Deze week was de voorzitter van de Colombiaanse boerenvakbond Fensuagro te gast. Hij had veel verhalen, maar het verhaal van de bio-diesel uit palmolie leert mij veel over de houding van de USA en de multi's. Want blijkbaar woedt het gevecht om biodiesel in alle hevigheid. Nu reeds willen multi's hun aandeel op de oliemarkt veilig stellen. In Colombia worden ganse stukken grond opgekocht door Amerikaanse multi's om pambomen aan te planten,waarvan de olie moet omgezet worden in Bio-diesel.Het gaat hem hier niet om kleine stukjes maar ganse regio's . Zo zullen in de regio's aan de kust en Sucre en de LLanos grote palmgebieden ingepland worden. Dit zijn regio's waar de rijkdom aan planten vervangen zal worden door een monocultuur.In 2003 waren er reeds 118.000 hectaren met een monocultuur,vandaag is dit reeds meer dan de dubbele oppervlakte. Deze monocultuur gaat ten koste van de productiemogelijkheden van de kleine boeren, meestal inboorlingen.Grote multi's bezoeken deze indegenas en laten deze afstand van hun grond doen, zonder dat zij beseffen wat ze juist ondertekenen. In naam van de biodiesel en de ecologie worden grote domeinen van biodiversiteit opgeofferd aan de winsthonger van deze multi's.Zij betalen de biodiesel aan 0,65 $, en verkopen die opnieuw aan 1,65$. Een niet onaardige driedubbele winst voor de multi's, hongersnood en landroof voor de inheemse Colombianen...
Gisteren een Turkse delegatie te gast van de petroleumvakbond Petrol-Is. Een kennismaking met ons, voor hen een eerste indruk over de Europese hoofdstad.Europa lijkt hen ook niet sociaal, maar een economisch en financieel bolwerk. De vakbond heeft zo een 10% leden in een sector met 250.000 werknemers ( Petroleum, scheikunde en rubber).Werknemers lid maken van de vakbond is zo een beetje op zijn Amerikaans georganiseerd in Turkije: je moet 10% van de werknemers in de sector organiseren en 51% van de werknemers in het bedrijf vertegenwoordigen voor je als vakbond mag onderhandelen. Individuele werknemers moeten met een formulier zich bij een notaris laten registreren en daarvoor 20 dollar betalen.De vakbond mag alleen de aangesloten leden verdedigen. De grote werkloosheid en de vrees voor ontslag verklaart meteen de lage syndicalisatiegraad in Turkije.Er is nog veel werk om de syndicale rechten en vrijheden en dus ook de democratie in Turkije in de bedrijven ingang te doen vinden. Naast wat algemene discussies, was onze vraag wat wij voor hen konden doen ? Wel, er is een bedrijf dat reeds 7 maanden aan het staken is en waar een beetje internationale belangstelling en solidariteit misschien een hulp zou zijn om de situatie te deblokkeren. In het toeristische Antalya is er een vrijhandelszone opgericht, waar de multi Fresenius Medical Care sinds 1996 een bedrijf met 300 werknemers heeft. De arbeidsomstandigheden zijn middeleeuws. Of wat dacht je ervan dat de vrouwen toelating moeten vragen aan de directie om te mogen huwen en dat gehuwde vrouwen slechts zwanger mogen worden volgens een beurtrol die door het bedrijfsmanagement werd opgesteld ? Of dat praten verboden is in het bedrijf of in het bedrijfsvoertuig dat je thuis brengt? Met de steun van de Duitse vakbond werd er reeds onderhandeld...zonder veel resultaat. Wat kunnen wij doen: protesteren zeker.... klik op het plaatje voor meer info