Toen we aankwamen op de camping in de buurt van Sibiu regende het oude wijven. Uit voorzorg had ik mijn ruitenwissers opgeborgen (ze konden gestolen worden ) waarbij ze afgekraakt waren. Toen ik wou nagaan of ik nog voldoende olie had in mijn aftandse Lada brak ook de oliepijlmeterstok.Lap, daar stonden we dan midden in Roemenie, toen nog onder het barre Ceaucescu Securitatebewind. Ik toerde even rond op de camping en zag een Lada met DDR-plaat. Oef iemand die een taal sprak waarmee ik weg kon. Of ik zijn oliepeilstok even kon uitlenen. Ekkehard was de vriendelijkheid zelve, ging mee en herstelde ruitenwissers, mat de olie en controleerde ongeveer de ganse Lada. Toen bleek dat zij ook nog een gasvuur hadden waaraan wij ons konden warmen en wij een fles plaatselijke drank openden begon een babbel tot diep in de nacht.Monika was een beetje bleekjes, zij had juist een ziekenhuisavontuur in Boekarest achter de rug. Toen het bleef regenen spraken we af s'anderendaags te gaan wandelen in het prachtige plaatselijke bokrijk van Sibiu.Stof om te praten was er direct: een vergelijking tussen kapitalisme en socialisme lag voor de hand. Maar dat zij alleen in Oostbloklanden konden reizen begrepen we toen reeds niet. Uiteindelijk de doodsteek bij de bevolking voor het regime. Na twee dagen namen we traditionneel afscheid met de uitwisseling van adressen. Het onverwachte begin van meer dan 20 jaar brieven schrijven tussen DDR en België, het begin van een warme vriendschap.