Na een paar dagen een gezin plus mezelf en een hond van alle nodige comfort en voeding te hebben voorzien, voel ik wel dat ik geen 3x20 meer ben. Ik ben verleerd wat een inspanning en fysieke arbeid er komt kijken bij het runnen van een volledig huishouden. Het is niet alleen de aankoop en bereiding van voeding, er is ook het dekken en de afruiming van de tafel, de versnaperingen in de namiddag, het uitgebreid avondmaal, het gebabbel, kortom een drukte van jewelste die me vreemd geworden is. De kids komen al jaren, maar toen waren het eerst kleuters, dan schoolgaande jeugd maar nu zijn het allemaal pubers en jongvolwassenen geworden die een eigen leventje kennen, persoonlijkheden geworden zijn met ieder zijn eigen trekjes en wensjes waarmee ik niet stilaan vergroeid ben. Het was een jaar geleden dat ik de jeugdigen hier op verlof had en dat is echt wel een hemelsbreed verschil. En nu brengen ze ook hún oudjes mee om samen te ravotten. Het was ook een confrontatie voor mij: wat de jaren met mij gedaan hebben en welke weg ik afgelegd heb om te komen tot het punt waar ik nu sta. Deze morgen is er al een aanzet geweest om alles te brengen naar wat het was vóór de verlofperiode: de was doen. Alles moet weer in orde gebracht worden, want er komt het laatste weekend nog een gezin van 4. Ondertussen kan ik een beetje bekomen van de drukte en zal er deze namiddag een feel-good film bekeken worden. Sissi. Ik kies die film omwille van de geboortedag van de schone held van die geromantiseerde geschiedenis, Keizer Frans Jozef van Oostenrijk (1830-1916). Het was een man van adel en leefde volgens die regels, met keizerin en maîtresses. Die zijn niet te zien in die schone biografie van zijn echtgenote, die ook niet was wat er in die film getoond werd. Maar ik wil deze namiddag in die illusie eventjes vertoeven om met een mooi verhaal mijn siësta te beginnen en wakker te worden als alles weer happy ending is. Vast staat dat ik in geen geval me aan het speeltje van de dag ga wagen. Nr 63 al, van Breughel: boomklimmen. Daar moet ik niks aan toevoegen, iedereen weet wel wat dat is, en iedereen weet ook dat zoiets niet meer voor en van onze tijd is. Er worden té veel goede bomen, om allerlei redenen gerooid maar geen één wordt ergens anders in de plaats geplant, ondanks alle gedane beloften van de minister van leefmilieu en het bomencharter. Dus zeg ik: laat alle gezonde bomen staan, zodat onze kleinkinderen en nog vele volgende generaties ook nog eens in echte bomen kunnen klimmen en niet enkel op een klimmuur. Tot morgen
Klets-, klieder- en kloddernat, was ik. Daar zorgde een fikse regenbui met bellen en blazen, lichtflitsen en een paar kwinkslagen voor toen ik afscheid nam van mijn gasten. Vandaag zal dat zowel voor mij als de hond eerst wat bekomen zijn vooraleer alles in orde te brengen voor de komst van de volgende ploeg. Zo gaat dat in de vakanties van anderen: ik moet keihard werken. Dat wordt echt wel gecompenseerd door veel plezante dingen die ik in de loop van het jaar niet heb: ontbijten met een hele hoop, gerechten klaarmaken die een alleenstaande nooit klaarmaakt, eens een aperitiefje drinken, en voor de rest tateren, babbelen, kletsen en vertellen. In die zin is dat voor mij ook vakantie, iets doen wat ik normaal niet doe. Natuurlijk moet er achteraf wel goed gerust worden want die late uurtjes en straffere drankjes ben ik echt wel niet meer gewoon. Vandaag zal het speeltje van de dag dan ook wel niet gedaan worden. Spel nr 62 van Breughel: rokken laten zwieren, boeffen maken, aaien en blaaien, molen spelen. En ik dacht ineens aan "De Boerinnekensdans" van Johnny Hoes (197-2011). Jullie kennen dat zeker allemaal nog wel: "Zie de boerinnekens hun rokjes zwaaien. t'Is kant en broderie, tot boven aan de knie. Zie de boerinnekens hun rokjes draaien, naar achter en naar voren. Zo gaat het steeds maar door....." Die Johnny was ook de zanger van: "och was ik maar bij moeder thuis gebleven, och was ik maar met jou niet meegegaan, och had ik maar jouw ogen niet gekeken, dan had mijn hart nu niet zo'n pijn gedaan. Ik kan niet slapen en niet eten want ik kan je niet vergeten.........". Mijn geest is nog wat slaperig, ik kan over de anderen woorden niet veel zinnigs vertellen. Dus.........Tot morgen
Omwille van mijn logés is er geen lang verhaal mogelijk. Dat hoeft natuurlijk ook niet altijd, geen mens die me daartoe kan verplichten. Maar ik wil typen en elke dag wat betekenisvolle woorden op een leeg blad zien verschijnen. En als ik geen verbeelding genoeg heb om een verhaaltje uit mijn duim te zuigen of de krant geen item beschrijft dat mijn verbeelding prikkelt hou ik me maar vast aan de geschiedenis die vandaag eens herdacht wordt. Eigenlijk is dat niet min wat er 125j geleden gebeurde. Het onderzoeksschip de "Belgica", voorheen de "Patria" geheten, vertrok op deze dag in 1897, vanuit Antwerpen met schipper-eigenaar Adrien de Gerlache (1866-1934) voor een Belgisch Antarctische expeditie. Het schip kwam vast te zitten in het ijs en de bemanning kon pas na 13 maanden zwoegen een vaargeul voor het schip klaar krijgen. En hiep hiep hoera, de Belgica en zijn bemanning konden gezond en wel richting thuishaven varen. Deze 'noodgedwongen' overwinteraars arriveerden terug aan de Antwerpse kaaien op 5 november 1899. De nieuwe "Belgica" (het oude schip werd in 1940 tijdens een Duitse aanval tot zinken gebracht), kreeg van onze kroonprinses Elisabeth een fles champagne tegen zijn romp en alzo werd ons Belgenland weer een polyvalent onderzoksschip rijker. Dit keer is de thuisbasis Zeebrugge.
Er is natuurlijk altijd het speeltje dat mijn redding is voor weinig inspiratie. Vandaag een dubbele, 60/61 en waarom weet ik niet goed. Titel van het spel: de berg is mijn. Zo lang mogelijk op een zelf gemaakte berg, verhoog of steen blijven staan terwij de andere kinderen met alle middelen proberen je er van af te krijgen. Terwijl wordt er een kinderliedje gezongen: Hooge Berg mijn, hoe lang zal ik er op zijn? Zeven jaar en één dag, ikke der op en jij der af. Sinds 1622 is dit spel in de literatuur beschreven en onder deze naam bekend. Vamiddag kunnen de kleine grote koters hun hartje ophalen en een berg 'bouwen' tot de zee hen op eenzame hoogten doet staan en het water het fortje onderuit haalt. Tot morgen
Kijk, het is moederdag en daar heb ik de voorgaande jaren ook over geschreven. De oorsprong en waarom er een moederkensdag is en waarom het in Aantwaarpen op 15 oogst gevierd wordt en niet in de maand mei. Moederdag is al zoveel bezongen dat ik maar gekozen heb voor het minder bekende lied van Kapitein Winokio: Het Mamalied. Minder klef en kleverig dan andere bekendere songs. Dat klef en kleverig is zelfs niet voldoende om de laatste nacht van de hittegolf te omschrijven. Daar komt nog bij, broeierig, plakkerig, zweterig en één mug. De weersgesteldheid is weer zoals vanouds, zonder code of kleur en toch weer een activatie van het noodnummer 1722, omdat er hevige regenvlagen op komst zouden zijn. Maar zo zijn er op deze halfoogstdag wel meer waarschuwingen, vaststellingen en vragen te lezen op VRT News. Overal is er PFas-vervuiling te vinden, blokletteren Zweedse wetenschappers, in de regendruppels en zelfs tot in Antartica. Dan komt er ook de schrikwekkende vraag op een feestdagmorgen: moeten we ons zorgen maken en vrezen voor een kernramp in Oekraïne en dus ook voor de rest van Europa, door de beschieting van de Centrale in Zaporizja? Wat bezielt toch 'le petit Napoleon de la Russie' op de geboortedag van zijn grote voorbeeld? Napoleon Bonaparte (1769-1821) was even heerszuchtig en oorlogszuchtig als de tegenwoordige leider van het Kremlin. Met dit verschil dat er toen geen kernwapens waren. Of gaan we kunnen zeggen, dat Poetin een positieve invloed zal gehad hebben als alles ooit weer peis en vree zal zijn?. Want wat L'Empereur van toen realiseerde, daar dragen we ondanks al het bloedvergieten, nog altijd de gevolgen van en daar zijn we niet rouwig om. Hij deed ook wat anders dan 'vernielen' en vechten, zoals de 'Code Napoleon' instellen dat vooral veel gevolgen heeft voor de burgelijke stand, legde nieuwe en vooral rechte wegen aan (nog te bemerken aan de vele routes nationales), voerde het rechts rijden in in zijn veroverde gebieden, evenals dezelfde maten en gewichten (kilogram, meter, liter). Zelfs het bouwwerk, hier aan de kust en waar hij nooit verbleef, is meer dan de moeite van het bekijken waard. Fort Napoleon in Oostende is méér dan 8,1 miljoen rode bakstenen. Het omvat een restaurant-brasserie midden in de Oostendse duinen en het is een aangenaam oord om even te verpozen. Meer weetjes over deze man zijn te lezen in de lijvige boeken van Johan Op de Beeck en Bart Van Loo. En dan heb ik bij voorbaat al plezier aan speeltje nr 59 van Breughel want dat zal de volgende dagen wel gespeeld worden: in het zand spelen, putjes graven, kastelen en forten bouwen. Het gezin van vijf komt moedertje-lief vandaag vieren en blijven een paar dagen logeren. Tot morgen, à demain
Well,Yeah, surprise, surprise, surprise, come open your eyes and let your love shine down....today is your birthday......Een paar regeltjes van het verjaardagslied van Bruce Springsteen. Ik vind dat nog altijd het mooiste verjaardagslied om te zingen, mee te zingen of te beluisteren op een verjaardag. En vandaag draai en zing ik dat mee voor een beste goede vriend. Ik schrijf niet hoe oud hij is maar laat me schrijven, enorm goed geconserveerd door de goede genen die hij van thuis meekreeg en het leven met "The Love of his Life" om Freddie en Queen niet te vergeten op deze dag. Ik ben niet de perfecte 'gast' want die zou keurig op tijd komen met een doos pralines. Maar gezien de klimatologische omstandigheden (ze maken ons wijs dat de hoge temperaturen en de hittegolven te wijten zijn aan de verandering van klimaat) was het niet verantwoord om met een doos chocolade bonbons op stap te gaan. Een verlaat geschenk kan soms nog beter smaken, zeker als het de witte pralines zijn gevuld met 'manon'. En weet beste vriend: in de koekjes van het leven, zijn je vrienden de stukjes chocola.
Het is zeer lang geleden dat Van Dale me iets bijgebracht heeft. Ik leerde het woord 'metonymie' kennen: een beeldspraak, een naamsverwisseling, een begrip, een referentie, een indirecte aanduiding. Zo is er 'een symbool en betekenis': een persoon die genoemd wordt naar de kenmerkende kleding van zijn beroep, zoals 'witte jassen' voor dokters, 'blauwe petten' voor politie-agenten. Vandaag hebben ze wat nieuws voor de 'boswachters' gevonden: groene petten. Het kan ook gaan over 'inhoud' zoals 'geef me het zout' en bedoeld wordt dan geef me het zoutvaatje. Over 'oorzaken en gevolg' zoals: verbrand door de zon. Product en producent: ik vind de Renault geweldig. Ook over instrument en kunstenaars: de borstels werkten snel = de schilders gingen goed vooruit behalve bij de buren. Dan is er ook nog zoiets al 'zone en product: ik hou niet van Bordeaux. Zoals je uit bovenstaande voorbeelden wel kunt vaststellen is dat iets dat ik vanmorgen pas gelezen heb en in het kort heb weergegeven. En dat leeswerk en denkwerk heeft me enorm moe gemaakt. En ik weet sinds gisteren wat er de oorzaak van is. De uitleg moeten jullie zelf maar opzoeken maar, dat komt door een opeenstapeling van de neurotransmitter 'glutamaat'. En zo zal ik seffens gaan zitten zoals "Le Penseur" van Rodin, nog maar eens in gedachten verzonken.
Tijd voor het speeltje nr 58 van Breughel: steekspel en tornooien. Steekspelen was vooral een Middeleeuwse vecht-activiteit tussen 2 of meer kleurrijk uitgedoste koene ridders te paard, met een lans in hun handen. Zij wilden indruk maken op de freules en hun belangrijke vaders, die op de balkons van de burchten hadden plaatsgenomen om het schouwspel te aanschouwen en de winnaar in hun armen te kunnen sluiten. Nu nog te zien bij 're-enactment' van historische gebeurtenissen. De tornooien, de VRT-taalgoeroe geeft de voorkeur aan 'toernooien' zijn nu sportieve competities geworden. Tot morgen
Het is vandaag 'mijn' dag. Samen met mijn kinderen (geen enkel kleinkind) en nog zo'n 10-15% van de wereldbevolking, vieren we de 'Internationale Dag van de Linkshandigen', ingesteld in 1976. Uiteindelijk zijn we een minderheid die in de geschiedenis niet altijd even respectvol werd bekeken of behandeld. In de Middeleeuwen zelfs meermaals vervolgd, voor heksen aanzien of boosaardige wezens. Beweerd wordt, het zijn dus niet mijn woorden want zoveel pretentie heb ik niet, dat linkshandigen intelligenter zijn, beter in wiskunde en handigere ondernemers. We zouden niet creatiever zijn als de rest van de wereldbevolking. Tot mijn soortgenoten met dezelfde handicap kan ik bv Leonardo da Vinci, Mozart, Beethoven, Barack Obama, Bill Clinton, Julia Roberts en nog veel celebs meer, rekenen. En op zo'n speciale dag mag ik een wens doen. Een verzuchting, een verlangen kan uitgesproken worden als je een ster ziet vallen. Dat treft nietwaar dat de 'Perseïden', een meteorenzwerm, passeert!. Met de meeste kans op het zien van veel 'vallende' sterren tussen 3-5u 's ochtends. Daarom moest ik vóór 'het daghet in het oosten' al op pad zijn om het spektakel te kunnen aanschouwen. Én dan natuurlijk vlug een wens doen, die ik niet aan jullie neus ga hangen. Het voordeel van vroeg wakker te zijn of slecht te slapen zo je wilt, is dat ik geen wekker hoef te zetten om 'between dusk and dawn' uit mijn warme nestje te komen. En dan de weidse vlakte opzoeken, in mijn geval het strand, om het firmament grondig te kunnen afspeuren op de lichtjes die naar de aarde drijven. Helaas was het volle maan en al was het een beauty, toch stoorde ze mijn zoektocht en speuren naar een flikkering dat richting aarde bewoog. Niets gezien en volgende nacht misschien meer chance. Onderweg naar huis hoorde ik een haan kraaien en dacht: wat roept die vroeg zijn kippetjes tot de orde!. En warempel, ik zag weer de bruine kip op stap gaan in de straatjes. Al 2 maanden paradeert ze hier langs de bermen en legt af en toe eens een ei bij een buur. Ik ben in ieder geval blij dat ze nog geen soepkip is geworden.
Speeltje nr 57 van Breughel. Iedereen kent het: klepbord, ratelen. Een kle(a)pbord kennen we nu nog altijd als het zwarte bordje dat gebruikt wordt bij opnames van films of series om een opname te beginnen. En ratelen is een woord met heel veel betekenissen: babbelen, doordraven, kakelen, kletteren, watelen. Natuurlijk is het ook het geluid van een slang zoals bij het beest, ratelslang. Dan heb je ook nog het geluid dat bv een koets maakt als het over de kasseien ratelt. Een ratel is ook een houten muziekinstrumentje dat door draaibewegingen een ratelend geluid maakt. In de Middeleeuwen moesten lepralijders dat altijd bij hebben om hun komst aan te kondigen. In de volksmuziek wordt het nog heel veel gebruikt. En in de kristelijke vieringen worden de belletjes en de klokken vervangen door de ratels als de klokken naar Rome zijn vertrokken. Tot morgen
Bij dit weer ben ik voor dag en dauw op den dijk te vinden. Eerst en vooral is er de rust, geen mens die dat verstoort. Maar.....de meeuwen en veel zwarte vogels in hun kielzog voornamelijk kauwen, zwaaien de plak en zijn heer en meester op de stenen en het zand. Een mens die iets te vroeg of te laat zijn afvalzak heeft buiten gezet zorgt voor een vuilnisbelt van jewelste. Alles is opengescheurd en de inhoud ligt her en der verspreid. Alles is vuil, vies en plakkerig tot de gemeentelijke kuisploeg weer alles eens met de hoge-drukreiniger komt proper maken. Het is elk jaar hetzelfde fenomeen: een berg afval die de dieren aantrekt en zo tot overlast zorgen waar de toeristen dan zo boos om zijn, maar de vaste bewoners nog meer. Enfin, ik zal de zon maar in mijn hart laten schijnen en denken 'ook dat gaat weer voorbij'. De temperaturen hier aan de kust zijn nog draaglijk. Er is altijd wel een zeebries die voor wat verfrissing zorgt maar de luchtdruk blijft hoog en dat verandert niet met een fris windje. Dat de mensen hier verkoeling komen zoeken is dus heel normaal te noemen en iedereen wil wel eens met blote voeten in het zand en de zee lopen, tussen de schelpen, krabben, kwallen en pietermannen door. Maar een beetje meer respect voor alles en iedereen, zou er wel van alle mensen mogen komen en dat mankeert nogal eens in onze maatschappij. Genoeg gezaagd over menselijk gedrag, de zon schijnt en dat is nog altijd plezant. Ik heb buiten mijn krantje gelezen, bij deze temperaturen is dat ideaal om te doen want straks is het toch weer wat binnen blijven om de felste zonnestralen en de hitte te ontwijken. Zoals julllie bij mij en in alle boekskes en kranten kunnen zien is het komkommertijd en is er weinig 'nieuwsaanbod'. Geen nood, ik schrijf dan maar direct nr 56 van Breughel neer: Wie zit er in mijn blauwe toren? Wie zal ik kiezen?. Er staat geen uitleg bij en op de tekening denk ik een 'zoekspelletje' onder een doek of zeil te kunnen detecteren. Het zal een soort verstopperje zijn, meer kan ik er niet uit opmaken. Als het dàt inderdaad zou zijn, dan heb ik dat met een paar medeleerlingen, ook gespeeld. Met 'vieren' bijeen komen in een chambrette, een feestje houden met binnengesmokkelde limonade onder het deken, en de dag nadien strafexpeditie van de nonnen ondergaan. Met z'n allen, elk apart, opgesloten in een klaslokaal op zaterdagmorgen. Na eerst 'en plein publique' vernederd te worden ten opzichte van de andere internen tijdens het ontbijt, want samenhokken was ten stelligste verboden. 4 uur alleen in een klaslokaal doorbrengen met een paar bladzijden papier en uren schrijven: 'ik zal dat niet meer doen', afwisselend in Nederlands, Frans, Engels. Ik had op dat moment nog geen lessen Duits gekregen, ik was ochgot nog maar pas 15 jaar. Tot daar het speeltje en mijn verslag. Tot morgen
Als een gekruisigde vrouw heb ik de nacht doorgebracht op mijn slaapkamer. De armen wijd gespreid, de benen zedig gekruist, maar de lendendoek heb ik, doordrengt met water, in mijn nek gelegd. Ik lag wel iets confortabeler, geen houten balk maar een goede stevige matras voor mijn steun en toeverlaat = mijn rug. Heb ik goed geslapen? Niet echt, het was in stukken en brokken. Zo erg is dat natuurlijk niet aangezien mijn dagelijkse activiteiten op een laag pitje staan. 't Is 'code rood' weet je en dat wil simpel weg zeggen, zorg dat ge in leven blijft door te ademen, water te drinken en je niet te vermoeien. Vandaar ook dat er 's nachts weinig nood is aan slaap. Tot hiertoe word ik nog niet moe van te ademen of water te drinken door mijn arm op te heffen. Zelfs de hond beweegt zich alleen maar voor het hoogst noodzakelijke en voor de rest ligt die met zijn poten omhoog op de koudste plek die hij in huis kan vinden, onder een open raam aan de noordzijde. En zo doorsta ik die heerlijke tijd die me volop vit A en D zal bezorgen om de winter gezond en wel door te komen. Die drukkende warmte geeft me niet direct energie om al huppelend of stappend door het leven te gaan. Ik kijk dan ook verwonderd naar de mensen die boos zijn dat de organisatie van de 'Dodenmars' in Bornem, zomaar 35 km van hun dierbaar wandelparcour durven schrappen. Het is wel een 'Dodenmars' maar daarom moeten er tijdens die wandeling geen 'doden' vallen. Ik geef de organisatoren gelijk om paal en perk te stellen aan dat exploot in deze legendarische temperaturen omdat er altijd wel ongeoefende wandelaars bij die 13000 sportievelingen zullen zijn die hun limieten niet kennen. Wat mezelf betreft, laat me zeggen dat de zwaarste activiteit vandaag 'denken' zal zijn, hoe ik mijn blog van iets zinnig kan voorzien. Dan kom ik Rufinus tegen, Taurinus, Equitus, Gaugericus, Blane, Ergat en die doen me in gedachten reizen naar Assisi, Evreux, Abruzzen, Kamerijk tegenwoordig Cambrai, Dunblane en Tréouergat. Is dat weer geen mooie reis die deze sinten me doen maken? Natuurlijk kan ik me ook amuseren met de speeltjes 54/55 van onze dierbare schilder Breughel: draaitol (werptol, kapnon/ zweeptol, drijftol, kletsnon). Het is een stukje speelgoed uit hout maar nu ook veelal uit plastiek, dat door snel rond te draaien op een puntje kan blijven staan en ronddraien. Bij een werptol is er dan een draad of touw aan vast gemaakt dat je blijft vasthouden nadat je de tol een eindje hebt weggegooid. Kijken en verwonderd zijn, hoe dit speeltje ogenschijnlijk van zichzelf blijft ronddraaien vraagt geen inspanning en daar wordt ik ook niet moe van. Maar nu ben ik moe van te denken en te typen en ga al aan mijn siësta beginnen. Tot morgen
Er is weinig nieuws te melden, maar ik ben een tevreden mens. Al wekenlang is mijn lievelingskleur de hoofdtoon aan de hemel: blauw. En vanaf vandaag gaan de temperaturen de hoogte in en is er code oranje afgekondigd op het weerfront. Ditmaal niet omwille van storm, regen of wind maar omwille van de gearriveerde warmte. Wat me wel telkens verbaasd is dat overdag een siësta nemen van een paar uur bij dit weer geen enkele moeite kost, terwijl ik 's nachts niet in slaap geraak bij iets mindere temperaturen. Ik heb me al dikwijls afgevraagd hoe dat komt. Ik ga er op frissere tijden mijn hoofd eens over breken, nu is het te warm om na te denken. En gelukkig is het vandaag op Sint Laurentius goed weer want stel → op St Laureins regenvlagen, zes weken duren de waterplagen. Maar het is schitterend weer en dus zeg ik, "Laureins schoon, de herfst een gouden kroon". Allemaal gebaseerd op jarenlange observaties van onze voorouders die geen Frank, Sabine of satellieten hadden om het weer te voorspellen en volgens mij ook zéér accuraat te noemen zijn, al zijn dat geen voorspellingen per uur te noemen, zoals de moderne mens wel verlangd. Er wordt nu zoveel poeha gemaakt van de hittegolf, iets dat ieder jaar voorkomt. De droogte is ook weer straffer dan ooit volgens velen maar ik ben 1976 nog niet vergeten toen er zelfs geen flessenwater meer te vinden was. Alles wordt uitvergroot, al durf ik niet beweren dat het niet door de klimaatverandering komt. Maar alle gebeurtenissen worden verteld met een ondertoon om de mensen angst in te boezemen: té warm, té nat, té koud, té droog, allemaal factoren die wijzen op een onheilspellende verhoging van de temperatuur van ons leefmilieu. De natuur respecteren en zijn gang laten gaan is er voor de meesten onder ons niet bij. We forceren onze aarde en onze leefwereld omdat we tomaten, aardbeien en nog zoveel ander voedsel op ieder moment van het jaar moeten kunnen consumeren, we moeten in de winter rozen, tulpen en andere bloemen en boeketten in onze vazen kunnen hebben, er moet energieverslindende airco in de gebouwen aanwezig zijn om winter en zomer op dezelfde temperatuur te kunnen leven, alles moet aanwezig zijn zonder rekening te houden met de wetten van de seizoenen. De 21e eeuwse mens 'wil' veel, ik denk soms een beetje té veel. Iedereen dacht dat corona een loutering zou brengen, maar het beestje is gaan vliegen en de goede voornemens ook. Genoeg beschouwingen voor deze warme dag, speeltje nr 53 komt er aan, al zal niemand zich daaraan wagen vandaag. Breughel schilderde: kalfje vet, zakdragen. Oftewel rondzeulen met iemand op zijn rug. Met turnkledij aan en een lichtgewicht zal dat misschien nog lukken. Keep it cool. Tot morgen
Evenals de andere betreurden van augustus, was ook Olivia Newton-John (1948-2022) moegestreden tegen het beest 'kanker'. Na 30j staakte ook haar lichaam de strijd en moest ze zich gewonnen geven. Weer een ster die zal fonkelen aan het firmament en zich in de stofjes van de "Pale Blue Dot" zal verschansen. Maar wat een immens plezier en vreugde heeft ze nagelaten in haar songs en films. Een romantische filmmusical uit 1978, Grease, gaf haar eeuwige roem en was een mijlpaal in haar leven. Net zoals bij John Travalta, haar tegenspeler. Als Sandy zette ze ook de emancipatie van de vrouw in de schijnwerpers. Niet de 'bad' boy Dany veranderde in een brave jongen op het einde van de film, maar de preutse en brave Sandy werd een 'rock'n roll chick' met haar strakke zwarte pants, decolleté, sigaret en niet mis te verstane sexy danspasjes en woorden in haar lied. Ondanks de leeftijd van de film en de songs, is er niks gedateerd aan heel de musical en nog altijd een bron van kijk-en luisterplezier. Maar vandaag denk ik ook aan de 40.000 doden van Nagasaki. Gestorven toen de tweede atoombom boven deze Japanse stad in 1945 werd gedropt. Laat me hopen dat dergelijke gebeurtenissen niet meer voorvallen. Ik zeg dat wel met een bang hartje gezien de profilering van sommige leiders om de macht in handen te houden en te willen heersen over andere landen en mensen. De één wil dat bevestigen met geweldadige aanvallen, beschietingen en vernielingen van alle nodige menselijke voorzieningen, een ander wil heersen over zijn volk door de democratie en zijn wetten met de voeten te treden. Al eeuwen en eeuwen gebeurt het en de mens heeft zijn les nog niet geleerd. Wanneer komt er eens een echt vreedzame samenleving op onze wereld? Een maatschappij die niet 'vernietigend' is, maar 'opbouwend'. Waar iedereen voldoende warmte, voedsel, drinkbaar water, emancipatie en vrede om zich heen heeft. Als enkeling kan ik maar blijven hopen en er een klein steentje toe bijdragen door respect te hebben voor mens, dier en milieu. En nu is er weer, om het wat luchtig te houden op deze zonnige dag, het speeltje nr 52 van Breughel. En raar maar waar, elke leeftijd kan er zich nog mee amuseren, stijve knoken of reumatiek kunnen dat spel niet deren; een bezem balanceren!!!!. Zelfs in de zetel, op een stoel, staande, liggende of lopend, kan men zich amuseren om zo lang mogen een steel op een topje van de vinger te houden. Veel plezier met de probeersels. Nu ga ik de enige connversatie houden van de dag: met mijn hond. Gelukkig zijn dat korte zinnen want ik heb gisteren genoeg mijn keel gesmeerd: kom, zit, waar is de bal, breng de bal en gedaan!. Tot morgen
Ik heb een tapijt vol met bloemen in mijn tuin liggen. Grasprieten zijn er niet meer te zien maar paardenbloemen des te meer. In ons Nederlandstalig taalgebied zijn er 86 geregistreerde namen voor wat toch niet echt een graag geziene bloem is. Brievenklever (omwille van het kleverige vruchtpluis), konijnenbladeren, hondstong, hondenbloem, pissebloem, beddepissers, pissebloem (omwille van het urine-afdrijvend effect). Leeuwentand zegt men ook en dat is ook in het Frans 'dent de lion' en 'pissenlit', in het Duits 'Löwenzahn' en in Engeland 'dandelion'. Om eenheid in die chaos van namen te brengen besliste men in het boekje "Nederlandse Plantennamen" van 1906, de pissebloem officieel tot 'paardenbloem' te dopen al weet geen mens waar dat 'paard' in die bloemennaam voor staat. Vermoedelijk voor 'nutteloze' of 'waardeloze' bloem. Enfin, deze bloem met haar rozetvormige eetbare bladeren ( te koop als molsla), geniet als geen andere plant van mijn tuin. Buiten mijn hond is er dan toch nog een levend wezen dat plezier vindt in een rossen hof. In feite is het een miskende plant want ze heeft veel kwaliteiten. Zoals al aangegeven is ze urine-uitdrijvend maar ook bloedzuiverend, eetlustopwekkend, laxerend. Ze bevat ook veel Vit.C en heeft een gunstige werking op lever en nieren. Nog niet overtuigd? De werkzame stoffen zijn inuline (grondstof voor fructose), choline, looizuur en bittere stoffen. Het melksap van de plant bevat eiwit, hars en taraxine (ontstekingremmer). De bloem is eetbaar vóór de zaadvorming en er kan ook siroop van gemaakt worden. In één van mijn vorige blogs heb ik ook al eens de aanwezigheid van 'latex'(een grondstof voor natuurrubber) beschreven. De Russen hebben toen, om de invoer van rubber uit Brazilië te vermijden zo'n 10.000 kolchozen, een 67.000ha land laten bezaaien met de Russische paardenbloem en dat bracht een 150kg/ha zuiver rubber op. De Zuid-Amerikaanse rubberboom daaarentegen hadden een opbrengst 2000kg/ha. Nadat de Rus Lebedev (1874-1934), in 1927 de formule op punt zette voor het synthetische rubber, was de pissebloem niet meer de enige leverancier van het broodnodige rubber in de hedendaagse Russische maatschappij. In 1941 werden dan ook het aantal boerderijen met 'dandelion' drastisch ingeperkt. Ondertussen tieren ze hier weeldrig in mijn tuin maar net niet genoeg om er caoutchou botten van te produceren. Er valt geen regen, ik heb ze niet nodig.
Het is tijd dat ik Cornelis Vreeswijk (1937-1987) laat zingen. Het moet niet altijd Louis Neefs (1937-1980) zijn. Maar de liedjes, "De Nozem en de Non" en "Veronica" mogen best ook eens gedraaid worden. En dan heb ik het nog nooit over Wiet Van Broeckhoven (1949-2019) gehad, de man met zijn mooie-titel- boekjes, "De negende van Beethoven was een jongen", "Leeuwentemmer zoekt getemde leeuw", "Kannibaal bestelt ober" en veel opmerkelijke zinnen schreef: "Belangrijk zou ik mezelf niet willen noemen, maar ik ben ervan overtuigd dat indien ik niet geboren was, iedereen zou willen weten waarom niet" En dan is het weer tijd voor mijn speeltje van de dag, nr 51 van Breughel: de balk en rekturnen. Nu vooral bij de heren een Olympische turndiscipline. Aan een rekstok zwieren en zwaaien. Tot morgen
Wat een onbekommerde stralende zomermaand is, verandert voor sommige families in treurnis, verdriet, synoniem voor gemis. Deze week is er al afscheid genomen van Paul de Knop, Jean Jacques Cassiman en ook van Caroline Pauwels. Maar herdenken is er ook vandaag. Wie kent nog de uitdrukkingen: "let the beast go", "geen commentaar", "een probleem moet je pas oplossen als het zich stelt", "een nederlaag van Club Brugge vind ik erger dan de val van de regering"? Inderdaad, Jean Luc Dehaene (1940-2014) blijft bestaan in zijn uitdrukkingen; Hij was een van de beste premiers die ons land kende en vandaag denk ik ook eens aan hem. En wie kent volgende titels niet: "Windekind", "Gelukkig Zijn", "Dag Vreemde Man", "Ik Mis Hem Zo"...? Ook Ann Christy (1945-1984) mag vandaag niet ontbreken aan het lijstje van onvergetelijke mensen. De euforie van zoveel uren zon, krijgt op deze manier soms een wrange nasmmaak.
Augustus wordt ook wel de oogstmaand, korenmaand, arenmaand genoemd, zelfs het Oud-Frankische woord voor deze maand, gebruikt men soms: Aranmânôth. In Spanje is dat de titel van een bekende roman, geschreven door de Spaanse Ana Maria Matute (1925-2014). De roman gaat over het najagen van een onmogelijke droom en het verlangen naar vrijheid. Een beetje de Don Quichotte roman van de 21e eeuw, waarin een idealist zijn idealen najaagd met een beetje belachelijke daden. Ze kreeg de Miguel de Cervantesprijs voor haar belangrijke bijdrage aan de Spaanse literatuur.
Mijn oog viel vandaag ook op het woord 'pollutie'. Ik vraag mij af waar dat gebleven is. Enkele jaren geleden werd met dat woord gegoocheld en om onze oren geslagen, alsof het een lieve lust was. Nu spreekt geen mens het woord meer uit als het gaat over bv Pfos-vervuiling. Nochtans heeft door de vervuiling onze gezondheid, milieu en nog zoveel meer, last van deze en andere polluerende stoffen. Ik denk dat ik gevonden heb waarom dat woord niet meer gebruikt wordt. De tweede betekenis is nl 'zaadlozing tijdens de nacht'. Dat is natuurlijk polluerend voor de matras, lakens en pyjama's maar men kan dat toch onmogelijk schadelijk voor het milieu of de gezondheid noemen. Vandaar→ weg pollutie en enkel 'vervuilende, gevaarlijke en besmette' producten met naam noemen.
Omdat nr 50 vandaag een variant is op spel 46, kan ik kort zijn over de kinderspelen van Breughel. Nr 46 ging over 'lage' stelten. Vandaag gaat het over steltlopen op hogere stelten. Dat is hetzelfde als de eerste maar je mag geen hoogtevrees hebben als je ermee op stap gaat. Daarom heb ik wat plaats om het citaat van de dag mee te geven: "een oud mens is een beetje gisteren, een beetje vandaag en oneindig ∞ veel morgen" M. Gütl. Tot morgen
Om 23u23 deed ik gisterenavond mijn bedlampje uit. Meteen de afsluiting van 5 augustus. De 23/23 zijn voor mij speciale cijfers: geboortedag van mijn moeder en haar geboortejaar in de vorige eeuw. En als ik dan vandaag, opgestaan ben op 6 augustus, denk ik 'mooi weer vandaag'. Ik moet dan wel vermelden dat het de woorden zijn van Bart Kaëll, wiens deuntje ik dan binnensmonds zing. Bij het citaat van de dag kwam dat ook weer tevoorschijn: "Warm weer, blote buikjes. Navelstaren heeft dan toch een andere betekenis gekregen". En voor 'navelstaren' zijn er, normaal gezien, de volgende betekenissen:1) Voortdurend in gedachten met zichzelf bezig zijn. 2) Egocentrisch zijn. 3) Een historische gebeds- en meditatietechniek uit de 13e eeuw en kan nu, in sommige opzichten, vergelijkbaar zijn met yoga. Deze godsdienstige beweging werd zo genoemd omdat men tijdens het gebed aan 'navelstaren' deed = diep voorover gebogen staan. Soms wordt 'navelstaren' ook in andere contexten gebruikt zoals politiek: men moet nu niet gaan navelstaren maar ook kijken wat er buiten Europa gebeurt = aandacht hebben voor de gebeurtenissen overal ter wereld. En natuurlijk herdenk ik, samen met vele anderen, dan de gebeurtenissen en de gruwel van Hiroshima in 1945, met zijn 70.000 doden en een punt of no return in oorlogsvoering. Zeker met de gebeurtenissen in Oekraïne mag men daar zo maar niet aan voorbij stappen. Nu ook de grootste kerncentrale in het oorlogsgebied betrokken geraakt en hopelijk niet zorgt voor een tweede Tsjernobyl. Een gevaarlijke wereld waarin we leven, ook soms een angstaanjagende. Niet alleen omwille van de vele uitbraken van geweld allerhande, zowel op kleine schaal in kleine gemeenschappen als tussen landen onderling, maar ook de vele virussen en bacterieën die aan een opmars bezig zijn en voor pandemieën zorgen. Mooi weer vandaag? Ik zeg volmondig 'ja' maar toch met een zwart randje omkaderd, spijtig. En dat zwart randje is er ook omdat Jean Jacques Cassiman is overleden. De bekende professor van de menselijke genetica, DNA. Het optreden van het Trio Cassiman komt daarmee ten einde. De zus en twee broers brachten, met succes, voornamelijk negro-spirituals en volksliederen. Aan alle mooie liedjes komt dus werkelijk een eind. Maar soms is er dan een spinnenprofessor die de mooie liedjes in onze herinnering wil levendig houden. Als grote fan van David Bowie bedacht hij bij een nieuwe familie van de zwerf-en kampspinnen, Bowie gen.nov. En in die nieuwe stam is er de 'Ziggy Stardust and the 54 Spiders From Earth' ondergebracht. 54 nieuwe spinnetjes zijn beschreven die geen web hebben, maar actief op hun prooi jagen. Ze leven voornamelijk in de Tropen, zoals in bananenland Brazilië en zo kunnen ze via de bekende dozen een transport naar de Antwerpse haven al eens overleven. En dan nu nr 49 van Breughel. Een spel dat we gans ons leven willen doen als onze knoken het toelaten: ronddraaien en dansen. Zet dan "Dansen met Juvat op het strand" op, kijk, beweeg en dans mee en een glimlach verschijnt er op onze snoeten. Tot morgen
Al het vocht dat ik aan de bloemen in potten geef is binnen de kortste keren verdampt. Niet alleen door de temperaturen maar ook de wind die alles rapper doet drogen dan de warmte. De rosse grassprietjes van mijnen pelouse, bijna zo stekelig als hooi, zijn onvoldoende stevig om het zand bij te houden. Een beweging, een stap, een salto van de hond, doet al het losliggende zand opstuiven. Het lijkt op een mini saharastorm. Wie weet heb ik misschien binnen de korste keren een zandduin in de tuin liggen. Dan is het duinengras planten in plaats van een sportgazon te laten liggen. Die heeft niks meer met gras te maken en nog minder met sport. Maar niet getreurd. Ik ga heel veel mensen blij maken als ik zeg, welke internationale dag het vandaag is. In 2012 kwam vanuit de VS overgewaaid: de Internationale Dag van het Bier, telkens te vieren en te gedenken op de 1e vrijdag van augustus. Natuurlijk werd deze dag direct opgepikt door onze noorderburen. De Hollanders omschrijven deze dag als volgt: "Goudgele rakkers wegzuipen tot je niet meer kunt. Met je maten een Dagje keihard lam gaan. Jezelf van de kaart drinken en zo veel mogelijk pinten tot je nemen". Bedenking van mezelf: dat allemaal met Heinekenbier!!!! Voor meer info over bierdag: internationalbeerday.com. Waarschijnlijk zijn volgende Nederlandse familienamen bij zo'n drinkgelag ontstaan, dan wel in het pre-Heinekentijdperk, een periode toen de 'mede' of 'honingwijn' aanwezig was in elk huishouden, dus met wat straffere drank: Voordewind, Oudegeest, Stam, Voormolen, Borstlap, van der Vat. Allemaal echte namen en niet uit mijn duim gezogen. Net zo min fantaseer ik dat er een 'obus' gevonden is op de weide van het Dranouter volksfeest. Mag er eindelijk weer gezongen, gedanst, gepicknickt en gevierd worden legt men omwille van een bom, gevonden op de camping, weer alles stil en is er evacuatieplicht tot DOVO gepasseerd is. Voor mensen die niet zo tuk zijn op folkloristisch amusement en zich wat verder willen verplaatsen, kunnen zich sinds enkele dagen weer vergapen aan de pracht, de praal, en geschiedenis van de enige bewoner van "Schloss Neuschwanstein". Gebouwd door koning Ludwig II van Beieren (1845-1886) die in een sprookje wilde leven en de realiteit niet wilde kennen. De bedoeling van de vorst, in 1869, was een ridderslot, maar het werd een kasteel hoog verscholen in de Beierse bergen, niet ver van München.Mooi is de biografische film "Ludwig" van Luchino Visconti (1906-1976) met Romy Schneider (1938-1982) die nog eenmaal in de huid kruipt van "Sissi".
Spel nr 48 van Breughel: hoopjes schieten, walnoten werpen. Dat is een spel dat ik niet echt ken. Blijkbaar wordt dat nog veel in Drenthe en Groningen gespeeld meestal rond Pasen. Tot morgen
De familie Klepkens (ik noem ze liefdevol zo), bestaande uit mijn jongste zoon, vrouw en 4 bengeltjes van engeltjes. Alleen de 2 oudsten waren neergestreken om het concert van de Duitsers mee te maken. De tickets waren 2 jaar oud, maar corona stond toe dat de kaartjes verzilverd werden, m.a.w. toegang gaven tot de feestweide. Gisteren waren er een 50.000 festivalgangers, vandaag ook nog eens zo veel. Mijn 2 familieleden zijn al terug richting binnenland gereden. Echt enthousiast over de performance waren ze niet. De locatie noemden ze een miskleun voor een dergelijke massa volk. Oostende zal werk hebben als ze nog van die grootschalige evenementen wil organiseren op die weide bij de luchthaven.
Een paar mensen zijn het vermelden waard omwille van hun verjaardag of sterftedag. Voor degenen die van luxeproducten houden mag deze dag op hun kalender niet ontbreken: geboortedag van Louis Vuitton (1821-1892) malletier, maker en uitvinder van een luxe reiskoffer in canvas en met ieder zijn eigen pic-proof slot. Het gebruikte damier (doek met ingeweven dambordpatroon), werd met schellak (afscheiding van bepaalde luizen) ingebed of van een beschermde laag voorzien. In 1872 introduceerde hij ook de beige monogrammmenontwerpen 'LV met rode streep'. Van bij het begin werd dit een reiskoffer voor the rich and the famous van de aardbol. Het is nog altijd een wereldwijd statussymbool uitgebreid met handtassen en benodigde reisaccessoires en vooral een miljardenindustrie geworden. Wie nog exclusiever leefde was de Queen Mum, Elisabeth Bowes-Lyon (1900-2002). Naar eigen zeggen kreeg ze die gezegende leeftijd door 2x daags een gin-tonic te drinken. Ze haalde haar plezier in het fokken van corgi's en wedstrijdpaarden. Ze was een trouwe klant bij 'Ladbrokes' gokkantoren en stierf met een schuld van 6 miljoen euro. De familieleden waren rijk genoeg om die klad op haar blazoen van deugdelijkheid en missertjes te dempen. Echte jarigen zijn Barack Obama en Meghan Markle. Bij de overlijdensberichten, zelfs een volle bladzijde aan haar gewijd in de krant, kom ik de tot de verbeeldingsprekende Marilyn Monroe, Norma Jeane Mortenson (1926-1962) tegen. Een sekssymbool en een icoon. Wie kent de foto niet met de opwaaiende rok van haar witte kleed toen ze boven een ventialtierooster van de metro stond? Een scene uit de film "The seven Year Itch" (1955). Persoonlijk vind ik de film met haar, Jack Lemmon en Tony Curtis "Some Like It Hot" nog best aangenaam om naar te kijken. Bekent is ze ook van haar liedjes, "I wanna be loved by you", Diamond are the girls best friends", "My heart belongs to Daddy" maar vooral haar interpretatie van "Happy Birthday" voor President John Kennedy (1917-1963). Een leeghoofdje was ze niet echt, lees maar: I don't mind to live in a men's world, as long as I can be a woman", "We zijn allemaal sterren en we verdienen te schijnen", "Honden bijten nooit, alleen mensen"...........
Nr 47 van Breughel: blindenhoedje met slofkentrek, zagjagen, brooiken-bijt. Alleen van het laatste heb ik nog iets naar de tegenwoordige tijd kunnen brengen: koekhappen. Dat ga ik nu doen. Tot morgen
Het is winsdstil en de zon geeft al van jetje. Maar de tuin is kurkdroog. Telkens dat mijnen Speedy Gonzales jumpt of crosst, komt er tegelijkertijd een wolk zand vrij. Dat stuift overal rond en zeker in de pels van mijn vriendje, en zo het tuinzand mee naar binnen brengt. Natuurlijk is het aangenaam weer voor al de buitenactiviteiten die gepland worden in de zomer. Niet in het minst de radiozenders en de festiviteiten en festivals. Want de kust is één grote radiozender geworden en de festivals schieten als paddestoelen uit de grond. JoeFM, MNM, QMusic, Radio2, maken een godganse dag lawaai. Dan zijn er de opnames, repetities en bijhorende optredens voor '10 om te zien'. Wegen worden afgesloten voor een festival/concert van een Duitse metalband en dat gedurende 4 dagen. Arena's worden voor een paar maanden in het leven geroepen en opgezet. Dat allemaal gelardeerd met popup horeca gelegenheden zodat de plaatselijke horeca er geen euro aan verdient. Veel volk, veel,overlast, veel afval, veel gemeenschapsgelden voor de veiligheid van de 100.000 festivalgangers. Een mooie zomer die de kustbewoners al lang beu zijn door de voortdurende stroom mensen met veel lawaai en weinig respect voor degenen die geen deelnemen aan al dat opgefokte gedoe. Voordeel is wel dat ik nu de nieuwe lading zangers en zangeressen leer kennen samen met hun songs. Voor mij alvast een aangename kennismaking met 'Berre' en zijn song "Say my name". Tot zover mijn kleine misnoegen van de heerlijke zomer. Er is toch altijd wel iets waar een Belg over moet zagen!!. Soit, ik bspreek dan maar het volgend speeltje van onze schilder Breughel. Nr 46: steltlopen. Wie heeft dat niet gedaan in zijn jeugdjaren? Ik in ieder geval en dat was leutig. Ik ga het niet uitproberen maar ik denk, zolang je nog stevig op je poten staat en nog een goed evenwicht hebt, dat je het kan beoefenen. In eerste instantie uitgevonden om over ondergelopen land te waden of om peren op appels en ander wat hoger hangend fruit te kunnen plukken. Verder is dat uitgegroeid tot een folklorisch gebeuren en deelnames aan optochten. Hier te lande zijn er twee erkende verenigingen: De Koninklijke Steltlopers van Merchtem en de Naamse Steltkampers. Die "échasseurs namurois" spelen al gevechten op stelten sinds op zijn minst het jaar 1411. Daarbij kampen twee groepen in verschillende categoriên tegen elkaar. Aan de ene kant de 'mélans' de inwoners van de toen oude stad en de 'avresses' zijnde de bewoners van het nieuwe deel van de stad. Nu is er geen geografisch onderscheid meer. Beide dragen rood-witte kledij maar de stelten van de mélans zijn zwart-geel en van de avresses rood-wit. De stelten worden ter plaatse gemaakt van beukenhout, met een hoogte van 202cm en de voetsteun staat op 84cm. Ieder jaar wordt er gestreden om de 'echasse d'or', de gouden stelt, tijdens een kamp op de 3e zondag van september. Er hangt een boeiende geschiedenis aan vast en daarom sinds 2019 door de Unesco erkend als Werelderfgoed. Tot morgen
Mijn woordjes zijn gevonden, mijn vragen opgelost, de puzzeltjes gedaan, krant gelezen, geluisterd naar "Vincent" op de radio (zie 29/07), met de hond gespeeld, de vuilbak buiten gezet, en terwijl ik wacht op de komst van de zon en de hoge temperaturen, begin ik alvast te schrijven vooraleer te ontbijten. Het is zo'n dag die rustig zal verder kabbelen. Ik zing met Bart Kaëll mee: "mooi weer vandaag, ik doe alles vandaag liever traag, vandaag geen gezeur en geen geklaag..."! En als ik wat meer ambiance wil in mijn huishouden zal ik wel luisteren naar zijn "Marie- Louise" of "Zeil je voor het eerst". Dat zijn liedjes die je hier aan de kust rustig kan meezingen. De "Marie-Louise" is perfecte achtergrondmuziek om aan gymnastiek te doen, vooral als je nood hebt aan arm- en buikspieroefening = muziekje aan, op de grond zitten, roeibeweging met de armen maken en ondertussen naar voor en achter bewegen. Gegarandeerd een hele dag stroef en stijf met deze plezante bewegingen en hees van het meebulderen. Maar ons Bartje zal misschien het spelletje nr 45 spelen: blindpotten, blind ei slaan, piñata. Vooral de piñata wordt op kinderfeestjes gebruikt. Deze fragiele container is meestal gemaakt van papier-mâché en is gevuld met zoetigheden, confettie, geschenkjes, soms fruit. Meestal is het een jarige die met een stok deze pop of ballon mag kapotslaan en alles verdelen wat erin verborgen zit.Soms wordt zo'n bol kapotslaan ook gebruikt om woede of frustraties weg te werken. Oorspronkelijk komt dit gebruik uit Mexico en de traditionele piñata is 7-puntig, die de zeven hoofdzonden symboliseren. De betekenis is al lang verdwenen, nu is het een plezante manier om snoep uit te delen aan de genodigden of gasten op een feestje. Misschien zal Arthur Blancaert alias Will Tura ook wel een ballon vol snoep voorzien hebben. Dat is niet zo lastig als 82 kaarsjes uitblazen. Ik leg van Will geen plaatjes op : 'draai dan 797204', bestaat niet en 'eenzaam zonder jou' ben ik niet.
'De tijd bepaalt wie je ontmoet in je leven. Je hart bepaalt wie je in je leven wil. Je gedrag bepaalt of diegene in je leven blijft'. Dat wilde ik even zeggen, en ook: een goed leven is vaak glimlachen, groots dromen, jezelf verwonderen en je realiseren hoe gezegend je bent met alles wat er wel is. Tot morgen
Vandaag verjaart er een 'bloem' van een meisje in de familie, 15 lentes/zomers jong. Er zal duchtig gevierd worden want het mag weer allemaal in groep gebeuren. En op deze eerste dag van de nieuwe maand is het: ciao, arrivederci Julius, benvenuto Augustus. Ik wuif een keizer van het Romeinse Rijk (753vC- 476, val West-Romeinse Rijk) uit, en verwelkom een andere. Al zijn het voor mij gewoon twee zomermaanden. Er zijn al 2 van de drie zomermaanden gepasseerd en de balans is: aangename droge zomer tot hiertoe. Ik mag de spreuk niet vergeten: zo d'eerste week van augustus is heet, dan staat een lange winter gereed. Mijn wens van regen in de nacht, is uitgekomen. Wat kwam er tegelijkertijd mee tevoorschijn? Een zielig insectje van amper 1 cm lang met een gewicht van 2,5 mg, een zielige topsnelheid van 2km/u, een fragiel lichaampje met 6 dunne pootjes, antennes bovenop een lelijke kleine kop met een zuigsnuit: de mug!!! En meteen was de nachtrust ook gaan vliegen. Dat was nu vandaag eens de gelegenheid om wat meer over deze Dracula, de vampier, dat bloeddorstige monster te weten te komen: is verzot op donkere kleuren, op kooldioxide dat we uitademen, op de lichaamswarmte, op speciale bloedgroepen zoals O (ik heb A), op zweet en iets nieuws voor mij 'zure tenen'. Het beestje houdt van 'boterzuur'. Dat ontstaat als voetzweet in aanraking komt met de natuurlijke bacteriën op onze voeten. Weer al iets bijgeleerd.
Nr 44 van de kinderspelen van Breughel: bruid en bruidegom spelen, rozen- en klaprozenblaadjes strooien over een bruidstoet. Wel, ik moet zeggen dat dit spel dikwijls gespeeld werd bij de neven en nichten of bij jeugdvriendinnen. De meisjes werden allemaal mooie bruiden en de jongens werden afwisselend bruidegom of meneer pastoor. Het 'altaar' werd van de nodige ingebeelde wijn en ingebeelde hosties voorzien, en een preek kwam er ook aan te pas. Met kleren van onze moeders of zelf rap in elkaar geflanst. Natuurlijk de hoge hakken niet vergeten, al struikelden we daarmee over onze eigen voeten. Maar plechtstatig 'schreden' we wel voorbij elkaar en af en toe kregen we ook zo'n bloemblaadje op ons hoofd van de toeschouwers die een uurtje later aan bod kwamen om te 'trouwen'. Een paar dagen geleden was er een heilige Alphonsine (1910-1946) en vandaag een heilige Alphonsius (1696-1787) en dat deed me herinneren aan de moeder van een kameraadje wiens moeder dezelfde naam als de heiligen had. Samen speelden we wel eens trouwerij na. Alphonsine, was naaister van beroep, en maakte voor onze poppen de mooiste kleedjes uit de restantjes van hetgeen ze voor haar klienteel maakte. Op die manier leerde ze me toen ook de rijke weefsels kennen zoals zijde, crêpe de chine, wilde zjde, chiffon, tafta, linnen, glanskatoen, tweed..... Stoffen die gebruikt werden voor gewone- en feestkledij. Niet alleen dàt, ze toonde ook hoe je 'profijtig' met dure stoffen kon omspringen en wat er met de restjes kon gemaakte worden (sjaals, zakdoekjes... en natuurlijk poppenkleedjes).Tot morgen
Het spel nr 43 moet hier bij mij niet gespeeld worden: paardje rijden op het hek. Ik heb té veel moeten betalen om alles te omheinen om mijn hond de vrijheid te geven om naar hartelust te ravotten zonder gevaar te lopen overreden te worden. Als de kids dat spel willen spelen moeten ze maar hun papa's of opa's of nonkels aanspreken, om op hun rug te zitten en denken dat ze een ros onder hun kont hebben dat ze moeten aansporen om vooruit te komen. Zoals gewoonlijk op een zondag doe ik op deze dag zondagse dingen. Naast alles grondig onder handen nemen, mezelf incluis, doe ik het liefste waar deze dag vooral voor gekend is: rusten op de rustdag. Wat nieuwtjes zijn welkom en ook eens lezen aan wie ik allemaal moet denken vandaag. Weeral wat bekende mensen over de eeuwen heen, die hun stempel op de maatschappij gedrukt hebben. Ignatius van Loyola (1491-1556), zoon van een Spaans Baskisch edelman, de jongste van zijn 11 kinderen. Een bedorven strontje dat geld te over had. En zoals de edelmannen van toen, weg kwam met het losbandig leven dat hij leidde met slemppartijen en met zijn, zoals gemeenzaam genoemd, onbetamelijk gedrag met vrouwen. Aan al dat feestgedruis kwam een eind toen hij, tijdens de belegering van Pamplona, een kanonskogel tussen zijn benen kreeg en ze verbrijzelde op de koop toe. Maandenlang aan zijn ziekbed gekluisterd en gespeend van zijn geliefde ridderromans en zijn liederlijk leven, las hij enkel de godsdienstige geschriften die voorhanden waren zoals de Bijbel, Het leven van Christus van Ludolfo van Saksen, De Gulden Legende van Jacopo van Voraigne, Imitatione Christi van Thomas a Kempis. Dat heeft Ignaas allemaal medegedeeld in zijn zelfgeschreven biografie. Uiteindelijk werd hij de stichter van de Jezuiëtenorde, die gekend werd en zijn voor degelijk onderwijs zowel in humaniora als universiteit en beschermers van het katholieke geloof en de interpretatie van de godsdienstige teksten. Een ander belangrijk figuur behoort tot onze Vaderlandse Geschiedenis: Koning Boudewijn (1930-1993). Een man die van kleins af aan toch wel een en ander meemaakte. De vroege dood van zijn moeder, de oorlog met een verbanning naar Duitsland, de 2e vrouw van zijn vader en de daarmee samenhangende perikelen en controversen, de koningskwestie, vrij jong (21j) koning worden in moeilijke omstandigheden, de onafhankelijkheid van Belgisch-Congo/Congo/Zaïre, een huwelijk met Dona Fabiola Mora y Aragon ( 1928-2014) dat kinderloos bleef, gewetenskwesties die daaruit vloeiden bij de abortuswetgeving, de huwelijksproblematiek bij Albert en Paola met veronachtzaming van hun kroost meer in het bijzonder van de mogelijke troonopvolger enzovoort en zo verder. Hij kreeg de bijnaam 'trieste koning' en die titel was niet gestolen. Eigenaardig is wel dat ik buiten die publieke gegevens weinig over de man weet die toch 40 jaar mijn koning was. Buiten rugklachten en een hartoperatie, graag met snelle auto's rijden op zijn domein en liefhebber van bosaardbeitjes, weet ik niks. Geen muziekvoorkeur, ik vul maar zelf in wat hij misschien graag hoorde: Jim Reeves (1923-1964) een countryzanger "I won't forget you". Tot morgen
Ik kan kort zijn over het spel nr 42: over het hek klauteren. Dat gebeurt soms als de kids te weinig geduld hebben eer ik het hek heb losgemaakt. In die zin blijft het, ook vandaag nog een kinderspel. Maar ik heb al veel geleerd vandaag, de spreuk indachtig dat je iedere dag iets nieuws of iets dat ik uit de oudheid niet wist, moet leren. Vandaag gebeurde dat door de 'filippine' die in de krant verschijnt. Omschrijving van het in te vullen woord: Nederlandse naam voor de Franse gemeente 'Wissant' gelegen aan de Opaalkust of La Côte d'Opale. Ik heb daar vakanties doorgebracht met de kinderen, mijn vrienden hebben er jarenlang verbleven en nooit is er een Vlaamse naam voor die gemeente ter sprake gekomen. Het wekte mijn nieuwsgierigheid en deed me neuzen op allerlei sites en in boeken: "Wit Zand of Witsand" dat was de naam. En dan kwam ik nog wat eigenaardige namen tegen waarvan ik niet wist dat ze ooit een Vlaamse oorsprong hadden: de kaap Swartenesse of Grisenesse of kaap grijze neus = Cap Gris-Nez. Dan is er ook kaap Blankenesse of Witternesse of kaap witte neus = Cap Blanc-Nez. Daartussen ligt, precies in het midden tussen beide kapen een strook 'Wit Zand'. Voor de verzanding was dit een belangrijke haven omwille van het dichtste punt bij The White Cliffs of Dover, slechts 30km van Engeland vandaan en zo mooi bezongen door Vera Lynn (1917-2020). Wissant wordt zelfs vernoemd in de "La Divinia Commedia" van Dante (1265-1321) en in het oude middeleeuwse Franse lied "Chanson de Roland". De haven van Wissant is met de geschiedenis verdwenen en Calais heeft haar plaats ingenomen. Ondertussen is dat een stille gemeente geworden die evenwel overspoeld wordt door migranten die met hun opblaasbootjes van hieruit het Mekka van de immigranten willen bereiken: Engeland. Ik weet niet in hoeverre de Vlaamse invloeden van weleer in La France waren doorgedrongen maar men spreekt ook van het 'Nauw Van Kales' dat toch ook Vlaamser klinkt dan de 'Pas de Calais'. Enfin, ik kan mijn studieboek dat ik via mijn boekenbonnen aanschafte direct gebruiken: De Geschiedenis van België in 100 oude kaarten. Een naslagwerk van 4 auteurs: De Mayer, Vanthemsche, Galand, Vannieuwenhuyze. Wat ik ook nog meebracht is van Johan op de Beeck: De Franse Revolutie. Als laatste een dun boekje over de "Kust". Hoe meer ik over onze zee en zijn omgeving weet hoe beter.
Kate Bush (1958) en Emily Brönte (1818-1848) wat hebben die gemeen? Hun verjaardag weliswaar met meer dan een eeuw verschil. Maar Kate gebruikt voor haar grootste hit de titel van Emily's bekendste boek: Wuthering Heights. Dat boek is de inspiratiebron van een 15-tal films, een musical en wat operaversies. Maar toch ga ik luisteren naar een andere zanger vandaag: Paul Anka. Met zijn hits zoals: Diana, Lonely Boy, Put your Head on my Shoulder, Cinderella, Esso Besso en vooral Hallo Jim. Tot morgen
