2025 is aan het wenen voor het nakende afscheid. Zelf ben ik daar niet heel erg verdrietig over en ik zal er geen traan voor laten. In feite moet ik er niet om treuren want of ik nu blij ben of triestig dat er een andere maand begint, de tijd kan niet stilgezet worden. Het is wel zo dat er op de laatste dag van een jaar eens nagedacht wordt hoe de 365 dagen verlopen zijn. Al bij al vind ik het geen slecht jaar geweest, lekkere temperaturen en voor de rest geen extremen. Als dit blogje geschreven is, zijn er dit jaar weer 365 tekstjes bijgekomen op mijn conto, het ene extreem goed, het andere middelmatig en sommige om niet over naar huis te schrijven. Maar allemaal bezorgden ze me een plezant, leerrijk en goed intermezzo van de dag. En bovenal geven ze me het gevoel van een conversatie te hebben gehad over alledaagse fait divers. Wat gaat er vandaag nog in mijn huishouden gebeuren? Eerst en vooral de slaapkamer van mijn gasten terug in orde brengen, zodat alles weer klaarstaat voor hun volgende bezoek. De restjes opeten van de soep, de vleessalade, kaas, bodding enz. Dan nog vele dagen wat bokes besmeren met confituur, speculaascrunchy of choco, want al die potten zijn opengemaakt en overal 2à3 scheppen eruit gehaald. De latten chocolat voor mijn ontbijt zullen even blijven liggen tot al die smeersels opgebruikt zijn. Over de overgebleven drank moet ik me geen zorgen maken, dat wordt niet slecht en zal wel de volgende keer gedronken worden: La Trappe met en zonder alcohol en Crodino rossa. En de bisuitjes, tja, daar rouw ik niet om dat er een doos niet is opengemaakt. Gisterenavond heb ik terug op mijn eentje voor de beeldbuis gezeten en gekeken naar 'De Rugzak'. Eigenlijk ben ik die reisprogramma's waar al die BV aan meedoen kotsbeu. Altijd extremen opzoeken en dan het zuchten en kreunen van die mensen moeten aanhoren die in bewondering staan voor de landschappen waar ze van achterovervallen. Daarbij ook nog eens luisteren naar de opnames van ophemeling van hun persoon dat uit een meegeleverde koker in hun rugzak zit. Het zal gisteren mijn dag niet geweest zijn om er positief over te zijn. En by the way, van de zogenaamde 'vips' globetrotters ken ik er maar 2 of 3 van. Al diegenen die zijn stem al eens laat horen of verheft, is tegenwoordig een 'belangrijke Vlaming' die nodig zijn om al die programma's van volk te voorzien. Zo, mijn nieuwe scheuralmanak van de filosofie ligt klaar. De laatste bedenking van die kalender van 2025 wil ik jullie niet onthouden. Die is van Arnold Geulincx (1624-1669) "waar je niets vermag, moet je ook niets willen". Met deze laatste woorden van 2025, ga ik 2025 uithuppelen zoals Jambers ook doet om gezond te blijven. Tot morgen in het nieuwe jaar.....
Mijn hart is gedurende deze kerstperiode gevuld met liefde, hartelijkheid en warmte. Mijn snoep- en koekjeskast daarentegen is 'leeg'. In het binnenland letten ze op de 'lijn' en dus calorie-arme voedingen geen zoete tussendoortjes. Als ze dan bij mij komen halen ze hun schade van gebrek aan zoetigheden en andere lekkernijen dikkement in. Ik voorzie een volle kast met allerhande soorten koekjes en zure gummies om aan hun suikerbehoeftes te voldoen tot aan het volgende verblijf hier aan de kust. Lekker samen smikkelen van de zoete zonde. Als ze hier zijn maakt het niet uit of het grijs of blauw weer is of droog of nat. Het weer is niet belangrijk, wel elkaar zien en babbelen en samen aan tafel zitten. Het is een goed jaareinde geweest: mijn buurvrouw heb ik gehoord, mijn vrienden zijn geweest en ik heb mijn logés gehad. Meer moet een mens echt niet wensen.
Minder dan 36 uur scheid me nog van 2026. Ik ben er wel nieuwsgierig naar hoe het jaar zich zal aanbieden en verlopen. Dit jaar was niet echt slecht te noemen maar ik verwacht wel een beter nieuw jaar. Vooral wens ik dat het stopt met oorlogvoeren in het nieuwe jaar en dat vrede er zou komen voor een heleboel mensen op aarde. Voor vandaag is het al dat ik noteer want ik moet mijn tomatensoep met ballekes gaan klaarmaken want seffens zijn ze terug van hun wandeling en eten dan graag iets hartigs. Ondertussen luister ik eens naar Zjef Vanuytsel (1945-2015) met zijn "Zotte Morgen" of zijn "Houten Kop" of "Ik weet het wel mijn Lief". Tot morgen
De laatste dagen van 2025 zijn aan het komen, maar op de kalender vallen die in week 1 van 2026. En ik kan niet missen, want rondom mij staan er een heleboel scheurkalenders. De tijd gaat zo vlug dat ik die almanakken nodig heb om me niet van dag , week of maand te vergissen. En 'als met Sint Thomas de dagen lengen, beginnen de nachten te strengen'. Dan zet ik de plaat van Peter Koelewijn op "Kom van dat dak af" want het is inderdaad gevaarlijk nu om op die witte gladde daken rond te lopen. Het is gezonder om op de vaste grond te staan om achteraf niet met gebroken botten te moeten rondlopen. Dat de Nederlanders prachtige familienamen hebben weten we al lang, zie maar naar 'Koelewijn'of 'koele wijn'. Maar daar ver bovenuit steekt de familienaam van de concertpianiste 'Toos Onderdenwijngaard' (1926-2019) met een mooie lijfspreuk:"Talent verplicht". Ze heeft al haar talenten gestoken in het voortbrengen van klanken, niet in het stichten van een gezin.
Ik heb het al best aangenaam gehad deze kerstperiode en echt wel leuke en unieke geschenken gekregen. Niet alleen chocoladen boompjes en unieke kerstkaart maar ook een filosofiekalender voor 2026, en een sjaal die warmte uitstraald. Dat is zeer aangenaam en handig want met zakken aan de uiteinden, als ik 's avonds met de hond nog eens op stap ga. Ik kan niet anders zeggen dat het een warme kerst was.
Meer heb ik op deze ongelofelijke en ongelovige Thomasdag. Het zal een rustig namiddagje worden en de avond afsluiten met de gebruikelijke garnaalkroketten met als toetje de onvolprezen bodding van mijn schoonzoon. Tot morgen
Grijs maar droog met een aanvaardbare temperatuur, 4°C, en windstil. Ik ben de eerste die opgestaan is, in dit huishouden, wat wel belangrijk is op deze 'Onnozele Kinderdag'. Het gezegde 'wie het laatste opstaat op deze onnozele kinderdag' moet alle klusjes van de dag doen in het gezin. Toen de kinderen nog thuis waren was dat een leuk spelletje. De langslaper moest dan al die vervelende huishoudelijke werkjes doen: tafel afruimen, afwas doen, stof afnemen, tafel dekken, weer tafel afruimen, weer afwas doen enz tot de dag voorbij was. Iedereen liet en laat zich eens graag bedienen, zeker een moeder van toendertijd, 3 belhamels. Nu sta ik dan wel als eerste op, maar de hond neemt die huishoudelijke taken toch niet op zich. Gevolg, ik laat de ontbijttafel maar staan tot na het middageten. Vandaag ben ik wel verplicht om op te ruimen en een mooie en propere tafel te voorzien want deze namiddag arriveren mijn logés. Het is ook een dag waar een bijbels verhaal aan vasthangt. Koning Herodes de Grote of is het Herodes Antipas (leefde ten tijde van Johannes de Doper en Jezus), was via via te weten gekomen dat er een 'nieuwe koning' geboren was, en wilde zijn kroon veilig stellen. Hij gaf opdracht alle eerstgeborenen in zijn 'vazalstaat van Rome, Judea later Israël', te vermoorden. Gelukkig waren Jozef en Maria met kindje Jezus al gevlucht naar Egypte, zodat de voorspelling, dat er uit het geslacht van David, een koning zou opstaan, wel kon uitkomen. Enfin, dat is wat er in mijn geheugen nog zit over de oorsprong van deze kinnekesdag. Voor de juistheid van dit verhaal zou ik Prof Emeritus, Kerkjurist, ex Rector van Kul, ex parlementariër, mediafiguur en nog zoveel meer, moeten raadplegen. Die is van al die godsdienstige en bijbelse zaken op de hoogte. Maar die zijn bezigheden zijn zo talloos dat een gepensioneerde vrouw die moeilijk te stekken krijgt voor goede en juiste info. En om in Bijbelse sferen te blijven, op de berg Ararat in Turkije, hebben archeologen keramiekstukken gevonden die kunnen gedateerd worden van ± 5500 jaar- 3000j vóór onze tijdrekening. En die plaats heeft een byzondere betekenis want daar zou Noach met heel zijn hebben en houden gestrand zijn na de Zondvloed en dus ook zijn eetservies laten vallen en aan sluikstorten heeft gedaan. Tot groot jolijt van onze huidige detectieves. Op die bergketen ziet men duidelijk een afbeelding van een schip staan met ongeveer de maten die in het Boek Genesis zijn gegeven. Dat men die keramiekvondsten kan dateren op een tijdstip dat ook de Zondvloed, en dus ook de Ark, aanwezig waren op aarde, is toch wel speciaal. We leven in een tijd dat alles moet gestaafd worden met bewijzen en al zeker als het om godsdienstige en religieuze zaken gaat. En als iemand niet weet wie Noach was, wel dat was de man die ook het koppeltje muggen van de verdrinkingsdood redde. Zo, dat was mijn blogje op zondag, met een aangepaste inhoud. Tot morgen
Dat het koud is, zal iedereen wel beamen, maar ook dat het zonnig weer is. De ijzige noordoostenwind zal er wel voor zorgen dat ik het grootste deel van de tijd binnen zal blijven en enkel voor de behoeften van de hond eens buiten zal gaan. Ik moet zeggen, dat hij ook niet scheutig is op deze winterprik en valt me niet zo veel lastig als anders, om buiten te gaan. Ik zit aan mijn venster te typen en zie dat er heel veel beweging is in de lucht. Voornamelijk de eksters zijn aktief om graantjes en pieren te zoeken in de gazon.
Deze morgen was ik content met de dikke krant die ik uit de brievenbus haalde. Zo echt een weekendkrant die veel beloftes aan lectuur inhield. Teleurgesteld!!! Het was een extra katern met overzichtjes voornamelijk van de rampspoed van 2025. Daar zat ik niet op te wachten, want al die vreselijke verhalen zijn niet tot een einde gekomen en lopen gewoon door naar 2026. En wat te denken en te zeggen over Elon Musk uitspraak "Brussel is niet langer de Belgische hoofdstad, door de demografische transformatie". Vooral het gegeven van officiële cijfers dat 3 op de 4 kinderen in Brussel van niet Europese afkomst is, zou boekdelen spreken. Dat is geen nieuw gegeven natuurlijk. Brussel is al langer een smeltkroes van nationaliteiten. Was het vroeger een Franssprekende stad, waar het Nederlands moeilijkheden had om zijn plaats te vinden, is het nu een mengeling van alle talen, waar het Vlaams bijna verdwenen is, zoals de schoolreeks "Basisschool Balder" op tv1 blootlegde. Is het mogelijk van onze hoofdstad terug een tweetalige echt Belgische stad te maken? Geen idee, 18 maanden na de verkiezingen zijn ze nog altijd niet aan een regering geraakt, zelfs tot grote ergernis van onzen Filipe. Hoe wil men dan in deze moeilijke regio, orde en plicht doen gelden als niemand de krijtlijnen uittekend van wat 'wel en niet' kan en zero tolerance invoerd?. Drugscriminaliteit, jongeren die niet weten van welk hout pijlen maken, vandalisme, bendegevechten, inbraken, terroriseren van wandelaars..... regeren om den duur niet alleen Brussel, maar alle grote steden in ons land. Hoe kan men soms nog zeer jonge delinquenten terug op een sociaal en maatschappelijk verantwoorde manier op de rails krijgen? Onderwijs is volgens mij wel het sleutelwoord. Voor de inwijkelingen: integratie en respect hebben voor de zeden van het land waarin ze hun toekomst willen uitbouwen. Die zijn meestal compleet anders dan het land van hun herkomst. Landen waar mensenrechten, vrouwenrechten eigenlijk bijna onbestaande zijn en daarom zijn ze naar hier gevlucht. Ik hoop dat men er in 2026 in slaagt onze Belgische inwoners, autochtonen en allochtonen, vreemdzaam samen te doen leven in ons landje van (ondanks al onze klachten) melk en honing. Tot morgen
De vriezeman is nog altijd aanwezig op deze belangrijke familiedag. Verjaardag van mijn oudste kind, een dochter. Nu zelf gelukkige echtgenote en trotse moeder van 2 zonen, die ook al de wieg ontgroeid zijn. Ze is gezond van lijf en leden en dat is wel heel belangrijk. Ik zeg haar leeftijd niet, want dan voelt mijn leeftijd wel extra zwaar aan. Laat het me er op houden dat ze 'Sara' al gezien heeft.
Op Kerstdag heb ik een heel aangename en verrassende dag gehad. Buiten de verschillende telefoontjes zijn mijn vrienden ook langsgekomen. Een prachtige kaart met een unieke tekst, gebaseerd op de titels van Queen, en een pakketje chocoladen dennenbomen, een wit besneeuwd en een met modder, ttz een kerstboompje van witte chocolade en een van melkchocolade. Die zullen met mondjesmaat verorberd worden om lang plezier te hebben van de lekkernij.
En zoals geschreven, het is nog altijd winterweer met een temperatuur die niet boven het vriespunt komt. Ook die ijzige en bijtende NO-wind is nog altijd aanwezig, zodat het binnen achter glas toch nog altijd aangenamer is dan buiten in de zon te lopen. Maar het is winter en vriesdagen zijn echt wel nodig in deze periode om al het ongedierte in de tuin eens weg te krijgen. Straks moet ik er wel door. Weliswaar met de auto, om boodschappen te doen. Alles is op van verse voeding, zelfs in de vriezer heb ik geen brood meer liggen. Niet dat ik er verdrietig om ben, maar ik moest me deze morgen tevreden stellen met een laatste snee kaas zonder boterham en een wafeltje bij een tas koffie. Het is dus letterlijk broodnodig dat ik naar de winkel rij om yoghurt te halen, chocomelk, boter, kiwi's, witloof, eieren enz en natuurlijk niet te vergeten brood en wat zout beleg voor mijn bokes.
Veel meer moet ik niet schrijven, de wereld staat bijna stil. Behalve natuurlijk onze Oranje (nu witte) Bles president. Die beweert dat hij in Nigeria bommen moet droppen en dat land meot aanvallen omdat er IS-strijders leven. Het is een gevaarlijke manier van redeneren, om alle landen zomaar te bestoken met allerhande dodelijke wapens omdat er IS-militanten zouden wonen en verblijven. Op den duur is er geen enkel land meer veilig voor dat wraakzuchtige mannetje dat overal vijanden ziet lopen en verschijnen om uiteindelijk zijn eigen grootste vijand zal blijken te zijn. Bon, 't is prachtig weer om deze namiddag vanuit mijn luie zetel aan sport te doen. Het bekijken van de veldcross en dat vraagt inspanning om wakker te blijven. Tot morgen
Voor eenieder een vredevol, rustig Kerstfeest en Kerstdag. De komeet van Halley gaan we niet te zien krijgen zoals de herders en de driekoningen in het jaar 0. Die komeet passeert en scheert rakelings langs de aarde in een cyclus van 76 jaar en de laatste keer was dat in 1986. De volgende keer dat die passeert om ons de blijde boodschap van de geboorte van Christus te melden is pas in 2061. We moeten dus de geboorte van Jezus geloven zonder een boodschapper aan de hemel te zien verschijnen, en dat doe ik ook want ik zet toch ieder jaar mijn minieme kerststal om dat feit te gedenken en meteen ook de verjaardag van Jezus te vieren. Ondertussen toch al een man van 2025 jaar en door velen op aarde herdacht als degene die ons 'Het Licht' bracht. Niet alleen 'licht', 'wijsheid', 'cultuur' maar nog zoveel meer en die artiesten de mooiste songs deed componeren en zingen om al die gebeurtenissen te herdenken van het leven van de Heer, zoals bv de mooie kerstliekes. Eén van de schoonste Vlaamse songs, een beetje in vergetelheid geraakt, is "Formidabele Kerstmis" van professioneel afscheidnemer Xavier De Baere/Lucas van den Eynde in samenzang mét en muzikale ondersteuning vàn Komm'il Foo. Opgevoerd in 1993 in het programma "Morgen Maandag". Nog een merkwaardig liedje verschenen in 1983 dat van in het begin controversieel was en verboden door de Kerk. "Een bakske vol met stro" van Urbanus/Urbain Servranckx. Maar het bekendste lied, wereldwijd, is "Stille Nacht". De koude nacht die juist gepasseerd is van 24 op 25 december. Een tekst geschreven door de Oostenrijkse priester Joseph Mohr (1792-1848) en op noten gezet door componist, organist, onderwijzer Franz Gruber (1787-1863). Voor de eerste maal ten gehore gebracht in 1818 in de parochiekerk van Mohr, de Sint Nicolaaskerk in Oberndorf. Sindsdien gezongen door Jan en Klein Peerke in alle soorten uitvoeringen overal ter wereld. Zo, liefste mensen, dat was mijn kerstblogje. Nog een vreedzame dag. Tot morgen
Goede morgen, eigenlijk moet ik al goede middag zeggen, allemaal. Geen klagen vandaag: droog weer, NO wind, wel aan 70/u, maar een mooie gele bol die volop door de vensters schijnt en aan de lente doet denken. Want hier en daar zijn er al wat botjes aan de struiken. Wat 1 min meer daglicht al niet vermag!!!.
Laatste dag van de "Warmste Week". Ik hoop dat ze voor veel 'onbekende onzichtbare ziektes', een mooi geldbedrag hebben opgehaald om veel mensen te helpen met hun behandeling en genezing. Maar 7 dagen is toch veel om de kommer en kwel van veel mensen in ons land te aanhoren, met tussenin van die vrolijke muziekjes. Het is een goed concept, daar niet van, maar de ellende van zovele mensen te aanhoren is echt wel triest. Ik heb eigenlijk weinig of niet gekeken omdat ik als 'gezond oudje' té veel geconfronteerd werd met jongeren wiens leven nog geleefd moet worden en een gevecht is om te overleven met een ongekende kwaal. Het is niet het enige programma op TV dat ons met de neus op de feiten drukt dat niet iedereen met een goede gezondheid door het leven gaat. Er was "Restaurant Misverstand" om 'jong dementie' eens in de picture te zetten, er is "Down the Road" die ons het syndroom van Down leert kennen, er zijn de 'Paralympische Spelen' voor mensen met een lichaamlijke handicap, er is "Kom Op Tegen Kanker"..... Soms zou je verlegen zijn om te zeggen dat je als senior nog niet té veel lichaamlijke klachten hebt. Een pluspunt is, dat het de Koning Boudewijnstichting is, die op correcte manier de gelden beheerd en verdeeld en het op de juiste plaats doet belanden om te besteden.
Ik kan als "Sisi" fan niet voorbijgaan aan het feit dat Keizerin Elisabeth (1837-1898) van Oostenrijk en Koningin van Hongarije, vandaag haar 248e verjaardag zou gevierd hebben. Daarom zeg ik 'happy birthday in heaven, my dear' dan kan je ook daar rijstpap met gouden lepeltjes eten, zoals je hier op aarde ook al deed. De romantische films uit 1956, geven geen realistisch beeld van haar huwelijk als kindbruidje (16j) met een volwassen en ervaren man (23j). Ze is van niets gespaard gebleven: dood van haar oudste dochter op 2 jarige leeftijd, het Mayerlingdrama, een echtgenoot met veel minaressen, ziekte, dwangmatige sportbeoefenaarster, voedselcontroler avant la lettre. De beroemde 'Sissi-films zullen dezer dagen weer eens van onder het stof gehaald worden evenals "The Sound of Music", de klassiekers van Kerstmis. Tot morgen
Het is wel niet de mooiste kleur van een deken dat ons bedekt, maar het houdt de vrieskou toch nog eventjes van ons verwijderd. Het is de tijd van het jaar dat enkel het hoogst noodzakelijke gedaan wordt buiten, zeker als de zon in de verste verte niet te bespeuren valt. De brievenbus leegmaken en de restjes van mijn hond opruimen, zijn zo'n beetje de activiteiten in open lucht. Ook nationaal en internationaal vallen de politieke werkzaamheden zo'n beetje stil. Tenzij je Trump noemt natuurlijk, dan wilje op alle momenten van het jaar gehoord worden. Voor hem is het nooit komkommertijd. Hij zorgt er voor dat alle politieke leiders en zeker de koning van Denemarken en zijn premier, op hun qui-vive moeten blijven nu hij ook weer een gezant naar Groenland stuurt, dat hij tot Amerikaans grondgebied en dus bezit en 51e staat, wil annexeren. Dat allemaal omwille van de ondergrondse rijkdommen. Hoe zeggen ze dat ook weer? 't Is genen simpele maar wel een gevaarlijk man om president van een machtig land te zijn.
De scheurkalenders, waar ik nooit de bladjes van verwijderde, zijn bijna aan de laatste dagen toe. De 'Klara' kalender kon en kan me niet meer bekoren. Een saaie opsomming van componistes waar ik op een 10 tal na, nooit van gehoord had en ook met composities die ik probeerde te beluisteren maar me niet konden charmeren. Ik zal hem in mijn bibliotheek bewaren als eventueel naslagwerk. Meer dan waarschijnlijk zullen die dagen van 2025 nooit meer bekeken worden. Een tegenvaller om mijn kennis van de vrouwelijke musici uit te breiden. De 'filosofie scheurkalender' willigde alle eisen in van hetgeen ze als bijtitel noemden: 'word elke dag een beetje wijzer met de wijsheid van een ander'. Ik heb natuurlijk ook de wijsheden die er opgesomd werden niet in de vuilbak gesmeten. Ik heb er veel uit geleerd en over sommige uitspraken veel moeten nadenken. Zoals ook vandaag weer een tekst, van de toenmaals contoversiële Nederlandse filosoof, Benedictus de Spinoza (1632-1677): "Gods besluit, bevel, uitspraak en woord is niet anders dan de werking en de orde van de natuur zelf". Tot morgen
Begin van de laatste week van wat ik nog altijd denk 'het nieuwe jaar'. De snelheid waarmee de uren, dagen, weken voorbijvliegen, kan ik amper bijhouden. Een zucht en ik ben weeral een uur verder als ik naar de klok kijk op de pc., want een uurwerk om mijn pols dragen doe ik al jaren niet meer. God schept de dag, ik weet dat die 24 uren duurt en ik doorploeg die naar eigen goeddunken zonder vast schema. Alleen als de poetshulp komt is er een dag en een uur voorzien. Sinds mijn kapper op pensioen is, hoef ik daar de laatste maanden ook al geen rekening meer mee te houden. Ik moet toch wel eens een andere coiffeur/se gaan zoeken want het is wel nodig dat mijn witte manen terug professioneel onder handen genomen worden. Dat is dan al het 3e puntje voor 2026 waar ik een afspraak voor moet maken. Verder heb ik het gevoel dat de wereld op nieuwsvlak, een beetje stil staat. Kerstmis staat nog altijd in het teken van rust en vrede brengen en men probeert zich daar precies toch een beetje aan te houden. Dat mag ook wel na het turbulente jaar voor Gaza, Israël en Oekraïne en nog vele andere gebieden waar het altijd onrustig blijft en waar maar een klein vonkje nodig is om alles weer in vuur en vlam te zetten. En ja, die laatste week van 2025 brengt de koude naar hier maar ook een schraal zonnetje. Ik heb mijn muts en mijn handschoenen nog niet moeten bovenhalen maar die zullen deze week toch wel van pas komen. De bezigheden deze week zijn simpel te omschrijven: zoektocht naar de beelekens van de overleden dierbare familieleden, liefst van degene die al lang, lang, lang, als stofje in het universum vertoeven. Voor de rest voorzie ik een rustige week. Geen aangekondigde bezoeken de eerste dagen, boodschappen zijn er ook pas op het einde van de week te doen. Zo is het nog negen dagen stilletjes afglijden naar het volgende jaar. En wat is er nu mooier dan voor iedereen het woord van de dag toe te wensen: blijdschap, tevredenheid, voldoening oftewel 'contentement' laten zegevieren. Want weet wel,'geluk' bestaat niet!. Daarom moeten we proberen gelukkig te zijn zonder 'geluk'. Toch mooi nietwaar? Tot morgen
