aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
09-07-2023
Doorheen de velden tussen Gellik en Veldwezelt.
Als het warm wordt en mogelijk deze namiddag 'n dreiging van onweer, dan is het kwestie van er vroeg aan te beginnen. Vandaag was dat 'n fikse wandeling. Ik heb er maar meteen 'n sportieve bezigheid van gemaakt, 6,14 km/uur was goed doorstappen. Ik had mij uiteraard goed ingesmeerd met zonnecréme, pet op het hoofd en 'n grote bidon water mee.
Mijn wandeling vertrok via de Sportoase en de Kounterstraat om vervolgens doorheen de Boonakkerstraat, uit te komen op de Wijerdijk in Gellik. Op dat punt nog eens gekeken naar die goed opgeknapte woning. Eens de brug van Gellik over, rechtsaf naar de groentetuin van de streek. Je zou denken dat het uitgestrekte velden zijn, maar ik vermoed dat ze in Oekraïne en Amerika, net iets groter zijn ...
Aan de Leonard Moorsstraat in Veldwezelt, was ik terug tussen de woningen. De terugweg ging via de Kiezelweg. Op die straat zag ik 'n mooi gesnoeide beer. Prachtig toch. In Lanaken nog enkele foto's gemaakt op de site van het oude klooster. Vroeger woonden en werkten daar vele Paters en Broeders in dienstbaarheid voor school en bevolking. Nu zijn er nog slechts twee geestelijken in leven. Zij verblijven in 'n rusthuis in Lanaken. En die boom ...? Een der mooiste van onze gemeente.
En deze namiddag, .... hopelijk trekt onweer en storm langs ons door. Morgen ga ik normaal gezien fietsen.
Gisteren was het me toch wat warm geworden in de namiddag, geen slecht idee dus om mijn wandeling vandaag in de voormiddag al te plannen. Ik wilde nog eens langs Hocht passeren.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok via een der doorsteekjes naar de Wijnwijk om iets verder aan het kasteel 'n paar rijen stoelen te zien staan. Ik bewonder die personen die er - vermoedelijk deze namiddag - gaan zitten luisteren (of kijken) naar deze of gene. Het zal geen pretje worden om daar in volle zon te gaan zitten.
Dan de brug van Tournebride over om op het kanaal, wederom jong leven te zien. En dan naar Hocht. Waar vroeger 'n boomgaard was, zie je nu 'n plantage van koolzaad. Hocht zelf links laten liggen en dan doorheen de velden richting het fietspad naar Smeermaas. Deze keer wandelde ik niet rechtdoor langsheen die mooie woning naar de Oude Heirbaan, maar ik gings links af, verder langs de velden. Op 'n bepaald punt kom je dan aan die bank waar het fietspad naar Smeermaas langs gaat.
Op die weg zie je nog verschillende oude huisjes en 'n eeuwenoude muur. Om terug te keren, eerst nog even de grens over om 'n foto te maken van die enkele woningen. Mijn laatste foto nam ik in het Uilenstraatje, bijna thuis.
En deze namiddag ...? Met de benen omhoog denk ik. Ik heb mij alleszins 'n Duvel 6,66% in de frigo gelegd om op te drinken tijdens de koers.
Jezus, waar blijft al dat onkruid vandaan komen ....??? Natuurlijk heeft het woensdagavond goed geregend, maar het werk in de tuin blijft zich opstapelen. Er maar direct aan beginnen was dus het advies. Tegen twaalven was 'n groot deel gedaan en kon ik aanschuiven aan het middagmaal.
Maar na het eten, was er geen houden meer aan. Ondanks de warmte, had ik toch 'n fietsroute uitgestippeld. Die route zou vertrekken richting Zutendaal en Genk. Mijn eerste foto's maakte ik in het recreatiedomein Kattevennen. De jeugd was volop in de weer om gewaagde sprongen te maken. Wat verderop kom je door het uiterste punt van het stadspark van Genk. Je moet dat slingerpad omhoog. Je waant je even als "fietsen door de bomen". Vervolgens fietste ik door 'n prachtig natuurgebied, "Tenhaagdoornheide", gelegen op grondgebied van Houthalen-Helchteren. Kort aan Kelchterhoef was het rechtsaf naar Opglabbeek.
En zo was ik al aan de terugweg begonnen. Eerst nog langs die oude watermolen, "de Theunissenmolen". Die molen dateert van 1470 en werd gebruikt tot 1976. Het molenhuis is nog steeds bewoond en in 1993 werd het gebouw als monument geklasseerd.
Van die warmte - en dat was het echt, warm - kreeg deze jongen grote dorst. Mijn bidon was zo goed als leeg en Brasserie Aspermans leek mij 'n goede plaats om te pauzeren. Eentje voor de dorst en eentje voor de smaak, liet ik weten aan de dienster.
Uiteindelijk weer tevreden over mijn tocht. Zonder echt de hindernissen te hebben opgezocht, toch nog 213 hoogtemeters overwonnen. En thuis komende, juist op tijd om Jasper zijn 3de overwinning te zien vieren. Proficiat.
Zoals gisteren aangekondigd ben ik vandaag gaan fietsen, weliswaar met de stadsfiets en ondanks het vooruitzicht van 'n klein buitje en stevige wind. Je kent me, als ik iets in mijn hoofd zet, zal dat gebeuren.
Zo kwam het dat ik deze morgen omstreeks 9u00 mijn bidon met water vulde, mijn jas aantrok en mijn pet opzette. De rit vertrok naar de Noorderbrug in Maastricht om even verder, na slechts goed 10 kilometer, al 'n mooi vergezicht te zien in Borgharen. En omdat ik toch passeerde in die gemeente en het plein rond het plaatselijke kasteel vrij toegankelijk was, heb ik daar 'n korte stop gehouden. Je ziet het kasteel van onze kant van de Maas goed liggen maar ik was er nog nooit door die grote poort gewandeld. Effe profiteren noemen ze dat!
In het naburige dorp, Itteren, fietste ik door 'n groot natuurgebied. Fijn fietsen daar. Mijn volgende stop was aan het kasteel van Geulle, enkele delen van het gebouw zijn nog oorspronkelijk, gebouwd in 1595. Mijn rit vervolgde ik ondermeer langs het Julianakanaal om iets verderop de autostradebrug over te rijden naar de Belgische gemeente Kotem, 'n deelgemeente van Maasmechelen. Daar even 'n foto van de O.L.Vrouw van Lourdeskapel, gebouwd in 1962. En dan kom je in Uikhoven waar ik toch even die legende van de "Duvelskoel" heb gelezen. Ook in Uikhoven kun je met 'n kajak de Maas op.
Terugkeren deed ik via Herbricht waar het even "Kermis in de Hel" was, zonneschijn en regen. Het laatste stuk reed ik doorheen het natuurgebied Hochter Bampd.
Zo, op 'n maandagvoormiddag, goed 47 kilometer gefietst met de stadsfiets, niet slecht en dat met ongunstig weer. De wind (4 bfr.) stond geregeld in het nadeel en die regen en gemiezer waren ook niet aangenaam. Maar liever dat dan geluier in de zetel.
Je hebt zo van die dagen dat je maar moeilijk op gang komt, enerzijds waren we voor óns doen, eens laat aan het ontbijt (7u45) en anderzijds dien je als echtpaar als eens te overleggen over dit en over dat. En als je dan beslissingen neemt waarbij ook anderen betrokken zijn - en die dan ook moeten doorgebeld worden - dan is de voormiddag al bijna om.
Zo kwam het dat ik na het middagmaal, mijn halve trouwboek naar de ligzetel zag trekken om daar met 'n goed boek, de benen hoog te houden. Voor mij het sein dus om naar buiten te trekken.
Geen bos vandaag, ook niet langs het kanaal, maar nog eens naar onze deelgemeente Smeermaas. Eerst langs het kasteel van Pietersheim waar ze 'n heus terras hadden klaar gezet. Ook de eenden (of waren het ganzen ...?) wilden op de foto. En dan over de brug in Tournebride om langs de grote weg naar Smeermaas te wandelen. Aan de kerk, ging ik rechtsaf, richting de voetbalvelden van de plaatselijke club. Eens terug op de grote weg naar Lanaken, was er niks bijzonders meer te ontdekken. Gewoon op de fiets- en wandelbrug nog 'n foto van het onverhard jaagpad langs het kanaal.
Omdat ik toch 'n goei 8 km. wilde wandelen, ten slotte nog 'n klein ommetje langs dat speelpleintje achter onze straat. Nog 'n terrasje doen met zijn beiden, zat er vandaag niet in. Dan maar met 'n lekker tasje koffie en iets om te knabbelen, naar de koers kijken. Dju, weer nét niet voor Wout.
Morgen misschien 'n korte fietstocht maken met de stadsfiets. We zien wel.
De titel die ik vandaag gebruik, typeert helemaal mijn wandeling van deze middag. Tot drie keer toe heb ik mijn jas moeten uitdoen wegens de warmte en de felle zon, maar heb hem ook drie keer terug moeten aandoen wegens de wind en het gemiezer. Ik heb zelfs enkele keren mijn regenkap moet opzetten. Het was dus 'n beetje van alles wat.
Maar goed, ik wilde gaan wandelen en zoals jullie mij kennen, wat gemiezer houdt mij niet tegen. Deze keer via de Bremstraat het bos in. Eerst 'n foto van 'n naastliggende weide en dan door dat smalle pad om het bos binnen te stappen. Ik had ook als titel kunnen gebruiken: "ken je bospaden". Door al dat gewandel doorheen de bossen, begin ik mijn weg aardig te kennen. Op 'n bepaald moment kom je uit op het fietspad Zutendaal - Gellik. Daar zag je pas goed dat al dat gemiezer, toch voor de nodige vochtigheid heeft gezorgd. En banken vind je in het bos genoeg.
Om niet doorheen de straten van Gellik te moeten weerkeren, heb ik op 'n bepaald moment, 'n voor mij toch onbekend pad genomen (zie blauwe cirkel op mijn kaartje). Nu, veel omweg kon ik zeker niet maken, ik had zo 'n vermoeden op welke weg ik ging uitkomen. Maar eens op die weg - de Bergstraat - en achterom kijkende, had ik nooit kunnen bevroeden dat je dáár het bos in zou kunnen. Het leek vanop de straat eerder de inrit van 'n woning. Weer iets bijgeleerd dus.
En dan de Bergstraat naar beneden om ergens halverwege, dat mooie paard te fotograferen. Edelere dieren zijn er nauwelijks. Het laatste stuk ging via de Kounterstraat en over dat brugje, kort aan de sportoase.
En de rest van mijn namiddag ....? Uiteraard de eerste rit van de Ronde van Frankrijk!
Goedemiddag vrienden en vriendinnen. Even tijd maken om mijn verslagje te plaatsen. De voorlaatste dag van de maand juni - wat vliegt de tijd snel - en deze voormiddag 'n simpele wandeling naar de bakker en mijn bank, om na de koffie even het bos in te trekken. Die foto met die mooie bloemen, maakte ik vanmorgen in Lanaken centrum. De gemeente steekt er veel tijd in.
Zoals dikwijls stap ik het bos in aan de Maastrichterweg, vandaag moest ik mij wel even doorheen die gele bloemen wringen. Maar eens in het bos, daalt die rust over je heen, zeker als je goed luistert naar het gezang van de vogels. Even nog langs Camping San Lanaco om dan doorheen gekende bospaden te wandelen.
Terugkeren deed ik via de paarden van Domein Zangersheide, daar wat verderop, de straat over om ten slotte via het Domein Pietersheim en de Wijnwijk naar huis te gaan. En die selfie in die spiegel, moet kunnen ...!
Deze namiddag nog wat tuinieren, niet zo hevig als gisteren, gewoon rustig aan me wat bezig houden.
Na die fietstocht van gisteren, was het vandaag "werkendag", namelijk mijn ligusterhaag snoeien. En met het vooruitzicht op regen morgen, was het maar best te beginnen en doordoen tot het einde. Dit wil zeggen: snoeien én opruimen. Ik begon er aan, iets na 13u00 en alles was opgeruimd, iets na 19u00. Ik heb dus flink mijn best gedaan. Het is 'n haag van 20 meter lengte, 1 meter breed en 2 meter hoog. Nu is de jongen dus bekaf.
Veel op en neer gestapt, ook de ladder op, heb ik dus uiteraard. Het gewone wandelen voor het plezier is er dus bij ingeschoten, zij het dat ik vanmorgen toch 'n aantal boodschappen gedaan heb die goed waren voor net geen 5 km. wandelen. In het Uilenspiegelpark zag ik 'n schaapscheerder aan het werk. De schaapjes die hun vacht al kwijt waren, liepen er wat onwennig bij.
En ten slotte, of die haag nu 100% waterpas geschoren is ...? Neen dus, maar dat hoeft ook niet. Binnen enkele weken heb je alweer de uitgroei en trouwens, krijg ik daar beoordelingspunten op? Neen dus. En tussendoor mijn maag gevuld met lekkere frambozen. We hebben rode en gele en ze smaken allebei.
We hebben weer ene gediplomeerde in de familie, onze kleinzoon Arne is afgestudeerd aan de kleuterschool in Hoelbeek. In september gaat hij met de grotere kinderen naar het 1ste klasje van het lager onderwijs.
Maar vandaag ging ik dus fietsen. Het weer zat goed, dus vertrok ik nog eens naar het zuiden, meer bepaald richting Wallonië. Om er te geraken, ging mijn rit eerst langs Kanne om daar de grens met onze zuiderburen over te steken. Je bent er direct in 'n ander landschap, veel meer groen, rustig ook. Enkel aan het fort van Eben Emael was er wat drukte, 'n gids stond er uitleg te geven. Het fort dat geopend werd in 1935, werd nooit het verdedigingspunt zoals werd verwacht. Op 10 mei 1940, werd het fort al direct op de 1ste dag van WO II overrompeld door de Duitsers. De strijd zou kort en hevig zijn. België capituleerde al na 18 dagen, Frankrijk op 22 juni, na nauwelijks 6 weken strijd.
Mijn fietstocht deed ik dus voor 'n deel langs de Jeker, eerst op Waals grondgebied en uiteindelijk ook in Tongeren. Daar maakte ik 'n foto van de Moerentoren en wat oude woningen, genomen vanop de stadswallen. Mijn doel was vervolgens om in Borgloon ergens te stoppen voor 'n natje en 'n hapje, maar daar had ik weinig succes. Ik maakte er wel 'n mooie foto van 'n vergezicht. Dat stoppen deed ik dan maar op het dorpsplein in Alken. Voor 7,80 euro, ene koffie, 'n stuk taart (en niet zomaar 'n stuk taart: kaas - fruit - slagroom) en 'n cola.
Onderweg ook verschillende keren 'n bospad moeten nemen. Maar de wegen waren droog, dus geen probleem. Via Hasselt, Beverst, Munsterbilzen en Gellik geraakte ik terug thuis. Tijd voor 'n heerlijke douche en het maken van mijn verslag.
Vandaag maar 'n superkorte wandeling. Ik diende op verzoek van mijn oogarts, naar 'n specialist te gaan in Genk ter controle. Dat maakte dat mijn echtgenote mij vergezeld heeft, op voorhand wetende dat ze daar druppels in je ogen doen en je nadien 'n zeer wazig blik hebt. En inderdaad, je zicht wordt troebel en het is dan best dat je iemand bij hebt om je te waarschuwen voor eventuele obstakels.
Geen foto's dus maar wel in de plaats, wat oude prentkaartjes van Veurne, 'n stad waar Hubert en ik zijn geweest op onze fietsvakantie. Het is altijd plezant te weten hoe het er vroeger uitzag.
Ik ga er van uit dat mijn blik morgen weer helder is zodat ik kan gaan fietsen.
Gisteren is de opvang van onze Arne goed verlopen. Eerst hebben bomma en bompa alles uit de kast gehaald om hem bezig te houden, nadien zijn we naar de braderie geweest. Eerst was er tijd voor 'n ijsje, nadien wilde hij 'n ocotopus gemaakt krijgen van 'n clown, die met ballonnen, elk diertje kon tevoorschijn toveren. Grootouders content, kleinzoon content.
Deze voormiddag zat er dan 'n mooie fietstocht in, niet al te ver want ik wilde op tijd terug zijn voor het warme middagmaal. De rit ging van Gellik, over Eigenbilzen naar Munsterbilzen. In die laatste gemeente zag ik 'n bijzonder hoekje, misschien de moeite voor 'n foto. En inderdaad, het bleek 'n hoekje te zijn voor iedereen die even troost nodig heeft. Wat verderop, 'n foto van het fietspad naar Bilzen. En ineens kwam daar toch 'n kat tegen mijn fiets aangeschurkt ...! Een wel héél tamme kat.
En vanaf Bilzen, bergop naar Mopertingen, eerst de Brugstraat, dan de weg naar Waltwilder en het laatste stuk omhoog, Waltwilder buitenrijden. Maar ook de grote weg naar Tongeren had zijn bulten, wat omhoog en wat omlaag. En dan in Tongeren, kort aan het station, links richting Maastricht. Door de week moet je die baan niet nemen, levensgevaarlijk, zelfs op zaterdag blijf je daar best weg. Maar op zondag kun je daar goed fietsen wegens het ontbreken van vrachtverkeer. Maar je dient toch steeds op je qui-vive zijn, het blijft 'n drukke straat en de fietspaden liggen ook al eens bezaaid met afval en afgewaaide takjes.
In Vroenhoven zag ik dat het pas 10u30 was, tijd genoeg dus voor 'n ommetje doorheen Moelingen en Eijsden. Eerst de boot van Rederij Stiphout aan de sluis van Lanaye, vol met toeristen, om dan bij het binnenrijden van Eijsden dat infobord te zien over het fort van Navagne. Dat was 'n oud Spaans fort dat diende in de 17de eeuw als uitvalsbasis voor de Spanjaarden bij het beleg van Maastricht. In Eijsden zelf, was 'n garageverkoop bezig, zelfs bij de oudere woningen.
Ik had goed getimed, om 12u00 was ik thuis en na de douche, kon ik fijn aanschuiven. Nog ene mooie zondag.
De rode wandeling doorheen Gellik nog eens volledig gedaan.
Op vaderdag hebben we het moeten uitstellen, dat etentje met ons twee, die avond vertrok ik met Hubert naar de Westhoek om te fietsen. Maar uitstellen is geen afstellen, vandaag hebben we ons dat etentje laten smaken, een hoofdgerecht en 'n lekker dessertje.
Nadien wilde ik nog wat in de tuin werken (lees: onkruid wieden), maar de grond was nog te zompig na die regen van gisteren. Het gevaar was dat ik samen met het onkruid, gezaaide plantjes mee zou uittrekken. Dan maar wat wandelen, en niet zomaar wandelen, nee, ... nog eens de langere rode route doorheen Gellik gemaakt.
Het werd dus vandaag 'n sportieve uitdaging, zeker gelet op de afstand, de zon en de warmte. Maar gewapend met 'n flinke drinkbus water en zoveel als mogelijk onder de bomen gebleven, viel het al bij al nog mee. Aan de Kounterstraat kon ik kiezen hoe ik mijn tocht zou doen, links starten (langs het kanaal) of rechts (door het bos). Het werd het laatste, vertrekken dus langsheen Hoeve Kiewit op de Kewithstraat. En dan gewoon de rode pijlen volgen. Op 'n bepaald moment moet je de grote weg Gellik - Zutendaal over om dan langs enkele weilanden en Recreatiepark De Krieckaert te wandelen (oa. de foto met die amforen). En dat het gisteren toch goed geregend heeft, dat zag ik aan de vele plassen in het bos. Aan de grote weg naar Eigenbilzen, sta je in feite op de splitsing van natuurgebied De Hoefaert en het Munsterbos.
Op dat punt wederom de grote weg over richting het fietspad langs het kanaal. Vanaf daar heb ik wijselijk mijn pet achterstevoren op mijn kop gezet, kwestie van mijn hals wat te beschermen tegen de zon. Pas op, ik had mij op voorhand sowieso ingesmeerd met zonnecréme. Aan de Wijerdijk, naar beneden, naar het jaagpad met de oude spoorbrug en de brug van Briegden.
De laatste meters van die rode route gingen over het oude spoor. Terugkeren deed ik via de sportoase met zijn bloemenpracht. En thuis staat de echte Lavendel in volle bloei.
Voila, weer 'n goed gevulde dag met deze morgen, mijn echtgenote gaan helpen om wat pakken toiletpapier thuis te krijgen (per fiets, beladen met meerdere draagtassen, is dat voor haar niet te doen) om nadien in de bib weer wat nieuwe boeken te hebben ontleend. Morgen is onze Arne de hele dag koning in huis.
Uiteraard niet vóór de rit, maar erna. Duvel als doping, zo noemde Hubert het toch verleden week in de Westhoek.
Vandaag was ik alleen om te fietsen. Geen probleem, ik trek mijn plan wel. Het werd 'n ritje door Midden Limburg. Ik kwam oa. in Diepenbeek, Hasselt, Bokrijk, Houthalen, Peer, Meeuwen, Opglabbeek, As en Maasmechelen.
Ik vertrok via Gellik en Beverst naar Diepenbeek. Mijn ganse rit heb ik zo veel als mogelijk onder de bomen en in het bos gefietst, kwestie van uit de zon te zijn. In de bossen zag ik wel vele nog niet opgedroogde fietspaden. Het heeft dan gisterenavond uiteindelijk dan toch geregend, zij het van die malse regen, geen zondvloed, geen onweer of felle windstoten, maar rustige regen die goed deed aan de plantjes.
Mijn eerste stop was aan de kapel van O.L.Vrouw Onbevlekte Ontvangenis in Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek. Iets verderop in dezelfde gemeente, 'n mooi versierde muur. En dan naar Hasselt. Als fietser zit je nu in 'n zetel, zo goed en veilig zijn de fietspaden nu gemaakt. Ik kwam er langs de Japanse Tuin.
Via Bokrijk en het natuurgebied Ter Hagedoorn Heide, gelegen tussen Hengelhoef en Kelchterhoef, heb ik mijn tocht verdergezet door ondermeer Houthalen, Peer en Meeuwen. En in Meeuwen kende ik de Bullenschool, 'n ideale plaats voor wielertoeristen om even te stoppen. Het was trouwens tijd, ik had er intussen al 72 km. opzitten. Een grote punt abrikozenvlaai en 'n tas koffie, gaven mij weer voldoende energie.
De terugweg ging via Opglabbeek, het station van As, de Salamander in Maasmechelen en dat bord mbt. de Vredesboom. Over welke boom het precies ging, dat zag ik niet. Er stonden er meerderen achter dat bord.
Vandaag het nuttige aan het aangename gekoppeld. Met de fiets naar dochter en schoonzoon om hun te helpen bij 'n zwaar werkje. Op hun zolder dienden enkele muurtjes verwijderd te worden die in principe het dak dienen te ondersteunen, maar nu scheuren en barsten vertonen. Gevaarlijk dus en afbreken die boel. Een ondernemer kwam dat werkje doen. Wij moesten de stenen afvoeren naar de container om vervolgens de nieuwe stenen omhoog te krijgen. Het was lang geleden dat ik nog zulke zware inspanningen geleverd heb.
En ja, over die fietstocht valt natuurlijk weinig te vertellen, ik heb gewoon wat foto's gemaakt om mijn verslag wat op te smukken. Nog 'n fijn weekend.
Fietsvakantie in Diksmuide, aankomst op zondagavond en foto's B&B en Esenkasteel.
Dag beste vrienden en vriendinnen, mijn fietsvakantie zit er weer op, we hebben heel wat kilometers afgemaald, maar daarover later meer.
Ik begin deze eerste pagina op zondag 11/6 omstreeks 18u30 in Lanaken met het vertrek naar Diksmuide. Om 21u11 precies zijn we er toegekomen maar onderweg hebben we eerst nog enkele fikse regenbuien te verduren gekregen. Maar goed, eens op de plaats van bestemming, stond Monica, de uitbaatster van B&B Esenkasteelhoeve, ons al op te wachten met ’n frisse pint en het tonen van onze kamer.
Hét moment van de avond was de komst van André Gysel, coauteur van Huberts boek over zijn grootvader Roger Lambrechts, arts in WO I aan het front en vermoord door de Duitse bezetter. Monica trakteerde ons hierbij op ’n punt miserabletaart (’n streekproduct uit Lanaken), ’n cadeau die we voor haar hadden meegenomen.
En zo eindigde deze dag op het mooie terras van onze B&B. Hieronder wat foto’s van de B&B en het langsliggende kasteel.
Om het voor jullie, lezers overzichtelijk te maken, ben ik bewust met deze dag begonnen om vervolgens verslagen te maken over de volgende dagen. Zo sluit alles mooi op mekaar aan en kunnen jullie alles in chronologische volgorde lezen. De laatste pagina met ’n kort verslag, is gewijd aan mijn maat Hubert met foto’s waarop hij in actie is. Voor het grootste deel van de stops onderweg, was hij verantwoordelijk. Hij is geïnteresseerd in en over alles wat met WO I te maken heeft in de Westhoek. Dat komt uiteraard omdat zijn grootvader daar gewerkt heeft als arts en ’n dagboek nagelaten heeft. Dat dagboek was de bron van het boek dat Hubert geschreven heeft, samen met de hulp van André die in de streek woont en héél veel inbreng gehad heeft in het boek.
Dag allemaal, maandag 12/6, onze eerste fietsdag. De rit zou ons brengen naar ondermeer Middelkerke, Westende, Nieuwpoort en Oostduinkerke. Maar eerst was het genieten van ’n uitgebreid ontbijtbuffet.
En tegen negen uur waren wij klaar om aan de rit te beginnen, … ware het niet dat twee fietsers wel vol goede wil zaten maar weinig of geen kaas gegeten hebben van fietstechniek. Na het terugzetten van het voorwiel van mijn fiets, bleef dat wiel schuren tegen de remblokjes. Niet te doen dus. Zelf kregen wij het niet opgelost, maar toen ramp - o – ramp, alle fietsenmakers in de stad gesloten bleken, was er toch lichte paniek. Gelukkig kwam Monica met ’n oplossing, in de naburige gemeente Woumen kende zij nog ’n fietsenmaker die dat als hobby doet om de mensen voort te helpen. Het bleek ’n kranige 76-jarige man te zijn die het euvel in ’n handomdraai gefikst heeft. Betaald worden wilde hij niet, maar ik heb hem toch iets toegestoken waarmee hij ’n stevige pint kan gaan drinken.
Met twee uur vertraging konden wij dus op pad. Foto’s werden ondermeer genomen aan de Abdij Ter Putte in Gistel, in Raversijde, boven op de Warandetoren, het oorlogsmonument in Nieuwpoort, onze pauzeplaats in Domein De Westhoek en de kerk van Wulpen.
Maar al die foto’s maken en plaatsen bezichtigen, dat kost tijd en het was pas na 18u00 dat we terug toekwamen in Diksmuide. Na ’n warme douche, konden we de stad ingaan op zoek naar ’n lekkere maaltijd en ’n kleine wandeling achteraf.
Na ’n verkwikkende nachtrust en ’n heerlijk ontbijt, zat er vandaag niks in de weg om op tijd van start te gaan. Eerst richting Woumen om dan in Klerken halt te houden aan de Vredesmolen. Uiteraard zijn we al die trappen omhoog geklommen met als beloning ’n weids uitzicht over de streek. Een tweede halte maakten wij in Houthulst aan ’n Belgisch militaire begraafplaats. Je ziet het misschien niet op de foto, maar ik was onder de indruk van de rust en de uitgestrektheid van deze begraafplaats. Op verschillende van die begraafplaatsen zochten wij naar graven van dorpsgenoten zoals ondermeer Hensels Jan op fietsdag 1.
De volgende twee kerkhoven waren de Duitse militaire begraafplaats in Langemark en het Britse Tyne Cot Cemetry in Zonnebeke. Verder kwamen we nog langs het kasteelpark Passendale Memorial en de Lakenhalle in Ieper. Van de Menenpoort maakten wij geen foto’s gezien deze voor enkele jaren in de steigers staat.
En juist in Ieper, maakte ik ’n foutje met mijn programma Strava. Omwille van mijn grote honger, waren we ergens binnengestapt en heb ik Strava op pauze gezet. En natuurlijk, … bij het vertrekken, vergeten te herstarten. Dat probleem kwam ik pas te weten aan de Sixtusabdij in Westvleteren waar ik mij ’n lekker biertje liet smaken.
Maar voor we in Westvleteren aankwamen, hadden we wel nog enkele serieuze inspanningen geleverd, namelijk de Kemmelberg, de Baneberg en de Rodeberg over. De Kemmelberg heeft aan de moeilijke kant – die wij beklommen – juist voor het einde, ’n stijgingspercentage van 23%. Dat kan al tellen, en dat op kasseien, terwijl ik nog steeds ’n hekel heb aan fietsen over kasseien. Maar we waren er en ik wilde er absoluut over en … met succes. Ik ben er fietsend boven geraakt.
Dit is het vervolg van mijn verslag over fietsdag 2.
Met Strava terug in werking, konden wij verder om naar het – hopelijk – hoogtepunt van de dag te gaan, ’n bezoek aan de tante van mijn schoondochter in Reningen. Zij woont in ’n beschermd gebouw en wij hadden op voorhand ons goed geïnformeerd over het juiste adres. Toen wij er aankwamen, werd na ons geklop op de deur niet opengedaan, gelukkig wist ons ’n voorbijgangster te vertellen dat zij buiten op haar terras zat. Het vrouwtje zat blijkbaar al te wachten op ons bezoek, zij wist enkel niet de juiste dag. Ze was blijkbaar gebriefd vanuit Lanaken dat wij in de buurt waren en haar zouden bezoeken. Ze was uiteraard in de wolken met onze komst. Spijtig genoeg hadden we te weinig tijd om wat langer te babbelen.
Onderweg hadden wij na de Banenberg en de Rodeberg, ook even halt gehouden aan de Lijstermolen, juist achter de Rodeberg.
Ook speciaal aan die dag was ons bezoek aan Willem Vermandere in Steenkerke. Met ons bedoel ik Hubert, want hij kent Willem goed. Hoe dat zo ...? Willem woont namelijk in 'n huis waar de grootvader van Hubert ook verbleven heeft. Vandaar, en zo zijn ze met mekaar in contact gekomen.
Het was uiteindelijk bijna 19u00 toen we terug in Diksmuide arriveerden. Na ’n rit van 124 km. en 703 hoogtemeters (spijtig van dat foutje met Strava: de overschrijding van de Kemmelberg staat er niet op). Na de douche en het eten in de stad, was er toch nog tijd voor ’n korte wandeling langs de Vaart en het Begijnhof.
Zo eindige onze Koninginnenrit, moe en afgepeigerd, maar … het was het waard.
Fietsdag 3 zou de dag van André worden. Hij zou ons onderweg, verschillende malen opwachten met zijn auto en ter plaatse voor gids spelen.
De dag begon al vroeg, Hubert en ikzelf waren al vóór 8u00 gewassen en gestreken en klaar om aan te vallen aan het uitgebreide ontbijt. Na eerst nog de banden wat extra lucht gegeven te hebben en de kettingen wat gesmeerd te hebben, konden wij op pad. Maar dat op pad zijn, begon met ’n valse noot, ik had toch wel mijn drinkbussen vergeten …! Gelukkig waren we nog maar enkele honderden meter ver. Onze eerste halte was bij André thuis om vervolgens opnieuw te stoppen aan Natuurdomein De Blankaart. Met gids André maakten wij er ’n mooie wandeling.
Onze rit ging verder langs vele velden om tegen één uur te pauzeren aan het museum Lange Max in Koekelare. Lang Max was 'n Duits kanon in WOI. Een grote kom soep stilde er onze honger. Daarna opnieuw de fiets op richting de Duitse begraafplaats in Vladslo. Daar stond André ons opnieuw op te wachten om er ons de “Troon van Hitler” te tonen, een monument dat zo in de volksmond genoemd wordt. Uiteraard hadden wij ook aandacht aan de beelden van Käthe Kollwitz en het graf van haar zoon Peter.
Met ’n wandeling naar de stad en ’n etentje met gids André, zat onze derde fietsdag er weer op. Maar André kon het niet laten, eerst wilde hij ons de voormalige begraafplaats Roggeveld laten zien, de plaats waar vroeger de beelden van Käthe Kollwitz stonden. Het was ’n vrij rustige dag met ’n beperkt aantal kms.
Aan alle mooie liedjes komt ’n einde, zo ook aan onze fietsvakantie. Stipt om 9u00 stonden wij klaar om aan onze laatste fietsdag te beginnen. Maar vóór wij aan onze rit begonnen, ’n rit van ongeveer 80 km. had ik er al ’n tochtje van 25 km. opzitten. Hoe dat zo kwam??? Om 5u30 was ik al klaar wakker en van slapen was geen sprake meer. Dus mijn gsm genomen en ’n ritje van ‘n 25 km. voorbereid doorheen de velden van Diksmuide en langs de IJzertoren. Zo kwam het dat ik al vóór het ontbijt, genoten had van de natuur en de opkomende zon.
Onze eerste stop van die dag was in Fortem aan Brouwerij De Snoek. In het aanpalende café-museum was dat fris drankje, méér dan welkom. Verder ging onze tocht langs verschillende begraafplaatsen waar Hubert op zoek was naar gevallen Lanakenaren. Zo kwam het dat ik in De Panne, ook ‘n “Meuris” ontdekte, eveneens gevallen voor het vaderland.
In Veurne hebben wij even halt gehouden om die mooie markt te bekijken en spijtig, het standbeeld van Wil Tura hebben wij gemist.
Omdat ik weer wat veel foto's had, zie je deze op deel 2 van deze fietsdag.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Er maar direct aan beginnen was dus het advies. Tegen twaalven was 'n groot deel gedaan en kon ik aanschuiven aan het middagmaal. 
Ik ben Eddy Meuris