cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
03-02-2015
Dinsdag - 03/02/2015 - Het weekend was druk en interessant : we kwamen te weten dat bouwen op een sociale kavel binnen onze mogelijkheden valt. De huizenjacht is voorlopig afgeblazen.
Zondag viel voor de derde zondag op rij de fietstraining met Join2Bike weg door het winterweer. Vermits ik deze keer geen kooractiviteit had, heb ik mijn hometrainer nog eens laten draaien. Dat is altijd nog beter dan niks doen.
Gisteren mocht ik dan nieuwe schoenen gaan passen. Het zijn weer grijze zoals mijn eerste paar orthopedische schoenen van 2 jaar geleden. Nu met 4 Velcro sluitingen i.p.v. 3. Ik besprak met de orthesist het probleem van instabiliteit. Jozefien bleef vorige donderdag van mening dat het aan het steunriempje lag. Maar de orthesist beweert echter dat de zool mijn linkerschoen gewoon teveel afgesleten is waardoor die voet scheef gaat staan. Het steunriempje verlagen zou niet het gewenste effect hebben zegt hij. Hij raadt mij aan om in de zomer eens langs te komen om dat te laten corrigeren indien nodig. Nu ik in de conditietraining zoveel stap zien die schoenen inderdaad veel meer af. Weer iets om op te letten ! Ik was dit jaar ook wat laat om de nieuwe te bestellen. De vorige heb ik al van december 2013. Volgende week woensdag mag ik mijn oude schoenen binnen brengen om de beugel te laten overplaatsen op de nieuwe schoenen. Dan heb ik enkele dagen tijd om ze wat in te lopen voor de volgende conditietraining op dinsdag. Dat betekent weer enkele dagen pijnlijke enkels want de nieuwe schoenen komen iets hoger dan de vorige. De beugel wordt dan ook bij geregeld en dat is ook weer even wennen om er vlot mee te stappen merkte ik vorig jaar al.
Vandaag komen mijn 2 maatjes van Pellenberg weer naar de conditietraining. Ze hebben allebei een operatie ondergaan in december. Dat wordt een blij weerzien !
Van het koor kregen we een oproep om geen repetities meer over te slaan in de aanloop naar de concerten van maart. Ik zal me thuis ook wat meer met die partituren gaan bezig houden. Ik heb ze opgeslagen op mijn laptop, dan kan ik ze beluisteren en inoefenen als voorbereiding op de repetities. Morgen begin ik eraan want het is nodig ! Het is ook altijd leuker als je de partituren beter kent. Nu ik met de alten meezing is het ook wat moeilijker dan indertijd met de sopranen. Alten begeleiden de melodie van de sopranen meestal en dat is moeilijker maar ook interessanter. Het vraagt wel meer inzet maar voor een hobby van 30 jaar mag dat. Ik zou het koor niet meer kunnen missen. Dat is een groot deel van mijn vorig leven (toen ik nog alles kon en de wereld nog aan mijn voeten lag). Het doet zo'n deugd dat ik nog kan zingen, zelfs zoveel tonen lager ! Met mijn werk heb ik die band veel minder. Daar koos ik niet voor in 2001 toen de Zwitsers Sabena failliet lieten gaan waardoor mijn man zonder werk viel. Ik heb het 10 jaar met hart en ziel gedaan en ben blij met de leuke collega's die ik daar heb leren kennen. Mijn korte carrière was een succes : van administratieve kracht tot assistent hoofdboekhouder in een paar jaar tijd !!!
Het feit dat mijn diploma nog iets waard was na 10 jaar onder het stof gelegen te hebben, was ook leuk uiteraard. Ik had het al kunnen gebruiken bij de opstart van de wereldwinkel van Kessel-Lo.
Daarvoor leerde ik met de computer werken en dat kwam goed van pas om professioneel aan de slag te gaan. Tijdens mijn studies stond de informatica nog in de kinderschoenen en kregen we daar alleen theorie lessen over. De praktijk op pc leerde ik onder begeleiding van Oxfam Wereldwinkels. Dankzij deze stap vond ik heel vlot werk om ons gezinsinkomen te verzekeren. Dat was een hele aanpassing voor de kinderen. Zij waren gewoon dat moeder meestal beschikbaar was en nu was dat ineens niet meer zo. Het wende wel vrij vlot en Marcel vond vrij snel ander werk. Dankzij mijn inkomen kon hij werk aannemen zonder ploegendienst. Bij Sabena was hij enige kostwinner en deed hij dat wel zodat ik huisvrouw kon zijn en voor de kinderen kon zorgen. Onze 3 zonen hebben daaruit geleerd dat je met minder speelgoed en luxe ook een leuk leven kan leiden en dat weten ze te waarderen.
Woensdag - 28/01/2015 - Ik ben gisteren nog eens bij pedicure langs geweest. Nu de conditietraining weer wekelijks doorgaat was dat nodig.
Ik heb de laatste dagen veel last van de vrieskou. Zelfs zonder buiten te komen voel ik dat het vriest : mijn heup en mijn knie leiden een eigen leven en zijn heel onbetrouwbaar. Heel lastig !!!
Zondag zong ik met het koor de mis van 10u in Blauwput. De fietstraining van Join2Bike was voor de tweede zondag op rij afgelast omwille van het winterweer : zaterdagmorgen lag er een laagje sneeuw in Leuven en dan is fietsen in groep heel riskant. Ik heb dus weerom niets gemist. Volgend weekend ziet er ook niet veelbelovend uit !
Maandag kreeg ik bericht van de orthopedische werkplaats. Mijn nieuwe schoenen kunnen gepast worden. Volgende maandag zal dat gebeuren. Ik ga een lijstje maken van wat er allemaal mis was aan de vorige : doorlopende zool (liever een hak dan voel ik niet iedere oneffenheid van de ondergrond), lagere steunriem rond de enkel (nu zit die 3 cm te hoog en is daardoor niet erg nuttig, de lagere steun zou een merkbaar verschil kunnen geven bij het stappen), gelijke hakhoogte (nu zit er een cm verschil tussen rechts en links, dat vergemakkelijkt het stappen maar zet mijn linkerbeen buiten spel bij het staan en verstoort mijn evenwicht). Ik ben al benieuwd naar het effect op mijn stappen ! Dat kan nog veel beter, vind ik. Ik observeer de werking van mijn benen en voeten veel de laatste weken en voel merkbaar het verschil tussen rechts en links. Door het verschil in hakhoogte wordt mijn linkerbeen te weinig belast waardoor het minder actief is. Dat kan de bedoeling niet zijn.
Daar zal ik het morgen met Jozefien nog eens over hebben. Zij heeft mee vastgesteld dat dat steunriempje rond mijn enkel te hoog zit. Als dat wat lager zit kan mijn enkel niet meer doorbuigen en zal ik correcter kunnen steunen op mijn voet. Dat ga ik zeker voelen want nu loop ik al 4 jaar met een doorgezakte enkel. Ik merk nu ook wat het effect daarvan is na de conditietraining van gisteren (het doet wat pijn). Hopelijk heeft de orthesist geen tegenargument want goed stappen is toch wel heel belangrijk en als mijn enkel nu al protesteert wat gaat dat dan geven op lange termijn ? Ik gebruik de rolstoel liefst zo weinig mogelijk en hoop dat nog heel lang vol te houden. Stil blijven zitten gaat me niet zo goed af, ondanks mijn rustige natuur.
Ondertussen kijken we verder uit naar een andere woning. In een bel-etage blijven wonen met mijn beperking is niet wenselijk. Het lijkt op zoeken naar een speld in een berg hooi. Gelijkvloerse woningen met een garage zijn schaars in het Leuvense. We zijn aan Kessel-Lo gebonden omwille van ons sociaal kader.
De vele vrienden en kennissen die ons de afgelopen 4 jaar bijstaan wonen hier in de buurt. Het heeft dus weinig zin om 10 km verder te gaan wonen, het moet minstens op fietsafstand van Blauwput (Kessel-Lo) zijn. Dat verkleint het aanbod enorm. Regelmatig kijk ik op Zimmo.be wat er te koop aangeboden wordt. Daar krijg je een overzicht van het aanbod van alle immokantoren. Daar zal vroeg of laat wel iets te vinden zijn dat geschikt is. We hebben ook niet zoveel tijd om daarmee bezig te zijn. Daarnaast gaat ons leven ook gewoon door : huishouden, kine, hulp aan familie. We doen wat we kunnen maar moeten zorgen dat het haalbaar blijft.
Dinsdag - 20/01/2015 - Het jaartal begint al te wennen : van de eerste keer juist !
Vorige week heb ik maar 2 kinebeurten gehad, op maandag en woensdag (Jozefien had een opleiding op donderdag en Anouk meldde zich ziek op vrijdag). Veel inspanning heb ik niet moeten leveren dus. Het etentje met de groep van de conditietraining op dinsdagavond was zeer geslaagd, we waren met een 20tal. Zo konden we eens rustig bijpraten na onze winterstop. Dan kunnen we er vanavond weer tegenaan in de eerste training van het nieuwe jaar !
Zondag werd de fietstraining afgelast omwille van aangekondigd winterweer. Voor één keer vond ik dat niet erg omdat in de namiddag een extra repetitie met Canzonetta op mijn agenda stond. De concerten van 21 en 22 maart komen dichtbij. Wat extra oefenen is dan nodig. Het leuke daarvan is dat we dan alleen met het concertprogramma bezig zijn (het thema is 'Water'). Op de nieuwe website wordt het al aangekondigd :
De voorbereiding voor de mis die we volgende zondag zingen laten we dan voor de gewone repetitie op woensdag. Daardoor zal ik 2 fietstrainingen na elkaar moeten missen. Goed dat er straks de conditietraining is, zo kom ik toch wat aan bewegen zonder rolstoel toe. Ik begin me heel beperkt te voelen door het binnen zitten. Zonder het koor en de Spelotheek zou ik afgelopen weekend non stop thuis gebleven zijn. Marcel was met de zonen gaan helpen verhuizen. Team Nolmans ‘the next generation’ in actie. De oudste verhuist van Elsene naar Etterbeek en kon hulp gebruiken. Gelukkig woont die op een appartement, zo konden ze de klus klaren in 1 dag. De volgende dag ging Marcel nog wat helpen met opruimen en de laatste klusjes. In de namiddag kon hij zich dan wat ontspannen. Als ik ga repeteren, heeft hij even de handen vrij. In het koor wordt er goed voor mij gezorgd, daar is hij heel gerust in ! Dat zorgzame heeft hij van zijn ouders. Ik heb het getroffen met mijn schoonfamilie !!!
Vanavond zal ik wel voelen wat het effect is van 4 weken zonder conditietraining. Ik zal weer snel buiten adem zijn denk ik. Deze morgen was ik weer veel te vroeg wakker (04.00 uur) ! Dat zal ik volgende nacht moeten inhalen. Ik hoop dan nog eens door te slapen tot mijn wekker afloopt. De laatste tijd ben ik dikwijls veel te vroeg wakker en dat laat zich voelen. Het lukt mij niet om overdag een dutje te doen. Ik rust wel wat op de middag maar echt slapen lukt me niet. We zullen zien wat het geeft de volgende nachten !
Dinsdag - 13/01/2015 - Het nieuwe jaar trekt zich op gang : etentjes, wenskaarten à volonté. Het intikken van het jaartal moet nog wennen, 2014 zit nog in mijn vingers. Goede voornemens : verdergaan op de goede weg en blijven zingen, fietsen en schrijven !
We zijn weer op huizenjacht gegaan vorige week. Ik wil nog steeds graag verhuizen. In onze beletage zit ik altijd hoog en droog maar als de zon schijnt, is dat minder leuk. Dan wil ik ook graag buiten in de zon gaan zitten en nu is dat nog moeilijk met die trappen. We zijn dus een paar huizen gaan bekijken maar ze waren te groot en/of te duur. Dat wordt moeilijk. We zijn de laatste jaren aan het uitkijken maar niet intensief. Nu wil ik een versnelling hoger gaan. Marcel begrijpt mij maar voor hem is onze beletage een zegen : de ruime garage waarin hij al zijn klusmateriaal kwijt kan, ruilt hij niet graag in voor iets anders. We zoeken ook iets waar we zo in kunnen. Dat we de badkamer moeten aanpassen is bijna onvermijdelijk. Een bad vervangen door een inloopdouche is voor ons noodzakelijk maar niet onoverkomelijk. Ondertussen zijn er nog enkele familieleden aan het verhuizen of toch bijna. Tussen de feestdagen door zorgt dat ook voor extra drukte.
Zaterdag gingen wij mijn meter (91 jaar) een gelukkig nieuwjaar wensen. Dat deed haar veel plezier blijkbaar, ze was er graag bij. Haar zoon is peter van mijn jongste zoon. Robbe schrijft al lang geen nieuwjaarsbrieven meer maar dat peterschap heeft ons er wel toe gebracht om met nieuwjaar elkaar weer op te zoeken. Het was een gezellig onderonsje met Marcel en mijn moeder erbij. Aperitieven (voor mij zonder alcohol) deden we bij mijn meter en haar zoon, daarna gingen we iets eten in een nabij gelegen brasserie. Ik vergat na het eten bubbels te bestellen i.p.v. koffie (gemiste kans om dat nog eens uit te testen !?)
Na al de regen van vorige week was het zondag toch weer droog en konden we weer gaan fietsen. De groep was niet zo groot deze keer, er zijn duidelijk nog wat mensen op vakantie. Ik hoop dat de trend van droge zondagen nog de hele winter doorgaat. Het is ongelooflijk hoeveel energie je krijgt van buiten samen te komen ! Deze week wordt weer nat en grijs. Gelukkig zijn er de bijeenkomsten met het koor en de groep van de conditietraining om de avonden op te vrolijken. Vanavond een etentje met de conditietraining (we zullen met een kleine 20 mensen zijn). Morgen koorrepetitie : ons concert van 21 en 22 maart is niet meer veraf en we hebben er nog heel wat werk aan ! Dat wordt weer opletten en repeteren geblazen. Zondagnamiddag is er al een extra repetitie. Als er te fietsen valt in de voormiddag zal ik daar niet van in het begin bij zijn. Na de fietstocht moet ik even rusten om dan weer volop te kunnen zingen !!!
Daarnaast heb ik nog 4 maal per week een half uur kine. Op maandag en woensdag komt de kinesist aan huis, de andere dagen ga ik naar de praktijk in Wilsele. Op dinsdag start vanaf volgende week de conditietraining weer en dan zijn we weer vertrokken tot aan de zomer. Goed doseren wordt weer heel belangrijk om het vol te houden, maar dat geldt voor iedereen...
Woensdag - 07/01/2015 - Weer een nieuw jaar ingezet. We vierden de overgang met enkele vrienden van het koor.
Zij hadden de voorbereiding onder elkaar verdeeld. Wij werden gewoon verwacht aanwezig te zijn. Op mijn vraag kwamen we pas om 18u samen. Zij hadden een uur eerder voorgesteld maar dat leek mij niet haalbaar om het dan vol te houden tot middernacht. Mits een paar rustpauzes in de zetel is het me toch gelukt !!! Het glaasje schuimwijn om 12u gaf zelfs geen problemen. Op een volle maag kan ik blijkbaar toch wat alcohol verdragen, goed om te weten !
Het bezoek van mijn broer en zijn gezin, tussen Kerst en Nieuwjaar, kon niet doorgaan. Hij werd ziek op kerstdag (buikgriep) en kon de volgende dag onmogelijk een volle dag met de auto rijden vanuit het verre Bretagne. Dat was heel spijtig want daar keek onze familie al een hele tijd naar uit. Mijn schoonzus zou Bretoense pannenkoeken voor ons komen bakken op zondag 28/12. We hadden een zaaltje geregeld en we zouden met 25 zijn. Na overleg met mijn moeder en mijn zus besloten we om toch samen te komen en dan maar zelf pannenkoeken te bakken. Mijn zus zou voor koffie en drank zorgen, haar dochter voor taart en mijn neef bood aan om soep mee te brengen. Door de sneeuwval op 26/12 werd de fietstraining van Join2Bike op 28/12 geannuleerd.
Die voormiddag stond ik dus met Marcel in onze keuken om pannenkoeken te bakken. Ik heb in de ergotherapie in Pellenberg al eens omelet gebakken. Dat is ongeveer hetzelfde. Marcel maakte het beslag en dan was het even zoeken om samen onze draai te vinden aan het vuur. We staan nooit samen in de keuken. Ik was vroeger de pannenkoekenbakker. Marcel is de betere kok in huis en komt er niet toe om mij in te schakelen bij het koken. Mattias doet dat wel en dat is zelfs leuk !
Marcel en ik kookten vroeger ook nooit samen. We hebben elk onze eigen manier van koken en hoe goed we elkaar ook verstaan in het huishouden, in de keuken schijnt ons dat niet te lukken. Ik zeg hem wel dat ik wil helpen maar ik wil hem ook niet hinderen en loop hem dan ook liever niet in de weg.
Na een tijdje besloten we om elkaar af te lossen aan het vuur en dat ging nog het best. Zo zag Marcel dat dat met een hand ook gaat en liet hij mij mijn gang gaan. Na een uurtje was het deeg op en konden we wat eten. We zouden pas om 16u samen komen om de zaal klaar te zetten. Ik had dus nog tijd om wat te rusten voor het familiegebeuren.
Voor mijn familie was het geleden van december 2013 dat we nog allemaal samen waren. Dat was bij de begrafenis van Dries (28j), de zoon van mijn zus, die de strijd tegen pancreaskanker verloren had. Mijn zus had een mooie foto van Dries bij. Ik had voor mijn broer een kalender van Join2Bike bij met mooie foto's van onze fietstochten in Oostenrijk in 2014. Iedereen kreeg de kans om er een wens op te schrijven en er zijn verjaardag in aan te duiden. Zo kon iedereen op zijn manier toch zijn bijdrage doen om het gemis van de Bretoense tak van de familie te verzachten. Het werd een leuke, gezellige avond. Marcel bracht mij om 22u30 naar huis en ging dan terug om te helpen opruimen. Moe maar tevreden zette ik mij in mijn zetel en kon eindelijk die warme bottines uitdoen.
In deze periode van het jaar valt de conditietraining weg omwille van de examens van de kinestudenten. We starten terug op 20/01. Op 13/01 gaan we met de groep samen eten en glas drinken op het nieuwe jaar. Ik zal het aperitief moeten opsparen tot na het eten om geen last te hebben van de alcohol. Meestal zit daar toch genoeg ijs in zodat dat gerust even kan wachten.
Vorige zondag was het koud maar zonnig en droog weer en kon de fietstraining met Join2Bike weer doorgaan. Heerlijk om zo weer iets in groep te kunnen doen ! Er waren duidelijk wat mensen met vakantie want er was niet zoveel volk als de vorige keer. Gelukkig heb ik bij het fietsen geen last van de kou. Met een warme jogging over mijn fietskledij voel ik er niet veel van. Bij de start is de eerste afdaling wat koud maar na de eerste helling ben je al opgewarmd en voel je niet meer dat het bijna vriest.
