cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
13-03-2018
Dinsdag - 13/03/2018 - Na een muzikaal weekend met de concerten van Canzonetta kom ik weer in de gewone routine.
Vorige week was niet alleen druk maar ook bewogen. De trip naar Antwerpen op maandag en het intakegesprek bij TRAINM verliepen goed. Het voorstel om een abonnement te nemen houden we voorlopig in beraad omdat het zo duur is.
We hadden geen idee wat de avondspits zou geven en daarom had ik een belegd broodje voorzien. Dat broodje is me echter niet goed bevallen en op de snelweg werd ik al gauw erg misselijk. Een tussenstop op een parking was noodzakelijk om even te bekomen en mijn mond te spoelen. Lag het nu aan het broodje of heb ik het griepje van Marcel overgenomen, waar hij in het weekend last van had, geen idee. Toen we thuis kwamen voelde ik me erg zwak en moest ik ondersteund worden. Met de hulp van een voorbijganger kon ik met de rolstoel en de lift naar binnen. Mijn avondmedicatie moest ik dan nog innemen maar daardoor kwam de misselijkheid weer terug en braakte ik die algauw weer uit. Dan maar gauw mijn bed in en rusten om erger te voorkomen.
Ik maakte me het meest zorgen om de gemiste medicatie tegen epilepsie en stond dinsdag heel wankel op mijn benen. De conditietraining heb ik dan maar overgeslagen. Marcel is die dag thuis gebleven om in de buurt te zijn als er weer een probleem zou opduiken. Dat was gelukkig niet zo. Ik heb me enkele dagen heel rustig gehouden en weinig of niet gestapt als ik alleen was omdat ik mij niet zeker genoeg voelde. Woensdagnamiddag moest ik op controle bij de epilepsieraadpleging : uit ons verhaal maakten zij op dat het eerder griep was dan epilepsie. De generale repetitie van het koor op woensdagavond heb ik ook laten vallen in de hoop dat ik me donderdag wat beter zou voelen. Dat was ook zo en bij de kinesist heb ik dan mijn eerste stappen gezet op de loopband.
Door het vele stil zitten voelden mijn benen stijver aan en ging het stappen moeilijker. Nu ben ik aan het oefenen om dat weer vlotter te kunnen en dat begin ik te voelen.
De concerten van het koor waren op zaterdagavond en zondagnamiddag. Naar het eerste ben ik gaan kijken omdat ik de laatste repetitie gemist had en om mijn krachten wat te sparen. Zo kon ik zien wat er eventueel nog gewijzigd was. Zondag zong ik dan wel mee, dat was blijkbaar genoeg om 's avonds doodop te zijn. Ik hoop volgend jaar gezond en wel aan de start te staan van het concertweekend !
De training van Join2Bike viel zondagmorgen letterlijk in het water : veel regen tot ongeveer 10.00 u. Ze houden niet echt een winterstop maar het slechte weer van de laatste weken brengt dat wel met zich mee. We hopen op beterschap voor het volgend weekend want dan is er een fietstocht in Averbode gepland.
De 7de verjaardag van mijn CVA (28/02) is uiteindelijk toch geen zwarte dag geworden. Dankzij enkele bemoedigende berichtjes, telefoontjes, bezoek en een koorrepetitie viel het heel goed mee. De dagen ervoor waren moeilijker dan de dag zelf.
