cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
25-10-2016
Dinsdag - 25/10/2016 - Ik heb net besloten om de conditietraining vandaag over te slaan. Ik ben licht verkouden en heb een pijnlijke schouder.
Donderdag hebben we deelgenomen aan een workshop in Gasthuisberg over 'wachten'. Dit was in het kader van een doctoraatsstudie van de afdeling Architectuur. Het eerste uur was een soort rollenspel waarin iedereen een andere opdracht kreeg. Gelukkig was Marcel erbij, dat maakte het voor mij een stuk aangenamer. We moesten naar een spreekkamer gaan en wachten op Dr. Peeters. Dat wachten duurde nogal lang en Marcel vond het leuk om er een spelletje van te maken en zelf voor dokter te spelen. Na een half uurtje kwam iemand ons halen en mochten we deelnemen aan de vragenronde. Daar maakten we kennis met de andere deelnemers. Er werden vragen gesteld over : hoe het wachten aangenamer gemaakt kan worden. In het rollenspel werd een bord gebruikt waarop je wachttijd werd aangeduid. Zo wist ik dat de mijne met 5 minuten was ingekort. Een ander had de pech dat zijn afspraak werd geannuleerd of uitgesteld. Dat bord werd als pluspunt beschouwd want meestal zit je te wachten en weet je van niets. Ik deed de suggestie om op de schermen in de wachtzalen een voorstelling weer te geven van de stafleden. Nu weet je amper met wie je gesproken hebt omdat er zo weinig tijd is en de kennismaking meestal heel kort gehouden wordt. De workshop ging door op de bestralingseenheid. Daar hebben ze een mooie, ruime wachtzaal met speelgoed voor de kinderen. Het contrast met deze van Neurologie en Gynaecologie kon niet groter zijn ! Dat zijn lange, smalle gangen waar je amper met een rolstoel tussen de stoelen door kan.
Vrijdag ben ik met Marcel gaan fietsen. De anderen waren niet vrij maar het was droog en zonnig. Er was dus geen reden om thuis te blijven. Het was ook de 33ste verjaardag van onze oudste zoon. Hij had op zaterdag iets gepland met zijn broers zodat we ons cadeautje met hen konden meegeven. Ik heb hem uiteraard wel berichtjes gestuurd om hem te feliciteren maar wou hem 's avonds niet storen bij zijn etentje met zijn vriendin.
Zondag was er geen fietstraining en het was koud en donker weer. Daardoor hadden we de gelegenheid om nog eens naar de markt in Heverlee te gaan. Daar staan een paar interessante kramen met kleding die mij goed past. Ik kan namelijk geen broeken meer dragen met een gewone sluiting. Daar hebben ze broeken met een elastiek in de taille en ze zijn zelfs lang genoeg ! Met mijn lange benen is dat altijd een probleem geweest.
