Ik heb deze morgen een reiger gezien die wegvloog toen ik in de tuin kwam!! Waarschijnlijk een jong, jeugdig en verloren gevlogen exemplaar dat zijn weg naar het zuiden niet vond. Ik heb gisterenavond ook mijn slaap een beetje gelaten om na te denken over hetgeen Jacotte zei: er is een mogelijkheid dat er 'rijp' gevormd word, een meteorologische term om ijskristallen op daken en velden aan te geven, veroorzaakt door zeer frisse temperaturen tijdens de nacht. Ik ben het gaan opzoeken, omdat ik altijd dacht en ook zegde, dat het 'rijm' was, en dat is het ook!!!. Beiden zijn goedgekeurd door Van Dale om dat weerfenomeen aan te duiden. Maar 'dichten met rijm' zijn verschillende zinnen uitspreken of schrijven met een klankovereenkomst op het einde van een zin, zoals 'schrijven en dichten zonder uw gat op te lichten'. Dat was een geliefkoosde zin op de speelplaats van het lager onderwijs als we een gedicht van een dichter moesten van buiten leren. Toen zegden we onder elkaar, dat zinnetje. Maar 'rijp' heeft nog meerdere betekenissen en niet alleen weerkundig. Dat kan zijn: ervaren, ernstig, doordacht, veroverwogen zoals 'na rijp beraad'. Er zijn nu ook in de winkel 'rijpe' peren en 'rijpe' appelen te krijgen. Nu zijn ze mals en zacht en geschikt om op te eten. En dan is er ook nog dat kind dat 'rijp' is voor zijn leeftijd dwz het is bijna volwassen, is zelfstandig, bijna volgroeid. Mijn weetje van de dag.
Al ben ik maar een halve katholiek meer, de misviering in het Koning Boudewijnstadion voorgegaan door de Paus, wilde ik toch niet missen op televisie. Hij was bij de Arme Klaren, orde van Theresa van Avila (1515-1585) geweest en dat bracht meteen mooi weer en een heilige op de voorgrond, nl Anna van Jezus (1545-1621), overleden in Brussel. Geweten was dat Hij die kloosterlinge zalig zou verklaren en haar herdenking krijgen op 5 november. Groter was de verbazing voor iedereen, zowel voor de aanwezige bisschoppen als de koninklijke familie en gelovigen, dat de Paus de zaligverklaring van Koning Boudewijn (1930-1993) in gang zou zetten, eens hij terug in Rome was. Zijn starre koninklijke houding en onvoorzettelijkheid, waar hij zelfs zijn troon voor wilde opgeven tijdens de stemming voor de abortuswetgeving. Hij weigerde de wet te ondertekenen, dat heeft een zodanige weerklank gevonden in Rome, en zeker bij Franciscus, om het ongeboren leven bescherming te geven, om tot die beslissing te komen. Het minste wat men van dit 4-daagse bezoek kan zeggen, is dat het voor een seculier land als het onze, een historische visite is geweest, die veel mensen met verbazing gevolgd hebben, veel mensen een goed gevoel hebben gegeven. Het is een Paus, een Kerkvader, een Kerkvorst, van vlees en bloed en begaan met de mensen. Niet enkel zij die het Catholicisme omarmen, maar alle mensen. Tot morgen
Ik zag dat mijn vlijtige liezen deze nacht de bibberage hebben gehad. Blijkbaar is het een frisse nacht geweest, want ze waren wat verkreukeld en wat toegeplooid. Hopelijk brengt de zon wat warmte zodat ze er weer bovenop komen en nog enkele weken kunnen bloeien. Het was lang geleden dat ik impatiens in mijn bloempotten had gezet, maar ik moet zeggen dat het een succesverhaal was en dat ik ze volgende lente terug in de tuin zal zetten. De pelaragoniums staan er nog flink bij, dat zijn dan ook wat sterkere planten dan de liezen.
Helen Shapiro zong jaren geleden "Walkin' back to happiness", misschien kunnen de slachtoffers van seksueel geweld binnen de Kerk, dat nu ook doen. De Paus heeft hun excuses aangeboden. Er was blijkbaar door het Belgisch episcopaat veel voor Hem verzwegen. Hij heeft naar de slachtoffers geluisterd met verbazing, pijn en verdriet. Misschien kunnen al die mannen en vrouwen ook een nieuw hoofdstuk beginnen in hun leven doordat er eindelijk de erkenning is van hun pijn, verdriet en kwellingen van jaren. Eens gehoord worden door de 'hoogste baas' maakt duidelijk dat Hij van vele zaken niet op de hoogte was gebracht, dat het verborgen werd gehouden voor Hem. Hopelijk neemt hij nu ook maatregelen eens dat hij terug in Rome op zijn troon zit.
En wie verjaart er vandaag? De stoeipoes, een frivole pin-upgirl en het sekssymbool van de jaren '50 van de vorige eeuw: Brigitte Bardot, beter gekend als B.B., die al 90 kaarsjes kan uitblazen. Een actrice die op haar 21e stopte met acteren na in een paar ophefmakende (toen) films te hebben geacteerd en wat scandaleuze (toen) liedjes te hebben gezongen. Sindsdien is ze een fervente dierenrechtenactiviste. Ik vraag me nu af........de Paus, met zijn wereldse naam Jorge Bergoglio (1936), is toch ook eens een jong gastje geweest, dat een puberteit kende en miscchien ook wel nieuwsgierig was naar de meisjes. In het 'echt', niet alleen de geklede vrouwen uit de Bijbel en het Evangelie die weergegeven werden op religieuze schilderijen. Misschien heeft hij ook ooit een poster van BB aan de binnenkant van zijn kastdeur gehangen vooraleer een roeping van hierboven te krijgen. Misschien is hij ook naar de wereldberoemde film van Brigitte "Et Dieu.....créa la femme" gaan kijken om de vrouwelijke vormen te leren kennen? Dat zijn natuurlijk speculaties van mijn kant, maar hij is toch nooit als priester of paus geboren maar als een gezond jongetje met alles erop en eraan en dat zoals iedereen moest groeien en bloeien.
Het is vandaag 'burendag' en de buren zijn voor mij, naast mijn kinderen en broer/schoonzus, de belangrijkste mensen in mijn leven. Ze wonen naast en rechtover mij, ik zie ze bijna elke dag en heb deugd van hun woorden en hun vriendschap. Ik denk dat ik het voornaamste voor vandaag gezegd heb. Dus......Tot morgen
Voilà, de Paus is in de gietende regen gearriveerd en uitgestapt of beter gezegd 'uitgereden', op de tarmac van de militaire basis van het vliegveld in Melsbroek. Meteen kon Hij aan de lijve ondervinden dat het geen simpel bezoek zou zijn aan dit seculiere landje, maar een visite vol met letterlijke en figuurlijke 'nattigheid'. Zelfs de wind ontbrak niet, de voorstelling van de Heilige Geest in de Evangeliën. Maar hier aan de aankomstplaats zorgde dat voor een beetje ongemak. Zijn 'keppeltje' of hoe dat hoofddeksel ook mag noemen, zei Filip Feyten, vloog weg van het Heilige Hoofd van de Kerk. Vandaag lees ik op VRTnws dat dàt kleine vilten mutsje een 'solideo', zuchetto of een pileolus wordt genoemd, in schoon Vlaams is dat een 'solideetje'. De Belgen zijn op enkele decennia tijd, hun godvruchtigheid en godsvrucht verloren met als gevolg dat ontelbare kerken geen gebedsoorden meer zijn. De imposante gebouwen, soms met veel kunst en architectorale hoogstandjes gedecoreerd en gebouwd, worden ontheiligd of ontwijd. De relieken en kostelijke kristelijke gebruiksvoorwerpen zoals kelken, pateen, monstranzen en ander lithurgisch vaatwerk, werden verwijderd en overgebracht naar andere kerken of in kluizen gestoken. Nu worden de gebouwen gebruikt als cultuurtempels voor een ganse gemeenschap, welke ook hun geloofsovertuiging is. Als staatshoofd, van nóg een kleiner land dan België, werd hij met de nodige égards en ceremonieel, ontvangen door het staatshoofd, regeringsleiders en andere gezaghebbenden in ons land en wel met een muzikaal eerbetoon. Zowel fanfare, harmonie als kinderkoor deden een duit in het zakje om de Paus welkom te heten. Ik mag wel zeggen dat sinds Boudewijn (1930-1993) en Fabiola (1928-2014), we een zeer gelovig en katholiek vorstenhuis hebben. Dat zal zeker en vast in de gratie gevallen zijn bij de Kerkvorst. Bovendien spreken Mathilde en Filip, Italiaans (voertaal in het Vaticaan) als Spaans (taal van zijn geboorteland Argentinië). Dat geeft op zijn minst al confortabele gesprekken zonder tolk. Blijkbaar is het Frans van Franciscus niet zo denderend. Morgen breng ik dan verslag uit van de eerste dag van dit Pauselijk bezoek. Deze morgen is er ontvangst en welkomstrede in het Koninklijk Paleis. In de namiddag is er de uitstap naar Leuven voor de viering van het 600 jarig bestaan van de eerste Katholieke Universiteit ter wereld en dat is genen 'kul' zulle!! Tot morgen
Ik heb eventjes gevloekt vanmorgen: een natte krant!! En ik gebruik dan Gods' naam 'ijdel' zoals ze dat noemen en dat op de dag dat Zijn vertegenwoordiger op aarde, ons land een bezoek brengt. Alvast heeft hij geen eieren naar de 'arme claren' gebracht om zonnig en droog weer te hebben tijdens zijn visite. Men kan wel stellen dat het een historisch beladen bezoek zal zijn, want hij wil spreken met de slachtoffers van sexueel getinte misdrijven door de vertegenwoordigers van de Kerk in ons land. Een 15-tal mannen en vrouwen, krijgen elk de kans gedurende een 4-tal minuten, zijn of haar verhaal te vertellen en de psychische impact van die daden in hun verdere leven, aan de 'Kerkvorst' mee te delen. Ik denk wel dat het een uniek gebeuren is, dat de 'paus' wil luisteren naar het verhaal van gewone gelovigen wiens leven, een dramatisch verloop kende door het onbesuisde gedrag van de bedienaars van de erediensten. Maar dit bezoek brengt me terug naar mei 1985, toen Paus Johannes Paulus II, zijn 65e verjaardag vierde in Mechelen. De bakkers van dit aartsbisdom hadden een speciale taart gebakken voor de Paus en ik zat in Sint Romboutskathedraal tijdens de misviering met de Paus als voorganger. Ik had bij het passeren van de Paus een eigenaardig gevoel. Is dàt de baas van de Kerk en zijn leden? Ik zag geen groot imposant figuur voorbij gaan. Ik zag een man in wit habijt voorbij stappen, die minzaam knikte naar elkeen die hij passeerde. Mijn hart sprong niet op van vreugde, of ik viel niet op mijn knieën om deze man te aanbidden. Ik was eerder verbouwereerd dat hij zo gewoontjes oogde.
Ik heb WhatsApp geïnstalleerd op mijn PC, en dat marcheert goed. Het is handig als ik aan het 'werken' ben op mijn computer en een bericht binnengestuurd krijg. Ik kan ook bellen met deze functie en niet alleen berichten ontvangen en verzenden. Als dergelijke dingen van 'installeren' lukken ben ik wel een vrolijke vogel, en voel me 'up to date' en geen antiek geval, waar we al eens dikwijls voor verweten worden.
Vandaag is het Vlaamse woord van de dag : Pallieter. Zoals de titel van de streekroman van Felix Timmermans (1886-1947). Iemand, wordt ervan gezegd, die de gemakkelijke kant van het neemt, een onbezorgde en levenslustigr kerel, een levensgenieter, een vrolijke frans. Zelfs is er een werkwoord van gemaakt: pallieteren. Dat staat dan voor 'eens goed profiteren'. Zoals in de zin: het is weer kermesse en we gaan ne keer weerom pallieteren van den achternoene!!. Hoe moeten we een vrouw noemen die wil profiteren, genieten, onbezorgd door het leven gaan, levenslustig is? Pallieteres? Al die woorden en manier van leven zijn geen exclusiviteit voor de heren!! Tot morgen
Ik heb al gelezen dat ik niet de enige ben die af en toe eens op een pakketje zit te wachten. Het is wel gemakkelijk als alles aan huis geleverd wordt, maar er is soms ook wat geduld mee gemoeid. Tussen 8u en 14u is de levering, dat is wel een heel ruim tijdsbestek dat ik moet nuttig zien in te vullen. Het is zo'n beetje zoals het liedje "Het Busje komt zo" van het cabaretduo Höllenboer, al bracht dat voor de wachtenden heel wat ander spul als hetgeen ik verwacht van de postbode. Het is een tijd dat ik al zal gebruiken om mijn 'blog van de dag' te schrijven. Gisteren was het uiteindelijk nog een drukke dag en moest ik de luiwammes niet uithangen. Eerst kwam mijn jongste zoon, geheel onverwacht, zijn tasjes koffie drinken en een babbel slaan. Een uurtje later was er mijn andere zoon die, bijna 2u, een telefoontje met mama-lief pleegde. Die zie ik dan ook heel zelden naar de kust komen. Die heeft een hekel aan autorijden en in de files te staan en gruwt van het Openbaar Vervoer. Maar met zo'n telefoongesprekken brengen we elkaar van alles op de hoogte. Voilà, zijn we weer op de hoogte van elkaars reilen en zeilen. hoe oud ze alle drie ook worden (52, 50, 45) het blijven mijn kleine kindjes.
Ik moet het niet zeggen, alle nieuwsprogramma's, praatprogramma's en kranten staan vol van de euthanasie van Aron. Men noemt het soms gelegaliseerde zelfmoord, een ander laten uitvoeren wat je wil. Hoe het ook beschreven wordt, het minste wat men kan zeggen is, dat het een drastische oplossing is om geen 'lijden' meer te hebben. "Ondraaglijk psychisch lijden" is een even erge ziekte als een kanker in je lichaam maar dan in je geest en niemand ziet het. Hij werd 54 jaar, en bijna een heel leven gevochten tegen depressies en trauma's. Geen gesprekken, therapiën of medicatie brachten soelaas en na een intense begeleiding kreeg hij toestemming voor euthanasie. Er werd veel aandacht aan besteed, het is dan ook geen alledaags gebeuren en vooral dan bij een bekende Vlaming.
Ondertussen zijn de uren van levering weer aangepast. Op 'post' blijven tussen 11.05 en 15.05. Ik ben vandaag dus aan mijn huis gekluisterd, wat ik niet erg vind bij regenweer. Er zijn genoeg spelletjes die ik ondertussen kan doen, kruiswoord, sudoku's, mijn talen en wordle's 5 en 6. Is er dan nog geen levering geweest, dan zal ik verder lezen in het boek , "Daglicht", geschreven door een mooie Amerikaanse advokaat David Baldacci, die detectieveschrijver werd. Tot morgen
Easy going, easy listening, meestal gebruiken ze dat om rustige muziek aan te duiden. Ik gebruik dat nu eens om rustig door mijn dag te gaan. Ik heb zin om eens wat trager te leven vandaag. Als jagger kan men zich dat permitteren. En toch wil ik dan ook nog iets bijleren en zoek ik synoniemen op voor het laatste woord van vorige zin en dat zijn er heel wat: toestaan, veroorloven, gedogen, tolereren, autoriseren, inwilligen, accorderen en het mooiste van al 'fiatteren'. Ik ben weeral blij en verheugd dat ik toch weer wat geleerd heb, ondanks mijn luiheid vandaag en mijn vertoeven in 'luilekkerland'. In luilekkerland bevind ik mij zeker!. Ik heb een buurvrouw, met dezelfde naam ( zoals Marleentje is er maar eentje, bestaat dus niet) die een keukenprinses is, wat van mij zeker niet kan gezegd worden. Ze probeert heel graag recepten uit, vooral van gebakjes en taartjes. Ik ben de gelukkige 'voorproefster' of de zoetigheid aan haar gasten kan gepresenteerd worden. Gisteren kreeg ik een stuk lekkernij toegestuurd (het probeersel wordt in mijn 'brievenbus met deurtje' gestoken in een potteke) en dat heb ik als ontbijt gebruikt. Het was weer waanzinnig lekker en waanzinnig zoet. Ondanks mijn easy going heb ik toch weer een portie energie binnengekregen. Maar dat was weer de uitzondering op de regel van de goede voornemens die ik zondag, bij het begin van de herfst nam. Die goede voornemens moeten niet altijd op 1 januari genomen worden, die zijn meestal van korte duur. Op 22 september nam ik me plechtig voor, nadat ik de laatste lepel ijscrème had genuttigd, geen dozen of pottekes met ijs meer mee te brengen, van het grootwarenhuis!. Ik moet zeggen, genoeg is genoeg geweest. Ik ga weer winkelen zonder isoleerzak, om niet in de verleiding te komen toch stiekem weer wat vanille-ijs of mars-ijsrepen, mee te brengen. 't Is misschien raar om het woord 'stiekem' te gebruiken omdat er niemand mijn zakken en bakken controleeert.Toch voelt het onjuist aan, om mijn eigen voornemens te sabotteren door er voor te zorgen dat ik diepvriesproducten niet ongeschonden kan transporteren.
Het Vlaamse woord van de dag is 'palier', een oer-Vlaams woord van Franse komaf. Ik ben blij zo eens terug van die woorden te horen die vroeger gemeengoed waren, toch als men op een internaat zat, en die nu echt uit ons taalgebruik zijn verdwenen. Men bedoelt hier 'de overloop' mee, het gangske aan het eind van de trappen dat naar de slaapkamers of andere kamers leidt. Zo had men in het klooster ook een 'parloir' of spreekkamer om eventuele bezoekers te ontvangen en te spreken. Dat is't. Tot morgen
De vakantie is nu echt wel definitief voorbij. De trambestuurders zijn daar niet mee akkoord en staken als protest! En de vrienden hebben hun hebben en houden van hun vakantiebenodigdheden ingepakt en mee naar hun thuisbasis genomen. Tot de volgende vakantie zal ik ze nog sporadisch eens zien. Ik zing dan maar het liedje uit de "Sound of Music", "so long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye...". Ze hebben me wel een taak gegeven: alle roddels van de straat en de gemeente te noteren in mijn blog, want die gaan ze lezen, hebben ze toch beloofd. Dat is een opdracht die ik met veel plezier heb aangenomen. Er gebeurt toch altijd wat in ons kleine straatje zoals Rudi Carell (1934-2006) zingt in "Samen een straatje om". Ook mijn beestje zorgt wel voor de nodige animatie in mijn leven, zoals plat op 'mijn buik' gaan. Mijn tuin is niet meer wat hij ooit was, glad plat mooi groen gazon met bloemen en planten in volle grond. Mijn huisgenoot houdt ontzettend van mijn hofke omdat hij er alles kan doen wat een hond graag doet met als voornaamste bezigheid 'ballen vangen' en 'putten graven'. Omdat die putten op gevaarlijke plaatsen liggen voor de dagelijkse wandelingen heeft de tuinman er 'palletten' over gelegd en die bekleedt met kunstgras. Een fantastisch idee, een mooie oplossing zodat ik zonder mistrappen van het ene eind van de tuin naar de andere kant kan lopen. Wat was niet te voorzien en op wat was niet gelet? Die houten staketsels hebben gaten langs de zijkanten!!! En wat doet mijn lief manneke het liefst? De bal daaronder duwen zodat ik 'plat op mijn buik' moet gaan om die er vanonder te halen! Plat gaan is één ding, recht komen een ander. En ondertussen staat meneerke met zijn snoet aan mijn gezicht te snuffelen en te kwispelen tot ik die bal vanonder dat houtwerk heb gehaald. De oplossing was, er zwarte plastieken blompotten voor te zetten met wilde geraniums erin, wat ik deed, maar dan mag hij ze natuurlijk niet omver lopen, wat deze morgen wel gebeurde. Dat beest doet me wel fit blijven, tegen heug en meug.
En zo gaan de dagen weer korten en de nachten weer lengen! In de tuin zie ik ook de veranderingen van seizoen komen. De dikke vette rosse slakken en de huisjesslakken zijn verdwenen, ook de andere insecten zie ik niet meer. De spinnen nemen hun plaats in. In de tuin vind ik dat niet erg, behalve als ik 's morgens hun kleverige plakkerige draden in mijn gezicht krijg als ik de krant ga halen. Gemiddeld bivakeren er in mijn huis een 1500 achtpotigen, en dat is een teken van een 'gezond' huis. Als je een beetje slordiger in onderhoud bent, geef je onderdak aan grotere kolonies van die diertjes. Tot morgen
Dubbele betekenis vandaag: nog 100 dagen en 2025 begint, maar vandaag om 14u44 begint de astronomische herfst. Dat wordt meteen duidelijk gemaakt door het weer: grijs met regenwolken, af en toe een spatje regen, 17°C, gelukkig weinig wind. Gisteren was er met het stralende weer, veel volk tijdens de eerste dag van het "landbouwweekend" en de "jumping op het strand". Of er vandaag nog veel belangstelling zal zijn betwijfel ik toch een beetje, het weer zit een beetje tegen voor de paarden, koeien, schapen, varkens enz. Er is vandaag ook de autoloze zondag, vooral van belang voor de mensen die in de grote steden wonen. Die zullen dan eens wat stilte op de straten kennen en onbekommerd kunnen wandelen of fietsen op de openbare weg. Dat is nog het beste nieuws van de dag!! De rest is niet opbeurend voor een zondag: 45 doden bij een Israëlische luchtaanval in Beiroet, 20 zwaar gewonden bij Russische aanval in Oekraïne,zeker 30 doden en 20 vermisten bij een gasexplosie in een Iraanse steenkoolmijn....We leven in een woelige en gevaarlijke wereld, waar oplossingen voor al het geweld ver te zoeken zijn. Daarom lees ik graag detectieves en thrillers. De oplossingen vind ik op de laatste 10 pagina's en zijn de stouteriken gevat en opgesloten. Altijd een happy end, wat ik van de werkelijke wereld niet kan zeggen. Maar ik moet alles positief bekijken; ik heb mijn klap gehad de laatste dagen, ik heb genoten van de laatste mooie zomerdagen, ik mag met woeffie terug op het strand en als het regent krijgen mijn bloemekes water. Dat is mijnen 'palaver' van de dag. Tot morgen
Met de herfst in het verschiet krijgen we nog een echte onvervalste zomerdag. Daar zal ik volop van genieten en waarschijnlijk 'ik' niet alleen. Extra treinen worden ingelegd om spoorslags een grote groep mensen richting strand en zee van de zon te laten genieten. Alle wegen richting zee hebben een fileprobleem. Niet te verwonderen, iedereen geniet graag volop van de zon en aan de kust is dat de plezantste manier om er deugd van te hebben. Er is altijd een lichte zeebries en dat maakt het aangenaam om van die warme zonnestralen volop te genieten. Ik ga me niet op het strand begeven als het zo druk is. Dan blijf ik liever in mijn eigen tuintje zitten. Het nieuws vermeld alleen weer aanslagen, drone-aanvallen en nog meer van dergelijk fraais oorlogsgeweld in het Midden Oosten. In landen met goede zomers, heerlijk fruit, kortom landen van melk en honing. En daar woedt dan een bloedig conflict zodanig dat mensen vluchten naar kampen, verstoken blijven van voedsel, medische voorzieningen, onderwijs en rust. Zou men nog de oorsprong kennen van het ruziemaken en geweldplegingen? Het is spijtig dat men soms de andere landen van de wereld dwingt om partij te kiezen voor één van de ruziemakende staten. Wie heeft gelijk in dit bloederig geschil? Wie is bij machte om deze bevolkingswrijving op te lossen? Israël met een bevolking van diverse origine tegenover een bevolking die er geboren en getogen is!. Een gemiste kans na Wereldoorlog II om de volken vreedzaam naast elkaar te laten leven, draagt daar nu nog altijd de consequenties van. Wij Belgen, zijn het volk van de compromissen en dat zou een karaktertrek zijn die men in het Midden Oosten moet cultiveren. Niet met geweren, bommen en granaten tegenover elkaar staan maar het uitvechten met woorden. Iedereen eens opsluiten in het gehucht Poupehan (berucht tijdens de regering Martens in de jaren '80) tot er een overeenkomst is bereikt. Of de machthebbers van de oorlogvoerende landen eens opsluiten in de Sixtijnse Kapel waar ze dan een Conclaaf kunnen houden en pas mogen vertrekken als er een overeenkomst getekend wordt en er witte rook uit de schouw komt. Maar als mensen niet meer met elkaar communiceren is er nooit een vredevol einde te bespeuren of een aangename manier van samenleven. Communicatie is belangrijk in elke vorm van samenleving. Ik wil op deze zonnige dag niet denken aan de negativiteit van ons aardse tranendal, hij is veel te mooi om er zelfs maar aan te peinzen. Een 'meisje van 1948' zal de problemen in de wereld niet kunnen oplossen, spijtig genoeg.Tot morgen
Ik ben nog eens naar Oostende gereden! Dat was weeral een tijdje geleden. Weliswaar maar tot aan de vernieuwde stationssite, om mijn kleinzoon en metekind af te zetten. Dan kon hij terug naar zijn geboorteplaats rijden met de trein, en de groeten doen aan zijn mama, zijn vader en broer. Een kort maar een zeer lekker bezoek. Met prachtig en warm weer konden we onze favoriete lekkernijen buiten eten, de bickyburger op de banken met zicht op zee, de garnaalkroketten op een terras met de zon in de rug. En maar bijbabbelen!!. De gebeurtenissen van de laatste maanden eens overlopen: die van hem, die van mij en de capriolen van Raziel. Het was een gezellig onderonsje en dat doet voor beiden deugd. Nu is het wachten tot de volgende bezoeker, binnen veertien dagen. Eerst en vooral komt mijn dochter een paar dagen wat werkactiviteiten doen in een andere badstad, maar overnacht dan hier. Ook komt er een vriendin met echtgenoot een boterhammeke eten, vooraleer een weekendje door te brengen in Nieuwpoort, met de KWB van Mechelen. D'er is verder niet veel nieuws, tenzij dat Hans Van Themsche even op vrije voeten mag lopen na 18 jaar van zijn levenslange straf, doorgebracht te hebben in Oudenaarde. De gevangenissen zitten overvol en men is aan het bekijken welke gevangenen geen gevaar voor de maatschappij vormen of opleveren en hun vrijheid of enkelband krijgen, of anders bij psychische ziekte overgeplaatst worden naar een psychiatrische instelling. Enfin, dat is het voor vandaag, ik ben wat aan rust toe gekomen. Tot morgen
Met recht en reden vraagt iedereen zich af of er een wereldwijde escalatie van geweld op komst is. De oorlogen in Afrika waar niemand nog over spreekt, de honderden stammen die mekaar het zout op de patatten niet gunnen in het grensgebied Europa-Azië, Oekraïne versus Rusland dat probeert de oorlog te verklaren aan de NAVO-landen omdat die Zelensky steunen met wapens, het eeuwig durende conflict in het Midden Oosten. Dat laatste spreidt weer een ongezien geweld tentoon, door gebruik te maken van moderne communicatiemiddelen, zodat gewone burgers er niet aan kunnen ontsnappen. In het Midden-Oosten is het moeilijk partij te kiezen tussen Syriërs, Libanezen, Palestijnen, Joden. Aan alle kanten zitten extremisten die geen heil zien in gesprekken of toegevingen maar enkel met terreur naar de bevolking toe, hun gelijk willen halen. Maar onvrede en terreur kent tegenwoordig geen grenzen meer. Het minste woord om een partij te kiezen kan al een lont in een kruitvat zijn, verweg van het oorlogsgebeuren en conflict. Het brengt ook een ander fenomeen met zich mee: oorlogsvluchtelingen. Veel verdriet en leed, maar dat mag ons niet ongevoelig maken voor het leed en verdriet van 'onze' mensen. Ik wil hier echt wel mijn welgemeende deelneming in het verdriet van Hilde en haar familie meegeven. Ook hier wordt niemand gespaard en moet leren omgaan met veel gemis.
Veel studenten zijn gisteren vol goede moed begonnen aan een nieuw leven, een studentenleven. Dat is toch wat anders dan leven onder moeders vleugels. Sommigen zullen er direct hun gading en levenstijl vinden, voor anderen zal het zoeken zijn hoe het is, om zijn eigen kostje te bereiden, boodschappen doen, uit te gaan en dan toch nog tijd te hebben om de lessen te volgen en te leren. Ik kan dat seffens vragen aan mijn oudste kleinzoon (22) die bijna student af is, en toch nog eens graag een garnaalkroket en een bickyburger met zicht op zee, komt eten. Tot morgen
Het was volle maan. Een heldere hemel en vrij fris deze nacht en morgen. Om te slapen vind ik dat wel zalig. Venstertje open, diep onder de dekens kruipen en ...slapen maar met een mooie droom vóór het wakker worden. Ik kan bij benadering niet meer zeggen wanneer ik ooit een droom over een auto had!!. Bovenal, maakte die droom me goedgezind. Ik droomde dat ik mijn huidige wagen uit 2013, verkocht en er hetzelfde bedrag voor kreeg als ik er aan besteed had. Met dat bedrag wilde ik een rode Volkswagen New Beetle Cabrio aanschaffen om met wapperende haren door het West Vlaamse landschap te tuffen. Toen werd ik wakker...Ik heb dan maar eens op de website van Volkswagen naar de prijslijst gekeken en ik zal mijn verdere jaren plezier moeten beleven aan mijn droom en rijden met mijn 10 jarig vehikel. Voor wapperende haren zal ik wel op de dijk in de wind lopen. Maar al bij al, vond ik dat nu eens een plezante droom. Want voor de rest zie je aan alles dat de herfst er zeker is. De verkleurde bladjes die één voor één neerdwarrelen, de vogels di nog weinig fluiten en fladderen en buiten de slakken in mijn tuin, is er van leven in de natuur weinig sprake. Op het strand kom ik vooral dode dieren tegen en dan voornamelijk de 'kwallen'. Of er ook levende 'kwallen' aan het wandelen zijn weet ik niet, ik kwam geen onsympathieke of vervelende mannen tegen. Wel valt de afwezigheid van de toeristen op. Het is hier rustig geworden in het dorp aan de zee, de vuilbakken puilen niet meer uit, de straten zijn niet meer bezaaid met afval en de meeuwen zijn naar andere oorden vertrokken. Al die zomerse activiteiten zijn plezant, maar daarvoor ben ik niet aan de kust komen wonen.
Nog een paar faits divers. De modeshow in Nederland vond ik maar een mager beestje. Maar als je ziet wat een organisatie er nodig is om 20 bladzijden tekst voor te lezen door de vorst, stel ik me bij dat kostenplaatje toch wel grote vragen. Is dat echt nodig dat heel die show er is om het regeringsprogramma voor te stellen? Dat zou toch best kunnen met de koning alleen? Maar ja, men wil toch eens graag pronken met al die mooie koetsen en paarden, zelfs al is het maar om 800 m te overbruggen van het werkpaleis naar de schouwburg! Gans die stoet beslaat al 500 meter. De kledij van de edele vrouwen viel echt wel tegen. Waarschijnlijk is men een beetje voorzichtiger geworden nu de monarchie op een laag percentage zit van sympathie. Nog een verkleedpartij vond plaats in Leuven, bij de opening van het nieuwe academische jaar. De verschillende toga's werden weer eens uit de kast gehaald. Gelukkig en oef, zal de grote brouwerij in de studentenstad zeggen, de hopoogst is niet mislukt. We kunnen weer genoeg bier brouwen om de studentendorst te lessen. Tot morgen
De waterellende in Centraal Europa staat op de frontpagina. De vraag daarbij gesteld is: lopen we hier ook het risico om dezelfde waterbom over ons heen te krijgen? Een voorproefje met veel leed is in ons land een paar jaar geleden ook voorgekomen. Weliswaar op kleinere schaal, maar de materiële schade is na 3 jaar nog altijd goed zichtbaar in het getroffen gebied en veel onherstelbaar vernield. Polen, Roemenië, Tsjechië, Oostenrijk zijn bang aan het afwachten wat er nog allemaal op hen kan afkomen, nu het wat minder regent maar nu dat er waarschijnlijk de grote hoeveelheid sneeuw in de bergen, gaat smelten. De Donau, Oder, Elbe en de duizend kleine bergriviertjes kunnen de hoeveelheid water niet opvangen en de grote damstructuren lijken het te begeven. Iedereen houdt daar zijn hart vast moesten die dammen het onder de grote waterdruk, begeven. Een ramp van nooit gezien omvang, zou dat teweegbrengen. De Europese Unie moet dan wel klaar staan om alle mensen te helpen uit de getroffen gebieden. Op de frontpagina staat natuurlijk ook de would-be aanslag op Donald. Ik zou hem er bijna van durven verdenken dat hijzelf de aanslag georganiseerd heeft om Kamala en bij uitbreiding de Democraten, te kunnen beschuldigen om hem uit de weg te ruimen zodat hij niet zou verkozen worden. De man is toch al een campagne aan het opzetten dat de verkiezingen frauduleus zullen zijn. Een tweede mislukte aanslag? Bij Kennedy en zijn broer waren het direct dodelijke schoten.
Vandaag is het de grote modeshow in Nederland en rechtstreeks op tv te volgen deze namiddag. Iedere vrouw zit opgetut in de Koninklijke Schouwburg. Het Binnenhof, het Torentje en de Trêvezaal worden grondig gerestaureerd, vandaar een andere imposante zaal. Tussen haakjes, men merkt aan alles dat onze Noorderburen verzot zijn op de Franse taal, zoals de 'trêve'zaal = de zaal waar de 'wapenstilstand' in 1608 getekend werd voor een Twaalfjarig bestand tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Ook hun leuze, spreuk sinds 1815 : je maintiendrai. Dat is dus tussen haakjes. In België is er de grote hoedenshow tijdens Waregemkoerse van de belangrijkste burgeressen. In Nederland zit iedereen stijfdeftig en opgedirkt naar de voorlezing van de Miljoenennota en Rijksbegroting door de Koning Willem Alexander te luisteren. Niemand heeft interesse in hetgeen Alex van zijn toegestoken papieren orakelt. Wel kijkt iedereen naar hetgeen de 4 vrouwen, die hem vergezellen, aanhebben, Maxima, Amalia, Alexia en Laurentien. Over dat kostenplaatje wil niemand zich uitspreken want minstens 3 van de vier zijn dure vogels en willen het modelandschap bepalen. Over hetgeen de vorst voorleest wat ministers en parlementariërs geschreven hebben, zal er nog uren gedebatteerd worden, maar niet in zijn aanwezigheid. Straks terug naar het strand, het is aangenaam weer, de rust is er terug en daar moet ik van gebruik maken. Tot morgen
Krek een jaar geleden ging ik samen met Raziel genieten van zand, strand en zee. We mochten weer met zijn allen, mens en dier, er plezier aan beleven!. Ik kwam weliswaar met 2 blauwe knieën en een zandsnoet terug van de wandeling. Ik was pardoes voorover gevallen!!!. Ik zal nu een beetje beter opletten welk schoeisel want mijn reddende engelen van weleer zijn weer huiswaarts gekeerd en aan het werk. Ik zal gepast schoenen aandoen en naar de Atlantic Wall stappen om daar op de restanten van de Tweede Wereldoorlog te zitten en te kijken naar het prachtig schouwspel van de zee. Onderwijl kan de hond, aan zijn lange koord, genieten van het zand. Een mens wordt al eens wat voorzichtiger en een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Maar het zand lonkt, zeker voor mijn beestje dat 3 maanden niet op het strand mocht komen. Heel misschien zal ik toch wel pootje baden en Raziel over de baren laten springen, want het strandwater heeft een aangename 20°C, heb ik gelezen. Ik ga nog eventjes wachten om tot daar te wandelen, want de beloofde zon is nog niet gearriveerd. Maar het stof moet eerst nog wat weggespoeld worden door de regen. Gelukkig niet op de manier dat Midden-Europa overkwam en komt. Daar is het echt op grote schaal natte ellende met veel menselijk en materieel leed. Dan verkies ik toch af en toe een buitje in plaats van zo'n gigantische regenbom.
De kranten willen de mensen informeren over hun gemeente, de financieën, de bevolking, kortom eens nagaan hoe groot de tevredenheid is van de inwoners over het gemeentebestuur van de laatste 6 jaar. Ondanks de grootspraak hoe goed het wel niet is hier in Middelkerke te zijn, is het wel de gemeente met de meeste schulden per kop: + 4000 euro. We hebben hier wel een mooie dijk gekregen, een exceptioneel en gedurfd ontwerp van een casino, een burgervader die het altijd goed kan uitleggen en zijn gelijk sowieso wil krijgen, maar is dat die schuld allemaal waard? Hoe moet het nu met de gemeenteverkiezingen, nu er geen stemplicht meer is? Hoe democratisch en rechtvaardig zijn de stemmen nu de mensen niet verplicht worden om hun keuze kenbaar te maken? Ik vind dat eigenlijk een aanslag op de democratie, want stel dat maar 40% van de bevolking stemt en bepaalt wie er de baas zal zijn de komende legislatuur? Dat is toch geen rechtvaardigheid voor een bestuur? Het is de eerste maal dat we gaan stemmen zonder 'plicht' en ben toch heel nieuwsgierig wat dat gaat opleveren.
Ondertussen is de zon te voorschijn gekomen, en laat ik ze eerst alles wat opwarmen vooraleer mijn strandwandeling te doen met de hond. Ik zal mijn lunch nu al verorberen dan heb energie en calorieën genoeg om de ganse namiddag buiten te blijven.Tot morgen
Melk, bloem, suiker en kaneel en na het afbakken bestrooien met grove kristalsuiker. Ra ra ra, dat is het Vlaamse woord van de dag en op zondag mag het iets lekkers zijn; pain à grecque. In de 16e E deelden de paters Augustijnen in hun abdij aan de Wolvengracht in Brussel, brood aan de armen uit. Dat werd kortweg 'brood van de grecht' genoemd. Door de verfransing van Brussel werd het 'pain à la grecque'. Terug vertaald naar het Vlaams werd het 'Grieks brood' genoemd en heeft dus met Griekenland niks van doen. Tot zover Wikipijl. Ik heb ook VRTnws gelezen met één opvallend item: We zijn allemaal van sterrenstof gemaakt en al miljarden jaren geleden aangemaakt, aldus Conny Aerts, sterrenkundige aan de KUL. De kern van de sterren valt uiteen, zweeft als stofjes in het heelal. Het heeft alle elementen van ons leven in zich. Alle chemische elementen van de tabel van Mendeljev zijn gemaakt door de sterren, behalve waterstof en helium, de 2 chemische elementen die bij het ontstaan van het heelal al aanwezig waren. Verdere uitleg moet je maar zelf lezen, al ben ik Wikipijl, ik ben geen chemicus nog sterrenkundige. Maar waarom vermeld ik dat nu? Zoals degenen die al mijn blogs gelezen hebben weten, ben ik fan van de foto genaamd 'The Pale Blue Dot' van Carl Sagan (1934-1996), genomen op 14 februari 1990. Daar zie je duidelijk dat de 'aarde als blauwe punt' omringt is door miljarden x miljarden x miljarden.... stofjes waarvan hierboven spraken en waarvan men beweert dat het de zieltjes zijn van de overledenen. Alle geliefden zijn vedwenen en toch ook weer niet en dat vind ik een gigantsiche troost.
Het moet niet altijd Herman Gorter (1864-1927) zijn die ik citeer met de eerste zin van zijn gedicht "Mei". In neonlicht, als titel en overal waar men iets diepzinnings wil aangeven aan de gevel van een gebouw kiest men voor de eerste zin van het gedicht "De zeer oude zingt" (1953) en wel "Alles van waarde is weerloos". Schrijver-dichter was Lucebert oftewel Lubertus Jacobus Swaanswijk (1924-1994). In neonlicht ziet men deze zin staan in Trefpunt Concertzaal in Gent. Dat was eigenlijk alles wat ik op deze zondag te vertellen had. Tot morgen
Het verschil tussen mij en winnaars van de Nobelprijs, geniën, uitvinders en al die intelligente geesten is eenvoudig uit te leggen. Alhoewel ik en al de andere mensen dagdagelijks gebruik maken van die uitvindingen zou het bij zeer weinigen op komen om iets dergelijks uit te vinden. Ik heb het dan niet over het warm water of over het wiel, maar over de dagelijkse dingen, zoals een bic, licht, telefoon enz. Ook over opvoeden, gedragingen en niet alleen van de mensen. Deze morgen dacht ik nog aan de conditionering van mijn hond toen hij zo braaf en zonder blaffen of springen, op het gras bleef zitten toen mijn vrienden aan mijn poortje kwamen babbelen. Direct nadat ze uit zijn ogen verdwenen waren ging hij voor de plaats staan waar zijn bal ligt om een spelletje te doen als beloning voor zijn goed gedrag! Dat is de 'conditioneringsregel' die Ivan Pavlov (1849-1936) bedacht: een natuurlijke reflex creeëren door een nieuwe stimulans te geven. In het geval van mijn hond, een belangrijke beloning voor hem, een extra balspelletje met bazin, bij goed gedrag. Nu moet ik een nog moeilijker gedrag afleren bij Raziel: tegen de mensen opspringen als ze binnenkomen. Het zit in zijn genen omdat te doen, dat is echt niet simpel en daar ben ik al ettelijke jaren mee bezig. Maar het zal me wel eens lukken. Voor de Pavlovreactie kreeg Ivan niet de Nobelprijs Geneeskunde, wel voor de 'fysiologie van de spijsvertering'. Ik heb in het eerste katern niet veel opgemerkt of gelezen, waar ik woorden aan moet vuilmaken. Iedereen weet dat de 'GAS' boetes dienen om de gemeentekassen te spijzen. De kunst is dus om zoveel als mogelijk tussen de lijntjes te kleuren en al de verordeningen van de gemeentes eens goed te lezen. Zoals: dit weekend mag ik nog niet op het strand met de hond, pas vanaf de 16e september en mét een leiband van max 2 meter. Een langere leiband gebruiken kan maar in bepaalde zones, enkele honderden meters hiervandaan. Het weerbericht is gunstig, de temperaturen lopen terug wat op en het blijft droog met af en toe wat zonneschijn. Bon, ik heb wat rozijnenboterhammen gekregen en die ga ik nu met smaak opeten, het is tenslotte al middag. Tot morgen
De vrijdag is al ferm gezet, vooraleer ik mijn eerste woordje kan typen. Allerlei verschillende bezigheden zijn er al geweest waar veruit de byzonderste was; de forse knipbeurt van mijn haren en de watergolf in de resterende haartjes doen. Het kortwieken van mijn manen lukte zeer goed, de watergolf werd een golf van water door de hevige regenbui die ik moest ondergaan onderweg naar huis. Och ja, erg is dat niet, de overtollige haren zijn weg en ik heb een heel goede hoofdmassage gehad. Er was niemand te bespeuren op den dijk en de strandbars lagen er verlaten en verloren bij. Het onstabiele weer komt door de straalstroom die een forse curve maakt boven onze hoofden en de lage drukgebieden in onze nabijheid houdt.
Gisteren was ik eventjes verkeerd met de vermelding van de astronauten, hun uitstap, en de afstand tot de aarde. Blijkbaar waren ze niet zo ver van de aarde als eerst gedacht, een kleine 720 km. Natuurlijk is dat nog een behoorlijke afstand maar met de auto doe je die afstand, naar bv Limoges in Frankrijk om wat porselein te halen, in een 7-tal uren. Het voordeel met de auto is dat je het ruimtepak à là Michelinmanneke niet nodig hebt. Het nadeel is dat je dikwijls in de file moet staan en aan de péage nog wat centen kwijt zijt ook. Natuurlijk heb je ook onze mooie blauwe planeet niet kunnen bewonderen en ook niet van de stilte in de ruimte kunnen genieten. Maar al bij al, is dat voor de ruimtevaarders toch een dure affaire geweest want wandelen in de ruimte hebben ze niet gedaan enkel hun kop eens voor vijf minuten door de klep van de capsule gestoken, and that was it.
Gisteren was er 'Op de Afspraak' een gesprek van twee mannen die geen duimbreed wijkten van hun gedachten. Rik Devillé, priester-activist die al jaren op de barricaden staat omwille van de machtstructuren in de Kerk, de discriminatie van de vrouw in de Kerk, het seksueel misbruik in de Kerk. Hij staat voor al het negatieve dat in de instellingen van katholieke en religiueuze aard aan de oppervlakte komt. Natuurlijk zijn dat zaken die niet meer mogen gebeuren en moeten bestrafd worden. Maar zoals de andere gesprekspartner, Rik Torfs, hoogleraar en kerkjurist zegt, het broodnodige gesprek over geloof blijft telkens achterwege. Hij breekt een lans voor de spirituele betekenis van de godsdienst en het geloof, dat voor heel veel mensen nog altijd een houvast is in moeilijke momenten, maar ook in gelukkige ogenblikken van het leven. Misbruik van kinderen en meisjes vind men in alle geledingen van de maatschappij, het ergste is als deze feiten gebeuren door vertrouwenspersonen (priesters, religieuzen, dokters, leraars...). Devillé wil de Paus op zijn plichten wijzen door openbaar mea culpa te slaan en een afkeuring of straf uitspreken over al de personen die kinderen en volwassenen misbruikt hebben omwille van hun functie. Torfs ziet dan ook veel heil in meer onderricht en spirituele aspecten van het christendom te benadrukken. Tot morgen
Als ik om 6u30 in mijn eigen denk 'nog even omdraaien, ik heb nog tijd' staat de poetshulp gegarandeerd om 8u30 te bellen om binnen gelaten te worden. Maar bij manier van spreken 'de gestolen uurtjes'doen zo'n deugd. Dat 'overslapen' en plots uit het bed moeten komen, neem ik wel de ganse dag mee en zorgt voor een niet uitgeslapen gevoel. Het zal een hele dag gapen worden, tegen de vaak en slaap vechten. Ik zou beter de niet-professionele astraunauten na-apen en een korte wandeling gaan doen in de wind om alle slapertjes uit mijn ogen te drijven. Als niet-professionele wandelaar zal dat een kort uitstapke zijn naar de glasbol om de lege flessen en confituurpotten in de container te kieperen en zo het glas hoor rinkelen als het de randen raakt van de ijzeren bol. Over de Polaris-Dawn missie gesproken; dat is een commerciële ruimtevlucht die de kapitaalkrachtige aardbewoners een sensatie van een wandeling in het ijle moeten geven, boven de koppen van de medemens lopen en zijn woonplaats in het aardse dal te aanschouwen. En 'boven' is niet zo maar eventjes een paar verdiepingen met trappen doen, maar op 1400 km van de aarde aan een levensreddende leiband 10 stappen doen. Om een visueel idee van de afstand tot de aarde te hebben: van hier naar Barcelona is het ongeveer 1400 km. De 'Dragon'capsule, waarin de moedigen zich bevinden (niks is uitgetest van hun kledij of slangetjes of klep van de capsule) is even ver verwijderd van mij als de Sagrada Familia. Vanavond zal ik wel eens naar het nieuws kijken om te zien of deze hemelse stunt geslaagd is.
De vraag 'wat zal men denken van mij?' stel ik niet meer. Ik heb die vraag weinig gesteld aan mezelf in mijn leven. Ik heb nooit behoefte gehad om te weten welke indruk ik op mensen maakte of hoe ik 'overkwam'. 'Ik was ik' en daar heb ik nooit aan getwijfeld. Maar hier aan zee kunnen de resterende maskers ook nog eens afvallen want hier leeft men zonder 'menselijk' opzicht en accepteert men iedereen zoals God hem geschapen heeft. Eerlijk en heerlijk, dat geeft een enorm bevrijdend gevoel dat de sociale en maatschappelijke druk geen impact meer heeft, alleszins is dat tot een minimum herleid. Ik dacht er aan om daar iets over te schrijven omdat het gezegde van de dag van Friedrich Nietzsche (1844-1900) kwam: "We verblijven zo graag in de vrije natuur, omdat deze geen mening over ons heeft". Tot morgen
Rond middernacht landde met veel gedruis het 'koufront' aan de kust. Ik vroeg me zelfs af of het seizoen van de herfststormen was begonnen. De wind is nog niet gaan liggen en de zee is ook nog niet rustig geworden. Wel is er geen nattigheid meer. Dat zorgde er deze morgen voor dat ik een natte gazet had. En dat 'koufront' bracht ook frisse temperaturen mee: 14°C. De shortjes zijn gewassen en opgeborgen, de sokken zijn teug uit de kast gekomen. Wie hoopte op een warm nazomertje moet zijn droom vergeten en de realiteit van kilte, kou en wind accepteren. Maar 'nine eleven' zal nooit meer als 'negen september' geboekstaafd staan. Sinds de 'Twin Towers' door aanslagen in elkaar zakten in 2001, blijft het een Amerikaanse dag van rouw. Ondanks dàt speciale voorval, blijft deze dag om andere reden, ook gekend. Zoals bv de'coup' van Augusto Pinochet ( 1915-2006) om de macht te grijpen in Chili, met de steun van de U.S.A. De zittende president Salvator Allende (1908-1973) werd vermoord, of pleegde gedwongen of vrijwillige zelfmoord. Vandaag is er ook feest in Paleis Belvédère, de woonplaats van onze ex-vorsten Albert II en Paola. Koningin Paola, de Belgische Grace Kelly (1929-1982) genoemd, moet met een flinke ademstoot 87 kaarjes uitblazen. Om ieder kind en kleinkind een stukje gebak te geven is er al een gigantische taart nodig, want vooral de kroost van Astrid en Lorenz blijft zich maar uitbreiden. Nog een feitje : mijn trouwdag in 1971. Dat zijn de biezonderste faits divers van deze dag.
"Parcopresis". Een woord dat ik vandaag leerde met een krant te lezen. Het juiste Vlaamse woord zou "kakschroom" zijn. Om dat te begrijpen moest ik wel gans het artikel lezen. Bij al de uitleg die ik las, denk ik wel dat er veel mensen last hebben of grote schroom hebben om naar 'de grote koer' of 'grote boodschap' ergens anders dan op zijn eigen toilet te doen. Men heeft schrik dat anderen de geluidjes van de natuurlijke gang van zaken horen en ruiken en men achteraf er commentaar of lacherig over gaan doen. Ook de tijd van het wc-bezoek verschilt van persoon tot persoon. Men wil per slot van rekening ook geen 15 min langer werken omdat een toiletbezoek zoveel tijd in beslag neemt. Weeral wat bijgeleerd, maar mijn werk is in mijn huis waar alleen de hond eventueel eens zijn neus in de lucht zou steken.
Nu is het wachten op de levering van mijn bestelling: nachtlamp met klem om aan mijn hoofdsponde vast te maken, en een stekkerdoos met 4 stekkers met aparte aan/uit schakelaars. Tot morgen
Ik zal mijn dagtaak afmaken nu ik de krant gelezen heb, de spellekes opgelost heb, met de hond buiten gegaan, vuilbakken buiten gezet. Maar eerst wat dagdromen terwijl ik naar de grijze koepel boven mijn hoofd kijk. Eens voor mij uitstaren valt voor als ik op zoek ben naar de openingszin van mijn blog, terwijl ik al weet over wat te schrijven. Het is natuurlijk verleidelijk om met de weersgesteldheid te beginnen, dat is een goede kapstok om al de onderwerpen aan op te hangen. Ook nu weer is de 'weersgesteldheid' van belang. Het vliegtuig van de Vlaamse partijen blijft ook weer in de lucht hangen nadat de verschillende 'landingsprocedures' in 'zwaar weer' op niets zijn uitgedraaid. Vandaag zullen de partijen die in aanmerking komen voor een Vlaamse regering, nog maar eens een 3e maal proberen om 'Diep te dalen' en op de juiste landingsbaan terecht te komen. Ik veronderstel dat alles nog wel in de lucht zal blijven hangen tot na de gemeenteraadsverkiezingen. Dat is nog meer dan een maand!. Af en toe zal ik eens naar de lucht kijken of er geen toestel overvliegt dat aanstalten maakt om in Brussel te landen. Er zijn wel enkele laagvliegers boven Oostende/Middelkerke te spotten, want de examens voor vliegenier en technologie van de luchtvaart in Vives, Hogeschool van de Luchtvaarttechnologie, zijn bezig.
Natuurlijk juicht 'Agentschap voor Natuur en Bos', de hoeveelheid everzwijnen, wolven, vossen toe want dat is goed voor de biodiversiteit in de natuur. Dat kan natuurlijk allemaal waar zijn. Minder plezant is dat voor de mensen die op het pad van deze beesten leven en hun tuin omgeploegd wordt door de meute dieren en hun kippen zien opgepeuzeld worden. Nu zou er toch een concensus bestaan dat er op de wilde varkens mag geschoten worden met geluidsdempers ( de beesten vluchten weg bij ieder geluid) en nachtkijkers (nachtjacht).Té veel is té veel, dat moeten ook de geitenwollensokkenjongens eens kunnen erkennnen. Ieder levend wezen heeft recht van bestaan maar het leven van een mens heeft naar mijn inzicht toch voorrang op een dier. Dat de populatie van die zwijnen fors toeneemt bewijst al het aantal geschoten dieren vorig jaar: 3.300 exemplaren. Nu zijn de dieren alleen nog in de provincie Limburg een plaag en richten ze daar grote ravages aan op de maïs- en graanvelden, maar vermoedelijk breiden ze hun territorium uit als al die varkensmonden moeten gevoed worden.
Het zal vandaag 'binnenblijfweer' zijn, dat vind ik niet erg. Het is de dag dat ik de "Sissi" films 1,2,3 moet bekijken. Exact 126 jaar geleden werd, de Keizerin van Oostenrijk, Koningin van Hongarije, Elisabeth, aan het meer van Genève vermoord. Ik heb dat mens natuurlijk niet gekend maar haar geromantiseerd leven in de films van Ernst Marischka (1893-1963) sprak tot mijn verbeelding. De vertolking van "Sissi" door de mooie actrice Romy Schneider (1938-1982), deed 'een meisje van 1948' dromen. En dat wil ik deze namiddag ook doen. Tot morgen
