De dagen voor ons vertrek werden veel vluchten geannuleerd door sneeuwval. De wind kwam dan nog eens uit de foute richting waardoor de startbaan niet bruikbaar was. Toen wij op Zaventem toekwamen was het er heel rustig en was er van de drukte van de vorige dagen niets te merken. Wat een opluchting ! Onze vlucht vertrok op tijd en landde in Malaga in volle zon. Het was er frisjes maar toch 10 ° warmer dan in België. Volgens de buschauffeur was het koud ! Zij bracht ons met een grote autobus, als enige passagiers, naar ons hotel. Bij de boeking hadden we een aangepaste kamer gevraagd maar dat kon niet bevestigd worden op voorhand. Pas bij het betreden van de kamer stelden we, tot onze grote opluchting, vast dat er een aangepaste douche was. Verder was de kamer niet erg ruim. Door de 'kingsize' bedden bleef er te weinig plaats over om met de rolstoel naast het bed te geraken. Die opmerking heb ik doorgegeven op het evaluatieformulier.
De formule 'All-in' liet ons toe om volop te genieten van de 6 dagen ter plaatse. We hebben heel veel gewandeld en genoten van de zon. Op een paar dagen met veel wind na konden we altijd naar buiten. Voor Marcel was het een perfecte manier om te 'fitnessen' : alle dagen mijn rolstoel duwen, af en toe ook bergop en daarna bergaf. Buiten het seizoen is het er heel rustig en zijn niet alle winkels en restaurants open maar wij genoten net van de rust. Wij zagen heel wat mensen in zomerkledij stevige wandelingen maken. Ik zat altijd met mijn winterjas aan in de rolstoel, alleen als ik zelf achter de rolstoel stapte kreeg ik het echt warm. We maakten uitstapjes ter plaatse tot in Benalmàdena waar we met de kabelbaan :http://www.marbellafamilyfun.com/teleferico-benalmadena.html hoog op de berg een prachtig uitzicht op de baai kregen en net op tijd kwamen voor de mooie vogelshow met roofvogels.
Deze reis was een try-out om te zien of het mogelijk was om op eigen houtje te reizen zonder aangepaste begeleiding van een groep. De proef is geslaagd maar we gaan toch nog andere formules proberen zoals een busreis. De terugreis verliep minder vlot. Onze vlucht had vertraging waardoor we bij aankomst in de volle avondspits zaten. Gelukkig konden we met de trein mee en kwamen we zo gemakkelijk in Leuven toe en dan met de taxi naar huis.
De volgende weken heb ik wat minder kine en training door de feestdagen. Het voorschrift voor mijn schoenen zit er aan te komen : op 8 januari kan ik het gaan ophalen en daarna de schoenen gaan bestellen. Tegelijk moet de steunzool van mijn linkerschoen nog eens bijgewerkt worden want die voet doet nu weer veel pijn. Ik stap nu liever wat minder en hoop dat later weer in te halen.
Bij deze wens ik alle lezers een fijne Kerstmis. Ik ga weer zingen met het koor en vier het met familie.
Dinsdag - 05/12/2017 - Mijn geduld wordt dan toch beloond ! De uitslag van de ganganalyse van 25/09 viel gisteren in de brievenbus. Daaruit maak ik op wat ik al lang weet : asymmetrische gang, linkerbeen wordt bijgetrokken, enz. Dat zou resulteren in een aanpassing van de nieuwe schoenen. Ik heb net even gebeld dat dat voorschrift hoogdringend is. De eerst mogelijke datum voor een consultatie zou februari zijn. Op mijn aandringen werd ik doorgeschakeld naar de secretaresse van mijn revalidatiearts. Zij zou het bespreken met de arts om zo het voorschrift per post op te sturen. Nog wat extra geduld dus. Ik hoop dat dat niet te lang gaat duren, mijn oude schoenen houden het nog wel even maar geven stilaan veel te weinig steun.
Vorige week was ik zwaar verkouden : hoesten, hees en keelpijn. Om mezelf wat rust te gunnen en sneller te herstellen ben ik niet gaan trainen of gaan zingen op dinsdag en woensdag. Zondagmorgen viel de fietstraining weg omwille van het winterweer (regen, ijzel en bitter koud). Dat gaf me de kans om in de namiddag toch naar de extra repetitie van het koor te gaan. Ik merkte al gauw dat ik een hele week niet gezongen had : het was moeilijk om toonvast te blijven en volume was er ook niet bij. We waren ook maar met 2 van de 6 om onze partij klank te geven : een heel 'mager beestje', uiteraard !
In de kine vraag ik wat meer aandacht voor mijn hamstrings (achterkant bovenbeen van bil tot knieholte). Ik stimuleer ze nu dagelijks met de vliegenmepper tot ze tintelen. Bij het stappen worden ze ook wat geactiveerd maar echte krachtoefeningen kunnen alleen in de kine gedaan worden als ik op mijn buik lig. Misschien kan ik nog wat tips krijgen om ze zelf wat te activeren.
Dinsdag - 21/11/2017 - Vorige dinsdag was een minder goede dag om te bloggen blijkbaar. Ik blog voortaan om de 2 weken.
Vorige week zijn we aan een nieuw project begonnen. Ik loop al een tijdje met het idee rond dat ik moet leren om de auto buiten te zetten. Nu de winter er weer aankomt wordt dat hoog tijd. Mijn scooter staat sowieso altijd in de garage maar als de auto ook binnen staat kan ik met de scooter niet weg. Ik heb dat al eens besproken met Marcel en hij vindt dat wel een goed idee. Vorige week zijn we er dan aan begonnen. Ik doe het liever eens een paar keer als hij in de buurt is en dat is goed gelukt ! Als het binnenkort echt nodig is kan ik mijn plan trekken. We hebben een paar probleempjes moeten oplossen maar dat klusje is geklaard : ik kan nu instappen en de deur sluiten zonder problemen (met een lamme linker arm lukt dat niet). We hebben nu een hulpstuk aan het handvat van de deur zodat ik die met mijn rechter hand kan sluiten. Mijn linker been moet ik manueel naar binnen trekken. In Pellenberg kreeg rijlessen met een simulator en ik kan me dat probleem niet herinneren. Ik neem aan dat ik daarbij altijd hulp kreeg.
Zelf rijden zie ik niet meer zitten. Het verkeer is veel drukker geworden de laatste jaren, aanpassingen aan de auto zijn vrij duur (ondanks de tussenkomst van de overheid) en een nieuw rijbewijs halen zie ik niet zitten : daarvoor moet ik opnieuw rijlessen nemen en examens doen. Laat maar zitten... Van zodra ik moet uitstappen heb ik dan weer problemen om te stappen met mijn stok : dat is echt nog te moeilijk. Als ik met de scooter op pad ga is dat net hetzelfde.
Zaterdag : permanentie in de spelotheek met mooie foto's van het feestje voor de 35ste verjaardag. Er waren voor die gelegenheid leuke rugzakjes in verschillende kleuren voor de leden en medewerkers.
Zondagmorgen zijn we toch gaan fietsen ook al viel er wat regen toen we vertrokken. Gelukkig duurde dat niet lang. Bij de pauze aan de bevoorrading kregen we echter een fameuze bui te verwerken. Er zijn enkele mensen in de groep die slecht te been zijn en niet zomaar kunnen gaan schuilen. Zij zijn zo snel mogelijk vertrokken. Wij wachtten liever tot het wat minder hard regende en als de laatsten klaar waren met hun versnapering zijn we dan ook vertrokken. De bui minderde inderdaad vrij snel en uiteindelijk stopte het zelfs zodat we niet doornat aankwamen in Pellenberg. Het deed wel veel deugd om nog eens te fietsen, zelfs met dat weer !
In de namiddag gingen we naar een concert van het kamerkoor Florilegium en het symfonisch orkest de 'Symfonie' uit Roermond (NL), mooie foto op deze website : http://www.florilegium.be/Volgende_Concert.html . Dat ging door in de kerk van Blauwput, die heeft een gemakkelijke ingang voor rolstoelen. Daardoor zat ik heel comfortabel. Prachtige muziek van koor en orkest, we hebben ervan genoten !
Dinsdag - 14/11/2017 - Slecht weer dit weekend = geen fietstraining.
We hebben de onverwacht vrije voormiddag anders ingevuld. Deze blog lijkt stilaan meer op een dagboek dan op een verslag van de evolutie van mijn verdere revalidatie. Nu ik merk dat ik resultaat haal met wat ik zelf toevoeg in mijn vrije tijd, naast het oefenen met de kinesisten, denk ik erover om niet meer wekelijks te bloggen. Als er nog iets te melden valt zal ik dat hier uiteraard blijven doen. Ik kan het toch niet laten om vorderingen uit te bazuinen. Hoe we onze avonden en weekends invullen heeft minder met revalideren te maken. Zolang ik actief blijf zoeken en nieuwe dingen uitprobeer neem ik aan dat er nog vooruitgang mogelijk is en zal ik dat hier ook blijven melden. Verder hecht ik ook belang aan onze privacy en hou ik de rest beter voor mezelf.
Het bloggen zal dus eerder nog sporadisch gebeuren en minder frequent, voor zover ik het kan laten ! Ik heb er heel veel aan gehad in de voorbije jaren, voor mij was het eerder een soort van psychotherapie. Ik zet er zeker nog jaaroverzichten op en verder zie ik nog wel wanneer ik nog iets kwijt wil of iets te relativeren heb. Daar heeft het mij het best bij geholpen.
Dinsdag - 07/11/2017 - Na een drukke week, zelfs geen tijd om te bloggen, is het nu weer wat rustiger. Met 1 november op woensdag was het koor weer van dienst in de kerk van Blauwput. We waren voordien al naar het kerkhof geweest en werden er verrast door de aanwezigheid van het graf van mijn zus. Dat zou enkele jaren geleden al geruimd worden om plaats te maken voor een groene zone. Het oude kerkhof bij de abdij van Vlierbeek ligt naast een waterwinningsgebied, niet ideaal nu de mensen steeds meer medicatie gebruiken. De zoon van mijn zus heeft vorig jaar het kruis met haar naam erop komen weghalen en dat gesignaleerd aan de dienst van de stad. Deze meldde dat het nu snel zou geruimd worden. Vandaar onze verwondering dat het er nog was. Nu stonden er op vele graven meldingen dat ze in 2019 op de planning stonden voor een algemene ontruiming van de begraafplaats. Het graf van mijn zus zag er nogal troosteloos uit. Het haagje in buxus heeft de aanval van de buxusmot niet overleefd in het voorjaar. Dat weekend zijn we zelfs niet gaan fietsen omwille van een aantal familieactiviteiten.
Ondertussen heeft mijn kinesist vastgesteld dat de stimulatie van de hamstrings van mijn linkerbeen al merkbaar is. Halleluja : ik ben er nog maar een paar weken mee bezig en nu al resultaat !!! Het vraagt wel wat aandacht en weer een bijkomend agendapunt in mijn dagschema : opstaan, voet stimuleren (doen tintelen door erop te kloppen), aankleden voor zover ik dat zelf kan (broek, sokken en schoenen), naar beneden met de traplift, hamstrings stimuleren (met een vliegenmepper bekloppen tot ze tintelen), ontbijten, tanden poetsen, eerste rondjes lopen terwijl ik wacht op de thuisverpleging voor het ochtendtoilet (wassen en verder aankleden), rondjes verder afwerken en wisselen van schoenen. In huis zijn de bottines veel te warm en draag ik ze enkel om te stappen. Daarom draag ik in huis liever sandalen tussen de stapsessies door.
Het valt mij de laatste tijd op dat het aanbod voor mensen met een cognitief restletsel (verwarring, moeite met planning, etc.) groter is dan voor mensen met een fysisch restletsel zoals ik (verlamming of krachtverlies in een lichaamshelft) zie : https://www.hersenletsel-uitleg.nl/oorzaken-ziektebeelden/hersenletsel-door-cva-beroerte-bloeding-of-infarct1/beroerte-cva-in-rechterhersenhelft. Toen ik deze link vond op het internet begreep ik het beter. Met een cognitief letsel is het veel moeilijker om de draad van vroeger weer op te nemen omdat veel mensen het dan moeilijker hebben met drukte (overprikkeling) en het inschatten van situaties. Het is ook geen zichtbaar letsel waardoor er minder begrip is voor hun situatie. Ik begreep het ook niet omdat die mensen motorisch geen probleem hebben. Met deze informatie kan ik het al beter plaatsen en heb ik er meer begrip voor. Ik benijd ze helemaal niet meer. Met mijn handicap kan ik verder. In de afgelopen 6 jaar hebben we ons leven ernaar geschikt en zien we genoeg mogelijkheden om door te gaan.
Vorig weekend was weer goed gevuld. Dankzij het goede weer was de fietstraining een succes. Ik was al bang dat het niets zou worden nadat we het voorgaande weekend forfait hadden gegeven. Maar de weergoden waren ons goedgezind en we hebben met volle teugen genoten van de herfstzon. Nu ik weer solo rij voel ik beter wat ik waard ben en dat valt best mee, volgens Marcel. Aan het begin van een helling wordt ik vaak ingehaald door de anderen maar aan het eind zijn de rollen meestal omgekeerd. Ik hoef me geen zorgen te maken, met deze individuele trainingen komt het wel goed. Ik ben al benieuwd wat dat gaat geven bij de 20 km door Brussel op 27 mei 2018. Volgende zomer gaan we met Join2Bike weer naar Oostenrijk. Zou het me lukken om alleen het stuwmeer te bereiken ? Dat is mijn doel deze keer !!!
Dinsdag - 24/10/2017 - Door het slechte weer (koud, veel wind en regen) viel de fietstraining van Join2Bike op zondag letterlijk in het water.
Zaterdag was volledig benomen door de spelotheek : permanentie in de voormiddag, viering 35ste verjaardag in de namiddag : http://bib.leuven.be/de-spelotheek-bestaat-35-jaar ! Zie ook : http://www.leuvenactueel.be/spelotheek-blaast-35-kaarsjes-uit/#.We76cIhpHIU. Ik ben er als vrijwilliger begonnen in 1991. Mijn jongste zoon was toen 1,5 jaar, hij ging gewoon mee en kon er spelen met een leeftijdsgenootje tot hij oud genoeg was om naar de kleuterschool te gaan (een jaar later). Op vrije schooldagen en schoolvakanties konden zijn broers ook mee gaan spelen.
Op het feestje die namiddag was er een korte inleiding waarna Circus in Beweging voor animatie zorgde met verklede figuren op rare stelten en lange veren op hun rug : http://www.cirkusinbeweging.be/. De taart had de vorm van het embleem van de spelotheek en was prachtig : https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/22687715_1260801527358080_7077680484589791162_n.jpg?oh=229e25208698215532eebf258ce413a4&oe=5AB0018A. Natuurlijk waren er veel vrijwilligers present, ook leuk want we werken in kleine groepjes zien niet iedereen erg vaak. Met de schepen van cultuur hadden wij na het aansnijden van het gebak nog een aangenaam gesprek : https://www.leuven.be/denise-vandevoort. Ik zat in mijn rolstoel omdat we voorzien hadden dat we niet vlakbij de zaal konden parkeren. Soms schrikt dat mensen af maar zij had daar duidelijk geen probleem mee en dat was fijn! Als schepen komen we haar wel vaker tegen in het kader van culturele activiteiten. Ik had de indruk dat ze ons herkende.
Zondag was een rustdag (zoals in de koers). We maakten van de vrijgekomen tijd gebruik om even op familiebezoek te gaan in de namiddag. Volgend weekend hebben we ook een paar feestjes op onze agenda : een huwelijksjubileum en de 70ste verjaardag van mijn oudste schoonzus.
De sportzaal van de conditietraining is straks weer moeilijk bereikbaar door een activiteit van de studenten van de universiteit : 24uren loop : https://nl.wikipedia.org/wiki/24_urenloop. Deze keer moeten we parkeren aan het studentenrestaurant Alma 3, op de campus. Vanaf daar kunnen we dan te voet naar de zaal. Met de rolstoel zal dat wel te doen zijn met een begeleider. Alleen is dat niet voor iedereen haalbaar.
Sinds enkele weken probeer ik mijn hamstrings : de spieren aan de achterkant van mijn linker bovenbeen te activeren. Dat doe ik op dezelfde manier als mijn voet, door erop de kloppen, van bil tot knieholte, tot het tintelt. Daar gebruik ik een vliegenmepper voor. Mocht dat lukken sta ik weer een hele stap verder. Welk effect dat gaat geven en hoe lang gaat duren valt nog af te wachten. Ik kan het maar proberen. Nu kan ik mijn voet niet optillen, bij het stappen doe ik dat vanuit mijn heup en hangt mijn been gestrekt naar beneden.
Woensdag - 18/10/2017 - We hebben het drukke programma van vorige week goed doorstaan en ervan genoten ook !
Vrijdagmiddag werd het koor verwacht in UZ Pellenberg. Daar ging een symposium door waar we gevraagd waren voor een muzikaal intermezzo. Met 1/3 van de koorleden en gelukkig een goede bezetting van alle partijen (sopraan, alt, tenor en bas) konden we daar toch laten horen waar Canzonetta voor staat. Als ex-revalidant werd ik gevraagd om daar iets te vertellen over mijn deelname. Ik had wel iets voorbereid maar ik ben natuurlijk de helft vergeten omdat ik geen zin had om iets voor te lezen. Als je papier moet vasthouden valt het op hoe zenuwachtig je bent. Gelukkig deed ook de draadloze microfoon het niet en werd er een andere, op statief, voor mij geplaatst. Dit stelde mij voldoende gerust om een 100tal aanwezigen toe te spreken. Dat ging me tamelijk goed af ook al vergat ik er bij te zeggen dat het hele koor 3 maal zo groot is. Ik had een goed gevoel bij ons optreden, zowel in de zaal als op de receptie achteraf. Het publiek was enthousiast en luisterde aandachtig tot we klaar waren. Na afloop kwamen enkele aanwezige therapeuten even met mij praten. Ze waren allemaal blij mij terug te zien na 6 jaar en aangenaam verrast door het koor en het feit dat ik daar bij was. Ik kreeg ook veel complimentjes dat ik er zo goed uitzag. Van de meeste ex-patiënten horen ze achteraf niets meer. De bloemen, die gewoonlijk aan de dirigent gegeven worden, kreeg ik ook nog mee naar huis !
Zaterdagavond genoten we van het optreden van Raf Walschaerts. De try-out van zijn eerste solo-optreden viel in de smaak. Aan het eind vroeg hij aan het publiek wat hij nog kon doen als bisnummer. Dat werd 'Meester Frank' : https://www.youtube.com/watch?v=cnJYNNpvSD8. Het was geen avondvullend programma waardoor ik niet te lang op gewone stoel rechtop moest zitten. Dat hou ik meestal niet lang vol. Na afloop was er nog gelegenheid om iets te drinken in de receptiezaal beneden. Ik heb echter te veel tijd nodig om de trap af te dalen, die zaal was dus al goed vol en we zijn dan maar direct naar huis gegaan zodat ik comfortabel in mijn zetel kon gaan zitten en mijn rug kon sparen van verdere inspanningen. De drukte van zoveel pratende mensen bij elkaar hou ik sowieso niet lang vol. Die avond deed het toch veel deugd om heel wat mensen terug te zien die ik ken van vroeger maar gewoonlijk zelden zie.
Zondagmorgen stonden we dan fris klaar voor de eerste training van het nieuwe seizoen van Join2Bike. Er was veel volk op afgekomen en er werd een foto genomen voor de start. Die foto stond maandag al in de krant : http://www.nieuwsblad.be/cnt/blape_03132287. Door de grote opkomst kon er apart gereden worden : tweewielers en driewielers. De driewielers mochten kiezen : alleen of gekoppeld. Ik vond het natuurlijk een leuke uitdaging om het alleen te doen. Thuis doe ik dat ook altijd, in grote groep was ik vooral benieuwd of het ons zou lukken om samen te blijven. Dat bleek geen probleem te zijn, zelfs met weinig stops hoefden we zelden te hergroeperen. Het uitzonderlijk goede weer zorgde natuurlijk voor een goede sfeer en veel lachende gezichten. Dat proeft naar meer. Nu hopen we op veel droge zondagen om te kunnen trainen.
Maandagmorgen kwam de gezinshulp helpen in het huishouden (vooral strijken, koken, enz.). Met de kine daar nog tussendoor was dat ook een drukke dag. Gisteren was overdag rustiger behalve de conditietraining en 's avonds een bijeenkomst in het kader van de week van NAH. Daar werden mensen uitgenodigd die ervaring hebben met een hersenletsel (zowel bij zichzelf als in hun gezin). Dat was een lotgenotencontact. Voor de eerste keer ging dit door in Leuven en dat konden we niet links laten liggen. Er waren tamelijk wat aanwezigen en de groep werd opgesplitst : mensen met NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) en hun familie apart. In beide groepen werd een inleiding gegeven waarna er mogelijkheid was om in kleinere groepen ervaringen uit te wisselen. Vooral dat laatste was interessant. Niet iedereen heeft dezelfde achtergrond of hetzelfde meegemaakt als de anderen. Iedereen hoorde wel iets van een ander dat nieuw was. Zowel Marcel als ik vonden het een boeiende avond. Daarmee besloten we een drukke, vermoeiende maar interessante 5daagse.
Dinsdag - 10/10/2017 - Na een (h)eerlijke lunch op zondag met de 2 oudste zonen en daarna nog een bezoekje van de jongste zoon kon mijn weekend niet meer stuk.
De lunch werd georganiseerd door de Wereldwinkel van Kessel-Lo : https://www.oxfamwereldwinkels.be/nl/winkels/kessel-lo. Die heb ik ca. 25 jaar geleden helpen oprichten samen met een groepje vrijwilligers en mijn ouders. De winkel vierde al zijn 25ste verjaardag ! Ik ben er uit gestapt toen ik begon te werken en te weinig tijd had voor de vergaderingen en andere activiteiten. De lunch is een jaarlijkse activiteit in het kader van de week van eerlijke handel. Er komt altijd veel volk op af. Er wordt couscous geserveerd op 3 wijzen : met kip, lam of vegetarisch. Daarna volgt nog een uitgebreid dessertenbuffet. Alles wordt gemaakt met producten uit de wereldwinkel. Ook de dranken zijn daar te koop. als promotieactie kan dat wel tellen !
Het fietsen op vrijdag heb ik voorlopig opgeschort. Vanaf zondag trainen we met Join2Bike weer wekelijks. Ik ben benieuwd hoe die trainingen nu gaan verlopen. Het nieuwe concept streeft naar meer individuele doelstellingen. Dat zal wel geleidelijk aan gebeuren, neem ik aan. Voor het einde van de week wordt alleszins beter en warmer weer gegeven. Daar gaan we van genieten !
Stilaan voel ik mijn voet actiever worden. Ik sta er beter op en heb meer evenwicht. Gisteren kon ik zelfs 20 tellen op mijn linkervoet blijven staan zonder bijkomende steun te zoeken ! Nu nog proberen om dat bij het stappen te benutten en dan sta ik al een heel stuk verder.
Vorige week stond ik nog hulpeloos op straat om over de goot te stappen. Er was heel veel wind donderdagmiddag. Ik had een taxi gebeld om mijn moeder te gaan bezoeken en toen die mij nadien thuis bracht had ik er niet aan gedacht om hem te vragen op onze oprit te gaan staan. Daar stond ik dan in weer en wind. Zelfs mijn stok gaf me niet genoeg zekerheid om de stap te zetten. Gelukkig kwam een overbuurman net zijn brievenbus leeg maken. Die zag me twijfelen en hielp mij naar binnen. Mijn buren zijn toch schatten van mensen : altijd vriendelijk en behulpzaam. We wonen hier nu 24 jaar en hebben ons dat nooit beklaagd. Nu ons huis aangepast is hebben we zeker geen reden meer om te verhuizen.
Deze week staat er ook nog genoeg op mijn agenda : vrijdag geeft UZ Pellenberg de aftrap voor de week van NAH. Die week is eigenlijk pas volgende week maar vrijdag gaat er in Pellenberg al een symposium door over Niet aangeboren Hersenletsels. De organisatoren van Pellenberg zochten ex-revalidanten die na revalidatie de draad van hun leven weer opgenomen hebben en namen daarvoor contact op met Erik Gerits (voetballer) en voor wat muziek dachten ze aan mij en het koor. We hebben een 10tal koorleden gevonden die vrijdagmiddag tijd hebben om enkele liederen te komen zingen. Ik word verondersteld sowieso aanwezig te zijn. Ik ben al volop aan het oefenen om mijn stem wat meer kracht te geven. Ik hoop dat dat goed komt.
Zaterdag gaan we naar een optreden Raf Walschaerts, een Vlaamse zanger die een nieuw programma komt uitproberen : https://www.rafwalschaerts.be/. Voor het eerst solo. Hij trad altijd op met zijn broer in het groepje Kommilfoo. De zaal waar dit doorgaat is recent vernieuwd. Ik ben benieuwd hoe die er nu uitziet en of ze helemaal klaar is. Er is een fameuze trap naar de eerste verdieping. Tot nu toe ben ik altijd boven geraakt, dat zou nu ook nog moeten lukken.
Dinsdag - 03/10/2017 - Ik ben nog niet opgeroepen voor de evaluatie van de ganganalyse van maandag. Naar het schijnt wordt dat grondig, beeld per beeld, gedaan. Dat kan nog even duren ! Een van mijn kinesisten heeft daar haar thesis over gemaakt en is dus goed op de hoogte.
Dinsdag ging de eerste conditietraining van het nieuwe werkjaar door. Zo heb ik 2 dagen op rij flink wat beweging gehad. Die training deed ik op sandalen. Voor de analyse werd gevraagd om de bottines te dragen, vrij pijnlijk dus.
Woensdagavond kwam er een stemcoach naar de koorrepetitie. Deze keer was het een nieuwe. Haar aanpak gaf weer een ander zicht op ademhaling en stemgebruik : altijd interessant.
Vrijdag hebben we veel geluk gehad met het fietsen : er was regen voorspeld waardoor ik geen oproep deed om samen te fietsen. Het zag er echter naar uit dat het die namiddag toch droog zou blijven en we vertrokken met de fiets naar Heverlee. Er was een open deur van VIGO : daar worden rolstoelen, fietsen en ander aangepast materiaal aangeboden voor mensen met een handicap : http://www.vigogroup.eu/nl-BE/content/home/22/. Mijn fiets komt oorspronkelijk van daar en daarom gingen we toch eens kijken of er iets interessants te zien was. Bij aankomst zagen we al meteen een paar bekenden van Join2Bike en begon het lichtjes te regenen. Toen we binnen in de winkel waren regende het ineens goed door. Het personeel was zo vriendelijk om onze fietsen in een tentje te zetten. Uit een gesprek met iemand van de zaak leerden we dat wij nog op hen kunnen rekenen voor dienst na verkoop. Als we iets willen veranderen aan de fiets kunnen we dat bij hen bestellen en zorgen zij voor de montage op afspraak. Dat hadden we niet verwacht ! Mijn rolstoel en mijn scooter hebben we daar ook gekocht, we zijn eigenlijk wel goede klanten. Na dat gesprek hield het op met regenen en zijn we droog naar huis gefietst.
Zaterdag was ik in de voormiddag weer van dienst in de spelotheek. Het was er weer tamelijk druk bij momenten, vervelen of veel tijd om te praten met de andere vrijwilligers was er niet. Dat is maar goed ook, zo weten we weer dat we nuttig werk doen en nodig zijn. Zonder de spelotheek kunnen kinderen met een beperking niet uitproberen met welk speelgoed ze graag spelen en zien de ouders niet wat de moeite is om te aan te kopen. De spelotheek viert dit jaar haar 35ste verjaardag. Ik heb daarvan 26 jaar meegewerkt. Ik ben er begonnen toen mijn jongste zoon 1 jaar was en hij is er nu 27. Zo is het gemakkelijk om het uit te rekenen.
In de namiddag ben ik mijn moeder nog eens gaan bezoeken. Het cafetaria van het woonzorgcentrum, waar ze in een serviceflat woont, is dan open. Daar zijn we samen iets gaan drinken.
Zondag profiteerden we van de herfstzon om nog eens naar de markt in Heverlee te gaan. Die is gezelliger dan die van hier. Er staan meer kraampjes en dat trekt sowieso meer volk. In Kessel-Lo wordt gewerkt aan een nieuwe locatie voor de markt. Misschien leeft ze dan weer wat op.
Dinsdag - 26/09/2017 - Vorige week was eigenlijk tamelijk druk : de revalidatiearts in Pellenberg stelde onmiddellijk een bijkomend onderzoek voor om de oorzaak van de pijn in mijn linkervoet te achterhalen. Ik mocht direct een RX laten nemen van mijn grote teen om te zien hoe het ermee gesteld is. Een afspraak voor een grondige evaluatie van de manier waarop ik stap werd vastgelegd op maandag.
Ondanks het goede weer zijn we vrijdag toch niet kunnen gaan fietsen, er kwam iets anders tussen waar we voorrang aan moesten geven. Ik had nochtans afgesproken met onze oudste Join2Biker om een tocht te begeleiden door de heuvels en velden van Pellenberg, Lubbeek en omstreken. Mijn oproep viel in de smaak zodat er toch enkelen de tocht met hem gemaakt hebben. Mijn afzegging werd prompt gecompenseerd door een ander aanbod om op zondag naar Zaventem te rijden. Nu we verzekerd waren van goed weer, werd het een lange tocht ( +/- 50 km) met lunch op de middag. Dat deden we vorig jaar ook al eens. Deze versie was zeker zo goed. We reden gekoppeld in 2 treintjes (eentje van 2 trikes en eentje van 3). Via de fietsknooppunten reden we door bossen en velden en zagen we hoe groen Vlaams-Brabant wel is : http://www.fietsknooppunten.eu/fietsknooppunten-fietskaart-vlaams-brabant.html. Dat is veel aangenamer dan de fietssnelwegen langs de spoorweg : http://www.vlaamsbrabant.be/verkeer-mobiliteit/fiets/fietssnelwegen/index.jsp. Dankzij 2 begeleiders op gewone fietsen konden we, waar nodig, veilig oversteken. Om zondag te kunnen fietsen heb ik wel het koor moeten afzeggen. Dat zong de eerste viering van het nieuwe werkjaar in de kerk van Blauwput.
Gisteren werd ik uitgebreid getest in het ganglabo : https://www.uzleuven.be/nl/3d-ganganalyse van Pellenberg. Met 15 camera's en elektroden op voeten, knieën en heupen werd gefilmd hoe ik stap. Met mijn sling als armsteun en mijn stok voor mijn evenwicht moest ik het gangpad verschillende keren op- en aflopen. Omdat ik niet op blote voeten kan stappen moest ik het met schoenen aan doen. Nadien werden er nog wat testen en oefeningen gedaan om te zien hoe mijn spieren reageren op druk en spanning. Het hele onderzoek duurde 3u ! De beelden en metingen worden nu verder bekeken door de artsen en na de analyse wordt ik dan opgeroepen voor een nabespreking. Dat kan nog een tijdje (dagen/week) duren eer het zo ver is. Ik ben uiteraard benieuwd naar de uitslag en wat er nu verder te gebeuren staat. Van dat onderzoek hangt af in hoever mijn schoenen aangepast moeten worden. Voorlopig blijft het sukkelen met de oude schoenen. Ik heb nu de steunzool uit mijn reserveschoenen (eerste paar) gehaald in de hoop dat dat beter zou gaan maar het stappen blijft even pijnlijk. Dat wordt straks in de eerste conditietraining een korte wandeling want het doet teveel pijn om het lang vol te houden. Gelukkig kan ik daar zonder problemen mijn rolstoel inschakelen.
Dinsdag - 19/09/2017 - De aanpassing van mijn oude bottines geeft niet het gehoopte resultaat. De orthesist heeft de steunzool wat opgevuld waardoor die wat zachter aanvoelt maar hij heeft de bekleding van de zool ook veranderd waardoor die hetzelfde probleem geeft als mijn sandalen : pijn aan het gewricht van mijn grote teen. Nu stap ik liever met mijn sandalen, sinds ik er een zacht zooltje in gelegd heb gaat dat beter en heb ik er minder ongemak van. Gelukkig heb ik morgen mijn jaarlijkse afspraak met de revalidatiearts in Pellenberg. Die schrijft me dan nieuwe schoenen voor en zo gauw die klaar zijn is dat probleem weer van de baan !
De laatste dagen is het ons weer niet gelukt om te gaan fietsen. We laten ons teveel leiden door de weerberichten en dreigende regenwolken. Telkens drijven die weg en klaart het weer op, behalve gisteren : toen zijn we ontsnapt aan een paar stortbuien.
Vrijdag was het helemaal geen fietsweer : veel wind en regen. Die avond gingen we een laatste groet brengen aan een kameraad vanuit onze Chirotijd. Hij was een jaar jonger dan wij en kreeg op zijn 50ste te horen dat hij aan dementie leed. Op die leeftijd noemen ze dat jong-dementie. De gemiddelde levensverwachting is 10 jaar. Hij heeft nauwelijks nog 8 jaar geleefd. Dat is heftig en schokte iedereen die hem gekend heeft. Hij had een vrouw en 2 kinderen. Hij was onderwijzer in het 6de leerjaar (12jarigen). De kerk was natuurlijk veel te klein voor zijn begrafenis op zaterdag.
Zaterdagavond waren we te gast bij vrienden die een feest gaven voor hun 60ste verjaardag. Hun kinderen zijn heel muzikaal en zongen een aantal liederen met aangepaste teksten. Daarna volgde een koud buffet en daarna was het tijd om te dansen. De muziek werd gespeeld door een paar groepjes waar een paar van hun kinderen in speelden (viool, piano, slagwerk, klarinet en zang). Heerlijk om zo geanimeerd te worden. Ze speelden ook volksdansen en al wie zin kreeg om mee te doen deed dat. Bij een trager nummer kon ik met Marcel ook even de dansvloer op. Dat was weer lang geleden maar we hebben ervan genoten !
Zaterdagmorgen ging de 'Halven van Damme' door : http://denhalvenvandamme.be/home/ waar enkele Join2Bikers aan deelnamen. Zij trotseerden dapper wind en regen om de halve duatlon te doen : 8 km lopen, 90 km fietsen en 21 km lopen. Voor het lopen werd de deelnemer met een beperking in een buggy gezet die hij moest besturen. Het fietsen werd gedaan met tandems waarbij ze mee konden trappen of handbiken. We hebben nog gezocht naar logies om te gaan supporteren maar alles was al volzet. De foto's op Facebook zeggen genoeg : https://www.facebook.com/Join2Bike-177809759054534/?hc_ref=ARTnZ-Tlpsgc74StMJVUp6D2ID2h9OO8P3aIvtRh4SmyTDB7bv63T2ICFvBsxyr-CIY&pnref=story. Misschien lukt het de volgende keer wel.
Volgende week start de aangepaste conditietraining opnieuw. Dat wordt weer een blij weerzien met de deelnemers van vorig jaar en een kennismaking met nieuwelingen. Volgende maand is Join2Bike aan de beurt. De trainingen gaan weer wekelijks door in voorbereiding op de fietsvakantie van volgende zomer : http://j2b.join2bike.be/. Onder het nieuwe motto : "We brengen je naar je top" gaan we trainen om onze eigen capaciteiten te ontdekken. Vroeger reden we vooral samen om iedereen naar de top te krijgen. Hoe het voortaan gaat lopen zullen we nog zien. Mijn ambitie is om zoveel mogelijk mijn eigen kracht te ontdekken. Desnoods kan ik nog een 'buddy' vragen om mij te ondersteunen. Dat zullen de eerste trainingen uitwijzen.. Thuis fiets ik altijd alleen en passen mijn begeleiders hun tempo aan. Hoe dat in groep gaat gaan is nog af te wachten.
Met het koor zijn we al goed bezig aan het concertprogramma voor volgend jaar. Sedert het koorweekend hebben we daar al flinke vorderingen in gemaakt. Volgende week zondag zingen we nog een viering in Blauwput. Daarna zingen we alleen nog op de feestdagen : Allerheiligen en Kerstmis. Dan hebben we nog veel tijd over voor het concert in maart.
Woensdag - 13/09/2017 - We beleven de laatste tijd emotionele momenten die mijn revalidatie overstijgen. Een van onze zonen is vorige week naar het buitenland vertrokken. Hij hoopt daar een nieuwe start te kunnen maken. Wij staan achter hem en hopen dat het lukt maar blijven wel wat verweesd achter.
Ondertussen verslijten mijn oude bottines zienderogen : de steunzolen worden dunner waardoor mijn voeten teveel ruimte krijgen in de schoen. Vooral mijn lamme voet heeft daar last van ! Maandag is die steunzool nog eens bijgewerkt door de orthesist. De voetzool is nog steeds heel pijnlijk na het stappen. Ik probeer de stapbeurten aan te houden maar kort ze wat in als de pijn te hevig wordt. Dat komt niet goed uit nu de conditietraining weer opstart op 26/9. Volgende week moet ik weer op jaarlijkse controle bij de revalidatiearts in Pellenberg. Die schrijft me dan nieuwe schoenen voor. Ik kijk er deze keer heel erg naar uit en hoop dat ze snel klaar zijn. Het fietsen staat ook nog op een laag pitje de laatste tijd door het slechte weer (veel wind en regen). Geen nazomertje dit jaar maar een vroege herfst, we halen amper 16° de laatste tijd. Als we in de buurt van 10° komen wordt het stappen moeilijker omdat mijn been dan weer verstijft van de kou. Ik volg de weerberichten dagelijks op in de hoop dat het gauw wat betert. Deze week ziet er niet goed uit maar de tweede helft van volgende week zouden de temperaturen gelukkig toch wat stijgen.
Vorige zondag stond een wijkfeest met barbecue op ons programma. Daarvoor hadden we een uitnodiging voor een fietstocht afgeslagen. Door de slechte weersvooruitzichten werd de barbecue afgelast en vervangen door een drink met de buren. Gelukkig regende het niet, er was af en toe zelfs wat zon. Het waaide wel maar niet te hard zodat de tentjes toch overeind bleven. Tamelijk wat buren kwamen er bij en het was zo gezellig dat iemand op het idee kwam om pizza's te laten brengen. Bij rondvraag bleken velen geïnteresseerd en de bestelling werd doorgegeven. Zo liep de drink toch nog uit in een maaltijd onder buren. Het leuke was dat er weinig werk aan was en iedereen aan tafel kon blijven zitten. Dit concept is misschien wel voor herhaling vatbaar ?!
Dinsdag - 05/09/2017 - Na een druk weekend, met weinig tijd om te oefenen of te fietsen komt er nog een drukke week aan. Geen nieuw schooljaar maar een nieuw werkjaar. Spijtig genoeg doet mijn grote teen meer en meer pijn. Ik wissel nu meer van schoenen en kort de stapsessies wat in. Ik hoop binnenkort nog eens bij de orthesist te geraken om mijn steunzolen nog eens te laten herbekijken. Je weet maar nooit dat dat helpt. Op 24 september begint de conditietraining weer en dan zou het toch weer wat beter moeten gaan.
Zondag hadden we een familiebijeenkomst. Daar heb ik het toch volgehouden van 15u tot 20u ! Ik schrok er zelf van dat het al zo laat was. Meestal krijg ik na een paar uurtjes al last om rechtop te blijven zitten. Nu zat ik in mijn rolstoel. Met armleuningen gaat dat veel beter. Dat merkte ik ook op het koorweekend : tijdens de repetities zit ik daar ook in de rolstoel en heb ik geen probleem met rechtop zitten. Het is niet overal mogelijk om die mee te nemen, spijtig genoeg. Niet dat ik daar zo graag in zit. Op bijeenkomsten blijven de meeste mensen rechtop staan rondom mij en krijg ik al gauw een krampachtige nek. Weinigen zijn geneigd om er een stoel bij te pakken om met mij te praten.
Door onze drukke agenda van de laatste weken is het fietsen wat op de achtergrond geraakt. We hopen nog op een droge periode om dat in te halen voor Join2Bike weer in actie schiet. Ik ben ook volop bezig met de nieuwe partituren van het koor te verwerken tot een handiger formaat : 1 à 2 bladzijden zijn gemakkelijker dan 10 à 12. Daar kruipt weer tamelijk wat tijd in zodat ik me zeker niet verveel.
Volgend weekend staan er ook weer wat activiteiten in mijn agenda : zaterdag permanentie in de Spelotheek en zondag een buurtfeest met barbecue in onze wijk. Weer iets om naar uit te kijken ! Ik vind het heel belangrijk om mijn sociaal leven op peil te houden tot grote vreugde van mijn man. Zo zijn we minder aan huis gebonden.
Dinsdag - 29/08/2017 - Vorige week hebben we slechts een heel kort fietstochtje gemaakt op een warme dag, het was zelfs te warm om aangenaam te zijn. We hadden daarbij ook pech bij de start : een platte band (gelukkig was dat met een reserve binnenband snel verholpen. Door de warmte hielden we het liever kort.
Afgelopen weekend werd volledig ingenomen door het koorweekend. Geen fietstocht dus maar wel 7 repetities en een free podium. De repetities gaven een aanzet naar het volgende concert in het voorjaar van 2018 : een aantal nieuwe stukken en een aantal hernemingen van vroeger. Dat tweede deel is voor de nieuwelingen ook nieuw net zoals voor diegenen die van partij veranderd zijn. Bv. sopranen die alt geworden zijn : het overkomt wel meer vrouwen dat hun stem een beetje zakt naarmate ze wat ouder worden. Ze kunnen nog even goed zingen maar niet meer zo hoog als vroeger. Mannen hebben dat probleem niet, de gelukzakken !
Het koorweekend krijgt telkens een thema, bij wijze van animatie. Dat was deze keer : 'het wilde westen' ! Dat heeft niets met het concert te maken maar geeft aanleiding tot leuke opdrachtjes die tussen de repetities door kunnen uitgevoerd worden. Zo moesten we deze keer een spoorlijn aanleggen tot aan de 'Rio Grande'. Dat kon door punten te verdienen met het uitvoeren van die opdrachtjes : vb. een line dance uitvoeren, een gedicht maken, ... Die opdrachtjes kleuren het geheel en doorbreken de dag. Voor het free podium wordt op zaterdagavond tijd gemaakt. Dat wordt geopend met een receptie waarvoor iedereen zich verkleedt in het thema van het weekend (altijd leuk om te zien hoe mensen daarmee om gaan). Enkele mensen bereiden een act voor in groepjes : vb. een sketch, een liedje/toneeltje. De creativiteit van sommigen is nogal verbazingwekkend en het is meestal een geslaagde avond.
Er was ook tamelijk wat aandacht voor de evolutie van mijn voet. Als ik zoiets kan melden in mijn blog stuur ik de link ook door naar het koor. Zo blijven ze op de hoogte en hoef ik het er niet steeds met iedereen over te hebben. Ik krijg daar altijd heel positieve reacties op en dat doet deugd ! Mensen blijven geïnteresseerd en volgen die evolutie graag op, ook nog na 6 jaar oefenen staan ze ervan versteld dat de finish nog niet in zicht is. Mijn kinesisten delen die mening en zijn ook benieuwd waar dit nog toe kan leiden omdat er zeer weinig mensen zijn die het zo lang volhouden !
Dinsdag - 22/08/2017 - Vorige week was het rustig, wat kine betrof. 2 van de 3 waren met verlof en dinsdag was een feestdag. Dat wil niet zeggen dat ik niet veel gedaan heb : voor mijn dagelijkse oefeningen heb ik geen hulp nodig, die gaan gewoon door zoals altijd. Deze week zijn ze weer present dat is aangenamer, dan zit er meer afwisseling in mijn dagen.
In het weekend zat dan weer wel genoeg variatie : zaterdag permanentie in de spelotheek en zondag een fietstocht. In de spelotheek hangt altijd een levendige sfeer met de gezinnen die speelgoed komen uitzoeken voor de volgende 4 weken. De gehandicapte kinderen zien we dan vaak ook nog eens en dat is altijd leuk. De medewerkers die al langer helpen bij de ontleningen zien de kinderen opgroeien en evolueren en uit hun reacties hoor je dan wel hoe dat gelopen is (altijd interessant). Vroeger hielp ik alleen bij het verstevigen van de verpakking van het speelgoed en zag ik de kinderen eigenlijk niet. Nu zie ik de andere kant van de medaille.
Zondag konden we weer gaan fietsen ! Een lid van Join2Bike had een tocht uitgestippeld en dat was een welkome afwisseling van mijn gewone tochtjes hier in de buurt. We hadden ook geluk met het weer : vrijdag en zaterdag waren echte regendagen maar zondag bleef het droog met niet te veel wind. Heel goed fietsweer ! We vertrokken op de campus in Heverlee en reden dan richting Bertem. We volgden de fietsknooppunten, door veld en bos, tot in Kortenberg. Daar konden we even pauzeren op een terras. We reden niet langs dezelfde weg terug dus het tweede deel van de tocht was even interessant. Ik denk dat we zo'n goeie 30 km gefietst hebben.
Deze week wordt iets minder rustig : weer 4 maal kine, een etentje met familie, koorrepetitie op woensdag en het koorweekend als afsluiter. Dat laatste vraagt nog enige voorbereiding, deze week zal uiteraard drukker zijn. Het weekend ook maar de energie die je uit het koorweekend haalt maakt veel goed. Die brengt je weer 'in the mood' om het nieuwe werkjaar aan te vatten : de wekelijkse repetities op woensdag hebben we nodig om het volgende concert voor te bereiden. De trainingen van Join2Bike en de aangepaste conditietraining starten pas later in september/oktober. De aanloop naar het werkjaar gaat dus langzaam aan en dat is niet slecht.
Dinsdag - 15/08/2017 - Een feestdag = geen kine, maar toch moet er geoefend worden ! Een van mijn kinesisten kwam terug uit verlof en merkte een verbetering. Sinds vorige week werken al mijn tenen mee bij een oefening in stand : ik moet dan volledig op mijn lamme voet steunen en toen voelde ik activiteit in al mijn tenen ! De kinesist waar ik toen mee oefende zag het en was meteen enthousiast. Ik durfde er toen nog niet teveel over zeggen en wachtte op de bevestiging van haar collega. Dat was gisteren. Ik voel nu weer al mijn tenen, ook in rust, en kan het bijna niet geloven ! Mijn hand en arm zijn daar niks tegen. Die evolueren bijna niet en zijn heel moeilijk of bijna niet in beweging te krijgen.
Vorige week gaven we forfait voor een fietstochtje met onze vrienden van Join2Bike. We hadden een dringende klus te klaren in huis. Dat was spijtig want het was mooi fietsweer. Dat hebben we gisteren ingehaald. De zomerzon lokte ons naar buiten en ondanks een platte band bij de start hebben we toch een mooie tocht gemaakt langs de vaart met een terrasje om het af te ronden. Dat was een dag of 10 geleden. Toen hadden we afgesproken met Louis, een voormalig lid van Join2Bike, hij was de oudste van de groep. We kwamen bij hem thuis samen en hij gidste ons door de wijde omgeving van Pellenberg. Hij kent die als zijn broekzak omdat hij bijna dagelijks gaat fietsen. Een betere gids kan je niet hebben. We reden zelfs tot in Vissenaken bij Tienen ! Na een verfrissing onderweg in Lubbeek rondden we de tocht van een 30tal km af in Pellenberg.
Voor volgende fietstochten zal het weer bepalend zijn. Volgende week zou beter zijn dan eind deze week ware het niet dat wij dan met het koor op weekend gaan. Ik vrees dat we pas in september weer kunnen gaan fietsen, als we nog een nazomer krijgen tenminste. We zien nog wel.
Het koorweekend vraagt nog wat voorbereiding : ik ben bijna klaar met het inzetten van de partituren. Dat is voor mij veel handiger dan de originele omdat ik mijn partij dan op minder pagina's heb (meestal maar 1 of 2). Met 1 hand ben je minder handig in het keren van de bladen dan met 2 handen. Dat is dus heel wat praktischer ! Daardoor heb ik mijn handen nu wel vol maar ik doe het graag. Nu kan ik die partituren ook beluisteren en vermits een altpartij vrij moeilijk is, is dat een hele hulp. Dat koorweekend is meestal heel vermoeiend maar ook heel leuk. Het is met de jaren (33 jaar al) een vriendengroep geworden. Het free podium zit daar misschien voor iets tussen. Dat is pure ontspanning (veel lachen met grappen en vrolijke deuntjes) !
Dinsdag - 08/08/2017 - Zondag ging de laatste fietstraining met Join2Bike door. Deze keer deden we een grote toer rond Bierbeek, aansluitend werd een barbecue georganiseerd ten afscheid. Onze voorzitter lichtte de nieuwe accenten van de werking toe : in plaats van de focus om iedereen naar de top te krijgen bepaalt voortaan ieder voor zich wat zijn/haar doel is (individueel of met ondersteuning). Daar moet deze zomer stevig over nagedacht worden. Nu begint de zomerstop. We zien de groep pas terug in oktober.
Deze zomer gaan enkele leden meedoen aan Den Halven van Damme : een halve duatlon : 20 km lopen, 90 km fietsen en nog eens 20 km lopen. Het lopen doen ze met de mindervaliden in buggy's, de lopers lossen elkaar af terwijl de mindervalide stuurt. Bij het fietsen worden trikes of tandems gebruikt waarbij de mindervalide mee fietst. Een hele klus waarvoor flink getraind mag worden ! Dat zie ik mezelf nog niet doen !!! Dat is ook de reden waarom de zomerstop zo lang duurt.
De midzomer repetities van het koor zijn goed verlopen, in de aanloop naar het koorweekend hebben we over 2 weken de eerste repetitie van het nieuwe werkjaar 2017-2018 en beginnen we volop te oefenen aan het programma van het volgende concert. Die trein staat ook al op de rails !
Zonder nevenactiviteiten moet ik me blijven concentreren op mijn eigen oefenprogramma. Mijn revalidatie kent geen pauzes. Daarom blijf ik zoveel mogelijk werken aan mijn aandachtspunten. De kine loopt gewoon door voor zover dat kan met het verlof van de kinesisten. Als ik een dag wat minder stap laat dat zich voelen, ondanks de zomer verstijft mijn been en loop ik minder vlot !
Vorige maand heb ik een test gedaan met een verzachtende pleister om het eelt onder mijn voet wat te voorkomen. Vooral de grote teen van mijn linker voet heeft daar last van. Die test is niet helemaal gelopen zoals ik gehoopt had. Ik heb nu minder eelt maar zonder de pleister doet het weer evenveel pijn als voorheen. Ik zal nog regelmatig bij de pedicure moeten langs gaan als ik het eelt zelf niet kan bijhouden.
Dinsdag - 01/08/2017 - Verjaren in een weekend heeft blijkbaar voordelen : zaterdag was het weer zo ver, voor de 59ste keer ! Mijn verjaardagen worden ook alsmaar beter : van 's morgens wensen, cadeautjes en bezoekjes om 's avonds af te ronden met een etentje in de stad : http://www.hollyworld.be/. Het was er druk maar het gezelschap en het eten waren goed. Meer moest dat niet zijn. Ik was al snel moe, ook al had ik overdag wat rustpauzes genomen.
Die vermoeidheid heeft met mijn hersenletsel te maken. Ik verneem van lotgenoten, via internet en Facebook, dat dat veel voorkomt. Je verdraagt dan minder goed drukte waardoor je sneller vermoeid raakt. Ik merk wel dat dat verbetert met de jaren. Thuis blijven en drukte vermijden helpen je niet vooruit ! Dat komt mij goed uit want dat ligt mij niet. Sociale contacten en activiteiten heb ik altijd belangrijk gevonden en ze doen me ook deugd, ook al wordt ik er moe van. Na enkele slechte nachten probeer ik dat in te halen met een licht slaapmiddel en wat slapen overdag. Verder probeer ik overdag actief te blijven, met oefenen zoals gewoonlijk. Daar blijf je ook wakker van. Op die manier blijft het dagritme op peil.
Het oefenen : stappen in huis, romp stretchen in de rolstoel houdt me bezig en geeft me het gevoel dat ik mijn dagtaak (blijven revalideren) ter harte neem. Ik hoop zo het moment waarop ik rolstoel gebonden zou worden uit te stellen. Toen ik nog huisvrouw was hield ik me ook de hele dag bezig met huishouden, zorgen voor de kinderen en nog veel meer. Dat zit er nog steeds in (mijn natuur zeker ?). Zolang ik dat kan aanhouden voel ik me niet nutteloos en draag ik mijn steentje bij zonder compleet een last te worden. Als je minder mobiel wordt heb je veel meer hulp nodig en wordt het veel zwaarder voor de mensen rondom je. Ik blijf hulp nodig hebben om me buitenshuis te begeven maar zolang het kan blijf ik het doen, zoals vroeger.
Bij het oefenen voel ik veel beter welke evolutie ik maak en voel ik de stijfheid overal wegtrekken. Ik denk daarbij vaak aan mensen die dat niet meer kunnen. Die moeten veel pijn hebben in hun verstijfde romp, armen en benen. Altijd zitten geeft ook drukplekken onder je zitvlak. Ik mag er niet denken !!! Toen ik nog in het ziekenhuis was en mijn bed niet uit kon had ik 's avonds altijd krampen in armen en benen. Het deed zo'n deugd om dan eens gemasseerd/ingesmeerd te worden.
De eerste midzomer repetitie op woensdag was zoals verwacht met weinig volk. We hernamen enkele stukken van lang geleden die we ons nauwelijks konden herinneren. Bij de alten zaten we met 3 nieuwen die, zoals ik, overgestapt kwamen van de sopranen. Het was dus even zoeken, maar met wat hulp kwamen we toch al iets verder.
Morgen komt dan de tweede midzomer repetitie. Dat is gewoonlijk een herhaling van de eerste omdat er dan aanwezigen zijn die de er vorige week niet bij waren. Voor de anderen is het een gelegenheid om wat we vorige week geleerd te herhalen.
Zondag sluiten we het werkjaar met Join2Bike af met een laatste training en een barbecue. Duim met ons mee voor mooi weer !
Dinsdag - 25/07/2017 - Afgelopen weekend hebben we weer veel geluk gehad met het weer ! We waren uitgenodigd om een paar nachten te gaan logeren in de Ardennen (in Lanzerath-Büllingen dicht bij Bütgenbach in de Oostkantons). Vrijdagnamiddag kwamen we daar toe. De vakantiewoning hoorde bij een boerderij. De boer had op zijn grond verschillende woningen bij gebouwd die hij verhuurde. Met de loeiende koeien op de achtergrond was dat wel speciaal.
Op 6 augustus staat de laatste rit van de zomer op de agenda. We worden nadien vergast op een gezellige barbecue. Daarna wordt een zomerpauze ingelast. Vakantiegangers hoeven dan niet veel te missen en enkele dapperen bereiden zich voor op den Halven van Damme : http://denhalvenvandamme.be/home/. Zij trainen voor de duatlon : lopen en fietsen op 16 september.
Mijn voet blijft het goed doen : ik blijf hem beter voelen en ik stap wat beter. Veel verschil zie je niet maar ik voel het wel en dat geeft moed en hoop voor de toekomst. Mijn motivatie om te blijven oefenen gaat erop vooruit !
Morgen en volgende week woensdag zijn er de midzomer repetities van het koor. Dan frissen we ons geheugen wat op en trainen we onze stemmen een beetje in de aanloop naar het koorweekend van eind augustus. Dat wordt ook weer een blij weerzien en een goede afwisseling van de zomer. We kregen al door welke partituren we daarvoor nodig hebben. Ik heb weer wat werk om de altpartijen er uit te halen zodat ik ze al eens kan beluisteren.
In de stalvleugel is plaats voor 11 personen. Voor ons groepje van 10 : 5 leden van de kookploeg van het koor en hun partners (koorleden) komt dat perfect uit. Ik had mijn reserves voor dit vakantiehuis omdat er geen vlakke tegelvloer in ligt : het is volledig gerestaureerd en de oorspronkelijke materialen zijn opnieuw gebruikt. De vloer bestaat uit bakstenen en die zijn niet zo mooi vlak als tegels. In 2014 had ik er veel moeite mee bij het stappen. Deze keer viel dat reuze mee : nu mijn voet beter functioneert was het veel gemakkelijker ! Mijn kinesist hoopte daarop en ze heeft gelijk gekregen.
Op 1 dag na was het schitterend fietsweer : niet te warm of te koud en niet te veel wind. We konden elke dag fietstochten maken van zo'n 30 km in de buurt van Aalter, Ruiselede ... Het vlakke landschap met bossen en velden maakte het mij mogelijk om een gemiddelde snelheid van 14 km/u aan te houden. Met mijn trike is dat een behoorlijk snelheid.
Die ene regendag gunden we de kookploeg de kans om het menu van het koorweekend te bespreken. In de voormiddag leek het wat op te klaren en waagden we het erop om met de koorleden een eindje te gaan fietsen, in de hoop dat het toch even droog zou blijven, maar we hadden pech. Het bleef niet bij motregen en bij het schuilen onder een brug werd het nog erger. We besloten toch maar terug te rijden zodat de kookploeg maar een half uurtje ongestoord overleg had kunnen plegen. We waren al kletsnat niet alleen door de regen maar ook door de langsrijdende vrachtwagens op de drukke baan waar we langs moesten op de terugweg. Het opspattende water kwam als een douche over mij heen. Op een ligfiets heb je daar meer last van dan op een gewone fiets. Nadien konden we onze natte kleren en regenjassen uitdoen en drogen en hielden we ons op de achtergrond bezig om de kookploeg niet te storen.
Die namiddag ging ik graag langs bij een achternicht van mijn vader, die in Oostkamp woont. Het was een echte kennismaking want we kennen elkaar niet persoonlijk. De ontvangst was heel warm en hartelijk en we gingen onze familieband na om zeker te zijn dat we ons niet vergisten. Haar moeder was een nicht van mijn vader. We zijn dus achternichten van elkaar. Via Facebook hebben we de laatste jaren een beetje contact gehad via een neef die haar beter kent.
Later in de namiddag klaarde het weer op en het werd nog een mooie avond. Toen we weer bij de stalvleugel kwamen waren de anderen met de fiets een boodschap gaan doen. In Beernem zijn in de vorige eeuw enkele moorden gepleegd. Daarover is een film gemaakt in de hoeve van de vakantiewoning waar wij logeerden : https://www.standaardboekhandel.be/seo/nl/boeken/waargebeurde-verhalen/9789080850187/katrien-ryserhove/zaak-de-zutter Ze konden nog net het laatste exemplaar bemachtigen ! Die avond werd dus een filmavond na een lekker maal op het terras. De film duurt 2u, je moet er dus wel wat tijd voor maken !
In tegenstelling tot 2014 konden we nu meestal buiten eten. Dankzij de slaapkamers op het gelijkvloers is het een goed adres voor mensen die minder goed te been zijn. De badkamers en de keuken zijn te klein en niet aangepast voor rolstoelgebruikers. Spijtig genoeg, gehandicapten hebben dus altijd begeleiding nodig. Buiten is er rondom het huis veel gras en kasseien : ook niet gemakkelijk met een rolstoel. Ik kon redelijk mijn plan trekken door achterwaarts te rijden maar werd toch nog vaak geholpen door de anderen van onze groep.
Het zwembad is ook niet toegankelijk : bij gebrek aan een plastieken rolstoel en helling om in het water te rijden.
Na thuiskomst was ik heel blij om 's avonds weer in mijn zetel te kunnen zitten, zonder schoenen en met mijn voeten omhoog. Mijn lamme voet zwelt gemakkellijk op tegen de avond. Dan beginnen mijn schoenen te spannen, ook al rust ik in de namiddag met mijn voeten omhoog.
