Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
16-03-2009
Kip adopteert twee hondjes
Kip adopteert twee hondjes
Een kip in China heeft zich over twee pups ontfermd. Volgens Coa Fengying was het gepluimde beest ook al de beste maatjes met de moeder van de hondjes. Het moedergeluk was maar van korte duur. Tien dagen na de bevalling werd de viervoeter vergiftigd.
"De kip en de hond waren de beste vrienden. Ze hadden nooit ruzie en speelden altijd samen", vertelt Coa in de krant Today Morning. "Ik vreesde dat ook de hondjes zouden sterven maar een dag na de dood van hun moeder waren ze verdwenen. Ik ging op zoek en vond de hondjes onder de kip. Ze had de beestjes geadopteerd." De kip laat eerst de hondjes eten voor ze zelf aan haar maaltijd begint. "Ze houdt ook de andere kippen af die aan het eten van de hondjes zitten." De inwoners van het Chinese dorpje snappen het niet maar Coa weet wel beter. De kip wil gewoon haar beste vriendin plezieren. (vsv)
In Australië heeft een python een hond van 5,8 kilo opgegeten, inclusief halsband en naamplaatje. Dat meldt The Northern Territory News.
Patty Buntine rook onraad toen haar drie jaar oude Maltezer-terrier Bindi vorige week niet opdaagde voor het ontbijt. "Ik ging kijken waar Bindi uithing", zegt de vrouw. "Achter het huis zag ik het gruwelijke tafereel. Een slang had mijn hondje opgeslokt".
Ongezien Mevrouw Buntine kon niet veel anders dan een slangenvanger opbellen. "Dit is de eerste keer dat ik zoiets meemaak", zegt David Reed. "Ik heb al veel oproepen gehad voor honden die werden gebeten door slangen. Ik heb ooit een python gehad die een puppy had opgeslokt, maar een hond van dit kaliber die werd opgegeten door een slang... Neen, dit is ook voor mij een trieste primeur".
Steak van zestig kilo "Je kan het vergelijken met een man van 100 kilogram die een steak van 60 kilo zou opeten", aldus nog David Reed. Een week na het incident heeft de python de hond nog altijd niet helemaal verteerd. (eb)
Een koppel uit Spokane heeft een kat in een zetel gekocht. In de sofa, die ze op een rommelmarkt op de kop hadden getikt, bleek een poes te wonen. Kat én zetel hebben een schamele 30 euro gekost.
Vreemd geluid Vickie en haar vriend Chris vonden wel dat de zetel een vreemd geluid maakte. Na een paar dagen hadden ze door dat het gepiep vanonder de kussens van hun sofa kwam. Vickie nam de kussens weg en vond daar de hongerige kat.
Herenigd Het koppel ging tevergeefs op zoek naar de vorige eigenaar van het zitmeubel. In de lokale pers las de oorspronkelijke eigenaar van de zetel het verhaal. De man stelde toen pas vast dat zijn poes, Callie, verdwenen was. Hij is inmiddels herenigd met zijn troeteldier. (eb)
In Leicestershire, Engeland, zorgde Adam Morley voor een nest van 18 dalmatiërs. De moeder van deze puppies kwam goed uit deze recordworp maar moest wel hulp krijgen van haar baasje met het zogen.
Een dalmatiër is vruchtbaarder dan andere hondenrassen maar deze worp is uitzonderlijk. Gemiddeld bestaat een nest uit zeven à acht pups. Adam Morley staat zestien pups af en houdt er zelf twee. Mocht hij ze wel allemaal houden, dan zijn er enkele simpele manieren om alle pups uit elkaar te houden. Mertens: 'Meestal krijgen de pups gekleurde bandjes of een teken om de nek. Omdat een moeder de pups niet over de buik likt, wordt daar ook wel eens nagellak op gesmeerd om ze te onderscheiden.' (CGB)
Paarden werden al 5.500 jaar geleden getemd en gemolken
Paarden werden al 5.500 jaar geleden getemd en gemolken
Paarden werden al duizend jaar eerder getemd dan tot dusver werd aangenomen. En de mensen die dat deden, in het gebied dat nu Kazachstan is, bereden die dieren niet alleen, ze molken ze nog ook. Dat blijkt uit nieuwe archeologische ontdekkingen die werden gedaan door Britse wetenschappers en die werden gepubliceerd in het tijdschrift Science .
De wetenschappers vonden in het gebied waar, duizenden jaren voor Christus, de Botai leefden beenderen en scherven aardewerk die erop wezen dat het paard niet zon 4.000 jaar geleden voor het eerst werd getemd, maar tijdens de bloeitijd van de Botaicultuur tussen 3.700 en 3.100 voor Christus.
Eerder al waren in de streek van de Botai overblijfselen gevonden die duidelijk maakten dat paarden een belangrijke rol speelden in hun cultuur.
Nu ontdekten onderzoeksleiders Akan Outram en Richard Evershed dat de anatomie van die oerpaarden meer gelijkenissen vertoonden met onze latere tamme paarden, dan met hun wilde soortgenoten, wat erop wees dat ze werden gekweekt voor specifieke doeleinden en werden gebruikt om op te rijden en om zware lasten te laten dragen of slepen. Ook bleek hun melk te worden gedronken.
Onderzoek van de tanden van Botaipaarden gaf sporen aan van het gebruik van teugels, zodat duidelijk werd dat de dieren werden bereden (en dus getemd).
Dat paarden ook werden gemolken, blijkt uit de aanwezigheid in stukken Botai-aardewerk van vetrestanten die alleen afkomstig kunnen zijn van de melk van een merrie, destijds vermoedelijk een belangrijke bron van eiwitten voor de mens.
Ook in het hedendaagse Kazachstan wordt trouwens nog paardenmelk gedronken, dat men doorgaans laat gisten tot de licht alcoholische drank 'koumiss'.
'Het is bekend dat het temmen van paarden zeer grote sociale en economische betekenis had en een grote bijdrage leverde aan de communicatie, het vervoer, de voedselproductie en het oorlogvoeren', zegt dr. Outram.
'Onze bevindingen geven aan dat paarden veel eerder werden getemd dan we dachten, wat onze kennis van de manier waarop vroege beschavingen zich ontwikkelden verandert.'
Het is volop lente.
Het wordt warmer.
Veel mensen voelen zich daar
moe bij.
Ze zijn lente-moe.
Sommigen nemen er zelfs pillen voor.
Echt
gezond is dat niet.
Een kuur met melk van paarden is wel gezond.
Die
melk maakt je weer sterker.
Je lichaam krijgt meer weerstand.
De melk
van paarden is nog voor veel meer goed.
Eeuwen geleden wisten de
mensen dat al.
Hun kennis ging echter verloren.
Onderzoekers
ontdekten ze nog niet zo lang geleden opnieuw.
Melk van paarden drinken is een natuurlijke manier van genezen.
Toch
is deze manier nog weinig bekend.
Je vindt de melk niet zomaar in de
winkel.
Je moet er voor naar een melkerij.
In Lint staat zo'n
melkerij.
Ze heet de 'Lintse Paardenmelkerij'.
Paul en Greta Van Looy
houden er paarden.
Die melken ze.
Wablieft ging er een kijkje nemen.
We kregen meteen een glas verse melk.
Ze smaakt een beetje zoet.
Wablieft: Waarom begonnen jullie een melkerij van paarden? Greta: Mijn man is boer.
We kweekten vroeger witloof.
We verdienden
daar steeds minder aan.
Op de veiling kregen we er nog een halve euro
per kilo voor.
Maar we hadden wel meer kosten.
We besloten om er mee
te stoppen.
We hielden toen al dieren.
We gingen verder met de
paarden.
Dat doen we nu al 8 jaar.
We kweken in het voorjaar wel nog
courgettes in de serres.
In de winter zijn we enkel met de paarden
bezig.
Dan is er ook meer werk met de dieren.
Want ze staan dan op
stal.
Wablieft: Jullie kozen voor het ras 'Haflingers'.
Waarom? Greta: Haflingers zijn trekpaarden.
Ze komen uit Oostenrijk.
Ze hebben een
heel zacht en rustig karakter.
Je kan er gemakkelijk mee omgaan.
Dat
is eigenlijk de enige reden.
Want het ene ras van paarden geeft geen
betere melk dan het andere.
Alleen de verzorging en de voeding
tellen.
Die moeten zo natuurlijk mogelijk zijn.
Daarom krijgen onze
paarden alleen hooi en krachtvoer.
Onze merries en veulens leven
samen in een grote kudde.
Ze kunnen vrij in en uit de stal lopen en
eten.
Ze leven hier net zoals in de natuur.
Maar we verzorgen hen wel
beter dan in de natuur.
En dat is allemaal erg belangrijk voor de
melk.
Die wordt er beter door.
Wablieft: Wanneer en hoe melk je een paard? Greta: Merries geven pas melk als ze een veulen hebben.
We hebben daarom een
hengst.
Die staat meestal apart.
Een keer per jaar mag hij paren met
de merries.
We beginnen met melken als het veulen 6 weken oud is.
Dan
leren we het een dag per week van de moeder weg te zijn.
Een merrie
kan 4 of 5 keer per dag gemolken worden.
Ze geeft een halve liter tot
een liter melk per keer.
Het melken gebeurt met een machine.
Is het
veulen 8 maanden oud? Dan stoot de merrie het af.
Vanaf dan geeft ze
ook geen melk meer.
We verkopen de veulens.
We hebben er nu 8.
Daarvan zijn er al 4 verkocht.
Mensen gebruiken ze om huifkarren te
trekken.
Wablieft: Wordt de melk behandeld? Greta: Neen.
De rauwe melk gaat alleen door een filter.
Daarna vriezen we ze
in.
Ze gaat in potjes van een vierde van een liter.
Zoveel heb je per
dag nodig.
Je mag de melk nooit sterk verwarmen.
Laat ze ontdooien in
de koelkast.
Dat duurt ongeveer een dag.
Wil je ze sneller ontdooien?
Dan kan je ze 'au bain marie' ontdooien.
Je zet het potje met melk
dan in water van 37 graden.
Ontdooi de melk nooit in de microgolf.
De
melk van onze paarden is altijd in orde.
We krijgen vaak controle.
Een labo onderzoekt regelmatig onze melk.
Het 'Verbond van
paardenmelkerijen' gaf ons ook al een teken van kwaliteit.
Wablieft: Hoe kan de melk je gezondheid helpen? Greta: Veel problemen komen door het slecht werken van de darmen.
Zo krijg
je gif in je lichaam.
Je begint slecht te verteren.
Je wordt er moe
van.
Je krijgt ook te weinig vitamines en mineralen binnen.
Je
lichaam verliest zijn weerstand.
Dan kan melk van paarden goed
helpen.
De melk herstelt de darmen.
En ze bouwt weerstand op.
We
kregen hier al meerdere mensen met uitslag op de huid.
Ze waren al
bij vele dokters geweest.
Niets hielp.
Na 2 maanden melk drinken
waren ze genezen.
Sommige dokters zijn zelf ook klant bij ons.
Wablieft: Heeft melk van paarden nog andere voordelen? Greta: Melk van paarden lijkt van alle soorten melk het meeste op
moedermelk.
Er zitten ongeveer dezelfde stoffen in.
Ze smaakt ook
bijna hetzelfde.
Melk van koeien is helemaal anders.
Ze smaakt ook
anders.
Sommige mensen zijn gevoelig voor melk van koeien.
Ze
verteren die niet goed.
Zij kunnen dan melk van paarden drinken.
Die
is veel beter te verdragen.
Wablieft: Hoe gebruik je de melk dan? Greta: Voor gezonde mensen is een kuur in het voorjaar genoeg.
Je drinkt dan
een maand lang elke dag een vierde van een liter.
Je kan dat ook nog
eens in het najaar doen.
Zieke mensen moeten langer melk drinken.
De
problemen kunnen na enkele weken erger worden.
Dat is normaal.
Meestal merk je wel verbetering na een maand.
Na 2 of 3 maanden ben
je helemaal genezen.
Je kan de melk vers of bevroren kopen.
Een liter
kost 7,50 euro.
Voor een kuur van een maand heb je 7 liter bevroren
melk nodig.
Dat kost je 50 euro.
Meer info vind je op internet op www.gezondmetpaardenmelk.be.
Hondsdraf (Glechoma hederacea ) is een plant die behoort tot de lipbloemenfamilie (Lamiaceae ). Het is een kruipende, geurende plant die op de knopen wortelt. De naam is waarschijnlijk afkomstig van het Gotische woord 'Gunderaba' wat wondrank betekent. De bladeren zijn niervormig met een gekartelde rand. Hoe zonniger de standplaats, des te kleiner zijn de bladeren.
Prunus padus
Vogelkers
Dit is een grote struik die veel aangeplant wordt langs wegen.
Niet verwarren met de Amerikaanse Vogelkers. Die struik noemt men wel de bostpest omdat hij in onze bossen verwildert en daar een soort onkruid is.
Onze pruimen horen ook tot het geslacht prunus.
De grote muggenorchis (Gymnadenia conopsea ) is een orchidee van 45-60 cm hoog. De lippen hebben drie lobben met één langere lip in het centrum van de bloem. De sterke, zoete geur trekt veel insecten aan.
hier eentje die iedereen kent
Onze Thaise tuin is niet volledig zonder de nodige bloemen en planten. Hierbij behoren onder andere een vijfhonderdtal SPINLELIES (hymenocallis caribaea) of " พลับพลึงตีนเป็ด ". Dit bolgewas is afkomstig uit de zuidelijke VS en midden Amerika, het vormt flinke bloemstengels van meer dan 70 cm hoog, waarop dan de sierlijke bloemen worden gevormd. Mooi in de border tussen wat lagere planten. De bloemen geuren bovendien sterk. De bloeitijd in Thailand.... gans jaar.
Penstemon of Schildpadbloem?
Zaterdag 2 september Dit plantje staat vrij achteraan in de tuin en eigenlijk komt hij daar helemaal niet tot zijn recht. De bloemen hebben een prachtige kleur en hij is behoorlijk sterk. Maar hij staat een beetje weggestopt in een vrij donkere hoek en zelf denk ik dat hij het een stuk beter zal doen als hij wat meer licht krijgt. Nu is dat, als de grote confineer weg gaat in het najaar, al voor een deel opgelost. Dat hij sterk is, dat moet wel duidelijk zijn, Ik knip hem vroeg in het voorjaar een flink stuk terug en verder krijg hij af en toe water als het heel heet is. Desondanks blijft hij leven en toch ieder jaar bloemen geven. Dit jaar wel heel erg weinig bloemen, maar wat er aan zit, ziet er erg goed uit. Ik zal hem vanaf het volgende zomerseizoen beter gaan verzorgen. In ieder geval meer licht en eens zien wat er dan gebeurt. En ook van deze plant weet ik de naam niet zeker. Ik vermoed dat het een schildpadbloem is, maar kom er (ook via Google) niet helemaal uit. Ik zal binnenkort mijn boeken er eens op nazien. Door de computer kijk ik te weinig in mijn tuinboeken, terwijl die vaak ook een heel duidelijk beeld geven van de bloemen en planten in de tuin.
Berenklauw
foto 8198
Millingerwaard
Datum
overal te vinden langs bermen en veldwegen,de vogelwikke.
Op een 100 kilometertjes van Chum Phae kan je tijdens een van je tochtjes hier in de Tempel van Thammaakho een bezoekje brengen. Best wel je zakken dichthouden want er zitten kleine dieven op de loer!
500 makaken verdeeld in 2 hordes hebben hier hun thuisfront..
Hier had onze hond "amai" ook haar eerste ontmoeting met andere viervoeters.....
Alles wat niet goed afgesloten is, is niet veilig voor deze kleine gauwdieven...
Aanschuiven aan het plaatselijk toilet...
Bij het uitrijden van het park, heb je beslist enkele "zwartrijders" mee....
Wandelende takken behoren tot de klasse 'Insectia', tot de orde 'Phasmida', wat spook betekent.
Je hebt een groot aantal verschillende soorten. Kleine, grote, forse, smalle en in allerlei kleuren. Je hebt wandelende takken soorten die erg agressief zijn en je aanvallen of zuur afscheiden, en je hebt soorten die erg rustig zijn of zich eerder 'dood houden'.
Het exemplaar dat ik voor de lens kreeg hield zich liever voor dood....
Vergiftigingen bij huisdieren gebeuren nog vrij vaak. Soms, en helaas, met voorbedachten rade, soms echt per ongeluk. Een voorbeeld van vergiftiging per ongeluk is het opeten van giftige planten. Poezen zijn wat dit betreft iets voorzichtiger dan honden, maar toch is poes ook vaak het slachtoffer van giftige planten. Vooral de binnenlevende kat. Een kat zal instinctief grassen knabbelen om bijvoorbeeld haarballen kwijt te geraken of wanneer ze ongesteld is aan het maagdarmstelsel. Een binnenlevende kat zal dus noodgedwongen aan kamerplanten knabbelen en er zijn toch heel wat giftige kamerplanten.
Over het algemeen smaken giftige planten erg bitter, en zal hond of kat na de eerste hapjes de plant links laten liggen, maar tijdens het spel en het wroeten of graven in de tuin worden toch heel wat planten opgegeten. De felgekleurde besjes die zo gezellig wegrollen, zijn geliefd speel- en snoepmateriaal.
Wanneer u als eigenaar vermoedt dat uw huisdier een giftige plant heeft gegeten, moet u er zo nel mogelijk mee naar de dierenarts. Vergeet niet volgende gegevens te vermelden, want de correcte behandeling (en dus de genezing) hangt hiervan af : de naam van de plant of neem de plant mee, welk deel van de plant is opgegeten (bijv. : blad, bloem, bes etc.), hoe is het contact geweest (bij. : door opeten of door contact met de huid), wanneer heeft het dier de plant opgegeten, welke symptomen zijn u opgevallen (bijvoorbeeld : speekselen, braken, diarree, zenuwsymptomen zoals trillen of lichte convulsies, etc.),breng eventueel geproduceerd braaksel of uitwerpselen mee.
Wat kan u als eigenaar als EHBO doen wanneer uw huisdier aan giftige planten heeft zitten knabbelen ?
Wanneer het dier de plant pas heeft opgegeten en niet in kramptoestand verkeert of bewusteloos is, kan u het dier doen braken door een lepel zout achter in de keel te gooien. Een bewusteloos dier mag u absoluut niet doen braken en geen vloeistof in de keel gieten, meteen naar de dierenarts is de boodschap.
Laxeren is niet in alle gevallen van plantvergiftiging goed, dus eerst advies inwinnen bij uw dierenarts.
Medicinale houtskoolpoeder toedienen daarentegen wel : houtskool absorbeert de giftige bestandsdelen in de darm. Eens het gif opgenomen is in het bloed, zal de houtskool echter niets meer helpen.
Elk plantengif heeft zijn eigen specifieke werking op het organisme, bijvoorbeeld : op de rode bloedlichaampjes, op de celwand, de longen, de lever. Daarom is het in het kader van de behandeling zo belangrijk om te weten over welk plantengif het gaat. Indien men dat niet weet, bestaat de behandeling eruit de uiterlijke symptomen te behandelen, in de hoop dat het gif geen te erge ravage aanricht in het lichaam.
Giftige kamerplanten
De top drie van giftige kamerplanten is de volgende : dieffenbachia, philodendron en de tabaksierplant. De eerste twee zijn vooral in trek bij poes, terwijl de tabaksierplant (nicotiana-soorten) meer in de smaak valt bij de hond.
De dieffenbachia is trouwens ook de kamerplant nummer één in een doorsnee belgisch gezin. Zowel de bladeren als de stengel zijn giftig. Het gif tast de keelholte aan, het maagdarmstelsel (braken-diarree) en de ademhaling.
Het dier veel laten drinken (water) als eerste hulp is zeer nuttig.
De philodendron is die typische klimplant die rondom een stok wordt geleid. Alle plantendelen hiervan zijn giftig. Het gif tast vooral de nieren van het dier aan en sterfte is niet zeldzaam. Als eerste hulp weerom het dier veel laten drinken.
De tabaksierplant is ook in zijn geheel giftig. Het gif (nicotine) werkt vooral op de skeletspieren en het autonooom zenuwstelsel, zodat in ernstige gevallen sterfte door verstikking optreedt (de ademhalingspieren worden verlamd) Een opname van 5 tot 25 bladeren kan dodelijk zijn voor hond en kat.
De gatenplant (Monstera) is een zeer populaire kamerplant en ook giftig in blad en stengel. Toch blijven poes en hond meestal van deze plant af. Het gif is vergelijkbaar met de dieffenbachia.
De kerstster in de volksmond foutief de kerstroos genoemd, is ook giftig. Deze plant zie je in de meeste huiskamers rond kerstmis verschijnen. Het giftige aan de plant zit hem in het melksap van de bladeren of stengels en in de zaden. Wanneer de huid in contact komt met dat melksap, moet die overvloedig gespoeld worden met water. Het sap is erg gevaarlijk voor de ogen : kans op blindheid bestaat.
De echte kerstroos is een plant met een witte bloem. Men ziet deze plant niet zo vaak als kamerplant, maar ook deze plant is giftig, en wel alle plantendelen. Het gif heeft een erge uitwerking op het hart met eventueel sterfte als gevolg.
Het meiklokje (lelietje van dalen) is giftig : zowel het bloempje, als de bladeren en de stengel. Het gif werkt in op het hart en kan dodelijk zijn. Gelukkig wordt het gif traag opgenomen in het lichaam, zodat snelle interventie na consumptie veel kwaad kan voorkomen.
De hyacint en de narcis behoren ook tot de giftige planten. Tegenwoordig is het erg in trek om kleine bolletjes hyacinten en narcissen in huis tot bloei te laten komen. Zowel de bol als het zaad, als de bladeren en de bloemen zijn mild giftig.
Wat de narcissen betreft : hun gif wordt ook vrijgegeven in het water van de vaas waarin de bloemen staan. Katten hebben de vervelende gewoonte uit vazen te drinken en kunnen alzo het vergif binnen krijgen. Ververs daarom het vaaswater van narcissen geregeld.
De slangenwortel is een plantje dat vaak in bloem- en plantenstukken wordt gebruikt. Alle plantendelen zijn giftig. Bij opname van de plant moet het dier overvloedig drinken om het gif via de nieren te laten verdwijnen.
De aronskelk is helemaal giftig, maar vooral de bessen zijn gevaarlijk. Meestal zal de aronskelk in de huiskamer geen bessen ontwikkelen. Na opname van deze plant is ook weer overvloedig drinken de boodschap.
Tuinplanten
De allergiftigste tuinplanten voor de hond zijn bolderik (een anjerachtige),doornappel, bitterzoet, eenbes, guichelheil, herfsttijloos, het palmboompje (buxusboompje), de taxushaag, hondspeterselie, honingklaversoorten, monnikskap, wegedoorn, wolfskers en het wonderboompje.
Voor de poes is vooral de taxushaag gevaarlijk, de beenbreek, de gouden- en blauwe regen en de wolfskers.
Bolderik wordt voornamelijk als sierplant gekweekt (bv : de bekende Milas Purple Queen) en geeft mooie paarse bloempjes. Alle plantendelen zijn giftig.
Herfsttijloos is een populair plantje van de leliefamilie met mooie paarse krokusachtige bloemen in de late zomer. Het gif is een zogenaamde stapelgif. Effecten van het gif worden dus erger naarmate er vaker aan de plant wordt geknabbeld.
Guichelheil is een populaire bodembedekker met blauwe of rode bloempjes. Het lijkt een beetje op de zogenaamde muur (de vogelmuur) waar kippen zo dol op zijn.
Bitterzoet wordt als heester beschouwd en vooral de onrijpe bessen zijn erg giftig.
Het palmboompje is zeker het vermelden waard omdat dit struikje zeer populair is als echt haagje rond bloembedden en perken. Alle delen van dit haagje zijn giftig. Bij de hond leidt de opname van 0,8 gram buxine (het gif van deze heerster) tot de dood!....
Taxus of venijnboom is zeer populair als tuinafscheiding. De plant blijft groen in de winter en draag rode schijnbesjes. De bladeren (naalden), schors en zaden (bessen) zijn dodelijk giftig. Enkel een zeer snelle interventie kan hond of poes redden.
Een kruid dat men meer in meer in tuinen begint te zien, is het vingerhoedskruid (digitalis). Dit kruid draagt prachtige paarse bloemen. Het gif (digitalis) werkt in op de hartspier. Het gif wordt wel gebruikt in de geneeskunde voor hartpatiënten.
De hierna vermelde planten zijn wel giftig voor hond en kat, maar worden door hen zelden beknabbeld, door de vreemde geur of de echt bittere smaak. Nogmaals : tijdens spel en door verveling kan er toch een opname van plantendelen gebeuren. De meeste planten zijn goed gekend en hoeven dus geen aparte beschrijving. Het gaat over : berenklauw, rhododendronstruik, kamperfoelie, de roos, boekweit, anemomen, de clematis, de cotoneaster (zeer populaire bodembedekker met rode besjes), de hulst, de reukerwtbloempjes, de lupine en de acacia.
Beter dus bovenstaande planten, bloemen en struiken mijden in huis of op plaatsen waar hond of poes rondloopt. Denk trouwens ook aan het feit dat de betrokken planten stuk voor stuk ook giftig zijn voor de mensen : kleine kinderen missen het dierlijk instinct om bepaalde planten met rust te laten en vaak kauwen ze blaadjes of eten ze die verleidelijk gekleurde besjes op.
Zout doodt dieren Sterfgevallen ontdekt in Amsterdam
door Nienke Oort - AMSTERDAM -
Keukenzout, een bekend eerste hulpmiddel om huisdieren te laten braken als zij iets giftigs hebben binnengekregen, blijkt beesten te doden. In de Spoedkliniek Weesperzijde in Amsterdam zijn onlangs honden aan dit huis-, tuinen keukenmiddel overleden en de artsen luiden nu de noodklok.
Op internet, in EHBO-boeken voor dieren en door dierenartsen wordt het geven van een schep keukenzout vaak geadviseerd als eerste hulpactie, als het baasje weet dat zijn dier iets giftigs heeft binnengekregen. De dierenartsen van de Spoedkliniek raden dit nu sterk af; één schep zout kan al fataal zijn.
Zout heeft een irriterende werking op het slijmvlies van het maag-darmkanaal, waardoor gebrek aan eetlust, braken en diarree vaak de eerste verschijnselen na opname van zout zijn. Door de hoge natriumconcentratie in het bloed verplaatst water zich vanuit de weefsels naar het vaatbed, wat kan leiden tot ophoping van een abnormale hoeveelheid vocht in weefsels.
Sloom De artsen van de Spoedkliniek kwamen er achter dat als de natriumconcentratie ook in de hersenen gaat stijgen, dit kan leiden tot rusteloosheid. Het dier wordt prikkelbaar, sloom en/of krijgt spiertrekkingen, toevallen en koorts. Uiteindelijk kan het beest in coma raken en overlijden.
Het eerste geval waarbij duidelijk werd dat het keukenzout de doodsoorzaak was en niet het giftige middel was bij een acht jaar oud schipperke hondje. Het dier had een hartmedicijn van zijn bazin ingeslikt. Op advies van haar dierenarts gaf ze de hond een schep zout. Vanaf dat moment is het misgegaan en konden ook de artsen bij de Spoedkliniek niets meer voor het hondje doen. Tien uur na de inname van het zout was het hondje dood.
Een ander geval betreft een skye terriër, die een sok had ingeslikt. De eigenaren gaven tot twee keer toe een schep zout, maar de hond braakte niet. Aangekomen bij de Spoedkliniek kreeg de hond ook daar nog een braakmiddel, maar ook dat werkte niet. Na zes uur kreeg de hond een epileptische aanval en na twaalf uur raakte het dier in coma. Ze hebben de hond laten inslapen.
De dierenartsen van de Spoedkliniek hebben nu een artikel geschreven voor het Tijdschrift voor Diergeneeskunde dat vrijwel bij elke praktijk in Nederland wordt bezorgd. Op deze manier hopen zij dat het snel bekend wordt dat keukenzout niet meer gebruikt mag worden als braakmiddel bij huisdieren.
Wat te doen als een hond zich in een voorwerp verslikt ?
Wat te doen als een hond zich in een voorwerp verslikt ?
Als een hond in een voorwerp dreigt te stikken, dan is het raadzaam eerst te proberen dit voorwerp uit de luchtweg te verwijderen. Indien dit niet mogelijk is, pas dan de Heimlich Procedure toe.
Til de hond onderste boven op, met zijn rug tegen jouw borst.
Duw eerst met je hand/arm lichtjes onder de ribben om te voelen of je onder de ribben zit
Geef nu met beide armen 5 zeer korte en krachtige duwen in de buikholte, onder de ribben
Kijk of het voorwerp tevoorschijn komt in de bek/begin luchtweg. Zo ja: verwijder en geef neus op mond beademing. Zo niet, ga terug naar stap 1
Indien je hond te groot is om hem op te tillen, voer de procedure alsvolgt uit:
09/03 Twee Britse broers zeggen dat ze het oudste spinnenweb ter wereld gevonden hebben. De twee vonden dunne sporen van spinnendraden terug in een barnsteen.
Amateur-fossielzoekers Jamie Hiscocks en zijn broer Jonathan vonden de barnsteen, die 140 miljoen jaar geleden gevormd werd tijdens het Krijt-tijdperk, op een strand in Bexhill.
Hars
Onderzoekers denken dat het spinnenweb in het hars van een naaldboom werd vereeuwigd na een bosbrand. Daarna fossiliseerde het geheel.
De vondst wordt nu onderzocht aan de Universiteit van Oxford.
Iguanodon
De broers vonden overigens ook de gefossiliseerde resten van het kaakbeen van een Iguanodon op het strand.
Prasat Pueai Noi is de grootste Khmer heiligdom in noord-oost Thailand. De tempel bestaat uit 3 bakstenen gebouwen gebouwd op dezelfde laterale basis, en zijn allen gericht naar het oosten.
Vanwege de serene en rustige ligging, kan je hier met wat geluk en een scherp oog één van de 26 bekende soorten eekhoorns in Thailand tegenkomen.
Uit deze 26 soorten, vermoed ik dat deze de Callosciurus finlaysoni is
Je kan er niet naast kijken, in onze streek zie je in elk dorp wel ergens een afbeelding van een dinosaurus. Reden om eens op onderzoek te gaan op het internet om verklaring te vinden.
De Isaanstreek is zéér bekend om zijn opgravingen. Als gevolg van "recentelijke" botsingen tussen de Eurasian continentale plaat en de Indo-Australian plaat (50 miljoen jaar geleden) is het Khorat plateau ontstaan. Door deze botsingen zijn de heuvels in het Isaan gebied onstaan waarbij beenderen uit het Jurassic tijdperk naar boven kwamen. Grootse beelden van diverse dinausaurussen zijn dan ook alom aanwezig in deze streek, waarbij de "Isanosaurus attavipachi" genoemd naar de streek zelf het meeste voorkomt. In 1976 is door de heer Sutham Yaemniyom, tijdens bodemonderzoek naar Uranium, Thailand's eerste dinosaurus fossiel gevonden in de heuvels van Phu Wiang tussen Khon Kaen en Chum Phae.
Voor wie eens het verleden wil induiken, kan je een bezoek brengen aan dit wel overzichtelijke museum gelegen in Phuwiang national park. (Vanuit Khon Kaen richtig Chum Phae, halverwege rechts af slaan.) Thaise benaming " พิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ภูเวียง " of " pí-pít-pan dai-noh-săo poo wiang "
Het museum werd opgericht in 1976 nadat een geoloog Mr. Sudham Yamniyom beenderen vond op op wat nu "site 3" geworden is.
Een paar kilometer verder kan je de vindplaatsen zelf bezoeken. Een uitgestippelde wandeling van enkele kilometers brengt je naar de verscheidene "site's" waar de fossielen gevonden zijn. Nu, wil ik wel even waarschuwen voor diegene die geen stevige "bergwandelbenen" hebben..... stevig wandelschoeisel is echt wel aan te bevelen.... de eerste kilometers gaan stevig bergop.... de terugtocht gaat langs een vervaarlijk kronkelend dalend weggetje (klauteren over rotsblokken).... niet echt aan te bevelen tijdens regenweer of de "ouderen" onder ons, of wie slecht te been is.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Wandelende taken en bladeren (ook wel phasmiden genoemd) zijn insecten die doorgaans een sterke gelijkenis hebben met twijgen en bladeren. Wandelende takken en bladeren (Phasmida) zijn ingedeeld in orde der Orthoptera waar toe ook de sprinkhanen, krekels, oorwormen en bidsprinkhanen behoren. In tegenstelling tot deze laatste groepen zijn phasmiden obligate herbivoren die niet kunnen springen zoals de meeste sprinkhanen en krekels, terwijl zij ook de haken aan het achterlijf, die zo typisch zijn voor oorwormen, missen.
Wandelende takken vinden hun verspreiding voornamelijk in de tropen en de subtropen, hoewel ook enkele soorten in het zuiden van Europa voorkomen.
Heden ten dagen zijn er ongeveer 2900 soorten wandelende takken en bladeren bekend. Onderling vertonen phasmiden een grote variëteit aan vormen en kleuren. Zo bevindt zich in deze groep dieren het grootste insect Phobaeticus serratipes die inclusief poten 55 cm meet, maar ook het tweede zwaarste insect Heteropteryx dilatata die wel 65 g kan wegen. De meeste soorten zijn onopvallend en vaak uitgerust met fraaie versierselen op hun lichaam en poten die doen denken aan weelderige schors of doorntakjes, terwijl andere gevleugelde soorten juist heel opvallend gekleurd zijn.
De meest bekende wandelende tak is ongetwijfeld de Indische of laboratorium wandelende tak (Carausius morosus Sinéty) die aan het eind van de vorige eeuw door Franse missionarissen naar Europa is gebracht. Sindsdien wordt deze eenvoudig te houden soort door velen succesvol gekweekt. Met de Indische wandelende tak als voorbeeld zal hieronder de kweek van wandelende takken uitgelegd worden.
Behuizing
De Indische wandelende tak is niet veeleisend en is gemakkelijk te houden en te kweken in een goed doorlucht terrarium of een kooi van horregaas. Een geschikt onderkomen is minimaal 20 cm breed, 20 cm diep en 30 cm hoog om de dieren voldoende levensruimte te geven. De bodem kan men bedekken met een stuk papier of tissue zodat excreta en eieren gemakkelijk verwijderd kunnen worden. De Indische wandelende tak verdraagt geen temperaturen beneden 10oC maar gedijd goed bij normale kamertemperatuur (18-22oC) zodat de kooi dus binnenshuis geplaatst kan worden. Om een goede luchtvochtigheid te waarborgen kan men eens in de een of twee dagen met een bloemenspuit de behuizing licht bespuiten.
Voedsel
Zoals alle wandelende takken is de Indische wandelende tak een planteneter die gevoederd kan worden met bladeren van enkele lokaal voorkomende heesters, struiken en bomen. Geschikte voedselplanten zijn braam, roos, klimop, liguster, framboos, meidoorn en vuurdoorn. Kleine takken met verse bladeren van deze planten kan men samen bundelen en plaatsen in de kooi in een pot gevuld met water. Omdat de Indische wandelende tak een insect is moeten deze voedsel planten vanzelfsprekend wel vrij zijn van insecticiden en andere chemicaliën.
De phasmiden zijn over het algemeen 's nachts actief en hangen overdag bewegingsloos en goed gecamoufleerd tussen het gebladerte. Onder normale omstandigheden zullen de wandelende takken tijdens het schemeren gaan foerageren en beginnen te knabbelen aan de randen van de bladeren. Het meeste vocht nemen de wandelende takken op via het voer, doch soms hebben zij ook behoefte aan water. Dit water kan men het best aanbieden in de vorm van kleine waterdruppeltjes die men met een bloemenspuit op de voedselplanten kan spuiten. Let wel, wandelende takken houden er niet van om nat gespoten te worden dus spuit het water alleen op de planten.
De levenscyclus
Wandelende takken hebben een uitwendig skelet dat regelmatig vervangen moet worden door een grotere versie omdat het insect anders niet kan groeien. Voordat de Indische wandelende tak volwassen is moet deze eerst zes maal vervellen, dit proces gebeurt ongeveer om de 20 dagen. Een tot drie dagen voordat een wandelende tak gaat vervellen stopt deze met eten, en kort voor de eigenlijke vervelling gaat het insect onderste boven hangen. Vervolgens wordt de kop sterk naar voren gebogen waardoor het uitwendig skelet scheurt en de wandelende tak zich uit zijn vel kan worstelen. Voordat het nieuwe vel uitgehard is heeft het insect de gelegenheid om te groeien door zich vol te pompen met lucht. De vervellingen vormen de meest kwetsbare momenten in het leven van een wandelende tak en men moet er zorg voor dragen dat de insecten in geen geval tijdens dit proces gestoord worden.
Voortplanting
Ongeveer 14 dagen na de laatste vervelling begint de Indische wande
Oude Chinese bronnen vermelden, dat de eerste goudvis, Carassius auratus rond 300 na Chr. werd ontdekt. Het is een kweekproduct van een karperachtige die nauw verwant is aan de ook in Nederland voorkomende kroeskarper. Na de kweek ontstonden er al snel verschillende kleuren en patronen en later, door zorgvuldig kruisen en kweken, weer nieuwe varianten. Deze varianten worden doorgaans 14 jaar oud, dit in tegenstelling tot de goudvissen, die ongeveer 35 jaar oud kunnen worden, mits ze in gunstige omstandigheden kunnen leven.
Het gebeurt nog te vaak, dat men zich te laat realiseert, welke consequenties het houden en verzorgen van dieren in het algemeen, en in dit geval de goudvissen, met zich meebrengt.
Natuurlijk kunt u voor advies en informatie bij de dierenspeciaalzaak terecht! Waarbij dan direct gezegd moet worden dat het houden van goudvissen in een kom, niet de juiste manier is om deze dieren te huisvesten. Vanwege de te nauwe hals van de bolronde kommen is de zuurstofuitwisseling namelijk zeer gering, waardoor dieren vaak langzaam stikken, en zijn dus zeer dieronvriendelijk.
Aanschaf
Als u een goudvis wilt kopen, bedenk dan van tevoren dat deze vissen wel 15 jaar oud kunnen worden. Helaas bereiken veel goudvissen een leeftijd van niet meer dan een paar weken of maanden door slechte verzorging. Hoewel de goudvis één van de gemakkelijkste vissen is ¨in het onderhoud¨, is er toch een basiskennis nodig om het dier goed te kunnen verzorgen. Zolang het vis in uw bezit is zult u er dus dagelijks de nodige aandacht en zorg aan moeten besteden.
Overweeg of u dagelijks de tijd heeft en wilt nemen om de vis(sen) te verzorgen. Daarnaast kost het schoonmaken van het aquarium of de vijver wekelijks zo'n 2 tot 3 uur. Houd er rekening mee dat u voor vervanging zorgt, als u zelf een paar dagen weg gaat of op vakantie bent.
Huisvesting
Wie goudvis zegt, denkt waarschijnlijk aan een viskom. Kommen zijn niet geschikt voor goudvissen. Ten eerste is de zuurstofuitwisseling door de nauwe hals van de bolronde kommen zeer gering. De vissen kunnen hierdoor ernstig zuurstofgebrek hebben en een langzame verstikkingsdood sterven. Ten tweede is een kom vaak te klein voor de vis(sen). Tenslotte verontreinigen ze veel sneller dan een aquarium.
Schepnet Gebruik een schepnet om de vis uit het water te halen. Deze zijn er in alle soorten en maten. Hoe groter het net is, hoe gemakkelijker de vis te vangen is. Zorg ervoor dat de goudvis aan het net gewend raakt. Leg er bijvoorbeeld wat voer in en volg de vis vanaf de zijkant van het aquarium en niet van bovenaf.
Aquarium Goudvissen zijn bewegelijke vissen die veel ruimte nodig hebben. Een technisch ingewikkeld aquarium is overbodig, maar een goudvis in een kom leidt een slecht leven. Er is een regel die zegt dat een vis per centimeter lichaamslengte 1.8 liter water nodig heeft. Een goudvis met een lengte (van neus tot staartwortel gemeten) van 8 centimeter heeft dus minstens 14,4 liter water nodig. Heeft u meerdere vissen, dan neemt het benodigde watervolume dus toe met het aantal centimeters 'vis'. Een andere bron vermeldt dat goudvissen met een totale lengte van 15-20 centimeter minstens een aquarium van 200 liter nodig hebben (100x40x50 cm). Zolang ze nog jong zijn is een bak van 80 liter voldoende (80x35x40 cm). Zeer belangrijk is in ieder geval een groot wateroppervlak, zodat er voldoende zuurstof beschikbaar is.
Voor een bak met een lengte tot 80 cm. is een binnenfilter met een membraanpomp geschikt. Grotere bakken hebben een waterpompfilter nodig. Het is de bedoeling dat hierbij de inhoud van het aquarium één keer per uur de filter passeert.
Daglicht of verlichting Plaats het aquarium op een koele plaats en niet bij een venster op het oosten, zuiden of westen in verband met fel zonlicht. Als het aquarium niet bij een raam staat is kunstmatige verlichting nodig. Diverse lampen zijn geschikt. Halogeenlampen hangt u vrij boven de bak. Tl-buizen met de lichtkleuren nr. 21, 22, 31 en 37, plaatst u in een houder boven op het aquarium. Per liter water is 0.5 tot 1 watt nodig, anders komen de waterplanten om. Zorg dat de lampen een veiligheidskeurmerk dragen.
Let op dat het water niet door invloeden van buitenaf extra kan opwarmen. De beste temperatuur ligt tussen de 10 en 22 graden Celsius. Goudvissen zijn koudwatervissen en hebben dus geen water met tropische temperaturen nodig. Ook hebben ze geen speciaal zeewater nodig. Vissen zijn koudbloedig. Ze kunnen hun eigen temperatuur niet regelen en nemen de temperatuur aan van het water waarin ze leven. Een plotselinge temperatuursverandering van het water maakt dat hun eigen temperatuur ook snel toe- of afneemt.
Varianten op de gewone goudvis zijn vaak moeilijker te verzorgen. De sluierstaart heeft zo bij voorkeur een watertemperatuur van 22-24 graden Celsius nodig. Bij deze temperatuur is het dier actiever. Hiervoor is elektrische staafverwarming of een verwarmingskabel met een laag voltage nodig. Vraag hiervoor altijd om advies bij de speciaalzaak. Leg een drijvende thermometer in het water om de temperatuur te controleren. Zorg ervoor dat de stekker uit het stopcontact is alvorens het water aan te raken.
Dek het aquarium af met een kap, zodat niet te veel water verdampt en geen stof of dampen in het water terechtkomen. Bedek de bodem met fijne kiezelsteentjes of grind (1-3 mm). Strooi vervolgens een laagje grovere kiezels (5-8 mm). De kiezels moeten rond zijn, zodat de goudvis zijn mond niet beschadigt. Zorg ervoor dat ze schoon zijn, door ze eerst in een emmer grondig te spoelen.
Een aantal decoraties in het aquarium is leuk, maar laat ook ruimte voor de vis over. Zorg ervoor dat deze accessoires niet scherpe randen hebben. Plaats ook een aantal waterplanten (zie plantaardig voedsel). Vul de bak als laatste met water (de vis volgt als allerlaatste!). Gebruik hiervoor gewoon leidingwater. Het mag echter niet direct uit de kraan komen en moet eerst een dag staan. Gebruik geen gechloreerd water.
Vijver De aanleg van een vijver kost aanmerkelijk meer voorbereiding dan de aanschaf van een aquarium. Houd echter rekening met het volgende. Een vijver heeft per dag 4 tot 6 uur zonlicht nodig en mag niet in de buurt van vallende bladeren liggen. Als u wilt dat de goudvissen ook in de winter in de vijver overleven dan heeft u een diepwatergedeelte nodig van 1 vierkante meter met een diepte van 80 cm. Voor meer informatie over vijvers verwijs ik onder andere naar de genoemde literatuur in de bronvermelding.
Van belang is verder het reiger-bestand bij u in de buurt. In veel gevallen zal u vijver worden gecontroleerd op door overvliegende en neerstrijkende reigers, en uw felgekleurde vissen zijn snel aan de beurt. Een net over de vijver of draden langs de kant en/of over het water wil vaak helpen.
Verzorging
Pas gekochte goudvissen zijn erg teer. Ze hebben een lange en zware reis achter de rug. Kweker, exporteur, vliegtuig, importeur, groothandel, winkelier en tenslotte uw viskom, aquarium of vijver. Steeds is de vis overgezet in water van een andere temperatuur en/of een andere samenstelling, bv hardheid, zuurgraad en zuurstofgehalte. Tijdens de reis worden ze minimaal gevoed om waterbederf te voorkomen. Ook is hun dag- en nacht ritme verstoord. De slijmhuid die de vis beschermt tegen parasieten, bacteriën en andere ziekteverwekkers is door het vele overscheppen beschadigd. Zorg dat het water van de nieuwe behuizing dezelfde temperatuur heeft als bet water in de zak waarin u de vis mee naar huis krijgt. Dit kunt u met een aquariumthermometer goed controleren. Geef uw vis zoveel mogelijk ruimte. Niet meer dan twee stuks van ongeveer 5 cm in een kom van 7 liter. De beste behuizing is een aquarium of vijver. Kiest u voor een viskom, neem dan liever een lage en brede kom dan een hoge en smalle. In de eerste kan door het grotere raakoppervlakte van water en lucht meer zuurstof in het water worden opgenomen en koolzuurgas uitgedreven worden. Vul een viskom daarom tot maximaal 3/4 deel. Zorg voor een lichte standplaats, maar geen direct zonlicht vanwege de hitte.
Wanneer de planten goed groeien geven ze zuurstof af en nemen ze koolzuurgas en andere afvalprodukten van de vis uit het water op. Waterpest, cabomba en penningkruid zijn hiervoor zeer geschikt. Staat de bak te donker dan gaan de planten dood en verbruiken ze juist zuurstof door het rottingsproces. Bruine alg op het glas geeft dit aan. Groeit er binnen korte tijd groene alg op het glas dan is de standplaats te licht. Groeien de planten goed en het glas blijft lang helder dan staat hij op de juiste plaats.
Een goudvis kan zeker 15 jaar oud worden. Schoonmaken van de viskom doet u als volgt: Als het glas en het water niet vuil zijn kunt u volstaan met wekelijks 1/5 deel van het water te vervangen door kraanwater van dezelfde temperatuur. Kook nooit het water, dit zal niet alleen het chloor, maar ook de zuurstof uit het water drijven. Zit er allen wat algaanslag op het glas, doe dan 4/5 deel van het water, de vis en de planten voorzichtig in bv een schone pan of emmer zonder zeep resten ed. Maak met het bekende kunststof huishoudschuursponsje het glas schoon en spoel de steentjes tot alle vuil eruit is. Vul de kom weer met het achtergehouden water en voeg weer 1/5 deel vers water toe. Als het water troebel is kunt u het beste enkele dagen niet voeren en dagelijks 1/3 deel water vervangen tot het weerhelder is.
Een vuistregel voor het berekenen van het aantal te houden vissen in een aquarium gaat als volgt. U rekent voor een vis van 2,5 cm. (Gemeten van neus tot staartwortel) 4,5 liter water. Waarbij u zich natuurlijk moet realiseren dat vissen groeien. Maar denk er bij de aanschaf van een aquarium aan er één te nemen met een zo groot mogelijk wateroppervlak, dit om de zuurstofuitwisseling ten volle te kunnen benutten.
Al zijn goudvissen koudwatervissen die in een onverwarmd aquarium gehouden kunnen worden, zijn ze wel erg gevoelig voor snel wisselende temperaturen. De beste temperatuur ligt tussen de 10°C en 21°C. Goudvissen zullen er geen last van ondervinden als de temperatuur eens hoger of lager ligt, als het maar geleidelijk gaat en niet met plotselinge temperatuurschokken.
Bij water verversen moet altijd eerst de watertemperatuur in het aquarium met een thermometer opgenomen worden en daarna het verse water d.m.v. mengen dezelfde temperatuur gemaakt worden. Dus de goudvissen nooit in koud water zetten.
Wanneer nieuwe vissen aangekocht zijn, moet u ze altijd minimaal een uur in de geopende plasticzak in het aquarium laten drijven om aan de temperatuur te laten wennen om zo een temperatuurschok te voorkomen!
Het gebruik van een filter in een aquarium met grotere vissen, zoals goudvissen, is gewenst. De reinigende biologische werking van het filter voorkomt het onnodig oplopen van concentraties van giftige stoffen en zorgt tevens voor een betere zuurstofverdeling.
De behoefte aan zuurstof van goudvissen en sluierstaarten is relatief groot. Voldoende echte waterplanten (bijvoorbeeld waterpest en cabomba) in combinatie met voldoende belichting kunnen ervoor zorgen dat deze zuurstofbehoefte volledig wordt gedekt. Het zuurstofgehalte van het water daalt echter indien temperaturen te hoog oplopen. Vissen komen dan naar de oppervlakte om "lucht te happen´. Ditzelfde verschijnsel doet zich voor als een aquarium overbevolkt is en teveel vissen zuurstof voor hun ademhaling gebruiken.
Om beschadiging aan uw vissen te voorkomen gebruikt u bij voorkeur stenen zonder scherpe randen. Zuurstofplanten zet u in bosjes van 3 of 4 planten bij elkaar in de bodem.
Voeding
Voer uw vissen niet te veel, maar ook niet te weinig. Ze mogen er niet mager uitzien, maar moeten een volle buikpartij tonen. Een maaltijd per dag is meestal voldoende. Al het voer moet binnen 5 minuten opgegeten worden. Overgebleven voedsel resten maken het water troebel en bederft het. Geef ze ook eens levend voer, bv rode muggelarven, een ware delicatesse voor uw goudvissen. Hebt u geen levend voer in huis dan is dit ook in diepvriesvorm verkrijgbaar. (wel tevoren even ontdooien. red.) Als uw jonge kind de goudvis voert laat het dan korrels geven in plaats van vlokken. U kunt dan het aantal korrels klaarleggen, zodat er niet teveel wordt gevoerd. Meestal zijn 1 of 2 korrels per dag voldoende. De vis eet ook waterpest. Zorg dat dit dus altijd ruim aanwezig is.
Voorkom watervervuiling en voer niet meer dan de vissen in korte tijd op kunnen eten. Maximaal drie deeltjes die niet naar de bodem zakken. Geef de sluierstaartgoudvis korrels als voedsel dat naar de bodem zakt. Anders hapt de vis naar lucht en gaat het op de rug zwemmen waardoor hij dood gaat. Voer vissen regelmatig, daar wennen ze aan.
Voortplanting:
In de voortplantingstijd is het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes beter te zien dan anders, de vrouwtjes worden aanzienlijk zwaarder door kuitaanzetting en het mannetje ontwikkelt kleine "wratjes" ook bekend onder de naam " voortplantingspareltjes " langs borstvinnen en kop, reikend vanaf de zijkant van de neus en lippen tot aan de ogen. Het mannetje volgt het vrouwtje steeds, stoot haar in de buikstreek totdat ze bereid is de 500 a 1000 eieren af te zetten. Hierbij komen ook zijn geslachtsproducten vrij en dan worden de eieren bevrucht. De eieren blijven tussen de waterplanten kleven en hangen daar totdat ze uitkomen, zo'n zeven dagen later. De larven hangen dan nog ongeveer 2 dagen tussen de planten totdat hun vinnen zodanig zijn ontwikkeld dat zij in staat zijn zelfstandig vrij te zwemmen.
Door Paardentango op 08-03-2009 22:29:09 - 60 keer bekeken
In deze tijd is er redelijk veel recent onderzoek beschikbaar over paarden en hun gedrag. Waar blijven alleen de publicaties van onderzoeksresultaten waar paard en mens wat aan hebben ? Waar is de informatie? Ik leerde zelf veel uit de praktijk en op de opleidng voor gedragstherapeut voor paarden, veel informatie die zo nuttig zou kunnen zijn voor anderen. Of meer nog, voor paarden en hun belang. Helaas staat het wetenschsappelijke onderzoek naar paarden even stil, met name omdat het zo enorm kostbaar is. Paarden houden is anders dan een bak met ratten of muizen. We hopen op financiële middelen om nog meer gedegen onderzoek te kunnen doen. Daar is behoefte aan, mensen willen graag feiten horen om iets te geloven. Nog een lastig punt is dat bij onderzoek de onderzoeksvoorwaarden hetzelfde moet zijn om een conclusie te trekken. Dat vinden de wetenschappers, maar de meeste mensen weten op basis van hun ervaring wel te vertellen wat goed en niet goed is voor dat ene paard.
Gevoelige dieren Paarden zijn gevoelige dieren, aan de ene kant wordt dat erkend en durft de wetenschap uit te spreken dat paarden last kunnen hebben van eenzaamheid, stress, claustrofobie, frustratie, angst en pijn. Terwijl aan de andere kant maar heel schoorvoetend gesproken wordt over de meer positieve gevoelens en emoties als blijdschap, vreugde, liefde en behoefte aan sociale contacten. Allerlei paardengedrag en mensen zoals ik zitten te springen om andere mensen hierover voor te lichten in de vorm van cursussen. Maar de instaties die kunnen helpen bellen niet terug.
Een tipje van de sluier Bij het spenen van veulens en het opsluiten van jonge paarden na een gezamenlijke opfokperiode in een stal is vaak veel sprake van stress. Onderzoek liet zien dat 40-60% van deze paarden kleine maagzweertjes hebben. Als die niet verholpen worden kan dit zich voortzetten. De reactie op de maagpijn is luchtzuigen of kribbebijten. Luchtzuigen, kribbenbijten wordt nu als één gezien. Uit onderzoek blijkt dat het gedrag voortkomt uit een reactie op de opsluiting. Het ene paard is meer gevoelig vor maagklachten als gevolg van stress dan het andere. Opsluiting die stress veroorzaakt in het innerlijk van het paard kàn maagbeschadigingen geven. In 40-50% van de onderzochte paarden bleek dit zo te zijn. Net als mensen zal het ene paard nergens last van hebben, en het andere paard weer wel. Ieder dier is immers weer net een beetje anders en heeft andere behoeften.
Weven Weven is ook een verschijnsel wat gezien wordt als 'stalgebrek'. De oorzaak van weven ligt echter in de bovenstaande beschrijving. Het paard wordt onrustig in de stal en zoekt een manier om die stress aan te kunnen. Weven is een reactie op een te kleine ruimte die onvrede geeft. Het paard kan niet veel en ontwikkelt zogenaamd stereotiep gedrag. Vergelijkbaar met wilde dieren in de dierentuin die hun dag besteden door de hele dag maar heen en weer te lopen voor hun hek. Weven is gedrag wat voortkomt uit onvrede en onoplosbaarheid, vanuit het aard bekelen, van de situatie. Een grotere ruimte doet het weven verdwijnen. Redelijk eenvoudige oplossingen, en tich wordt het paard zijn gedragm zijn gevoeligheid gezien als 'een stalgebrek' en niet andersom. Net als wilde dieren is ons huidige paard nog altijd van nature een steppedier. Steppedieren leven op open vlaktes en hebben onder andere behoefte aan ruimte om te rennen en aan sociale contacten met soortgenoten.
Geestdodend gevangen In de praktijk zie je ook vele paardenstallen met een uitzicht op een blinde muur of de hooi- en stro voorraad voor de komende winter. Het behoeft geen uitleg dat dit geestdodend is voor paarden. Gedrag als passerende soortgenoten aanvallen is dan geen stalgebrek, maar een vorm van uiting geven aan het gevoel van onvrede wat een paard heeft. Het is zijn manier van het hebben van sociaal contact, soms zelfs het enige sociale contact. Paarden zijn horizon kijkers, ze hebben behoefte aan impulsen van buiten. Net als mensen is opsluiting met een doelloze en inhoudsloze dag zonder uitzicht geestdodend en brengt individueel gedrag met zich mee. De ene kan er beter mee omgaan dan de ander. Maar in veel gevallen verwachten wij wel erg veel aanpassingsvermogen van de paarden.
Voorkomen Om dergelijk onwenselijk en medisch gezien ongezonde reacties te voorkomen is er eigenlijk maar één oplossing. Kritisch kijken naar het stalmanagement. Soms kan een paard wat weeft een grotere plek krijgen, het weven stopt dan. Misschien is het mogelijk meer weidegang aan te bieden, paarden weven niet in de wei. Ook het kritisch kijken naar voertijden en hoeveelheden is een overweging. Allerlei punten die je stapsgewijs eens kunt nalopen.
Oplossingen zoeken Kortom als een paard symptomen vertoont die niet wenselijk zijn, pak dan niet het paard aan wat onwenselijk gedrag vertoont, maar kijk eens goed naar de omgeving van dat paard. Wat heeft dat ene paard nodig? Heel vaak is een kleine aanpassing voldoende om het welzijn van het paard te verbeteren. Beetje creativiteit èn een hart voor paarden en hun welzijn zijn de sleutel van het geluk voor paard en mens.
Eenzame Amerikaan bouwt luxeranch voor 500 katten "Caboodle Ranch, waar katten niet behandeld worden als dieren", zo kondigt de eenzame Craig Grant zijn eigengereide project aan. Wie de ranch in Florida bezoekt, kan er niet naast kijken. Meer dan 500 katten, één voor één straatkatten, bevolken deze onwaarschijnlijke mini-stad. "Het is allemaal begonnen toen mijn zoon uit het ouderlijke huis vertrok. Hoewel ik eerst een hekel had aan zijn kat, bleef ik ze toch verzorgen. Zo raakte ik aan ze gehecht. Sindsdien heb ik mijn job opgegeven om een reusachtig kattenresort uit de grond te stampen", zegt Grant, die 100.000 dollar (80.000 euro) in de verblijfplaats van zijn 'vrienden' pompte. "Ik ben dag in dag uit met mijn katten bezig. Hoewel ik zelf vaak honger lijd, gaat alles naar mijn viervoeters. Ik zou niet willen dat ze iets te kort komen", aldus Grant. Grant knutselde onder meer eigenhandig een kapel, lagere school en winkeltje in elkaar, om zijn katten niets te ontzeggen. Maandelijks moet de werkloze Grant om en bij de 6.000 dollar (4.800 euro) neertellen om zijn viervoeters te onderhouden. Een hels karwei, als u het ons vraagt... (dea)
mailgroep huisdieren
