Vrijdag - 04/04/2014 -  Het lijkt alsof dit jaar onze puzzel af raakt.  Alles begint zo'n beetje in een goede plooi te vallen : de kinderen doen het goed, wij beginnen onze draai te vinden in dit nieuwe leven en alles begint weer een beetje mee te zitten.  Hopen dat het zo mag verder blijven gaan.

Vorige zaterdag deed het koor mee aan de flashmob (verrassingsact) in het centrum van Leuven.  Normaal gezien moet dit overkomen als een spontaan gebeuren waarbij 'toevallig' enkele mensen beginnen te zingen of dansen, muziek maken of een show opvoeren voor de voorbijgangers.  In Leuven hebben ze het spontane volledig verknoeid door voor het stadhuis nadarhekken te plaatsen.  Op deze manier werd de vrije doorgang van de bussen verzekerd maar wisten de voorbijgangers ook dat er iets zou gebeuren.  Het publiek stelde zich op achter de hekken (aan de verkeerde kant).  Er was een cameraploeg van de regionale televisie ROB.  Helaas vind ik er niets over terug op het internet.  Het kwam heel even in het regionale nieuws in het weekendoverzicht met o.a. een heel mooi beeld van 2 enthousiaste koorleden (moeder en dochter) die opgingen in hun rol door een raam van het stadhuis.  Samen met het Leuvens Meisjeskoor en enkele leden van de Koninklijke Harmonie Volharding Kessel-Lo zongen ze : "Ik hou van u" van Stijn Meuris. 

https://www.youtube.com/watch?v=Sxc8OKlv-jE&feature=player_detailpage#t=148

Het publiek reageerde enthousiast en gelukkig was de lentezon van de partij waardoor wij er een terrasje aan konden knopen.  Door het mooie weer zaten die natuurlijk goed vol.  Na wat rondlopen en zoeken vonden we toch een plekje waar we nog bij konden, met de rolstoel.  Zo'n uitstap is zonder rolstoel te zwaar voor mij, vandaar.

Zondag leek aanvankelijk een vrije en zonnige dag.  We genoten van een droge fietstraining met Join2Bike en in de namiddag kwamen de 2 jongste zonen op bezoek.  Ze hadden allebei wat te vieren en daarom gingen we een terrasje doen dicht bij huis.  (Een vast contract voor de ene, een verhuis en een nieuwe vriendin voor de andere) zijn redenen genoeg om wat te vieren !  De versluierde zon had in de voormiddag genoeg haar best gedaan voor een aangename terrastemperatuur.  We hebben ervan genoten en kennis kunnen maken met de nieuwe vriendin.  Een mooi, spontaan, lief meisje met een Chileense moeder.  Het internationaal karakter van ons gezin breidt nog meer uit : de vriendin van de oudste heeft roots in Japan, die van de tweede in Chili !  Die van de jongste is volbloed Vlaams-Brabants.  Daar hoeven we geen vliegtuig voor te nemen om haar familie te zien.

De rest van het verhaal breng ik later nog wel.  Ik krijg zo dadelijk de thuisbegeleiding op bezoek (later dan voorzien maar ik ben blij dat ze nog komt).  Dat leg ik later ook nog wel uit.