Eerst even rechtzetten dat ik gisteren de 'p' vergeten was bij 'opslorpte' en 'opslorpt'. Dat voor de goede gang van zaken en om niet té veel fouten aangewreven te krijgen.
Na een heel drukke week van op bezoek gaan, bezoek krijgen, telefoons en andere babbels, was deze morgen een tijd voor bezinning ingelast. Niet zomaar, maar een uitnodiging om een kerkdienst bij te wonen om afscheid te nemen van de bijna 100 jarige moeder van mijn vriendin. De tram zette me mooi af aan de Bernarduskerk in Nieuwpoort-Bad waar de rouwmis zou plaatsvinden. Het kerkje werd 3/4 gevuld door de nazaten van Denise. Zij had 4 kinderen, allen gehuwd en op hun beurt allemaal ouders geworden van 4 kinderen. De meeste van die kleinkinderen hadden ook al gezorgd voor een nageslacht, zodat er in dat kleine mooie, gezelige kerkje al bijna 70 leden van haar nageslacht zaten. Dan kwamen natuurlijk nog de aanverwanten van haar en haar man dus nog een hoop broers en schoonbroers, zussen en schoonzusters. De kerk was amper groot genoeg voor de familie alleen. Het was een viering van het overlijden van deze moeder die in het teken van 'de zee' stond. De laatste paar jaren woonde ze afwisselend dan bij de ene en dan bij een ander kind omdat alleen wonen in Nieuwpoort-Bad niet meer mogelijk was. Maar iedere avond wees ze met haar vinger het westen aan waar de zee lag, die ze ontzettend miste. Haar kinderen waren uitgezwermd naar Genk, Antwerpen, Leuven en Mechelen, maar haar afscheid, naar haar wens, moest plaatsvinden in het kerkje waar ze tientallen jaren naar de eucharistieviering op zondag ging en dat uitkijkt op de Noordzee. Heel toepasselijk was het intredelied: "Terug naar de kust" van Mama's Jasje. Alle liedjes hadden de woorden en de toon van de Noordzee, ook Marva kwam aan bod en nog een paar anderen. Niettegenstaande het een katholieke eredienst was, werden alle liederen een hymne aan zon, zee, strand en zand. Iedereen wist van haar heimwee en verlangen en hebben dat duidelijk gemaakt met kustliederen in de kerk te laten horen. De kinderen hebben haar liefde voor de zee, in de rouwmis gestopt en dat was zeer aangrijpend en ontroerend. Haar laatste reis was naar haar roots en hier zal ook haar laatste rustplaats zijn. Dan was het een beetje gelouterd en rustig, de tram opstappen richting mijn hondje. Tot morgen
Even meegeven dat ik niet ziek ben, maar dat bezoek mijn ganse dag opslorte en nog opslort. Tot zover mijn blog vandaag. Voor de goede orde, jullie hebben nog recht op het antwoord van de doordenker: de stilte. En daar zal ik dan straks ook van profiteren.Tot morgen
Schrikkeldag, niet om van te schrikken maar om het 24u stelsel van de dagen te kunnen handhaven. Een extra dag die niks extra te geven heeft. Zelfs geen extra zonnestraaltje geeft deze dag. Maar de vogeltjes die denken dat de lente er is en proberen elkaar de loef af te steken voor het beste plaatsje te zoeken om hun nestje te bouwen. Eksters, merels, kauwen, duiven, mussen en zelfs meeuwen, vliegen hier af en aan. Roepen en fladderen om vooral de kauwen weg te krijgen uit de bomen en de hagen. De vogels houden geen rekening met de data of hetgeen de meteorologen te zeggen hebben over het begin van de lente, die weten dat zo. De dagen lengen en dat is van belang, zowel voor de planten om hun bloei te hebben als begin van hun vruchten, als voor de vogels om hun ei te leggen. Verder zal er wel duchtig gefeest en gevierd worden vandaag, bij de 7200 Belgen die om de vier jaar eens een dagje verouderen. Misschien worden ze ook goed getracteerd op wat lekkers door allerhande vakmensen zoals bakkers en patissiers, die misschien toch wel gevolg geven aan de oproep van de 'droomfabriek' om deze mensen eens een extraatje te bezorgen en met zoetigheid wat te verwennen. Veel ander nieuws heb ik niet vandaag. Alleen nog de oplossing van het denkertje van gisteren: in een woordenboek. Nadenken vandaag over de volgende kwestie: wanneer je mijn naam luidop zegt ben ik verdwenen, wat ben ik? Tot morgen
Een schrikkeldag is in aantocht. Dus rijst de vraag bij mij: is het vandaag de laatste dag van de winter of is dat toch 29 februari? Of is het dit jaar morgen de 1e dag van de meteorologische lente en niet op 1 maart? Ik vind dat in ieder geval een vraag waard. Wat het ook is, de hond is vandaag een beetje ziekjes, landerig en hangerig. Zijn ochtendsnoepjes blijven liggen en hij wil op mijn schoot zitten of echt in mijn nabijheid zijn. Zelfs voor zijn balspelletje had hij geen interesse. Een beestje kan juist zoals zijn baasje al eens een mindere dag hebben. Hopelijk is de onpasselijkheid rap voorbij en moet ik me verder geen zorgen maken. Als single zijnde, heb ik graag 's avonds wat beeld en gesproken taal rondom mij. Ik was fan van de nieuwsprogramma's op VRT 1 en Canvas, maar sinds een jaar of 2, kijk ik eerst welke gasten er komen of uitgenodigd worden, vooraleer gewoontegetrouw zo maar naar die uitzendingen te kijken. Geweld, ziektes, oorlogen, verkiezingen in de USA, dictators enz, zijn iedere dag het recept van de uitzendingen met af en toe ertussenin gesmeten info over een boek of muziek of filmopname. Dus wat doe ik? 's Avonds kijken naar de opgenomen oude detectieves van in de namiddag, want tegenwoordig zijn de thriller-en misdaadreeksen uit Zweden, Noorwegen en Denemarken ook al onderhevig aan geweldadig geweld. En zo begin ik dan maar naar alle zenders te switchen, eventjes te bekijken en kom dan uit bij programma's die ik vroeger verafschuwde zoals blind getrouwd, my kitchen rules, masterchef hier, masterchef daar, big brother, ik vertrek, escape to the country... allemaal programma's met veel reklameblokken. En vaststellen dat elke showbizz-familie een soap maakt om hun goede en dure leven te bekostigen: Gooris, Pfaff's, Planckaerts, Verhulstjes en nu laatst ene Reggie die zijn huwelijk in Zuid-Afrika laat sponseren door een commerciële televisiezender. Ik kijk er niet naar maar zie het allemaal passeren tijdens het zappen. Echte info-programma's zonder geweld of miserie of ziektes zijn met een vergrootglas te zoeken. Soms lees ik 's avonds, maar ik ondervind dat ik het moeilijker heb om mijn concentratie te behouden na een vermoeiende dag. Er zijn ook wel heruitzendingen maar die zijn dan op een ontiegelijk uur voor mij en twee keer naar een droomfabriek kijken is nu ook weer niet zo plezant. Ik heb de keuze uit 100 televisiezenders en dan zit ik nog te reklameren dat er niks op tv is!!! Als men wil 'geamuseerd' worden zonder zelf een inspanning te doen, is men niet rap tevreden en is er veel gesteggel voor niks. Dermee heb ik alles gezegd veur vandaag. Nog een antwoord op het denkertje van gisteren: grote handen. Nu het denkertje: morgen komt na vandaag, waar is dat niet zo? Tot morgen
Met een zon die volop schijnt begin ik aan mijn dagelijkse dosis peptalk. Dat is een ander woord voor 'gezonde klap'. Veel 'pep' zal ik niet op mijn machine moeten typen om jullie goed, wel en blij te doen voelen. Daar zorgt vandaag een droge zonnige dag wel voor. Er is wel een zwak noordoosten windje dat de temperatuur niet zo hoog doet oplopen, maar beschut en beschermd zal het aangenaam buiten zitten zijn. Omdat waarschijnlijk de meeste lezers daarom pas in de namiddag vitamine D zullen opdoen, heb ik tijd zat om een klapke te doen in stilte. Ik heb gisteren genoeg luidop gesproken, mijn keel is genoeg gesmeerd om vandaag content te zijn met spreken met geschreven woorden. 'Kookkloof' is het nieuwe woord van de dag. Gisteren zijn de Michelinsterren uitgereikt aan de vele restaurants die ons land rijk is. Het zijn er bijna 150!! En toch zal ik in geen van die etablissementen zó goed eten hebben gekregen als bij mijn schoonzus: echte verse kippenragout (een vol-au-vent is als de kip in een bladerdeegmandje wordt geserveerd) met echte puree en echte winterworteltjes. Dat was om duimen en vingers af te likken. Ik geniet er nog van, want dergelijke maaltijden maak je als single nooit vers klaar. Het was genieten en nagenieten. Eigenlijk is de betekenis van het nieuwe woord: creatief zijn hoeft geen dure producten te hebben en geen ingewikkelde bereidingen. En daar is die 'vlucht-in-de-wind een goed voorbeeld van. Wat staat er nog wat het vermelden waard is in de krant? De zoveelste 'woke' farce. Deze keer is het over de Disneyfilm, "Mary Poppins". Een film voor kinderen, die ieder ouder aan zijn kinderen laat zien in de cinema of DVD of op tv, en dàt zonder er bij nadenken. Zet je kinderen voor het scherm en doe ondertussen je 'eigen' ding is verkeerd bij deze film. Ouders moeten erbij gaan zitten om uitleg te geven bij het woord 'hottentot'. Dat zou een rascistische verwijzing zijn naar de 'Khoikoi' de naam van de eerste bewoners uit Zuid-Afrika. Zeg nu eens!!!! hoelang blijft die onzin nog duren van de woke people, die ieder woord en gezegd uitspitten en naar dingen en betekenissen te zoeken die de makers nooit zo bedoelden. Ik ben het gaan opzoeken op wikipedia en het is inderdaad de oorspronkelijke bevolking van dat gebied die zo genoemd werden omwille van hun manier van spreken en het geluid van hun dansen. Waarom heb ik dat nooit zo ervaren? Ik denk bij 'hottentot' alleen aan het plezante liedje van Urbanus. Maar die was slim genoeg om er "Hittentit hier, hittentit daar" van te maken. Zo, dat was mijn 'talk of the day'. Nu het antwoord op mijn denkertje van gisteren: schildersezel. Doordenkertje vandaag: als je 3 appels en 4 appelsienen in de ene hand hebt en 4 appels en 3 appelsienen in de andere hand, wat heb je dan? Tot morgen
Het is al laat op de dag en toch wil 'pijltje' jullie niet langer laten wachten op wat nieuws van mijnentwege. Mijn kleine broertje lief (4jaar jonger) en zijn vrouwtje-lief (5jaar jonger) zijn verhuisd van 'echt op den buiten' naar een appartement net buiten een stadscentum. De tuin is nu een groot terras geworden, gemakkelijk in onderhoud: geen gras meer afrijen, geen onkruid meer wieden, haag niet meer snoeien en geen gras meer afrijden. Al heel lang over gepalaverd of ze haar geboortedorp zou verlaten maar de gezondheid gaf de doorslag. Mijn schoonzus is 2 jaar geleden van de ladder gevallen terwijl ze peren wilde trekken en zit met een ijzeren plaat in haar bil. Mijn broer zit met een hernia en een cyste op de ruggengraat en wordt volgende week onder het mes gelegd. Goede redenen om trappen te vermijden en 'plat' te gaan wonen. Dat moest ik toch wel even gaan controleren, nietwaar? Het was bijna 3jaar geleden dat ik nog een uitstap met de auto heb gedaan van méér dan 100 km. Daarbij, op de slechts mogelijke dag van de afgelopen dagen. Maar ja, afspraken zijn afspraken en meteen een controle of ik geen schrik had om de baan op te gaan in regenweer met al die camions onderweg. Het is goed gegaan en de hond was ook mee. Dan voel ik me rustiger en beter, en hij kent de familie goed. Enfin, nu maar duimen dat zijn ingreep goed lukt en dat hij dan weer kan springen en huppelen als de 'oude'. Zo is dat toch als er wat jaren op de teller staan, het hoofd zegt 'ik ben 18' de carrosserie laat de werkelijke leeftijd af en toe eens voelen. Zolang alles gerepareerd kan worden met een operatie of een pilleke hoeven we niet in paniek te schieten. Bon, ik ga mijn teevee eens aanzetten maar eerst hebben jullie nog de oplossing tegoed van het doordenkertje van gisteren: vangrails. Nieuw werk voor de hersens: welke ezel heeft 3 poten? Oplossing tomorrow, à demain. Tot morgen
