|
Mijn familie telt nogal wat leden en dan is de kans groot dat er altijd wel iemand jarig is. Vandaag niet één maar twee stuks die 15 kaarsjes mogen uitblazen. Een tweeling, jongen en een meisje. Vorige week al het kaartje verstuurd want de post is verre van betrouwbaar te noemen. Het is niet meer 'vandaag gepost, morgen bezorgd'. Nee, ik moet dagen op voorhand uitdokteren wanneer ik het op de post moet afgeven om tijdig bij de jarigen toe te komen. Een kaartje krijgt iedereen graag op zijn verjaardag, want het is leuk een envelop met je naam in de brievenbus te vinden. Rekeningen krijgen ze gelukkig nog niet, dat is pas binnen een paar jaar als ze vanonder moeders vleugels zijn. De twee oogappels zullen al kunnen genieten van terug naar het 'normale' dat deze week begon met 'iedere dag naar school'. Misschien zit er ook een klein feestje bij, dat zou na al die maanden toch wel plezant, leutig en geestig zijn voor de jarigen.
Aan al mijn dierbare en beste lezers en lezeressen, gelukkig zijn er iets meer dan twee man en een paardenkop, wil ik toch eens een gunst vragen. Ik zou willen weten of jullie evenveel genieten van het lezen van mijn schrijfsels als ik heb bij het schrijven ervan. Ik weet wel dat het de bedoeling is dat ik me amuseer maar het zou plezant zijn te weten dat het voor jullie ook prettige lectuur is. Een goed gevoel geven aan mezelf als ik schrijf, maar dat er ook een glimlach komt bij de fans van mijn blog als ze die bekijken. Veel moeten jullie daar niet voor doen. Onderaan iedere tekst zijn er bolletjes die jullie kunnen aanklikken. Een klik bij 1, "nog heel veel werk te doen en geen rasschrijfster" dat zie ik liever niet. Nummer 5 dat wil zoveel zeggen als "bijna perfect en aangenaam om lezen". Natuurlijk verkies ik dat laatste. Want eigenlijk, en daar verschiet ikzelf van, is er binnenin een stemmetje dat vraagt om de "beste" te zijn, een ambitie om als echte schrijfster door het leven te gaan, zonder de bedoeling om er boeken van te maken. We mogen af en toe onszelf toch eens wat hoger inschatten, onze zelfwaarde een boost geven, op te krikken om vrolijk verder te doen. Oud of jong, goede punten maakt je fier op hetgeen je presteert. Dat mag iedere dag gebeuren, hoe meer stemmen hoe meer vreugd. Zoals de gebroeders Willy en Jos Vermaelen, van Vermaelens Projects, het zo mooi verwoordden: "een kleine moeite maar een wereld van verschil". De Vermaelens waren de broers Frank en Kris Fockrtyn. Oneliners die in het programma, "In de Gloria", ten berde werden gebracht. Twee seizoenen 2000-2001, speelden de acteurs de pannen van het dak in 20 afleveringen. De acteurs Frank Focketyn, Wim Opbrouck, Lucas Van den Eynde, Tom Van Dyck, Sien Eggers, Tania Van de Sande, geven het beste van zichzelf in deze satire op de reality programma's die toen in opmars waren. Tot morgen
|
