de ontruiming van het kerkhof voor binnenkort gepland is. Er is, enkele jaren geleden, al een nieuw kerkhof aangelegd in Kessel-Lo, dat nu volop gebruikt wordt. Die vrijdag verliep verder gezellig in de familiekring van Marcel met pannenkoeken. Zondagmorgen was het droog weer en konden we nog eens gaan fietsen met Join 2 Bike. Altijd leuk en gezellig. We voelen ons al echt thuis bij die groep. Er werd uiteraard nagekaart over de filmavond van donderdag en ik vertelde toen, tot mijn eigen verbazing, dat ik mijn vader in mezelf had herkend. Dat bevreemde mij zo erg dat ik er de rest van de dag voor nodig had om het te plaatsen. Na de middag heb ik natuurlijk mijn moeder gebeld om het haar te vertellen. Ze is hoogst nieuwsgierig naar de film. Daar waren DVD's van te koop ten voordele van de club en die hebben we natuurlijk direct gekocht.
