Dinsdag - 18/11/2014 - Vrijdag was er de filmavond van Join2Bike.  Dit jaar werd er tijdens onze reis naar Tirol gefilmd in het thema : "Locked in, not locked out".  In onze groep zijn enkele mensen die het Locked-in syndroom doorgemaakt hebben.  Die mensen zijn bij het ontwaken uit hun coma volledig verlamd.  Ze kunnen alleen nog met hun ogen knipperen.  Het idee alleen al bezorgt me kippenvel, stel je dat eens voor !  

Gelukkig trok hun verlamming geleidelijk aan weg.  Na een tijd konden ze toch weer een vinger/hand bewegen en weer spreken.  Hun revalidatie duurt een stuk langer omdat ze veel meer moeten herwinnen.  Ze herstellen vaak ook niet helemaal.  Als ik naar mezelf kijk, ik kom ook van ver maar ik ben nooit volledig verlamd geweest.  Of volledig herstel voor mij mogelijk is, weet ik ook niet.  Ik heb al veel bereikt door er hard voor te werken en te blijven doorzetten.  In het revalidatiecentrum, tussen lotgenoten, met de steun van verpleging, therapeuten, familie en vrienden viel dat nog mee.  Nu ik weer thuis ben (op 02 december zal dat 3 jaar zijn !) is het nog meer een zaak van volhouden en doorzetten.  Met Marcel en mijn zonen, mijn 4 kinesisten, de conditietraining en het koor en Join2Bike ben ik goed omkaderd om dat te blijven volhouden.  Ik prijs mij gelukkig dat ik zoveel steun krijg.  Het zou mij anders veel zwaarder vallen.  Als ik hoor van lotgenoten die het in hun eentje moeten klaren en dat ook doen, kan ik alleen maar bewondering voelen voor zoveel moed en karakter !

Anouk gaf me vrijdag nog een tip voor mijn arm.  Als ik mijn hand ondersteun, kan ik mijn elleboog heffen tot op schouderhoogte.  Zo kan ik zonder hulp zelf mijn armspieren oefenen.  Weer een aandachtspuntje om af en toe eens te doen (als ik eraan denk).  Meestal ben ik te goed bezig met andere dingen zodat oefenen er wel eens overschiet.  Het is op zich gewoon leuk dat ik dit zelfstandig kan doen !

Op de filmavond werd naast de film het programma van volgende zomer voorgesteld : we gaan weer naar Oostenrijk.  Het hotel daar heeft nu eenmaal de meest geschikte accommodatie voor onze groep met toch een aantal mensen in rolstoelen.  De uitbater doet ook enorm zijn best om onze groep aan een gevarieerd programma te helpen zodat we niet steeds hetzelfde reisprogramma krijgen.  Dit jaar zullen er zelfs enkele dapperen zijn die vanuit België met de fiets vertrekken.  Op een week tijd gaan ze van hotel naar hotel helemaal tot in Tirol fietsen.  Dat is nog eens een uitdaging !  Voor mezelf hoop ik dit jaar op eigen kracht het stuwmeer te bereiken (ongeveer halverwege de Kaunerberg).  De fietsvakantie zal volgend jaar een week later doorgaan dan dit jaar : van 8 tot 14 juli.  Einde mei doen we weer mee aan de 20 km door Brussel.  Ook deze wil ik zelfstandig doen.  Dat moet lukken, denk ik. als ik zie wat ik op de trainingen doe, is Brussel zeker haalbaar.

Zondag viel er wat lichte regen in de voormiddag.  Gelukkig lieten we ons daar niet door afschrikken en ging de training met Join2Bike gewoon door.  We waren toch met een redelijk groepje die er ook zo over dachten.  Op de terugweg reed ik voor de eerste maal lek maar met Marcel in de buurt en een reserveband was dat niet echt een probleem.  Als je gaat fietsen, is een platte band altijd mogelijk.  Hij voorziet zich erop om dat zelf te verhelpen.  Ik waarschuwde de anderen dat we later zouden toekomen (we waren niet allemaal samen gebleven deze keer).  De band was snel vervangen en we konden weer verder.  Desnoods zouden ze ons wel met de wagen komen ophalen ze in Pellenberg toegekomen waren.  Uiteindelijk was dat ook nodig.  Er bleek iets scherps door de buitenband geraakt te steken waardoor die nieuwe band ook snel plat stond.  Nu moeten er 2 geplakt worden !!!  We hebben de trike dan maar weer mee naar huis genomen.  Marcel kan dat dan in de week wel fixen en als het weer wat droger wordt, kunnen we hem nog eens gebruiken.  Zolang het niet vriest of hard regent, kunnen we fietsen.  Dat is een mooi vooruitzicht.  Ik steek dus weer kaarsjes aan voor droog weer !