Dinsdag - 17/06/2014 - Na een fietsweekend om U tegen te zeggen (bijna 100 km op mijn teller), kwam Join2Bike gisteravond bijeen in het Provinciehuis om zijn jaarprogramma van 2014 voor te stellen aan de pers.  De gedeputeerde van Sport, Karin Brouwers, ontvangt ons daar jaarlijks.  Zij draagt ons sportief integratieproject een warm hart toe.  Deze bijeenkomst werd ingezet en beëindigd met een drankje.  Daarvoor waren statafels klaargezet.  Ik zat in de rolstoel omdat we voorzagen niet vlakbij te kunnen parkeren en we kregen gelijk.  De weinige plaatsen voor gehandicapten waren volzet dus die rolstoel kwam van pas.  Eens we bij die statafels kwamen, ging ik liever recht staan.  Als je zit, kom je met je neus amper boven zo'n tafel en rechtop praat je ook veel gemakkelijker.  Het lukte mij om dit tamelijk lang vol te houden en dat viel op.  Velen merkten op dat ik toch een behoorlijke lengte heb : op blote voeten meet ik 176 cm, tel daar schoenen met 5 cm hak bij en je komt aan 181 cm !  Vanop die hoogte voelt het ook wel anders aan, moet ik zeggen.  Ik ben wel gewoon dat mensen naar mij opkijken en dat ik gemakkelijk over anderen heen kijk maar dit is toch weer een nieuwe ervaring !  Vroeger droeg ik altijd schoenen met een platte hak omdat ik zo al groot genoeg ben en omwille van mijn rug.  Dat het lange staan zo goed ging, is ook weer een sprong voorwaarts.  Ik kreeg er menige, bemoedigende opmerking over.  Die 10 maanden conditietraining hebben resultaat.  Bij het fietsen blijkt dat ook.

Op zaterdag was er een ontmoeting van Join2Bike met de mensen van 2WalkAgain. 

http://www.towalkagain.be/

Er stond een gezamenlijke fietstocht op het programma.  Zo konden zij zien wat er allemaal mogelijk is op het vlak van fietsen.  We vertrokken voor een vlakke rit langs de vaart van Leuven naar Mechelen.  Al gauw bleek het nodig om op te splitsen in 2 groepen : de snellere fietsers zouden helemaal tot Mechelen rijden, de tragere tot Kampenhout.  Op de terugweg werd een pauze voorzien op een terras langs de vaart.  Wij, Marcel en ik, reden voor de gelegenheid met gekoppelde trikes, werden bij de snelle groep ingedeeld.  Zo heb ik ook eens het hele eind tot Mechelen gedaan.  Zo kwam mijn teller voor zaterdag op 56 km.  Het was een vlakke rit langs het water, veel variatie was er dus niet, maar het was de eerste keer dat ik zo'n afstand deed met de trike.  Het viel enorm goed mee.  Het weer was prachtig (niet te warm en droog) en met Marcel als machinist had ik geen klagen.  Hij heeft die trip al meer gedaan met Robbe, onze jongste zoon, op een koersfiets dan.  De tocht verliep zeer vlot en we konden een behoorlijk tempo aanhouden : vlotjes 20 km/u !  In Kampenhout moesten we een drukke weg en een brug over om verder door te kunnen rijden naar Mechelen.  Die oversteek was niet zonder risico : een andere groep trikes kreeg materiaalpech bij een maneuver om de overkant te halen.  Wij ontsnapten er als bij wonder aan : eens we de brug over waren, moesten we langs een smal paadje weer naar beneden om verder langs het water te kunnen rijden.  Met een gewone fiets, op 2 wielen, is dat vrij simpel.  Een trike, driewieler, is echter breder en heeft dus meer plaats nodig.  Op dat paadje waren rioleringswerken geweest (die stonden echter niet aangegeven).  Wij daalden dus niets vermoedend af en toen we op de plaats van die werken kwamen, weken we iets van het paadje af om een bos netels te vermijden waardoor het rechter achterwiel van Marcel net niet naast een betonblok reed, dat tussen de begroeiing onzichtbaar was.  Eens beneden stopten we en ging Marcel kijken wat er aan de hand was om de volgers te kunnen waarschuwen.  Hij sloeg met een stok de netels weg en stak de stok naast het betonblok zodat anderen niet anders kunnen dan netjes over dat blok rijden.  De anderen van onze groep hebben echter een ander pad genomen en moesten omkeren waardoor ze dan materiaalpech kregen.  Er zat voor hen niets anders op dan de assistentiewagen te bellen en daarmee terug te keren.  Hun fietstocht zat er op.  Dankzij de gsm's en een begeleider met een gewone fiets kwamen wij vrij snel te weten dat we niet langer moesten wachten en konden we verder rijden naar Mechelen.  Die tocht verliep heel vlot en we kwamen tegen de middag aan bij Mechelen.  Zo hebben we de achterkant van de zoo van Planckendael ook eens gezien.  Je kan langs daar per fiets naar de zoo, maar die ingang was afgesloten (dat weten we nu dus ook).  De terugtocht verliep uiterst vlot, zonder ongelukken/verrassingen.  Eens terug in Tildonk stopten we aan het afgesproken terras om iets te drinken en even te hergroeperen.  We misten de mensen van 2WalkAgain en waren wat ongerust.  Na ruim een klein half uurtje kwamen ze dan toch toe.  Ze waren in Mechelen even in het water gesprongen en vermits we geen telefoonnummers hadden uitgewisseld konden ze ons niet contacteren.  Eind goed, al goed.  Die dag waren we pas om 18u thuis, met 56 km op de teller.

Zondag deed Join2Bike mee aan de Geert Verheyen Classic, een fietstocht door het heuvelachtige Hageland van 75 tot 100 km.  Robbe ging met de valide fietsers mee om de tocht van 75 km te gaan doen.  Wij met de trikes (ik kreeg 2 machinisten deze keer, waardoor Marcel in het midden van onze triketrain zat) vertrokken vanuit Kessel-Lo en pikten aan op het parcours van de Classic in Pellenberg.  Het werd een pittige tocht over berg en dal door de velden van Pellenberg, Lubbeek, Tielt-Winge.  Daar was de eerste bevoorradingspost waar we zouden halt houden om te hergroeperen.  Die tocht verliep ook heel vlot en het weer was weer uitmuntend (niet te warm en droog) !  We werden wel aldoor voorbij gereden door wielertoeristen die de volledige tour deden en kregen vaak aanmoedigingen te horen, op 1 onverlaat na die riep dat de laatste van ons team, ik dus, niets deed.  Dat kon ik niet zomaar laten zeggen en riep hem na :"Kom eens terug, als ge durft !"  Die zal dat waarschijnlijk wel niet gehoord hebben, zo snel waren ze...

Na ruim een uur was iedereen ter plekke en splitsten we weer op in groepen.  De straffe mannen deden het hele parcours van de 75 km. de anderen, waar wij ons bij aansloten, zochten hun weg naar het Kasteel van Horst.  Uiteindelijk kwam daar de hele groep van Join2Bike weer samen.  Ik had Robbe laten weten dat we daar zaten, misschien heeft dat geholpen.  Tegen dat de laatste validen daar toekwamen, waren wij uitgerust en konden we weer doorrijden naar huis.  Dat bracht onze teller weer een dikke 30 km verder zodat we toch mogen zeggen dat we bijna 100 km gefietst hebben.

Tot zo ver het verslag over het fietsen.  Sinds ik met de trike fiets, is mijn linkerbeen veel sterker geworden en heb ik er meer controle over.  Ook mijn kinesisten bevestigen dat.  Dat ik er gisteravond in slaagde om zo lang recht te staan, bewijst dat ook.  Ik boek dus weer vooruitgang.  Terug naar de persvoorstelling in het Provinciehuis nu.  Daar stelde onze voorzitter het programma van Join2Bike 2014 voor.  Volgende week zaterdag, 28/06, vertrekken we weer naar het Kaunertal in Oostenrijk.  Daar krijgen we dit jaar een weekprogramma voorgeschoteld.  De vorige jaren gingen we slechts voor enkele dagen om een berg te beklimmen en dat was het.  Nu een hele week dus, dat belooft !  In die week krijgen we de kans om verschillende fietstochten te maken.  Het Kaunertal ligt dicht bij het drielandenpunt Oostenrijk/Italië/Zwitserland.  De straffe mannen gaan natuurlijk proberen die 3 landen per fiets te bereiken.  Wij gaan het iets bescheidener doen.  Het voorstel is dat ik samen met Marcel en Robbe in een triketrain een aantal ritten doe.  Voor de 'die hards' is er een tocht voorzien van 4 cols (bergtoppen) die eindigt op de hoogste van 2 829 m hoogte.  Die mannen zijn blijkbaar al een tijdje extra aan het trainen om die trip aan het eind van de zomer op 4 dagen te kunnen doen.  Geen wonder dat we hen niet konden bijhouden, de vorige dagen !  Na deze voorstelling werden nog enkele medewerkers in de bloemetjes gezet voor hun onverdroten inzet tijdens de afgelopen 4 jaar.  Zij rijden bij elke training/fietstocht met de volgwagen achter ons aan en bevoorraden ons met drank en energierijk voedsel of depanneren de ongelukkige slachtoffers van valpartijen of materiaalpech.  Zulke mensen verdienen dat.  Mede dankzij hen kunnen wij voluit gaan en ons hart ophalen op de fiets.  Daarna werden nog enkele gulle schenkers vernoemd en, als kers op de taart, kwam er een grote cheque met de opbrengst van de Italiaanse avond van Bl.I.C. ter waarde van 2.000 euro !  Daar verschoten we danig van.  Zoveel hadden we totaal niet verwacht.  Daarmee kan de fietsotheek van Join2Bike weer even verder !  Wat je al niet kan bereiken met de inzet van een aantal goede zielen en vele helpende handen.  Marcel stond er die avond echt versteld van dat zovele mensen er hun vrije tijd voor opofferden om dit waar te maken en met dit resultaat wordt nog maar eens bewezen tot wat mensen van goede wil in staat zijn !!!  Wij zijn hen zeer erkentelijk uiteraard.  Er is nog solidariteit onder de mensen, daar worden wij heel stil van...  

17-06-2014 om 16:04 geschreven door lieveblog2013