Dinsdag - 12/08/2014 - Deze maand lijkt de familiemaand, of zo is ze toch begonnen.  In 10 dagen tijd heb ik alle zussen en broers van mijn moeder weer gezien.  De zussen kwamen hier, samen met haar, langs op 01/08, toen we net terug waren van onze fietsweek in Beernem.  Op 09/08 was haar jongste broer op bezoek en zijn we samen iets gaan eten.  Op 10/08 ben ik eindelijk op bezoek kunnen gaan bij mijn peter, de oudste broer van mijn moeder.  Hij heeft eind vorig jaar een ongeval gehad met zijn scooter waarbij hij zijn heup brak.  Gezien zijn hoge leeftijd, hij werd in december 85 jaar, kan hij geen zware operatie meer aan.  Daardoor kan hij niet meer zelfstandig wonen en is hij van het ziekenhuis overgeplaatst naar een rusthuis.  Hij is daar nu al enkele maanden, het werd dus tijd dat ik hem eens opzocht.

Ik kon hem bereiken via telefoon en informeerde eerst of hij die namiddag vrij was.  Dat had één van zijn zonen mij aangeraden.  Een rusthuis is duidelijk geen ziekenhuis.  Er zat niemand aan het onthaal die ons de weg kon wijzen.  Daar zaten wel heel wat oudjes bijeen maar die konden ons niet verder helpen.  Ik heb hem dus nog eens moeten bellen om de afdeling en zijn kamernummer te weten te komen.  Zo kwamen we al gauw op het goede spoor en we werden op sleeptouw genomen door het vriendelijke personeel, dat ons zelfs begeleidde tot aan zijn kamer.  Hij was blij verrast toen hij ons zag want hij had niet goed begrepen wie er nu eigenlijk op komst was.  Hij moet zijn kamer met niemand delen, ze is dan ook vrij klein.  Hij heeft zich geïnstalleerd met eigen spullen uit zijn huis waaronder heel wat schilderijen van zijn vader (Joz. Op de Beeck) en dozen vol cd's.  Over mijn grootvader vond ik dit op het internet : http://weekend.knack.be/lifestyle/wonen/antiek/jozef-op-de-beeck/article-7000665672328.htm

Het kamertje is daardoor wat overladen maar voelt toch knus aan.  Hij heeft nu ook voor het eerst digitale televisie.  Ik heb een poging gedaan om hem er wegwijs in te maken en vond een muziekzender met licht klassieke muziek.  Die vond hij goed en dat mocht blijven staan.  Toen wij toekwamen stond de RAI op en dat ligt hem niet zo.  Over het personeel had hij niets dan lof en dat deed mij plezier.  Als je zo van de ene dag op de andere je zelfstandigheid moet opgeven en niet meer naar huis kan, dat is wel heel wat meer dan wat mij overkwam.  Ik ben ook mijn zelfstandigheid kwijt, maar ik ben weer thuis en ik kan nog wat stappen en vooral 'fietsen'.  Dat maakt voor mij veel goed.  Hij zit nu constant in een rolstoel en de enige activiteit van de dag is naar de eetzaal gaan voor het eten.  Gelukkig maar, anders zat hij echt vast tussen die 4 muren.  Hij is altijd een vrije vogel geweest en heeft zelfs een hele tijd in Frankrijk gewoond.  We hopen hem voortaan wat vaker te kunnen opzoeken.  Nu we weten waar en hoe hij daar woont, zal dat wel lukken.

Ik heb deze week ondervonden waar het herwerken van mijn koorpartituren goed voor is.  Ik had vorige maand serieus last van een stijve nek.  Nu ik weer met die partituren bezig ben, is die al heel wat soepeler geworden.  Het voortdurend heen en weer kijken, van papier naar scherm en terug, helpt erg goed.  Ik hoop zo alle stukken die we nodig hebben op het koorweekend, volgende week, tijdig klaar te krijgen.  Dat zal het repeteren veel vlotter en aangenamer maken.  Nu nog hopen op goed weer, dan kan het niet meer stuk !

12-08-2014 om 10:53 geschreven door lieveblog2013