Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
28-01-2009
Department of Livestock Development Thailand
Naar aanleiding van de "rare snuiters" op de Northeast agricultural fair 2009 Khon Kaen in mijn vorig bericht,, komen we terecht op het Department of Livestock Development te Khon Kaen, wat één van de 46 over Thailand verspreide onderzoekcentrum is kwestie veeteelt in al zijn aspecten. We worden, na een telefoontje van onzentwege, hartelijk ontvangen in het hoofdgebouw door één van de medewerksters die zoals me nogal dikwijls gebeurt..... verwonderd is dat er een "farang" meer wil weten over hun doen en laten.
Na een korte introductie, begeven we ons naar buiten waar ik aanvankelijk dacht "even te voet" naar "de rare snuiters" te gaan kijken. Na een niet begrijpende blik in haar ogen en een Thaise uitleg aan vrouwtje lief stapten we dan toch maar in onze 4x4 pick-up.... wat terecht bleek te zijn. Een hobbelige rondrit over stoffige wegen van het maar liefst 1700 rai (2.720.000m²) grote grondstuk bracht ons langs proefvelden waar allerlei grassoorten en de invloed van het daarop grazende vee uitgetest werden.
Voor de aspirant veeboeren... hier krijgen we te horen dat je per rai grasland slechts 2 runderen kan houden. Je dient dus al danig wat grond te hebben om een veestapel van enig formaat op te bouwen. Wat dan ook dan reden is, dat je menige Thai in wegbermen het gras ziet wegsnijden om hun dieren te voederen.
De ganse veestapel die ze hebben is netjes onderverdeeld naar ouderdom van dieren, de natuurlijke vader enz. Deze natuurlijke vaders maken echter hun nageslacht niet zelf..... elke koe wordt hier immers kunstmatig bevrucht. Voor diegene die een echt rasdier wil hebben, huidige wachttijd 2 jaar!
Ook varkens behoren tot dit onderzoek. Echter, alhoewel ik juist uit de douche kwam, mochten we om hygiënische redenen hier niet binnen.....
Later op de rondleiding, komen we terecht waar het pluimvee gekweekt wordt. Buiten de (enkele) struisvogels waar we uiteindelijk voor gekomen waren, lopen er duizenden eenden, ganzen en kippen rond die na het uitkomen in broedkasten, netjes onderverdeeld worden in hun respectievelijke rennen waar ze nauwlettend geëvalueerd worden naar hun groei met verschillende voedersoorten.
Het onderzoek naar de kweek en een afzetmarkt van de struisvogels zelf, staat nog in de kinderschoenen en het zal dus nog wel even duren vooraleer wat voorheen een rijstveld was, bevolkt worden door deze "rare snuiters"
Zij hebben een rond, afgeplat gezicht met grote naar voren gerichte ogen die vast in de schedel staan. Om dus in diverse richtingen te kunnen kijken moet de uil steeds de kop draaien, wat uilen dan ook zeer goed kunnen. Ze hebben een haaksnavel en krachtige klauwen aan hun poten, die vaak dicht bevederd zijn. Uilen hebben grote ogen die helpen een prooi in het donker te ontdekken. Zij vliegen vaak geruisloos door de nacht op zoek naar prooidieren, zoals muizen . Overdag wordt een slapende uil soms aangevallen door kleinere vogels zoals buizerds , die hem proberen te doden, om zelf niet 's nachts door hem gedood te worden als ze slapen. De uil slaapt overdag en jaagt 's nachts. Uilen nestelen in een holle boom, op de grond of in gebouwen. Omdat ze dichtbij slecht zien, kunnen ze zelf geen nest bouwen. Ze nemen dikwijls het nest van een andere vogel zoals een ekster, die ze verjagen of doden.
Uilen in het wild worden vaak niet ouder dan 3 jaar. Uilen in een dierentuin worden ouder. Dit komt doordat de uilen in de dierentuin een beschermd leven leiden en voor hun voedsel niet afhankelijk zijn van de jacht. In het wild worden uilen vaak aangereden of vliegen tegen een hoogspanningskabel aan.
Muizen zitten net als uilen graag in een schuur met hooi, maar omdat de schuren steeds minder voor hooiopslag gebruikt worden hebben de muizen geen leefplek meer en gaan dood. Omdat het voedsel van uilen voor 80% uit muizen bestaat, heeft de uil geen voedsel meer en gaat dus ook dood. Vooral kerkuilen krijgen het daardoor erg moeilijk, omdat zij de meeste muizen eten van alle uilensoorten. In de landbouw worden giftige bestrijdingsmiddelen gebruikt. Muizen die landbouwgewassen eten, krijgen dat gif binnen. Uilen die die muizen eten krijgen dus ook gif binnen. Vaak zoveel, dat ze er aan doodgaan.
Scherp gehoor
Uilen hebben een bijzonder goed gehoor. Ze zijn in staat om bij complete duisternis hun prooi te vinden. In een experiment wisten ze in 13 van de 17 gevallen een muis te vangen die in een compleet donkere kamer was losgelaten.
Bij een aantal geslachten van de uilen is er sprake van asymmetrie in de ooropeningen. De oren van uilen bestaan uit een ooropening, in sommige soorten bedekt met een oordeksel (operculum ). De oren moeten niet verward worden met de oorpluimen die uilen zoals de ransuil hebben, oorpluimen worden door veren gevormd, en zitten ook niet op de plaats waar de ooropeningen zitten. De oorpluimen geven de status aan: een volwassen, sterke, gezonde uil met een groot territorium bezit grote oorpluimen. Jonge, zwakke, zieke of oude exemplaren bezitten kleinere oorpluimen.
De asymmetrie van de oren bij uilen bestaat eruit dat de ooropeningen links en rechts niet op dezelfde hoogte zitten. Ook de vorm van de ooropening (in de huid, maar ook in de schedel) en van het oordeksel kan links en rechts verschillen. De functie van deze asymmetrie is een betere bepaling van de richting waar geluiden vandaan komen voor de verticale component. Het mechanisme werkt vergelijkbaar met de horizontale plaatsbepaling: geluiden uit een bepaalde richting komen iets eerder aan bij het ene oor. Uilen kunnen een verschil tot 30 microseconden in aankomsttijd tussen beide oren waarnemen (een microseconde is een miljoenste seconde).
Om de informatie te verwerken is het deel van de hersenen wat met horen in verband staat bij uilen veel groter dan bij andere vogels. Uilen vormen een plattegrond van de omgeving op basis van geluidsinformatie, zoals mensen dat doen met visuele informatie. Uilen hebben een gebied in de middenhersenen met ongeveer 10.000 neuronen dat net zo georganiseerd als de visuele cortex . De activiteit van de neuronen in dat gebied is geassocieerd met geluid uit een specifieke richting.
Dieren met verticaal symmetrisch geplaatste oren zijn soms ook zeer goed in staat zijn om de bron van een geluid te bepalen, ook verticaal. Ze gebruiken dan echter een volstrekt ander mechanisme voor verticale plaatsbepaling.
Resultaten van genetisch onderzoek wijzen erop dat de uilen zich ongeveer 80 miljoen jaar geleden hebben afgesplitst van andere vogels. Ze hebben een gemeenschappelijke voorouder met de nachtzwaluwachtigen (Caprimulgiformes).
Het oudst gevonden fossiel van de kerkuilen (Tytonidae) dateert van 58 miljoen jaar geleden. De familie van kerkuilen lijkt eerder ontstaan te zijn dan de Strigidae , het oudst gevonden fossiel van deze familie dateert van 40 miljoen jaar geleden.
Op Cuba leefde tot 8-10 duizend jaar geleden een uil die bijna een meter groot was, Ornimegalonyx oteroi. Deze uil had lange poten, als een loopvogel, maar was waarschijnlijk nog wel in staat om te vliegen.
Evolutie van de asymmetrische oren
Uilen zijn de enige dieren waarbij asymmetrisch geplaatste oren zijn gevonden2. Omdat de asymmetrie bij verschillende geslachten zo verschilt, gaan onderzoekers ervan uit dat deze asymmetrie in de verschillende geslachten onafhankelijk van elkaar is geëvolueerd (zie ook convergente evolutie ). Er zijn ook uilen waarbij de oren wel symmetrisch zijn geplaatst, en het blijkt dat deze uilen niet graag in complete duisternis vliegen. Uilen met asymmetrische oren hebben daar geen problemen mee.
Asymmetrische oren komen voor bij alle soorten van de geslachten Tytoen Asioen bij enkele soorten van onder meer de geslachten Bubo, Strixen Aegolius
Northeast agricultural fair 2009 Khon Kaen 23 januari - 1 februari
Zoals elk jaar rond deze periode hebben we deze fair te Khon Kaen. Zéér interessant en leerrijk voor wie meer wil te weten komen over landbouw en zijn mogelijkheden in de Isaanstreek.
Buiten voorstellingen over traditionele manier om een rijstveld te bewerken....
vindt je hier ook alle soorten fruitbomen en groentesoorten en tevens de werkwijze om de meeste opbrengst te krijgen.
Op zoek naar de benaming van een soort koe?.... hier staan ze werkelijk allemaal ter plaatse of afgebeeld.
tot zelfs de voor ons meer bekende soorten....
Ook veel interesse/uitleg met didactische middelen over de mogelijke ziektes van al dit vee...
Buiten het gewone pluimvee, zijn ook enkele rare snuiters aanwezig.
De aanwezigheid van deze voor Thailand "rare snuiters", maakt dat we morgen uitgenodigd zijn op een plaats waar deze geweekt worden. Berichtgeving hierover volgt later dus.
We bevinden ons in een kleine ambachtelijke weverij in Chonnabot, waar we een kijkje achter de schermen mogen nemen. Er staan een 10-tal weefgetouwen opgesteld waar evenveel noeste arbeidsters, tegen een karig loontje, hun vaardigheden laten zien.
Een intens samenspel van handen en voeten brengt dagelijks per werkster 2 meter zijde op, waar ze 150 baht (3,5) uitbetaald krijgen. Wie de 2 meter per dag niet haalt, wordt ook minder betaald......
De uiteindelijke kledij wordt dan vervolgens verkocht zoals op het silk festival in Khon Kaen waar een 10-daags jaarlijks feest dat sedert 1980 elk jaar op het einde van november tot begin december gehouden wordt. Het feest dient ter promoting van de zijde industrie, maar heeft daarbuiten een zéér grote variatie aan parade's, optrede's, mode show's, miss verkiezing, kermis enz. Alles bijeen een beetje te vergelijken met een wel zéér grote jaarmarkt waar je echt alles kan vinden, en zeker een bezoekje waard.
Voor de slachtoffertjes van deze zinloze moorden branden wij een kaarsje, en ook voor de kindjes die nu nog voor hun leven vechten, veel sterkte aan alle ouders.
We bevinden ons in Chonnabot, een dorpje een 30 kilometer buiten Khon Kaen.
Vooraleer onze zijde verwerkt kan worden, dienen eerst de gewenste kleuren bekomen te worden. Hiervoor staan er een aantal natuurlijke kleurmiddelen ter beschikking. De kleur rood wordt verkregen door onderdompeling in een bad gemengd met de "Morinda Citrifolia". De vruchten van deze boom worden in Azië rauw gegeten. De schors bevat een rode kleurstof en verhitte of verwelkte bladeren worden als pijnstiller voor uitwendig gebruik toegepast. De gele kleur wordt verkregen door een extract van de geelwortel (Curcuma Zedoaria) toe te voegen, of gebruik te maken van een extract uit het hout van de Nangka boom (Artocarpus Heterophyllus). Om zwart te verkrijgen gebruikt men dan weer een extract uit de Ebben hout. Ebben is een van de houtsoorten die per kilo wordt verhandeld. De reden hiervoor is de kostbaarheid van het materiaal: bomen die ebben leveren zijn in steeds toenemende mate zeldzaam. Violet wordt bekomen door een extract van Luuk Waa fruit toe te voegen. Ten laatste, voor de groene kleur maakt men gebruik van de Indian Almond (Terminalia catappa). Andere kleuren worden verkregen door mengeling van voorgaande soorten, wat een vak op zich is.
Morgen nemen we blik achter de schermen in een weverij zelf.
Het einde van het verhaal is nog niet in zicht, dit van de zijderupsen des te meer.... Eens het cocoon volledig gesponnen worden ze zorgvuldig geplukt uit de speciale manden.......Dit dient op het juiste tijdstip te gebeuren, daar anders de rupsen door de waardevolle zijdendraad bijten.
om vervolgens aan hun einde te komen door onderdompeling in kokend water......
Enkele rupsen mogen echter het ganse proces overleven om aan het volgende geslacht te denken.
Het eindresultaat.... een mand vol waardevolle goudgele zijde draad, die we in volgende aflevering ter verwerking meenemen naar een weverij in een dorpje dichtbij Khon Kaen, Chonnabot genaamd.
Onze visvijvers te Chum Phae zijn rijker aan dierlijke en eetbare soorten dan ik dacht. Een mengeling van op de BBQ geroosterde rijst en alom ruikende gefermenteerde vis .....
moeten deze garnaaltjes (Macrobrachium lampropus) of " กุ้งฝอย " of "kung foi"in de val te lokken...
Eens de vallen deskundig langs de oever gezet, is het enkel afwachten .....
Om de volgende morgen enkel de buit binnen halen....
Deze zoetwater-reuzengarnaal of "กุ้งก้ามกราม", is één van de grootste garnalen ter wereld. Volwassen dieren kunnen wel 30 centimeter lang worden, de voelsprieten niet meegerekend. De meeste aangeboden zoetwater-reuzengarnalen zijn afkomstig uit Thaise kwekerijen bij ons in de buurt.
Hoe goed ik mijn opzoekingen naar correcte benamingen ook doe, bij de foto die ik nam van deze slang stond ik voor een raadsel. Na langdurig opzoekwerk op internet zond ik een mail naar Siam info en kreeg het volgende bericht terug:
Mr thiesen from Siam Info did send me your e-mail, as I am responsible for the snake-page. The photo shows a javanese water snake. The scientific name is Acrochordus javanicus. The sanke is harmeless but quite rare. I never did find one here in Thailand. They are protected by Thai and international law, as they were used a long time for for the production of shoes and handbags. They have a different skin from othere snakes which is not scaled. They feed mostely on fish. As I have no photo from this sanke, I would like to use one of your photos for the Siam Info website, with your permission. You sincerely
De Berner Sennen reu , genaamd X, met chip, die hier op de terugkeer van zijn baas wachtte werd gestolen. De ontvoering gebeurde zaterdag 3 januari omstreeks 15 uur. De criminelen rijden met een witte bestelwagen met zwarte belettering van een firma uit Sint Niklaas (Belgie) Hij mankt lichtjes aan een achterpoot Merkt u ergens (waarschijnlijk) in het Waasland (een) verdachte(n) op die plots een berner sennen heeft (hebben) , gelieve ons of de politie te verwittigen Ons telnr. 03 6771291
Dit dorp is makkelijk herkenbaar aan 2 stenen reuzen schildpadden in de ingang van het dorp. Het dorp leeft al van oudsher in harmonie met deze schildpadden, waarvan men geloofd dat ze nakomelingen zijn van heilige geesten. Deze schildpadden,"Tao Pek" in de plaatselijke volksmond, voeden zich enkel in de vroege morgen of avond. Een bezoek tijdens de dag heeft dus weinig zin, daar ze zich dan schuilen voor de hitte van de dag. Ingang gratis, plaatselijk kan je voor enkele luttele baht een beetje eten kopen om deze dieren te voederen.
De schildpadden zijn Asian brown and black Tortoise, en deze rond tijd mogen we weer nageslacht verwachten.....
BERLIJN - De kredietcrisis treft ook huisdieren. Dierenbezitters in Duitsland hebben geluk; zij kunnen naar een speciale voedselbank voor dieren toe. In Berlijn staan al 400 baasjes ingeschreven. Alleen gepensioneerden en werklozen mogen eten afhalen omdat de initiatiefnemers willen dat zij hun dieren niet weg hoeven te doen uit geldgebrek. Het afhaalpunt is een oud schoolgebouw in het oosten van Berlijn. "Er zijn al 400 aanmeldingen en de mensen staan in de rij om eten te halen", zegt hoofd van de dierenkeuken Julia Raasch. Tiertafel, een dierenwelzijnsorganisatie, runt de zaak. Berlijn heeft rond de 13 procent werkloosheid. Er staan 100.000 honden geregistreerd waarvan de baasjes veelal bejaard zijn. "We zien elke dag mensen voorbij komen die hun huisdier moeten wegdoen omdat ze het niet meer kunnen betalen", zegt Evamarie Koening, woordvoerder van de dierenbescherming in Berlijn. De vrijwilligers delen voedsel uit (genoeg voor vier tot vijf dagen) en geven advies over gezonde voeding. Niet alleen honden, ook katten, konijnen en andere dieren zijn welkom. Tiertafel begon er twee jaar geleden mee. Er zijn al 19 gaarkeukens in Duitsland. Het plan is, gezien de economische crisis, dat er dertig gaan bijkomen. De dierenbezitters moeten aantonen dat de dieren zijn gevaccineerd. Ook moeten ze met documenten aantonen dat ze een laag inkomen hebben. Want dat is voor vele eenzame mensen hun enige troost Een directeur van een fabriek heeft dit al voorgedaan dat in het begin veel kritiek kreeg maar nu veel navolging kent en dat zou ook een oplossing zijn in ons land en andere Bron De Telegraaf
Thailand is een wel zéér bijgelovig land. Zo is er het geloof dat er in de Mekhong rivier een vuurbolspuwende draak, genaamd Payanak, zit. Slechts één keer per jaar en steeds op de laatste dag van de Boeddhistische vastentijd laat deze draak zijn kunsten als het ware zien door vuurbollen uit te spuwen. Het fenomeen trekt dan ook duizenden Thai uit alle windstreken aan om dit te aanschouwen aan de oevers van de Mekhong rivier. Mijn journalistieke nieuwsgierigheid trok me vorig jaar dan ook aan om een kijkje te gaan nemen samen een landgenoot die ter plaatse woont.
Een verslag van deze dag......
Ondergetekende heeft geen vuurbollen gezien..... of toch wel? Het ganse gebeuren komt nogal verwarrend over. Na een hartelijk welkom ten huize van landgenoot "expat in isan", gaan we 's middags reeds op verkenning naar de geschikte plaats waar we ons tegen 18u een plaats willen verzekeren.
Aan de oevers van de Mekhong is het reeds een drukte van jewelste... business is business!
We keren terug ten huize van "expat" en na onze driemaandelijkse babbel en een stevige maaltijd keren we, gewapend met volgeladen batterijen van het fototoestel, 3Gb aan geheugen en 4 stoelen, terug naar onze observatiepost.
onderweg voel je bij de bevolking de gespannen sfeer al opkomen...
We hadden een rustige plaats uitgezocht, maar waren heus niet alleen..... Zowel langs Thaise oevers van de Mekhong als die van Laos, moeten werkelijk duizenden mensen gezeten hebben om het fenomeen te bewonderen.
Eens ons kamp, in vorm van die 4 stoelen, opgeslaan te hebben was het geduldig afwachten tot de eerste vuurbol verscheen. Plotse luide kreten en wijzende vingers duiden er op dat er iets was.... ik keek uiteraard juist in de andere richting en miste hierbij de eerste vuurbol of wat het ook mocht wezen..... Het word me onduidelijk en verwarrend. Een mengelmoes van vuurpijlen, heteluchtlantaarns, licht van zaklantaarns en brommertjes en kleine bootjes op de Mekhong, maakt dat je denkt "iets" gezien te hebben. Gezien de trage sluitertijd van het fototoestel tijdens nachtelijke opnames, brengt dat beelden op die des te meer onduidelijk zijn.
Een uurtje later, komt de maan door de bewolking heen, wat de Mekhong plotseling een romantische aanblik gaf.
Na een volgend uur wordt het rustig kwestie verschijnselen en besluiten we terug ten huize van "expat" te keren. Echter na pas een honderd meter te stappen, horen we luidkeels gejuich en keren terug op onze stappen naar onze observatiepost, waar volgend beeld nog uit het fototoestel komt......
Trucage of gezichtsbedrog?.... ik gun aan eenieder die aanwezig was zijn persoonlijke overtuiging, en ga volgend jaar terug een plaats reserveren aan de soms verwoestende maar ook idyllische Mekhong.
Bij ons vierde bezoek aan "oma Moen" zijn de rupsen klaar om aan hun laatste slaap te beginnen. Daar ze tijdens de ontpopping naar zijdevlinder de fel begeerde zijdedraad doorbreken, zullen ze deze slaap niet meer overleven, en dienen ze gedood te worden vooraleer het zo ver is. Aan de gelige kleur van de rupsen weet "oma Moen" welke rupsen klaar zijn om in de manden geplaatst te worden.
waar ze zich beginnen in te weven....
Met trots laat de zoon van "oma Moen" ons reeds een van hun eigen gemaakte eindwerken zien.....
De Bengaalse varaan of dtua ngern dtua tong of "ตัวเงินตัวทอง" noemt men in de isaanstreek "ตัวเหี้ย" of dtua hîa. Voor de tweede keer hebben we er een opgemerkt in de Mae Nam Chi die kronkeld door het resort waar we wonen. Wikipedia schrijft: De Bengaalse varaan (Varanus bengalensis) is een grote hagedis uit de familie varanen. De ondersoort Varanus bengalensis nebulosus komt voor in Thailand en wordt tot bijna twee meter lang.
mailgroep huisdieren
Het afhaalpunt is een oud schoolgebouw in het oosten van Berlijn. "Er zijn al 400 aanmeldingen en de mensen staan in de rij om eten te halen", zegt hoofd van de dierenkeuken Julia Raasch. Tiertafel, een dierenwelzijnsorganisatie, runt de zaak. 
