cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
22-12-2015
Dinsdag - 22/12/2015 - Zondag hebben we weer lekker kunnen fietsen met Join2Bike ! Deze keer werd ik wel gekoppeld : ik kreeg de leiding over een treintje van 4 trikes. Dat was een heel verschil met de vorige keer. Met vereende krachten kom je echt veel verder en is het ook veel comfortabeler voor iedereen. Niemand had blijkbaar het gevoel dat het een zware training geweest was. Er was wel veel minder wind dan de vorige keer. Met zo'n lange trein moet je bij het sturen wel uitkijken in de bochten maar ik kreeg geen klachten en we zijn nergens blijven hangen. Iedereen schakelde ook goed met de versnellingen zodat we nergens in de problemen kwamen. Op de steilste hellingen waren de duwers blij met de hulp van mijn motor. Die gebruik ik uiteraard zo weinig mogelijk anders is het geen training meer.
Tussen de feestdagen is er geen fietstraining of koorrepetitie en de conditietraining houdt een winterstop van een maand vanaf Kerstmis. Dat ga ik wel missen. Gelukkig gaan de repetities van het koor vanaf januari weer gewoon door. We staan voor ons Lenteconcert in april en daar is nog veel werk aan. Er zijn enkele extra repetities gepland op een paar zondagnamiddagen. Dat zou moeten volstaan om alles onder de knie te krijgen.
Nu is het nog even druk met nieuwe agenda's invullen en cadeautjes verzinnen. Daar zijn we deze keer wat laat mee. Ondertussen hebben we wel een paar toestellen vervangen waar we eigenlijk al op verzonnen voor 2011 ! Na 5 jaar andere zorgen komt het er eindelijk van.
De laatste dagen heb ik 's avonds last van een pijnlijke spier in mijn linker kuit. Vanmorgen heb ik die eens goed betast voor het aankleden want met de beugel van mijn schoen erover kan ik er niet meer aan. Die spier voelt erg hard aan. Daar zal ik het met mijn kinesisten eens over moeten hebben en 's avonds al eens proberen om ze te masseren. Hopelijk doet het dan wat minder pijn als ik ga slapen want dat houd me toch een tijdje wakker.
Sinds vorige week probeer ik ook wat meer gevoel te krijgen in mijn linker hiel en buitenkant van die voet. Voor ik mijn schoenen aan doe, beklop ik die zoals ik vorig jaar deed met de voetzool. Na enkele weken kreeg ik meer gevoel erin bij het stappen. Ik merk nu al dat ik mijn hiel beter voel. Laat ons hopen dat dat echt is en nog wat verder evolueert want tussen droom en werkelijkheid zit soms nog wel wat verschil.
In mijn dromen zitten geen rolstoel, beugel of wandelstok. Daarin loop, spring en dans ik zoals vroeger. Heerlijk om te beleven zo lang het duurt. Maar als ik dan wakker word, komt het besef dat het een droom was. Dat is telkens heel ontnuchterend. Ik ben wel altijd heel blij met zo'n droom maar die heb ik echt niet vaak. Misschien nog maar goed : een depressie hoef ik nu ook weer niet. Daar ben ik gelukkig aan ontsnapt en ik hoop dat zo te houden. Daarom blijven we plannen maken en vooruit kijken. We zijn blij met wat achter ons ligt want dat was goed en daar kunnen we nog lang tevreden op terug blikken.
