Ik kan er niet veel over schrijven. Alleen aandacht vragen voor al de kinderen die zouden moeten leren en spelen maar in de onmogelijkheid verkeren dat te doen.
De financiële berichten op diverse domeinen geven een trieste start van de week. De sport. Ik kan alleen maar de wenkbrouwen fronsen als ik lees dat 'amper 500.000€ 'nodig is als investering voor. een veldverwarming. Sorry voetballiefhebbers, voor dat bedrag zouden er heel veel gezinnen tijdens de winter, hun verwarming in huis kunnen betalen!!! Een tweede verbazing bij de rijkdom van de politieke partijen. De Belgische belastigbetaler investeert en geeft, voor de Vlaamse kant van het politieke spectrum, 60 miljoen € werkingskosten aan de politieke partijen. De helft van dat bedrag gaat naar een partij die het niet ziet zitten om mee het beleid te voeren, de andere helft is verdeeld over 4 andere partijen die hun verantwoordelijkheid hebben opgenomen. Bedragen zonder vergoedingen van maaltijden, verplaatsing, lectuur, gsm, internet... en lonen van parlementsleden van 9 parlementen.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel in de wereld. Plezant is de aandacht voor een minuscuul bloempje dat door de sneeuw, de vrieskou en nu de regen zijn kopje blijft opsteken: het sneeuwklokje of galanthus. Ik ben al jaren fan van die knolletjes die in de winter vechten om een bloeiend bloemeke te geven. Verzamelaars, galantofielen van de verschillende soorten, waar veel geld voor sommige knollen betaald wordt en men soms tot stelen overgaat om ze te bezitten. Het is een eenvoudig mooi plantje dat symbool staat voor de overgang van winter naar lente. Een kantelpunt van vriestemperaturen naar een vroeg lentegevoel. Plezant is de aandacht voor Johan Hendrik van Dale (1828-1872), die vandaag 192 kaarsjes zou uitblazen. Bijna dagelijks gebruik ik zijn boek waar hij als schoolmeester de aanzet voor gaf: een 'alphabetische lijst' maken van 'alle Nederlandsche woorden'. Hij overleed aan de pokken, vóór de eerste uitgave in 1873. Hij had wel een voorbericht bij de eerste druk "Het schrijven van een Woordenboek is een ondankbaar en verdrietig werk. Is er veel dat men heeft opgenomen, er is nog veel meer dat men vergeten heeft, dat de aandacht ontsnapt, en alzoo onverbeterd is gebleven.". Jan Manhave (1850-1927) zijn leerling en lexicograaf, voltooide zijn werk. En iedereen weet sindsdien wie of wat "den dikke" is. Plezant vandaag is ook de dag van de "Betaalde Liefde". In de liefde gunt men iedereen zijn speciaal moment. Op 13/2 dag van de minaressen, op 14/2 dag van de echte liefde, op 15/2 de dag van de spielerei in de Rosse Buurt of op de Chaussée d'Amour. Het oudste beroep ter wereld en de betaalde liefde is overal te vinden: bars, bordelen, raamprostitutie, trippelprostitutie, thuisprostitutie, erotische massagesalons, tempelprostitutie. Het maakt al eeuwenlang deel uit van de maatschappij. Spijtig genoeg is er in de prostitutie sprake van mensenhandel, geweld, uitbuiting, ontvoering. Een organisatie zoals Payoke (sinds 1987) is dan ook onontbeerlijk voor iedereen die in de seksindustrie werkzaam is. De brave oerfilms in dat verband is de "Angélique-reeks" (1964-1968) met Michèle Mercier.Toen alleen geschikt voor een volwassen publiek en nu oubollig, antiek en acherhaald.
Op deze bijzondere dag, schrijf ik een gedicht. Een gedicht dat speciaal voor jou zal zijn. Want jij zit voor altijd en eeuwig in mijn hart. Dus daarom ben jij, mijn enige echt valentijn.
Ik moest wel iets speciaals brengen op deze dag en dat gedichtje vond ik op de gedichtensite. Ik draag het op aan alle jarigen vandaag, aan alle geliefden, en allen die een geheime liefde koesteren en geen kaartje of bloemetje kunnen sturen. Het is een dag genoemd naar de Heilige Valentinus van Rome, Terni, Rhetië of van Tongeren. Allemaal, of is het 1 persoon, rond 269 nC als martelaar gestorven. Bij de kerstening van onze contreien hebben de legendes van onze heiligen het overgenomen van de mythes en bijhorende feesten, van onze Keltische en Germaanse voorouders alsook van de Griekse en Romeinse mythologie. Op deze dag was er al een 'vruchtbaarheidsfeest'. Op 14 februari nam men aan dat de vogeltjes voor het eerst weer paarden en aan de vooravond van die dag werden er lootjes getrokken door jongens en meisjes die dan een jaar samenbleven als het rietje paste. De sterfdag van deze heilige gaf zijn naam aan dit gebruik en ritueel. Symbolischer kon het niet want deze man verloor letterlijk zijn hoofd, wat bij verliefden natuurlijk figuurlijk is.
Het vervolg in de reeks van grote verleiders. Ik zou dat nu niet direct een grote verleider noemen maar eerder een gewiekste zakenman die een gat in de blootmarkt vond: Hugh Hefner (1926-2017). Hij kocht voor 500$, een naaktfoto van Marilyn Monroe (1926-1962) waarvoor zij, voor de pose, 50$ had gekregen. Hij plaatste die, uitvergroot op de middenpagina van zijn eerste exemplaar, dat hij "Playboy" noemde, en de eerste 'Playmate' was geboren. Playboy was een erotisch getint luxueus tijdschrift met vele blote vrouwen, vele beroemde playmates, interviews met bekende mensen en ook politieke of culturele analyses van hemzelf. Menige vrouw, moeder heeft het onder de matras van echtgenoot of zoon gevonden. Het magazine heeft bestaan van 1953 tot het internet het overbodig maakte in 2013. Vele vrouwen lieten zich graag puur natuur in het blad van Hefner bewonderen. Zijn Mansion was nog beroemder en sprak nog meer tot de verbeelding van vele starlets om in de aandacht te komen van de grote baas met de zijden pyjama's en kimono's. Zijn succes bij vrouwen stoelde eigenlijk op zijn geld en zijn macht, niet op zijn verleidingskunsten. Romantisch is wel zijn einde: Hij heeft Marilyn Monroe nooit ontmoet, maar op de dodenakker in L.A. had hij een stukje grond gekocht om voor eeuwig haar buur te blijven. Erkentelijk tot in de dood.
Een beetje weerbericht: in 1929 werd de koudste dag in Oostende genoteerd, -19,3°C. In 1961 was er in Ukkel de warmste dag op 14 februari, 17,8°C. Dus om af te sluiten 2 spreekwoorden, 1) Zonneschijn op St Valentijn, geeft goede wijn. 2) Is de aarde met St Valentijn in het wit gehuld, dan zijn de weide en akkers met vreugde vervuld.
Dertien februari is "Wereldradiodag" en ook "Dag van het Jeugdpastoraat". Maar veel dames en heren zullen deze 'Dag van de Minnaars/ Minnaressen niet willen missen om hun relatie eens stilletjes en verdoken te vieren. De dag valt eigenlijk slecht, in een weekend! Ik hoor jullie allemaal 'wel, wel, wel' zeggen en het spreekwoord "van twee walletjes eten*" gebruiken. Maar het zijn dikwijls jarenlange verbondenheden die niet weggeveegd kunnen worden en minstens zo belangrijk kunnen zijn als de legitieme. De beroemdste escapade van de laatste decennia is het liefdesverhaal van Charles en Camilla. Eerst stiekem en afgekeurd door vriend en vijand omdat ze niet maagd genoeg en rijk genoeg was. Dan maar de prinselijke maîtresse gebleven. In dit geval overwint liefde alles. Président François Mitterand liet iedereen met rode kaakjes en verstomming achter toen hij, door journalisten geïnterpelleerd over zijn buitenechtelijke dochter 'of dat wel kon als staatsman', antwoordde: et alors?. Met de perikelen rond Delphine heeft men hier ook de smeuïgheid van het koninklijk leven, van nabij leren kennen. Er zijn verstandshuwelijken en de liefde staat ernaast, een tweesporentrajetct voor sommige mensen. Het is voor gewone mensen, voor prinsen en koningen, al eeuwenlang zo. Soms zijn er huishoudens, onbekend voor elkaar maar met een gemeenschappelijke partner. Boeken over ware verhalen zijn erover verschenen. Als iemand goesting heeft om meer roddels over sommige levens te weten zijn er volgende boeken: "Koninklijke Minnaars en Minnaressen" uit 1984 van Lars Elgklou. Astrid Joosten schreef in 2002 "Verboden Liefdes" en een up date in 2010 "Onmogelijke Liefdes". Marc Gevaert schreef een boek " Liefde Buiten de Lijnen". Natuurlijk zijn er ook een overvloed aan fictie verhalen over dit onderwerp te vinden in 'De Bouquet' reeks of andere grote romans die dit onderwerp behandelen, zoals "Anna Karenina" van Leo Tolstoj (1828-1910) of "Dr Zhivago" van Boris Pasternak (1890-1960). Van beide romans zijn ook prachtige films gemaakt met prachtige filmmuziek.
Het is belangrijk mijn woordenschat op peil te houden. Daarom bekijk ik regelmatig de nieuwe woorden bij Van Dale, die meestal lichtjes Hollands gericht zijn. De journalisten van de Nederlandse week- en dagbladen ijveren om echt origineel uit de hoek te komen met nieuwe samenstellingen en/of afkortingen. Liefst met een Engelse inslag. Meertalig willen onze Noorderburen zijn maar ze hebben geen kaas gegeten van Frans, Duits of Spaans. Een glimlach heb ik wel, niet alleen met de nieuwe woorden maar soms nog meer met de omschrijving, zoals bv voor het nieuwe "afhaalshoppen": de coronacrisis heeft heel wat Engelse woorden en uitdrukkingen een "opkontje" gegeven! Door de zoomgesprekken en online groepsoverleg wil men tegenover anderen niet die lange woorden gebruiken en zegt men gewoon tegenover iemand die je wil storen: ssst, ik zit in een call,!
* Dat is een zegswijze ontstaan door het beeld van een koe die in een greppel stond of ging staan en daarom zowel links als rechts het malse gras kon eten. Nu is het zoiets: waar heb je het meeste profijt van' en is dikwijls niet zò positief bedoeld.
Het weerbericht op radio 1 (7u30 of 8u30) beluister ik altijd. Ook op teevee is dat mijn favoriete programma. Kort en bondig en het zegt wat ik wil weten. Het toont mooie foto's en lijnen met isobaren. Maar de weerman...waarom kan die nu nooit eens blij zijn met een blauwe hemel en mooie zon zoals iedereen? Mooi weer? Ik moet niet denken dat het gezond is daarin mijn 10.000 stappen te doen. Het is slechte luchtkwaliteit uit het Oosten, waar zware vervuilende industrie de boventoon voert. Als ik al verzuip van de regen, wil Frank niet weten van een verzadigende bodem, want het grondwater is nog niet op peil. Is het warm? Dat is dan de verandering van klimaat. Ik moet stilaan mijn levenswandel aanpassen, geen verwarming, niet met de auto of ander vehikel om me te verplaatsen. Enkel de benenwagen kan de uitstoot verminderen. De koude trotseer ik maar, want daar zijn ook weer zijn aanmerkingen over. Ik moet er van profiteren want het zal nog lang duren eer ik nog eens mag genieten van een smeltende man! Dat is dan letterlijk gesproken, figuurlijk is dat ook een waarheid als een koe. Ik heb ook geluisterd naar Aretha Franklin (1942-2018) met haar "Spanish Harlem". De Belgische muziekweek werd vertegenwoordigd door het duet van 'de zingende melkboer' Paul Michiels en de 'filosoof' Jan Leyers. Samen zijn ze 'Soulsister' en gaven "The way to your hart" ten gehore als voorbereiding op Valentijn. Dat was het verslag van mijn vroege ochtendgebeuren. Ondertussen heb ik al de helft van mijn geplande woorden opgebruikt en ik moet nog aan Darwin beginnen. Op de geboortedag van Charles, vandaag in het jaar 1809, wil men deze man herdenken, die overleed in 1882, Eens aandacht wijden aan de belangrijkheid van zijn bijdrage aan wetenschap en de wetenschap in het algemeen. Met het schip "Beagle", zwierf hij over de 7 wereldzeeën. Die brachten hem naar Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Australië en niet te vergeten de Galapagos-eilanden. Die laatste plek inspireerde hem als kenner van natuurlijke historie, botanicus, geoloog, tot de theorie en het boek "Origin of Species by means of Natural Selection". Kort gezegd de evolutietheorie en the struggle of the fittest. Er zijn genoeg populaire werken te vinden over dit onderwerp, zodat ik er niet moet over uitwijden. Plezant om weten is dat zijn nazaten (hij had 10 kinderen) nog altijd naam maken en geïntersseerd zijn in dezelfde onderwerpen als Charles: planten, dieren, geologie, mensen. Samen met de erfelijkheidsleer van Gregor Mendel (1822-1884) legden deze mannen, uit de 19e eeuw, de grondslag voor de 'levenswetenschappen'.
Vandaag valt een geliefde zanger een beetje van zijnen piëdestal. Door alkohol en rijden, een roekeloos gedrag vertonend, beboet voor dronkenschap mocht het spotje van Bruce Springsteen in een chique car gezeten en zingend van Philadelphia, niet uitgezonden worden tijdens de rust van de 'Super Bowl'. Foetsjie veel geld van deze reklameopdracht, maar ook van goede naam. Het liedje volstaat nu.
Poetsdag, nu niet bepaald een bezigheid op de 'Internationale Dag van de Vrouw in de Wetenschap'. Maar kuisen is in deze eeuw ook weer een stuk gesofisticeerder geworden. Met veel meer inzichten, het waarom, het hoe, de noodzaak. Niet dat de job plezant is om doen, maar nood breekt wet. De gezondheid van mezelf, de hond en al wie mijn huisje betreedt, een goede en een hygiënische plaats te garanderen. Vele ziekten en ongemakken zijn op die manier, toch in het Westen, bijna onbestaande geworden. De wetenschapsters die vandaag in het zonneke gezet worden hebben niet het warme water of de bruine zeep ontdekt. Men wil er vooral de aandacht op vestigen dat een wetenschappelijke richting kiezen niet enkel voor macho's of stoere jongens zijn. In alle domeinen zijn er wetenschapsters te vinden, gaande van wiskundigen, sterrenkundigen, geneeskunde, scheikunde, filosofie, IT, enz. Tal van vrouwen, dikwijls onderschat, niet erkend, of in de schaduw van echtgenoot of minnaar, hebben baanbrekend werk gedaan en geleverd. Marie Curie is wel bekend, een radium (nr 88) en polinium ( nr 84)heeft ze op de kaart of liever op de Tabel van Mendeljev, gezet. Ik heb vandaag ook nieuwe namen leren kennen op domeinen waar ik het niet verwachtte. De Britse chemica, Rosalind Franklin (1920-1958). bekende scheikundige vanwege haar bijdrage aan de ontdekking van de structuur van het DNA, met behulp van röntgendiffractie. Haar 3 collega's kregen daarvoor in 1962 de Nobelprijs. Een interessante vrouw is Ada Byron King, Lady Lovelace (1815-1852) , een Brits wiskundige. Na de scheiding van haar ouders, verdween de dichter uit haar leven. Haar moeder liet haar wiskunde en onderzoek studeren om niet in de valkuilen van de poëzie te trappen. Ze hoorde over de 'analytische machine' en hielp deze verder ontwikkelen en ontwerpen. Ze beschreef hoe deze machine met de 'algoritme Bernoulli-getallen' kon gebruikt worden om muziek te componeren, afbeeldingen te maken en aan wetenschap te doen. Dit door haar uitgeschreven plan wordt nu als het '1e computerprogramma' bezien. Ze voorzag toen de potentie van de 'machine'. Er is een programmeertaal 'Ada'in de U.S.A. Jaarlijks wordt er een 'Lovelacemedaille' uitgereikt aan personen die zorgen voor vooruitgang in de informatica. Er is ook een musical over haar leven. Kankerexperte Tessa Kerre, voorzitster van het Fonds Prinses Delphine UZ Gent, leerde me de Britse literatuurwetenschapster, Jane Davis, kennen. Zij is de stichtster van 'The Reader Organisation'. Een therapie gebaseerd op ' samen lezen' of 'voorlezen'. Aan de hand van de tekst, gesprekken voeren over gevoelens, emoties. Kracht geven door lectuur, ontsnappen aan de soms grauwe werkelijkheid van ziekte of het leven. Samen lezen kan ook het geheugen prikkelen van beginnend dementerenden. Het 'lezerscollectief' liet zich door haar organisatie inspireren. Dit zijn maar een paar vrouwen die in de wetenschap een betekenis kregen voor het uitzonderlijke wetenschappelijke werk dat ze verricht hebben en hopelijk is er een hele grote groep meisjes die verliefd zijn, niet alleen op vriend of vriendin maar ook op kennis, kunde en wetenschap. Ik hoop dat ik er alvast over zal horen.
De tijd om elegant voor de dag komen is nu niet aan de orde. Niet dat ik er anders heel elegant bijloop, maar er is toch een verschil. Nu is het induffelen, een woord dat waarschijnlijk zijn oorsprong vindt in de gemeente Duffel (prov Antwerpen). Want warm doffelen vereist een 'duffeljas' en die is gemaakt van Duffelse kwaliteit lakenstof. Kenmerkend daarvoor is, de dikke wollen stof met lang haardek waar nog de vette lanoline van de schapenkrulletjes opzit. Dat zorgt voor bescherming, zoals voor de schaapjes op de wei: warm, winddicht en vochtwerend. Het zijn de boeren geweest die de houtje-touwtjes sluiting maakten om zelfs met verkleunde handen, de jas 'aan en uit' en dicht te doen. Er zat ook geen 'snit' in. Vereisten waren enkel, redelijk confortabel, buiten kunnen werken in weer en wind. Tijdens W.O. I, kwam de stof en model in Engeland terecht. Het losse silhouet, de gemakkelijke en goedkope sluiting was ideaal voor de soldaten. Het is nu onderdeel van de standaarduitrusting bij de marine, elkeen krijgt bij monstering, een exemplaar. Het Engelse werd eraan gegeven door 'veldmaarschalk Montgomery' die het als zijn favoriete uitrusting droeg. De 'duffelcoat' werd toen een 'montycoat' maar is nu terug genoemd naar de gemeente waar hij vandaan komt. Ideaal voor dit seizoen is deze jas.
Mijn bedenkingen vandaag zijn over de lichte dingen van het leven. Ik heb het geluk gehad niet de hype van K3 te moeten meemaken. Toen was 'Tita Tovenaar', de 'Smurfen' van Vader Abraham, de Flinstones en De Simpsons 'hét van hét'. Ze begonnen als deelnemers voor Eurosong, en werden afgekeurd door de jury. Ze schakelden met groot succes over op kinderamusement. Na 10 jaar viel er een 'K' weg. Ondertussen was het geen groepje meer maar een hele commerciële onderneming geworden en keek men richting Nederland. Zelfde taal en veel kindjes die nog te verleiden waren met dekbedden, schooltassen, films, cd's en alle andere noodzakelijke attributen die een kinderhart kunnen blij maken. Toen kwam 'J', voor een 5 tal jaren. Door ouderdom van de andere 'K's' en geen goesting meer van 'J' moesten er 'een rosse, blonde, zwarte' gevonden worden en was er in 'K3' maar 1 'K' meer te horen. Na 5 jaar zegde die gisteren ook vaarwel aan de Vlaamse groep. Ik denk dat de Hollandse mentaliteit moeilijk te assimileren is met het Vlaamse karakter. Na meer dan 20 jaar 'merk K3', ziet Studio 100 er nog genoeg brood in om een nieuwe zoektocht/show op poten te zetten. Misschien nu met een Koen, Karel of Kris. De wereld van amusement heeft geen compassie met niets of niemand, opstaan is plaats vergaan, want 'the show must go on' en anderen en beter. Die bedenking maakte ik me toen ik deze morgen, Soeur Sourire, "Dominique-nique-nique" hoorde zingen. Jeanne Deckers (1933-1985) verliet het klooster en de royalties van de 'Zingende Non' bleven daar ook. Totaal berooid, pleegden zij en haar vriendin zelfmoord. Een mooi grafmonument voor beiden in Waver, met een tekst van Luc Dominique, haar wereldse pseudoniem: j' ai vu voler son âme à travers les nuages.
Ik kijk op maandag naar het 'Kinderziekenhuis Prinses Elisabeth'. Telkens weer ben ik overdonderd door de moed, wilskracht, geduld, aanvaarding van de kleinsten in de samenleving. Telkens weer dat onverzettelijke geloof in kunnen van de geneeskunde, de hoop op genezing en hulp. Telkens weer overkomt me het gevoel dat ik gelukkig mag zijn met gezonde kinderen en kids. Ik vergeet dat af en toe eens. De evolutie van de geneeskunde en heling is onbeschrijfelijk. Voor alle zieke kinderen en bezorgde ouders wens ik uit de grond van mijn hart dat ze verder kunnen dromen. Belangrijk is ook dat die wensen uitkomen, wat ze ook mogen zijn. Voor hen mag Gerard Lenorman (vandaag 76j) zijn liedje dan eens zingen: La Ballade de Gens Heureux, uit 1976. Maar niet alle therapieën en pillekes komen uit een wegsnijden of een doosje. Ik hoorde gisteren de beste beschrijving van een hond: dat is een therapie op 4 poten!. Een hond is voor alles goed, het enige mankement is dat hij niet kan klappen al legt de mijne wel verschillende intonaties in zijn blaffen. Dat heeft hij van mij geleerd, ik spreek ook niet altijd op dezelfde toonhoogte.
Internationale dag van het Veilige Internet. Een dag om de aandacht te vestigen op de 'mogelijkheden' (info voor iedereen, een wereldwijde bibliotheek), maar tegelijkertijd ook de 'moeilijkheden' en de 'gevaren' onder ogen te brengen van het internet. Twee mannen die bij het 'CERN' (een Europese organisatie die fundamenteel onderzoek doen naar 'elementaire deeltjes', kernonderzoek) werkten in 1988, de Brit Tim Berners-Lee en de Belg Robert Cailliau bedachten en zijn de grondleggers van het World Wide Web, www. Het citaat van Brenners-Lee: the web does not just connect machines, it connects people. Een waarheid maar wat een evolutie sindsdien. Van alleen maar gebruikt door wetenschapsmensen is het nu gemeengoed geworden in scholen, gemeenschappen, huishoudens en zoveel meer. Misbruiken zijn er al genoeg gesignaleerd. Het is een fantastisch instrument dat de mensheid heeft gekregen maar oplettendheid is een absolute must om alle misdrijven op te sporen. Een gezegde: ooit als de computers de internetopstand gaan leiden, dan staat het internet aan de spil van de revolutie! Is dat al waar gebleken?
In 2012 was er een koude golf, nu ook in 2021 maar de ergste koude was in 1917 toen gaf de termometer -12,4°C aan. Al maanden wordt er gezegd 'er zijn geen winters meer', en als het dan wintert is het de schuld van de veranderingen in het milieu. Of: vroeger waren er evenveel hittegolven in een jaar als ijskoude periodes en dat evenwicht is verstoord. Mensen het is winter, ik besta vandaag al uit 95% sjaal, kouder moet het absoluut niet worden en ook niet langer duren. Er zijn voor deze tijd toch een paar mooie zinnetjes te vinden. Voor de eenzame vrouwen onder ons: zoek je een man die voor je smelt? maak een sneeuwman! En ook een tongverslikker heb ik in petto: Willem Wever weeft warme witte wollen winter wanten, want warme wolle witte winter wanten, worden warm. Tot morgen
Wil je direct wakker worden? Doe zoals ik en luister naar "The Lion Sleeps Tonight" een lied uit 1939, maar kende het meeste succes door de uitvoering van 'The Tokens' in 1961. Nog niet wakker? Wel ook de song "A Matter of Time" van 'Pearl Jam' frontman, Eddie Vedder, zal de laatste slapertjes uit je ogen wel verdrijven. Al een verlangen naar wat rust na dat muzikaal geweld? Dan wordt je op je wenken bediend door Amatorski met het lied "Come Home" uit 2010. Niet terug in slaap vallen want vandaag is het de 'lach en -geniet'. Naar hartelust genieten van de sneeuwpret en het mooie winterlandschap. Maar laat de ijzige kou, die daar mee gepaard gaat, je glimlach niet bevriezen. Lees het bericht en de up date van het overlegcomité dat me vriendelijk werd toegstuurd door een vriendin: 1) Doodlopende straten en straten die er slecht bijliggen, zullen eerst worden gestrooid. 2) Daarna volgen de essentiële straten. Wanneer dat zal zijn, is nog niet duidelijk, aangezien de nieuwe levering strooizout wat vertraging oploopt. 3) Voor de rest van de straten wordt een strooiplan opgesteld dat begin mei zal klaar zijn! Het is zoals bij de vaccins. Wie en wat is nu essentieel? Uiteindelijk zal men er toe komen om via het alfabet te werken om van alle gezeur vanaf te zijn. Het positieve nieuws is dat er voor alle mensen een sneeuwvakantie in het vooruitzicht is gesteld. Geen kostbare en grote verplaatsingen, geen uithuizigheid, geen kans op besmetting bij de après-ski, alles staat te gebeuren in de eigenste straat. En zoals de krant blokletterde: als wij niet naar de sneeuw mogen, komt de sneeuw wel naar ons!
Buiten 'buiten' kijken is er niet veel te doen deze koude dagen. De hond moppert ook niet, die krult zich liever op mijn voeten om te slapen. Niet dat ik zo'n grote voeten heb, maar hij bolt zichzelf op tot een klein balleke zodat hij op de wreven van mijn voeten past. Mijn nazicht van de lijstjes levert wel mooie namen op die voor mij toch een betekenis hebben. Zoals Jules Verne (1828-1905), Frans auteur, reiziger, en 'vader' van de Science Fiction romans. Verslonden heb ik zijn boeken: "De Reis om de Wereld in 80 Dagen" en " 20.000 mijlen onder Zee". Hij was ook een voorstander van het 'Esperanto'*. Volgens hem was dit de sleutel tot een gemeenschappelijke taal, verloren in Babel. Ik vergeet ook niet filmacteur Jack Lemmon (1925-2001) te vernoemen. Met films als: Some like it hot, Irma la douce, Grumpy old men, The odd couple.....meer dan 60 films staan er op zijn palmares waarvan vele comedies. Een herinnering aan de tv-serie "Rich man, poor man" was de naam van Nick Nolte, vandaag jarig en toen een beginnend acteur. De serie uit 1976 was gebaseerd op het boek van Irwin Shaw (1913-1984) met dezelfde titel en gepubliceerd in 1970. Een reeks die me aan de kijkbuis kluisterde.
*Esperanto: kunsttaal, geïntroduceerd door de Poolse oogarts Lejzer Zamenhof (1859-1917) in 1887. Hij publiceerde toen zjn eerste boek over een internationale taal en ondertekende met het pseudoniem 'Dr Esperanto', of 'iemand die hoopt'. Wilde vereenvoudiging van de meer dan 12 talen die hij sprak.
Een belangrijke dag: de verjaardag van de Belgische Grondwet (1831) waarin werd vastgelegd dat België een parlementaire monarchie is, met scheiding van de 3 machten zijnde: wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke. Er is een pleidooi om onze Grondwet op te nemen in het 'lessenpakket' in de scholen en in 'inburgeringscursussen'. Zéér belangrijk om er kennis van te hebben.
IJskristalletjes en sneeuwvlokjes, daarom moest ik de hond met harde, doch liefdevolle, hand buiten zetten. De kussentjes onder zijn poten hebben het niet graag koud. Voor de rest begint mijn dag met een sober doch lekker ontbijt: straffe koffie om mijn sneetjes brood, royaal met boerenboter besmeerd, te soppedoppen. Als voorbereiding op de vervolgserie van de 'grote verleiders/sters' luister ik naar Juliette Gréco (1927-2020) "Parlez-moi d'Amour". Deze week is de journalist aanbeland bij de eerste latin lover van het witte doek: Rudolf Valentino ( 1895-1926) een ingekorte naam. Een arme Italiaanse immigrant, die vooral tuinwerk deed om te overleven. Dan ober, gigolo en tangokunstenaar werd, in de bekende theesalons van New York. Na een huwelijksdrama bij zijn werkgever, vluchtte hij naar Los Angeles om er zijn geluk te beproeven bij de nieuwste kunstvorm: de film. Hij werd een fenomeen. Zijn met brillantine gecoiffeerde strak naar achter gekamde haren, omgaf een nietszeggend, expressieloos egaal gezicht met een beetje vrouwelijke trekjes. Vooral dan zijn 'bedroom eyes' gaven hem een verlegen, naar liefde smachtend waters-diepe-grondentype te zijn. Allemaal woorden van de reporter die hem blijkbaar ontmoet heeft en voor zijn charmes kon vallen. Evenals de duizenden vrouwen die in zwijm vielen als de schoonheid passeerde. Valentino toonde een nieuw soort man, niet de stoere bink maar een vent die graag juwelen had, een dandy en zijn 'pink powder stuffs' bij de hand had. Het poederdoosje met donsje om zijn macquillage bij te werken. Helaas was hem geen lang leven beschoren. Hij overleefde een blindedarmoperatie niet.
Ik wil mijn dag eens besteden aan 'niks'. Niet zomaar 'lui' zijn. Nee, de 'kunst' van het 'niets' proberen toepassen. Eerst uitmaken wat het 'niets' omvat. Ik moet blijven ademen, mijn hart moet blijven kloppen en alle organen moeten blijven werken. Dat is al een inspanning. Verstand op nul zetten, zelfs op automatische piloot alles afhaspelen, vraagt nog enig denkwerk. Wakker worden, opstaan, eten, allemaal activiteiten die nodig zijn en het 'werkelijke niets' al in eerste instantie ondermijnen. Basishandelingen blijven zeker bestaan in het 'niets'. Want weet wel, ik wil leven en zo lang mogelijk levend blijven. Het is een techniek en kunde die niet zomaar op 1-2-3 geleerd is. Er is geen handleiding, geen cursus, geen prof die me wegwijs kan maken. Het is allemaal zelf te ontdekken hoe ik daaraan moet beginnen en hoe te doen. Niets doen met heel mijn 'zijn' is dus echt niet gemakkelijk. Want wat wordt er eigenlijk onder 'niets doen' of 'het niks' begrepen? Slapen? Misschien, maar dat is toch ook geen leven, zich van niets bewust zijn! Denkwerk genoeg! Mijn voornemen om op deze winterdag 'niks te doen' is naar de vaantjes.
Na een nacht vol lawaaierige regenbuien ben ik, wat later dan gewoonlijk, toch uitgeslapen wakker geworden. De radio bracht weer een leuk aangepast en simpel deuntje uit 1963, "En écoutant la pluie" van Sylvie Vartan, eens een groot idool in Frankrijk. Een cover, zoals zovele van haar succesvolle liedjes. Ik hoor toch liever de versie van Rob de Nijs, ook uit 1963, "Ritme van de Regen". Weliswaar ook een cover van "Rhythm of The Rain" van 'The Cascades' uit 1962. Het was een geliefde song destijds en gezongen in vele talen. Gelukkig is het liedje deze morgen niet van toepassing en schijnt het zonnetje.
Vandaag een internationale dag die in de maatschappij van de 21e eeuw niet meer zou mogen bestaan: Internationale dag tegen Vrouwenbesnijdenis. Door de VN en UNICEF zijn er sinds 2000 sensibiliseringscampagnes aan de gang om deze praktijken, door educatie, in meer aanvaardbare, minder pijnlijke, minder vernederende rituelen om te bouwen. De besnijdenis van vrouwen, om de zgn mannelijke overblijfselen als clitoris, te verwijderen is vastgeroest in sommige Afrikaanse, Aziatische en Midden-Oosterse leefgemeenschappen en culturen. De verminking, de aantastasting van de lichaamlijke integriteit, is in sommige bevolkingsgemeenschappen heel moeilijk om te buigen naar andere minder pijnlijke vormen om de overgang van meisje naar vrouw te vieren. Komt daarbij dat het allemaal in achteraf kamertjes gebeurt door vrouwen de zogenaamde 'exciseuses'. Dikwijls gebruikmakend van rituele voorwerpen, onhygiënsich materiaal, met dikwijls desastreuze gevolgen voor het kind. Op basis van onderzoeken en bevragingen door de UN-gezanten, want cijfers zijn er officieel niet gezien het stiekeme van de ingreep, denkt men dat er een 200 mlj vrouwen deze 'ceremonie' moesten ondergaan en dat het ieder jaar zo'n 4,1 miljoen meisjes te wachten staat variërend van pasgeborenen tot puberteitleeftijd. Alleen al door over dit onderwerp eens wat uitgebreider te lezen, kreeg ik de kriebels en kippenvel. Ik kan maar 1 ding zeggen: gelukkig zijn de initiatierituelen in ons land, afhankelijk van godsdient of vrijzinnig zijn, momenten van feestvieren (communie- of lentefeest) en geen pijnlijke ingrepen.
Captain Von Trapp, is niet meer. Er zijn er naturlijk twee. De echte, Georg von Trapp (1880-1947) en de acteur die zijn geromantiseerde leven speelde: Christopher Plummer (1929-2021). De kapitein- vader die een zachte vrouw als Maria nodig had om zijn kroost een goede opvoeding te geven. De films uit 1956-57 (zie 12/01) en 1963 waren gebaseerd op het boek van Maria Kutchera (1905-1987) "Vom Kloster zum Weiterfolg"/ The story of the Trapp Family singers. Maar Christopher Plummer was niet alleen captain. Voor mij is hij ook bijgebleven als de aartsbisschop/kardinaal Vittorio di Contini-Verchese (die naam moest ik terug opzoeken) in de romantische reeks: De Doornvogels-The Thornbirds. Meer romantiek en dramatiek is er niet te vinden. Ik vond dat Plummer in al zijn film-en tv-rollen zo'n klein cynisch trekje om de mond had, het niet au sérieux nemen van degene die hij speelde. Maar voor de rest was het een prachtige vent om naar te kijken. Dat mag ik ook al eens schrijven.
Een troostende spreuk: Is februari nat en koel, dan is juli heet en zwoel. Is februari kil en nat, geeft dat veel koren in het vat! En dat koren geeft mijn dagelijks brood, zonder kan ik niet leven. Ik heb van de nood een deugd gemaakt en samen met de hond, de auto ook een uitstapje gegund. Iedereen content. Gemakkelijk was dat wel, dan kon ik meteen ook eens een tompouce en een appeltaartje meebrengen. Niettegenstaande het vandaag 'nutelladag' is, smeer ik nooit die hazelnootpasta op mijn bokes. Dan smaken de bovengenoemde pateekes mij een stuk beter. Het is een dag ontstaan op de sociale media en het internet. Ik doe liever mee aan de 15e 'nationale warme truiendag'. Ik draag sowieso al graag truien en zeker 'coltruien. Mijn nekske en keeltje hebben het graag warm. Ik verkies de pulls die gemaakt zijn met een draad van het schaap boven de draden afkomstig van een nevenproduct van olie. Dierenwarmte omarmt me beter dan die koude synthetische draden. Af en toe heb ik dan wel eens een malheur in mijn wasmachine, maar ik neem dat er graag bij. En spijtig genoeg hebben we de dieren niet alleen nodig om op te eten of ons warm te houden met hun krullekes, pels of vel, ze worden ook veel gebruikt voor testen op uit te voeren. Voor medicijnen, ziektes, behandelingen, schoonheidsproducten, enz. moeten ze voor de mensheid ook klaarstaan, zonder dat ze er 1 woord over kunnen zeggen of aan ontsnappen. Ik spreek me niet uit vóór of tegen proefdieren. Ik kan geen mensenleed zien maar evenmin dierenleed. Behalve een vlieg of mug doodmeppen ben ik voorstander van leven en laten leven. Neuroloog Pierre Vanderhaeghen kreeg de de "Prijs Generet naar onderzoek zeldzame ziekten". Eén miljoen euro voor de ontwikkeling van nieuwe onderzoeksmethoden bij hersenziekten vb Alzheimer. Zijn stelling: eerst begrijpen hoe onze gezonde hersen-en zenuwcellen werken vooraleer men de mutatie naar zieke cellen kan verstaan. Voor een correct beeld is een studie van levende cellen nodig. Zijn nieuwe methode en succesvol gelukt: gezonde (en later zieke) menselijke hersencellen transplanteren in het muizenbrein. De muisjes zijn nu al clevere diertjes misschien gaan ze wel de genialiteit tegemoet met onze cellen. Ik hoop in ieder geval dat er een resultaat zal uitkomen om al de Alzheimer patiënten te helpen of de ziekte te voorkomen. Dan zal ik de muisjes geen proefkonijnen meer noemen.
Nog een beetje leesnieuws. Paul Jacobs, een leeftijdsgenoot en eertijds een succesvol tv-en radioproducent (Het Vermoeden, de Taalstrijd, De Rechtvaardige Rechters...) heeft een nieuw boek geschreven: De Agatha Christie-kenner. Dat zal ik niet aan me laten vorbijgaan. Hij is onder mijn radar gebleven want het is al zijn 11e thriller. Dus hoog tijd dat ik me eens ga verdiepen in zijn oeuvre.
Zegswijzen die op ervaringen van eeuwen zijn gestoeld om af te sluiten: Is februari te warm, veel planten worden arm. Is februari guur en koud, meestal een zomer waar men van houdt.
Mijn dag begint altijd goed als ik zo eens een ouwe getrouwe hoor op de radio. Er zijn veel zangers en zangeressen waarvan ik sommige liederen heel graag eens hoor maar daarom niet de vinyl, cassette of cd in mijn bezit heb. Daarom vind ik radio 1 's morgens zo'n leuke zender. Naast de info, nieuws en weerbericht, brengen ze toch regelmatig eens een song waarvan ik blij ben dat eens terug te horen. Nostalgie hoeft voor mij niet een ganse dag, liever af en toe zo'n aangename verrassing. Vandaag Sam Cooke(1930-1964), soul muzikant en R&B, burgerrechtenactivist. Zeker gekend van "Wonderful World" maar vandaag over de mannen die werken met de kettingen aan, "That's the sound of the men working on the chain gang". Toch verleden tijd hoop ik, maar nog altijd is er een beweging als 'black lives matters' nodig in de wereld. In de wereld is er ook de jaarlijkse aandacht voor kanker, Wereldkankerdag. Men zou vergeten dat kanker samen met hart-en vaatziekten de grootste doodsoorzaken zijn. In principe is deze kwaal te genezen. Van hartziekten kan dat niet altijd gezegd worden, omdat het dikwijls kan samengaan met leeftijd. Zelfs in tijden van pandemiën is er aandacht nodig voor de diagnose en goede behandeling van deze ziektes. En in behandeling zijn ook de Belgen straf als ik de titel in de krant mag geloven: IJzersterk in toverdrank!! Naast het 'gouden vocht' geprepareerd in een 278 brouwerijen, produceren we in ons land, met een tiental farmaceutische firma's, ook de hoognodige vaccins tegen de covid 19. Verbazend is het dan wel dat we als burgers van dit land, niet direct de vruchten van plukken. Ze komen naar ons toe via omwegen denk ik. Eerst naar het buitenland per vliegtuig en dan in de lange files van auto's tot bij de Belgen. Enfin, ze komen. Ik zal het daar maar op houden en me ondertussen wel bezighouden met het proberen oplossen van de problemen met mijn mail. Dat houdt me nu al dagen bezig. Via omwegen moet ik nu aan mijn 'taalmails' komen, en nog vele andere die gewoonlijk in mijn box te vinden zijn en er nu niet meer toekomen. Alle cookies ingesteld maar nog geen brief ontvangen. Echt een bezigheid voor regenweer, dus niet voor vandaag want de zon schijnt. Ik moet dubbele portie speeltijd voor de hond inbouwen, want met de bal spelen zat er gisteren met dat strontweer niet in.
Zojuist verscheen er een zeer droef nieuws. Kris De Bruyne is overleden, 70 jaar. Zanger van onvergetelijke liederen als "De Peulschil" "De onverbiddelijke Zoener",nog niet zolang geleden vermeld evenals "Lieve Jacoba""Lydia d'Ile d'Yeu" "Ballerina's". Teveel om al zijn mooie liedjes op te noemen. Van hem heb ik wel cd's om regelmatig eens te beluisteren. Zijn repertoire is te mooi om niet in mijn bezit te hebben. Ik kan maar één ding zeggen: dank je wel voor je mooie muziek, mooie teksten en mooie niet al te perfecte stem zoals ik het graag hoor.
"Niet elke dag zal misschien even goed zijn, maar er zit wel iets goeds in iedere dag". Vandaag is dat 'goede' niet afkomstig van het regenwater maar van een verjaardag binnen de familiekring. Die zal wel duchtig gevierd worden binnen hun bubbel van '6'. Er zal taart zijn, cake en allerhande zelf gemaakte lekkernijen zullen op tafel komen. Smakelijk. Je krijgt van mij, nog 'vele, vele, vele, vele jaren in goede gezondheid.
Nadat ik gisteren al die camions met het opschrift 'Sputnik V' zag passeren op teevee, was de toenmalige Sovjet-Unie weer heel dichtbij. Wat de juiste betekenis is van 'Spoetnik' laat ik in het midden. Het betekent volgens de Russen 'satelliet', in het Westen was het 'reisgenoot'. In ieder geval was er in de USSR een ruimteprogramma opgesteld toen Nikita Chroesjtsjov (1894-1971), Partijleider, werd bij het overlijden van Jozef Stalin (18578-1953). De eerste successen waren voor de Russen. De Spoetnik 1 (okt 1957), nr 2(nov 1957) waren wat men noemt, tot algemene tevredenheid gelanceerd en in een baan rond de aarde geschoten. In nr 2, deed men het experiment, om voor de eerste maal in de mensheid, een levend wezen in de ruimte te brengen, de hond Laika. Met een gigantische show en de truuk van de verwisseling, kwam er bij de landing een levend hondje tevoorschijn uit de capsule. Na wat meer openheid in Rusland was de waarheid dat de hond een 7-tal uren nog geleefd had, gestorven door de hitte en de stress. Sommigen zeggen ook door vergiftigde voeding. De lancering van nr 3 was een groot debâcle. De wedloop om de ruimte te beheersen, was ingezet en niet meer te stoppen. De naam Spoetnik lag toen op ieders lippen, vooral in de muziekwereld met de vele instrumentale bands die als paddestoelen uit de grond schoten en soms heel succesvol waren zoals de Zweeds rockgroep 'the Spotnicks' met als bekendste hit "Amapola" (1963), de Kempense groep The Spoetniks' met als beste nummer "Resmordiente"(1964). De hond "Laika" (1988) werd dan weer bezongen door de Spaanse groep 'Mecano'. Altijd het beluisteren waard deze groep, ze hebben zeer mooie Spaanse liederen. Elton John bezong dan weer zijn "Nikita" een Oost-Duitse grensbewaakster. De Partijleider van toen was ook een specialeke. Volgens de enen was Nikita een charmante, charismatische man, volgens de anderen een platvloerse boer met kinderlijk gedrag. Bij het oneens zijn met een spreker zorgde hij voor luidruchige onderbrekingen of met de schoen op het spreekgestoelte slagen zoals in 1960 in de VN. Wat heeft Laika met mij en mijn broer te maken? De hond die toen in ons huisgezin kwam, 1958, kreeg de naam van de astro-dog. Hij zag er hetzelfde uit als zijn ruimtegenoot, wit met roeste vlekken, maar een stuk kleiner. Het was mijn lievelingske en dat ontlokte mijn broer de woorden: ge ziet die hond liever dan mij! Tot op de dag van vandaag kan ik de woorden van dat kleine ventje niet vergeten, toen hij ook in mijn bed wilde kruipen. Maar de hond lag er al en dus ik 'nee'.
Ik zal vandaag geen pannekoeken bakken, ik heb dat gisteren al gedaan. Ik had extra suiker nodig om mijn ontgoocheling weg te werken. Uitstel van de dakwerken door het regenweer! Ondertussen moet ik onder en over metalen buizen kruipen of springen. Ergernis is verteld en uitgeschreven, voilà. Er zit niets anders op dan te wachten op drogere tijden. Zelfs het KMI heeft vastgesteld dat onze watervoorraad stilaan op peil komt. Het is niet alleen Lichtmis maar ook 'Wereldwaterlandendag'. Ik vergeet soms dat meer dan 1/4 van alle land onder zeeniveau ligt. Niet alleen de Lage Landen, tel daar ook moerassen, waterlanden bij. Die laatsten leveren wel vies modderig water, insecten, irritaties, stank, maar zijn echt wel nodig voor ons fragiel ecosysteem. Ik dacht vandaag eens wat meer over deze maand te zoeken. Een 'sprokkelmaand' genoemd, de laatste takjes naar huis brengen om het vuur gaande te houden. Genoemd naar een god uit de oude Romeinse religie, Februus, de zuiveringsgod. Waarschijnlijk dan overgeslagen naar Febris, godin in de Romeinse mythologie, godin van de koorts, dat ook als zuiverend kan beschouwd worden. Als het binnenweer is, blijf ik klikken tot ik iets vind dat voor mij toch een nieuw venster op het verleden opent. We gebruiken sinds 1582 de gregoriaanse kalender.Tot de mannen van de Franse Revolutie al het christelijke verdreven en hun eigen kalender introduceerden, uitgedokterd door Charles-Gilbert Romme en Fabre d'Eglantier en al het oude in de prullenmand gooiden. Grote eigenwaan van de revolutinairen, die de jaren met Romeinse cijfers aanduiden, 10 maanden met naam, 3x 10 dagen met naam per seizoen en per maand, dagen van 10 uren, met daarin 100 min voor een uur en 100 seconden per minuut. Principe van vereenvoudiging en decimale getallen gebruiken voor alles. Deze jacobijnse jaartelling begon op 22 september 1792 en hield stand tot 31 december 1805. In de revolutionaire kalender is 02/02/2021: jaar, CCXXIX (229), Pluviôse of de regenmaand, decade II (week 2), du Quintidi ( dag 5) genaamd 'avelinier' of hazelaar. De dagen die overbleven 5 of 6, werden sanscullotides, volksfeestdagen genoemd en vrij te besteden. Het uur omrekenen is moeilijker. Ik heb wel een voorbeeldje gevonden: 15u46 min 33sec is bij de revolutionairen 6u22m15s. Er was ook een uurwerk met deze decimale getallen. Voorgoed verdwenen in de annalen van de geschiedenis? Niet helemaal. De wereld heeft er het "Si" stelsel aan overgehouden, 'Système Internationale d'Unité'. Dat is het metriek stelsel voor uniforme internationale standaardeenheden zoals, afstand, gewicht, massa, snelheid, temperatuur. Alles in decimale getallen uitgedrukt. Op die manier zijn gegevens heel gemakkelijk uit te wisselen en algemeen erkent en ingevoerd op 11 oktober 1960 (weg met een pond boter, een ons, een el). Van thuisamusement gesproken! Je mag me aan de leugendetector leggen en zal zien dat het allemaal waar is wat ik schrijf. Dat instrument werd trouwens op deze dag in 1935 getest door Leonarde Keeler (1903-1949) in Wisconsin, een politieagent. Ik heb ook aan mijn scheikundeleraar gedacht, de uren besteed aan het 'periodiek systeem'. Dit werd op punt gesteld door Dmitri Mendelejev (1834-1907) een Russisch scheikundige. Maar Simon Carmiggelt (1913-1987) schrijft: Dansen is de verticale uiting van een horizontaal verlangen. Geen uitleg bij nodig
Hey flappies, een groet die ik geleerd heb van Jonatan Medart, TikTokker en winnaar van de Gouden K. Bezitter, sinds vorige week, van de 1e 'Jamie', een prijs voor online talent. Een 'Vlaamse online video award'. Waarom ze de paarse trofee nog 'Vlaams' noemen is me een raadsel, als al die Engelse woorden er op volgen. Maar soit, ik compenseer dat dan maar met een Franse uitdrukking, want den Jonatan gebruikt ook nog een Nederlands stopwoord: jeetjemina. Het taalgebruik van de jeugd 'moet' en 'is' internationaal geworden. Vandaar ook dat Jan Terlouw als jeugdschrijver zijn pen opzij gelegd heeft. De woorden van de 89 jarige: ik sta met mijn leeftijd te vèr af van de jeugd, ik ken de kinderen van nu niet meer! Prachtige boeken heeft deze politicus geschreven o.a. "Koning van Katoren"(1971) en "Oorlogswinter"(1972). In navolging van Frank of Sabine, heb ik mijn blog van de voorbije maand eens bekeken. Verbazend veel regen en veel geschiedenis. Aan de regen is er niet veel te doen, en toch is dat bepalend voor mijn activiteiten en die van de hond. Aan historiek, tja, een mens moet keuzes maken over zijn onderwerpen. Ik wil afwijken van het nieuws dat zichzelf iedere dag tot ten treure toe herhaald: corona, flacons, vaccinatie, virologen, psychologen, politicologen en al wat ik aan specialisaties het laatste jaar leerde kennen. De vraag is ook: is het 'echt waar' nieuws of 'fake'? Ik wil ook niet aan de ganse polemiek deelnemen van wie er gelijk heeft bij wel of niet leveringen, wie prioritair is, en al hetgeen wat deze pandemie met zich meebrengt. Dan biedt geschiedenis het voordeel dat alles na jaren toch voor 90% is uitgeklaard en dat mijn schrijfsels geen leugens zijn. Ik kan natuurlijk ook het nieuwe slakje van 3mm vernoemen, gevonden in Borneo of in Nieuw Zeeland, naargelang de bron die ik lees. De naam is een goede oefening voor de mond en tong: opacuincola gretathunbergae, rapper gezegd is 'slakje Greta'. Ik kan me ook afvragen of Anuna eieren voor haar geld kiest en het milieu laat voor wat het is en liever stagiaire is in het Europese Parlement. Ik kan me ook afvragen of de gebreide wanten van Bernie Sanders, gedragen op 20/01/2021, nu de nieuwste modetrends zijn? Ik kan me ook afvragen of de Kardashians werkelijk gaan stoppen met de realityreeks die hen wereldberoemd en schatrijk maakte? Zovele vragen op een dag dat er niets te melden valt. Het citaat van Kadé Bruin maakt het duidelijk: de grootste vraagtekens staan niet achter onze vragen maar achter onze zekerheden. Vandaag breng ik wel in herinnering het vele leed en de vele doden van de watersnood van 1953. Maar ook mijn leuk verhaal van de 'pale blue dot' op 01/02/2020.
Ik heb gisteren in een ouderwetse film gespeeld: Singing and Dancing in the Rain. Meer geneuried dan gezongen, dansen in de plassen met paraplu, zoals gezien in de prent uit 1952. Niet zo elegant als Gene Kelly (1912-1996) destijds, maar op mijn leeftijd liep hij al met een stok en ik niet. Ik moet in alle hondenweer buiten met mijn woefie en dan voorzie ik me toch liever ook wat van amusement. Zo is er dan een teldag van het telweekend voorbij gegaan zonder dat ik één vogel bespeurd heb. Misschien dat ze vandaag naar hun gevulde kokosnoot komen en ik toch een paar examplaren kan spotten. Niet alleen een telweekend maar ook 'Wereldmelaatsendag' en dit sinds 1954. The Beatles zongen vanmorgen wel "All you need is love"(1967) maar daar genezen de melaatsen niet van. De zieken hebben, ook vandaag nog, mensen nodig zoals Pater Jozef 'Damiaan' De Veuster(1840-1889). Hij ging naar Molokaï om de paria's van de maatschappij te verzorgen in de leprozerie, tot hij zelf bezweek aan de ziekte. Hij werd in 2005,met recht en reden verkozen tot 'Grootste Belg' samen met Jacques Brel. Ik heb bewondering voor de mensen die de speciale zorgen voor deze patiënten op zich nemen en zich ten dienste stellen voor de strijd tegen lepra.
Al een paar zondagen zijn de grote verleiders/sters, twee pagina's in de weekendkrant waard. Dit keer Catharina De Grote van Rusland (1729-1796). Het was een rondborstige vrouw zoals Pieter-Paul ze graag schilderde. De Duitse Sophie werd Russin door haar huwelijk met de toekomstige tsaar, neef van de heersende tsarina. Ze werd Catharina, nadat ze zich had omgeschoold naar het Russisch-Orthodoxe geloof. Peter III heerste maar 7 maanden. Na een paar foute beslissingen werd hij afgezet ten gunste van zijn vrouw. Een week later werd hij ook vermoord. Door haar inzicht in politiek, haar visie, haar vriendjespolitiek, en gesteund door leger, adel en andere beleidsmakers, begon ze als 'Verlicht Despote' haar 34 jarige carrière als tsarina. Ze correspondeerde met filosofen, zorgde voor opleidingsmogelijkheden bij kinderen en bracht een verplichte pokkenvaccinatie in het land. Ze bedacht voor zichzelf de familienaam 'De Grote'. Hoe kwam ze als buitenlandse aan al die steun? Door haar 'bedpolitiek', het goed kiezen van haar favorieten. Eens wandelen gestuurd, beloonde ze hen rijkelijk. De 'Messalina* van de Newa' vernoemde in haar memoires een 12 tal edelen. Men schat het aantal 'toyboys' rond de 22. Want één ding hadden ze gemeen: jonger zijn dan Catharina. Ze beschikte over een onverzadigbaar libido. Voor het eerst hoorde ik ook een fenomeen vernoemen: seriële monogamie, telkens één lover voor een tijdje en geen ander tussendoortje. Ze had in haar paleis een erothisch kabinet laten installeren met muren van kostbaar barnsteen, meubelen versierd met falussen en vagina's, pornografische schilderijen en beeldhouwwerken. Na W.O.II is van die rijke, obscure kamer niets meer teruggevonden. Een grandioze tv-serie is 'Catharina The Great'. Die belicht de periode van aankomst in Rusland tot de dag dat ze de macht grijpt. Russich gesproken maar toch warm aanbevolen omwille van de Nederlandse ondertiteling.
*Messalina, was de 3e vrouw van keizer Claudius (10vC-54) en gekend voor haar zedeloosheid
Een gedicht is een huis. Men moet erin kunnen wonen. En om geriefelijk te zijn moet het een kelder, een zolder en vele diepe kasten voor onze herinneringen hebben. Citaat van Jan Greshoff (1888-1971). En veelal doet de radio een schuifje open door muziekjes ten gehore te brengen die in mijn verste of nabije herinneringen zitten. "Yesterday" van The Beatles, opgenomen in 1965. Vandaag eens van onder het stof gehaald omdat op deze dag in 1969, het laatste publieke optreden was van deze groep. Ik hoorde ook "Le Métèque" uit 1969. Een weemoedig, prachtig lied van Georges Moustaki (1934-2013). Het is de Franse scheldnaam voor immigranten met een zuidelijk mediterraan uiterlijk. Hij beschrijft zichzelf hierin als een 'Joodse zwerver' een 'Griekse schaapherder'. Hij was een echte polyglot en zong zijn songs in het Grieks, Italiaans, Frans, Engels, Spaans, Hebreeuws en Jiddish. Ik was blij om het lied eens terug te horen, maar la tristesse die er naar voren komt, mag niet overslaan op mijn gemoed. Ik moet aan iets anders denken. Zeker geen lijkrede of zilte tranen voor katoenen doekjes. Ieder jaar werd er gezocht naar de mooiste zakdoek om cadeau te geven. Een geschenk dat iedereen verfoeide maar noodzakelijk was. De zakdoekdoosjes met mooi versierde katoenen doekjes verhuizen nu naar Bokrijk en komen ook niet meer voor in de 'indexkorf'. In zekere zin is het echt wel een luxe geworden dat ik geen zakdoeken meer hoef te strijken. Iedereen had iedere dag een vers gesteven zakdoek nodig voor de snotneuzen en de niesbuien op te vangen, de tranen te drogen, bloedneuzen te stelpen. Er was een verschil tussen de doek voor in de week en de zondagse. Het is een antiquiteit geworden en vervangen door papieren snotdoeken. En nu is er nood aan veel bomen om al de tranen in dit tranendal op te vangen en te deppen.
Niemand herinnert zich het jaar 1889 nog. Er is geen weet van een Metusalem* die het heeft meegemaakt. Maar op 30 januari voltrok zich in het jachtslot Mayerling nabij Alland in Oostenrijk een drama, bepalend voor de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. De toen 30 jarige Rudolf, enige zoon van de keizer, aartshertog, kroonprins, schoonzoon van Leopold II, echtgenoot van de Belgische prinses Stefanie (1864-1945), vader van een 5 jarig meisje Erszi (1883-1963) vermoordde zijn 17 jarige minnares Barones Maria von Vetsera en pleegde daarna zelfmoord. Paniek aan het Oostenrijkse Hof om deze schande. Vliegensvlug werden de twee apart verwijderd uit het slot. Rudolf officieel in een lijkenwagen vervoerd, Maria rechtop zittend en gesteund door twee lijfwachten weggebracht in een koets. Maar het schandaal kon niet vermeden worden. Allerhande theoriën werden gespuid met een overvloed aan boeken als gevolg. Over complotten, zijn ideeën, zijn vrienden, zijn ziektes, zijn psyche. De bekendste film over zijn leven is uit 1968, "Mayerling" met Omar Sharif** en Catherine Deneuve.
*Metusalem: werd volgens de Hebreeuwse Bijbel 969 jaar. Was een voorvader van Noach, die van de Ark **Omar Sharif (1932-2015) ook een echte polyglot. Sprak Arabisch, Grieks, Frans en Engels. Bekend van films als Lawrence of Arabia (1962), Dr Zhivago (1965), Funny Girl (1968) allemaal films die de moeite zijn. Later bekend als bridgespeler.
Na een ontzettend vermoeiende voormiddag had ik echt nood aan een serieuze siësta. Maar ik ben wel met de mooiste jongen van de straat naar huis gekomen. Mijn hondje is gecoiffeerd! Het mooiste witte reutje heb ik mee naar huis gekregen. Na het ballenspel zijn de poten wel weeral terug zwart. Zo'n witte pels blijft maar eventjes wit bij mijn manneke. Ik dacht, ik kijk eens in het woordenboek wat 'gecoiffeerd' juist betekent en wat zie ik daar staan? Verklaring: zéér gevleid en als tweede betekenis, 'gekapt'. In Nederland geven ze toch wel rare explicaties voor een 'coiffure'. En 'gekapt' is vlees dat door een molen is gehaald, in Holland ook wel eens 'haché' genoemd. Onze Noorderburen gebruiken bij voorkeur Franse woorden maar zonder accenten, daarom is het daar 'hachee'. Dit alles om maar te zeggen dat mijn hond naar de kapper is geweest, terug uit zijn ogen kan zien, zijn pluimpjes uit zijn oren zijn gehaald zodat hij me beter kan horen. Dat is natuurlijk afwachten hoeveel goesting hij heeft om naar mij te luisteren. Tijdens de tijd dat hij in het gareel hangt omgeknipt te worden heb ik zo'n 2u om langs de winkels te kuieren en etalages te bekijken. Omdat ik ooit eens een erudiete blogschrijfster (zie 27/01) wil worden, was de boekhandel mijn uitverkoren doel. Eens tijd nemen om rond te neuzen, veel papier opsnuiven, boeken betasten, bladeren en al eens een zinnetje lezen. Ik heb gekozen voor een filosoof, Ignaas Devisch en zijn 'Vuur'. Verder heb ik ook de dvd's van 'The Crown' meegebracht. Veel films kijken was er ook bij om gesofisticeerd voor de dag te komen. Dank zij 'Iedereen Beroemd' op teevee kan ik mijn internet cultuur ook wat opvijzelen. Als afsluiter, i.p.v. HUH!, is er het spelletje 'klikipedia' gekomen. Met het minste aantal klikken op het toetsenbord van woord A naar B geraken. Gisteren was er het woord 'epibreren' dat naar 'okselhaar' moest geraken, 7 klikken waren er nodig. Ik probeer dat nadien na te doen. Een leuke game! Opgelet, dat is geen 'kliekipedia. Daar zijn recepten te vinden om met restjes, kliekjes van andere maaltijden, nieuwe lekkere gerechten te creëren. Nooit te oud om te leren, awel dat is zo. Wat heeft de dag gebracht? Eén die naar de kapper kon gaan om een mooi kapsel te krijgen, zei mijn dochter, en gelijk heeft ze. De mensen zijn nog lang niet van hun overtollige haren verlost en blijven misschien net zo jong als moeder Gothel in het sprookje van Rapunzel met de meterslange haren. Zij moest de haren van het meisje regelmatig kammen om een jeugdig uitzicht te behouden. Wat ik wil zeggen: dat we met z'n allen nog even moeten wachten vooraleer er de schaar kan ingezet worden. Tot dan is het flower power beweging en hippietijd. We kunnen weer samen zingen met Scott McKenzie (1939-2012): be sure to wear some flowers in your hair...
'Samen, al t' hope' is het thema dit jaar. Poëzie moet mensen samen brengen, ons 'dichter' bij elkaar laten komen. Figuurlijk dan want covid 19 steekt overal een stokje voor. Maar onnoemelijk veel gedichten in 't Vlaams, Nederlands, Frans, Engels en Duits heb ik moeten van buiten leren en declameren in de 12 jaren algemeen onderwijs, lager en middelbaar. Reken er ook maar de 3 kleuterklasjes bij met al de versje voor elke gelegenheid. Wat blijft ervan over? Eén gedicht: "Het Schrijverke" geschreven in 1857 van Guido Gezelle (1830-1899). "O, krinklende winklende waterding, Met zwart kabotsken aan, Wat zien ik toch geren uw kopke flink, Al schrijven op 't waterke gaan!..." Nooit te vergeten temeer daar Antoine Bauwens (1929-2009) er noten onder plaatste en Will Ferdy het ten gehore bracht in 1960. Een ode van een priester-dichter aan een klein prutske van een beestje, een zwarte waterkever. De leerkrachten probeerden van mij en alle leerlingen 'voordrachtskunstenaars' te maken. Met veel intonaties, met gevoel, beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen, moeten aantonen dat ik begreep waarover al het geschrevene ging. Ik ben geen poeet zoals Amanda Gorman. Het prachtige inauguratiegedicht, dat ze zelf schreef, bracht ze met de nodige flair, met gebaren die de woorden onderstreepten. Na de vertaling van Katelijne De Vuyst kon ik pas ten volle genieten van "The Hill we Climb": ....."Als het dag wordt zeggen we de nacht vaarwel, vurig en zonder vrees. De nieuwe dageraad breekt nu open, nu we hem bevrijden. Want het 'licht' blijft altijd schijnen. Als je de moed maar hebt, 'het' te zien. Als je de moed maar hebt 'het' te zijn". Ik ben spijtig genoeg geen dichter, een talent dat de Heer van Hierboven me ontzegt heeft. Ik moet mijn gevoelens, mijn wensen, mijn hoop, mijn liefde, in zinnen en woorden van een doodgewone doorlopende tekst proberen aan de man te brengen. Vandaag is er nog een 'dag van'. Ook onze 'privacy' geniet van een speciale dag. In 1981 werd er in Europa een 'dataprotectieverdrag' ondertekent. Sinds 2007, wil men op deze dag aandacht vragen voor de gegevens die worden verzameld van iedereen. We weten niet waar alles bewaard wordt, op welke servers en waar die zich bevinden. Onze privacy beschermen is een grote uitdaging, een challenge, geworden in de huidige maatschappij. Een 'Challenger' van het Nasa-Shuttle programma daarentegen, kreeg op deze dag in 1986, ongewild alle aandacht door het einde van hun opdracht. Zeven astronauten, waaronder de 37 jarige lerares Christa McAuliff, vertrok op ruimtemissie om niet meer terug te komen. Amper 73 seconden duurde hun reis naar de eeuwigheid. Een shuttle die in de ruimte werd gekatapulteerd met kapotte dichtingsringen. De ingenieurs op de grond waren op de hoogte van het euvel, maar niets kon de lancering van deze raket nog stilleggen. Teveel belangen waren er te verdedigen. Met wolkjes zoals een gewei keek de ganse wereld toe naar dit grootse fiasco. Mijn laatse woorden vandaag: Wolken wolken. De wolken. Witte wolken. Schaduwwolken. De zon verbergt de tranen van de wolken, in de wolken.
Ik kan het niet laten om liedjes te vernoemen die me al swingend wakker maken. Deze ochtend "Graceland" van Paul Simon. Dit album is al van 1986 maar het klinkt nog altijd even fris en up to date als toen. Vernieuwend was toen de song "Homeless" samen met Ladysmith Black Mambazzo, een Zuid-Afrikaans koor. Op verschillende liedjes van deze vinyl zijn ze trouwens nog te horen. Dat brengt ook de plaat 'Simon and Garfunkel' in herinnering met "Bridge over Troubled Waters" (1970). Hun relatie belandde spijtig genoeg ook in 'troebel water' en werd beëindigd in 1972. Reünie in 2003 voor een'Old Friends Tour' met verschillende live optredens tot 2010. Graceland, Memphis, Tennessee, is natuurlijk the mansion of The King, Elvis Presley (1935-1977). Tot zover de geschiedenis van deze uitzonderlijke plaat. Andere geschiedenis kwam ter sprake in kranten en op teevee. Een boek van Bart Van Loo " De Bourgondiërs" (2019) krijgt nu kritiek. Professoren, academici, droogstoppels van het universitaire midden, vinden dat het de geschiedenis vulgariseerd. Dat hij, door de soms humoristische taal, doorspekt met anekdotes, het ontstaan van 'De Lage Landen' in de 15e, in een verkeerd perspectief plaatst. Geen enkele leerkracht of prof heeft met zijn 'papers' en/of publicaties in 'ter zake doende' tijdschriften, interesse voor zijn vak weten te krijgen. Dit boek, met een oplage van meer dan 200.000 exemplaren, deed het wel. De schoolgaande jeugd haakt af voor de geschiedenislessen door de saaie opsomming van jaren en namen. Verhalen over veldslagen, hertogen, huwelijken, hervormingen, kunstenaars brengt deze 'erudiete auteur' op een meeslepende manier naar voor. Daar staat plots een woord dat ik nader moet onderzoeken: 1) wat is erudiet? 2) kan iedereen erudiet worden? Jazeker! Ik heb daarvoor een stappenprogramma gevonden dat interessant te noemen is. Stap 1) Heb interesse voor alles, kijk naar goede films, lees goede boeken, heb waardering voor kunst en cultuur, licht je in over de wereld, talen en politiek. 2) Kies een boekengenre, fantasie of romans. Lees het beste op dat gebied. Genoeg verslonden in dat genre, kies een ander. 3) Schrijf zelf, gedichtjes, proza, boekjes, probeer zelf iets te creëren whatever. 4) Kijk naar films, oude, hedendaagse, Vlaamse, Engelse of in andere talen. 5) Kijk teevee zoals naar Discovery, The History Chanel. 6) Verruim de muzikale horizon, muziek met of zonder tekst. 7) Speel videogames. 8) neem deel aan Internet cultuur. 9) Raak dieper geïnteresseerd in kunst. 10) Leer nieuwe talen. 11) Reizen. 12) Veel hobby's, bv babbelen en wandelen. 13) Bezoek plaatsen waar je op een leuke manier dingen kan leren zoals musea, dierentuinen. 14) Herinner alle vakken die je ooit op school geleerd hebt en welke wijsheid die uren hebben bijgebracht. 15) Leer en weet een beetje meer over andere culturen. 16) Eet nieuwe voedingsmiddelen met open geest en enthousiasme en vooral het Indiaas eten! Wat zeggen die regeltjes? Dat Wikipedia onmisbaar is, veel tijd hebben, dat sommige activiteiten een verslaving worden, niet snobistisch worden met je kennis, maar alles uit pure nieuwsgierigheid willen weten. Ben ik erudiet of ga ik dat worden? Nee, ik hou niet van videogames, internetgebeuren en Indiaas eten.
