Het zal moeilijk zijn om deze week iedere dag zo fris als een hoentje de eerste uren van de dag door te komen. Ik ben in de ban van de muziekwedstrijd, zelfs 2x naar dezelfde muziek te luisteren, deert me niet. Eerlijk waar, het is prachtige muziek en op een hoogstaand niveau gebracht. Meer zelfs, iedereen in de zaal hoopt en ik ook, dat onze Belgische muziekvirtuoos, grandioos deze wedstrijd wint. Hij was een stuk beter dan zijn concurrente met hetzelfde programma. Een staande ovatie was zijn cadeau van het publiek in de zaal. Het zijn niets meer of minder ook atleten te noemen, die een topprestatie van het moment moeten geven. Hoeveel uren studie kruipt er niet in het van buiten leren en spelen van het aartsmoeilijke concerto van Sergei Rachmaninov? En dat is natuurlijk niet het enige werk dat de pianisten moeten kunnen spelen in deze wedstrijd. In de halve finale speelde Valère een pianoconcerto van Mozart en in de finale ook nog een nieuw werk. Ik geniet van deze avonden vol met muziek en toelichting van de experten maar dat komt mijn slaap niet ten goede. Uren wakker liggen en dan een paar uurtjes wegsoezen en dat is het dan. 's Middags heb ik wel een behoorlijke siësta nodig om de pianisten van deze avond weer te horen en bezig te zien op de toetsen. Het is ongeloofelijk hoe vingervlug (ditmaal in zeer goede betekenis) de vingers en handen over de toetsen zweven en aanslaan als het nodig is. Gelukkig is er tenminste 1x per jaar een week dat ik voor de beeldbuis ben gekluisterd om fantastische dingen te horen en te zien. Er is heel veel wind buiten, maar droog en dat kan ik benutten om de slapertjes uit mijn ogen te laten waaien. Het is ook de 'Internationale Dag van de Hamburger' en het zou niet slecht zijn, mijn extra caloriën vandaag te halen uit een 'Bicky Burger'. Tot morgen
De plechtige muziekweek is weer van start gegaan. Dat heeft wel wat gevolgen in de zin van later opblijven, tot de laatste noot is gespeeld en het laatste woord is gezegd. Dan is het meestal 23u30. Maar het is de enige manier om de klassieke muziek en de uitvoerders daarvan te leren begrijpen. Eigenlijk ben ik altijd wat jaloers op die muzikanten, al is 'jaloers zijn' niet het juiste woord. Ik zou graag dàt talent willen bezitten van uitvoerster en interpretatrice van de prachtige stukken muziek dat eeuwen geleden op papier werd gezet. Als ik die vingertjes over de toetsen zie glijden zou ik willen, dat zelfs voor mijn dagelijkse bezigheden, mijn vingers even soepel waren als de pianisten ze gebruiken voor concerto's van een uur of langer te spelen. En vanavond is er dan, na 18 jaar, weer een Belg in de finaleweek, Valère Burnon een jongeman uit Marche-en-Famenne. Ik zal pas na 21u beginnen kijken want 2x dezelfde muziekstukken, is zelfs voor een liefhebster van klassieke muziek, té veel van het goede. Het verplichte nieuwe stuk is een meevaller: "Music for the Heart" van de Belgische componist Kris Defoort. De titel van zijn concerto haalt hij uit zijn eigen leven. Een 7tal jaren geleden kreeg hij 3 hartoperaties en recent weer een hartoperatie. Als jazz-pianist en componist opteert hij voor de noten van de hartslag, eenvoudige noten. Daarbij is er op de partituur een grillige zwarte lijn te zien, naast de noten voor het orkest, die de finalist naar eigen inzicht mag invullen. Dat zal telkens een vraagteken zijn en kan mee- of tegenvallen. In ieder geval was het bij de 1e kandidaat, Yuko Yoshimi, een mooi intermezzo. Alhoewel, de dirigent Kazushi Ono, een alom gerespecteerd en goed dirigent zou zijn en muziekdirecteur is van het 'Brussels Philharmonic Orkest' kwam hij mij weinig bevlogen over. Geen connectie met de finalist enkel met orkest, en in een pitalere of rokjas die een maat té groot was. Enfin, ik kijk gespannen uit naar de prestatie van onze compatriot. Ook naar de kledij van ons Mattileke die iedere avond, in een ander tenue, zal aanwezig zijn al of niet vergezeld van echtgenoot of kinderen. En over talenten gesproken, er zijn nog wel wat talenten waarover ik graag zou beschikt hebben, maar die vergeten zijn me te geven: zingen, echte schrijfster, schilderen, knutselaar, en nog zovele dingen meer. Laat me zeggen dat ik ondertussen wel kan genieten van de gaven van anderen, zoals de schrijvers en schrijfsters die me dit jaar al veel plezier hebben gegeven, en deze week van de prachtige muziek die ze voor me spelen. Tot morgen
Deze keer heb ik het zeker en vast juist als ik de in de titel zet: maandag week 22. Doordat mijn dagen veelal hetzelfde zijn vergis ik me af en toe al eens van dag. Ik zou voor mijn part iedere dag een zondag kunnen noemen, want ik heb iedere dag hetzelfde ritme. Waaraan merk ik dat het een andere dag is? Aan kleinigheden in de omgeving zoals, als het donderdag is komt de poetshulp, op vrijdag komen meestal de vrienden, op zondag steekt de 'Zondagskrant' in de brievenbus en op zondagavond zie ik iedereen de vuilbakken buiten zetten. Dat doe ik dan ook maar voor de vroege ophaaldienst op maandag morgen. Zo rijg ik de dagen als kralen aaneen, met af en toe een andere bezigheid. Zoals vandaag, ga ik nog eens proberen mijn 70€ te pinnen nodig om onder alle omstandigheden 3 dagen te kunnen overbruggen, als alles van electronica uitvalt. In ieder geval geld gaan zoeken, het zou leuk zijn moest ik dat zomaar langs de straatkant vinden, maar de realiteit is dat het bedrag van mijn rekening zal gaan. Wat staat er vandaag nog op mijn programma? Een wandelingske. Omdat het vrij winderig weer is moet ik afwachten of ik op het strand of de dijk kan rondlopen en anders is het eens kijken naar de boetieks en links en rechts een klapke doen. Natuurlijk vergezelt mijn dierbare vriend mij op die uitstap. Hij is verzot op het strandzand en zeewater. Deze week zal ook de tuinman langs komen om het grove snoeiwerk te doen, want de hagen barsten weer uit hun voegen. Dat is geen werk meer voor mij, mijn werk in de tuin beperkt zich tot want onkruid uit trekken en misschien dat ik toch nog wat zomerbloeiers ga zetten nu er toch een regenbuitje geweest is. Rijkelijk laat op het jaar moet ik zeggen, maar de droge maanden hebben me ervan weerhouden de dorstige bloemekes in mijn bloempotten te planten of in de border. Nu ga ik mijn windvrije jack aantrekken en op stap met de hond. Tot morgen
Goeie middag allemaal. Smakelijk eten als er een zondags gerechtje op het menu staat. De oerdegelijke Vlaamse en Belgische keuken wordt hier enkel nog bereid als mijn nageslacht op bezoek is. Die willen mama's, soms tijdrovende gerechten, hier eten. Thuis hebben ze daar geen tijd meer voor door allerlei activiteiten die voorrang hebben op de klassieke keuken. Voor mij is het nu gewoon een boterham met wat beleg, kaas of paardengerookt. Na een dagje nattigheid schijnt nu weeral volop de zon die wel vergezelt is van een ferme en stevige westenwind. Uitwaaien aan zee, noemt men dat. Er is deze week niet zo heel veel gebeurd op wereldvlak of hier te lande. Dus ga ik maar op de 'gossip' toer. Dat was er voldoende met de veschijning van Kim Kardashian op een proces dat gevoerd werd in Parijs voor haar 8 overvallers in 2016, en waarbij Kim niet alleen een ernstig trauma opliep maar ook verlost werd van haar juwelen ter waarde van 6 miljoen euro. Natuurlijk kwam ze niet alleen, ze had morele ondersteuning nodig van 'momager' Kris Jenner. Waarschijnlijk vergezelde ze haar dochter om meteen de wereld haar nieuwe gezicht te tonen. En wat voor één. Een bijna 70 jarige die een even strakke huid vertoonde als een 'middle-aged' women van 40 en voor haar dochter niet moest onderdoen qua jeugdig uitzicht. Daarbij ook nog eens een nieuw kapsel, plat op haar hoofd geplakt om het rimpeloze snoetje te tonen. De ingreep noemt 'deep plane facelift' en alleen te betalen door the rich and famous. Men neemt alle oorzaken van rimpelvorming weg, ook het diepe vetweefsel. Deze facelift garandeert een goed uitzicht gedurende 10-15 jaar. Ik veronderstel dat er een soort scalp gebeurt van de aangezichtshuid om dat allemaal te bewerkstelligen. Niet alleen heeft the realtyshow de 'momager'geïntroduceerd. Ook de ontelbare meisjes en vrouwen die in navolging van de weelderige billen van Kim, Kloe, Kourtney en Kendall, een 'brazilian butt lift' laten uitvoeren. Een cosmetische ingreep die 'vet' uit andere lichaamsdelen wegzuigt en vervolgens naar de billen transporteert om ze voller en ronder te maken. De soap is een wereldwijd succes dat aantoont dat vrouwen hun mannetje kunnen staan en zeer zakelijk aangelegd zijn, dat ze enigszins tevreden zijn met hun figuur en dieëten niet vernoemen. Alleen de inloopkleerkasten met winkelallures, spreekt tot de verbeelding van menig vrouwmens. Ik denk dat Maxima daar een voorbeeldje aan neemt, zij het dan met meer koninginne-achtige outfits, dwz, minder bloot en meer Europees getint van kleur en snit. Tot morgen
Er is regen, zachte regen, miezerige regen, eigenlijk het juiste formaat van druppels water om zachtjes in de grond te kunnen dringen. Na maanden van droogte is dat wel belangrijk dat de regen de kans krijgt om door de aarde te kunnen opgenomen worden, want met buien en grote parels van druppels zou het zand maar ook het vocht zomaar kunnen wegspoelen en geen dorstlesser voor de planten zijn. Zo'n regendag zou vandaag wel eens een ganse dag mogen blijven duren dan is de grootste dorst weer eens gelest. Ondertussen lees ik dan maar verder in het spannende verhaal van de IJslandse schrijfster Yrsa Sigurdartottir, "Ik zie je". Nog 60 blz te gaan en ik kan weer aan een ander boek beginnen. Van dezelfde schrijfster, ze heeft er genoeg geschreven. Dan zal het tijd zijn om de spelletjes in de krant op te lossen en nog een paar verhalen te lezen in de gazet. En als dat allemaal gedaan is zal de zon weer eens tussen de wolken piepen en ons van de nodige warmte voorzien. Ik was en ben een grote fan van Tina Turner (1939-2023), en ik wil haar best nog eens gedenken op haar overlijdensdag, 24 mei, met haar eigen lied te besluisteren: "Simply The Best". Voor de rest heb ik weinig te vertellen vandaag er is dan ook niks speciaals te vermelden noch een belangerijke gebeurtenis heeft er plaatsgevonden. Tot morgen
Gisteren heb ik welgeteld 3 druppels hemelwater zien neerkomen. Maar zoals het spreekwoord zegt "wie het kleine niet geerd is het grote niet weerd" zal ik maar tvereden zijn met die spatjes. Het is natuurlijk plezant dat ik geen modderpoten binnenkrijg maar het zand dat in Raziel zij krullekes kruipt, vergt evenvvel werk om het uit het huis te krijgen dan modder opruimen. We hebben wel al wat rare maanden achter de rug, eerst veel grijs, dan veel zon, weinig en veel wind, zachte en koude temperaturen, met één constante: geen regen. Dat heeft er tot hiertoe wel voor gezorgd dat ik veel buiten gezeten heb en heel wat boeken met mijn ogen verslonden heb. Ik vind buiten lezen heel aangenaam en daarvoor is die e-reader, voor mij een godsgeschenk. Beter dan al die praatschows en die reizen en wedervaren van de BV's, dat ik echt wel beu ben. 's Avonds is het dikwijls zappen omdat ik wel niet vóór 22u30 in mijn bed kan gaan, want de hond moet een hele nacht 'droog' kunnen binnen blijven. Ik heb al heel leuke programma's op die manier ondekt, zoals "Drag SOS' op Out-tv. Omdat ik geen enkel programma echt schuw om er eens kennis mee te maken, zegde mijn kleinzoon, dat ik ook maar eens naar "The Real Housewives of Antwerp" moest kijken. Een afkooksel van "Reals Housewives of Beverly Hills" "Real Housewives of Amsterdam" of "The Wags"....en dus 3 minuten bekeken en dan was het voor mij onmogelijk er nog meer tijd aan te besteden. Vandaag was er evenwel een ganse pagina aan één van 'the wives' besteed. Het was niets biezonders maar ze heeft me wel een nieuw verrassend woord geleerd: Plork = prachtig lijf en ontzettend rot karakter!!!! De dames hebben dus een uitgebreide woordenschat en weten de Vlaams-Antwerpse taal goed te gebruiken. Maar ik zit me suf te zoeken naar de persoon voor wie ik dit woord zou kunnen gebruiken. Prachtige lijven lopen er in medialandschap en in de rest van de wereld zeker rond. Ook mensen met een rot karakter zien we af en toe wel eens verschijnen. Maar voor de combinatie van die woorden in een 'wife' te vinden, moet men toch blijkbaar in de Jet Set van Antwerpen zijn. Dat neemt niet weg dat ik 'plork' een prachtig woord vind en het graag zelf had ontdekt.
Tot zover het verslag van vrijdagmorgen. Een westenwind zorgde er wel voor dat mijn krullende haren geen lang leven beschoren zijn. Maar ik vind het niet erg om met wapperende haren naar de bankautomaat te gaan om mijn 70€ af te halen. Helaas, buiten werking! Hopelijk valt de electonica niet in pan. Tot morgen
Mijn donderdag ziet er deze week enigszins anders uit dan gewoonlijk. De poetshulp is ziek. Het verbaasd me niet want ze heeft ook een zwaar huishouden naast haar werkzaamheden buitenshuis. Na haar bericht liep ik eerst zowat doelloos in huis rond. Toen dacht ik, ja, waarom ook eens niet het huis het huis laten en eens wat 'verloren' zangers en hun muziek beluisteren. Ik hou van de kleinkunstmuziek en daar zijn jammer genoeg veel zangers bij die geen lang leven beschoren waren. Het was zelfs grasduinen in de archieven, want sommigen van hen hadden mooie songs die al bijna compleet vergeten zijn. Ik wil dus even een jong gestorven kleinkunstenaar in herinnering brengen: Jan Puimège (1955-1982). "Marijke" is blijkbaar een heel populair meisje bij de zangers. Denk maar aan al die zangers die haar bezongen hebben: Sam Gooris, Rob De Nijs, Peter Koelewijn....maar ook een mooi lied van Jan. Een ander lied is "Standbeeld" en vooral "De vrienden van het laatste glas". De zanger had nog heel veel liedjes in zijn schuif liggen bij zijn overlijden (hartaanval in bad). Verschillende artiesten brachten postuum zijn liedjes op vinyl uit: "Jan Puimège" in 1983. Zangers van toen: Zjef Vanuytsel, Will Ferdy, Wim De Craene, Ed Kooyman....Bij al die liedjes blijf ik dan wat mijmeren en probeer me de omstandigheden te herinneren waar ik het lied voor het eerst hoorde en later meezong. Vooral dat van het 'laatste glas'.
Mr Orange was gisteren weer zijn eigenste zelve toen hij het bezoekend staatshoofd uit Zuid-Afrika schoffeerde met, voor jan-en-alleman, zonder overleg , zonder controle op echtheid of fake, foto's en video's voorlegde van 'een genocide' die in zijn land zouden plaatsvinden bij de 'blanke Zuid-Afrikaan' of 'de Boere'. Elon Musk was in dit geval zijn adviseur, van geboorte een Zuid-Afrikaan, die niet met zijn bedrijf is toegelaten in zijn geboorteland omwille van 'niet naleven van de voorwaarden en wetten' om een bedrijf te hebben in dat land. Ik denk dat die beschuldiging een economisch geurtje heeft van de sponsor van de Trump-regering. Iedereen heeft zeker zijn twijfels over die beschuldiging en ik kan ook niet uitmaken of het 'ware feiten' zijn, ik geraak niet 'terplaatse' om met mijn eigen ogen te aanschouwen.
Het is wat minder weer vandaag, wat grijzer, wat frisser. Hopelijk valt uit de vele wolken ook eens wat regen. De plantjes zouden dankbaar zijn om vandaag eens geen kalkwater te krijgen. Tot morgen
Aan de KUL is er heugelijk nieuws: bij de viering van het 600 jarige bestaan van onze Alma Mater, is er eindelijk een 'rectrice' gekozen. Men moet niet 'eindelijk' zeggen want er heeft zich in al die jaren geen vrouwelijke kandidate gepresenteerd. En laat het wel wezen, het zou onmogelijk geweest zijn om zich als vrouw deze job te ambiëren in de voorbije 575 jaren. Zoals bij alle bestuursfuncties, in bedrijven en bij particulieren, is het sinds 2000 gewoon dat een vrouw ook kan kandideren voor een topfunctie. Stilletjes komt er een 50/50 balans bij het leiden van een belangrijke organisatie. Alleen de politiek hinkt serieus achterop. Behalve Sophie Wilmès, die in volle crisistijd ons land mocht lijden en leiden voor enkele maanden, is er van een vrouwelijke premier of is het première?, nog nooit sprake geweest. Onze mannen zijn nog niet rijp genoeg om een opperbestuursrol aan de vrouwen te geven.
Dan over geldzaken. Nu dat iedereen zich de gewoonte heeft eigen gemaakt om zelfs een brood met de bankkaart aan te schaffen, de cashpunten uit het straatbeeld verdwijnen, zelfs de bankkantoren, wil men in Nederland de mensen aanmoedigen om op z'n minst 70€ aan munten of briefjes op zak te hebben. Dikwijls genoeg vallen de betaalterminals uit, zijn de geldautomaten leeg, is er van internet geen sprake enz....De Hollandse mens berekende dat met 70 euro op zak, men als moderne wereldburger een 3-tal dagen kan overbruggen zoals om dringende rekeningen te betalen, medicatie en levensmiddelen. Ik zou zeggen, niet slecht gezien en we gaan met z'n allen weer wat rinkelende muntjes op zak hebben. Meer met muntstukken en briefjes betalen is ook beter voor een consumentengedrag. Betalen met cash is een zichtbaarder spendering van geld dan met een kaart te betalen. Vooral voor de jongeren, die de festivals weer zien aankomen en op voorhand al die peperdure tickets willen kopen, zou een dergelijk systeem hen met de neus op de dure feiten drukken zoals voor Werchter waar een vierdaags ticket al meer dan 300€ kost om op een zompige weide, in de blakende zon, met decibels die gehoorschade toebrengen te zitten, te liggen of te staan. Dorst mag je dan nog niet hebben want een pintje kost al bijna 4€. Ik heb nooit festivalitis gehad, dat is een koorts die me gelukkig is gespaard gebleven.
Misschien, als we wat geluk hebben, zal er een druppeltje hemelwater naar beneden komen. Het moet dan ook weer niet worden zoals in het zuiden van Frankrijk met aardverschuivingen en modderstromen. Uiteindelijk denk ik dat we maar best tevreden zijn met wat Ons Heer hierboven beslist. Dat is droog weer, met regelmatig zon en aangename temperaturen om te leven. Tot morgen
Hallo goede morgen, hier ben ik dan weer met mijn dagelijkse portie 'schrijverij'. Een onmisbare bezigheid is dat geworden, een blog op het internet sturen en hopen dat er veel mensen het lezen en er plezier aan hebben. Ontspanning en tegelijkertijd met de actualiteit bezig zijn maar ook met mijn woordenschat en vervoegingen van werkwoorden. Dat laatste blijft, zeker de 'd-t', een heikel punt. Hoe goed ik de vervoegingsregels ook ken, ze toepassen is andere koek. En van koek gesproken....ja, ik heb gisteren een hele voorraad meegebracht van lekkere koekjes om bij de namiddagkoffie te smullen. De carré-confiture ook want dat zag er het enige koekje uit met een wat zuurdere smaak. Ik hoor jullie al zeggen, dit en dat is er ook, maar ik kijk vnl naar de thuismerken en daar is dan net iets minder keus maar wel voordeliger. Ik heb dan wel een zak 'zuurtjes' van Haribo meegebracht ter compensatie na een zoet koekje. Het was wel heel druk in het grootwarenhuis op een maandagmiddag. Gelukkig was er alles wat ik wilde hebben want bepaalde schabben waren leeg voor de promaties van deze week aan te vullen. Toen ik thuis kwam lag de folder van de reklames op mij te wachten en gelukkig was er niks bij dat ik aan een 'gewone' prijs gekocht had. Maar als éénpersoonshuishouden is het moeilijk om daar rekening mee te houden. Meestal gaat het om 2 kopen en 1 gratis. Ik ben niet dikwijls gediend met dergelijke voordelige aanbiedingen, zeker niet als het om verse producten gaat die onmogelijk in te vriezen zijn zoals 'sla'.
De 2 grote meneren van de wereld, hebben een telefonisch geprek gehad van net geen 2 uur. Ik heb ook dikwijls dergelijke gesprekken die in tijdsduur overeenkomen met hetgeen de 2 heren presteerden. Ik denk dat het meer een show was dan een echt gesprek want ieder woordje moet nog eens vertaald worden tussenin want noch de Rus noch de Amerikaan spreekt de taal van de andere. Maar wat Mr Orange heeft laten doen aan zijn uiterlijke, weet ik niet. Zijn haar kroezelt op een ongezonde manier, zijn ogen zijn ook weer verder omhoog getrokken zonder enige uitdrukking te geven. Waarschijnlijk is hij bij een cosmetisch chirurg gepasseerd om een jeugdig uiterlijk te forceren dat nooit meer jong zal blijken te zijn. Dan heb ik wel respect voor een voormalige frivole pin-upgirl, ondeugende stoeipoes, sekssymbool van de jaren '50, wiens initialen voldoende zijn om te weten over wie het gaat: BB, Brigitte Bardot. Zij vertikt het om enige ingreep op haar lichaam te laten doen dat geen medische noodzaak heeft. Sinds haar filmcarriere stopte, is ze een voorvechtster voor de dierenrechten en heeft daar vanwege GAIA een Lifetime Achievement Award gekregen met de reden: ' en God...schiep de voorvechtster voor de dierenrechten' naar analogie naar haar eerste film "Et Dieu....créa la femme". Waarschijnlijk zal Brigitte wel het liedje van Cher zingen "If I could go back in time". Soms wil ik dat ook wel eens doen. Tot morgen
Er is weer het vooruitzicht van een stralende leesweek. De voorspellingen zijn zo gunstig dat ik me verheug om mijn leven deze week, door te brengen op mijn bankje, met een boekje, in een hoekje en een parasol boven mijn hoofdje. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een zalige lente is. Wel is voorzichtigheid geboden met gebruik van kraantjeswater en ik ben blij met mijn besluit geen zomerbloeiers aan te schaffen. Er zijn vaste planten genoeg in mijn tuin die nog moeten bloeien zoals de azalea's en hortensia's. Hier en daar verschijnt in een bloempot toch nog het begin van een overgebleven geranium en voor de rest staan er wilde geraniums genoeg in de tuin die ook hun bloemeke in het zakje doen. Ik kan niet anders zeggen dan dat er een tevreden 'meisje van 1948' aan het tokkelen is op haar pc.
De kranten staan vol over Eurovisiesongfestival, en over het protest dat geuit is over de puntentelling. Vooral Spanje wil inzicht krijgen in de telling en resultaat van de televotingstemmen en de VRT sluit zich daar bij aan. 'JJ' heeft gewonnen met zijn 'contratenorstem'. Hel, schel en bel, ik vind het niet mooi. Maar ik ben dan ook geen specialist van het 'lichte lied'. Ik zal maar zeggen, volgend jaar anderen en beteren. Dan is Wenen het decor voor het showtoneel. Wat vroeg er nog aandacht in de kranten? De eindsprint om voetbalkampioen te worden in ons land, Alderweireld die stopt en KDB die verkast naar een andere ploeg. En eindelijk de langverwachte winst voor Wout in de pseudo 'Strade Bianche' van de Giro.
En zo is week 21 van het nieuwe jaar van start gegaan. Het is tijd om wat mondvoorraad in te slaan, vooral dan 'koekjes'. Ik zit op een handvol exemplaren na op droog zaad. Ik moet wel de koekjesafdeling eens grondig gaan bekijken wat er zoal allemaal is aan smaken. Het is al warm genoeg om een 'fris' koekje mee te brengen zoals een 'carré confituurke'. Ik wil ook zien of er buiten de abricotsmaak er ook wat anders te bikkelen valt. Voor ijscreme vind ik het nog wat té vroeg om in te slaan, dat is meer een lekkernij voor op het einde van de zomer. Ik moet ook eens bekijken welke bereide schotels er voorhanden zijn. Vorige week bracht ik 'perzik en tonijn' mee, heel lekker! En dat is een hoofdgerecht en dessert bijeen!. Ik weet ook wel dat dergelijk gerechtje gemakkelijk zelf te bereiden is maar dan moet ik ook weer salade, wortelen, aardappelen enz meebrengen om hetzelfde reslutaat te hebben en daar dan de helft van in de vuilbak te kieperen. Dat is voor mij geen optie meer. Liever iets geprepareerd meebrengen dan met verlepte sla te blijven zitten. Bon, chers amis et amies, dat was het eerste blogje van deze week. Tot morgen
Alle plechtige installaties van hoogwaardigheidsbekleders volg ik life op tv. Meestal is het de VRT die de plechtigheden uitzend. De nationale zender staat garant voor een picobello weergave van de plechtigheden met kundige commentaar van specialisten terzake. Groot was mijn verbazing dat om 10u15 niets te zien was op de zender i.v.m met de installatie van Robert Prevost tot Paus Leo XIV. Ik zette de tv af, en begon dan maar met wat andere dingen te doen om mijn tijd te verdrijven. Pas na elven bekeek ik de programma's voor vandaag en zag dat de commerciële zender dit niet-commerciële evenement uitzond. Weg mooie muziek en elegante dames en heren op de 1e rij. Ik zal vanavond wel de beknopte weergave bekijken van de feestelijke intrede van onze nieuwe Paus, als bisschop van Rome en heerser van Vaticaanstad. Mooie klassieke muziek heb ik de laatste dagen voldoende gehoord. Tot grote blijdschap van vele landgenoten is ook Valère Brunon geselecteerd voor de finaleweek van het pianoconcours. Samen met Nikola Meeuwsen (Nederland) hebben de 2 Lagelanders de hegemonie van de Japanners, Chinezen en Russen kunnen doorbreken voor dit aartsmoeilijke concours. Dat op zich is al een hele prestaties en zijn ze sowieso al winnaars te noemen. Dat was dan in tegenstelling met Red Sebastian die niet gered kon worden om deel te nemen aan de finale van Eurovisiesongcontest. Volgens de berichten heeft ene Oostenrijkse 'JJ' dit liedjes festival gewonnen met zijn lied "Wasted Love". De echte naam deze mooie jongen is Johannes Pietsch. Ik zal moeten wachten tot een nieuwsuitzending om dat lied ook eens te horen. Gans de liedejeswedstrijd was zo een lawaaierig en hels gebeuren met lichtshows, dat ik echt heb moeten afhaken van bij het begin wilde ik een rustige nacht hebben en niet de beats en bassen in mijn hoofd blijven horen. Voilà, het zal dan eindelijk eens uitzien zijn naar een 'good news show'tijdens een nieuwsflash. Dat was mijn zondags tekstje. Afsluiten is met een citaat uit de filosofiescheurkalender: "Al wat gebeurt, van het grootste tot het kleinste, gebeurt noodzakelijk" Maar deze quote komt van Arthur Schopenhauer (1788-1860) die graag in het Latijn uit de hoek kwam (zoals de meeste politici dat doen, om onverstaanbaar te blijven voor het gewone voetvolk):"Quidquid fit necessario fit". Tot morgen
De week is weeral bijna afgelopen, ik kan weer op mijn lauweren rusten. Ik heb deze week bijna alles kunnen doen wat ik me voorgenomen had en ik ben dus een contente vrouw die met vreugde het 'niksdoen' tegemoet ziet. Ik vond ook de weekendkrant in de brievenbus (nog altijd een spannend moment) en ik heb ook al mijn klapke gehad met één van de vrienden. De andere had vandaag wat meer rust nodig en die zie ik wel in de loop van de dag. Mijn weekend start dus beloftevol. Ik luisterde deze morgen toch nog eens naar "Le temps des cérises" van Bobbejaan Schoepen en Geike Arnaert en wel omdat Bobbejaan geboren werd op 16 mei, overleed op 17 mei en wel met 85 jaar verschil (1925-2010). Het kan best zijn dat het, het enige mooie liedje zal zijn dat ik vandaag hoor door de grote kermis van de Eurosongfinale in Bazel (Zw). Dat zal zowat alle televisiezenders beheersen. Maar ik luister naar de laatste avond van de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. Misschien dat er een Belg zal doorstoten naar de grote finaleweek vanaf 26 mei. Ik ben een leek in de interpretatie en beoordelen van het vingerspel op de ivoren toetsen, maar de muziek van de klassieke meesters blijft me altijd bekoren. En deze halve finalisten geven altijd de beste vertolking van een klassiek muziekstuk. Muziek haalde ook op een andere manier de nieuwsitems. Bruce Springsteen begon zijn Worldtour met de woorden:"mijn land is in handen van een corrupte en incompetente regering". Natuurlijk liet Mr Orange dat niet over zich zeggen en repliceerde: "dat zijn woorden van een irritante talentloze eikel". Woorden van een niet zo beleefde president over een best wel getalenteerde medeburger. Meer heb ik op deze grijze killige dag niet te vermelden. Blijkbaar schijnt de zon in vele delen van ons land, maar de kust hoort daar niet bij. Tot morgen
Plein soleil, blauwe lucht, maar een ijskoude wind en dus is het niet warmer dan 13°C. Tenzij je achter glas zit, dan is het puffen en picobello weer. Droevig nieuws las ik 5' geleden: overlijden van Jan Terlow (1931-2025). Een Nederlandse fysicus en politieker die prachtige kinderboeken geschreven heeft en waarvan er verschillende verfilmd zijn: Oosterschelde Windkracht 10, Oorlogswinter, Koning van Katoren...Enkele jaren geleden meldde hij geen 'kinderboeken' meer te zullen schrijven omdat hij niks meer van de tegenwoordige jeugd begreep. In ieder geval blijven zijn boeken prachtige lectuur voor de jeugd en nog altijd een aanrader om in de kinderen hun boekenkast te zetten. Vandaag wordt er ook weer veel aandacht besteed aan het overlijden, nu reeds 10 jaar geleden, van de bekendste zanger, entertainer, gitarist, acteur, kunstfluiter Bobbejaan Schoepen. Roger en Maria waren beiden hevige fans van Bobbejaan vooral omwille van zijn lied "Ik zie zo gere mijn duivenkot" (mijn vader) en "Ik heb eerbied voor jouw grijze haren" (mijn moeder). Een bezoek aan Bobbejaanland, zijn entertainmenttempel, kon dan ook niet uitblijven om een optreden van deze zanger/schuifelaar in het echt eens mee te maken. Volgende dagen zullen ze wel in de eetzalen en vergaderzalen van de parlementen zijn lied " Een café zonder bier" zingen want er mogen geen alcoholische dranken meer geserveerd worden in parlementen. Tussenin heb ik al meerdere keren "Ik sta op wacht" gezongen, om de tijd te verdrijven terwijl ik op de postbode of krantenbezorger sta te wachten. Ik moet zeggen dat tegenwoordig de bezorging weer zonder problemen verloopt en dat ik op tijd mijn lectuur in de bus vind. Maar ik herinner me hem vooral omwille van "Le temps des Cérises". Een prachtig lied in samenzang met Geike Arnaert. Wondermooi. Ook een van zijn laatste liederen "Verankerd", waarin hij zijn strijd tegen 'kanker' bezingt. En in de filosofie staat vandaag een goed citaat van Martha Nussbaum, een Amerikaanse filosofe: "een emotie is een gevoelige gedachte". Tot daar mijn blog vandaag. Tot morgen
De zwoele nachten zijn verdwenen omdat we langs de koude kant van een gigantisch hoge drukgebied liggen met koude noordoostenwind als gevolg. Frisse nachten zijn wel oké om te slapen, maar de nachtkledij is dan van een andere soort dan tijdens de hete dagen. Mijn broer noemt dergelijke kledij: mannen op een afstand houden. Nu hebben we volgens de Nederlandse meteorologen te maken met een 'droogteput'. Dat alles heeft te maken met verandering van het klimaat en de ligging van onze goede oude 'straalstroom'. Die kronkelt té veel in hoogtes en laagtes. En als je als land in een dal of een top van de straalstroom zit, zit je ofwel ofwel langs de droge kant ofwel langs de natte kant. Of omgekeerd. Meteorologie is nooit één van mijn sterkste kanten geweest, en alles moet tegenwooordig een naam krijgen. Enfin, ik heb terug mijn fleeceke en sokken boven gehaald om toch weer een warmer gevoel te krijgen tot de zon me weer zal verwarmen. Ondertussen zal ik mijn roman van Pauline Slot verder verslinden: "Dood van een thrillerschrijfster". Laat de omkadering van dit boek nu toch wel juist een Grieks eiland zijn waar ik een fantastische tijd heb beleefd en de cultuur van de oudheid kon opsnuiven. Van bij de eerste bladzijde was ik verbaasd dat dit verhaal zich afspeeld op het eiland Evia meer bepaald in het dorp Eriteria. Ook ik nam ooit de overzetboot om naar Athene op uitstap te gaan met het openbaar vervoer. De uitbater van het B&B was zo vriendelijk om ons een papiertje te geven met de busnummers erop en de vragen die we eventueel moesten laten zien aan de chauffeurs om op de juiste bus terecht te komen. Mijn vriendin noch ik spraken geen gebenedijd woord Grieks, oud of nieuw en met een woordenboekske in de hand geraak je ook niet ver. Toen waren er geen gsm's noch Wikipedia en translaters voorhanden. Nu lees ik een beetje, door de belevenissen van een ander, hetgeen ik zowat meemaakte, voelde en ervaarde bij dit wondermooi stukje Griekenland, zonder de moord als spektakel. Ik stel vast dat de betovering en ban van dat eiland nog altijd een indruk op mij maakt. Het is ook plezant om op goed vallend uit, 20 jaar terug gekatapulteerd te worden. Mijn e-reader bevat alles wat een lezershart kan wensen, ook verrassingen van inhoud incluis. Mijn huis is gekuist, mijn krant bijna volledig gelezen en dan zet ik me met mijn boekske in een hoekske, maar binnenshuis dit keer. Tot morgen
't ja, ik heb gisterenavond mijn concerten op Canvas gemist om naar de Belgische inzending voor het grote liedjesfestival in Bazel, Zwitserland, te kijken. Verdient niet geselecteerd, zou ik zeggen. Té luidruchtig, té hoge noten, té rood, eigenlijk té veel van alles dat niet moest of moet om op te vallen. Ik beweer niet dat de jarige van de dag, Red Sebastian, niet kan zingen, maar dit nummer was niet op zijn lijf of stem geschreven. Maar het Eurovisiesongfestival is, zoals mijn kleinzoon het verwoorde, een vrienden of familiegebeuren. Een programma dat in groep moet bekeken worden en voorzien van de nodige commentaar tussenin zoals, hoor die stem eens, wat een kledij heeft die aan, dat is geen schoon lieke enz. De grote songcontest zal ik dus laten passeren, het winnende nummer zal nog genoeg te horen zijn op radio en tv.
Zijde nie goe? Zijde een bitteke ziekes? Ge zie zo wittekes! Dat zijn vastellingen en vragen die deze lente niet aan mij zullen gesteld worden!. De zon zorgt ervoor dat iedereen die een beetje buiten komt een gezonde blos op zijn kaken heeft. Meer zelfs, de fles after sun moet binnen handbereik blijven om mijn perkamenten velleke in te smeren als ik terug binnenkom. Eerlijk, zo'n weer is echt deugddoende. Niet echt té warm, een aangename temperatuur om in te leven. Ik loop niet in een grand décolleté rond of met wat lappen die op een paar punten aan elkaar hangen met toespelden. Eigenlijk vind ik het maar goed dat er in Cannes een beetje paal en perk gesteld wordt aan het blote schouwspel van de actrices om de aandacht te trekken om een filmrol te krijgen in een pornoproductie of een of andere film. Extravagantie is niet hetzelfde als'bloot'. Met hetgeen er soms vertoond wordt zou ik het zelfs geen kledij meer noemen. Alle begrip voor de beslissing van de bazen van het filmfestival van Cannes.
Gaza, Golanhoogte, Palestina, Israël, een eeuwigdurende strijd om grondgebied, met bijbelse inslag. Op 14 mei 1948 riep David Ben-Gurion (1886-1973) de Staat Israël uit, door de Israelische Onafhankelijkheidsverklaring te ondertekenen. Sindsdien is het er altijd onrustig geweest met de ene 6 daagse oorlog na de andere, de eindeloze schendingen van vastgelegde overeenkomsten dan weer door de en dan weer door de andere partij. Het blijft er een 'kruidvat' en dan bedoel ik niet de winkels. Hopelijk volgt eer ooit vrede in die gebieden. Tot morgen
Gisterenavond was er eindelijk eens een regenbuitje. Eigenlijk alleen goed om het stof op de planten eens te blussen. Niet veel dus, maar deze morgen als ik buiten kwam rook ik werkelijk de friste van de morgenstond. En sommige planten zijn blij met dat water, want hun dorst is eventjes gelest. Ja, nu komen de mooie muzieknamiddagen en muziekavonden er aan. Veel Japanners en Koreanen, zoals ieder jaar. Ze winnen dan altijd wel de 'prijzen' maar zijn niet de mooiste figuren aan de piano. Gisterenavond iemand die door zijn haarwildgroei, zij gezicht verdoken hield achter een haargordijn.Maar zijn handenspel was magnifiek. Slanke ranke vingers die over de toetsen gleden om Mozart ten gehore te brengen. De handen van de volgende kandidate deden me denken aan een krab. Zenuwachtig bespelen van de ivoren toetsen, met gekromde vingers, om mij nog eens Mazart te laten horen. Eigenlijk dacht ik dat ze met haar gebogen razendsnelle vingers een krab kon imiteren. Aan hun vingerspel valt niet te tornen maar hun mimiek blijft een triestig schouwspel.Vooraf geleerde gezichtuitsdrukkingen zijn soms belachelijk. Maar ik heb met mijn ogen toe maar geluisterd naar de prachtige muziek. Een lang citaat van Max Wildiers (1904-1996), een Kapucijnermonnik, filosoof en theoloog, wil ik hier wel overnemen: "Het beste middel om aan de lelijkheid en de domheid van onze tijd te ontkomen is onder te duiken in de onsterfelijke muziek van Vivaldi, Bach, Händel, Mozart, Beethoven, Brahms...Wat een heerlijke wereld van schoonheid ter beschikking". Enfin, tot einde mei is er iedere dag wel wat te beluisteren dat 's avonds een ontspannen gevoel zal geven. Tenzij ik naar de Eurovisiesongs ga luisteren. Ik zal wel even kijken hoe het onze Red Sebastian het er zal van afbrengen. Ik moet toch ook een beetje bij de tijd blijven en kunnen meeklappen met de hedendaagse muziek. Soms zitten er toch ook mooie liedjes bij.
Omdat een vader van een vriend zijn 82e verjaardag viert, wil ik Willy nog vele jaren plezier en een goede gezondheid wensen. Zoals gezegd en geschreven, het cijfer is niet van belang, wel dat ik hem ieder jaar een gelukkige verjaardag kan wensen.
De planten buiten hebben hun natte verzorging gekregen, nu ga ik mijn kamerplanten ook eens begieten. Ze hebben dorst! De hond en ik ook. Tot morgen
Met vernieuwde moed begin ik aan deze nieuwe week, al nr 20 van 2025. Ik ben uitgerust en uitgeslapen en heb wat nieuwe lichaamsoefeningen geleerd. Oefeningen om een beetje steviger op mijn benen, voeten en in mijn schoenen te staan. Ik kan dikwijls aan het geweld en macht van mijn huisgenoot niet optornen zodanig dat ik toch al menig blauwe plek en stijfheid van mijn benen heb moeten ervaren. Evenwichtsoefeningen doen, zegde mijn schoonzuster, de 'flamingo'!. Ik dacht eerst aan een dans maar het is het evenwicht proberen handhaven door meerdere keren per dag, afwisselend op het linker of rechterbeen te gaan staan, zonder een steun te zoeken. De eerste maal lukte dat maar 1 tel, maar ik maak vorderingen en per 'been' kan ik nu al mijn evenwicht houden tot 15 tellen. Ik ben nooit te oud om iets aan mijn lichaamlijke conditie te doen zolang het maar niet 'op een drafje lopen' is.
Dit jaar zullen we geen rekening moeten houden met de ijsheiligen, ze smelten vóór dag en dauw. Maar toch is het voorzichtig zijn met nieuwe aanplant te plaatsen. De aanhoudende droogte zorgt ervoor dat de wortels niet stevig kunnen verankeren in de potten, tenzij men ze dagelijks begiet met 'drinkbaar' water. Eigenlijk vind ik dat niet oké om dat kostbare goedje zomaar goedluks te gebruiken om een bloem in een pot te hebben. Voorlopig staan er in mijn potten 'wilde geraniums' en die zijn veel minder eisend dan de cultivars. Het is nu wel eentonig paars in de tuin maar alles beter dan waterverspilling.
Vanaf vandaag begint de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. De Waalse pianist heeft de selecties overleefd en kan meedingen naar een plaats in de finale. Alles wordt uitgezonden op Canvas en mijn tv is geprogrammeerd om de pianorecitals op te nemen, die ik dan 's avonds kan beluisteren. Gegarandeerd weer uren mooie pianomuziek.
Ik heb een mooi citaat gevonden om deze blog af te sluiten, de mannen moeten maar beoordelen of dat correct is: Vrouwen vereenvoudigen het leven, verdubbelen de blijdschap en verdrievoudigen de uitgaven. Tot morgen
Feest in de familie want de 'tweeling' is jarig. Reeds 19 lentes tellen mijn kleinzoon en kleindochter. Sportievelingen en goede studenten, kinderen die geen zorgen leveren aan hun ouders en ik wens dat dit altijd zo mag blijven. Voor alle mama's die niet in de provincie Antwerpen wonen, wens ik een fijne moederdag toe. Met dit prachtige weer zal iedereen er wel een feest van kunnen maken. En later op de avond, misschien dan ook eens met z'n allen wuiven naar de astronauten van het ISS. Deze nacht zien we de capsule 3x voorbijvliegen als een pietluttig bewegend sterretje: 22u12 ZZW, 23u49 richting WZW kijken en voor de nachtraven om 01u25 en dan turen naar het westen. Ik vind dat leuk om dat te zien passeren. Die mannen en vrouwen, die maar rondjes draaien in de ruimte terwijl een gewone sterveling rondjes gaat draaien op de kermis op de draaimolen en hopend om een 'flosch' te bemachtigen voor een gratis toertje.
Het 'geloof' heeft deze week de wereld beroerd. Niet alleen de Rooms Katholieken lieten zich 'en masse' horen, maar een nieuwe paus was zelfs voor de andersdenkenden en belijders van andere godsdiensten, wereldnieuws. De filosofiekalender heeft daar een mooi citaat, dat per toeval vandaag genoteerd werd: 'Is de wereld "zijn geloof verloren", zoals ze zeggen? Nee, het "Geloof" is de wereld verloren. Aldus Bruno Latour (1947-2022) een Frans socioloog en filosoof. Tot morgen
We worden echt wel rijkelijk vergoed voor de vele grijze dagen die we doorstaan hebben. De zon heeft de overhand van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Hier aan zee zijn de temperaturen altijd dragelijk en heeft men alleen af te rekenen met een zeebries die soms toch tot 5 beaufort kan gaan. Maar beschut zitten, dan is het hier een zalig plekje op aarde. Niet alleen ik weet dat, maar ook mijn miljoenen landgenoten die verfrissing willen zoeken. Met als gevolg: verkeersinfarcten, wildparkeren, ruzies. Men besluit nu, om bij dergelijk weer (vanaf 28°C binnenland) en als de toevloed té groot wordt, verschillende steden af te sluiten. Men heeft het moeten doen op 1 mei in Oostende. Kuststeden Blankenberge en Knokke zullen dat voorbeeld volgen, vooral Knokke is vragende partij waar op 1 mei, 40.000 auto's extra tot op het strand wilden rijden. Overal in Europa is men de toevloed van toeristen beu, ook de kalkliffen in Normandië waar men besloten heeft om het strand rond Êtretat af te sluiten om de kliffen te beschermen. Het is toch een eigenaardigheid, dat bij mooi weer, iedereen ergens anders wil zijn dan 'thuis'. Ik kan best begrijpen dat mensen op een appartement naar buiten willen en ergens anders willen genieten van het zonnig weer. Maar als men een tuin/tje of balkon heeft of dichtbij een park of een waterplas woont, is het toch niet altijd nodig om grote verplaatsingen met de wagen te doen. Natuurlijk heb ik gemakkelijk spreken als men aan de kust woont, maar nu is het strand echt geen aangename plaats meer om te vertoeven. Overvol, veel lawaai, veel afval. Nee, ik blijf op warme dagen en in het weekend liever op mijn bankje zitten met een parasol boven mijn hoofd. Ik kan genoeg genieten van zee, strand en zand op andere dagen en laat het vertier op die plaatsen over aan de bezoekers.
Stilaan is iedereen uitverteld over de nieuwe Paus die ons de morele codes van het leven wil laten naleven. Het zal allicht met andere woorden en andere accenten zijn dan de Jezuiet Franciscus, nu we een Augustijn, Leo XIV, aan het hoofd van de Rooms Katholieke Kerk krijgen. Een jezuiet is een pater met een hoge opleiding en met de gelofte om de paus te dienen en het onderwijs te bevorderen. Sinds 1534 bestaat deze priesterorde. De Augustijnen zijn nochtans een oudere pater/broederorde want opgericht in 1256. Het zijn bedelmonniken en leggen de nadruk op het gemeenschapsleven. Hun leven kenmerkt zich door leraar, priester en missionaris te zijn van de woorden van Jezus. Zij staan en ijveren voor 'vrede' op elk niveau van het menselijk bestaan. Augustinus scheidde de innerlijke vrede niet van de maatschappelijke 'vrede'. Zijn presentatie na de 'witte rook' begon dan ook met 'vrede aan iedereen'.
Zo, ik heb wat rozijnenboterhammekes gekregen en die ga ik nu rustig verorberen. Tot morgen
Verrassing alom dat er gisteren al een nieuwe Paus is verkozen. Een vrij jonge man van 69 jaar, die een aangenaam gezicht heeft om naar te kijken. Natuurlijk is dat geen vereiste om Paus te worden, maar we zullen deze man genoeg op tv zien en dan is een vriendelijk gezicht aangenamer dan een norse blik op de snoet. Net zoals Rik Torfs, moet iedereen de nieuwe Kerkvader een carte blanche geven en een eerlijke start zonder iemand te veroordelen en verketteren vooraleer de man aan zijn belangrijke taak begonnen is. Rik Devillé is er altijd als de kippen bij, om iemand die niet dezelfde mening en gedachtengoed verkondigt als hijzelf, bij voorbaat als een verkeerde keuze af te schilderen. Zijn preek was ferm en krachtig en niettegenstaande Mr President een gat in de lucht sprong van contentementen omwille van een Amerikaanse Paus, zal zijn blijdschap verdwenen zijn als sneeuw voor de zon als hij luisterde naar de eerste woorden van de man, vertegenwoordiger van 'het geweten van de mensheid': vrede. En als hij dan ook nog eens de betekenis van de naamkeuze gaat bekijken, is dat niet een verheerlijking van het kapitalisme. Integendeel, Leo XIII (1810-1902) kwam op vóór de menswaardige arbeidsvoorwaarden van de arbeiders tegen het establishment. Met zijn encycliek Rerum Novarum kwam er de tegenhanger van de 'socialistische 1 mei vieringen' en kregen én krijgen de katholieke arbeiders ook hún dag om hun rechten op te eisen. De 'katholieke vakbond' was geboren en maakt er op O.L.Heer Hemelvaart, hun feestdag van. Ik mag hopen en ik denk wel dat het een bewuste naamskeuze was, Leo XIV. De man die wil opkomen voor de minderen in de maatschappij, de arbeiders, de migranten. Een politiek onafhankelijke wereldkerk vertegenwoordigen. Ik hoop in ieder geval dat Leo XIV er in slaagt de 'vrede' in de wereld af te dingen en de ambities van de grote politieke ego's kan temperen, zodat die laatsten kijken naar wat hún land nodig heeft en niet een ander land willen inlijven en om voor die noden en behoeften te voldoen en er voor te zorgen. Tot morgen
