Vrijdag - 20/12/2013 - Ik heb gisteren een verhelderend gesprek gehad met mijn kinesiste Jozefien over die flauwtes die mij de laatste dagen parten spelen.  Zij is ervan overtuigd dat het mijn emoties zijn die een uitweg zoeken.  Vorig weekend was er één met zeer uiteenlopende emoties (begrafenis, concert).  Destijds zeiden mijn osteopaat en homeopaat ook al zoiets : emoties uiten zich via de zwakste plek van je lichaam.  Vroeger was dat mijn rug, nu eerder mijn lamme kant (veel meer spasmen).  Het is niet omdat ik mij mentaal sterk voel dat ik dat ook ben, blijkt nu.  Ik ben geneigd om die denkpiste te volgen.  Eerder dan weer naar de neuroloog te lopen, ben ik eerder aan vakantie toe.  Het weekje Bretagne, vanaf volgende week zaterdag, zal ons deugd doen ! 

Gisteren zat er nieuws over mijn schoenen in de post.  Het ziekenfonds keurt mijn aanvraag goed.  Nu moet de adviserend geneesheer nog zijn fiat geven en dan beginnen ze eraan.  Dat wordt dus eerder iets voor volgend jaar.  Daar moet ik volgende keer rekening mee houden : wat eerder bij de neuroloog langs gaan voor dat voorschrift zodat ik de papiermolen wat eerder in gang kan zetten.  We hebben weer wat bijgeleerd !

De volgende 2 weken is er geen aangepaste conditietraining omwille van de feestdagen.  Dan nemen we maar eens wat vrij.  Ik kan altijd nog eens wat op mijn hometrainer aan mijn conditie werken.  Ook de koorrepetities, op woensdagen, vervallen omwille van de feestdagen.  We missen dus niets terwijl we bij mijn broer in Bretagne zijn.  Ons jongens zullen dit jaar creatief moeten zijn met oud en nieuw.  Dat is voor hen ook eens wat anders.  Gewoonlijk vieren wij dat in eigen land met familie of vrienden.  Dit jaar wordt dat dus anders en dat komt ons goed uit !