aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
13-11-2023
Met 'n ommetje naar de slager.
Het blijft hallucinant, automobilisten die gsm-en terwijl ze aan het rijden zijn. Hebben dan alle campagnes op radio en tv geen effect? Zijn de boetes dan nog te laag? Moeten ze eerst betrokken geraken in 'n ongeval? Het was weer van dat deze voormiddag, ik kan mij daar aan ergeren.
Maar goed, laat ik mijn dag niet verpesten door het onverantwoord rijgedrag van mijn medeburgers. Ik ben, ondanks buien en regen, toch even de straat opgeraakt en ik kreeg er direct 'n opdracht bij: "ga je dan ook even bij de slager binnen". Geen probleem, ik vertrok langs het voormalige park van het college aan de sportoase. Vervolgens langs Sappi waar verleden week 'n protestactie werd gehouden naar aanleiding van de nakende sluiting van de fabriek. Zo 'n 500 arbeiders met familie, maakten er hun opwachting bij de aankomst van de CEO-Europa.
Wat verderop aan het kanaal, waren ze juist 'n groot schip leeg aan 't maken. De haven daar fungeert als opslagplaats van zand. Via de sluis, terug naar het centrum om daar uiteraard mijn aankopen te doen bij onze slager. Er wordt nog heel veel zelf bereid, en dat proef je. Onderweg ook al de eerste carnavalsvlag aan 'n gevel gespot.
En nu, ... het is aan het regenen. Normaal gezien hoor ik omstreeks 13u15 te vertrekken naar de schaakclub. Ik ga mij alleszins niet laten nat maken, het moet dan maar zonder mij. Ik heb nog effe tijd om te beslissen. Tot morgen.
Als je met 'n kind van Pietersheim getrouwd bent, de jongste van het gezin, dan lijkt het mij logisch dat je je hart verpand hebt aan Pietersheim. In mijn jeugd was het nog privébezit van de Prinselijke familie De Merode, maar in 1971 werd het domein en het kasteel aangekocht door de gemeente. Toen ik op vrijersvoeten was, ben ik verschillende keren met de hond des huizes gaan wandelen in het domein. En nu nog kom ik er graag.
Maar eerst was ik vanmorgen omstreeks 7u00 al op pad, om 'n brood en wat botercroissants te gaan kopen. In deze tijd van het jaar heb je dan dikwijls die rode gloed aan het firmament. Ik was wel gewapend met 'n sjaal, muts en handschoenen, het was verdorie fris. Maar eens terug thuis in de warmte, kon ik aan 'n lekker ontbijt beginnen, de tafel was al royaal gedekt.
Vandaag maakte ik dus 'n wandeling naar Pietersheim. Ik vertrok via de Postweg en de Eikelenweg om in de Asbeekweg, dat eenzame paardje te zien staan. Je zag er ook goed aan de weiden dat de temperatuur kort bij het vriespunt lag. Vervolgens ging het doorheen de Henri Dunantstraat om in de Neerharenweg, achter de hondenschool, het bos in te trekken. Je geraakt nu niet uitgekeken op die prachtige dreven met hun mooie kleuren. Ook hier hing 'n mistlaag over de velden.
Ik heb mij niks aangetrokken van de modderige paden (uiteraard wel de droogste plekjes opgezocht), maar zo in de voormiddag in de natuur wandelen, dat geeft je direct nieuwe energie. Grappig was ook 'n ontmoeting met 'n goede kennis, Ferdi. "Voila", vertelde hij, "ik heb tegenwoordig ook 'n rollator". Hij wees op de buggy van zijn kleinkind.
Terugkeren deed ik via de toegangsweg naar het kasteel, ja, er staan nog altijd bloemen en De Merodelaan. Bijna thuis, nog 'n laatste foto van het monument voor Hubert Vrancken, als officier van de Weerstand, te Antwerpen gefusilleerd op 7 januari 1944.
Vanmorgen had ik gezien dat het de ganse voormiddag droog zou blijven, misschien dus 'n mogelijkheid om nog eens mijn fiets van stal te halen. Maar eer het zover was, ben ik mijn echtgenote nog eens elders 'n goei tas koffie gaan drinken. Het is vandaag in België 'n feestdag en het is dan gokken welke horecazaak al dan niet geopend is. Wij vonden er eentje in de Winkelstraat, 'n plaats waar we al jáááááren niet meer geweest zijn. Er is 'n nieuwe uitbaatster en we wilden de koffie wel eens proeven. En die smaakte overheerlijk. Daarenboven was er 'n glaasje slagroom bij met onderaan wat likeur, 'n stevige praline en 'n koekje, en dat voor de prijs van 2,50 euro. Kan het nog beter ....?
Om 10u30 was ik dan vestimentair klaar om aan mijn fietstocht te beginnen. Eerst de Bessemerberg omhoog om daarna rechts af te slaan richting Rekem. Ook hier zie je weer de mooie herfstkleuren rond de gracht naast het fietspad. Vervolgens fietste ik doorheen Opgrimbie, Boorsem en Uikhoven. In die laatste gemeente zag ik plots 'n mooie carnavalswagen staan. Dat deed mij eraan denken dat vandaag 11 november, om 11u11 stipt, het nieuwe carnavalsseizoen van start gegaan is in onze gemeente.
Achter Uikhoven heb je dan Oud-Rekem. Op de foto zie je acheraan de oude Paterskerk. Die kerk is gisteren vrijdag, nog op tv geweest in het programma "iedereen beroemd" op VRT-één. De kerk is van 1620 en werd gebruikt tot 2004 toen de laatste pater de site verlaten heeft. Sinds 2018 is de kerk nu in gebruik door Piano's Maene die er 'n showroom en concertzaal in onder gebracht hebben. Wat verderop kwam ik langs de Sint-Petronellakapel, daterend van 1710.
Via dat smal fietspad richting Neerharen-centrum kwam ik ook langs de weide met de nu al grote kudde alpaca's. Ondertussen op mijn klok kijkende, zag ik dat het tijd was om huiswaarts te keren. Gewoon langs het kanaal, de sluis van Lanaken en de paden aan de sportoase, om tenslotte juist vóór het afgesproken uur (12u30) en de mogelijke regen (donkere wolken boven Zutendaal) de benen onder tafel te kunnen steken. De opfrissing gebeurde achteraf.
Een korte wandeling is ook 'n wandeling. Zo dacht ik er vandaag over. Eerst naar de bakker om brood te gaan halen en terug thuis zag ik op mijn gsm dat het iets na 10u00, zou gaan regenen. Niet getreuzel dus en op pad.
Wat ik al direct hoorde, dat waren de geluiden van Sappi. De vakbonden hadden opgeroepen om massaal aanwezig te zijn vanaf 9u00 omdat de CEO van Sappi Europa aanwezig zou zijn. Niet alleen de arbeiders en bedienden waren welkom, ook hun familie, vrienden en kenissen. Boven al die geluiden, hoorde ik ineens ook onze burgemeester Marino Keulen het woord voeren. Ik heb mij maar niet gewaagd tussen al dat volk, maar ik ben gewoon doorheen de paden rondom de sportoase gestapt. Daar zag ik 'n ogenschijnlijk robuuste boom, maar nu zo zonder bladeren, lijkt hij mij ten dode opgeschreven.
Op de Kounterstraat, dat kleine weggetje rechts genomen, de Kleine Hofstraat. Je moet dat pad kennen, vreemdelingen zouden het aanzien als 'n privéwegje langs 'n woning. En bijna terug thuis, kom je langsheen - voor mij toch - de mooiste brievenbus van Lanaken. Omwille van de privacy, heb ik het huisnummer onherkenbaar gemaakt met 'n smiley.
En nu, het is inderdaad aan het regenen. Het lijkt erop dat we regelmatig 'n bui over ons heen gaan krijgen, maar .... dat is blijkbaar niks in vergelijking met de regen die nog over de Westhoek gaat vallen.
Deze namiddag mag ik weer sous-chef zijn in de keuken.
Vanmorgen heb ik mij wat bezig gehoudig en deze middag zijn we met ons beidjes, nog eens gezellig samen gaan tafelen. Na een voorgerecht, 'n hoofdschotel, ik enkele wijntjes en 'n goei tas koffie, waren we weer uiterst tevreden. En gezien de gezondheid al 'n heel stuk beter is, had ik nog eens goesting om de bus naar Zutendaal te nemen om te voet terug te keren.
Het werd de bus van 14u30 en ik stapte uit in Zutendaal-centrum. Aan de Mandelseweg vertrok ik langsheen dat kapelletje, of hoe noem je dergelijk bouwwerk? Iets verderop heb je dan wel 'n heuse kapel, de Teerkenskapel. De Mandelseweg is één lange weg doorheen het bos en komt uit aan de Gijzenveldstraat.
Om niet via de grote weg terug naar huis te moeten, koos ik er voor om via de Grensweg, opnieuw het bos in te trekken, maar nu op onverharde wegen. Ik ken die weg nu stilaan, het is gewoon rechtdoor tot bijna in Sparrendal. Daar ging ik rechtsaf om via dierenarts Neven, terug uit te komen op de Smeetsstraat. Vele bewoners maken er handig gebruik van die bladkorven.
En dan die kerkelijke wijk, genoemd naar priesters, paters enz. Ik herinner me 'n postbode die om 17u30 's avonds nog niet terug was van zijn brievenronde. Als toenmalig baas, vond ik dat uiteraard onrustwekkend. Rap even kijken op zijn dienstronde en ik zag dat hij genoemde wijk als allerlaatste moest bedelen. Ik rap op mijn fiets en hem gaan zoeken. De hele wijk heb ik doorkruisd, maar geen postbode. Terug op kantoor, was hij net vóór mij toegekomen, hij was langs 'n andere uitgang de wijk buitengereden. Bedoelde postbode had die dag 'n werkdag van meer dan 12u00. Hij was volledig nieuw in zijn job en had dus nog veel te leren. Nu is hij nog altijd actief en naar verluidt, is hij een der sterkhouders van het kantoor. En de wijk zelf, wie er zijn/haar weg niet vindt, dan is het toch even zoeken, 'n klein doolhof.
Via de kerk van Sint-Servaas was ik uiteindelijk rap terug thuis. En nu, 18u40 zijn de weergoden ons weer slechtgezind, het regent. Fijne avond nog.
Op dit eigenste moment - 15u16 - is het weer effe droog, maar 'n aantal minuten geleden trok al 'n eerste bui over Lanaken en de volgende uren, gaan er nog verschillende van dat soort passeren. Kl ..teweer dus. Maar goed dat we ons gehouden hebben aan ons dagschema. Deze morgen ben ik mee gaan winkelen, voornamelijk om de omvangrijke aankopen thuis te krijgen, daarna ben ik gaan wandelen om ten slotte na het middagmaal, tijdens 'n dik uur, wat ongewenst kruid te hebben verwijderd aan de straatkant.
Maar om terug te komen op mijn wandeling, ik had nog eens goesting om het bos in te trekken. Dat was enerzijds om wat uit de wind te blijven en anderzijds, de mooie herfstkleuren zijn nu 'n lust voor het oog. Ik trok het bos in via de Roelerdreef. Daar trof ik al direct verschillende mooie parasolzwammen aan. Wat verderop, boven op de Bessemerberg, zag ik 'n bed vol met geschubde inktzwammen, sommigen gesloten, anderen dan weer open. Nu, ik heb niks speciaals ontdekt vandaag, toch geen soorten die ik nog niet kende, maar de gewone zwavelkopjes zie je overal staan.
Aan de grote weg Lanaken - Zutendaal, stak ik gewoon de straat over om via het rusthuis en het ziekenhuis, de Bessemerberg af te dalen richting de Sprokkelstraat. Je komt dan voorbij 'n bank die op de deels gecombineerde blauwe/rode wandelroute staat en de beek.
Zo, het was weer 'n aangename en rustige wandeling. Even had ik met het idee gespeeld om 'n korte fietstocht te maken, maar ben daar wijselijk van afgestapt. Ik verbruik nog steeds meer zakdoeken dan gewoonlijk, gezondheid eerst dus!
Het moet toch zijn dat ik afgelopen zaterdag 'n klets opgelopen heb. Ik ben toen kleddernat thuisgekomen. Mijn neus zat deze nacht wat toe en mijn keel kan wat kruidenpastilles verdragen. Het is nu niet zó erg om in mijn zetel te kruipen, integendeel, maar de wandeling die ik vandaag maakte, was er toch eentje van het rustige tempo. Minder dan 5 km/uur wandelen, dat doe ik niet dikwijls, maar me in 't zweet wandelen was deze keer "not done".
Zoals zo dikwijls, heb ik de bus genomen naar Maastricht om daar aan de Wilhelminabrug mijn wandeling te beginnen. Als je in de stad komt, dan zie je direct dat Maastricht 'n fietsstad is. Idyllisch zijn ook altijd die kleine oude straatjes. En om het centrum van Maastricht te verlaten, moet je altijd langsheen die mooie muurschildering. Ik vind het prachtig en hoop dat dit uitzicht nog lang mag blijven.
Aan het sas, linksaf achter de woonboten door. Het is misschien wat drassig op sommige plaatsen, maar véél rustiger dan via de grote weg. Ook daar doen ze aan boekruilen. En op het kanaal zijn er altijd wel wat sportievelingen te vinden. Zwanen zag ik er ook, synchroon zag ik ze kopje-onder duiken op zoek naar iets eetbaars.
Tenslotte gaat het pad over in 'n stukje bosweg om vervolgens aan de brug van Smeermaas weer tussen de woningen te komen. Gewoon rechtdoor langs de Nijverheidsweg en de Jan Rosierlaan om in het centrum, waar de markt in volle bedrijvigheid was, nog ene lekkere warme chocomelk te drinken.
Deze namiddag doe ik het wat rustig aan, straks is er weer 'n vergadering van onze carnavalskrant. Dan heb ik wel ene chauffeur om tot ginder te gaan. Nog ene fijne dag iedereen.
Vandaag had het niet veel om het lijf, deze ochtend naar de bakker en deze namiddag naar de schaakclub. Ik wilde mij eens niet vergalopperen omdat ik mij niet 100% voelde. Dus beter voorkomen dan naderhand moeten genezen. Het was echter niet van die aard om helemaal thuis te blijven, zeer zeker niet. Maar mezelf in het zweet wandelen, dat was wel uit den boze.
Gewoon vanmorgen dus brood en lekkere vanillewafels gekocht, mij verder in de voormiddag wat bezig gehouden om tegen 13u00 te vertrekken naar de schaakclub. Vijf partijen gespeeld, drie gewonnen, eentje nipt verloren en het laatste verliespartijtje, was mijn eigen domme fout. Het had erger gekund.
De foto's van vandaag maakte ik in het park en het Uilenstraatje, dicht bij huis en het rusthuis met helemaal rechts (zie het rode rondje op de foto) het Dienstencentrum waar wij schaken. De laatste foto maakte ik in de Hoenderbroekstraat, mijn laatste lus extra van vandaag.
Het weekend is tot dusver goed verlopen. Gisteren met de familie aan tafel gezeten, zussen en broers - samen met hun partner - van mijn vrouw. We zijn er nog allemaal, weliswaar op gezegende leeftijd, maar we komen nog samen. Verder van mijn dokter te horen gekregen dat mijn bloedcontrole in orde is. Ik laat elk jaar rond deze tijd 'n medische check-up doen van mijn bloed: cholesterol, suiker, Vit D, enz. Ik moet niet aan de pil, en daar ben ik blij om. Tenslotte is 'n landgenoot Europees kampioen veldrijden geworden. En dat het geregend heeft, ... dat nemen we er maar bij.
Maar van al dat goede nieuws, krijgt 'n mens terug meer energie. Zo was ik vanmorgen al om 08u00 in mijn tuin het snoeisel bijeen aan het doen. Ik had afgesproken met mijn tuinman dat hij zou snoeien en dat ik voor het opruimen zou zorgen. Dat scheelt natuurlijk in prijs. Verder nog wat bladeren bijeen geharkt en toen kon het, ... wat dachten jullie .... beginnen te regenen.
Maar na het middagmaal zag ik toch op mijn gsm dat er 'n droog moment zou zijn tot ongeveer 14u25, geen tijd dus om te aarzelen en maar direct op pad. Mijn bestemming was wederom Pietersheim. Ondanks wind en regen, houden 'n aantal veldbloemen nog steeds stand. De burchtruïne was geopend voor het publiek, dus daar nog eens doorheen. Foto's van de kapel, van de grachten en 'n zicht op de oude opgravingen. Die opgravingen waren volledig overwoekerd met onkruid tot dat er weer eens iemand de kat de bel aanbond en op sociale media 'n ferm beklag deed over de laksheid bij het onderhoud van ons erfgoed.
Langs de dreef achter de ruïne zag ik verschillende Honingzwammen staan (het is te zeggen, mijn app geeft voor 80% zekerheid). Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik wandel daar dikwijls, maar kan me niet herinneren dat ik daar niemand tegenkwam, geen fietsers, joggers of wandelaars, werkelijk niemand heb ik gezien tussen de brug van Tournebride en de sluis van Lanaken. Wat ik wel zag langs het kanaal, dat waren Blanke Champignonparasols.
Bijna tussen de huizen, begon het toch wat te miezeren, en wat doet 'n mens dan, ... yep, ... door 'n winkelgalerij stappen, effe 'n droog moment. Toch ben ik nog relatief droog thuis geraakt, daarna tijd voor ontspanning en zoals gezegd, 'n Belg de koers zien winnen. Morgen ga ik schaken.
Maar goed dat ik deze voormiddag niet naar de buienradar gekeken heb, ik was misschien niet eens vertrokken. Deze namiddag zitten we met de benen onder tafel, daarom wilde ik eerst de benen nog wat in beweging zetten. Niet met de koersfiets, deze is wel inmiddels hersteld. Er zat 'n afgebroken doorn in mijn voorband van de meidoorn, scherp genoeg volgens de hersteller om zelfs doorheen anti-lekbanden te dringen. Het werd dus de stadsfiets.
Ik vertrok langs de schaapjes aan de brug van Briegden om langs het Albertkanaal tot Kanne te fietsen. Aan de rechterzijde staan veel nadarhekken, maar goed ook, met die kilometers lange ondergrondse gangen, kun je verloren lopen met alle gevolgen vandien. De markt in Kanne beperkt zich tot één kraam. En dat Kanne bij goed weer, veel toeristen trekt, bewijst dit bord. Je kunt er inderdaad fijn wandelen.
Iets verder dan het château Neercanne, zie je links het mergelmuseum van de Jezuïetenberg. Jullie zien hierna wat foto's die ik opgezocht heb (geen eigen foto's). Ik ben er ooit eens binnengeweest en het is zeker 'n aanrader. Zoek het maar eens op wanneer je er binnen kunt, dit onder begeleiding van 'n gids. De groeve bevindt zich in de Cannerberg op grondgebied van Maastricht. Tussen 1880 en 1967 gebruikten de Jezuïeten deze groeve als ontspanningsruimte. Ganse ondergrondse zalen werden beschilderd en ingericht. In 1998 is deze groeve erkend als Rijksmonument.
Vervolgens ging mijn tocht verder naar het centrum van Maastricht. Waar het tot dusver enkel wat lichtjes had gemiezerd, begon gaandeweg, en vooral vanaf Maastricht zelf, de regen met bakken uit de lucht te vallen. Schuilen had geen enkele zin, ik was toch al mèsnaot oftewel kletsnat, en te laat komen voor het middagmaal wilde ik ook niet. Dus, dan maar doorrijden.
Thuis gekomen, direct jas, schoenen en broek uit en onmiddelijk onder de warme douche en het leed was alweer geleden. Dadelijk wat ontspannen met onze familie.
Deze voormiddag hebben wij weer voor oppas mogen spelen voor onze kleinzoon. Nu met zijn 6 jaar, moet je daar niet meer zo veel naar omkijken, hij trekt al goed zijn plan. Hij wilde vandaag eens op de foto met al die knuffels die wij in huis hebben. Bij het middagmaal, het waren gewoon boterhammen, heeft hij vier stuks verorberd. Ja, op die leeftijd kunnen ze goed eten.
Maar eens opgehaald door zijn mamma, kon ik vertrekken voor 'n korte wandeling. Ik vertrok via de Asbeekweg, maar helemaal op het einde, de aansluiting met de H. Dunantstraat, kon ik geen stap meer verder. Door werken was de hele straat volledig afgesloten, zelfs voor voetgangers. Dan maar dat smalle pad links genomen naar de molen van wijlen Miet Cops. Uiteraard, dat wist ik van tevoren, was dat pad gaandeweg vrij modderig. En iets verderop lag 'n slachtoffer van die storm van gisteren tegen de vlakte. Ik ben letterlijk doorheen de takken moeten kruipen om verder te kunnen.
Wat verder was ik dan in de kinderboerderij en de speeltuin. Wegens de herfstvakantie waren er toch tal van gezinnen met kleine kinderen aanwezig. Aan de burchtruïne langsheen de gracht gestapt met links heel wat eenden en rechts, 'n mooi zicht op het kasteel. De wilde wingerd heeft nu 'n mooi kleurtje gekregen.
Het domein Pietersheim heb ik verlaten via Merode Interieur, vroeger 'n hoeve, horende bij het kasteel.
Terug thuis ben ik toch maar mijn fiets naar mijn fietshersteller gaan brengen. Het is niet normaal dat ik op korte tijd, drie keer lek reed met anti-lekbanden. En opnieuw terug thuis, was de tuinman juist begonnen met mijn laatste haag te snoeien. Hij heeft er uiteindelijk 'n half uur over gedaan terwijl ik toch enkele uren nodig heb. Dat is ook weer gedaan. Ik ben content.
Voor ik aan mijn wandelverslag begin, wens ik toch eerst iedereen te bedanken voor de verjaardagswensen voor onze Arne. Hij heeft zich goed geamuseerd gisteren op zijn feestje, er waren ook twee vriendjes aanwezig, bomma en bompa hebben dus niet moeten meespelen. Wij hebben wel aan tafel gezondigd door het eten van 'n stuk smurfenvlaai. Zij die dat niet kennen, het is bladerdeegbodem, daarop vanillepudding en abrikozengelei, en na de afkoeling volgt nog slagroom, witte chocoladeschilfers en poedersuiker. Die vlaai (of ook taart genoemd) werd in 1977 uitgevonden door 'n bakker in Heusden-Zolder. En het enige wat het met de smurfen te maken heeft, toentertijd was het liedje van de smurfen geweldig populair.
Mijn excuses, maar toch nog 'n anekdote van deze morgen. Bij het opentrekken van de gordijnen deze morgen, zagen we dat onze brievenbus 'n vriendje had gekregen. Bleek dat vandalen de brievenbus van onze naaste buren van zijn voetstuk hadden getrokken en er mee op wandel waren gegaan. Maar omdat die bus zoveel weegt, hebben ze die dan maar achtergelaten op die van ons.
En nu mijn wandeling. Regenen ging het niet doen, waaien des te meer en de zon scheen. Binnen blijven was daarom geen optie. De bedoeling was om doorheen Oud-Caberg te wandelen, dus even de grens over. Ik vertrok langs de trappen aan de school en doorheen de tunnel, om vervolgens rechtsaf te slaan richting de Industrieweg. Aan grenspaal 97 zie je in de verte Oud-Caberg al liggen. Zoals nog al eens gezegd, het oude gedeelte van het dorp heeft nog verschillende mooi opgeknapte boerderijen zoals het Reijndershof. Door de strakke wind, lagen in het dorp omzeggens alle groene afvalcontainers op hun zij. Leeg weegt zo 'n containers niks, en de minste wind blaast ze dan omver.
Doorheen de straat Lanakerweg keerde ik terug. Nog even getracht op rechts 'n binnenweg te vinden, maar omdat dit niet lukte, gewoon doorgewandeld langsheen de kapel met zicht op Lanaken met zijn windmolens en de kerk, ver op de achtergrond. Aan de kapel, rechtsaf doorheen 'n modderig pad richting de oude spoorbrug. Daar mijn laatste foto's genomen. Ik vertrouwde het verder niet meer, de wind was mij toch wat al te strak, ik wilde mijn gsm niet tegen de vlakte zien gaan.
Via het veld van de Grensweg, teruggekeerd naar Lanaken. Al bij al viel het nog mee, al was ik bijna gezandstraald, ben ik twee keer mijn pet achterna moeten lopen en ben ik zelfs enkele keren letterlijk tot stilstand gekomen. Uiteraard heb ik goed uitgekeken telkens ik voorbij 'n boom of bomen diende te wandelen, maar die 6 Bfr. hebben we al dikwijls gehad, het is zelfs al erger geweest. We mogen bij ons in Lanaken nog van geluk spreken, elders in het land (en ook in het buitenland) zijn er problemen geweest.
Goedemorgen iedereen, vandaag neem ik 'n rustdag. Uiteraard is het 1 november, de dag dat we onze dierbaren herdenken en anderzijds wordt onze Arne vandaag ook gevierd omdat hij morgen 6 jaar wordt.
Onze buitenactiviteiten beperken zich dus tot 'n bezoek aan het kerkhof en 'n kort familiebezoek.
Gezien het nu 'n speciale dag is, vond ik het interessant om jullie te laten kennismaken met het Cimetière du Père-Lachaise, de grootste begraafplaats van Parijs. Begin de 19de eeuw werd deze begraafplaats ingericht omdat op dat moment, de overledenen buiten de stadsmuren dienden begraven te worden. In het begin had deze begraafplaats weinig succes tot er in 1817, enkele beroemde overledenen daar herbegraven werden. Nu is het 'n begraafplaats waar jaarlijks miljoenen toeristen naar toe trekken.
Ik heb 'n kleine selectie gemaakt van beroemdheden die daar begraven liggen en 'n foto gezocht van hun graf.
1. Fréderic Chopin 2. Gilbert Bécaud 3. Maria Callas 4. Laurent Fignon 5. Annie Girardot 6. Georges Moustaki 7. Edith Piaf 8. Oscar Wilde 9. Jim Morrison
Toen ik vanmorgen richting Maastricht aan 't fietsen was, zagen mij die wolken toch ferm bedreigend uit, nochtans hadden de buienradars aangegeven dat het droog zou blijven. En gelukkig, het is inderdaad droog gebleven.
Mijn route lag sinds gisteren klaar, naar Gulpen om via de autostradebrug in Stein terug te keren. Om te beginnen nam ik dat mooie fietspad achter de Noorderbrug richting Bemelen. Via dat fietspad rij je Maastricht buiten. En dan in Bemelen nog eens de berg naar boven, de Bemelerweg. Het is 'n loper zoals ze nog al eens zeggen, 1 km. lang en geen al te hoge stijgingspercentage's. In het gehucht Wolfshuis - hoort bij Bemelen - zie je "De Van Tienhovenmolen", gebouwd in 1855. De wieken waren flink aan het draaien.
En dan naar Gulpen. Je bevindt je op 'n hoogte en de vergezichten richting Gulpen zijn dan ook prachtig. Echt in het centrum ben ik niet geweest, ik draaide links af naar Wijlre, Hulsberg, Schin-op-Geul en Walem. Tussen laatst genoemde dorpjes, die bij Valkenburg horen, heb je de Kachelberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's boven de 10%. De helling is 1,5 km. lang. Boven vind je 'n kapel van 1828. Wat verderop even gestopt aan 'n andere kapel, in Wijnandsrade. Deze kapel werd in 1930 gebouwd door 'n aantal buurtbewoners. Ik heb er mijn enige pauze van vandaag genomen, mijn boterhammen opeten.
Vervolgens ging het naar Genhout, 'n plaats waar ik al tig-keer doorheen gefietst ben. En iets verder, bereikte ik Elsloo/Stein waar ik 'n prachtig versierde kunstboom zag en 'n mooie schilderij op 'n doodgewone elektriciteistcabine. Zo 'n saaie cabine's kunnen dus prachtig versierd worden. Je ziet het meer en meer de laatste tijd.
Eens de autostradebrug over, ben je bijna thuis. Nog effe langs de Maas in Uikhoven en doorheen Rekem richting La Butte aux Bois, en ik kon mijn fiets weer opbergen.
Maar het venijn zat vandaag in de staart, in Rekem stelde ik vast dat ik te kampen had met 'n leegloper vooraan. Ik heb mijn band eens gecontroleerd, maar uitwendig zie ik geen schade. Gelukkig nog net thuis geraakt zonder te moeten stoppen voor 'n herstelling. Dat zal deze week gebeuren.
Morgen 1 november, wij gedenken onze overleden naasten en .... vieren onze Arne die 6 jaar wordt. En zoals in mijn titel gezegd, de 6.000 kms. zijn binnen, mijn doelstelling voor dit jaar. Uiteraard ga ik proberen er nog iets bij te doen.
Dag allemaal, vandaag had ik mij voorgenomen nog eens doorheen de buurtweg te wandelen tussen de Pannestraat en de Bremstraat. Daar is wat commotie rond geweest omdat de bewoners van het laatste huis op de Bremstraat, die buurtweg hadden afgesloten met 'n hek, 'n hek dat weliswaar door iedereen kon geopend worden.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok via de Epesiastraat waar de bomen nu op zijn mooist staan. En dan de Pannestraat in om iets voorbij de volkstuintjes, links af te slaan, de befaamde buurtweg in. Aan het eerste poortje, ergens halverwege zag ik dat er toch iets veranderd was. Het poortje stond wagenwijd open. Ondertussen ook nog wat paddenstoelen gezien, de bleekgele bundelzwam. En dan op het eind van de buurtweg, aan de Bremstraat zag ik toch mijn tevredenheid dat het tweede poortje helemaal verwijderd is. Je kunt er nu gewoon doorheen wandelen zonder obstakels. Misschien dat mijn meldingen op facebook toch wat respons hebben gehad.
Verder ben ik nog 'n stukje het bos binnengewandeld. Echt gezocht naar boleten, zwammen en paddenstoelen heb ik niet, al zie je bijna overal de gele aardappelbovist. Terugkeren deed ik via de Kewithstraat met zijn mooie paarden en de fantasie van sommige bewoners mbt. Halloween.
Mijn laatste foto maakte ik aan de sportoase, de laatste nog bloeiende veldbloemen. Voila, mijn verslag is weer gemaakt, nu ga ik schaken. En morgen, ... bij leven en welzijn en vooral bij weinig wind en geen regen, dan ga ik fietsen.
Als je op zondag gaat fietsen, dan is de kans altijd groot dat je ergens verzeild geraakt waar veel volk samen gekomen is of waar er 'n parcours is uitgetekend voor wandelaars of fietsers. Zo kwam ik vandaag doorheen Wiemesmeer, deelgemeente van Zutendaal, en ik had het moeten weten, maar de laatste zondag van oktober is er de jaarlijkse slipjacht. Slipjacht wil zeggen: jagen met paarden en honden.
Het was vanmorgen - na mijn bezoek aan de bakker - kiezen, ofwel wandelen of toch gaan fietsen. Nu fascineert mij uiteraard die grens van 6.000 km. fietsen dit jaar, dat zal natuurlijk geen probleem zijn om dat te halen, maar toch .... iets zegt mij, hoe rapper, hoe liever.
Iets voor 10u00 ben ik dus vertrokken richting Briegden om het linker jaagpad te nemen van het Albertkanaal. Dit volgde ik tot aan de brug tussen Munsterbilzen en Zutendaal. Ik was daar fietser nr. 42 vandaag. En vanaf daar, was het veelal fietsen doorheen de Zutendaalse bossen. Gelukkig had ik de stadsfiets genomen, met mijn Schwalbe-Marathon-Plus-banden, was dat geen probleem. Zou ik de koersfiets genomen hebben, dan was dat 'n ander paar mouwen geweest. Takjes, afgevallen bladeren en herfstvruchten, slijk en minder goede wegen, dat zou toch problematisch geweest zijn voor mijn 25 millimeterbandjes.
In Genk, meer bepaald in de toeristische trekpleister Kattevennen, was er veel volk. Meerdere mountainbikers daalden dat smalle pad af naast de springschans en op de kleine schans was de jeugd aan 't oefenen (zie rode circel op mijn foto). En dat de herfst nu op zijn mooist is, dat zie je aan het kleurenpalet.
En dan, onverwacht eigenlijk, kwam ik middenin de slipjacht in Wiemesmeer terecht. Ze waren juist ruiters en paarden aan 't voorstellen aan het talrijk opgekomen publiek. Ik denk dat half Wiemesmeer aanwezig was. Talrijke kraampjes met eten en drinken, zorgden voor de nodige versnaperingen. De laatste foto (paarden en honden) heb ik zelf niet gemaakt, maar gevonden op internet. Die slipjacht wordt dus sinds 'n 50-tal jaren georganiseerd op de laatste zondag van oktober.
Terugkeren deed ik via Zutendaal-centrum en de wijk Besmer (met oa. die skicabine). Thuis nog 'n laatste foto van onze boom in al zijn kleuren.
Deze namiddag is het verder met de benen omhoog, seffens nog 'n overschotje van 'n lekker 4-uurtje van gisteren en misschien wat tv.
Het moest mij nog eens overkomen, 'n lege batterij. Na de 10u00-koffie had ik goesting om nog eens 'n kort ritje te maken met de stadsfiets. Het zou droog blijven in de voormiddag, kwestie dus om er van te profiteren. Maar eerst ben ik ná het ontbijt, het graf van mijn ma en grootmoeder nog gaan reinigen. Één keer per jaar mag dat wel eens.
En dan de fiets op, richting Gellik (foto 1 met de kerk op de achtergrond). Aan de brug van Eigenbilzen, gewoon het kanaal gevolgd om tenslotte rechts af te draaien richting Zutendaal. De bedoeling was om te fietsen via de Lieteberg. Je moet er dan eerst 'n stukje door 'n bos met effe 'n steile helling. Niet-getrainde fietsers moeten daar al eens afstappen.
Na het centrum van Zutendaal, ging het dan naar Opgrimbie met de Duivelsberg. Daarboven heb je prachtige vergezichten. Frappant daar was 'n man die op zijn dooie gemak,'n tasje koffie aan 't drinken was, ondertussen genietend van de vallei. Bleek het 'n wandelaar te zijn, ik zag 'n rugzak en thermos aan de kant staan.
De Duivelsberg afrijden doe je via 'n dalingspercentage van 10%, het is dus kwestie van goed je remmen onder controle te hebben, want met al die afgevallen bladeren is 'n slippertje rap gemaakt. Eens beneden ben je in het centrum van Opgrimbie. Daar staat 'n eeuwenoude kapel uit de 16de eeuw. Wat je ziet, zijn in feite de restanten van de oude Sint-Christoffelkerk. De kapel werd tot einde de jaren '60 van de vorige eeuw, nog vaak actief gebruikt als kapel.
Terugkeren deed ik via het dorp Boorsem met de windmolen genaamd "de Stormvogel". Het is 'n molen van circa 1858. In 2010 werd de molen volledig gerestaureerd. Rekem en Neerharen zouden de laatste dorpen zijn die ik nog moest passeren, maar in Rekem, toen ik er 'n foto wilde maken, zag ik nog net dat het 11u35 was (tijd dus om mij naar huis te haasten) toen de batterij van mijn gsm de geest gaf. Vanaf dat punt tot thuis is het ongeveer 6 km. fietsen.
Maar geen geklaag, ik heb de benen weer eens in beweging gezet en nu komen die 6.000 km. die ik dit jaar wil fietsen, toch erg dichtbij.
Tussen jullie commentaren in mijn gastenboek, zie ik zo af en toe het woord "verslaving" opduiken als het gaat over mijn sportieve bezigheden, zij het mijn wandelingen of fietstochten. Nu, wat is dat 'n verslaving, ik zou eerder zeggen dat mijn gesport 'n hobby is, of nog beter, 'n passie. Een verslaving is mijns inziens 'n overweldigende behoefte aan drugs, alcohol of medicatie. Pas op, ik beschouw die commentaren natuurlijk zeker niet negatief, ik zou niet durven ...
Feit is dat ik sinds 'n jaar of zeven ben beginnen te fietsen (met dank aan vriend Hubert) en sinds 2019 heb ik het wandelen ontdekt (met dank aan de covid pandemie). Bij mijn pensionering zat ik soms dagen na mekaar achter de pc om aan stamboomonderzoek te doen (genealogie), ik gings zelfs één keer per week naar het Rijksarchief te Hasselt waar ik dan de hele dag opzoekingen deed. Nu met dat fietsen en wandelen, kom ik tenminste buiten, geniet van de goede lucht, zie veel moois in de natuur en, ... ik ben vele kilo's afgevallen. Ik voel me er goed bij en wat ook belangrijk is, de laatste tijd ben ik zelfs niet meer ziek geweest. Ik kan blijkbaar tegen 'n stootje. Laat mij dus maar wandelen en fietsen.
Vandaag heb ik weer 'foert" tegen het weer moeten zeggen, 'n regenbui zat er weer in, en tja, ik heb ze gekregen. Uiteraard had ik de paraplu bij en 'n stevige regenjas. Dat je broekspijpen nat worden, dat is natuurlijk niet te vermijden.
Ik wilde vandaag 'n wandeling maken via de sluis van Neerharen. Maar voor ik zover was, zag ik onderweg dat de afbraakwerken begonnen zijn van de statige notarisvilla van de heer Boes. Er gaan nog maar eens appartementen gezet worden. Via de tunnel aan de brug in Tournebride, naar het jaagpad links. Bijna aan de sluis, zag ik 'n man die zijn boot aan het onderhouden is voor het volgende seizoen. Aan de sluis, links af naar het punt waar het verbindingskanaal en de Zuid-Willemsvaart (rechts) in mekaar vloeien. Daarna via de Kanaaldijk, ging het richting Smeermaas. Onderweg heb ik 'n foto gemaakt van 'n zeer oude muur en een der oude huisjes.
Terugkeren deed ik via de grote weg, de Jan Rosierlaan om tenslotte in het park over de beek, huiswaarts te keren. En o ja, die paddenstoelen, die zag ik in 't park, ze hebben de mooie naam"Tranende Franjehoed". Allemaal nog 'n gezond weekend.
Vanmorgen wat bladeren bijeen geharkt en al mijn lavendelstruiken gesnoeid, en de bedoeling was om dan, na het middageten, te gaan wandelen. Maar die verdomde buienradar gaf toch wel zeker omstreeks 13u00, 'n regenzone boven Lanaken. Ik heb eens hard "foert" geroepen en in mezelf gedacht: "wat komt, dat komt". De regenjas aan, de paraplu mee en naar de bushalte om daar lijn 63 naar Maastricht te nemen. En wat dacht je, uiteraard geen regen, ... op wat gemiezer na bij terugkeer, maar op dat moment was ik al in Smeermaas, bijna thuis dus.
Dus zoals gezegd, naar Maastricht om aan de Wilhelminabrug af te stappen. Eerst doorheen de Stokstraat, vroeger 'n te mijden volksbuurt, nu 'n dure winkelstraat. Via het Vrijthof met zijn mooie beelden, naar de Sint-Servaasbasiliek. Het was al jaren geleden dat ik er nog eens ben binnen geweest. Wikipedea stelt dat het de oudste kerk is van Nederland. De kerk - in feite dus 'n basiliek - is immens met vele kapellen binnenin. De schatkamer zou ook een der rijksten zijn van het land. En helemaal onderaan het zogezegde graf van Sint-Servaas.
Het is er prachtig, meer dan 'n bezoekje waard dus. Mijn koffie dronk ik in de boekenkerk om vervolgens doorheen wat winkelstraten te wandelen. En dan kon ik aan mijn terugtocht beginnen, eerst langs de woonboten aan mijn linkerzijde om vervolgens dat mooie witte huis nog eens te fotograferen. Vroeger was dat 'n tolhuis. En die woning met zijn mooie gekleurde klimop, een der laatste huizen juist vóór de grens, ik wilde wel eens weten welke tekst er op die paal stond, ik ben nogal nieuwsgierig van aard.
Voila, weer 'n aangename wandeling, de toerist uitgehangen en vele mooie dingen gezien.
Gisteren las ik bij iemand dat er tot wel vier per dag gewandeld wordt. Ik neem aan dat dit met 'n hondje is. Bij mij is er geen sprake van 'n hond, maar gisteren was ik toch ook drie keer op wandel. Eerst mijn gewone wandeling waarvan ik 'n verslag gemaakt heb, daarna naar mijn dokterspraktijk gestapt voor de nodige vaccinaties en gisterenavond mij naar 'n etentje begeven met collega's - redactieleden van onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt.
Vandaag diende ik in feite naar Maaseik te fietsen om 'n gezellige namiddag door te brengen met ex-collega's, allemaal voormalige postmeesters, de een van Maaseik, de ander van Maasmechelen, Dilsen, As, Genk, Meeuwen, enz. Ik was het kantoorhoofd in Lanaken. Maar omwille van het feit dat ik niet beschik over 'n auto noch rijbewijs, kon ik mijn verplaatsing enkel doen per fiets. En net vandaag hebben ze de hemelsluizen open gezet, het is nu op dit eigenste moment (12u50) volop aan 't regenen. Zou ik per bus gaan, dan was het 'n bus naar Maasmechelen, overstappen op de volgende naar Maaseik en dan nog 'n héél eind te voet. Dat zag ik niet zitten, ik heb mij dus afgemeld. Anderzijds misschien maar goed dat ik thuis kon blijven, mijn echtgenote reageert doorgaans heftiger op vaccinaties, ook nu weer. Best dus in de buurt te blijven.
Maar ik ben dus toch effe gaan wandelen, enerzijds diende er vers brood op de plank te komen en anderzijds wilde ik naar de flappentap gaan om de geldbeugel wat aan te vullen. Ik vertrok dus langs de sportoase via het brugje richting Gellik om op de hoek van de Dorpstraat en de Neergellikerweg, links af te slaan, terug richting Lanaken. Zo kwam ik voorbij het oude spoor, altijd 'n eyecatcher voor 'n foto.
En halloween heeft zo zijn versieringen, deze sprong uiteraard in het oog. Aan papierfabriek Sappi hebben ze inmiddels het bedrijf al ten grave gedragen. Blijkbaar kan het papier dat ze in Lanaken maken, overal gemaakt worden, in elke andere vestiging van Sappi wereldwijd. En dan zal vermoedelijk gekozen worden om 'n fabriek open te houden in 'n land waar de personeelskosten 'n stuk lager liggen.
Terugkeren deed ik via het kanaal, de bakker en mijn bank. En die laatste foto, dat is het werk van 'n vriend-elektricien die gisteren deze lamp is komen hangen ter vervanging van zijn voorganger. Op mijn leeftijd nog zo hoog op 'n ladder gaan staan en dan mijn twee handen moeten gebruiken om dat werkje te doen, dat is niet meer aan mij besteed. En nu, met dit rotweer, mij nog wat bezig houden met stamboomonderzoek. Nog ene gezellige dag iedereen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Onderweg ook al de eerste carnavalsvlag aan 'n gevel gespot. 
Vervolgens ging het doorheen de Henri Dunantstraat om in de Neerharenweg, achter de hondenschool, het bos in te trekken. Je geraakt nu niet uitgekeken op die prachtige dreven met hun mooie kleuren. 
Vervolgens fietste ik doorheen Opgrimbie, Boorsem en Uikhoven. In die laatste gemeente zag ik plots 'n mooie carnavalswagen staan. Dat deed mij eraan denken dat vandaag 11 november, om 11u11 stipt, het nieuwe carnavalsseizoen van start gegaan is in onze gemeente. 
Ik ben Eddy Meuris