Dinsdag - 03/02/2015 - Het weekend was druk en interessant : we kwamen te weten dat bouwen op een sociale kavel binnen onze mogelijkheden valt.  De huizenjacht is voorlopig afgeblazen.

Zondag viel voor de derde zondag op rij de fietstraining met Join2Bike weg door het winterweer.  Vermits ik deze keer geen kooractiviteit had, heb ik mijn hometrainer nog eens laten draaien.  Dat is altijd nog beter dan niks doen.

Gisteren mocht ik dan nieuwe schoenen gaan passen.  Het zijn weer grijze zoals mijn eerste paar orthopedische schoenen van 2 jaar geleden.  Nu met 4 Velcro sluitingen i.p.v. 3.  Ik besprak met de orthesist het probleem van instabiliteit.  Jozefien bleef vorige donderdag van mening dat het aan het steunriempje lag.  Maar de orthesist beweert echter dat de zool mijn linkerschoen gewoon teveel afgesleten is waardoor die voet scheef gaat staan.  Het steunriempje verlagen zou niet het gewenste effect hebben zegt hij.  Hij raadt mij aan om in de zomer eens langs te komen om dat te laten corrigeren indien nodig.  Nu ik in de conditietraining zoveel stap zien die schoenen inderdaad veel meer af.  Weer iets om op te letten !  Ik was dit jaar ook wat laat om de nieuwe te bestellen.  De vorige heb ik al van december 2013.  Volgende week woensdag mag ik mijn oude schoenen binnen brengen om de beugel te laten overplaatsen op de nieuwe schoenen.  Dan heb ik enkele dagen tijd om ze wat in te lopen voor de volgende conditietraining op dinsdag.  Dat betekent weer enkele dagen pijnlijke enkels want de nieuwe schoenen komen iets hoger dan de vorige.  De beugel wordt dan ook bij geregeld en dat is ook weer even wennen om er vlot mee te stappen merkte ik vorig jaar al.

Vandaag komen mijn 2 maatjes van Pellenberg weer naar de conditietraining.  Ze hebben allebei een operatie ondergaan in december.  Dat wordt een blij weerzien !

Van het koor kregen we een oproep om geen repetities meer over te slaan in de aanloop naar de concerten van maart.  Ik zal me thuis ook wat meer met die partituren gaan bezig houden.  Ik heb ze opgeslagen op mijn laptop, dan kan ik ze beluisteren en inoefenen als voorbereiding op de repetities.  Morgen begin ik eraan want het is nodig !  Het is ook altijd leuker als je de partituren beter kent.  Nu ik met de alten meezing is het ook wat moeilijker dan indertijd met de sopranen.  Alten begeleiden de melodie van de sopranen meestal en dat is moeilijker maar ook interessanter.  Het vraagt wel meer inzet maar voor een hobby van 30 jaar mag dat.  Ik zou het koor niet meer kunnen missen.  Dat is een groot deel van mijn vorig leven (toen ik nog alles kon en de wereld nog aan mijn voeten lag).  Het doet zo'n deugd dat ik nog kan zingen, zelfs zoveel tonen lager !  Met mijn werk heb ik die band veel minder.  Daar koos ik niet voor in 2001 toen de Zwitsers Sabena failliet lieten gaan waardoor mijn man zonder werk viel.  Ik heb het 10 jaar met hart en ziel gedaan en ben blij met de leuke collega's die ik daar heb leren kennen.  Mijn korte carrière was een succes : van administratieve kracht tot assistent hoofdboekhouder in een paar jaar tijd !!!

Het feit dat mijn diploma nog iets waard was na 10 jaar onder het stof gelegen te hebben, was ook leuk uiteraard.  Ik had het al kunnen gebruiken bij de opstart van de wereldwinkel van Kessel-Lo. 

http://www.oxfamwereldwinkels.be/nl/regiowerking-leuven

Daarvoor leerde ik met de computer werken en dat kwam goed van pas om professioneel aan de slag te gaan.  Tijdens mijn studies stond de informatica nog in de kinderschoenen en kregen we daar alleen theorie lessen over.  De praktijk op pc leerde ik onder begeleiding van Oxfam Wereldwinkels.  Dankzij deze stap vond ik heel vlot werk om ons gezinsinkomen te verzekeren.  Dat was een hele aanpassing voor de kinderen.  Zij waren gewoon dat moeder meestal beschikbaar was en nu was dat ineens niet meer zo.  Het wende wel vrij vlot en Marcel vond vrij snel ander werk.  Dankzij mijn inkomen kon hij werk aannemen zonder ploegendienst.  Bij Sabena was hij enige kostwinner en deed hij dat wel zodat ik huisvrouw kon zijn en voor de kinderen kon zorgen.  Onze 3 zonen hebben daaruit geleerd dat je met minder speelgoed en luxe ook een leuk leven kan leiden en dat weten ze te waarderen.