Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
07-03-2009
Belg ontdekt nieuw hagedisgeslacht in Guyana
Belg ontdekt nieuw hagedisgeslacht in Guyana
De Belgische wetenschapper Philippe Kok heeft een nieuw hagedisgeslacht ontdekt in Guyana. De hagedis werd gevangen op een hoogte van bijna 2.100 meter, op de top van de Mount Maringma in het oosten van Guyana. Het dier kreeg de naam 'Pantepuisaurus rodriguesi', ter ere van Miguel Rodriguez, een Braziliaanse wetenschapper die reptielen en amfibieën bestudeert.
Het is al de tweede keer dat Kok een nieuw genus (een groep van soorten die overeenkomstige kenmerken vertonen en die evolutief nauw verwant zijn) ontdekt. Naast het nieuwe hagedisgeslacht ontdekte Kok, een herpetoloog van het Koninklijke Belgische Instituut voor Natuurwetenschappen, in Guyana ook een hagedissoort en een kleine pad. Zijn conto staat ondertussen al op vijftien nieuwe soorten - zowel amfibieën als reptielen - sinds het begin van zijn onderzoek in de regio.
'Door de globale opwarming is het moeilijk om de dieren daar te redden', zegt Kok, die de biodiversiteit in het gebied wil optekenen. 'Maar met hun ontdekking verdwijnen ze tenminste niet zonder dat we het beseffen.' In november gaat hij terug naar de dichtbeboste wouden. 'Ik ben al vijftien jaar onderzoeker en vertoef al vijf jaar in dat Zuid-Amerikaanse gebied. Elk jaar worden er honderd nieuwe hagedissoorten ontdekt. Het vinden van een genus is uitzonderlijker, maar het toont toch aan dat er heel wat onbekend leven dreigt te verdwijnen.'
Kok doet zijn werk met passie: 'Rijk word je er niet van, integendeel. Ik stop er zelf geld in. Sponsors mogen zich bij deze aanbieden.'
Het fantastische giraffeverhaal van gisteren, krijgt al bijzonder snel een staartje! Gisteren nog stelden we het veulentje van mama Diamant onder grote belangstelling aan de pers voor. Het andere zwangere moedertje, Barbie, heeft geen twee weken zoals voorspeld gewacht en zette vannacht haar stevige veulen op de wereld! De warme stal vormt een vertederend decor voor deze snelle gezinsuitbreiding. Deze tweede babygiraf is nog slanker, nog groter dan de vorige en staat meteen zeer stevig op de pootjes. Het geslacht kennen we op dit moment nog niet.
Samen met hengst Baridi, oma Maji en de 2 tantes Sarah en Diamant met haar kersverse jong telt de giraffefamilie nu 7 leden in Planckendael. Je kan hen allemaal in volle glorie aanschouwen in de binnenstal via de inkijkramen in de lodge op de savanne van het park.
Deze giraffen zijn een bedreigde ondersoort en gelijken sterk op de zeer bedreigde giraffen in Niger, waarvan er nog slechts een 200 tal in leven zijn. Planckendael neemt deel aan het Europese kweekprogramma maar steunt ook de giraffen in situ (in Niger in dit geval) door geld in te zamelen voor het bouwen van een waterput voor de lokale bevolking. Hierdoor verdwijnt de concurrentie tussen mens en dier voor water en verbetert zowel de sociale als economische situatie van de bevolking en brengt de giraf hen geluk in plaats van een rivaal te zijn.
Giraffen zijn in hun milieu succesvol geworden doordat de evolutie ervoor heeft gezorgd dat ze over een uitzonderlijk lange nek beschikken. Hierdoor reikten ze zover dat ze in dat deel van hun omgeving geen concurrentie hadden van andere bladeters. Kortom, de eerste langere nekken konden daar hun voordeel uithalen en werden succesvolle dieren.
Op www.planckendael.be en www.ketnet.be vind je alvast enkele mooie namen die de verzorgers uitkozen voor onze twee veulentjes. Het publiek kan vanaf nu ook stemmen welke naam hun voorkeur wegdraagt.
Planckendael 2009, vlekken troef op de savanne! (ook moddervlekken mogelijk)!
BRUSSEL- Een gemiddelde hond deponeert jaarlijks vijfentachtig kilo drollen. Dierendokter Rob Lückerath mocht aan den lijve ondervinden dat deze hoopjes vaak op de meest verkeerde plaatsen liggen. 'Ergernis troef', zegt hij. 'Maar je kan de hoeveelheid drollen aanzienlijk verminderen als je de juiste voeding geeft.'
Uitgerekend op het ogenblik dat hij in Brussel op een grote poster leest hoeveel kilo drollen een hond gemiddeld legt op een jaar, trapt hij midden in een hoopje. 'Nu ben ik wel wat gewoon, maar doorgaans heb ik aangepast schoeisel aan', zegt Rob. 'Met mijn mooie schoenen geeft dat helemaal geen prettig gevoel.'
Het voorval zette de dierendokter aan het denken. 'Als je hond een hoopje laat, ruim dat dan meteen op', zegt Rob. 'Het is niet meer dan fatsoenlijk.'
Maar Rob ging ook op zoek naar een manier om 'te bezuinigen op de productie'. 'Het is eigenlijk heel simpel', zegt hij. 'Eten doe je om te kunnen verbruiken. Als je benzine in de auto gooit, wordt die verbruikt. Als een hond, kat of mens eet, dan wordt dat voedsel in het lichaam omgezet in energie, voor het algemeen welzijn en om ziektes te voorkomen. De hoeveelheid uitwerpselen is in sterke mate afhankelijk van de grootte en de leeftijd van de hond, maar net zo goed van de inspanningen die hij levert en het seizoen. Een hond die in de stad leeft, doet over het algemeen minder inspanningen maar eet toch veel. Gevolg: te veel van het opgenomen voedsel wordt omgezet in vet en afvalstoffen.'
De juiste voeding in de juiste hoeveelheid is essentieel om de hoeveelheid drollen te verminderen. Hoe meer het lichaam opneemt, hoe minder afval. 'Voer van goede kwaliteit brengt altijd zijn kostprijs op', zegt Lückerath. 'Het is niet zo best om goedkope spullen te kopen. Vraag advies aan uw dierenarts.' (rbm)
BRUSSEL- Bij een hond die met geen stokken het huis uit te krijgen is, op het eerste gezicht liever lui dan moe is, en dan ook nog eens op korte tijd kilo's verzamelt, kan er meer aan de hand zijn dan 'de oude dag'. 'Honden kunnen net als mensen problemen krijgen met de schildklier', zegt dierendokter Rob Lückerath. 'Vaak zien we de patiënt pas in de praktijk in een laat stadium.'
De aandoening heeft de moeilijke naam hypothyreoïdie . 'Je merkt het als hondeneigenaar pas na een tijdje', zegt Rob Lückerath. 'Je hond gaat minder graag de deur uit, ziet het helemaal niet zitten om achter de bal aan te rennen, ligt het liefst van al thuis in zijn mand. Zijn eetlust is doorgaans normaal maar je ziet hem dikker worden. De ondervacht geeft problemen, plots zijn er kale plekken te zien en krijgt je hond huidproblemen. En als klap op de vuurpijl ziet je huisdier er ontzettend triest uit. Het lijkt wel alsof hij op het punt staat in huilen uit te barsten. Dat komt omdat er vochtophopingen ontstaan onder de gezichtshuid.'
De oorzaak ligt bij de schildklier die te weinig hormoon aanmaakt en langzaam zijn functie verliest. De symptomen duiken niet ineens op, vandaar dat het ook moeilijk is om de aandoening snel vast te stellen. 'Het is als baasje belangrijk om snel de signalen op te vangen en naar de dierenarts te gaan', zegt Rob Lückerath. 'Met een simpele test kan hij een diagnose stellen en de juiste behandeling voorschrijven. Meestal is het met een eenvoudig medicijn redelijk snel te verhelpen.'
Vroeger bestonden er alleen tabletten die de hond een tot twee keer per dag moest innemen. Nu is er ook een vloeistof die maar een keer per dag moet worden gegeven. Omdat de schildklier niet meer kan herstellen, zal de hond het medicijn voor de rest van zijn leven moeten blijven nemen.
'Het resultaat van de behandeling is al na enkele weken zichtbaar', zegt Rob Lückerath. 'Je hond wordt actiever en gaat weer graag wandelen. Die ommekeer zie je al na twee weken. De huid herstelt zich na een tot vier maanden. Aanvankelijk zal de kaalheid wel nog een beetje toenemen. Binnen de drie maanden krijgt je hond ook zijn slanke lijn terug. Alles samen is je huisdier meestal na dertien weken helemaal de oude.'
De wasbeer rukt langzaam maar zeker op in ons land. Het agressieve beestje valt huisdieren aan en kan zelfs dodelijk zijn voor kinderen.
'Hun schattige uiterlijk doet iets anders vermoeden', zegt Irène Langlet uit Barvaux, in de provincie Luxemburg. Ze woont aan de rand van een uitgestrekt bos. 'De jongste tijd krioelt het hier van de wasberen. We hebben hier een draad van twee meter hoog gezet. Wel, daar kruipen ze met gemak over.'
Nog niet zo lang geleden kreeg Irène een eerste keer met haar nieuwe 'buren' te maken. 'Onze honden, een jackrussellterriër en een Engelse jachthond, werden allebei aangevallen door een wasbeer. Op klaarlichte dag. De ene zijn snuit was opengereten en bij de andere hadden ze verschillende keren met hun klauwen uitgehaald.'
'De nagels van een wasbeer zijn bijna vijf centimeter lang. Eerlijk gezegd, ik weet niet of ik mijn kleinkinderen nog in onze tuin durf te laten rondlopen.'
Nauwelijks een goed jaar geleden signaleerde Irène voor het eerst een wasbeer in haar tuin. Intussen zijn het er steeds meer. Nu zitten er al enkele honderden in Wallonië. 'De wasbeer hoort van nature niet thuis in onze contreien en kan daarom een bedreiging vormen voor verschillende inheemse dieren', zegt Koen Van Den Berge van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO). 'In het ergste geval kan hij ons ecosysteem uit zijn evenwicht halen.'
Oorspronkelijk komen de dieren uit Noord-Amerika, maar in 1929 werden ze in Duitsland ingevoerd voor hun mooie vacht en het jachtplezier van Hitlers naaste medewerkers.
In Noord-Amerika duiken er geregeld dieren op met een spoelworm, die ook bij mensen voor infecties kan zorgen en het hersenweefsel aantast. Elk jaar sterven er in de VS verschillende kinderen aan de gevolgen van zo'n infectie.
Planckendael steekt zijn nek uit: recordprestatie van piepjonge babygiraf! Doe ons giraffenveulen maar na met een vrije val van 2 meter!
De gloednieuwe savanne in Planckendael heeft er nog voor de lente begint een bewoner bij: het allereerste girafje in de geschiedenis van Planckendael is geboren. Kersverse moeder Diamant koestert haar allereerste kalfje dat iedereen kan bekijken in de warme stal vanuit de lodge. Vader Baridi neemt genoegen met een nieuwsgierige blik vanuit de naburige stal. De geboorte is een ware recordprestatie want het dier -een mannetje- maakte een val van zowat 2 meter om al snel op zijn ranke pootjes te staan. Zowel voor Planckendael als voor de giraffemama is dit een primeur van formaat!
Deze giraffen zijn een bedreigde ondersoort en gelijken sterk op de zeer bedreigde giraffen in Niger, waarvan er nog slechts een 200 tal in leven zijn. Planckendael neemt deel aan het Europese kweekprogramma maar steunt ook de giraffen in situ (in Niger in dit geval) door geld in te zamelen voor het bouwen van een waterput voor de lokale bevolking. Hierdoor verdwijnt de concurrentie tussen mens en dier voor water en verbetert zowel de sociale als economische situatie van de bevolking en brengt de giraf hen geluk in plaats van een rivaal te zijn.
Giraffen zijn in hun milieu succesvol geworden doordat de evolutie ervoor heeft gezorgd dat ze over een uitzonderlijk lange nek beschikken. Hierdoor reikten ze zover dat ze in dat deel van hun omgeving geen concurrentie hadden van andere bladeters. Kortom, de eerste langere nekken konden daar hun voordeel uithalen en werden succesvolle dieren.
De draagtijd van giraffen bedraagt 14 tot 15 maanden. Mannetjes worden tot 5 meter hoog, vrouwtjes strekken de nek tot 4,30m. Ze zijn de hoogste dieren ter wereld en toch hebben ze maar 7 nekwervels net als een muis. Steek nooit je tong uit naar een giraf, want die van hen is wel 45 cm lang. Dit mooie verhaal krijgt bovendien nog een staartje want ook Barbie verwacht nu elk moment haar eerste baby.
Deze piepjonge verleidingskracht zal, als het warmer wordt, buiten huppelen op de savanne samen met de Kaapse elandantilopen, de impalas en de grappige helmparelhoenders. Op het belevingsparcours dat rond de savanne kronkelt, kan je je naar hartelust uitleven. Op www.planckendael.be en www.ketnet.be vind je alvast enkele mooie namen voor het dier die de verzorgers uitkozen. Het publiek kan vanaf nu ook stemmen welke naam hun voorkeur wegdraagt.
Het spreekwoord "het kaf van het koren scheiden" is in Thailand niet van toepassing. Het kaf van de rijst scheiden echter des te meer. Dit kaf is echter niet verloren, maar wordt nog verder gebruikt om onder andere de BBQ aan te steken.
Het kaf van de rijst scheiden kan op verschillende manieren. Met de hand of industrieel heb ik nog nooit gezien. In de Isaanstreek is er voor eigen gebruik, in elk dorp wel iemand te vinden die een verouderde machine heeft staan om op dit kleinschalige maar even efficiënte wijze te verwezenlijken.
De kippen doen zich ten lange laatste te goed aan de restafval......
Buiten dat de kippen zich tegoed doen aan de restanten, vonden we nog een onverwachte toepassing. Het kaf wordt eveneens gebruikt door imkers in hun rookpot om de bijen op afstand te houden.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
... echt hartverwarmend. (lees tekst onderaan de foto!)
De doberman is zwanger. De brandweerman heeft haar juist gered uit de brand in het huis waar ze woont.
Hij droeg haar in zijn armen naar de voortuin, en ging dan verder met het bluswerk Toen de vlammen eindelijk geblust waren, ging hij zitten om op adem te komen en even uit te rusten. Een fotograaf van de krant krant Charlotte (North Carolina)zag dat de hond uit de verte naar de brandweerman keek. Hij zag hoe de hond recht naar de brandweerman liep, en vroeg zich af wat er nu ging gebeuren.
Als hij zijn camera klaarpakte, kwam de hond net bij de vermoeide brandweerman, die net haar leven had gered, en dat van de jongen in haar buik. Ze likte hem net toen de fotograaf dit kiekje maakte
Laatste vrije momenten voor zwangere olifant Phyo Phyo
Laatste vrije momenten voor zwangere olifant Phyo Phyo
07:35 Phyo Phyo, de zwangere olifant van de zoo van Antwerpen, gaat de laatste uren/dagen van haar zwangerschap in. Sinds tweeëntwintig maanden zijn zowel de olifant als de verzorgers en gidsen in blijde verwachting.
Anderhalve week geleden is in Rotterdam ook een baby-olifantje ter wereld gekomen. Het weekend nadien zorgde dat voor een ware stormloop van meer dan twintigduizend kijklustigen.
StampMedia ging een kijkje nemen tijdens deze laatste vrije momenten van een hoogzwangere mastodont.
De Vlaamse reis is met zijn lichaamslengte van ongeveer 80cm bij een gewicht van rond de 7 kilo of meer het allergrootste konijnenras ter wereld. In belgië werd het ras al in de vroege 19e eeuw min of meer raszuiver gefokt. Algemeen wordt aangenomen dat de Vlaamse reus afstamt van een ander groot konijn dat inmiddels is uitgestorven: de Patagoniër. De patagoniër kwam veel voor in België, maar ook in Frankrijk. Volgens verschillende bronnen zou de vlaamse reus, destijds bekend onder de rasnaam Gentse reus, al in de 16e eeuw zo goed als raszuiver gefokt zijn in steden rondom Gent; er zouden in die tijd ook al diverse clubs zijn geweest die zich bezighielden met dit ras. Helaas is er zo weinig literatuur uit die tijd bewaard gebleven dat we over de ontwikkeling van het ras vanaf die periode tot aan de 19e eeuw erg weinig weten. In het midden van de 19e eeuw duikt in de literatuur voor het eerst de naam 'Vlaamse reus' op. Deze dieren werden op grote schaal gefokt, maar de fokkerijen concentreerden zich vooral in de streek rondom gent, in het Nederlandstalige gedeelte van België. In 1880 bleken ook konijnenliefhebbers uit andere landen interesse te hebben voor dit ras, aangezien de eerste geregistreerde exporten naar Duitsland uit dat jaar stammen. Aanvankelijk werden Vlaamse reuzen alleen in haaskleur en ijzergrauw gefokt. De witte dieren kwamen pas later, en aangezien deze stukken lichter van bouw waren dan de gekleurde dieren, zijn ze een tijd lang als apart ras op tentoonstellingen gekeurd. Ook nu nog worden witte exemplaren vaak apart gekeurd van de gekleurde Vlamingen, al zijn de voorgeschreven gewichten ni in de meeste landen gelijk getrokken. Nog meer kleuren zijn ontstaan door kruisingen met andere rassen, zoals Lotharingers en Van Beverens. Inmiddels zijn er vele pelskleuren bij de Vlaamse reus bekend en heeft her ras liefhebbers over de hele wereld.
eigenschappen
Hoewel Vlaamse reuzen mateloos populair zijn bij fokers en ze meestal in grote getallen op tentoonstellingen over de hele wereld te zien zijn, zijn de dieren niet echt in trek als huisdier voor kinderen. Het nadeel van het houden van Vlaamse reuzen is namenlijk dat ze duurder in onderhoud zijn dan de andere rassen. Ze hebben een ruim bemeten hok nodig en eten relatief veel. Door hun zwaarte zijn ze door kinderen niet eenvoudig te verzorgen. De meeste Vlaamse-reuzenstammen kenmerken zich door het goedmoedige, betrouwbare en rustige karakter
uiterlijke kenmerken
De Vlaamse reus is het allergrootste konijnenras ter wereld. over het algemeen wordt voor volwassen dieren een minimum gewicht van 5,5 tot 6 kilo aangehouden, maar liever ziet men op tentoonstellingen dieren die nog veel zwaarder zijn, mits dit hoge gewicht niet het gevolg van een te vetrijke en overvloedige voeding. Normaal gesproken weegt een Vlaamse reus al snel 7 of 8 kilo. In sommige landen wordt de witte kleurslag tot een apart ras gerekend, waarbij de dieren lichter van gewicht mogen zijn dan hun gekleurde tegenvoeters. Vlaamse reuzen hebben een lang lichaam en een brede rug. De lengte van de romp is minimaal 65 cm. De poten zijn gemiddeld van lengte, recht, gespierd en fors. De ruglijn behoort recht te zijn, en de achterhand mooi afgerond en goed gevuld. De kop is krachtig een breed, en de wangen zijn vol. Er is een duidelijk verschild tussen de kop van de ram en die van de voedster. De oren zijn sterk, groot en dik. Ze worden in een v-vorm recht op het hoofd gedragen en zijn ongeveer 18 cm lang
Zebravinken leren zingen zoals kinderen leren praten. De hersendelen die er bij zebravinken voor zorgen dat jonge vogels het liedje van hun vader herkennen, zijn zeer vergelijkbaar met die van mensen.
Dat blijkt uit onderzoek van cognitiewetenschapper Sharon Gobes, die donderdag promoveert aan de Universiteit Utrecht. Gobes onderzocht het geheugen voor zang bij zebravinken. Haar ontdekkingen zijn van belang om het menselijk vermogen tot herinnering beter te begrijpen. Dat verschaft inzicht in spraakstoornissen als stotteren en afasie, aldus de wetenschapper.
Volgens Gobes leren jonge zebravinken om het liedje van hun vader te zingen. Daarvoor gebruiken ze klanken die ze in hun geheugen opslaan. Met hulp van dat geheugen leren de jonge vinken al heel snel zelf liedjes te maken. Als ze zelf gaan 'componeren', is echter een ander hersengedeelte actief.
Gobes concludeert dat voorzingen door de vader het gebied voor het zanggeheugen van de vogels activeert. Op dezelfde manier moeten mensen leren hun vocale vaardigheden te gebruiken. Pas als een kind herinneringen kan opslaan, leert het namelijk ook praten.
Overal zijn wetenschappers op zoek naar de exacte werking van neurale netwerken in het brein. Dat Gobes bewezen heeft dat het vogelzanggeheugen op het spraakgeheugen van mensen lijkt, is een belangrijke stap voorwaarts.
Midden februari 2009..... reeds een 4-tal maanden geen druppel regen gezien, terwijl we toch steeds (zelfs tijdens de wintermaanden) een dagtemperatuur hebben van een 30°, waarvan de laatste 2 weken oplopende tot 38°. De dorre omgeving "schreeuwt" om water. In onze stadstuin te Khon Kaen vangen we deze hulpkreet op door in deze periode dagelijks een 3 à 4000 liter water te sproeien over ons tuingedeelte van een 700m² en behouden zo een fris groene kleur op onze grasmat/beplanting.
het verschil met onze (zuinigere) buurman.......
Meerdere kleine en grote bosbranden manen dan ook aan tot de nodige voorzichtigheid in deze periode.
Onze tuin (in aanbouw) te Chum Phae, waar we toch moeten zorgen dat er maar liefst 50.000m² water krijgt, heeft door de aanwezigheid van onze visvijvers minder te lijden onder deze droogte/temperaturen. Hier is ook de gelegenheid bij uitstek voor mens en dier om zich te verfrissen.
Nadat onze jongste spruit "Aiai" even geoefend had in een badkuip onder toezicht van "oeioei".... was ze, welliswaar onder mijn toezicht voor de eerste maal, niet meer te houden om het ruime sop te kiezen.
Britse agenten vangen konijn zo groot als een hond
Britse agenten vangen konijn zo groot als een hond
Twee agenten zagen een groot wit konijn lopen in Canterbury. De Britten die op patrouille waren, stopten en deden een poging om het beest te vangen. Ze hadden de hulp nodig van acht paar extra handen om de klus te klaren.
Extra hulp nodig Matt Jackson en Yasmin Mossadegh konden hun ogen nauwelijks geloven. Ze zagen een wit konijn, zo groot als een hond, schrijft The Sun. Het duo sprong uit de wagen en ging op de knabbelaar af. "Het lukte maar niet. We hebben dan maar onze jassen uitgetrokken en over het dier gegooid maar ook dat was niet succesvol. Pas met de hulp van acht dierenliefhebbers konden we het dier vangen", aldus Jackson. Ze brachten het grote konijn naar een dierenkliniek. De agenten hadden geen idee waar het dier vandaan kwam. (vsv)
De oudste hond ter wereld is 102 in hondenjaren. Teckel Chanel is meer dan 20 mensenjaren oud, en maakt het nog altijd prima.
De New Yorkse Denice Shaughnessy adopteerde de hond toen hij zes weken oud was, en wijt de hoge leeftijd van Chanel aan de speciale voeding die ze krijgt voorgeschoteld. "Ze krijgt nu een speciaal hondendieet. Ik kook voor haar elke dag kip, en versnij die dan in haar hondeneten. Maar ze heeft heel haar leven tafelrestjes gegeten," zegt ze aan The Sun.
De vorige oudste hond ter wereld overleed in september. Bella, een kruising met een labrador, kreeg een hartaanval toen haar baasjes op vakantie waren. Zij werd vermoedelijk 29, of 203 in hondenjaren. (sam)
Samen met een vriend uit Nederland en zijn Thaise vriendin ondernemen we een tochtje met onze viervoeters "Oeioei, Aiai en Amai" naar Wat bpaa poo paan kam of " วัดป่าภูพานคำ ". Dit is een onbekende tempel gelegen langs het meer van Ubon Ratana, gebouwd door een welstellende familie. Wandelend via een overdekte trap in de vorm van een slang met 300 treden, krijg je boven een prachtig vergezicht over het meer van Ubolratdam.
Vrouwtje lief en onze viervoeters poseren zoals steeds graag voor de camera.
Boven deze tempel zie je eveneens afbeeldingen van een aantal diersoorten, waarvan indien er belangstelling voor is, ik wel eens wil uitleggen wat ze betekenen.
Moe van de lange klim en het warme weer, keren we weeral huiswaarts...... en mag "farang" ook eens op de foto staan.
Dit is een verhaal over een hond die op Kerstavond in 2002 geboren is. Hij is geboren met 3 benen - 2 gezonde achterste benen en 1 abnormaal voorbeen die moesten worden geamputeerd. Hij kon niet lopen bij de geboorte. Zelfs zijn moeder wilde hem niet. Hij werd verworpen en werd geminacht. Zijn eerste eigenaar dacht ook niet dat hij kon overleven.
Op dit ogenblik, kwam zijn huidige eigenaar Jude Stringfellow in zijn leven en wilde hem behandelen. Zij was vastbesloten om deze hond te onderwijzen en op te leiden om zelf te lopen. Het enigste dat we nodig hebben is geloof. Zij noemde hem ' Faith.'
In het begin, zette zij Geloof op een surfboard om hem de bewegingen van het water te laten voelen. Later gaf zij pindakaas op een lepel als lokmiddel en gebruikte dit om hem te belonen om op te staan en rond te springen.
Zelfs de andere honden thuis moedigden hem aan om zo te lopen. Ongelooflijk, na slechts 6 maanden, zoals een mirakel, leerde Geloof om zijn 2 achterste benen in evenwicht te brengen en om zich al springend vooruit te bewegen. Na verdere opleiding in de sneeuw, kan hij nu als een menselijk wezen lopen. Geen kwestie waar hij gaat, alle mensen trekken rond hem. Hij wordt nu beroemd op de internationale scène. Hij komt nu in diverse kranten en op televisie. Er is zelfs een boek getiteld ' Met een klein beetje hoop. Het werd zelfs al overwogen om in één van de films van Harry Potter te verschijnen. Zijn huidige eigenaar Jude Stringfellow heeft haar onderwijsbaan opgegeven en is van plan om met hem rond de wereld te trekken om te prediken, ' dat zelfs zonder een perfect lichaam, men een perfecte soul.' heeft;
In het leven zijn er altijd ongewenste dingen. Misschien gaat een persoon die dingen voelt zich beter voelen als zij hun standpunt veranderen en dingen bekijkt met een ander perspectief.. Misschien kan iedereen waarderen en dankbaar zijn voor elke mooie dag die volgt. Het leven is het voortdurend streven naar de positieve macht van het denken en geloof hebben. Geloof in jezelf. Verlies nooit geloof.
Perfecte pasvorm ijzer helpt paard met probleemvoet
Perfecte pasvorm ijzer helpt paard met probleemvoet
door Minke Schuthof. vrijdag 20 februari 2009 | 08:39 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 20 februari 2009 | 08:54
Tekstgrootte
Meesterhoefsmid Aart Bloem hanteert al ruim 25 jaar vakkundig - en met veel paardenliefde - hamer en aambeeld. foto Henri van der Beek
HEERDE/WAPENVELD - Zo'n tienduizend ijzers, minimaal. Van maatje mini voor de ranke hoefjes van een Shetlandpony tot een maatje meer voor de stevige werkschuiten van een Shire - het grootste paardenras ter wereld.
Al een kwart eeuw voorziet meesterhoefsmid Aart Bloem (45) paardenvoeten in alle soorten en maten van passend 'schoeisel'. Binnenkort viert hij zijn 25-jarig jubileum - op dezelfde dag als de officiële opening van de fonkelnieuwe Paardenkliniek Wapenveld aan de Vlijtweg, waarbinnen hij als zelfstandig hoefsmid is gevestigd.
Goed kijken, dat is 'het geheim van de smid'. "Dat is de basis. Goed kijken naar de voet van het paard, hoe het dier loopt." Naast de standaardmodelletjes meet Bloem ook veel orthopedisch schoeisel aan, bij paarden met 'probleemvoeten'. Zodat het dier weer kaarsrecht op zijn benen kan staan, want daar gaat het uiteindelijk allemaal om. "Anders hebben de pezen en botjes teveel te lijden." Net als bij mensen is iedere paardenvoet anders, weet hij. Een stel ijzers moet 'lekker zitten', anders worden ze 'afgetrapt'.
Zijn viervoetige klanten ziet hij doorgaans eens in de zeven, acht weken. Dan is het weer tijd de hoeven te 'kappen' en van nieuwe nagels en ijzers te voorzien. 's Zomers wat vaker dan 's winters, want dan groeit de hoornlaag harder.
Belangrijk, want 'getemde' paardenhoeven slijten niet voldoende om dat achterwege te laten, aldus Bloem. "Dan groeien de hoeven door en krijg je afwijkende standen van de voet."
Met een gemiddelde prijs van zo'n honderd euro 'per paar' - dan heb je natuurlijk wel vier stuks - is paardenschoeisel flink duurder dan de schoenen we zelf dragen, grapt hij.
Ondertussen heeft de rijksgediplomeerd hoefsmid naam gemaakt in binnen- en buitenland. Hij geeft demonstraties en viel veelvuldig in de prijzen bij hoefsmidwedstrijden, van Polen en Tsjechië tot Mexico aan toe. Daarbij gaat het erom in zo rap mogelijk tempo perfect passende ijzers te smeden en aan te meten.
Dat komt nog aardig precies: de nagels om het hoefijzer vast te maken, moeten exact in de 'witte lijn', het flexibele deel van de hoef terecht komen, wijst hij. "Zitten ze teveel in de wand, dan krijg je een brokkelvoet. En teveel naar binnen voelt het paard."
De meeste dieren zijn van jongsafaan zo vertrouwd met het hele gebeuren dat ze de smid rustig laten begaan, is zijn ervaring. "Heel af en toe gebeurt er wel eens wat. Maar dan heb je hier de mooie omstandigheid dat de dierenarts vlakbij zit, om iets kalmerends te geven. Bang? Nee, nooit. Wel altijd uiterst voorzichtig
Ik schrijf veel artikelen en columns over (wilde) dieren, natuur- en milieu kwesties, maar eigenlijk is er thuis ook genoeg stof voor leuke verhalen. Dankbaar onderwerp van deze verhalen zijn mijn eigen huisdieren. Tijd voor een serie'tje verhalen over de hond, poezen en cavia's die van elke dag weer een feest maken. Het is gewoon een ¨gezellige beestenboel¨.
Dat hobbies en liefhebberijen altijd uit de hand lopen weet ik als geen ander. Vandaar ook het grote aantal huisdieren waar we huis en haard mee delen. De redenen waarom mensen huisdieren nemen lopen nogal uiteen. In mijn geval kan ik gelijke korte metten maken met bepaalde vooroordelen die veel mensen (vooral de niet-dierenliefhebbers) hebben over mensen die (veel) huisdieren hebben. Hier in huis is het bijvoorbeeld niet vies en het stinkt niet. Dat ligt voor het grootste deel aan jezelf. De dieren zijn niet vies, maar de verzorging moet natuurlijk niet te wensen overlaten.
Je moet daarentegen geen piet-lut zijn. Dieren kunnen net als kinderen wel eens troep maken, ze hebben wel eens een ongelukje en katten hebben wel eens de neiging om aan muren of deurposten te krabben. Zijn je bezittingen en meubeltjes erg belangrijk voor je, dan kun je beter geen huisdieren nemen. Ben je vies van haren, plas of poep....was je na elke aanraking hiermee goed je handen, dan zit het houden van dieren ook niet echt in je bloed.
Voor ik met het houden van katten begon, was ik super allergisch. Het hebben van een kat was voor mij belangrijker. Rode en jeukende oogjes nam ik voor lief. Dat je op een gegeven moment genoeg anti-stoffen opbouwd, is gebleken. Al jaren heb ik nergens last meer van. Kinderen die in een huis met dieren wonen blijken veel minder last van allergieën te hebben, dan de kinderen die bij voorbaat al uit de buurt gehouden worden van dieren.
Ik vind dieren ontzettend lief, leuk, grappig maar ook interessant. Ik beleef elke dag opnieuw ontzettend veel plezier aan hun aanwezigheid, de zorg voor deze dieren en hun ¨eigenaardigheden¨. Net als over je kinderen raak je over je huisdieren nooit uitgepraat. Echter zijn er ook momenten dat je ze, net zoals je kinderen, wel eens achter het behang wil plakken.
Eén van de heerlijkste momenten van de dag is het als je na een vermoeiende dag op het werk even op de bank gaat zitten en de hond en enkele poezen komen gezellig bij of op je schoot liggen. Geen verplichte conversaties, geen onenigheid of misverstanden, maar gewoon in alle rust van elkaars gezelschap genieten.
Mijn dierenliefde gaat ver... maar blijft altijd binnen het redelijke. Mijn dieren zijn een toevoeging aan mijn gezellige, drukke en sociale leven. Het is geen vervanging van mensen, want al geven mijn dieren mij nog zoveel, zonder mensen kan ik niet. In de uitdrukking ¨hoe meer je de mens leert kennen, hoe meer je van dieren gaat houden!¨ zit best een kern van waarheid, al gaat de dierenwereld ook zeker niet vrijuit. Dieren kunnen ook wreed en meedogenloos zijn, maar de beweegredenen van dieren zijn naar mijn idee zuiverder dan die van bepaalde mensen. Het onrecht wat dieren aangedaan wordt door de mens is iets waar ik ontzettend kwaad om kan worden en vandaar dat ik ook ten allen tijde hiervoor in de bres zal springen.
Maar goed, mijn (onze) ¨gezellige beestenboel¨ dus. De komende weken zal ik jullie eens lastig vallen met de leuke belevenissen van de HTK-poezen Wiske (13) en Speedy (11). De Heilige Birmaanfamilie Queeny (7), Bridget (4), Zamba (1,5) en Solo (4 maanden). West Highland White Terrier Snowy (9) en de caviafamilie. Dieren met elk een sterk eigen persoonlijkheid en waar heel wat leuke verhalen over te vertellen zijn. De eerst volgende keer zal ik ze aan u voorstellen aan de hand van enkele leuke anecdotes.
In deze serie ook te lezen het (fictieve) verhaal ¨Queeny's wilde avonturen in Afrika¨, waarin ze naar Afrika afreist om haar grote neven en nichten te ontmoeten, zoals de leeuw, cheeta en serval.
Verder wil ik in deze serie ingaan op het ¨houden van huisdieren¨ en welke verantwoordelijkheden dit met zich meebrengt. Het hebben van dieren gaat verder dan het af en toe een knuffel geven. Het is echt noodzaak dat iedereen dit beseft alvorens tot het nemen van een huisdier over te gaan.
Een gezellige beestenboel dus.....in woord en beeld. Volgende keer: ontmoet de ¨hoofdrolspelers¨ van ¨gezellige beestenboel¨
mailgroep huisdieren
