De dagen voor ons vertrek werden veel vluchten geannuleerd door sneeuwval. De wind kwam dan nog eens uit de foute richting waardoor de startbaan niet bruikbaar was. Toen wij op Zaventem toekwamen was het er heel rustig en was er van de drukte van de vorige dagen niets te merken. Wat een opluchting ! Onze vlucht vertrok op tijd en landde in Malaga in volle zon. Het was er frisjes maar toch 10 ° warmer dan in België. Volgens de buschauffeur was het koud ! Zij bracht ons met een grote autobus, als enige passagiers, naar ons hotel. Bij de boeking hadden we een aangepaste kamer gevraagd maar dat kon niet bevestigd worden op voorhand. Pas bij het betreden van de kamer stelden we, tot onze grote opluchting, vast dat er een aangepaste douche was. Verder was de kamer niet erg ruim. Door de 'kingsize' bedden bleef er te weinig plaats over om met de rolstoel naast het bed te geraken. Die opmerking heb ik doorgegeven op het evaluatieformulier.
De formule 'All-in' liet ons toe om volop te genieten van de 6 dagen ter plaatse. We hebben heel veel gewandeld en genoten van de zon. Op een paar dagen met veel wind na konden we altijd naar buiten. Voor Marcel was het een perfecte manier om te 'fitnessen' : alle dagen mijn rolstoel duwen, af en toe ook bergop en daarna bergaf. Buiten het seizoen is het er heel rustig en zijn niet alle winkels en restaurants open maar wij genoten net van de rust. Wij zagen heel wat mensen in zomerkledij stevige wandelingen maken. Ik zat altijd met mijn winterjas aan in de rolstoel, alleen als ik zelf achter de rolstoel stapte kreeg ik het echt warm. We maakten uitstapjes ter plaatse tot in Benalmàdena waar we met de kabelbaan :http://www.marbellafamilyfun.com/teleferico-benalmadena.html hoog op de berg een prachtig uitzicht op de baai kregen en net op tijd kwamen voor de mooie vogelshow met roofvogels.
Deze reis was een try-out om te zien of het mogelijk was om op eigen houtje te reizen zonder aangepaste begeleiding van een groep. De proef is geslaagd maar we gaan toch nog andere formules proberen zoals een busreis. De terugreis verliep minder vlot. Onze vlucht had vertraging waardoor we bij aankomst in de volle avondspits zaten. Gelukkig konden we met de trein mee en kwamen we zo gemakkelijk in Leuven toe en dan met de taxi naar huis.
De volgende weken heb ik wat minder kine en training door de feestdagen. Het voorschrift voor mijn schoenen zit er aan te komen : op 8 januari kan ik het gaan ophalen en daarna de schoenen gaan bestellen. Tegelijk moet de steunzool van mijn linkerschoen nog eens bijgewerkt worden want die voet doet nu weer veel pijn. Ik stap nu liever wat minder en hoop dat later weer in te halen.
Bij deze wens ik alle lezers een fijne Kerstmis. Ik ga weer zingen met het koor en vier het met familie.
Dinsdag - 05/12/2017 - Mijn geduld wordt dan toch beloond ! De uitslag van de ganganalyse van 25/09 viel gisteren in de brievenbus. Daaruit maak ik op wat ik al lang weet : asymmetrische gang, linkerbeen wordt bijgetrokken, enz. Dat zou resulteren in een aanpassing van de nieuwe schoenen. Ik heb net even gebeld dat dat voorschrift hoogdringend is. De eerst mogelijke datum voor een consultatie zou februari zijn. Op mijn aandringen werd ik doorgeschakeld naar de secretaresse van mijn revalidatiearts. Zij zou het bespreken met de arts om zo het voorschrift per post op te sturen. Nog wat extra geduld dus. Ik hoop dat dat niet te lang gaat duren, mijn oude schoenen houden het nog wel even maar geven stilaan veel te weinig steun.
Vorige week was ik zwaar verkouden : hoesten, hees en keelpijn. Om mezelf wat rust te gunnen en sneller te herstellen ben ik niet gaan trainen of gaan zingen op dinsdag en woensdag. Zondagmorgen viel de fietstraining weg omwille van het winterweer (regen, ijzel en bitter koud). Dat gaf me de kans om in de namiddag toch naar de extra repetitie van het koor te gaan. Ik merkte al gauw dat ik een hele week niet gezongen had : het was moeilijk om toonvast te blijven en volume was er ook niet bij. We waren ook maar met 2 van de 6 om onze partij klank te geven : een heel 'mager beestje', uiteraard !
In de kine vraag ik wat meer aandacht voor mijn hamstrings (achterkant bovenbeen van bil tot knieholte). Ik stimuleer ze nu dagelijks met de vliegenmepper tot ze tintelen. Bij het stappen worden ze ook wat geactiveerd maar echte krachtoefeningen kunnen alleen in de kine gedaan worden als ik op mijn buik lig. Misschien kan ik nog wat tips krijgen om ze zelf wat te activeren.
Dinsdag - 21/11/2017 - Vorige dinsdag was een minder goede dag om te bloggen blijkbaar. Ik blog voortaan om de 2 weken.
Vorige week zijn we aan een nieuw project begonnen. Ik loop al een tijdje met het idee rond dat ik moet leren om de auto buiten te zetten. Nu de winter er weer aankomt wordt dat hoog tijd. Mijn scooter staat sowieso altijd in de garage maar als de auto ook binnen staat kan ik met de scooter niet weg. Ik heb dat al eens besproken met Marcel en hij vindt dat wel een goed idee. Vorige week zijn we er dan aan begonnen. Ik doe het liever eens een paar keer als hij in de buurt is en dat is goed gelukt ! Als het binnenkort echt nodig is kan ik mijn plan trekken. We hebben een paar probleempjes moeten oplossen maar dat klusje is geklaard : ik kan nu instappen en de deur sluiten zonder problemen (met een lamme linker arm lukt dat niet). We hebben nu een hulpstuk aan het handvat van de deur zodat ik die met mijn rechter hand kan sluiten. Mijn linker been moet ik manueel naar binnen trekken. In Pellenberg kreeg rijlessen met een simulator en ik kan me dat probleem niet herinneren. Ik neem aan dat ik daarbij altijd hulp kreeg.
Zelf rijden zie ik niet meer zitten. Het verkeer is veel drukker geworden de laatste jaren, aanpassingen aan de auto zijn vrij duur (ondanks de tussenkomst van de overheid) en een nieuw rijbewijs halen zie ik niet zitten : daarvoor moet ik opnieuw rijlessen nemen en examens doen. Laat maar zitten... Van zodra ik moet uitstappen heb ik dan weer problemen om te stappen met mijn stok : dat is echt nog te moeilijk. Als ik met de scooter op pad ga is dat net hetzelfde.
Zaterdag : permanentie in de spelotheek met mooie foto's van het feestje voor de 35ste verjaardag. Er waren voor die gelegenheid leuke rugzakjes in verschillende kleuren voor de leden en medewerkers.
Zondagmorgen zijn we toch gaan fietsen ook al viel er wat regen toen we vertrokken. Gelukkig duurde dat niet lang. Bij de pauze aan de bevoorrading kregen we echter een fameuze bui te verwerken. Er zijn enkele mensen in de groep die slecht te been zijn en niet zomaar kunnen gaan schuilen. Zij zijn zo snel mogelijk vertrokken. Wij wachtten liever tot het wat minder hard regende en als de laatsten klaar waren met hun versnapering zijn we dan ook vertrokken. De bui minderde inderdaad vrij snel en uiteindelijk stopte het zelfs zodat we niet doornat aankwamen in Pellenberg. Het deed wel veel deugd om nog eens te fietsen, zelfs met dat weer !
In de namiddag gingen we naar een concert van het kamerkoor Florilegium en het symfonisch orkest de 'Symfonie' uit Roermond (NL), mooie foto op deze website : http://www.florilegium.be/Volgende_Concert.html . Dat ging door in de kerk van Blauwput, die heeft een gemakkelijke ingang voor rolstoelen. Daardoor zat ik heel comfortabel. Prachtige muziek van koor en orkest, we hebben ervan genoten !
Dinsdag - 14/11/2017 - Slecht weer dit weekend = geen fietstraining.
We hebben de onverwacht vrije voormiddag anders ingevuld. Deze blog lijkt stilaan meer op een dagboek dan op een verslag van de evolutie van mijn verdere revalidatie. Nu ik merk dat ik resultaat haal met wat ik zelf toevoeg in mijn vrije tijd, naast het oefenen met de kinesisten, denk ik erover om niet meer wekelijks te bloggen. Als er nog iets te melden valt zal ik dat hier uiteraard blijven doen. Ik kan het toch niet laten om vorderingen uit te bazuinen. Hoe we onze avonden en weekends invullen heeft minder met revalideren te maken. Zolang ik actief blijf zoeken en nieuwe dingen uitprobeer neem ik aan dat er nog vooruitgang mogelijk is en zal ik dat hier ook blijven melden. Verder hecht ik ook belang aan onze privacy en hou ik de rest beter voor mezelf.
Het bloggen zal dus eerder nog sporadisch gebeuren en minder frequent, voor zover ik het kan laten ! Ik heb er heel veel aan gehad in de voorbije jaren, voor mij was het eerder een soort van psychotherapie. Ik zet er zeker nog jaaroverzichten op en verder zie ik nog wel wanneer ik nog iets kwijt wil of iets te relativeren heb. Daar heeft het mij het best bij geholpen.
Dinsdag - 07/11/2017 - Na een drukke week, zelfs geen tijd om te bloggen, is het nu weer wat rustiger. Met 1 november op woensdag was het koor weer van dienst in de kerk van Blauwput. We waren voordien al naar het kerkhof geweest en werden er verrast door de aanwezigheid van het graf van mijn zus. Dat zou enkele jaren geleden al geruimd worden om plaats te maken voor een groene zone. Het oude kerkhof bij de abdij van Vlierbeek ligt naast een waterwinningsgebied, niet ideaal nu de mensen steeds meer medicatie gebruiken. De zoon van mijn zus heeft vorig jaar het kruis met haar naam erop komen weghalen en dat gesignaleerd aan de dienst van de stad. Deze meldde dat het nu snel zou geruimd worden. Vandaar onze verwondering dat het er nog was. Nu stonden er op vele graven meldingen dat ze in 2019 op de planning stonden voor een algemene ontruiming van de begraafplaats. Het graf van mijn zus zag er nogal troosteloos uit. Het haagje in buxus heeft de aanval van de buxusmot niet overleefd in het voorjaar. Dat weekend zijn we zelfs niet gaan fietsen omwille van een aantal familieactiviteiten.
Ondertussen heeft mijn kinesist vastgesteld dat de stimulatie van de hamstrings van mijn linkerbeen al merkbaar is. Halleluja : ik ben er nog maar een paar weken mee bezig en nu al resultaat !!! Het vraagt wel wat aandacht en weer een bijkomend agendapunt in mijn dagschema : opstaan, voet stimuleren (doen tintelen door erop te kloppen), aankleden voor zover ik dat zelf kan (broek, sokken en schoenen), naar beneden met de traplift, hamstrings stimuleren (met een vliegenmepper bekloppen tot ze tintelen), ontbijten, tanden poetsen, eerste rondjes lopen terwijl ik wacht op de thuisverpleging voor het ochtendtoilet (wassen en verder aankleden), rondjes verder afwerken en wisselen van schoenen. In huis zijn de bottines veel te warm en draag ik ze enkel om te stappen. Daarom draag ik in huis liever sandalen tussen de stapsessies door.
Het valt mij de laatste tijd op dat het aanbod voor mensen met een cognitief restletsel (verwarring, moeite met planning, etc.) groter is dan voor mensen met een fysisch restletsel zoals ik (verlamming of krachtverlies in een lichaamshelft) zie : https://www.hersenletsel-uitleg.nl/oorzaken-ziektebeelden/hersenletsel-door-cva-beroerte-bloeding-of-infarct1/beroerte-cva-in-rechterhersenhelft. Toen ik deze link vond op het internet begreep ik het beter. Met een cognitief letsel is het veel moeilijker om de draad van vroeger weer op te nemen omdat veel mensen het dan moeilijker hebben met drukte (overprikkeling) en het inschatten van situaties. Het is ook geen zichtbaar letsel waardoor er minder begrip is voor hun situatie. Ik begreep het ook niet omdat die mensen motorisch geen probleem hebben. Met deze informatie kan ik het al beter plaatsen en heb ik er meer begrip voor. Ik benijd ze helemaal niet meer. Met mijn handicap kan ik verder. In de afgelopen 6 jaar hebben we ons leven ernaar geschikt en zien we genoeg mogelijkheden om door te gaan.
Vorig weekend was weer goed gevuld. Dankzij het goede weer was de fietstraining een succes. Ik was al bang dat het niets zou worden nadat we het voorgaande weekend forfait hadden gegeven. Maar de weergoden waren ons goedgezind en we hebben met volle teugen genoten van de herfstzon. Nu ik weer solo rij voel ik beter wat ik waard ben en dat valt best mee, volgens Marcel. Aan het begin van een helling wordt ik vaak ingehaald door de anderen maar aan het eind zijn de rollen meestal omgekeerd. Ik hoef me geen zorgen te maken, met deze individuele trainingen komt het wel goed. Ik ben al benieuwd wat dat gaat geven bij de 20 km door Brussel op 27 mei 2018. Volgende zomer gaan we met Join2Bike weer naar Oostenrijk. Zou het me lukken om alleen het stuwmeer te bereiken ? Dat is mijn doel deze keer !!!
Dinsdag - 24/10/2017 - Door het slechte weer (koud, veel wind en regen) viel de fietstraining van Join2Bike op zondag letterlijk in het water.
Zaterdag was volledig benomen door de spelotheek : permanentie in de voormiddag, viering 35ste verjaardag in de namiddag : http://bib.leuven.be/de-spelotheek-bestaat-35-jaar ! Zie ook : http://www.leuvenactueel.be/spelotheek-blaast-35-kaarsjes-uit/#.We76cIhpHIU. Ik ben er als vrijwilliger begonnen in 1991. Mijn jongste zoon was toen 1,5 jaar, hij ging gewoon mee en kon er spelen met een leeftijdsgenootje tot hij oud genoeg was om naar de kleuterschool te gaan (een jaar later). Op vrije schooldagen en schoolvakanties konden zijn broers ook mee gaan spelen.
Op het feestje die namiddag was er een korte inleiding waarna Circus in Beweging voor animatie zorgde met verklede figuren op rare stelten en lange veren op hun rug : http://www.cirkusinbeweging.be/. De taart had de vorm van het embleem van de spelotheek en was prachtig : https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/22687715_1260801527358080_7077680484589791162_n.jpg?oh=229e25208698215532eebf258ce413a4&oe=5AB0018A. Natuurlijk waren er veel vrijwilligers present, ook leuk want we werken in kleine groepjes zien niet iedereen erg vaak. Met de schepen van cultuur hadden wij na het aansnijden van het gebak nog een aangenaam gesprek : https://www.leuven.be/denise-vandevoort. Ik zat in mijn rolstoel omdat we voorzien hadden dat we niet vlakbij de zaal konden parkeren. Soms schrikt dat mensen af maar zij had daar duidelijk geen probleem mee en dat was fijn! Als schepen komen we haar wel vaker tegen in het kader van culturele activiteiten. Ik had de indruk dat ze ons herkende.
Zondag was een rustdag (zoals in de koers). We maakten van de vrijgekomen tijd gebruik om even op familiebezoek te gaan in de namiddag. Volgend weekend hebben we ook een paar feestjes op onze agenda : een huwelijksjubileum en de 70ste verjaardag van mijn oudste schoonzus.
De sportzaal van de conditietraining is straks weer moeilijk bereikbaar door een activiteit van de studenten van de universiteit : 24uren loop : https://nl.wikipedia.org/wiki/24_urenloop. Deze keer moeten we parkeren aan het studentenrestaurant Alma 3, op de campus. Vanaf daar kunnen we dan te voet naar de zaal. Met de rolstoel zal dat wel te doen zijn met een begeleider. Alleen is dat niet voor iedereen haalbaar.
Sinds enkele weken probeer ik mijn hamstrings : de spieren aan de achterkant van mijn linker bovenbeen te activeren. Dat doe ik op dezelfde manier als mijn voet, door erop de kloppen, van bil tot knieholte, tot het tintelt. Daar gebruik ik een vliegenmepper voor. Mocht dat lukken sta ik weer een hele stap verder. Welk effect dat gaat geven en hoe lang gaat duren valt nog af te wachten. Ik kan het maar proberen. Nu kan ik mijn voet niet optillen, bij het stappen doe ik dat vanuit mijn heup en hangt mijn been gestrekt naar beneden.
