cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
25-09-2014
Donderdag - 25/09/2014 - De tijd vliegt snel... !
Het nieuwe fietsseizoen kende zondag een valse start. In de voormiddag regende het te fel om te kunnen trainen. Er waren slechts enkele dapperen komen opdagen in de hoop dat het gauw zou stoppen. We hebben moeten wachten tot in de namiddag voor het een beetje betrouwbaar droog begon te worden. We hebben ons dan beperkt tot een korte rit langs de vaart tot in Wijgmaal. Te vlak uiteraard, zeker na Bütgenbach (videobeelden te zien via deze link :
Wanneer je mijn 'start number' : 449 intikt, krijg je enkele filmpjes te zien van ons groepje. Marcel valt goed op, in zijn fluo vestje, meestal vlak achter mij.) Langs het parcours stonden enkele camera's opgesteld. Ik moest sturen, daardoor kon ik niet zwaaien maar Marcel heeft zijn best gedaan. Als je hem ziet, ben ik net voor hem in beeld gekomen.
Maandag, bij de tweede acupunctuursessie, kreeg ik ook elektrotherapie (zoals bij de KUL studie) maar nu op arm én been. We proberen dit ook eens, baat het niet dan weten we dat ook weer. Ze geven ons geen valse hoop en dat is maar goed ook. Als het na een paar beurten geen effect heeft, stoppen we ermee. Mijn agenda is zo al vol genoeg. Nu de wekelijkse conditietraining weer begonnen is, zijn mijn dinsdagen ook weer goed benut. Met de koorrepetities op woensdagavond is mijn weekprogramma weer compleet.
Zondag zingt het koor weer in de mis van 10u in Blauwput. We vliegen er weer in ! Niets leuker dan samen zingen, fietsen, trainen. Inspanning en ontspanning gaan voor mij goed samen. Ik doe graag dingen in groep en ben heel blij dat dat nu nog kan. Bij de conditietraining zijn een paar bekende gezichten van in Pellenberg opgedoken. Dat wordt dus nog gezelliger dan vorig jaar !
Dinsdag - 16/09/2014 - Hoewel het werkjaar van Join2Bike pas zondag weer start, zal het de 3de keer zijn dat we samen komen deze maand. Na de Benefiet(s) en de Oostkantocht (Bütgenbach ligt dan toch in België en niet in Duitsland, maar wel tegen de Duitse grens aan) starten we zondag met de wekelijkse trainingen. Ik hoop dit jaar alleen te kunnen fietsen. Mijn doel is om volgend jaar de 20 km door Brussel alleen te doen en dat vraagt de nodige voorbereiding. Tot nu toe werd mijn trike steeds gekoppeld aan een andere trike, sinds Oostenrijk ben ik wel tot stuurvrouw gepromoveerd, de volgende stap is dan solo rijden !
Ze hadden ons wel goed liggen bij de Oostkantocht : de rit van 30 km was eigenlijk 38 km. Dat zal ons leren de ritinformatie beter te bekijken. Op de website is dat terug te vinden :
Blijkbaar is dat een gewoonte bij KBC om naar boven af te ronden. Ik heb de andere tochten ook eens bekeken : 75 = 81 km, 125 = 131 km. Dat mogen ze met hun rente ook doen voor mijn part (alles + 5 %). Dan brengen onze spaarcenten weer iets op, voor de verandering. Na een gezamenlijke start, voor het oog van de pers, viel onze groep van zo'n 20 à 30 deelnemers uiteen, zoals we dat gewoonlijk doen, in kleinere groepjes. Zo'n beetje volgens onze capaciteiten (snelle, tragere, bikes en trikes). Ik kreeg deze keer Ronny achter mij aangekoppeld. Man, die heeft een turbo in zijn benen !!! Daar moet Marcel zwaar voor gaan trainen om die bij te houden. Die zal wel meer dan 6 km per dag fietsen, dat kan niet anders. Gelukkig remde hij goed af in de afdalingen. Ik heb ondervonden dat dat beter is. Als de trekker/bestuurder dat doet gaat het voorwiel al eens uit koers en als je een redelijke snelheid hebt voelt dat niet zo veilig aan. Weer iets bijgeleerd, dus !
Na de trainingen van de doctoraatstudenten op woensdag, donderdag en vrijdag was ik eigenlijk heel moe toen we naar de Oostkantons vertrokken. Het vooruitzicht om weer te kunnen fietsen, deed me dat even vergeten maar 's avonds was ik echt bekaf ! We hadden met enkele Join2Bikers, die ook al op vrijdag daar toekwamen, afgesproken om samen te gaan eten. Het restaurant was heel goed gekozen : we werden ontvangen in het salon voor het aperitief, daarna konden we aan tafel. Het eten was heel lekker en mooi geserveerd maar het liep wat uit en dat begon ik te voelen vanaf 22u. Dat is zo'n beetje mijn limiet, als ik mijn zetel moet missen. Maar ik was er graag bij en dan heb ik dat ervoor over. Uiteindelijk was het 23u eer we onze slaapplaats bereikten. Ik hoopte op een goede nacht maar dat viel wat tegen. Ook Marcel was al heel vroeg wakker. Aan het ontbijt bleek de hele B&B bezet door deelnemers aan de Oostkantocht. We zagen ze 's avonds terug bij het pastabuffet dat KBC inrichtte voor deze gelegenheid. Nooit gezien en heel goed georganiseerd : pasta voor 2.000 mensen !
Die avond gingen we vroeg slapen en de volgende nacht sliepen we ook veel beter door, tot 07u 's morgens. Dat deed deugd. De extra kilometers van de vorige dag waren verteerd. Na een stevig ontbijt konden we rustig huiswaarts keren. We vertrokken met de zon in de rug maar al gauw belanden we in een mist die overging in lichte motregen tot we thuis waren. Gelukkig hadden we op de fietstocht in Malmedy wat zon gezien, anders was het een grijs, mistroostig weekend geweest.
Nu is het weer uitkijken naar de start van het nieuwe werkjaar : zondag met Join2Bike, dinsdag met het CAS (Centrum Aangepast Sporten) = conditietraining. Dan hebben we weer alle dagen actie !
