Zeer koude, door merg en been gaande, zuidoosten wind. Nog altijd maar 2°C, het zal een koude dag blijven. Gisteren was ik de filosofen en de zangeressen vergeten. Ik zal dat goedmaken en vooreerst de filosoof van gisteren aan het woord laten. "Vissen zien geen water, mannen zien geen patriarchaat en witte filosofen zien geen suprematie". Dat schreef de Jamaïcaanse politieke filosoof Charles W. Mills (1951-2021) over de 'witte moraalfilosofen' zoals Kant (1724-1804), Rousseau (1712-1778)...omdat ze volgens hem onvoldoende bewust waren van de structuren van de witte overheersing, racisme en kolonialisme, die hun filosofiën beïnvloedden. Vandaag is er dan het woord van een andere wijsgeer.De Duitse Hildegard von Bingen (1098-1179), een benedictijnernon, die op 8 jarige leeftijd aan de Kerk was geschonken door haar ouders. Zij was het 10e kind van het godvruchtige koppel. Zij werd later abdis van haar kloostergemeenschap en spendeerde haar tijd aan religie, filosofie, kosmologie, wetenschap, biologie, medicijnen, plantkunde, taalkunde, poëzie, compositie en muziekbeoefening. Ze had veel visioenen en noteerde die vlijtig in haar boeken. Zij was een mystica en als zodanig door de Kerk erkend. In 2012 werd zij, door Paus Benedictus XVI (1929-2022), tot 'Kerklerares' uitgeroepen. Haar wijsheid is het volgende "Elk element heeft zijn geluid", met als begeleidende tekst: "de mens moet echter wel de oren hebben om dit te horen, anders verneemt hij alleen duivelse dissonanten". Bij koud weer moet een mens toch binnenblijven, en dan vind ik het plezant, dat er iets op mijn weg komt waar ik weinig of niets van afweet en er een zoekertje van kan maken op wikipedia. Ik ben dan zoals een spons, alles opnemen er veel van vergeten, maar er blijft toch een flard in mijn brein hangen. Zowel voor gisteren en vandaag zijn de Klara muzikanten totale onbekenden voor mij. Gisteren werd Mary Halvorson voorgesteld, die verzot is op electrische gitaar, en liefhebster is van avant-garde jazz. Door een typfoutje, kwam ik bij ene Mary Holvarson (1876-1918) terecht, een overlevende van de Titanic-scheepsramp. Natuurlijk heb ik dat vrij korte levensverhaal ook gelezen. En vandaag spreekt Klara over Maria Antonia Walpurgis, keurvorstin van Saksen met als extra kwaliteiten: mecenas, componiste, operazangeres, schilderes en moeder van 9 kinderen. Ze schreef, componeerde en zong de titelrol in haar eigen opera, "Talestri", een werk en muziekstuk over een koninkrijk gerund door vrouwen. Enige jaren voordien heeft ze dat ook gedaan als regentes van haar minderjarige zoon. Dat zal haar inspiratie wel geweest zijn. Klara stelt dan wel veel muzikale vrouwen voor, maar velen totaal onbekend voor mij. Vandaag is er de herdenking van Charles Trenet (1915-2001) en dan luister ik maar liever eens naar zijn mooie lied, door velen nagezongen in allerlei talen en versies, maar nooit zo mooi als de eerste zanger van "La Mer". Tot morgen
De vriezeman is nog niet uit het land. Enfin ja, hij heeft nog tijd tot maart om uit het land te verdwijnen. Alhoewel de zon al uren aan het schijnen is, geeft de thermometer nog altijd maar 0°C weer. Bibberweer. Maar het is al iets vroeger licht en ik dus ook iets vroeger wakker want ik leef op het ritme van dag en nacht, licht en donker. Ik heb wel een wekker staan naast mijn bed, maar dat is als indicatie, zodat ik kan zien of het tijd is om op te staan en de hond buiten te laten. Het leven van mijn pensioenentijd is er een dat gebaseerd is op licht en donker en de seizoenen, en daar ben ik best gelukkig mee. Een uurwerk rond mijn pols heb ik al eeuwen geleden afgezworen en probeer aan de hand van de omgevingsgeluiden, zoals het vertrekken en aankomen van de buren, en de stand van de zon, als ze schijnt, het uur van de dag te weten. Zit ik er naast, so what?. Ik heb nog zelden een belangrijke afspraak in mijn leven en probeer volgens het ritme van de natuur te leven. Wakker als de bloemekes open gaan, en oogjes dicht als Mijnheer den Uil zijn verhaaltje heeft voorgelezen en zijn boekje sluit. Voor de Paus zijn er andere uren aangekomen. Hij is een zwaar zieke man geworden, met polymicrobiële infectie. Dat wil zeggen dat er bacteriën, virussen en schimmels in zijn lichaam rondzwerven. Het ziekenhuisbulletin geeft als positieve info dat er geen koorts mee gepaard gaat. Voor een 88 jarige man is dat toch een verdict dat niet gunstig is. Ik denk dat het afwachten is voor de katholieke wereld, hoe lang het lichaam van deze zeer godvrezende man, het gevecht tegen al dat 'micro'geweld, en de man met de zeis, kan volhouden. Velen zullen misschien, op deze geboortedag van Bernadette Soubirous (1844-1879), een kaarsje gaan aansteken in de Grot van Lourdes of de Grot Massabielle of de echte naam 'La Tute aux cochons' waar varkenshoedster Bernadette naar toe ging met haar zus en vriendinnetje. En niet te vergeten een flesje bronwater uit de Gave halen en drinken. Was het leven van Paus Franciscus maar de enige zorg in deze wereld. Overal is er onheil en zelfs het Wilde Westen bevindt zich niet meer in Amerika maar in Antwerpen en Brussel. Waar die mannen met bommen en zwaar geschut plots allemaal vandaan komen is een vraag die op ieders lippen ligt. Criminele bendes, die momenteel zich heer en meester wanen in onze hoofdstad maar ook in de grootsteden. Niets wijst er op dat hier conflicten gaande zijn tussen onze gemeenschappen onderling of dat er een taalstrijd zou woeden zoals er in het verleden gebeurde. En zelfs als dat zo zou zijn, dan voeren de Belgen een gevecht met woorden, nooit met kalasjnikovs. Dus waarom en wie is hier met oorlogsgeweld de burgers den daver op het lijf, aan het jagen? Tot morgen
Ik heb fantastisch geslapen terwijl het buiten fantastisch aan het vriezen was, tot -4°C. Nu is het buiten nog een ijsbad nemen, straks zal dat, beschut, een zonnebad zijn. Er is voorspeld dat het een ganse week zonnedagen zullen zijn en vanaf donderdag ook mildere temperaturen. Laat me hopen, want ik kijk er echt naar uit. Door die koude golf heb ik me toch nog maar wat fleece hoodies bestelt, bij de vergruisde Chinese webshop. Iedereen mag er dan wel tegen zijn, maar de prijzen in de fysieke winkels rijzen soms ook de pan uit voor de producten 'made in China, Vietnam, Korea, Laos, India...'. Omdat het einde van "Taboe" vrij vroeg op de avond was, heb ik zomaar wat rondgekeken wat er op andere zenders nog te zien was. Zitten de BV's niet in een jury van liedjeswedstrijden allerhande, of kookwedstrijden, of kwissen, dan zijn ze wel de actoren in fysieke progromma's met een groot uitslovingsgehalte. Met een modale Vlaming die programma's maken, worden geen kijkcijferkanonnen gemaakt.Al die programma's kosten een bom geld, die moeten dus renderen. Mensen die normaliter zich alleen maar verplaatsen met de auto, zijn plots allemaal de supersportiefste landgenoten geworden. Die doen tochten op de ijsvlakten van Groenland, beulen zich in het zand af onder tropische hitte van de Namibische woestijn, gaan op ontdekkingstocht naar Australië, beklimmen de hoogste berg van het Afrikaanse continent; "You name it, I'll do it". Dat is buurtje leen gespeeld van de Zweedse rockgroep 'Chips' uit de jaren '80. Al bij al ben ik gelukkig geen bekende Vlaming en hoef ik me niet af te beulen in de verzengende hitte of verkleumen bij de inspanningen op het ijs. Daarbij moet men dan ook nog de beste karaktertrek beschikken, psychologische opvang kunnen voorzien van de mede reizigers, EHBO kunnen bieden, en ten alle tijde goedgezind, vriendelijk, behulpzaam en sportief de beste zijn. In ruil krijgen ze natuurlijk wel een fantastische reis aangeboden waar normale stervelingen niet kunnen aan beginnen wegens te gecompliceerd om er te geraken en te duur van uitrusting en begeleiding. Daarna was het tijd om onder de wol te kruipen, nog wat sudoku's te doen om het blauw van de tv uit mijn ogen te bannen vooraleer ze te sluiten om naar dromenland te vertrekken. Spijtig genoeg is het moeilijk geworden om in bed nog te lezen, maar ik doe dat zoals de filosoof vandaag zegt: "zorg ervoor dat je altijd aan het lezen bent, zelfs als je fysiek niet aan het lezen bent". alzo sprak de Schotse schrijfster Ali Smith. Dat is dan een schietgebedje 'lezen', dat al wie op een katholieke school onderwijs kreeg, wel kent. Nu hebben jullie nog het zangtalent van Klara tegoed: Catherine Lamb. De componiste en altvioliste laat ik zelf haar werk omschrijven: "de interactie van toon, optellingen van vormen en schaduwen, fenomenologische uitbreidingen, de architectuur van de liminale en de lange introductievorm". Ik zou haar muziek niet beter kunnen uitleggen want ik versta er geen 'jota' van. Tot morgen
Toen ik deze morgen buiten ging werden de hond en ik getrakteerd op een krakendwitte maagdelijke wereld. Althans dat stuk van de wereld waar ik woon, de Belgische Kust. Het blijft toch altijd een mooi zicht in een witte wereld te vertoeven. Lang zal dat niet duren, want de zon schijnt al volop en zal het bovenste laagje waterkristallen rap doen smelten. Zo'n winterlandschap zien is echt een postkaartplaatje en gebeurt niet elk jaar. In ieder geval zie ik liever het groene gras met bloemekes en sprietjes dan de witte wereld van sneeuw. En dat om veiligheidsreden. Ik wil geen tuimelperte doen op een verloren liggend stuk ijs. Het is een mooie wereld voor diegene die graag op de latten staan. Maar ik begrijp het liedje van Martine Bijl (1948-2019) heel goed, "Wat zou ik op die latten doen in Tirol?", zin uit haar liedje "Hoe zou't met Rosa zijn?". In ieder geval hoor ik Martine liever zingen dan de voorgestelde zangeres van Klara, Elisabeth Shimana, die zich vooral toelegt op electro-akoestische en experimentele muziek. Zoals jullie ondertussen wel al weten is dat mijnen dada niet. In de filosofische kalender wordt er een eigenaardige quote uit Confusius (551vC- 479vC) zijn context gehaald: "In ons dorp dekken zonen hun vaders". In de betekenis dat zonen hun vader nooit zullen aangeven bij criminele misgrijpen, integendeel, zij moeten hun vaders dekken!!. Het is niet in de zin van de stier dekt de koe!!!. Voor de verandering komt het paneel van "De Rechtvaardige Rechters" weer eens ter sprake. Ditmaal een artikel van de tipgever voor de zoektocht eind vorig jaar naar het schilderij. Ze noemen het in de krant "Het Gentse monster van Loch Ness". Al de theorieën ten spijt en alle nagetrokken tips, is het nog altijd zoeken naar deze beschilderde eikenhouten plank van 1,5 m op 0,5 m. De laatste zoektocht ging uit van de woorden van de Nazi's in 1942 uitgesproken (toen was het al 8 jaar spoorloos): Die Kirche hat es. Het resultaat van deze zoektocht zijn de woorden van de speurneus: één goed ding, het is in goede staat en niet verdwenen!!!. Zeg me nu een keer, om dergelijke uitspraak te doen moet de detectieve 1) ofwel het tableau gezien hebben 2) het uit zijn duim zuigen. Nog jaren zoekplezier zal er zijn voor dit beroemde deel van het "Lam Gods" van de Gebroeders van Eyck. Zo, het is 2°C en de zon doet de sneeuw nu rap smelten. Het nooie plaatje verdwijnt letterlijk als sneeuw voor de zon. Tot morgen
Ik ben deze morgen verschillende keren, in die helse kou, buitengelopen. Niet alleen om de hond in de tuin te laten lopen of om te genieten van de ijskristallen overal aanwezig en een feeëriek uitzicht geven, wel om telkens de brievenbus te inspecteren of de krant nog niet was toegekomen. Tot 10u heb ik moeten wachten om mijn lectuur in handen te krijgen. Maar ze is toegekomen en dat is het voornaamste. De omschakeling van Bpost naar een privé-verdeler van de gazet, gebeurt met horten en stoten. Volgens mij zal het een koude kille dag blijven. Er is wel een zonnetje, maar eentje zoals een waterijsje, waterachtig en geen echte crème glace te noemen. Wat ik wil zeggen, geen zon die alles zal opwarmen. En zo zijn we weeral in de helft van de maand februari gekomen en glijden we zoetjes naar de lente. Ik denk dat iedereen er naar snakt en dat het echt eens een goede lente mag zijn, met aangename temperaturen en zonder grijs. Vandaag in Klara, the queen of soul, gospel en R&B, Aretha Franklin (19942-2018). Gekend en bekend van "I say a little prayer" en " A natural woman" maar zeer zeker ook van haar optreden tijdens de inauguratie ceremonie van Barak Obama in januari 2009 met het lied "My Country, This of Thee". Ik ga het vandaag bij deze woorden laten. Ik ga nu mijn krant lezen en de spellekes doen. De filosofie is voor morgen. Tot morgen
Hallo verliefde luitjes allemaal, een goede morgen en neem plaats op 1 tegel, om dè slow der slowen te dansen, "Du " van Peter Maffay. Ik zeg natuurlijk ook 'een goede dag' aan al diegenen die niet verliefd, verloofd of getrouwd zijn. Ondanks ik deze morgen 'brrrrrrrrr'zegde, ziet het er met de stralende zon toch een perfecte dag uit om de 'dag der geliefden' te vieren. Ik ben in ieder geval naar de kapper geweest, mijn grijze pluimen laten inkorten en in model brengen, en misschien kom ik mijn Valentijn wel tegen. De wonderen zijn de wereld niet uit, dat heeft familie-actrice Annie Geeraerts op haar 97e wel voor gezorgd.
Gisteren was er dan de betoging tegen de besparings-intenties van de nieuwbakken regering. Vooraleer verder te schrijven, geef ik aan de politieke wereld in dit land en dan vnl de beleidsmensen, het citaat dat vandaag in de kalender der filosofie staat: "het ontbreken van passende concepten houd maatschappelijke problemen in stand". Dat schreef filosoof Charles W Mills (1951-2021), een Caribisch-Amerikaans burger. Een zeer juiste kijk op de problematiek in ons land. Natuurlijk is het bekijken, en het herverdelen van de pensioenen en bepaling van de leeftijd om van dat vervangingsinkomen te kunnen genieten, toch wel een doorn in het oog van de werkende bevolking. Er werden wat korte interviews afgenomen van de protestanten en daar is me bij één interview toch iets opgevallen. Waarom staakt een vrouwelijke militair? Die mag potdorie op 56 jaar op pensioen gaan!!!. Ik weet niet of er bij het leger zo'n zware arbeid te verrichten valt, ik kan natuurlijk mis zijn. Maar op 56 jaar op rust gaan is toch wel heel vroeg om op de lauweren te rusten. Misschien kunnen die een herscholing bij de VDAB krijgen om in de scholen en ziekenhuizen enz nog heel wat nuttig werk te verrichten. Dat is maar een ideetje dat ik voelde opborrelen, om aan al die tekorten in die bedrijven een oplossing te bieden.
Eindelijk bij Klara een bekende zangeres. Een R&B legende, pop, gospelsinger Gladys Knight. Zij zong, vóór de versie van Marvin Gaye (1939-1984), "I heard it through the grapevine". Zij kreeg verschillende Grammy's onder andere voor de hierboven aangehaalde titel maar ook voor "That's what friends are for". En friends zijn er voor af en toe eens samen te luisteren naar muziek maar ook naar de verhalen; Tot morgen
Tot hiertoe heb ik nog niet veel gemerkt van de nationale stakingsdag. De krant zat in de brievenbus, ik zie de tram passeren en de poetshulp is geweest. Zo op het eerste zicht is alles bij het oude gebleven. Dat er veel ongenoegen is, mag duidelijk zijn en in alle lagen van de bevolking. Hopelijk luistert de regering eens naar het ongenoegen van de burgers en probeert ze naar de verzuchtingen van de stakers te luisteren. Iedereen heeft wel wat om te reclameren, van jong naar oud en ze hopen dat deze verse regering daar wat kan aan doen: prijzenstop om de duurte van het leven tegen te gaan, voldoende leerkrachten om de leerlingen te verzekeren van deugdelijk onderwijs, voldoende zorg voor de ouderen en de zieken, en ga zo maar door. Corona heeft niet alleen veel zieken en overlijdens gebracht, maar ook onrust op de markten allerhande. Enkelen die er financieel fors van profiteerden, die willen dat zo houden en dat blijft maar gevolgen hebben. Tot daar het economische nieuws. Waarschijnlijk 'stunt'nieuws was er met de mededeling dat de 'duolingo' mascotte, ik zal het maar 'mijnheer den uil' noemen, ter ziele is gegaan. Een vreselijk irritant tekeningske, eenmaal je had ingeschreven om een taalcursus te volgen. Iedere dag kreeg je berichten dat je de lessen moest volgen, dwingend, provocerend, meedogenloos. Ik heb het uiteindelijk gedaan gekregen dat deze 'app' me niet meer commandeerde en verdween uit mijn mailbox. Al jaar en dag doe ik iedere dag taaloefeningen van "Beter Engels, Nederlands, Frans en Duits" en die bevallen me uitstekend. Daar steek ik werkelijk ook wat van op. Ik wil wel slim zijn en worden, maar op een rustige manier en op mijn tempo en niet dat van een ander. Klara: in het orkest van Duke Ellington (1899-1974), werd de lead zangeres bijna even beroemd als de orkestleider: Ivie Anderson (1905-1949). Uiteindelijk moest ze na 11 jaar zang in het orkest, stoppen met optreden. Astma noopte haar daartoe en de ziekte was ook fataal voor deze singer. Haar stem is te horen op verschillende opnames van Duke, zoals "Stormy Weather", "I got it bad and that ain't good". Dan nog wat filosofie vandaag: "Een vrouw loopt rechtop, net als een man." Citaat van Anna Maria van Schurman (1607-1678). Gekend als de eerste Nederlandse vrouw, capabel en erudiet genoeg om in de Universiteit van Utrecht te worden ingeschreven om lessen te mogen volgen. Dat was weliswaar achter een gordijntje want haar medestudenten mochten geenszins afgeleid worden door vrouwelijke aanwezigheid. Zij was, wat men noemt, belezen met een uitgebreide kennis en een goede smaak bezittend en dat was niet van eten. Voilà, lieve lezers, dat was het voor vandaag. Tot morgen
Er zijn dagen die absoluut niet neigen naar inspiratie om te schrijven, en schrijven wil ik iedere dag doen. Dagen zonder nieuwswaarde, behalve de aankondiging van een langdurige staking van het openbaar vervoer, maar voor de rest niets van noemenswaardig belang om er dieper op in te gaan. Wel, dacht ik, dat is nú de gelegenheid om aan ChatGTP hulp te vragen. Zeker nu er in Parijs een studiedag of congres aan de gang is dat de focus legt op AI, en we meer en meer zullen te maken krijgen met dit technologisch gegeven, zowel bij dokters, scholen, arbeidsmarkt, overheid...Wel, dacht ik, ChatGTP geef me eens een andere blik op 'grijs'. Een seconde later had ik een heel essay over die 'non'kleur, die me toch met andere ogen naar het grijze weer buiten deed kijken. En ik geef het opstel van de technologiereus in mijn eigen woorden weer en in verkorte versie. "Het is een kleur die veelal voor saaiheid staat, middelmatigheid, ouderdom, melancholie. Geen kleur van subtiliteit, nuance of complexiteit. Nochtans is het een kleur die het gebied tussen de extremen, zwart en wit, vertegenwoordigt, en is het een kleur van overgang, evenwicht en reflectie. Grijs biedt rust en schreeuwt niet om aandacht zoals rood en geel, maar nodigt uit tot verdieping en beschouwing. Grijs wordt ook vaak geassocieerd met wijsheid, ervaring, kennis. Grijs wordt ook in de natuur waargenomen zoals de grijze wolken, grijze steentjes op het strand of in de groeven, het grijze vederdek van de vogels als camouflage. Ook in de mode en design is grijs een graag geziene tint en gaande van lichtgrijs naar antraciet. Het is een stijlvolle kleur die gemakkelijke met andere tinten kan gecombineerd worden. Grijs dwingt je om verder te kijken dan de oppervlakte, het vraagt geduld en open geest, want wie alleen maar zwart-wit denkt mist de rijkdom van de tussentonen. Misschien is 'grijs' wel de kleur van het leven zelf, vol nuances, vol betekenis en altijd ergens tussenin". Ik ga nog wel de quote van J.W. von Goethe (1749-1832) weergeven, maar geen commentaar meer geven: Wil je, je in je waarde verheugen, dan moet jij de wereld waarde verlenen!. Nog wat van Klara en mijn schrijftaak zit er op voor vandaag. Anne La Berge, een componiste, improvisatie musicus en fluitiste, vooral dan op de dwarsfluit. Het is andere muziek dan die van Berdien Stenberg, die de klassieke dwarsfluitmuziek populariseerde. Tot morgen
Een foutje van het KMI: verkeerde interpretatie van de weerkaarten, en bijgevolg veel sneeuwellende onderweg. Een verontschuldiging die het Koninklijke Instituut gaf is geen troost voor de duizende automobilisten die de gevaarlijk gladde wegen moesten trotseren om zonder ongelukken op hun werkplaats aan te komen. Hier heb ik gisterenavond welgeteld, 1 wit vlokje zien vallen. De rest waren harde regendruppels die naar beneden kwamen. Nu is het doodgewone regen en dus eentonig grijs boven mijn hoofd. De juiste krant stak gelukkig in de bus. Waarschijnlijk zijn er verschillende chauffeurs die de krant bezorgen en ik zit nogal in een speciaal hoekje van een straatje met 4 huizen. Enfin, ik zeur niet vandaag, ik ben content met mijn lectuur. Ik heb de begleidende brief van de verandering van bezorgende firma nog eens gelezen en heb de krant dan ook maar op mijn gsm en pc geïnstalleerd. Nochtans lees ik niet graag de gazet in het klein, zeker als ik geen geritsel van papier kan horen. Maar zoals ik nu ondervond, nood breekt soms wet. Dat is hopelijk nu voorgoed geregeld. De filosofische kalender heeft een wat andere persoon dan gewoon voorzien, dat waarschijnlijk uniek zal zijn voor dit jaar: Virginie Dispentes en haar citaat: "vrouwen zijn veroordeeld tot een onmogelijke spagaat tussen twee onverenigbare opties". Op deze 'Internationale Dag van Vrouwen in de Wetenschap', moest het wel een quote van een vrouw zijn, maar men heeft er toch een specialeke uitgekozen. Geen studies die tot de verbeelding spreken maar wel een leven dat 'werkelijk in het leven staan' kan genoemd worden: huisbediende, prostituee in massagesalons en peepshows, verkoopster, freelance rockjournaliste, recensente van pornofilms, schrijfster, filmmaker. Ze heeft zelf minstens 2 van haar boeken geregisseert. Het minste wat men kan zeggen is dat het geen doorsnee dame is en die me wel aan Xaviera Hollander doet denken met haar "Happy Hooker". Alleen al het lezen van zoveel vrouwelijke kundigheid bezorgde me een glimlach en waren de "50 shades of grey" (E.L.James) uit de hemel verdwenen en was er maar 1 tint grijs meer. Het citaat komt uit haar feministisch manifest over genderongelijkheid, stereotypen, verkrachting, porno en postitutie. Volgens Viriginie verwachten mannen twee tegenstrijdige dingen van vrouwen. Enerzijds dat ze kuis, liefelijk en onderdanig is, anderzijds dat ze sexy, sensueel en bazig is. Aan mijn mannelijke lezers de vraag: heeft ze gelijk over deze 'spagaat' dat hier 'niet bedoelt is als turnoefening maar als een positie met tegenstrijdige belangen? Dan duik ik maar weer in de muziekwerreld voorgesteld door Klara: Meredith Monk, componiste, pianiste, choreograaf. Ze is ook een vocaliste en gebruikt haar stem als muziekinstrument. Zo, genoeg voor vandaag. Tot morgen
Is er nu iets triestiger op maandagmorgen dan de verkeerde krant in de brievenbus te krijgen? Wel, dat is mij vandaag te beurt gevallen. Dat is zelfs nog erger dan een koude grijze regendag. En dan nog wel een krant waar ik geen greintje voeling mee heb. Waarschijnlijk heeft de onverlaat gedacht: er staat 'Nieuws' in de titel en een gazet is een gazet. Niets is dus minder waar dan die gedachte. Al sinds mensenheugenis komt 'Het Nieuwsblad' in de brievenbus, zelfs al bij mijn vader! Al wat ik aan nieuwsgaring ken en weet komt van die krant, de sport, de spelletjes, de strips en niet vergeten de laatste jaren 'Marec'. Het was weer alle hens aan dek om de juiste lectuur op mijn ontbijttafel te krijgen. Pas na 10u mocht ik naar een exemplaar gaan zoeken, want misschien kwam de bezorger zijn fout nog rechtzetten en me het juiste papier bezorgen. Maar daarna was het weer een uitstap voor de hond en voor de auto. Allebei mochten ze zich eens verplaatsen met mezelf als chauffeuse van het vehikel en de hond als passagier op de achterbank. Hopelijk zit morgen weer de juiste krant in de brievenbus. Vele nieuwigheden waren er trouwens niet te bespeuren in de krant, eigenlijk was het nieuws van 2 dagen oud en dat was niets bijzonders. Tenzij men de uitval van Jambon (ik wil altijd hesp zeggen) als nieuwswaarde wil aannemen. De boosheid op zijn gezicht omwille van een blaadje papier dat boven tafel kwam te liggen en eigenlijk in de bovenste schuif van een pupitre had moeten blijven liggen. In alle toonaarden werd het geschrevene ontkent. Bart was van slag en Jan moest de hete kolen uit het vuur halen. Voor de rest was er nog niet té veel opschudding tussen de regeringspartijen. Over naar Klara. De muzikale klassieke zender zou in zijn kalender alleen de vrouwelijke musici in the picture plaatsen, dus zomaar eventjes 365 vrouwelijke muzikale genieën voorstellen. Dat doen ze ook, zelfs als ze daarvoor een hofpianiste van onder het stof moeten halen, die aan het hof van onze eerste koningin haar muzikaal vermaakte: Guilhelmine Sabatier (1819-1869). Zij speelde pianorecitals voor Koningin Marie Louise (1812-1850). Voor de rest is er geen enkele opname van haar beschikbaar. Enkele partituren zouden opgenomen geweest zijn in het tijdschrift "La Belgique Musicale", een weekblad dat bestond van 1841-1859 en daarna opgeslorpt werd 'Le Guide Musical' dat ook geen al te lang leven beschoren was. Bij de wijsbegeerte, oftewel, de begeerte om wijs te zijn, vinden we vandaag een citaat van Gottfried Leibniz(1646-1716). Men noemt hem soms de laatste van de 'universele' geleerden. Hij hield zich werkelijk met alles bezig, filosofie, wiskunde, natuurkunde, waterbouw, architectuur, theologie en voor de rest over alles wat 'logie' als laatste woorddeel kreeg. Hij pleitte voor het samenvoegen en een combinatie van Oosterse en Westerse vaardigheden. Vandaar dit citaat: "Laten we onze verworvenheden samenvoegen en licht aan licht ontsteken". Tot morgen
Het is het feest van Sinte Appolonia († 249), patrones van de de tandartsen en tandtechnici en voor wie men een kaarsje gaat branden als men tandpijn heeft. Dat zou best wel eens kunnen zijn want in mijn brievenbus stak het weer vol zoete baksels van mijn buurvrouw. Ik ben altijd blij als ze bezoek heeft want dan schiet er voor mij altijd een zoete kruimel over, te vinden in een doosje in de brievenbus. Dit keer dan nog eens samen met de 'Zondagskrant'. Ben ik geen verwent meisje van 1948? Er is ook een spreuk op deze dag: 't is voor de oogst byzonder goed, als't op Sinte Appolonia waaien doet!!. Dat is niet het geval, wel zeike de nat, maar windstil. Ik denk bij die spreuken wel altijd 'ik ga die bevindingen van vroeger eens controleren', maar ik vergeet dat zo rap als ik het gedacht heb dwz, straks. Gisteren was de televisie-avond niks waard. Tout le beau monde van showbizz-land was op het appèl bij de uitreiking van de "Kastaars". En maar prijzen die werden uitgereikt, veelal aan mensen en programma's waar ik nooit heb naar gekeken. Simpel gezegd, alle programma's die onderbroken worden door reklame bekijk ik niet, ik neem ze ook niet op. Uiteindelijk is er dan één programma dat een prijs kreeg en ik kende: Chantal 2. Ik luister ook niet naar podcasts, want dan moet je microfoontjes in je oren steken en ik wil mijn oren niet belasten met gezever en wedervaren van bekend Vlaanderen. Gisteren heb ik dus eigenlijk naar niks gekeken en veel opgenomen om later eens te bekijken, zoals "Calender Girls", dat ik nog altijd een steengoed film vind. maar vandaag is vandaag, en jullie hebben op zondag een beetje spiritueel voedsel nodig en niet alleen suiker. Aan het woord is de Japanse zenleraar, Dõgen Zenji (1200-1253): "De wijze maakt bergen en rivieren tot zijn lichaam" of "bergen houden van bergen en bergen houden van wijzen". Hij bedoelt hiermee, dat natuur en de mens elkaar kunnen versterken. De wijze mens ziet natuurlijk in dat hij zonder de natuur niet op zichzelf kan bestaan, maar dat alles, mens en natuur onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Ik mag niet oneerbiedig zijn bij dit citaat, maar het is een waarheid als een koe. En wat moet ik weer over Klara vertellen? In the picture staat deze keer een IJslandse componiste. Om een of andere reden klinkt haar naam niet onbekend in mijn oren, maar ik zou niet weten waar ik de onuitspreekbare naam van de muzikante ken: Anna Þorvaltsdótttir. De 'Þ' wordt ook wel als 'ph' geschreven. Om het simpel te houden vandaag, luister ik maar naar Gérard Lenorman, die verjaart vandaag en viert zijn 80e verjaardag. Ik zal naar 2 liedjes luisteren. Het inspirerende "Si j'étais Président" maar zeker en vast "La ballade des gens heureux". Tot morgen
Ik heb mijn tijd zitten verdoen met....wachten op een krant die niet kwam. Tot 10u kan ze in de brievenbus vallen en nadien mocht ik pas de toegestuurde vouchez voor vandaag gebruiken. Ik had geen goesting om te voet mijn weekendkrant te gaan ophalen, omdat ik de hond dan moet laten buitenstaan. Dàt omdat er snoepgoed verkocht wordt, de hond er passeert en er eventueel aan zou kunnen ruiken. Het zijn straffere regels dan in gelijk welke andere winkel of restaurant. Omdat ik hem weer niet alleen wilde laten, besliste ik een toertje met de auto te doen, met hem als passagier. Hij is verzot op een ritje met de auto en ik gunde hem dat ook. Ik wilde per slot van rekening ook nog eens mijn zesde versnelling gebruiken. Een ommetje om de krant te gaan halen, was toch wel 40km. Ik mag me wel eens een uitspatting met de auto permiteren, want vorig jaar heb ik amper 1000km gereden, omgerekend is dat iets meer dan een volle bak benzine. Maar van een krant gelezen te hebben of een spelleke gedaan, is nog geen sprake geweest. Dus begin ik maar aan mijn tekst om jullie wat weekend lectuur te bezorgen. Zonder weerbericht kan je tegenwoordig niks meer beginnen en na wat ijzige regen is er nu toch een waterzonnetje aan het komen. De noordoostenwind is geluwd en het is al bij al niet slecht. Goed weer voor de veldrijders die naar Middelkerke afzakken om de laatste manche van de 'superprestige' te rijden in de Noordzeecross. Ik ga niet kijken, nochtans is het hier niet ver vandaan. Maar dan had ik tickets moeten aankopen en daar zag ik een beetje tegenop. Door het veranderde parkeerbeleid sinds een paar jaar is mijn straat enkel nog voor bewonersparkeren. Daardoor is het bij de evenementen in deze kuststad, rustig geworden in de straat: geen toeterende auto's meer, geen boze automobilisten meer. De rust is er en blijft er nu het ganse jaar door.
De tweedaagse filosofische bedenking is voor morgen. Nu alleen wat muziek van Klara, die wederom niet ken en nu ook niet ga beluisteren want er zijn geen recente opnames van deze componiste, Amy Woodforde-Finden (1860-1919). Haar belangrijkste werk, "Four Indian Love Lyrics", omschrijft ze zelf als 'het overbruggen van culturen met muziek en woorden. Voor de rest ziet het er een saaie zaterdag uit, maar dat kan natuurlijk nog veranderen, het is nog maar kort na de noen. Tot morgen
Na de check up van de hond, daarna van mezelf was het nu de beurt om de auto die te laten nakijken door een verplicht neutrale organisatie: de autokeuring. Maar goed dat ik daarvoor eens de autostrade moest oprijden, want ik was al vergeten dat mijn auto zes versnellingen + een neutrale stand voor stationair draaien en een achteruit had. Na enkele km besefte ik pas dat er een nr 6 was en een versnelling hoger kon rijden. Dat is maar bijkomend nieuws natuurlijk. Het grote nieuws was dat de regering, na meer dan 40 uren debateren, de kamerleden hun goedkeuring gaven aan de beleidsnota. Ja Meneer Bartje, nu heb je te luisteren naar de volkvertegenwoordigers die niet op Hertoginnedal of de Militaire School aanwezig waren. Die willen allemaal hun zegje doen om hun achterban te laten merken dat ze toch bij de pinken zijn, de teksten van het beleid goed hadden gelezen, en op hun opmerkingen een serieus antwoord wilden hebben van de Eerste Ministers en alle andere Ministers. En die belangrijke beleidsmensen maar klagen en zagen dat dergelijke debatten niet meer van deze tijd zijn enz. Deze excellenties vergeten maar eventjes dat ze zich zelve schuldig maakten aan maandenlange palavers zowel in de week, in't weekend en dag en nacht. Dus de parlementsleden wilden eindelijk ook de puntjes op de 'ï' zetten vooraleer hun goedkeuring te geven aan een tekst waar ze zo lang van in het ongewisse waren gebleven. Eind goed al goed, iedereen kan terug met een gerust gemoed in zijn eigen bed gaan slapen en een ontspannen weekend tegemoet gaan. Daarna is het alle hens aan dek om de kalasjnikov-oorlog in Brussel een halt toe te roepen. Dat zal niet van een leien dakje lopen met al die zwaar bewapende mannen, maar die moeten wel uit ons straatbeeld verdwijnen, evenals al die criminele drugbendes. The war on drugs, moet niet uitgevochten worden door de rivaliserende bendes, maar door politie en andere gezagsdragers die hen uit het straatbeeld moeten verwijderen en achter muren en tralies zetten. Voilà, tijd voor een streepje muziek van Klara, met Diamanda Galás, een Amerikaanse, pianiste muzikante, schrijfster, filosofe met Griekse roots. Een zangeres met dikwijls negatieve inhoud van haar liedjes. Wel een enorme presence en een stembereik dat net zoals Freddie Mercury, 4 octaven aankan. De filosoof vandaag is een schrijver en redacteur uit Amerika, Dave Eggers (geen familie van Sien). Een heel bizar citaat uit zijn boek "The Every" in het Nederlands verschenen als "Het Alles": "Alles wat God bood-antwoorden, helderheid, wonderen, babynamen- doet het internet beter". En voor Ani, zolang ik echt verliefd ben op woorden en zinnen, kan ik er op mijn blog niet toe komen iets anders dan tekst te zetten. Ik heb natuurlijk wel mijn zoetigheid meegebracht en die ga ik nu oppeuzelen en er een lekker jatteke koffie bij drinken. Tot morgen
Een doodnormale donderdag in het winterseizoen. Door het kille en grijze weer is er ook gevaar dat er deze periode een winterdipje kan ontstaan. De zomerreservers van de vitamines zijn bijna opgebruikt, bezoekers komen niet meer af want alle nieuwjaarswensen zijn uitgedeeld, en voor het volksfeest van carnaval is het nog wat te vroeg. Die kleine depressiekes zoals in het weerbeeld, komen ook bij de mensen op bezoek. De kunst is dan zich ertegen te wapenen en dat is bij iedereen wel verschillend. Als ik werkelijk in een depri-bui zit, kan ik tranen met tuiten gieten en heb ontzettend veel verdriet en compassie met mezelf. Waarom, geen idee, maar jezelf zo eens beklagen over al de miserie van de wereld die passeert, kan soms best een opluchting zijn. Dat mag natuurlijk niet te lang duren en dat beëindig ik dan met naar de bakker een paar lekkere taartjes te gaan halen. Zoet is natuurlijk altijd 'confortfood' of vettigheid zoals een bickyburger verorberen, help ook. Het belangrijkste daarbij is dat ik dan 'buiten' moet gaan, de wind voel die alle dwaze en onnozele gedachten wegwaait en de golven van de zee die alles meeneemt naar onbekende oorden en te verdwijnen uit mijn gemoed. Spijtig dat er voor de weerdepressies zo geen toveroplossingen zijn, dat die gewoon moeten verdwijnen, al het hun belieft, en een stap opzij te zetten voor een hogedrukgebied. We leven hier met 4 seizoenen, met ieder zijn eigenheid en als mens kunnen we daar niet veel tegen inbrengen., en alleen maar zeggen, 'amen', 'het zij zo'. Ik kijk dan maar uit naar een nieuw seizoen van het vrouwenepos: The Kardashians. Zes vrouwen, die zonder mannelijke inbreng het tot miljardair geschopt hebben met hun snoetje, toetje, lijf en leden en daarbij een enorm zakelijk instinct hebben. Je kan tegen die lichaamscultuur zijn die ze etaleren, maar het zijn verdomd goeie zakenvrouwen, daarvoor alleen verdienen ze toch al een woord in mijn blog. Het zijn influencers ten top, die heel hun leven met het internet delen. Van het WWW was er voor Rebecca Clarke (1886-1979) violiste, altvioliste, componiste nog geen sprake. In de kalender stelt men "Piano trio I mederato ma appassionato" voor. Haar werken zijn na haar overlijden wel op CD opgenomen. En op naar de filosofische gedachte van de dag. Die komt van Louis-Ferdinand Céline (1894-1961), arts en schrijver. Zijn belangrijkste roman was "De reis naar het einde van de nacht" waar volgende zin is gechreven: "de waarheid van deze wereld, dat is de dood". Een lugubere maar ware gedachte. Voilà, ik ga mijn slechte gedachten laten wegwaaien, de bickyburger en taartjes zijn voor morgen. Tot morgen
Het zag er in eerste instantie een triestige dag uit met mist en nevel, maar de zonnestralen zijn al straf genoeg om dat waterige in de lucht te verdrijven. Spijtig was het natuurlijk gisterenavond door de bewolking die er was, dat ik geen maan noch planeten heb kunnen waarnemen. Misschien dat er deze avond een wolkenloze hemel is, die al die lichtjes in de duisternis zichtbaar laat schijnen. Met de nodige strubbelingen is de Arizona-regering van start gegaan, maar de eensgezindheid is nog ver te zoeken en al wat verkeerd loopt de eerste uren is 'op z'n Trumps' te wijten aan de beslissingen van de vorige legislatuur. Calimero is nog niet direct verdwenen uit de rangen van de leiders, want die hebben de waarheid in pacht, zoals we al zo dikwijls gehoord hebben. In ieder geval heeft De Wever Franse les gevolgd, en hopelijk de andere Vlaamse ministers ook, want ze moeten verstaanbaar zijn voor alle Belgen, waar de tweede taal Frans zou moeten zijn en waar de derde taal, Duits, gemakshalve over het hoofd gezien wordt. Tja, zoveel polyglotten zitten er nu ook niet in deze regering. Ik denk dat sommigen nog liever de Engelse taal zouden invoeren als officiële landstaal om het verstaanbaar voor iedereen te houden. Niets kan me nog verbazen in dit land als zelfs de rijkste ondernemers, net zoals in de USA Elon Musk, zich gaan bemoeien met de regeerakkoorden, als die niet naar hun zin zijn. Op alle zenders was weer ons Markske te zien en te horen, zogenaamd als spreekbuis voor de belangrijkste, rijkste en Engelsprekende ondernemers van ons land. En daar moeten de ministers naar luisteren!. Niet naar het geweeklaag van het voetvolk dat alleen maar belangrijk is om de kas van de elite te spijzen alsook van de partijen. Hun toelage gaat niet verminderd worden. Het zou al te spijtig zijn moesten die wat minder inkomsten hebben om brieven, mails, tweets, reklame, hun goed betaalde personeel enz de wereld in te sturen. Enfin, de filosofie zegt waar het over gaat bij monde van psychiater en filosoof, William James (18442-1910). Een citaat uit zijn boek "Pragmatism": "Gewoonlijk nemen we een nieuw feit tot ons in een voorgekookte vorm, als we dit zo mogen zeggen; we zien het als een nieuw ingrediënt in een oud recept voor stamppot." Ik zal maar rap overschakelen op een Deense saxofoniste, die ik van haar noch pluim ken: Lotte Anker. Na piano en fluit begint ze zich toe te leggen op de saxofoon. Bij haar œuvre, dat voorgesteld wordt kan men van alles voorstellen: "Magic Carpet". De sax is een instrument dat ik niet zo graag hoor al is het een Belg die er voor zorgde dat dit instrument een leven kreeg: Adolphe Sax (1814-1894).
Mijn vriend is aan zijn therapie bezig, die moet er voor zorgen dat hij rap weer richting het 'zeetje' kan komen. Tot morgen
Ik heb nog nooit zó rap de frontpagina van mijn krant omgeslagen als vandaag!. Zoveel mannelijke schoonheid heb ik bij mijn ontbijt niet nodig. Op het eerste zicht allemaal zwarte kostuums. Een foto over de breedte van de krant met allemaal mannen in donkere kledij, behalve de Premier. Hier en daar een klein vleugje wit en een ondefiniere kleur, tussen al dat zwart. Met een vergrootglas zie ik dan de beteuterde gezichtjes van de 4 vrouwen die tot het clubje zijn toegelaten. Ik hoop dat ze hun mannetje kunnen staan tussen al dat testerongeweld. Niet voor niks mag men de vrouwenbeweging niet stop zetten. Zelfs in de 21e eeuw is er in het Westen nog veel werk aan de winkel om als vrouw evenveel aanzien te krijgen als de mannelijke helft van de bevolking. De bovenste foto was van Mr Orange met een verdwenen bles (haartransplantatie?). De eerste week in zijn Oval Office is hij voornamelijk te zien met een blad papier en een vulpen om al zijn decreten te bevestigen met zijn naam. 'Make America Great Again' is zijn motto en daar zingt hij het liedje van de 'Carpenters' bij. "Made in America" moet voortaan overal baas zijn en op de rest zal grote invoertaksen geheven worden. Natuurlijk vergeet Donald dat de geviseerde landen hetzelfde kunnen doen met zijn producten en de invoer stopzetten of de invoertaksen verhogen. Een handelsoorlog is op til.
Weer iemand met electronische muziek, en zoals jullie ondertussen al weten heb ik daar geen kaas van gegeten. Daphne Oram (1925-2003) heeft haar naam gegeven aan 'Oramics', een techniek om muziek te componeren en te maken met tapemachines. Electronische muziek is niks voor mij. Ik heb liever de ouwerwetse muziek van Cornelis Vreeswijk (1937-1987) die ik op de naamdag van de H. Veronica, zijn gelijknamig lied eens zal beluisteren. Bij de filosofie kom ik bij een naam die ik tijdens mijn buitenschoolse uren Frans leerde kennen door het boek te lezen "Madame Bovary", schrijver is Gustave Flaubert (1821-1880). Uit zjn andere boek "Langs Velden en Oevers" komt het citaat van 4 februari: "Alleen mensen, die denken tot beroep hebben, stopppen hun hersenen vol met hartstochten uit voorbije tijdperken; brave lieden hebben genoeg aan de hunne, zij maken de geschiedenis- en wij, wij lezen die". Ik heb gezegd, gelezen, gedacht en geschreven voor vandaag. Nu wat huishoudelijke binnenwerkjes doen want het is toch een beetje guur buiten en de zon is er al helemaal niet te bespeuren. Tot morgen
Blasius, Ansgar, Hadelijn, Berlindus, Laurentius, allemaal heiligen die ik een schietgebedje stuur als dank voor deze nieuwe regering en als hoop dat ze lang mag blijven duren. De kogel is eindelijk door de kerk en waarom deze formatie zo lang moest duren, daar heeft iedereen het raden naar. Natuurlijk moest den Bart een hele ommezwaai maken van flamingant naar belgicist en dat is, blijkbaar en niet verwonderlijk, niet in 1-2-3 gebeurt. Laat me zeggen dat zijn gezond verstand zegevierde en heeft ingezien dat Vlaanderen als land geen lang leven beschoren zou zijn om op eigen houtje de economische en maatschappelijke crisissen aan te kunnen en op te lossen. Nu laat hij ook duidelijk merken dat de Vlaamse regering samengesteld uit tweederangs politici en die dan voornamelijk uit vrouwen bestaat. Niemand maakt de overstap naar de federale regering, waarschijnlijk allemaal te licht bevonden politiekers. Tegen het zwaardere werk op nationaal vlak is er van 'vrouw' uit zijn partij weinig te merken. Een Gentse politica mag in zijn kielzog lopen in de Wetstraat met het stempel Asiel, Migratie, Integratie en Grootstedenbeleid voornamelijk om de Gentse bestuursploeg een hak te zetten. Veertien ministers met een macho gehalte en 3 vrouwen om het enigszins een zachter imago te geven. Door deze lange formatie-opdracht hebben de Koning en onze Eerste Minister elkaar reeds zeer goed leren kennen en hebben waarschijnlijk geleerd, elkaar te appreciëren. Voor de NVA moet er nog wat gebeuren want na 20 jaar partijvoorzitterschap van De Wever moet er ook een nieuwe leider gekozen worden en een burgemeester aangesteld worden. Heel wat verschuivingen in de Nieuwe Vlaamse Alliantie. Maar de voornaamste haantjes van die partij hebben hun postje al in handen. Onze Koning zal waarschijnlijk wat vakantie kunnen nemen op zijn eiland "Île d'Yeu" zo mooi bezongen door Kris De Bruyne (1950-2021).
Arlie Russell Hochschild, heeft zich gebogen over de menselijke emotie die aan de grondslag kan liggen van morele overtuigingen en sociale leven. Uit één van haar boeken volgende alinea: "Zou er zoiets bestaan als verlangensdeskundige, iemand die we kunnen inhuren om uit te zoeken wat we willen? Is dat de absurdistische rand van de markgrens?". Natuurlijk hebben jullie nog Klara tegoed, Nathalie Loriers, weer een jazzzangeres en jazzpianiste en dar heb ik weinig kaas van gegeten. Dat muziekgenre ligt me absoluut niet. Zo, na een gezonde nachtrust, ga ik nu een gezond zonnebad nemen. Natuurlijk niet in bikini, maar goed ingeduffeld, want 3°C is toch een beetje té koud om schaars gekleed van de zon te genieten. Tot morgen
Dag schatjes allemaal, verwarm jullie maar gerust aan elkaar, want het is een heuse vriesnacht geweest. De pannenkoeken van O.L.Vrouw Lichtmis alleen zullen niet voldoende zijn om het warm te krijgen maar zullen wel smaken. Althans, voor degenen die zijn panneke bovenhaalt, wat bloem, vanillesuiker, melk en eieren samenklutst en in wat boter het deeg bakt. Ik heb er geen zin in, het zal voor een andere keer zijn. En met dat stralend blauwe weer zijn er veel wandelaars op pad. Zeker de senioren waarvan er velen een caddy met bankje erop hebben, in plaats van een wandelstok. Soms zijn ze ook met een poussette of charette op schok, niet voor hun kleinkinderen te transporteren, maar hun viervoeter groot of klein. Ik denk dan, 'ocharme die beestjes' maar misschien is het uit voorzorg om als jagger niet omver getrokken te worden door een speelse hond en pardoes op de stenen te belanden. Mijn beestje ligt zolang ik aan het typen ben mooi aan mijn voeten uit te rusten van zijn balspel. Gisterenavond heb ik een stuk van Eurosong bekeken en ik vond het een schelle en lawaaierige boel. 'Red Sebastian' zal ons land vertegenwoordigen in Bazel/Zwitserland met "Strobe Lights", wat een flikkerlicht van een zaklamp is en best irriterend kan zijn. Ik vind het geen hoogvlieger en denk niet dat het zal winnen al hoop ik dat ik verkeerd ben. Was het de beste van de 8 kandidaten? Er kon me eigenlijk geen enkele bekoren al was Lenn wel een knappe gast met the good looks van de familie Neefs maar niet de stem. De andere uitkomst van 'veel noten op hun zang' is er ook gekomen vooraleer de koning 'stop it' riep naar Bart. Nu is het nog evnetjes wachten op de namen van de excellenties. Welke verrassingen zullen er nu nog komen? Dat zal geen 200 dagen duren. Dat Bart, toch premier gaat worden en geen burgemeesterschap verkiest, is verbazend. Temeer omdat zijn vervangster, de echtgenote van de kamervoorzitter, zwanger is en het dus maar een paar maanden kan waarnemen. Weeral uitkijken naar de verrassing die daar zal uitvloeien in Antwerpen. Vandaag geen filosofische gezegdes, in het weekend is er maar één gedachte voor de twee dagen en die is gisteren al aan bod gekomen. Klara heeft het over Amber Meulenijzer, een jonge geluidskunstenares, onbekend voor mij, maar zeker gekend in de Limburgse gemeente Pelt. Tot morgen
Het stond in de sterren geschreven, en het waren er veel deze ijskoude nacht, dat de mannen vóór middernacht een akkoord zouden bereiken. Ze moesten zorgen dat ze aan zet bleven want de koning had een ultimatum gesteld: een overeenkomst moet er zijn voor februari begint. En voor de onderhandelaars moest alles in kannen en kruiken zijn vóór de deathline van het ter perse gaan van de kranten, verstreek. Om 22u ten laatste, moest er dus naar de koning gegaan worden. Arizona is geboren en wapperde de kleurrijke vlag boven de Koninklijke Militaire School en naast te tricolore op het Koninklijke paleis. Zo kon het geboortekaartje nog in de weekendkrant komen. Anders zou de aankondiging van dit heugelijke feit moeten wachten tot de dinsdagkranten verschenen. Dat kon Bartje, Connor en George-Louis zichzelf niet aandoen. Nu is het nog even wachten wie al die ministerposten zullen bekleden. Hoeveel dagen hebben deze mannen nu gepalaverd? Meer dan 200!!!. Dan zeggen ze van de vrouwen dat het babbelkousen en kletswijven zijn. Ge maakt mij niet wijs dat die daar gans de tijd hebben gesproken over hun meningsverschillen en hoe die op te lossen. Ik denk dat er af en toe een spelletje kleurenwies, mens-erge-je-niet, stratego, schaken en monopoly op het appèl waren, want je kan toch geen uren en nachten bezig zijn met een formatie-opdracht en aan één stuk door debatteren. Na één uur ben ik al moe van te praten en die mannen doen dat uren aan een stuk. Afijn, het is voorbij en we kunnen ons de volgende uren verheugen in nieuwe ministers.
Klara stelt een Britse folksinger voor: June Tabor, een autodidact voor het zingen van volksmuziek. Meer kan ik er niet over zeggen. Mijn muziekgeschiedenis is tot hiertoe een pover beestje, ik heb er weinig kennis van, zeker wat de vrouwelijke componisten en muzikanten betreft. De filosofie is weer geldig voor 2 dagen en is dit keer geschreven door de Duits-Zuid koreaanse schrijver en filosoof Byung Chul Han: "Contemplatie is herhaling". Dat kan enigszins kloppen want contemplatie is verwant aan meditatie, het nadenken en bespiegelen van verleden en heden en eventueel een overpeinzing van de toekomst. Einde van de blog van één februari. Het is té mooi weer om te blijven binnen zitten. Tot morgen
Er was gisterenavond geen enkel programma dat me aan de buis kon kluisteren, zelfs "De Rugzak" begon me de keel uit te hangen. Het is altijd hetzelfde met al die durf-alls die overal naar toe trekken om toch maar reisdocu's te maken die de mensen tot het uiterste drijven en de kleine kantjes van iedere deelnemer tonen en op pelicule vast te leggen. Ze hebben wel een gemeenschappelijk scheldwoord om hun frustratie, kwaadheid, irritatie, plezier of verbazing te benoemen: fuck, fuck, fuck en dat tot in de 20e graad. Of ze nu aan de noordpool vertoeven, of in de woestijn, of in de Australian bush, er zijn de gemeenschappelijke vloeken bij pijn, heimwee, verdriet. Was er vroeger het 'godvermiljaardenondeju' dan zijn na zovele jaren de koperen en papieren spreuken van 'hier vloekt men niet, god ziet u' vervangen, door zoals bijna alles, het Engelse 'fuck'. Geen zin wordt er meer gesproken zonder dat dàt woord er ingelast is. Eerlijk gezegd, ik ben er allergisch aan geworden, ik heb er alleen het bijkomende eczeem nog niet van gekregen. Maar 's avonds wil ik toch altijd die tv aanzetten, gewoon om wat kleur te zien in de duisternis en een stem te horen. Ik zet wel onder alle Vlaamse,Nederlandse en Engelse programma's teletekst, zodat het lawaai van de stemmen niet overdonderend is in de stilte van mijn huis. Vandaag zou het dan de ultieme datum zijn dat er een nieuwe regering tevoorschijn komt. Althans dat zou Bartje aan de Koning moeten gaan zeggen. Was het niet zo voor te wenen, ik zou plezier hebben van het theater dat opgevoerd wordt door ene Connor. Volgens mij is dat zijn wraakaktie voor het leed dat hem is aangedaan om als ongecontrolleerde zatterik door het stof van de partij en de Wetstraat te moeten gaan. De mooie jongen laat zich echt van zijn kleine kantje zien en wil tegen de grote broer optornen door dwars te zitten op alle voorstellen die er gedaan worden. Wat is onze stem van juni 2024 in dat rancuneuze vertoon nog waard? Voor Bart is burgemeester zijn belangrijker dan federaal premier zijn en dat laat hij duidelijk blijken. Ik denk ook wel dat zijn grote droom van een Vlaamse land, stilletjes overtroefd wordt door de werkelijkheid, dat we hoeveel ministers we ook hebben, op wereldschaal niks te betekenen hebben. Misschien luistert hij vandaag ook eens naar "As tears go by" van Marianne Faithfull (1946-2025) of nog beter naar "The Ballad of Lucy Jordan". De zangeres met de doorleefde rauwe stem van roken en drinken. Enfin, de wijsbegeerte roept me: "om zijn reputatie te behouden moet elke wetenschapper zeggen dat hij een hekel heeft aan metafysica": schreef Alfred Whithead, een Brits Amerikaans filosoof, natuur- en wiskundige. Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Evenals aan de pianiste, jazzzangeres componiste Cecile McLorin Salvant. Nu ga ik nog een beetje van de zon genieten. Tot morgen
