|
Dinsdag - 27/02/2018 - Eindelijk weer even tijd om te bloggen ! De afgelopen weken waren goed gevuld. Een mammo- en echografie wezen uit dat alles prima in orde is. De pijn in mijn linkerflank zou vanuit mijn ribben komen en niet mijn borst zoals gevreesd.
De vorige zondagen ben ik niet gaan fietsen. Door het vriesweer was de laatste training afgelast. Op 4 februari had het koor een extra repetitie in de namiddag waarvoor ik mijn krachten moest sparen en ook die training niet kon meedoen. De repetities vlotten goed en iedereen begint zich zekerder te voelen voor de concerten van 10 en 11 maart. Ondertussen hebben we al enkele weken veel zon gezien en dat maakt veel goed.
Op 18 februari zijn we gaan kijken naar TRAIN M : http://trainm.com/nl/home-nl/ in Antwerpen. Dat is een modern revalidatiecentrum waar met robots gewerkt wordt. Die robots helpen je om je spieren op de juiste manier te gebruiken. Ik hoop daar mijn manier van stappen te verbeteren en mijn arm wat meer te activeren. Het is wel heel duur en het vraagt veel tijd maar volgende maandag gaan we meer te weten komen bij het intakegesprek.
Het is nog wachten op nieuwe schoenen. Ik hoopte dat dat vlotter ging gaan na het bericht van de goedkeuring door het ziekenfonds maar ik ben nog niet opgeroepen voor een pasbeurt.
Mijn schouder doet het goed. Ik probeer hem nog wat te ontzien bij de conditietraining maar verder heb ik er geen last meer van. Ik voel het nog wel wanneer ik te lang in dezelfde houding zit of met hetzelfde bezig ben, vooral aan de laptop.
Morgen ben ik 7 jaar half verlamd. Dat is geen leuke verjaardag. Het voelt aan als de zwarte bladzijde in mijn leven. Nu 7 jaar geleden kreeg ik een zware aanval van migraine en ging vroeg naar bed met een pijnstiller omdat licht en geluid onverdraaglijk waren. De volgende morgen stond ik op met een raar gevoel in mijn hoofd, zoals steeds na zo'n aanval. Verder leek er niets aan de hand en ik vertrok naar mijn werk. Als ik thuis gebleven was zou ik die dag niet overleefd hebben. Mijn collega's brachten mij een paar uur later naar het ziekenhuis om na te kijken wat er gaande was. Mijn arm werkte minder goed maar verder viel het nog mee. Dat was het begin van die zwarte dag. Tegen de avond kreeg ik een zware hersenbloeding en werd ik met spoed geopereerd. Na 9 maanden kwam ik weer thuis. Na 2 schedeloperaties en herstel daarvan waren 5 maanden revalidatie nodig om handig te worden met 1 hand en te leren stappen met een lam been.
Sindsdien ben ik blijven oefenen om beter te functioneren. Mijn sociaal leven heb ik grotendeels kunnen hervatten, zij het in aangepaste versie. Ik ben mijn man, zonen en de vele mensen die mij daarbij helpen oneindig dankbaar.
|
