cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
13-11-2013
Woensdag - 13/11/2013 - Nu de epilepsiemedicatie weer op punt staat (de helft van vroeger), kan ik weer naar de conditietraining. Zoals gebruikelijk ging ik er weer heel moedig tegenaan. Ik wou het deze keer zonder rolstoel doen en nam dus een wandelstok mee voor bij het stappen. Die rolstoel draait nogal eens de verkeerde kant op en dat is niet zo prettig. Misschien was ik zelfs wat overmoedig want al gauw merkte ik dat ik tussen de oefeningen door toch wel graag even een zitje had gehad. Ik heb dus 2 x 3 kwartier gestapt, in alle mogelijke richtingen. Er zat zelfs een spelletje tikkertje tussen. Alleen bij de drankpauze halverwege ben ik gaan zitten. In het tweede deel vertrokken we vanaf de muur zodat ik daar toch wel even tegenaan kon leunen. Als je de afgelopen 2 jaar overwegend zit, is staan al zwaar genoeg op zich ! Ik heb er alleszins veel beter van geslapen. De vorige nachten was ik telkens veel te vroeg wakker (te weinig beweging misschien ?) De fietstraining van zondag viel weg door het slechte weer. In de namiddag gingen we met Mattias, onze tweede zoon, naar de film (Marina : over 'onze' Rocco Granata : een aanrader ! Stijn Coninx heeft er weer iets moois van gemaakt.) We wisten niet in hoeverre Kinepolis toegankelijk is voor rolstoelen zodat Marcel mij aanmoedigde om het zonder te doen. Blijkt dat je het personeel moet aanspreken om met de lift tot op de eerste verdieping te geraken. Marcel en Mattias hielpen mij dan maar de trap op (als ik dat thuis kan, kan ik dat daar ook). Naar beneden kan het zonder assistentie (ook al staat er 'staff only' op het bordje naast de lift). Halverwege zaal 7 was er een ruime gang waar tussen de stoelen een aantal vrije ruimten zijn gelaten voor rolstoelen. Of dat in alle zalen zo is, vraag ik me nog af. Gelukkig kan ik nog voldoende goed stappen om het zonder rolstoel te doen. Na de film gingen we dan samen met Robbe, onze jongste, nog op bezoek bij Dries, de zoon van mijn zus, die ligt al een tijdje weer in het ziekenhuis ligt met maagproblemen. Hij vecht ook al ruim een jaar tegen pancreaskanker. De eerste chemokuren gaven goede resultaten, zodat we weer veel hoop kregen op een goede afloop, maar de laatste zijn minder positief, zodat het er nu toch weer even wat minder goed uit ziet. De behandeling met chemo blijft echter voortgaan en dat stemt ons dan weer hoopvol. Op de vrije maandag kwam Mattias zelf met de bus op bezoek en heb ik met hem genoten van de zon bij een wandeling in de wijk met de wandelstok. Qua voorbereiding op de conditietraining kon dat eigenlijk wel tellen ! Het was eigenlijk de eerste keer dat ik niet aan de arm liep op straat. Dat vraagt meer concentratie omdat ik zeker niet wou vallen en stoepen zijn niet altijd even vlak als ze lijken.
