Ik heb mijn tijd zitten verdoen met....wachten op een krant die niet kwam. Tot 10u kan ze in de brievenbus vallen en nadien mocht ik pas de toegestuurde vouchez voor vandaag gebruiken. Ik had geen goesting om te voet mijn weekendkrant te gaan ophalen, omdat ik de hond dan moet laten buitenstaan. Dàt omdat er snoepgoed verkocht wordt, de hond er passeert en er eventueel aan zou kunnen ruiken. Het zijn straffere regels dan in gelijk welke andere winkel of restaurant. Omdat ik hem weer niet alleen wilde laten, besliste ik een toertje met de auto te doen, met hem als passagier. Hij is verzot op een ritje met de auto en ik gunde hem dat ook. Ik wilde per slot van rekening ook nog eens mijn zesde versnelling gebruiken. Een ommetje om de krant te gaan halen, was toch wel 40km. Ik mag me wel eens een uitspatting met de auto permiteren, want vorig jaar heb ik amper 1000km gereden, omgerekend is dat iets meer dan een volle bak benzine. Maar van een krant gelezen te hebben of een spelleke gedaan, is nog geen sprake geweest. Dus begin ik maar aan mijn tekst om jullie wat weekend lectuur te bezorgen. Zonder weerbericht kan je tegenwoordig niks meer beginnen en na wat ijzige regen is er nu toch een waterzonnetje aan het komen. De noordoostenwind is geluwd en het is al bij al niet slecht. Goed weer voor de veldrijders die naar Middelkerke afzakken om de laatste manche van de 'superprestige' te rijden in de Noordzeecross. Ik ga niet kijken, nochtans is het hier niet ver vandaan. Maar dan had ik tickets moeten aankopen en daar zag ik een beetje tegenop. Door het veranderde parkeerbeleid sinds een paar jaar is mijn straat enkel nog voor bewonersparkeren. Daardoor is het bij de evenementen in deze kuststad, rustig geworden in de straat: geen toeterende auto's meer, geen boze automobilisten meer. De rust is er en blijft er nu het ganse jaar door.
De tweedaagse filosofische bedenking is voor morgen. Nu alleen wat muziek van Klara, die wederom niet ken en nu ook niet ga beluisteren want er zijn geen recente opnames van deze componiste, Amy Woodforde-Finden (1860-1919). Haar belangrijkste werk, "Four Indian Love Lyrics", omschrijft ze zelf als 'het overbruggen van culturen met muziek en woorden. Voor de rest ziet het er een saaie zaterdag uit, maar dat kan natuurlijk nog veranderen, het is nog maar kort na de noen. Tot morgen
Na de check up van de hond, daarna van mezelf was het nu de beurt om de auto die te laten nakijken door een verplicht neutrale organisatie: de autokeuring. Maar goed dat ik daarvoor eens de autostrade moest oprijden, want ik was al vergeten dat mijn auto zes versnellingen + een neutrale stand voor stationair draaien en een achteruit had. Na enkele km besefte ik pas dat er een nr 6 was en een versnelling hoger kon rijden. Dat is maar bijkomend nieuws natuurlijk. Het grote nieuws was dat de regering, na meer dan 40 uren debateren, de kamerleden hun goedkeuring gaven aan de beleidsnota. Ja Meneer Bartje, nu heb je te luisteren naar de volkvertegenwoordigers die niet op Hertoginnedal of de Militaire School aanwezig waren. Die willen allemaal hun zegje doen om hun achterban te laten merken dat ze toch bij de pinken zijn, de teksten van het beleid goed hadden gelezen, en op hun opmerkingen een serieus antwoord wilden hebben van de Eerste Ministers en alle andere Ministers. En die belangrijke beleidsmensen maar klagen en zagen dat dergelijke debatten niet meer van deze tijd zijn enz. Deze excellenties vergeten maar eventjes dat ze zich zelve schuldig maakten aan maandenlange palavers zowel in de week, in't weekend en dag en nacht. Dus de parlementsleden wilden eindelijk ook de puntjes op de 'ï' zetten vooraleer hun goedkeuring te geven aan een tekst waar ze zo lang van in het ongewisse waren gebleven. Eind goed al goed, iedereen kan terug met een gerust gemoed in zijn eigen bed gaan slapen en een ontspannen weekend tegemoet gaan. Daarna is het alle hens aan dek om de kalasjnikov-oorlog in Brussel een halt toe te roepen. Dat zal niet van een leien dakje lopen met al die zwaar bewapende mannen, maar die moeten wel uit ons straatbeeld verdwijnen, evenals al die criminele drugbendes. The war on drugs, moet niet uitgevochten worden door de rivaliserende bendes, maar door politie en andere gezagsdragers die hen uit het straatbeeld moeten verwijderen en achter muren en tralies zetten. Voilà, tijd voor een streepje muziek van Klara, met Diamanda Galás, een Amerikaanse, pianiste muzikante, schrijfster, filosofe met Griekse roots. Een zangeres met dikwijls negatieve inhoud van haar liedjes. Wel een enorme presence en een stembereik dat net zoals Freddie Mercury, 4 octaven aankan. De filosoof vandaag is een schrijver en redacteur uit Amerika, Dave Eggers (geen familie van Sien). Een heel bizar citaat uit zijn boek "The Every" in het Nederlands verschenen als "Het Alles": "Alles wat God bood-antwoorden, helderheid, wonderen, babynamen- doet het internet beter". En voor Ani, zolang ik echt verliefd ben op woorden en zinnen, kan ik er op mijn blog niet toe komen iets anders dan tekst te zetten. Ik heb natuurlijk wel mijn zoetigheid meegebracht en die ga ik nu oppeuzelen en er een lekker jatteke koffie bij drinken. Tot morgen
Een doodnormale donderdag in het winterseizoen. Door het kille en grijze weer is er ook gevaar dat er deze periode een winterdipje kan ontstaan. De zomerreservers van de vitamines zijn bijna opgebruikt, bezoekers komen niet meer af want alle nieuwjaarswensen zijn uitgedeeld, en voor het volksfeest van carnaval is het nog wat te vroeg. Die kleine depressiekes zoals in het weerbeeld, komen ook bij de mensen op bezoek. De kunst is dan zich ertegen te wapenen en dat is bij iedereen wel verschillend. Als ik werkelijk in een depri-bui zit, kan ik tranen met tuiten gieten en heb ontzettend veel verdriet en compassie met mezelf. Waarom, geen idee, maar jezelf zo eens beklagen over al de miserie van de wereld die passeert, kan soms best een opluchting zijn. Dat mag natuurlijk niet te lang duren en dat beëindig ik dan met naar de bakker een paar lekkere taartjes te gaan halen. Zoet is natuurlijk altijd 'confortfood' of vettigheid zoals een bickyburger verorberen, help ook. Het belangrijkste daarbij is dat ik dan 'buiten' moet gaan, de wind voel die alle dwaze en onnozele gedachten wegwaait en de golven van de zee die alles meeneemt naar onbekende oorden en te verdwijnen uit mijn gemoed. Spijtig dat er voor de weerdepressies zo geen toveroplossingen zijn, dat die gewoon moeten verdwijnen, al het hun belieft, en een stap opzij te zetten voor een hogedrukgebied. We leven hier met 4 seizoenen, met ieder zijn eigenheid en als mens kunnen we daar niet veel tegen inbrengen., en alleen maar zeggen, 'amen', 'het zij zo'. Ik kijk dan maar uit naar een nieuw seizoen van het vrouwenepos: The Kardashians. Zes vrouwen, die zonder mannelijke inbreng het tot miljardair geschopt hebben met hun snoetje, toetje, lijf en leden en daarbij een enorm zakelijk instinct hebben. Je kan tegen die lichaamscultuur zijn die ze etaleren, maar het zijn verdomd goeie zakenvrouwen, daarvoor alleen verdienen ze toch al een woord in mijn blog. Het zijn influencers ten top, die heel hun leven met het internet delen. Van het WWW was er voor Rebecca Clarke (1886-1979) violiste, altvioliste, componiste nog geen sprake. In de kalender stelt men "Piano trio I mederato ma appassionato" voor. Haar werken zijn na haar overlijden wel op CD opgenomen. En op naar de filosofische gedachte van de dag. Die komt van Louis-Ferdinand Céline (1894-1961), arts en schrijver. Zijn belangrijkste roman was "De reis naar het einde van de nacht" waar volgende zin is gechreven: "de waarheid van deze wereld, dat is de dood". Een lugubere maar ware gedachte. Voilà, ik ga mijn slechte gedachten laten wegwaaien, de bickyburger en taartjes zijn voor morgen. Tot morgen
Het zag er in eerste instantie een triestige dag uit met mist en nevel, maar de zonnestralen zijn al straf genoeg om dat waterige in de lucht te verdrijven. Spijtig was het natuurlijk gisterenavond door de bewolking die er was, dat ik geen maan noch planeten heb kunnen waarnemen. Misschien dat er deze avond een wolkenloze hemel is, die al die lichtjes in de duisternis zichtbaar laat schijnen. Met de nodige strubbelingen is de Arizona-regering van start gegaan, maar de eensgezindheid is nog ver te zoeken en al wat verkeerd loopt de eerste uren is 'op z'n Trumps' te wijten aan de beslissingen van de vorige legislatuur. Calimero is nog niet direct verdwenen uit de rangen van de leiders, want die hebben de waarheid in pacht, zoals we al zo dikwijls gehoord hebben. In ieder geval heeft De Wever Franse les gevolgd, en hopelijk de andere Vlaamse ministers ook, want ze moeten verstaanbaar zijn voor alle Belgen, waar de tweede taal Frans zou moeten zijn en waar de derde taal, Duits, gemakshalve over het hoofd gezien wordt. Tja, zoveel polyglotten zitten er nu ook niet in deze regering. Ik denk dat sommigen nog liever de Engelse taal zouden invoeren als officiële landstaal om het verstaanbaar voor iedereen te houden. Niets kan me nog verbazen in dit land als zelfs de rijkste ondernemers, net zoals in de USA Elon Musk, zich gaan bemoeien met de regeerakkoorden, als die niet naar hun zin zijn. Op alle zenders was weer ons Markske te zien en te horen, zogenaamd als spreekbuis voor de belangrijkste, rijkste en Engelsprekende ondernemers van ons land. En daar moeten de ministers naar luisteren!. Niet naar het geweeklaag van het voetvolk dat alleen maar belangrijk is om de kas van de elite te spijzen alsook van de partijen. Hun toelage gaat niet verminderd worden. Het zou al te spijtig zijn moesten die wat minder inkomsten hebben om brieven, mails, tweets, reklame, hun goed betaalde personeel enz de wereld in te sturen. Enfin, de filosofie zegt waar het over gaat bij monde van psychiater en filosoof, William James (18442-1910). Een citaat uit zijn boek "Pragmatism": "Gewoonlijk nemen we een nieuw feit tot ons in een voorgekookte vorm, als we dit zo mogen zeggen; we zien het als een nieuw ingrediënt in een oud recept voor stamppot." Ik zal maar rap overschakelen op een Deense saxofoniste, die ik van haar noch pluim ken: Lotte Anker. Na piano en fluit begint ze zich toe te leggen op de saxofoon. Bij haar œuvre, dat voorgesteld wordt kan men van alles voorstellen: "Magic Carpet". De sax is een instrument dat ik niet zo graag hoor al is het een Belg die er voor zorgde dat dit instrument een leven kreeg: Adolphe Sax (1814-1894).
Mijn vriend is aan zijn therapie bezig, die moet er voor zorgen dat hij rap weer richting het 'zeetje' kan komen. Tot morgen
Ik heb nog nooit zó rap de frontpagina van mijn krant omgeslagen als vandaag!. Zoveel mannelijke schoonheid heb ik bij mijn ontbijt niet nodig. Op het eerste zicht allemaal zwarte kostuums. Een foto over de breedte van de krant met allemaal mannen in donkere kledij, behalve de Premier. Hier en daar een klein vleugje wit en een ondefiniere kleur, tussen al dat zwart. Met een vergrootglas zie ik dan de beteuterde gezichtjes van de 4 vrouwen die tot het clubje zijn toegelaten. Ik hoop dat ze hun mannetje kunnen staan tussen al dat testerongeweld. Niet voor niks mag men de vrouwenbeweging niet stop zetten. Zelfs in de 21e eeuw is er in het Westen nog veel werk aan de winkel om als vrouw evenveel aanzien te krijgen als de mannelijke helft van de bevolking. De bovenste foto was van Mr Orange met een verdwenen bles (haartransplantatie?). De eerste week in zijn Oval Office is hij voornamelijk te zien met een blad papier en een vulpen om al zijn decreten te bevestigen met zijn naam. 'Make America Great Again' is zijn motto en daar zingt hij het liedje van de 'Carpenters' bij. "Made in America" moet voortaan overal baas zijn en op de rest zal grote invoertaksen geheven worden. Natuurlijk vergeet Donald dat de geviseerde landen hetzelfde kunnen doen met zijn producten en de invoer stopzetten of de invoertaksen verhogen. Een handelsoorlog is op til.
Weer iemand met electronische muziek, en zoals jullie ondertussen al weten heb ik daar geen kaas van gegeten. Daphne Oram (1925-2003) heeft haar naam gegeven aan 'Oramics', een techniek om muziek te componeren en te maken met tapemachines. Electronische muziek is niks voor mij. Ik heb liever de ouwerwetse muziek van Cornelis Vreeswijk (1937-1987) die ik op de naamdag van de H. Veronica, zijn gelijknamig lied eens zal beluisteren. Bij de filosofie kom ik bij een naam die ik tijdens mijn buitenschoolse uren Frans leerde kennen door het boek te lezen "Madame Bovary", schrijver is Gustave Flaubert (1821-1880). Uit zjn andere boek "Langs Velden en Oevers" komt het citaat van 4 februari: "Alleen mensen, die denken tot beroep hebben, stopppen hun hersenen vol met hartstochten uit voorbije tijdperken; brave lieden hebben genoeg aan de hunne, zij maken de geschiedenis- en wij, wij lezen die". Ik heb gezegd, gelezen, gedacht en geschreven voor vandaag. Nu wat huishoudelijke binnenwerkjes doen want het is toch een beetje guur buiten en de zon is er al helemaal niet te bespeuren. Tot morgen
Blasius, Ansgar, Hadelijn, Berlindus, Laurentius, allemaal heiligen die ik een schietgebedje stuur als dank voor deze nieuwe regering en als hoop dat ze lang mag blijven duren. De kogel is eindelijk door de kerk en waarom deze formatie zo lang moest duren, daar heeft iedereen het raden naar. Natuurlijk moest den Bart een hele ommezwaai maken van flamingant naar belgicist en dat is, blijkbaar en niet verwonderlijk, niet in 1-2-3 gebeurt. Laat me zeggen dat zijn gezond verstand zegevierde en heeft ingezien dat Vlaanderen als land geen lang leven beschoren zou zijn om op eigen houtje de economische en maatschappelijke crisissen aan te kunnen en op te lossen. Nu laat hij ook duidelijk merken dat de Vlaamse regering samengesteld uit tweederangs politici en die dan voornamelijk uit vrouwen bestaat. Niemand maakt de overstap naar de federale regering, waarschijnlijk allemaal te licht bevonden politiekers. Tegen het zwaardere werk op nationaal vlak is er van 'vrouw' uit zijn partij weinig te merken. Een Gentse politica mag in zijn kielzog lopen in de Wetstraat met het stempel Asiel, Migratie, Integratie en Grootstedenbeleid voornamelijk om de Gentse bestuursploeg een hak te zetten. Veertien ministers met een macho gehalte en 3 vrouwen om het enigszins een zachter imago te geven. Door deze lange formatie-opdracht hebben de Koning en onze Eerste Minister elkaar reeds zeer goed leren kennen en hebben waarschijnlijk geleerd, elkaar te appreciëren. Voor de NVA moet er nog wat gebeuren want na 20 jaar partijvoorzitterschap van De Wever moet er ook een nieuwe leider gekozen worden en een burgemeester aangesteld worden. Heel wat verschuivingen in de Nieuwe Vlaamse Alliantie. Maar de voornaamste haantjes van die partij hebben hun postje al in handen. Onze Koning zal waarschijnlijk wat vakantie kunnen nemen op zijn eiland "Île d'Yeu" zo mooi bezongen door Kris De Bruyne (1950-2021).
Arlie Russell Hochschild, heeft zich gebogen over de menselijke emotie die aan de grondslag kan liggen van morele overtuigingen en sociale leven. Uit één van haar boeken volgende alinea: "Zou er zoiets bestaan als verlangensdeskundige, iemand die we kunnen inhuren om uit te zoeken wat we willen? Is dat de absurdistische rand van de markgrens?". Natuurlijk hebben jullie nog Klara tegoed, Nathalie Loriers, weer een jazzzangeres en jazzpianiste en dar heb ik weinig kaas van gegeten. Dat muziekgenre ligt me absoluut niet. Zo, na een gezonde nachtrust, ga ik nu een gezond zonnebad nemen. Natuurlijk niet in bikini, maar goed ingeduffeld, want 3°C is toch een beetje té koud om schaars gekleed van de zon te genieten. Tot morgen
Dag schatjes allemaal, verwarm jullie maar gerust aan elkaar, want het is een heuse vriesnacht geweest. De pannenkoeken van O.L.Vrouw Lichtmis alleen zullen niet voldoende zijn om het warm te krijgen maar zullen wel smaken. Althans, voor degenen die zijn panneke bovenhaalt, wat bloem, vanillesuiker, melk en eieren samenklutst en in wat boter het deeg bakt. Ik heb er geen zin in, het zal voor een andere keer zijn. En met dat stralend blauwe weer zijn er veel wandelaars op pad. Zeker de senioren waarvan er velen een caddy met bankje erop hebben, in plaats van een wandelstok. Soms zijn ze ook met een poussette of charette op schok, niet voor hun kleinkinderen te transporteren, maar hun viervoeter groot of klein. Ik denk dan, 'ocharme die beestjes' maar misschien is het uit voorzorg om als jagger niet omver getrokken te worden door een speelse hond en pardoes op de stenen te belanden. Mijn beestje ligt zolang ik aan het typen ben mooi aan mijn voeten uit te rusten van zijn balspel. Gisterenavond heb ik een stuk van Eurosong bekeken en ik vond het een schelle en lawaaierige boel. 'Red Sebastian' zal ons land vertegenwoordigen in Bazel/Zwitserland met "Strobe Lights", wat een flikkerlicht van een zaklamp is en best irriterend kan zijn. Ik vind het geen hoogvlieger en denk niet dat het zal winnen al hoop ik dat ik verkeerd ben. Was het de beste van de 8 kandidaten? Er kon me eigenlijk geen enkele bekoren al was Lenn wel een knappe gast met the good looks van de familie Neefs maar niet de stem. De andere uitkomst van 'veel noten op hun zang' is er ook gekomen vooraleer de koning 'stop it' riep naar Bart. Nu is het nog evnetjes wachten op de namen van de excellenties. Welke verrassingen zullen er nu nog komen? Dat zal geen 200 dagen duren. Dat Bart, toch premier gaat worden en geen burgemeesterschap verkiest, is verbazend. Temeer omdat zijn vervangster, de echtgenote van de kamervoorzitter, zwanger is en het dus maar een paar maanden kan waarnemen. Weeral uitkijken naar de verrassing die daar zal uitvloeien in Antwerpen. Vandaag geen filosofische gezegdes, in het weekend is er maar één gedachte voor de twee dagen en die is gisteren al aan bod gekomen. Klara heeft het over Amber Meulenijzer, een jonge geluidskunstenares, onbekend voor mij, maar zeker gekend in de Limburgse gemeente Pelt. Tot morgen
Het stond in de sterren geschreven, en het waren er veel deze ijskoude nacht, dat de mannen vóór middernacht een akkoord zouden bereiken. Ze moesten zorgen dat ze aan zet bleven want de koning had een ultimatum gesteld: een overeenkomst moet er zijn voor februari begint. En voor de onderhandelaars moest alles in kannen en kruiken zijn vóór de deathline van het ter perse gaan van de kranten, verstreek. Om 22u ten laatste, moest er dus naar de koning gegaan worden. Arizona is geboren en wapperde de kleurrijke vlag boven de Koninklijke Militaire School en naast te tricolore op het Koninklijke paleis. Zo kon het geboortekaartje nog in de weekendkrant komen. Anders zou de aankondiging van dit heugelijke feit moeten wachten tot de dinsdagkranten verschenen. Dat kon Bartje, Connor en George-Louis zichzelf niet aandoen. Nu is het nog even wachten wie al die ministerposten zullen bekleden. Hoeveel dagen hebben deze mannen nu gepalaverd? Meer dan 200!!!. Dan zeggen ze van de vrouwen dat het babbelkousen en kletswijven zijn. Ge maakt mij niet wijs dat die daar gans de tijd hebben gesproken over hun meningsverschillen en hoe die op te lossen. Ik denk dat er af en toe een spelletje kleurenwies, mens-erge-je-niet, stratego, schaken en monopoly op het appèl waren, want je kan toch geen uren en nachten bezig zijn met een formatie-opdracht en aan één stuk door debatteren. Na één uur ben ik al moe van te praten en die mannen doen dat uren aan een stuk. Afijn, het is voorbij en we kunnen ons de volgende uren verheugen in nieuwe ministers.
Klara stelt een Britse folksinger voor: June Tabor, een autodidact voor het zingen van volksmuziek. Meer kan ik er niet over zeggen. Mijn muziekgeschiedenis is tot hiertoe een pover beestje, ik heb er weinig kennis van, zeker wat de vrouwelijke componisten en muzikanten betreft. De filosofie is weer geldig voor 2 dagen en is dit keer geschreven door de Duits-Zuid koreaanse schrijver en filosoof Byung Chul Han: "Contemplatie is herhaling". Dat kan enigszins kloppen want contemplatie is verwant aan meditatie, het nadenken en bespiegelen van verleden en heden en eventueel een overpeinzing van de toekomst. Einde van de blog van één februari. Het is té mooi weer om te blijven binnen zitten. Tot morgen
Er was gisterenavond geen enkel programma dat me aan de buis kon kluisteren, zelfs "De Rugzak" begon me de keel uit te hangen. Het is altijd hetzelfde met al die durf-alls die overal naar toe trekken om toch maar reisdocu's te maken die de mensen tot het uiterste drijven en de kleine kantjes van iedere deelnemer tonen en op pelicule vast te leggen. Ze hebben wel een gemeenschappelijk scheldwoord om hun frustratie, kwaadheid, irritatie, plezier of verbazing te benoemen: fuck, fuck, fuck en dat tot in de 20e graad. Of ze nu aan de noordpool vertoeven, of in de woestijn, of in de Australian bush, er zijn de gemeenschappelijke vloeken bij pijn, heimwee, verdriet. Was er vroeger het 'godvermiljaardenondeju' dan zijn na zovele jaren de koperen en papieren spreuken van 'hier vloekt men niet, god ziet u' vervangen, door zoals bijna alles, het Engelse 'fuck'. Geen zin wordt er meer gesproken zonder dat dàt woord er ingelast is. Eerlijk gezegd, ik ben er allergisch aan geworden, ik heb er alleen het bijkomende eczeem nog niet van gekregen. Maar 's avonds wil ik toch altijd die tv aanzetten, gewoon om wat kleur te zien in de duisternis en een stem te horen. Ik zet wel onder alle Vlaamse,Nederlandse en Engelse programma's teletekst, zodat het lawaai van de stemmen niet overdonderend is in de stilte van mijn huis. Vandaag zou het dan de ultieme datum zijn dat er een nieuwe regering tevoorschijn komt. Althans dat zou Bartje aan de Koning moeten gaan zeggen. Was het niet zo voor te wenen, ik zou plezier hebben van het theater dat opgevoerd wordt door ene Connor. Volgens mij is dat zijn wraakaktie voor het leed dat hem is aangedaan om als ongecontrolleerde zatterik door het stof van de partij en de Wetstraat te moeten gaan. De mooie jongen laat zich echt van zijn kleine kantje zien en wil tegen de grote broer optornen door dwars te zitten op alle voorstellen die er gedaan worden. Wat is onze stem van juni 2024 in dat rancuneuze vertoon nog waard? Voor Bart is burgemeester zijn belangrijker dan federaal premier zijn en dat laat hij duidelijk blijken. Ik denk ook wel dat zijn grote droom van een Vlaamse land, stilletjes overtroefd wordt door de werkelijkheid, dat we hoeveel ministers we ook hebben, op wereldschaal niks te betekenen hebben. Misschien luistert hij vandaag ook eens naar "As tears go by" van Marianne Faithfull (1946-2025) of nog beter naar "The Ballad of Lucy Jordan". De zangeres met de doorleefde rauwe stem van roken en drinken. Enfin, de wijsbegeerte roept me: "om zijn reputatie te behouden moet elke wetenschapper zeggen dat hij een hekel heeft aan metafysica": schreef Alfred Whithead, een Brits Amerikaans filosoof, natuur- en wiskundige. Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Evenals aan de pianiste, jazzzangeres componiste Cecile McLorin Salvant. Nu ga ik nog een beetje van de zon genieten. Tot morgen
"Rainy Days", bezongen door 'V' alias van de Zuid-Koreaanse zanger Kim Tae-hyung en bezorgt door Ivo. Het kan niet natter worden en gelukkig zou die waterdrager deze middag al gepasseerd zijn. Gisteren is dan ook de loodgieter geweest om het lekkende toilet te repareren, maar hij moet het wisselstuk bestellen en tot volgende week zal er dus een blijvende lekkage zijn in mijn wc-pot. Zo is dat nu eenmaal als het kraantjeswater té veel kalk bevat; alles verstopt op den duur. Dat Trump als een daadkrachtige president wil overkomen is geen nieuwigheid. De vorige keer was er de eerste week van zijn ambtsperiode ook de ondertekening van allerlei presidentiële besluiten. Vele werden door de vertegenwoordigers van het volk en de rechters teruggefloten, maar dat gebeurde in stilte terwijl zijn besluiten met telelenzen de wereld werden ingestuurd. Zo wil hij zich doen voorkomen, dat hij een man van zijn woord is en het logge bestel van de fedrale administratie van de overheid wil afslanken. Naar het voorbeeld van Elon Musk, die ook zijn medewerkers per mail de keuze gaf om zelf op te stappen en 3 maanden uitbetaald te krijgen of ontslagen te worden, doet Donald een voorstel aan 2 miljoen federale ambtenaren om een ander werk te zoeken en uitbetaald te worden tot september. Als er geld is natuurlijk. Aan alle beslissingen en besluiten voel je dat de arbeiders of beter gezegd, de vakbonden nooit een gesprekspartner voor zijn Republikeins beleid zullen worden en dat de gewone arbeiders een speelbal zijn van de CEO's van grote bedrijven en dat niemand hen verdedigd of het voor hen opneemt. Genoeg gezeverd over de 'blonde bles'. Hier zitten we nog altijd te wachten, 7 maanden na de verkiezing, op een nieuwe regering. Op luchtbedjes tussenin wat uitrusten tijdens de nachtelijke gesprekken in de Koninklijke Militaire School, heeft niks uitgehaald. Ik ben tegen het twee partijen stelsel in een land, maar dat heeft wel een voordeel dat er geen maanden moet gepalaverd worden over een regeringssamenstelling. De winnaar, zelfs met 0,1 %,heeft het hoge woord en diens wil is wet. Ik zal maar vlug eens kijken naar de muzieklijst van Klara, want muziek brengt vrolijkheid en blijheid. Dat zou tenminste moeten zijn met Séverine Ballon, componiste en celliste. Het zijn voornamelijk improvisaties en daar hou ik niet zo van. Over naar de filosofie, waar men de Vlaamse Patricia de Martelaere (1957-2009) citeert:"Leren sterven is als leren zwemmen". Hoe om te gaan met de eindigheid van ons bestaan? Ik ga er vandaag niet over nadenken, de dag huilt al meer dan genoeg zonder dat er mijn tranen nog moeten bijkomen in dit tranendal. Tja, hetelfde lot is voor iedereen beschoren, willen of niet en in de dood zijn we allemaal gelijk. Ik ga op zoek naar iets vrolijkers, maar ik zal toch effekens moeten zoeken. Ik wil deze donderdag niet als zuurpruim doorkomen. Het zal een zoet mergpijpke worden. Tot morgen
Deze morgen zat ik te wachten op de krant, die later dan voorzien toch is toegekomen. Nu zit ik in eerste instantie te wachten op de loodgieter, die beloofde vandaag te komen. Deze namiddag is het dan Ivo die langskomt. Er komt veel mooi bezoek aanwaaien de laatste tijd. Eerst was het Éowyn, dan Heminia en nu zou Ivo vanaf de Golf van Biskaye naar hier komen en ons van nattigheid en wind voorzien. Aangezien de Golf ongeveer 800 km van hier verwijderd is, zal het toch nog een paar uur duren vooraleer ik me aan de takken van de bomen moet vasthouden. Hetgeen er in de herfst niet was, de najaarsstormen, komt in putteke winter op ons af. Je kan gerust zeggen dat alle weerfenomen toch een stuk goedheid in zich dragen om de mensen ten dienste te staan; regen geeft drinkbaar water, wind geeft energie en beide zijn voor een mensenleven allernoodzakelijkst.
Gisterenavond ben ik superblij, overgelukkig en met een big smile in mijn bed gestapt: ik had een compliment gekregen!. Dat heeft me toch eens aan het denken gezet wat het woord 'vriendschap' voor mij inhoud. Sinds ik hier woon heeft dat toch een andere invulling gekregen. Velen die ik vroeger snel 'vrienden' zou genoemd hebben, zou ik nu omschrijven als 'goede kennissen'. Daar is niks mis mee natuurlijk, daar wordt ook van alles van het leven mee gedeeld. Maar ik heb, sinds ik een aangespoelde ben, de mensen op een andere manier kunnen bekijken. Ik word hier geaccepteerd omwille van 'mezelf', ik behoef geen franjes meer te dragen, of een andere hoed op te zetten naargelang het gezelschap. Ik heb een buitenleven en binnenleven kunnen creëren dat mijn werkelijke 'ik' kan weergeven. En als er dan mensen zijn die dat zonder meer appreciëren en accepteren is dat de mooiste gift van het leven. Moet ik daar zo oud voor geworden zijn om echte en echt gemeende vriendschap te krijgen waar geen eis aan vasthangt of wederdienst? Ik kan nu zeggen, lang of korte duur, ik heb 'het' gekend evenals ik ook eens 'echte' liefde heb gekend.
En nu tot de orde van iedere dag. De filosofie van het leven, per dag weergegeven door echte 'denkers'. "Geen waarheid schijnt mij evidenter dan dat beesten net zo goed begiftigd zijn met denken en rede als de mensen". Dat schreef David Hume (1711-1776), een Schots, atheïstisch filosoof en historicus ten tijde van de Verlichting. Hij is ook te vinden in het lijstje van beroemde 'laatste woorden': "ik sta in vlammen". Er wordt gezegd dat zijn wanhoop op zijn sterfbed een afschuwelijk tafereel gaf om het aan te zien. Dan hebben jullie nog de Klara muzikante van de dag tegoed en dat is Marianna von Martines (1744-1812). Zij was één van de belangrijkste vrouwelijke componisten, klavenciniste, zangeres, vertaalster en muziekpedagoge tijdens de Mozartperiode in Wenen. Haar voorgestelde werk is: "Sonata di cembalo in a-dur". Het beluisteren, zal afhangen of ik het op Spotify kan vinden. Tot morgen
Herminia is nogal kalm boven ons land. Wel wat wind, maar ik noch mijn hondje worden omver geblazen. Wel hier en daar een drupje, maar geen grote hoeveelheden. Zo'n 'drupje' doet me denken aan de 'jonge klare' of een geneverke dat ingeschonken werd in piepkleine glaasjes en bij een bezoekje, vooral ingeschonken werd bij de volwassenen die hun kindjes vergezelden om 'nieuwjaarke zoete' te zingen en/of de brieven te lezen bij meters en peters. Lang vervlogen tijden. Ik vraag me zelfs af, of er nog jenever verkocht wordt buiten de kerstmarkten. Daar staan er dan allerlei soorten op de toonbank, zoals de populaire citroenjenever. De krant is terug op tijd in de bievenbus gekomen, de overgang van de ene bezorger naar de andere zal vlot verlopen. Daar las ik dan weer over die eigenaardige verdwijning van een vrouw. Een moeder van 3 kinderen, die blijkbaar nooit door iemand gemist werd en al 14 jaar zomaar van de radar kon verdwijnen zonder een spoor na te laten. Toch wel zéér eigenaardig te noemen. Wat is er voor mij dan persoonlijk nog een eigenaardigheid te noemen? Ik ben geen cola-drinker maar haal altijd de 20cl blikjes in huis voor als de kleinkinderen komen. Van dat pakketje met 8 schieten er nog 2 over, met de verontrustende inhoud, als ik het productienummer op de onderkant zie staan. Nu moet ik die naar de winkel brengen en dan? Gaan ze me 2 blikjes terug bezorgen? Ik zal ze maar gaan binnenbrengen, ik moet nu ook weer niet de onnozele hals uithangen en ze hier in mijn pompbak leeggieten als ik er wat voor in de plaats kan krijgen. Onze drank en onze voeding is toch verre van koosjer te noemen als zelfs de synthetische vanille, in vanille-ijs en andere producten waar 'vanille' wordt vermeld, van de petroleum komen. Was het vroeger beter? Geen idee, waarschijnlijk niet want we worden groter en leven langer. De Klara kalender zegt me dat ik Berlinde Deman moet leren kennen en beluisteren al is het maar omdat ze niet alledaagse instrumenten bespeelt zoals de 'tuba' en het 'serpent'. Dat laatste instrument is me totaal onbekend want dat is voor mij een ander woord voor 'slang'. Maar blijkbaar is het een zeer oud blaasinstrument en al beschreven in 1590. Het wordt beschreven als de zwaarste variant van de 'baszink' en ook van de 'tenorzink'. Ik zal wel eens luisteren naar haar "Cecil's Dance". Dan is er nog de filosofische gedachte van de dag, ditmaal geschreven door Alan Watts (1915-1973): "Proberen het brein te plezieren is als proberen met je oren te drinken". Bijna onmogelijk dus. Hij heeft een belangrijke bijdrage geleverd om de Oosterse godsdiensten en filosofieën kenbaar te maken in het Westen en een beetje te populariseren. Tot morgen
27 januari is de dag voor de herdenking van de gruwelen van de Holocaust. Nooit vergeten wat is geweest. Blijven herdenken en aantonen welk leed dat we elkaar aandeden en aandoen, blijft nodig. Ook nu weer zijn er velen die onder de last van geweld, oorlog en onderdrukking moeten leven.. Alle groten der aarde zullen zich eens naar Auschwitz Birkenau begeven, om deze 80e verjaardag van de bevrijding van dit concentratiekamp te herdenken. Veel speeches, veel bloemenkransen, minuten van stiltes en ondertussen woeden de oorlogen erger dan ooit, op onze planeet.
Deze 5e week van het nieuwe jaar kondigt zich welgemutst aan, 8°C, droog, met veel zon en wat wind. En bovenal, de reorganisatie van de krantenbedeling is vandaag goed verlopen. Op hetzelfde tijdstip als anders, zat mijn onontbeerlijke dagelijkse lectuur in de brievenbus. Ik mag misschien niet té luid roepen op deze eerste dag, maar de nieuwe bedeling kondigt zich prima aan. Een heugelijker verjaardag is dat 269 jaar geleden, ene Wolfgang Amadeus Mozart(1756-1791) geboren werd in Salzburg, Oostenrijk. Ondanks wat schilderijen die hem afbeelden, is het heel goed mogelijk dat er géén één een correcte weergave is van zijn persoontje. Bij leven werd hij niet afgebeeld en na zijn overlijden werd zijn dodenmasker gebroken. De schilderijen zijn op instructie van zijn zus gemaakt met als belangrijkste gegevens en haar latere goedkeuring: kleine gestalte, bleke huid, bolle ogen, platte oorschelpen. Volgens zijn huisarts Closset zou hij overleden zijn aan 'hitziges Frieselfiever' ofwel 'gierstkoorts' een ziekte met veel koorts en zweten. Een belangrijk werk van hem, leerde ik kennen door de Vlaamse schrijfster Maria de Lannoy (1890-1968). Zij schreef de roman "Kleine Nachtmuziek". Als puber verslindde ik het boek. Nadien luisterde ik veel naar die muziek van Amadeus, die als persoon zo levendig werd voorgesteld in een film van Miloš Forman (1932-2018) in 1984. Er is niet alleen de muziek waarom Mozart zo dikwijls op ons lippen ligt. Vooral de bonbons 'Mozartkugln' zijn waard om opgegeten te worden: pistachenoten, marsepein, daaromheen een mengeling van noga, hazelnoot, amandelen, groene pistache en dat alles overgoten met chocolade en in zilver-blauwe verpakking gedraaid. Dat is het originele recept van banketbakker Paul Fürst in 1890 om de 100e sterfdag van Mozart te herdenken. De imitaties zijn verpakt in rood-goudenpapiertjes en noemen 'Echte Salzburger Mozartkugln' fabriek Mirabell of 'Echte Reber Mozart-Kugln' van fabriek Reber. Eén van die fabrieken heeft onder groot protest, de fabriek in Salzburg gesloten wegens té dure productie en is naar Tsjechië of ander vroeger Oostblokland verhuisd. Eigenlijk lijkt de Ferrero Rocher er een beetje op. Volà, dat is mijn lekkernij van de dag. Ik zal kort zijn over mijn kalenders, voor Klara is dat Jeanne Lee (1939-2000), een jazzzangeres. De filosofische regel komt van Rosa Luxemburg (1871-1919) ; "Uw orde is op zand gebouwd". Haar laatste woorden wil ik jullie niet onthouden: " de revolutie zal zich morgen reeds met luide galm verheffen en tot uw schrik onder bazuinengeschal verkondigen: ik was, ik ben en ik zal zijn". Tot morgen
Na een weldoende rust tijdens een vriesnacht ben ik paraat om hopelijk een zonnige zondag te beleven. Ik moet voor niks buiten, en als de zon schijnt en niet op haar lauweren gaat rusten, kan ik er op mijn bank van genieten. Ik heb wel een goed ontbijt gehad, maar eentje dat ook wat ergernis naar boven bracht. Een chocopot leegmaken!. Niet alleen chocopotten ergeren me, maar ook allerlei confituur- en pastabokalen. Mijn vader stond erop dat we de potten tot de laatste gram leegmaakten en op de boterham smeerden omdat hij ook betaald had voor hetgeen er aan het glas en karton kleefde. Vooraleer een nieuwe pot te beginnen moest de ouwe pot zo goed als choco- of confituurvrij zijn. Dat zijn gezegdes van mijn vader zaliger die telkens naar boven komen als ik aan het laatste deel van een broodbeleg kom. vandaar dat ik liever een reep chocola nuttig dan een lekkernij voor de boterham uit een pot te schrapen. En ik moet mijn hoop op een zonnige zondag ondertussen herzien. Hieruit mag je rustig concluderen dat mijn blog niet altijd met één pennetrek geschreven is. Een berichtje van de buren doet me naar buiten stormen om "De Zondag" uit de brievenbus te halen. Meteen voel ik ook de kilte, van 3°C en de koude wind van Herminia die op komst is. 'Weg' rustig buiten zitten, maar ik zal het binnen wel goed hebben deze namiddag want er is me een zelfgemaakt taartje beloofd. Enfin, het is nog altijd winter en ik mag er niet van klagen. Niet té veel snotvallingen of hoestjes gehad, weinig migraine-aanvallen, kortom, niks speciaals, geen uitersten. Dat is altijd het beste in een mensenleven. Tijd voor Klara, die me mededeelt dat het al 26 januari is en een 34 jarige Poolse globetrotter voorsteld: Hania Rani. Haar muziek is niet onder één noemer te vatten, vanwege de invloeden die ze overal te wereld oppikte en verwerkte in haar composities. De filosofisce quote van gisteren en vandaag komt van een zeer bekende schrijver, filosoof, pedagoog, musicus Jean-Jacques Rousseau (1712-1778). Vooral bekend van zijn briefromans "Julie ou La nouvelle Héloise" en "Émile ou De l'Éducation". In dat laatste boek beschrijft hij de ideale opvoeding, in de natuur, weg van de verderfelijke maatschappij. Dat is zijn idee voor de opvoeding van de jongens tot man, die lijnrecht staat tegenover die voor de meisjes tot vrouw. Want de vrouw heeft geen wil, is passief, zwak en het is voldoende "dat ze weinig weerstand bied". Dat heeft er wel toe geleid dat 'verkrachting binnen het huwelijk' pas méér dan 200jaar later, strafbaar werd. Dat gezegd en geschreven zijnde begrijpt men het citaat van vandaag: "op grond van dat principe kunnen we concluderen dat de vrouw speciaal geschapen is om de man te behagen". Vandaar ook de noodzaak van de vrouwenbeweging, bescherming van alle meisjes en vrouwen en dat begon bij de suffragettes rond 1900 en die strijd voor vrouwenrechten is nog altijd bezig. Tot morgen
Ik slaap goed en heb moeite om uit mijn bed te geraken. Maar dan is het ineens alle hens aan dek want de hond moet buiten. Laat me zeggen dat ik dan al moe ben van op te staan. Mijn dag is dan een paar uur ingekort en eigenlijk vind ik dat niet plezant. Toch zal ik nooit mijn wekker zetten om op een gezegend uur wakker te worden, ik moet nergens naar toe, heb nooit afspraken en eigenlijk heb ik tijd genoeg om alles te doen. Daar zijn nu eenmaal dingen die ik liefst in de voormiddag doe, zoals mijn gazet lezen en kuisen en andere huishoudelijke taken, en hoe korter mijn voormiddag is, hoe mminder tijd ik heb om dat allemaal te doen. 'Je kan dat toch verder doen in de namiddag' hoor ik julllie zeggen. 'Ha nee, dat zijn mijn uren voor ontspanning, want die heb ik ook nodig'. Dus hoe langer ik slaap, hoe minder ik presteer op een dag. En deze morgen, al was het al middag, moest ik gaan foerageren. Niet dat ik op vakantie of op kamp ga, maar mijn voorraad was echt tot een minimum geslonken!. Heel de week, heb ik zit wachten op de loodgieter en durfde mijn huis niet te verlaten uit schrik dat hij zou langskomen als ik afwezig was. Ik doe zelden boodschappen op zaterdag, maar ik moet zeggen dat het ongeloofelijk rustig was in het grootwarenhuis. Hun proevertje deze week was een chinese bereiding van kip met rijst en ik heb dan de zoet-zure versie meegebracht. Dat is weeral een kopzorg minder van 'wat moet ik klaarmaken vanavond'. De porties zijn zodanig dat het voor mij een tweedaagse maaltijd is. Enfin, tijd voor Klara. Voorstelling van de 44 jarige Belgsiche Heleen van Haegenborgh, componiste, pianiste en performer. Haar composities en specialisaties zijn een mengeling van hedendaagse muziek + electronica + improvisatie + experimentele elementen eraan toegevoegd. Het verbaast jullie waarschijnlijk niet dat ik van de mooie Heleen nog nooit gehoord had en ook niet naar haar muziek ga luisteren. De filosofie is voor morgen want in het weekend is dat een uitspraak die voor twee dagen geldt. Nu ga ik dringend nog wat Vit D opscharrelen want de zon schijnt, het is 7°C en windstil. Tot morgen
"Ik sta op wacht.....", maar niet met mijn voeten in de gracht, dat mijn eigen aanvulling is. Een populair liedje van Joop de Knegt (1931-1998) maar immens populair geworden door Bobbejaan Schoepen (1925-2010) en het "Vragenuurtje voor de soldaten" op radio 1, van 18u30-19u van de jaren 1939-1940 en 1945-1971. Dat was een radioprogramma, in het leven geroepen om dienstplichtige miliciens en hun familie een muzikaal halfuurtje te bezorgen met liedjes die ze konden aanvragen voor hun geliefden. Natuurlijk stond ik niet voor mijn geliefden op wacht. Wel voor de loodgieter, die nog eens beloofde vandaag te komen maar ook voor bpost, die vandaag mijn online bestelling zou leveren. Na enkele kleine bestellingen bij de 'van overheidswege' verfoeide Chinese online verkopers (waar ik toch heel tevreden mee was), durfde ik een bestelling bij een shop van hier te lande plaatsen: sneakers en wel van het merk dat ik ondertussen graag aan mijn voeten heb en zeer confortabel aan mijn oudere voeten zitten. Gisteren besteld en vandaag geleverd: wat een luxe is dat! Vanuit mijn luie stoel mijn keuze maken en met wat knopkes te gebruiken, heb ik zonder 1 enkel cijfer te moeten intoetsen, mijn schoenen gekocht. Bij nader inzien en omwille van het gemak, is dat een gevaarlijk koopgedrag vertonen. Geen verplaatsing doen, geen verzendkosten betalen, naft uitgespaard en het milieu en de banen ontlast en alles wordt aan huis geleverd met een glimlach van de postbode, want achteraf moet ik dat ook nog eens evalueren via een email. Ik winkel al niet graag en dat is voor mij eigenlijk een ideale oplossing zelfs voor een moeilijk item als schoenen. Minder goed nieuws heb ik dan van de krant gekregen. Die zetten na zovele jaren de activiteiten met bpost stop, omdat ze geen voordelige tarieven konden geven en dus wordt mijn gazet vanaf volgende week door een andere bezorger in de brievenbus gestoken. Ze hebben in ieder geval het zekere voor het onzekere genomen en me, voor een maand vouchers gestuurd om bij geen levering, mijn krant in de gazettenwinkel te gaan ophelen. Ook kan ik de krant op internet lezen en nog enkele artikelen van bevriende kranten, maar ik wil enkel mijn papieren krant hebben en die 's morgens horen ritselen telkens ik ze vasthou en een pagina omsla. Al die andere daar heb ik toch geen goesting en tijd voor om die te lezen. Afwachten maar. En wat zeggen mijn kalenders ondertussen? De filosoof: "Op windstille dagen mis ik de pijnboom". Aldus de zenmeesteres en boedhitische non, Õtagaki Rengetsu (1791-11875). Vandaag mis ik die lawaaimakende boom in geen geval, er is Beaufort 6 buiten. In de Klara-agenda is er aandacht voor Lara Rosseel die van 2023-2024 de Gentse stadscoponiste was. Ze trok met een mobiele tribune door al de wijken van Gent om de lokale muzikanten de kans te geven even 'buiten zichzelf te treden". Ondertussen heeft er één iemand zijn woord gehouden en zijn mijn sneakers perfect geleverd. Tot morgen
Nee, ik ga het niet hebben over de H. Maagd van de katholieke Kerk, wel over mijn eigen moeder, Maria. Bij leven en welzijn zou ze 102 kaarsjes hebben mogen uitblazen. Spijtig genoeg waren het er maar 89, al was dat zelfs op haar laatste verjaardag niet meer mogelijk. Maar verjaardagen van iedereen die me dierbaar waren, vergeet ik toch niet. Ze verdienen allemaal het eeuwige leven en dat gebeurt alleen als ik ze nog eens vernoem of aan ze denk. Het beste korte dagelijkse programma, "Man bijt hond" verschijnt binnenkort weer op tv en bezorgde me de beste quote van mijn moeder: gaat die man die hond echt bijten op teevee?". "Nee natuurlijk niet mama, dat is maar om te lachen". En dat deed ze dan ook, gerustgesteld dat ze dat niet moest aanschouwen. Zo vliegen de jaren bij iedereen in sneltreinvaart voorbij, of men dat nu graag heeft of niet. Daarom is het goed eens de "50 leefregels om gelukkig te zijn" van Arthur Schoppenhauer (1788-1860) eens onder de loupe te nemen. De dertiende leefregel staat vandaag in de scheurkalender van de filosofie: "wie opgewekt is, heeft altijd een reden om het te zijn, namelijk juist de opgewektheid zelf". Een betere vertaling van deze zin gaf Martin de Haan: "wie vrolijk is heeft alle reden om het te zijn, namelijk juist omdat hij het is". "Ons leven", aldus deze vrolijke pessimist en lachende mensenhater Schoppenhauer, "is gekenmerkt door leed en verveling, maar laten we er eens van uitgaan dat het leven toch de moeite waard is, hoe moeten we het dan inrichten om er zoveel mogelijk geluk uit te halen?". Wat zeggen andere filosofen over deze filosoof? De filosofie vann de zwartgalligste filosoof aller tijden, kan bij wijlen buitengewoon opbeurend, aanstekelijk en zelfs bevrijdend werken. Dat is dan de eerste paragraaf die al 300 woorden telt en die ik gelukkig niet met de pen heb geschreven. Het zou eigenlijk wel moeten op deze "Internationale Dag van het Handschrift". We schrijven alleen nog met onze toetsen van het klavier en nog heel summier met een pen op papier. De lessen schoonschrift zijn waarschijnlijk al lang uit het onderwijs verdwenen. Nu de Klara kalender eens bekijken. De Britse componiste van electronische en akoestische muziek, Anna Meridith. Haar werk "Bumps per minute". Een stuk dat tijdens de rit met botsauto's gespeeld wordt. Eerlijk gezegd, ik luister dan liever naar Guido Belcanto met "Op het zeildoek van de botsauto". , een schoon deuntje van onze Vlaamse bard. De poetsploeg is niet geweest evenmin de loodgieter. Tot morgen
Dag 2 van Trump 2. De krant staat bol van zijn familie of eigenlijk moet ik 'clan' zeggen. Hij wil in ieder geval de Kennedy's verdrijven als vorstelijke familie van Amerika. Zijn vrouw, dochters, schoondochters en kleindochter moeten toonaangevend zijn voor het mondaine deel van de rich and famous in zijn land. Geen democratische presidentsvrouw meer die toonaangevend was voor elegantie, uitstraling en goede smaak. Nu moet dat Melania en Ivanka zijn, die zeggen en tonen wat te dragen bij officiële en andere feestelijke gelegenheden. De hoed neemt nu ook een belangrijk deel van het accessoire in van een stijfdeftige kennismaking met de bevolking. Niettegenstaande Europa niet meer in de bovenste schuif vertoefd van Mister Make America Great Again, de dames van zijn clan kijken toch wel hoe de prinsessen en koninginnen van Europa zich uitmonsteren. Dat is dus met hoeden als ze op stap gaan. Een koninginnelijke en prinsesselijke uitstraling moeten zijn vrouwen dus hebben. De Amerikaanse couturiers hebben voornamelijk naar de jonge generatie van royals gekeken met als biezonder uithangbord Prinses Kate. Mode-icoon van de laatste jaren: gecentreerdeen getailleerde halflange mantels, kleuren allemaal op elkaar afgestemd, sobere chic door de gebruikte materialen. De uitbundige kleuren waar ook de Amerikaanse dames voor gekend waren, zijn samen met Elisabeth II (1926-2022), begraven. Zo gaan we weer een nieuw Trump-tijdperk tegemoet en wat dat vor de wereld gaat betekenen is toch een beetje bang afwachten. Zoals de filosofische gedachte van Michael Sandel, politiek Amerikaans filosoof, schreef in The Gardian; "Markten zijn niet onschuldig". "We zijn van een markteconomie naar een marktsamenleving geëvolueerd, waarin nagenoeg alles te koop is of in financiële waarden uitgedrukt". Een passende filosofische zin voor de regering van Trump. Gelukkig herken ik nu eens een naam in de Klara scheurkalender: Bette Davis (1908-1989), alleen wist ik niet dat die ooit songs had opgenomen. Zij was een vrijgevochten vrouw en actrice die haar imago van promiscue leventje met het lied "Don't call her no tromp" wilde rechtzetten. Haar doorbraak kwam er met de film "All about Eve" in 1950. Bekend werd deze filmdiva voor mij, door het lied van Kim Carnes uit 1981: "She's got Bette Davis' eyes". En die ogen doen me eerder denken aan de 'ziekte van Graves', de bolle ogen die typisch kunnen zijn bij een schildklierafwijking: te snel werkende schildklier. Voilà, ik heb weeral mijn klets gehad voor vandaag. Voor de rest is het nog wachten op de loodgieter en de berichten over de behandeling van mijn vriend. Tot morgen
Er is wind gekomen, frisse wind, en die bracht ook een oude en tegelijkertijd, een nieuwe president. De wereld kan weer gaan wennen aan het optreden van deze man, met uitspraken en boutades die hij zomaar gratuite rondstrooit maar voor velen toch een inpact zal hebben op hun leven als hij ze gaat uitvoeren. De ondertekening van zijn verschillende presidentiële besluiten vonden plaats vóór hij zijn danske placeerde met een stijfdeftige presidentiële vrouwe die oogde als een ouderwetse schooljuffrouw of nanny op wandel met de haar toevertrouwde kinderen. Voor ieder besluit dat hij ondertekende, gebruikte hij een andere pen, die hij achteraf als memorabilia in de zaal gooide. The gossip of the day: Melania had een breedgerande hoed gekozen opdat ze geen kus van haar echtgenoot zou moeten ontvangen noch moest geven. Het bleef bij Donald bij getuite lippen waardoor het zoentje in het ijle bleef hangen. Tot daar de feestelijkheden in Washington, waarvan ik het verslag niet gezien heb maar in de krant gelezen. Zo moest ik niet nadenken over hetgeen ik allemaal hoorde en dat brengt meteen de filosofie gedachte ter sprake van Cornelis Verhoeven (1928-2001). Een Nederlandse filosoof, essayist, hoogleraar: "het denken leidt niet tot conclusies". Een citaat uit zijn boek: "Rondom Leegte". Mijn Klara kalender heeft het weer over een nobele onbekende componiste/organiste, de Zweedse Ellen Arkbro en stelt haar orgelmuziek voor: For Organ and Brass (voor orgels en koperblazers). So, om in de sfeer te blijven, dat was mijn verslag van die geweldige Amerikaanse nieuwe oude president met zijn miljardairsclubje dat bezit nam van het Witte Huis. Nu is het wachten op de loodgieter om mijn lekkend toilet te komen repareren. Tot morgen
Blue Monday, ontelbare songs zijn er geschreven over deze zogenaamde 'meest depressieve dag' van het jaar. Best mogelijk dat het zo is, niet omwille van de katers die overblijven van de voorbije feesten of het blijvende grijze eentonige weer, maar omdat net nu, Trump weer beëedigd zal worden als 47e President of The United States of America. Het is voor iedereen bang afwachten wat deze man weer in petto heeft, hoe zijn houding tegenover de Navo, Europa en alle andere landen zal zijn. Welke verordeningen zal hij binnen het uur van zijn ambtstermijn met grand jar en geste wereldkundig maken? De show der shows, aan zijn bureau in the Oval Office gezeten met plechtige streken van de vulpen de ondertekening van zijn eerste besluiten waar hij de senatoren en de kamer van volksvertegenwoordiging, niet voor nodig heeft!. Natuurlijk zal er wel de vrijlatng komen van de bestormers van het Capitool, maar zijn eigen strafblad zal hij wel niet kunnen wegwerken. Een unicum in de VS: een president met een strafblad!. Ik ga toch niet kijken naar de ceremonie, ik wil de arrogantie van hem en zijn omgeving niet zien. Ik zal me tevreden stellen met te kijken naar de foto's in de krant. Ik zal daar dan naar kijken, nog meer om de kledij van de First Lady te zien. Ik blijf natuurlijk een vrouw die nieuwsgierig is naar hetgeen de andere vrouwen aandoen als ze in de belangstelling komen te staan. Amanda Gorman, zal waarschijnlijk haar nieuwe gedicht over de apocalyptische branden niet komen voordragen: "In deze smeulende dageraad vechten we voort" noch "the hill we climb". Enfin, America heeft gestemd en heeft direct een nieuwe regering gekregen met de goedkeuring van de helft van de bevolking. Hier zijn ze over Arizona nog altijd aan het palaveren en bekvechten, wie het nu uiteindelijk voor het zeggen zal krijgen in de Wetstraat. Nog 11 dagen de tijd om voor de beloofde 'eind januari 2025' een nieuwe regering te hebben. Afwachten maar!!!. Ik wil toch niet voorbij gaan aan de verjaardag van Koningin Mathilde, 52j. De jaren gaan voor iedereen vooruit, ook in de koninklijke familie. Wat zegt de filosofie vandaag: "Filosofie is niet voor het gepeupel gemaakt en kan dan ook niet tot dat niveau worden teruggebracht". Dat zegde en schreef Georg Wilhelm Friederich Hegel (1770-1831) wiens werken dus inderdaad moeilijk te lezen en te pruimen zijn. Een Bahreins/Britse jazzmuzikante en componiste, Yazz Ahmed, kan me weinig bekoren met haar trompet en bugel geschal. Zij staat met haar compositie "La Saboteuse" in de Klara kalender. Ik luister liever eens naar Meat Loaf (1947-2022) en zijn "Paradise by the Dashboard Light". Wat heb ik niet van katoen en van jetje gegeven op dat muziekstuk!!!!.Tot morgen
