Evenals de andere betreurden van augustus, was ook Olivia Newton-John (1948-2022) moegestreden tegen het beest 'kanker'. Na 30j staakte ook haar lichaam de strijd en moest ze zich gewonnen geven. Weer een ster die zal fonkelen aan het firmament en zich in de stofjes van de "Pale Blue Dot" zal verschansen. Maar wat een immens plezier en vreugde heeft ze nagelaten in haar songs en films. Een romantische filmmusical uit 1978, Grease, gaf haar eeuwige roem en was een mijlpaal in haar leven. Net zoals bij John Travalta, haar tegenspeler. Als Sandy zette ze ook de emancipatie van de vrouw in de schijnwerpers. Niet de 'bad' boy Dany veranderde in een brave jongen op het einde van de film, maar de preutse en brave Sandy werd een 'rock'n roll chick' met haar strakke zwarte pants, decolleté, sigaret en niet mis te verstane sexy danspasjes en woorden in haar lied. Ondanks de leeftijd van de film en de songs, is er niks gedateerd aan heel de musical en nog altijd een bron van kijk-en luisterplezier. Maar vandaag denk ik ook aan de 40.000 doden van Nagasaki. Gestorven toen de tweede atoombom boven deze Japanse stad in 1945 werd gedropt. Laat me hopen dat dergelijke gebeurtenissen niet meer voorvallen. Ik zeg dat wel met een bang hartje gezien de profilering van sommige leiders om de macht in handen te houden en te willen heersen over andere landen en mensen. De één wil dat bevestigen met geweldadige aanvallen, beschietingen en vernielingen van alle nodige menselijke voorzieningen, een ander wil heersen over zijn volk door de democratie en zijn wetten met de voeten te treden. Al eeuwen en eeuwen gebeurt het en de mens heeft zijn les nog niet geleerd. Wanneer komt er eens een echt vreedzame samenleving op onze wereld? Een maatschappij die niet 'vernietigend' is, maar 'opbouwend'. Waar iedereen voldoende warmte, voedsel, drinkbaar water, emancipatie en vrede om zich heen heeft. Als enkeling kan ik maar blijven hopen en er een klein steentje toe bijdragen door respect te hebben voor mens, dier en milieu. En nu is er weer, om het wat luchtig te houden op deze zonnige dag, het speeltje nr 52 van Breughel. En raar maar waar, elke leeftijd kan er zich nog mee amuseren, stijve knoken of reumatiek kunnen dat spel niet deren; een bezem balanceren!!!!. Zelfs in de zetel, op een stoel, staande, liggende of lopend, kan men zich amuseren om zo lang mogen een steel op een topje van de vinger te houden. Veel plezier met de probeersels. Nu ga ik de enige connversatie houden van de dag: met mijn hond. Gelukkig zijn dat korte zinnen want ik heb gisteren genoeg mijn keel gesmeerd: kom, zit, waar is de bal, breng de bal en gedaan!. Tot morgen
Ik heb een tapijt vol met bloemen in mijn tuin liggen. Grasprieten zijn er niet meer te zien maar paardenbloemen des te meer. In ons Nederlandstalig taalgebied zijn er 86 geregistreerde namen voor wat toch niet echt een graag geziene bloem is. Brievenklever (omwille van het kleverige vruchtpluis), konijnenbladeren, hondstong, hondenbloem, pissebloem, beddepissers, pissebloem (omwille van het urine-afdrijvend effect). Leeuwentand zegt men ook en dat is ook in het Frans 'dent de lion' en 'pissenlit', in het Duits 'Löwenzahn' en in Engeland 'dandelion'. Om eenheid in die chaos van namen te brengen besliste men in het boekje "Nederlandse Plantennamen" van 1906, de pissebloem officieel tot 'paardenbloem' te dopen al weet geen mens waar dat 'paard' in die bloemennaam voor staat. Vermoedelijk voor 'nutteloze' of 'waardeloze' bloem. Enfin, deze bloem met haar rozetvormige eetbare bladeren ( te koop als molsla), geniet als geen andere plant van mijn tuin. Buiten mijn hond is er dan toch nog een levend wezen dat plezier vindt in een rossen hof. In feite is het een miskende plant want ze heeft veel kwaliteiten. Zoals al aangegeven is ze urine-uitdrijvend maar ook bloedzuiverend, eetlustopwekkend, laxerend. Ze bevat ook veel Vit.C en heeft een gunstige werking op lever en nieren. Nog niet overtuigd? De werkzame stoffen zijn inuline (grondstof voor fructose), choline, looizuur en bittere stoffen. Het melksap van de plant bevat eiwit, hars en taraxine (ontstekingremmer). De bloem is eetbaar vóór de zaadvorming en er kan ook siroop van gemaakt worden. In één van mijn vorige blogs heb ik ook al eens de aanwezigheid van 'latex'(een grondstof voor natuurrubber) beschreven. De Russen hebben toen, om de invoer van rubber uit Brazilië te vermijden zo'n 10.000 kolchozen, een 67.000ha land laten bezaaien met de Russische paardenbloem en dat bracht een 150kg/ha zuiver rubber op. De Zuid-Amerikaanse rubberboom daaarentegen hadden een opbrengst 2000kg/ha. Nadat de Rus Lebedev (1874-1934), in 1927 de formule op punt zette voor het synthetische rubber, was de pissebloem niet meer de enige leverancier van het broodnodige rubber in de hedendaagse Russische maatschappij. In 1941 werden dan ook het aantal boerderijen met 'dandelion' drastisch ingeperkt. Ondertussen tieren ze hier weeldrig in mijn tuin maar net niet genoeg om er caoutchou botten van te produceren. Er valt geen regen, ik heb ze niet nodig.
Het is tijd dat ik Cornelis Vreeswijk (1937-1987) laat zingen. Het moet niet altijd Louis Neefs (1937-1980) zijn. Maar de liedjes, "De Nozem en de Non" en "Veronica" mogen best ook eens gedraaid worden. En dan heb ik het nog nooit over Wiet Van Broeckhoven (1949-2019) gehad, de man met zijn mooie-titel- boekjes, "De negende van Beethoven was een jongen", "Leeuwentemmer zoekt getemde leeuw", "Kannibaal bestelt ober" en veel opmerkelijke zinnen schreef: "Belangrijk zou ik mezelf niet willen noemen, maar ik ben ervan overtuigd dat indien ik niet geboren was, iedereen zou willen weten waarom niet" En dan is het weer tijd voor mijn speeltje van de dag, nr 51 van Breughel: de balk en rekturnen. Nu vooral bij de heren een Olympische turndiscipline. Aan een rekstok zwieren en zwaaien. Tot morgen
Wat een onbekommerde stralende zomermaand is, verandert voor sommige families in treurnis, verdriet, synoniem voor gemis. Deze week is er al afscheid genomen van Paul de Knop, Jean Jacques Cassiman en ook van Caroline Pauwels. Maar herdenken is er ook vandaag. Wie kent nog de uitdrukkingen: "let the beast go", "geen commentaar", "een probleem moet je pas oplossen als het zich stelt", "een nederlaag van Club Brugge vind ik erger dan de val van de regering"? Inderdaad, Jean Luc Dehaene (1940-2014) blijft bestaan in zijn uitdrukkingen; Hij was een van de beste premiers die ons land kende en vandaag denk ik ook eens aan hem. En wie kent volgende titels niet: "Windekind", "Gelukkig Zijn", "Dag Vreemde Man", "Ik Mis Hem Zo"...? Ook Ann Christy (1945-1984) mag vandaag niet ontbreken aan het lijstje van onvergetelijke mensen. De euforie van zoveel uren zon, krijgt op deze manier soms een wrange nasmmaak.
Augustus wordt ook wel de oogstmaand, korenmaand, arenmaand genoemd, zelfs het Oud-Frankische woord voor deze maand, gebruikt men soms: Aranmânôth. In Spanje is dat de titel van een bekende roman, geschreven door de Spaanse Ana Maria Matute (1925-2014). De roman gaat over het najagen van een onmogelijke droom en het verlangen naar vrijheid. Een beetje de Don Quichotte roman van de 21e eeuw, waarin een idealist zijn idealen najaagd met een beetje belachelijke daden. Ze kreeg de Miguel de Cervantesprijs voor haar belangrijke bijdrage aan de Spaanse literatuur.
Mijn oog viel vandaag ook op het woord 'pollutie'. Ik vraag mij af waar dat gebleven is. Enkele jaren geleden werd met dat woord gegoocheld en om onze oren geslagen, alsof het een lieve lust was. Nu spreekt geen mens het woord meer uit als het gaat over bv Pfos-vervuiling. Nochtans heeft door de vervuiling onze gezondheid, milieu en nog zoveel meer, last van deze en andere polluerende stoffen. Ik denk dat ik gevonden heb waarom dat woord niet meer gebruikt wordt. De tweede betekenis is nl 'zaadlozing tijdens de nacht'. Dat is natuurlijk polluerend voor de matras, lakens en pyjama's maar men kan dat toch onmogelijk schadelijk voor het milieu of de gezondheid noemen. Vandaar→ weg pollutie en enkel 'vervuilende, gevaarlijke en besmette' producten met naam noemen.
Omdat nr 50 vandaag een variant is op spel 46, kan ik kort zijn over de kinderspelen van Breughel. Nr 46 ging over 'lage' stelten. Vandaag gaat het over steltlopen op hogere stelten. Dat is hetzelfde als de eerste maar je mag geen hoogtevrees hebben als je ermee op stap gaat. Daarom heb ik wat plaats om het citaat van de dag mee te geven: "een oud mens is een beetje gisteren, een beetje vandaag en oneindig ∞ veel morgen" M. Gütl. Tot morgen
Om 23u23 deed ik gisterenavond mijn bedlampje uit. Meteen de afsluiting van 5 augustus. De 23/23 zijn voor mij speciale cijfers: geboortedag van mijn moeder en haar geboortejaar in de vorige eeuw. En als ik dan vandaag, opgestaan ben op 6 augustus, denk ik 'mooi weer vandaag'. Ik moet dan wel vermelden dat het de woorden zijn van Bart Kaëll, wiens deuntje ik dan binnensmonds zing. Bij het citaat van de dag kwam dat ook weer tevoorschijn: "Warm weer, blote buikjes. Navelstaren heeft dan toch een andere betekenis gekregen". En voor 'navelstaren' zijn er, normaal gezien, de volgende betekenissen:1) Voortdurend in gedachten met zichzelf bezig zijn. 2) Egocentrisch zijn. 3) Een historische gebeds- en meditatietechniek uit de 13e eeuw en kan nu, in sommige opzichten, vergelijkbaar zijn met yoga. Deze godsdienstige beweging werd zo genoemd omdat men tijdens het gebed aan 'navelstaren' deed = diep voorover gebogen staan. Soms wordt 'navelstaren' ook in andere contexten gebruikt zoals politiek: men moet nu niet gaan navelstaren maar ook kijken wat er buiten Europa gebeurt = aandacht hebben voor de gebeurtenissen overal ter wereld. En natuurlijk herdenk ik, samen met vele anderen, dan de gebeurtenissen en de gruwel van Hiroshima in 1945, met zijn 70.000 doden en een punt of no return in oorlogsvoering. Zeker met de gebeurtenissen in Oekraïne mag men daar zo maar niet aan voorbij stappen. Nu ook de grootste kerncentrale in het oorlogsgebied betrokken geraakt en hopelijk niet zorgt voor een tweede Tsjernobyl. Een gevaarlijke wereld waarin we leven, ook soms een angstaanjagende. Niet alleen omwille van de vele uitbraken van geweld allerhande, zowel op kleine schaal in kleine gemeenschappen als tussen landen onderling, maar ook de vele virussen en bacterieën die aan een opmars bezig zijn en voor pandemieën zorgen. Mooi weer vandaag? Ik zeg volmondig 'ja' maar toch met een zwart randje omkaderd, spijtig. En dat zwart randje is er ook omdat Jean Jacques Cassiman is overleden. De bekende professor van de menselijke genetica, DNA. Het optreden van het Trio Cassiman komt daarmee ten einde. De zus en twee broers brachten, met succes, voornamelijk negro-spirituals en volksliederen. Aan alle mooie liedjes komt dus werkelijk een eind. Maar soms is er dan een spinnenprofessor die de mooie liedjes in onze herinnering wil levendig houden. Als grote fan van David Bowie bedacht hij bij een nieuwe familie van de zwerf-en kampspinnen, Bowie gen.nov. En in die nieuwe stam is er de 'Ziggy Stardust and the 54 Spiders From Earth' ondergebracht. 54 nieuwe spinnetjes zijn beschreven die geen web hebben, maar actief op hun prooi jagen. Ze leven voornamelijk in de Tropen, zoals in bananenland Brazilië en zo kunnen ze via de bekende dozen een transport naar de Antwerpse haven al eens overleven. En dan nu nr 49 van Breughel. Een spel dat we gans ons leven willen doen als onze knoken het toelaten: ronddraaien en dansen. Zet dan "Dansen met Juvat op het strand" op, kijk, beweeg en dans mee en een glimlach verschijnt er op onze snoeten. Tot morgen
Al het vocht dat ik aan de bloemen in potten geef is binnen de kortste keren verdampt. Niet alleen door de temperaturen maar ook de wind die alles rapper doet drogen dan de warmte. De rosse grassprietjes van mijnen pelouse, bijna zo stekelig als hooi, zijn onvoldoende stevig om het zand bij te houden. Een beweging, een stap, een salto van de hond, doet al het losliggende zand opstuiven. Het lijkt op een mini saharastorm. Wie weet heb ik misschien binnen de korste keren een zandduin in de tuin liggen. Dan is het duinengras planten in plaats van een sportgazon te laten liggen. Die heeft niks meer met gras te maken en nog minder met sport. Maar niet getreurd. Ik ga heel veel mensen blij maken als ik zeg, welke internationale dag het vandaag is. In 2012 kwam vanuit de VS overgewaaid: de Internationale Dag van het Bier, telkens te vieren en te gedenken op de 1e vrijdag van augustus. Natuurlijk werd deze dag direct opgepikt door onze noorderburen. De Hollanders omschrijven deze dag als volgt: "Goudgele rakkers wegzuipen tot je niet meer kunt. Met je maten een Dagje keihard lam gaan. Jezelf van de kaart drinken en zo veel mogelijk pinten tot je nemen". Bedenking van mezelf: dat allemaal met Heinekenbier!!!! Voor meer info over bierdag: internationalbeerday.com. Waarschijnlijk zijn volgende Nederlandse familienamen bij zo'n drinkgelag ontstaan, dan wel in het pre-Heinekentijdperk, een periode toen de 'mede' of 'honingwijn' aanwezig was in elk huishouden, dus met wat straffere drank: Voordewind, Oudegeest, Stam, Voormolen, Borstlap, van der Vat. Allemaal echte namen en niet uit mijn duim gezogen. Net zo min fantaseer ik dat er een 'obus' gevonden is op de weide van het Dranouter volksfeest. Mag er eindelijk weer gezongen, gedanst, gepicknickt en gevierd worden legt men omwille van een bom, gevonden op de camping, weer alles stil en is er evacuatieplicht tot DOVO gepasseerd is. Voor mensen die niet zo tuk zijn op folkloristisch amusement en zich wat verder willen verplaatsen, kunnen zich sinds enkele dagen weer vergapen aan de pracht, de praal, en geschiedenis van de enige bewoner van "Schloss Neuschwanstein". Gebouwd door koning Ludwig II van Beieren (1845-1886) die in een sprookje wilde leven en de realiteit niet wilde kennen. De bedoeling van de vorst, in 1869, was een ridderslot, maar het werd een kasteel hoog verscholen in de Beierse bergen, niet ver van München.Mooi is de biografische film "Ludwig" van Luchino Visconti (1906-1976) met Romy Schneider (1938-1982) die nog eenmaal in de huid kruipt van "Sissi".
Spel nr 48 van Breughel: hoopjes schieten, walnoten werpen. Dat is een spel dat ik niet echt ken. Blijkbaar wordt dat nog veel in Drenthe en Groningen gespeeld meestal rond Pasen. Tot morgen
De familie Klepkens (ik noem ze liefdevol zo), bestaande uit mijn jongste zoon, vrouw en 4 bengeltjes van engeltjes. Alleen de 2 oudsten waren neergestreken om het concert van de Duitsers mee te maken. De tickets waren 2 jaar oud, maar corona stond toe dat de kaartjes verzilverd werden, m.a.w. toegang gaven tot de feestweide. Gisteren waren er een 50.000 festivalgangers, vandaag ook nog eens zo veel. Mijn 2 familieleden zijn al terug richting binnenland gereden. Echt enthousiast over de performance waren ze niet. De locatie noemden ze een miskleun voor een dergelijke massa volk. Oostende zal werk hebben als ze nog van die grootschalige evenementen wil organiseren op die weide bij de luchthaven.
Een paar mensen zijn het vermelden waard omwille van hun verjaardag of sterftedag. Voor degenen die van luxeproducten houden mag deze dag op hun kalender niet ontbreken: geboortedag van Louis Vuitton (1821-1892) malletier, maker en uitvinder van een luxe reiskoffer in canvas en met ieder zijn eigen pic-proof slot. Het gebruikte damier (doek met ingeweven dambordpatroon), werd met schellak (afscheiding van bepaalde luizen) ingebed of van een beschermde laag voorzien. In 1872 introduceerde hij ook de beige monogrammmenontwerpen 'LV met rode streep'. Van bij het begin werd dit een reiskoffer voor the rich and the famous van de aardbol. Het is nog altijd een wereldwijd statussymbool uitgebreid met handtassen en benodigde reisaccessoires en vooral een miljardenindustrie geworden. Wie nog exclusiever leefde was de Queen Mum, Elisabeth Bowes-Lyon (1900-2002). Naar eigen zeggen kreeg ze die gezegende leeftijd door 2x daags een gin-tonic te drinken. Ze haalde haar plezier in het fokken van corgi's en wedstrijdpaarden. Ze was een trouwe klant bij 'Ladbrokes' gokkantoren en stierf met een schuld van 6 miljoen euro. De familieleden waren rijk genoeg om die klad op haar blazoen van deugdelijkheid en missertjes te dempen. Echte jarigen zijn Barack Obama en Meghan Markle. Bij de overlijdensberichten, zelfs een volle bladzijde aan haar gewijd in de krant, kom ik de tot de verbeeldingsprekende Marilyn Monroe, Norma Jeane Mortenson (1926-1962) tegen. Een sekssymbool en een icoon. Wie kent de foto niet met de opwaaiende rok van haar witte kleed toen ze boven een ventialtierooster van de metro stond? Een scene uit de film "The seven Year Itch" (1955). Persoonlijk vind ik de film met haar, Jack Lemmon en Tony Curtis "Some Like It Hot" nog best aangenaam om naar te kijken. Bekent is ze ook van haar liedjes, "I wanna be loved by you", Diamond are the girls best friends", "My heart belongs to Daddy" maar vooral haar interpretatie van "Happy Birthday" voor President John Kennedy (1917-1963). Een leeghoofdje was ze niet echt, lees maar: I don't mind to live in a men's world, as long as I can be a woman", "We zijn allemaal sterren en we verdienen te schijnen", "Honden bijten nooit, alleen mensen"...........
Nr 47 van Breughel: blindenhoedje met slofkentrek, zagjagen, brooiken-bijt. Alleen van het laatste heb ik nog iets naar de tegenwoordige tijd kunnen brengen: koekhappen. Dat ga ik nu doen. Tot morgen
Het is winsdstil en de zon geeft al van jetje. Maar de tuin is kurkdroog. Telkens dat mijnen Speedy Gonzales jumpt of crosst, komt er tegelijkertijd een wolk zand vrij. Dat stuift overal rond en zeker in de pels van mijn vriendje, en zo het tuinzand mee naar binnen brengt. Natuurlijk is het aangenaam weer voor al de buitenactiviteiten die gepland worden in de zomer. Niet in het minst de radiozenders en de festiviteiten en festivals. Want de kust is één grote radiozender geworden en de festivals schieten als paddestoelen uit de grond. JoeFM, MNM, QMusic, Radio2, maken een godganse dag lawaai. Dan zijn er de opnames, repetities en bijhorende optredens voor '10 om te zien'. Wegen worden afgesloten voor een festival/concert van een Duitse metalband en dat gedurende 4 dagen. Arena's worden voor een paar maanden in het leven geroepen en opgezet. Dat allemaal gelardeerd met popup horeca gelegenheden zodat de plaatselijke horeca er geen euro aan verdient. Veel volk, veel,overlast, veel afval, veel gemeenschapsgelden voor de veiligheid van de 100.000 festivalgangers. Een mooie zomer die de kustbewoners al lang beu zijn door de voortdurende stroom mensen met veel lawaai en weinig respect voor degenen die geen deelnemen aan al dat opgefokte gedoe. Voordeel is wel dat ik nu de nieuwe lading zangers en zangeressen leer kennen samen met hun songs. Voor mij alvast een aangename kennismaking met 'Berre' en zijn song "Say my name". Tot zover mijn kleine misnoegen van de heerlijke zomer. Er is toch altijd wel iets waar een Belg over moet zagen!!. Soit, ik bspreek dan maar het volgend speeltje van onze schilder Breughel. Nr 46: steltlopen. Wie heeft dat niet gedaan in zijn jeugdjaren? Ik in ieder geval en dat was leutig. Ik ga het niet uitproberen maar ik denk, zolang je nog stevig op je poten staat en nog een goed evenwicht hebt, dat je het kan beoefenen. In eerste instantie uitgevonden om over ondergelopen land te waden of om peren op appels en ander wat hoger hangend fruit te kunnen plukken. Verder is dat uitgegroeid tot een folklorisch gebeuren en deelnames aan optochten. Hier te lande zijn er twee erkende verenigingen: De Koninklijke Steltlopers van Merchtem en de Naamse Steltkampers. Die "échasseurs namurois" spelen al gevechten op stelten sinds op zijn minst het jaar 1411. Daarbij kampen twee groepen in verschillende categoriên tegen elkaar. Aan de ene kant de 'mélans' de inwoners van de toen oude stad en de 'avresses' zijnde de bewoners van het nieuwe deel van de stad. Nu is er geen geografisch onderscheid meer. Beide dragen rood-witte kledij maar de stelten van de mélans zijn zwart-geel en van de avresses rood-wit. De stelten worden ter plaatse gemaakt van beukenhout, met een hoogte van 202cm en de voetsteun staat op 84cm. Ieder jaar wordt er gestreden om de 'echasse d'or', de gouden stelt, tijdens een kamp op de 3e zondag van september. Er hangt een boeiende geschiedenis aan vast en daarom sinds 2019 door de Unesco erkend als Werelderfgoed. Tot morgen
Mijn woordjes zijn gevonden, mijn vragen opgelost, de puzzeltjes gedaan, krant gelezen, geluisterd naar "Vincent" op de radio (zie 29/07), met de hond gespeeld, de vuilbak buiten gezet, en terwijl ik wacht op de komst van de zon en de hoge temperaturen, begin ik alvast te schrijven vooraleer te ontbijten. Het is zo'n dag die rustig zal verder kabbelen. Ik zing met Bart Kaëll mee: "mooi weer vandaag, ik doe alles vandaag liever traag, vandaag geen gezeur en geen geklaag..."! En als ik wat meer ambiance wil in mijn huishouden zal ik wel luisteren naar zijn "Marie- Louise" of "Zeil je voor het eerst". Dat zijn liedjes die je hier aan de kust rustig kan meezingen. De "Marie-Louise" is perfecte achtergrondmuziek om aan gymnastiek te doen, vooral als je nood hebt aan arm- en buikspieroefening = muziekje aan, op de grond zitten, roeibeweging met de armen maken en ondertussen naar voor en achter bewegen. Gegarandeerd een hele dag stroef en stijf met deze plezante bewegingen en hees van het meebulderen. Maar ons Bartje zal misschien het spelletje nr 45 spelen: blindpotten, blind ei slaan, piñata. Vooral de piñata wordt op kinderfeestjes gebruikt. Deze fragiele container is meestal gemaakt van papier-mâché en is gevuld met zoetigheden, confettie, geschenkjes, soms fruit. Meestal is het een jarige die met een stok deze pop of ballon mag kapotslaan en alles verdelen wat erin verborgen zit.Soms wordt zo'n bol kapotslaan ook gebruikt om woede of frustraties weg te werken. Oorspronkelijk komt dit gebruik uit Mexico en de traditionele piñata is 7-puntig, die de zeven hoofdzonden symboliseren. De betekenis is al lang verdwenen, nu is het een plezante manier om snoep uit te delen aan de genodigden of gasten op een feestje. Misschien zal Arthur Blancaert alias Will Tura ook wel een ballon vol snoep voorzien hebben. Dat is niet zo lastig als 82 kaarsjes uitblazen. Ik leg van Will geen plaatjes op : 'draai dan 797204', bestaat niet en 'eenzaam zonder jou' ben ik niet.
'De tijd bepaalt wie je ontmoet in je leven. Je hart bepaalt wie je in je leven wil. Je gedrag bepaalt of diegene in je leven blijft'. Dat wilde ik even zeggen, en ook: een goed leven is vaak glimlachen, groots dromen, jezelf verwonderen en je realiseren hoe gezegend je bent met alles wat er wel is. Tot morgen
Vandaag verjaart er een 'bloem' van een meisje in de familie, 15 lentes/zomers jong. Er zal duchtig gevierd worden want het mag weer allemaal in groep gebeuren. En op deze eerste dag van de nieuwe maand is het: ciao, arrivederci Julius, benvenuto Augustus. Ik wuif een keizer van het Romeinse Rijk (753vC- 476, val West-Romeinse Rijk) uit, en verwelkom een andere. Al zijn het voor mij gewoon twee zomermaanden. Er zijn al 2 van de drie zomermaanden gepasseerd en de balans is: aangename droge zomer tot hiertoe. Ik mag de spreuk niet vergeten: zo d'eerste week van augustus is heet, dan staat een lange winter gereed. Mijn wens van regen in de nacht, is uitgekomen. Wat kwam er tegelijkertijd mee tevoorschijn? Een zielig insectje van amper 1 cm lang met een gewicht van 2,5 mg, een zielige topsnelheid van 2km/u, een fragiel lichaampje met 6 dunne pootjes, antennes bovenop een lelijke kleine kop met een zuigsnuit: de mug!!! En meteen was de nachtrust ook gaan vliegen. Dat was nu vandaag eens de gelegenheid om wat meer over deze Dracula, de vampier, dat bloeddorstige monster te weten te komen: is verzot op donkere kleuren, op kooldioxide dat we uitademen, op de lichaamswarmte, op speciale bloedgroepen zoals O (ik heb A), op zweet en iets nieuws voor mij 'zure tenen'. Het beestje houdt van 'boterzuur'. Dat ontstaat als voetzweet in aanraking komt met de natuurlijke bacteriën op onze voeten. Weer al iets bijgeleerd.
Nr 44 van de kinderspelen van Breughel: bruid en bruidegom spelen, rozen- en klaprozenblaadjes strooien over een bruidstoet. Wel, ik moet zeggen dat dit spel dikwijls gespeeld werd bij de neven en nichten of bij jeugdvriendinnen. De meisjes werden allemaal mooie bruiden en de jongens werden afwisselend bruidegom of meneer pastoor. Het 'altaar' werd van de nodige ingebeelde wijn en ingebeelde hosties voorzien, en een preek kwam er ook aan te pas. Met kleren van onze moeders of zelf rap in elkaar geflanst. Natuurlijk de hoge hakken niet vergeten, al struikelden we daarmee over onze eigen voeten. Maar plechtstatig 'schreden' we wel voorbij elkaar en af en toe kregen we ook zo'n bloemblaadje op ons hoofd van de toeschouwers die een uurtje later aan bod kwamen om te 'trouwen'. Een paar dagen geleden was er een heilige Alphonsine (1910-1946) en vandaag een heilige Alphonsius (1696-1787) en dat deed me herinneren aan de moeder van een kameraadje wiens moeder dezelfde naam als de heiligen had. Samen speelden we wel eens trouwerij na. Alphonsine, was naaister van beroep, en maakte voor onze poppen de mooiste kleedjes uit de restantjes van hetgeen ze voor haar klienteel maakte. Op die manier leerde ze me toen ook de rijke weefsels kennen zoals zijde, crêpe de chine, wilde zjde, chiffon, tafta, linnen, glanskatoen, tweed..... Stoffen die gebruikt werden voor gewone- en feestkledij. Niet alleen dàt, ze toonde ook hoe je 'profijtig' met dure stoffen kon omspringen en wat er met de restjes kon gemaakte worden (sjaals, zakdoekjes... en natuurlijk poppenkleedjes).Tot morgen
Het spel nr 43 moet hier bij mij niet gespeeld worden: paardje rijden op het hek. Ik heb té veel moeten betalen om alles te omheinen om mijn hond de vrijheid te geven om naar hartelust te ravotten zonder gevaar te lopen overreden te worden. Als de kids dat spel willen spelen moeten ze maar hun papa's of opa's of nonkels aanspreken, om op hun rug te zitten en denken dat ze een ros onder hun kont hebben dat ze moeten aansporen om vooruit te komen. Zoals gewoonlijk op een zondag doe ik op deze dag zondagse dingen. Naast alles grondig onder handen nemen, mezelf incluis, doe ik het liefste waar deze dag vooral voor gekend is: rusten op de rustdag. Wat nieuwtjes zijn welkom en ook eens lezen aan wie ik allemaal moet denken vandaag. Weeral wat bekende mensen over de eeuwen heen, die hun stempel op de maatschappij gedrukt hebben. Ignatius van Loyola (1491-1556), zoon van een Spaans Baskisch edelman, de jongste van zijn 11 kinderen. Een bedorven strontje dat geld te over had. En zoals de edelmannen van toen, weg kwam met het losbandig leven dat hij leidde met slemppartijen en met zijn, zoals gemeenzaam genoemd, onbetamelijk gedrag met vrouwen. Aan al dat feestgedruis kwam een eind toen hij, tijdens de belegering van Pamplona, een kanonskogel tussen zijn benen kreeg en ze verbrijzelde op de koop toe. Maandenlang aan zijn ziekbed gekluisterd en gespeend van zijn geliefde ridderromans en zijn liederlijk leven, las hij enkel de godsdienstige geschriften die voorhanden waren zoals de Bijbel, Het leven van Christus van Ludolfo van Saksen, De Gulden Legende van Jacopo van Voraigne, Imitatione Christi van Thomas a Kempis. Dat heeft Ignaas allemaal medegedeeld in zijn zelfgeschreven biografie. Uiteindelijk werd hij de stichter van de Jezuiëtenorde, die gekend werd en zijn voor degelijk onderwijs zowel in humaniora als universiteit en beschermers van het katholieke geloof en de interpretatie van de godsdienstige teksten. Een ander belangrijk figuur behoort tot onze Vaderlandse Geschiedenis: Koning Boudewijn (1930-1993). Een man die van kleins af aan toch wel een en ander meemaakte. De vroege dood van zijn moeder, de oorlog met een verbanning naar Duitsland, de 2e vrouw van zijn vader en de daarmee samenhangende perikelen en controversen, de koningskwestie, vrij jong (21j) koning worden in moeilijke omstandigheden, de onafhankelijkheid van Belgisch-Congo/Congo/Zaïre, een huwelijk met Dona Fabiola Mora y Aragon ( 1928-2014) dat kinderloos bleef, gewetenskwesties die daaruit vloeiden bij de abortuswetgeving, de huwelijksproblematiek bij Albert en Paola met veronachtzaming van hun kroost meer in het bijzonder van de mogelijke troonopvolger enzovoort en zo verder. Hij kreeg de bijnaam 'trieste koning' en die titel was niet gestolen. Eigenaardig is wel dat ik buiten die publieke gegevens weinig over de man weet die toch 40 jaar mijn koning was. Buiten rugklachten en een hartoperatie, graag met snelle auto's rijden op zijn domein en liefhebber van bosaardbeitjes, weet ik niks. Geen muziekvoorkeur, ik vul maar zelf in wat hij misschien graag hoorde: Jim Reeves (1923-1964) een countryzanger "I won't forget you". Tot morgen
Ik kan kort zijn over het spel nr 42: over het hek klauteren. Dat gebeurt soms als de kids te weinig geduld hebben eer ik het hek heb losgemaakt. In die zin blijft het, ook vandaag nog een kinderspel. Maar ik heb al veel geleerd vandaag, de spreuk indachtig dat je iedere dag iets nieuws of iets dat ik uit de oudheid niet wist, moet leren. Vandaag gebeurde dat door de 'filippine' die in de krant verschijnt. Omschrijving van het in te vullen woord: Nederlandse naam voor de Franse gemeente 'Wissant' gelegen aan de Opaalkust of La Côte d'Opale. Ik heb daar vakanties doorgebracht met de kinderen, mijn vrienden hebben er jarenlang verbleven en nooit is er een Vlaamse naam voor die gemeente ter sprake gekomen. Het wekte mijn nieuwsgierigheid en deed me neuzen op allerlei sites en in boeken: "Wit Zand of Witsand" dat was de naam. En dan kwam ik nog wat eigenaardige namen tegen waarvan ik niet wist dat ze ooit een Vlaamse oorsprong hadden: de kaap Swartenesse of Grisenesse of kaap grijze neus = Cap Gris-Nez. Dan is er ook kaap Blankenesse of Witternesse of kaap witte neus = Cap Blanc-Nez. Daartussen ligt, precies in het midden tussen beide kapen een strook 'Wit Zand'. Voor de verzanding was dit een belangrijke haven omwille van het dichtste punt bij The White Cliffs of Dover, slechts 30km van Engeland vandaan en zo mooi bezongen door Vera Lynn (1917-2020). Wissant wordt zelfs vernoemd in de "La Divinia Commedia" van Dante (1265-1321) en in het oude middeleeuwse Franse lied "Chanson de Roland". De haven van Wissant is met de geschiedenis verdwenen en Calais heeft haar plaats ingenomen. Ondertussen is dat een stille gemeente geworden die evenwel overspoeld wordt door migranten die met hun opblaasbootjes van hieruit het Mekka van de immigranten willen bereiken: Engeland. Ik weet niet in hoeverre de Vlaamse invloeden van weleer in La France waren doorgedrongen maar men spreekt ook van het 'Nauw Van Kales' dat toch ook Vlaamser klinkt dan de 'Pas de Calais'. Enfin, ik kan mijn studieboek dat ik via mijn boekenbonnen aanschafte direct gebruiken: De Geschiedenis van België in 100 oude kaarten. Een naslagwerk van 4 auteurs: De Mayer, Vanthemsche, Galand, Vannieuwenhuyze. Wat ik ook nog meebracht is van Johan op de Beeck: De Franse Revolutie. Als laatste een dun boekje over de "Kust". Hoe meer ik over onze zee en zijn omgeving weet hoe beter.
Kate Bush (1958) en Emily Brönte (1818-1848) wat hebben die gemeen? Hun verjaardag weliswaar met meer dan een eeuw verschil. Maar Kate gebruikt voor haar grootste hit de titel van Emily's bekendste boek: Wuthering Heights. Dat boek is de inspiratiebron van een 15-tal films, een musical en wat operaversies. Maar toch ga ik luisteren naar een andere zanger vandaag: Paul Anka. Met zijn hits zoals: Diana, Lonely Boy, Put your Head on my Shoulder, Cinderella, Esso Besso en vooral Hallo Jim. Tot morgen
Een belangrijke dag in doggies life: naar de trimster gaan!. Natuurlijk moet ik hem erheen brengen want hij is absoluut geen voorstander van hem te laten kortwieken. Hij zal er dus nooit spontaan naar toegaan, al is het de liefste kapster ter wereld. Maar het is natuurlijk wel een heel gedoe voor hem. Een paar uur in de riemen hangen omdat hij langs alle kanten mooi kan gecoiffeerd worden. Jullie kunnen jullie wel voorstellen dat hij geen voorstander is van een coupe brosse, liever de sixties look met lange haren en dreadlocks. Het is hier aan zee en ook door de aarde in de tuin, aangeraden dat hij niet met lange lokken rondhuppelt want daar kruipt te veel zand in. Ik heb nu weer een beige hond en straks, toch voor heel eventjes, een spierwitte. Voor mij staan die uren weer gelijk aan onbekommerd rondhangen in de boekenwinkel want ik heb nog wat boekenbons te verzilveren. En verder eens een hartig woordje in het postkantoor spreken want mijn post komt overal toe behalve in mijn brievenbus. Zoiets is vervelend voor iedereen. Wellicht is het omwille van de vakantie en de vervanging van mijn gewone postbode (die natuurlijk ook een vakantie nodig heeft) door een student die het niet zo nauw neemt met de huisnummers en de kleine straatjes.
Nr 41 van Breughel is weer zoiets dat nu bij de acrobatische gymnastiek gerekend wordt: koprol. Vanuit een gehurkkte beweging, handen op de grond, het hoofd 'in kas', een afduw aan het lichaam geven om terug in een gewone houding te komen, na een rolletje over de grond te hebben gemaakt. De oefening is nu te vinden bij het turnen, gevechtssporten, breakdance. De zweefrol is een variant voor gevorderde turners waarbij de grond niet wordt aangeraakt. Men noemt dat ook wel eens 'salto's. Daarin is mijn hond een specialist in, om zijn zwarte gummibal te pakken. Maar vandaag staat ook een andere schilder weer in de belangstelling: de herdenking van het overlijden van Vincent van Gogh (1853-1890). Deze kunstenaar komt nog regelmatig in het nieuws met bv nieuwe inzichten over zijn schotwonden die tot zijn dood zouden leiden. Waarschijnlijk is dat toegebracht door een kogel afgevuurd door jongeren die een pistool hadden bemachtigd en Van Gogh al een paar keren op de korrel hadden genomen tijdens zijn wandelingen. Twee weken geleden werd er een nieuw werk voorgesteld, een zelfportret, dat onder een gekend schilderij zat. Het is geweten dat omwille van zijn armoede hij werken overschilderde om geen nieuw doek te moeten kopen. Vaak schilderde hij ook zichzelf omdat een model te duur was voor hem. Zelfs zovele jaren na zijn dood blijft hij iedereen biologeren. Er is zelfs een liedje voor en over hem gemaakt. Over zijn "Sterrennacht". "Vincent" van Don MacLean uit 1971: Starry starry night, paint your palette blue and grey, look out on a summer's day, with eyes that knows the darkness in my soul.....Tot zover vandaag. Tot morgen
Hoe begin ik met schrijven? Ofwel begin ik zonder inspiratie. Op goed geluk, zoals men dat pleegt te noemen. Ofwel heb ik een té veel aan gegevens en feiten en moet ik een keuze maken en dus inbinden. En dan maar hopen dat ik er het beste heb uitgehaald. Want; eens geschreven, blijft geschreven. Vandaag komt daar geen herkansing voor en morgen is het een andere dag met nieuwe feiten en gegevens. Mijn keuze is in eerste instantie het vervolg op de 'spelen' van Breughel. Nr 40: handstand, perenboom staan, hille billen. Handstand en de rest: de mens staat ondersteboven op zijn handen en waarbij de armen gestrekt langs het hoofd zijn en de benen recht in de lucht. 'Handstand' is geen kinderspelletje zoals ten tijde van onze schilder Pieter den Oude, maar een onderdeel bij het turnen, sommige gevechtssporten, staat op de lijst van asana's of yogahoudingen, acrobatiek, handstand bij dansen vooral bij 'breakdansen', en de capoeira zijnde een Braziliaanse gevechtsdans zonder winnaars of verliezers. Ik heb dat nooit goed gekund en ga ook niet meer proberen. Handen op de grond plaatsen en hoofd tussen mijn armen steken dat lukt nog wel, benen in de lucht zwieren is van een andere orde. Maar belangrijker: het is de 'Internationale Dag van de Natuurbescherming' en er valt wat te vertellen op deze dag. Eerst en vooral is het vandaag ook "Earth Overshoot Day". Een dag vroeger dan in 2021 hebben de mensen alles al opgebruikt wat de aarde op één jaar kan produceren. Ik vind dat alarmerend want er zijn nog 5 maanden te gaan. Dan is er ook het griezelige bericht van de 'hoornaar' die aan zijn opmars bezig is en een bedreiging vormt voor onze honingbijtjes. Blijkbaar is uitroeien onmogelijk geworden maar is het aan ons om alert te blijven als we dergelijk beest zien verschijnen of een nest vinden: contacteer "Vespa-Watch" die geven alle nodige tips en info. De aandacht voor de natuur en haar bescherming valt samen met de geboortedag vab Beatrix Potter (1866-1943): schrijfster, illustratrice, onderneemster, mycologe (schimmelonderzoek), en natuurbeschermster van het eerste uur. Door haar boeken "The Tale of Peter the Rabbit" verwierf ze fortuin ( geld, landerijen, boerderijen...) dat ze allemaal naliet aan 'The National Trust' van het Verenigd Koninkrijk.
En de 'woke people' slaan op alle fronten toe. Het racismeprobleem, de bewustwording van sociaal onrecht van minderheden en andere toestanden die volgens hen niet door de beugel kunnen, vinden ze overal. Nu moet er zelfs een familieprogramma van 30 jaar geleden aan geloven: De Kampioenen. Ze hebben waarschijnlijk nooit gehoord dat Zwarte Piet, zwart is omdat hij via de schoorsteen en besmeurd met roet dus, de pakjes van Sinterklaas bij de kindjes in hun schoen moet deponeren. Volgens mij zijn dat mensen die toch gespeend zijn van enige vorm van humor en relativeringen en het verschil niet kennen tussen comedy en realiteit. Het is weer tijd voor een compromis te zoeken zoals gedaan werd bij het rookverbod: wel inhaleren niet uitblazen. Tot morgen
Ik wil de zomerdrukte aan de kust ontlopen en toch iedere dag eens de zee gaan bekijken. De rustige momenten zijn voor mij en de hond dan tussen 06u en 08u. Alles is opgekuisd en nog netjes, nog niet te veel lawaai van de vogels op zoek naar restjes en vuilniszakken, en maar enkele wandelaars. Ik heb nog een ongestoord zicht op de zee en het strand want de badgasten zijn nog niet gearriveerd. Het is nog lekker fris en de lucht ruikt nog niet naar smeermiddelen, wafels of frieten. De tijd van de dag om nog van de schoonheid van de zee, ongestoord te kunnen genieten. Ik zag niet het azuurblauwe van La mer Méditerranée maar het nog mooiere staalblauw eigen aan onze Noordzee. Het water was ook rustig, met een kabbeltje hier, een baartje daar en een golfje wat verderop. En een babbeltje slaan met een andere vroege wandelaar, die ook in het bezit is van een Italiaanse waterhond en hem de passende naam 'Luigi' gaf. Onverwachte ontmoetingen, onverwachte gesprekken, die zijn zo vroeg op de dag ook mogelijk en zeer aangenaam om de dag te beginnen. Voor de rest is er vandaag alleen een conversatie met de hond voorzien en dat zal niet veel soeps zijn. Het zal ook eens triestig kijken zijn naar bomen, struiken en planten want die zien echt wel af van de droogte die er nu toch al lange tijd is. Met sproeien en met mijn gieterke rondgaan, daar krijgen zeker en vast de bomen, onvoldoende vocht van. Ze hebben neiging om naar een vervroegde winterslaap te gaan. Ik las dat zoiets 'droogtestress' noemt en voor mij is dat 'zomerherfst'. De bladeren van bomen en struiken verschrompelen en verkleuren naar de herfsttinten. Die droogte en die warmte geeft een dubbel gevoel. Het is aangenaam zomerweer, ik kan veel buiten zijn en in de lommerte zitten zonder het koud te hebben of winterkleren bij de hand te moeten hebben, noch een paraplu binnen handbereik. Maar dan is er de natuur die niet kan leven zonder dat hemelwater en niet tevreden kan zijn met de druppeltjes die ik hen dan geef. Moesten de regenwolken nu eens doen wat de mensen het liefst zouden hebben: hun vocht 's nachts lossen! Wat een wereld van verschil zou dat niet zijn en iedereen gelukkig maken. Maar ja we gebruiken de canonnen niet die Peking voorhanden had tijdens hun Olympische Spelen in 2008 om regen op commando te krijgen. De wolken worden op bepaalde tijdstippen bekogeld met zilverjodide zodat het op een voorziene plek kan gaan regenen. Het is wel een omstreden en vervuilende techniek. Zilver is op zich niet giftig maar met een verbinding kan het net zo nefast zijn als een loodvergiftiging. Tot zover de droogte en de gevolgen.
Nr 39 dan van de gewone spelen sinds de 16e eeuw: zichzelf in een knoop leggen, tabak of in een tapijt rollen, kopje duikelen zomaar of aan de ringen of aan een touw. Tot morgen
Ik heb gisteren mijn stem genoeg kunnen smeren aan de telefoon en heb vandaag niet echt behoefte voor een lang gesprek te houden met gelijk wie. Natuurlijk moet ik wel met de vrienden regelmatig een klapke doen en een woordje wisselen. Hun verlof is begonnen en mijn gesprekspartners voor alles en nog wat, heb ik voor een maandje aan de overkant van de straat en dus dichtbij. De krant geeft zoals gewoonlijk de aanzet voor wat opzoekwerk of wat vaststellingen of wat vragen. Een interessant artikel was er over 'taal' te vinden. All over the world gebruikt men, als men de aandacht van een baby wil trekken of ermee poogt te converseren of wat daar moet voor doorgaan, dezelfde klanken, dezelfde intonatie, dezelfde 'brabbeltaal'. Volgens een uitgebreide studie, verschenen in het gerespecteerde 'Nature Human Behaviour' een wereldtijdschtrift, is deze 'baby-taal' universeel. De universele baby-klanken, het gebrabbel en het hoge stemmetje dat volwassenen bij babies gebruiken, wordt overal ter wereld door de kleine mens, Europeaan, Afrikaan, Aziaat of Amerikaan, als rustgevend en sussend bevonden en ervaren. Die kleintjes zullen niet gerustgesteld worden door woorden als 'klimaattirannie' en 'pintenpopulist', de nieuwe woorden vandaag. De tekst van Arthur De Meyer, deed bij mij direct de vraag rijzen en ook een belletje rinkelen: zou de Toren van Babel uit de Hebreeuwse Bijbel, waar alle mensen dezelfde taal spraken, een grond van waarheid bevatten? Zijn de restanten van dat verhaal te vinden bij een brabbeltaaltje dat volwassenen gebruiken bij een pril leven? Ook Pieter Breughel de Oude (1525-1569) liet zijn fantasie de vrije loop toen hij zijn visie op de Toren van Babel gaf. Hij heeft er 2 schilderijen aan gewijd: "De bouw van de Toren van Babel" (1563) en de "Toren van Babel" (1568). Trouwens na veel studiewerk werd deze Bijbelse Toren gesitueerd in Mesopotamië, Het Tweestromenland tussen Eufraat en Tigris, nu het huidige Irak. En de restanten van het verhaal van een grote stad reikend tot aan de hemel en waar eenieder gedurende korte tijd dezelfde taal sprak, blijven bestaan in de uitdrukking, een 'babylonische spraakverwarring'. Oftewel het onbegrip tussen mensen, wat de één zegt is abracadabra voor de andere. En zoals geweten heeft deze schilder ook speeltjes aan het canvas toevertrouwd. Vandaag ben ik beland bij nr 38: rijschenkelen, door schoppende benen lopen, spitsroeden lopen. Het begon als lijfstraffen, een militaire straf voor soldaten, die met ontblote rug, tussen schoppende en met stokken stekende medebroeders, moesten lopen als straf voor slecht uitvoeren van orders. Nu een spelletje dat een kind tussen benen van de anderen moet lopen en proberen geen schup onder zijn kont te krijgen. Het meest is het nu gebruikt in figuurlijke zin: een heikel parcours afleggen om een openbare vernedering te kunnen ontlopen. Voilà, ik heb gesproken vandaag en dus......Tot morgen
Mens wat gaat het leven toch vlug. Er is weeral een nieuwe werkweek gestart en ik dacht dat ik dat gisteren nog maar vernoemd had van vorige week. Ik heb me deze morgen al in het zweet gewerkt wat bij deze hemelse temperaturen niet moeilijk is. Bij een inspectie van de tuin zag ik een paar planten die getooid zjn met verpulverde, gekrulde en rosse bladeren en zag tot mijn afgrijzen dat ze bezaaid waren met de 'witte vlieg'. Ik zie het voorlopig alleen bij de hortensia's maar ik moest dus dringend om wat afremproduct van die schadelijke beestjes. Met azijn is niet echt alles op te lossen, want de mieren houden ook nog altijd lelijk huis. Die beestjes heb ik met kokend water proberen een halt toe te roepen, maar dat is ook maar ten dele gelukt. Dus hop naar het grootwarenhuis waar al die bestrijdingsmiddelen te vinden zijn, en daar is dan een zoektocht welk product het minst schadelijke is voor plant en andere nuttige insecten. Voor mezelf en doggie moest ik ook wat voedsel meebrengen, dat tripje was nuttig. Hopelijk werkt het nu allemaal en kan de hydrangea weer herstellen en nog wat fraaie bloemen geven. Verder is er niet veel te vermelden. De prachtige 'Tour Homme' is afgelopen en de 'Tour Femme' zal ik wel 's avonds bekijken in 'Vive Le Vélo'. Ik begin meteen met speeltje nr 37 van Breughel: touwtrekken, trekken over de lijn of de steen, ook riemtrekken te paard. Het bestaat uit twee teams , een aan ieder uiteinde van een dik, sterk, stevig touw. Het midden van het koord is gemarkeerd met lintjes dat over een steen of balk is gelegd. En dan maar trekken wie het eerst in de andere zone komt, over het lijntje. Het is op school en bij jeugdverenigingen nog altijd een populair spel. Als je het officieel wil doen, want het is een sport gebleven met een Belgische (Belgische Touwtrekkers Bond, BTB) en Internationale federatie (TWF, Tug of War Federation), dan zijn hier de regels: voorgeschreven officiële benodigdheden: 8 mannen/vrouwen/men en die kunnen elkaar bestrijden in 4 gewichtscategoriën 560kg- 640kg- 680kg- 720kg (eerst wordt eenieder per ploeg droog aan de haak gewogen). Er zijn minimaal 2 trekbeurten met telkens een wisseling van kant. Een amateurploeg kan bestaan uit 6. De geschiedeniis begint in de Aziatische landen, waar het al van 4000 vC gekend is. De oudste echte bewijzen van dit spel waren te vinden in een Egyptische graftombe van 2500 vC. Het spel werd in een reliëfvoorstelling uitgebeeld. Sinds het jaar 1000 komt men het ook in West Europa tegen, vooral in de Scandinavische landen. Sinds de 15e eeeuw werd het een populair tijdverdrijf op de Franse en Engelse kastelen. Het heeft enkele jaren nog een Olympische sport geweest als een onderdeel van de atletiek, van 1900-1920. Ik doe dat spel soms ook met een koord met de hond, elk aan een kant en spierballen laten rollen wie de meeste kracht in zijn armen/muil heeft: ik niet. Tot morgen
Op speciale dagen, zoals een verjaardag, komt er terug eens een levensepisode tevoorschijn die absoluut verleden tijd is, maar een enorme impact heeft gehad op mijn leven. Niet alleen door hetgeen ik in die periode leerde maar meer nog de mensen die ik leerde kennen en die me doorheen een moeilijke periode in mijn leven hebben geloodst. Kledij in al zijn vormen, van fabrikaat tot afgewerkt product, heeft altijd een belangrijke rol in mijn leven gespeeld tot ik een aangespoelde werd in 2003. Omdat ik op een feestje in de jaren 70 hetzelfde aanhad al een medegenodigde besliste ik om zelf mijn kledij te maken, zowel de stoffen kledij als de breiwerken. Daarvoor moest ik wel avondschool volgen: snit en naad in eerste instantie, later de machinebreischool. Daar ontmoette ik de vrienden die ik op dat moment echt wel nodig had. Samen creatief bezig zijn met mode, materialen, machinevaardigheden en vooral veel geklets, gezever en veel plezier met een lach en een traan, een natje en een droogje. Vandaag verjaart er van ons trio van toen eentje, het is ondertussen met veel pijn, een duo geworden. We wonen ver van elkaar nu, maar de vriendschap blijft ons binden.
Eigenaardig dat men in de grote vakantie geen behoefte heeft om speciale dagen te vieren of onder de aandacht te brengen. In de loop van het jaar zijn er soms dagen met massa's 'Internationale Dag van ...'. Nu al dagenlang niks dat aandacht vraagt om te gedenken. En de dag die om aandacht vroeg voor een dier, was ik niet zinnens te vieren. De 'Internationale Dag van de Slang' op 16 juli heb ik bewust niet gevierd. Dat beest heeft gezorgd dat we uit het Aards Paradijs verdreven werden, door Eva te verleiden met een appel die dat stomme wicht ook heeft aangenomen en haar tanden erin heeft gezet. Welke slang ooit die euvele daad heeft gesteld, is nog nooit uitgemaakt. Het is ook moeilijk te kiezen uit de meer dan 3000 soorten die er zijn en in Genesis vermeld men veel, maar dat niet.
Dan is het nu tijd om het speeltje nr 36 van Breughel te benoemen: haasje-over of bokspringen. Waarschijnlijk heeft men, vooraleer over de rug van gebogen mensen te springen, het gevaarlijk gevonden om over een echte bok te springen. Er werd een andere oplossing bedacht die minder pijnlijke gevolgen zou kunnen hebben bij een foute sprong. Het is nog altijd een populair kinderspel op school en in de jeugdverenigingen, over elkaars gebogen rug springen. Ook soms nog eens in een zotte bui door volwassenen gedaan. Die willen dan aantonen hoe lenig en soepel ze nog zijn. Soms tot grote hilariteit van de omstaanders. Maar 'bokspringen', oefeningen aan het paard/bok is een volwaardige discipline bij de gymanstiekoefeningen. Bij het turnen, niet alleen op school of in verenigingen, zijn er concours op Europees en Wereldniveau en een spannend onderdeel bij de Olympische Spelen. Zo, dat zal het zowat zijn voor deze prachtige zondag in juli. Tot morgen
Goede morgen, hier ben ik weer met mijn dagelijkse peptalkberichtjes. Het was eigenlijk eenvoudig want ik wilde een tweede maal over komkommertijd schrijven. Maar sinds een paar minuten is dat veranderd. Ik kreeg een goed berichtje van een blogster van het eerste uur (01-07-2008) die melde dat ze weer alles overwonnen heeft wat moest overwonnen worden en dat ze terug haar "mijmeringen" aan het 'net' kan toevertrouwen. Ik spreek graag in raadseltjes maar iedereen zal wel weten dat ik 'Ani' bedoel. Zo'n houding, veranderen van ideeën, gedachten, herziening van mening is in het schoon Vlaams 'uwen kazak' draaien. Niet zo erg en zonder gevolgen als ik dat doe, maar met politici die hun kazakken draaien, komen er wat straffere veranderingen naar boven. De 'Groenen' zijn daar specialist in geworden. Ze moeten mee beslissen om de bevolking elentriek en warmte te geven. Volgens hun peptalkverkiezingspropaganda, moeten we de fossiele brandstoffen vaarwel zeggen, de gas niet meer van Rusland laten komen alsook de kernenergie vaarwel zeggen en ontbolsteren. Het is iedereen weer veroordelen om houtskool of kolen tout court (als er nog te vinden zijn) te gebruiken om niet te bevriezen en de kaars te branden om licht letterlijk en figuurlijk te zien schijnen. Wat ze ook beslissen en besluiten, feit is nu eenmaal dat warmte en licht ons de volgende jaren een aardige duit zal kosten. En het ergste is dat alle communicatie met de overheid, met de handel en de wandel op electriciteit is overgeschakeld. Cash bestaat bijna niet meer, het is home banking geworden, met elentriek natuurlijk. Aanvragen allerhande bij gemeente, overheid, dokters enz moet 'on line' gebeuren. Want een telefoon, een bezoek of een papieren uitnodiging of verslag zijn uit den boze geworden. Als we dan met z'n allen zonder energie zitten, omdat er te weinig windmolenparken zijn en een tekort aan zonnepanelen, zullen we in de 'vijfde wereld' belanden. Dat wil zeggen, alle mogelijkheden voor de bevolking zijn aanwezig en voorhanden maar ze kosten té veel geld voor de inwoners om ze te gebruiken, ze zijn onbetaalbaar geworden. Eén cynisch lichtpuntje: de aarde warmt op en we zullen wat minder moeten verbruiken om ons warm te houden. Leve de vooruitgang, leve de moderne wereld, leve het milieu. Genoeg over dat Vlaamse woord 'kazkkendraaier' want Van Dale spuit in zijn ijver woorden gewoon om aan bladvulling te doen. Een greep uit de laatste weken: blobwezen, schurftfluencers, keerwalwoning, rolkoffertirannie, opruiboer, tweestreppjesmens, gokonomie en vandaag, dolfijnklimmer. Allemaal woorden die in een of ander Nederlands dagblad verschenen zijn en die de directie en redactie van 'Den Dikke' de moeite van het publiceren waard vonden. Enfin, ben ik blij in Vlaanderen te wonen waar we het bij eenvoudige en eeuwenoude woorden houden net zoals de "kinderspelen" van Breughel. Nr 35 : heven, mannetje tillen, het blindemannetje ronddragen. Heven is een driehoekig scheepsnetje, ik denk zoiets als de kleine of grote kinderen gebruiken om garnalen op te vissen in de branding. Blindemannetje is een spelletje zoals tikkertje spelen. Tot morgen
Het weer is gekalmeerd: niet té warm, niet té koud, niet té veel wind. Alleen een zalig briesje. De zon laat zich sporadisch zien en het is nog een beetje een grijsgetinte hemel. Een doodgewone doordeweekse zomerdag. Het moeten niet altijd topdagen zijn. Gisteren heb ik volop genoten van de Pyreneeënrit met een landgenoot in een glansrol op onze Nationale Feestdag. Een mooi Militair Défilé, een groot Volksfeest in het Warandepark en een grandioos Concert in het Jubelpark met Adamo als belangrijkste Belgische artiest. Op het strand was er, zoals in Brussel en overal elders in het land, vuurwerk. En het is nog niet gedaan met de feestelijkheden want vanavond is er de opname van "10 om te zien" dat ook weeral volop lawaai en ambiance zal brengen. Het zijn dagen dat de TV mijn beste bondgenoot is, ik kan naar mijn opnames en beelden kijken en maak dan gebruik van teletekst. Ik zie alles en hoor niks en dat is eigenlijk ideaal voor mij.
Nr 34 van de kinderspelen van Breughel: Duivekater. Soms neemt de schilder een loopje met hetgeen er onder 'kinderspelen' moet verstaan worden. Zoals vandaag: 'Duivenkater' is geen spel maar 'brood'. Het is een traditioneel feestbrood (Pasen, Pinksteren, Kerst..) en vooral bekend en gebakken in Noord-Holland. Het is een ovaal zoet witbrood, ook een vloerbrood dwz op de plaat gebakken en niet in een broodvorm. Het bestaat uit de traditionele broodingrediënten in: bloem, melk, gist, boter, zout en aangevuld met suiker, citroensap en kaneel. Recepten zijn er genoeg te vinden op het internet voor de curieuzeneuzen die dat brood eens willen klaarmaken en proeven. Voilà, c'est tout pour aujourd'hui. Ik ga de etappe naar Cahors volgen, 188 km in een golvend landschap.Tot morgen
Een hele reeks gouwe ouwe op radio 1 te horen op deze 'drache nationale'feestdag. Gaande van Georges Baker Selection, over Leonard Cohen naar de nationale zangers zoals Toots Tielemans en Arno met zijn laatste "Vérité". Al mijn geliefde songs staan wel op mijn 'spotify' playlist, maar als iemand ze uitkiest om op de radio te draaien vind ik dat toch ook plezant. Wel beste mensen, stel jullie nu even voor dat in 1831, Léopold van Saksen-Coburg en Gotha (1790-1865) geen eedaflegging had gedaan in het Parlement om Leopold I te zijn, we zouden tot ons afgrijzen Fransen of Hollanders geweest zijn. Zijn eerzucht en ambitie, zijnde koning-gemaal van Engeland worden, had hij verloren bij het overlijden van zijn geliefde 'kroonprinses Charlotta'in het kraambed. Enigszins berooid, zonder serieuze toekomst in het vooruitzicht, mocht hij op een bepaald moment, van de grote mogendheden van toen, kiezen om koning te worden van een klein, fijn en nieuw koninkrijkje of naar het zuiden afzakken om een bekend maar turbulent grondgebied te leiden. Beiden boden een constitutionele monarchie aan. Hij koos dus voor ons, Belgen, volgens Caesar de dappersten aller Galliêrs. Sindsdien zijn er al 6 koningen en 1 regent gepasseerd en vertegenwoordigt nr 7 nu alle Belgen. Na W.O. I, vond de eerste Albert, dat de link met Duitsland moest verbroken worden en voerde met goedkeuring van het parlement, een naamsverandering door. Sedert 1920 dragen de leden van het koninklijk huis, met respect voor de drie landstalen, de familienaam Van België /De Belgique/ Von Belgien. Had dat allemaal niet plaatsgevonden, dan zouden we vandaag geen congé payé hebben, geen militair defilé, geen nationale gerechten zoals biefsteak friet in de winter en mosselen friet in de zomer en vooral de 'drache national' niet kennen. Tot zover de Vaderlandse Geschiedenis van de laatste 191 jaar. En vanavond is er dan traditioneel het 'feu d'artifice' op het strand. Ons mooi landje viert feest. Ik heb deze morgen niet alleen over Filip en co gelezen maar ook over Ernest Hemmingway (1899-1961). De schrijver van "The Old Man and the Sea", de winnaar van de Pulitzerprijs (1953) en de Nobelprijs voor Literatuur (1954) Een boeiend man met een boeiend levensverhaal. Hij geeft ook raad aan schrijvers en auteurs. Voor die raad maakt hij gebruik van de 'stijlgids' die journalisten kregen/krijgen als ze voor de krant 'The Kansas City Star' gingen/gaan schrijven en waar hij enkele maanden werkte in 1917: gebruik korte zinnen, gebruik een korte eerste alinea, gebruik krachtig Engels (voor mij dus Vlaams/Nederlands), wees positief niet negatief. Ik probeer dat allemaal wel maar of het echt lukt weet ik niet, ik bestempel mezelf niet als een schrijver of auteur van novellen of boeken. Natuurlijk heeft deze man ook een paar citaten die to the point zijn. Zoals: je mag niet iemand beoordelen naar zijn vrienden, vergeet niet dat Judas onbesproken vrienden had!. Ook nog: je hoeft niet alle fouten zelf te maken, gun de anderen ook een kans.
Nr 33 is niks speciaals: torren vangen, vliegen slaan. Dat doen we vandaag ook nog. Tot morgen
