Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
25-03-2009
Papegaai krijgt award voor heldendaad
Papegaai krijgt award voor heldendaad
08:13 In het Amerikaanse Denver is een papegaai met veel vertoon geëerd voor zijn heldendaad van afgelopen jaar. Hij kreeg ook de 'Animal Lifesaver Award' en dat in aanwezigheid van Bill Ritter, de gouverneur van de staat Colorado en de burgemeester van Denver, John Hickenlooper.
Papegaai Willie redde in november een baby van de verstikkingsdood. Zijn baasje Megan Howard verliet haar ontbijtende spruit even om naar het toilet te gaan. Toen het kind zich verslikte, alarmeerde de papegaai meteen: "Mama, baby!".
Moeder Howard was zo net op tijd om haar kind van een gruwelijke dood te redden. "Willie is de echte held", klinkt ze nog lovend.
Schrik je al van een spin in de slaapkamer of een kakkerlak in je slaapzak? Dat is niets vergeleken met wat een Australisch stel afgelopen week in het echtelijk bed aantrof.
Een stel uit de hoofdstad Canberra schrok wakker, omdat een veertig kilo wegende kangoeroe door het glas van de slaapkamer binnenviel en op het bed sprong. Het stel dook van schrik van het geluid van brekend glas onder de lakens met hun negenjarige dochter. Hierop dook de kangoeroe bovenop hen.
Verrast Mogelijk nog opmerkelijker dan dit nieuwsfeit zelf, is de reactie van de vader, die dacht dat er een geschifte ninja door het raam kwam.
Houdgreep Bij zijn kamikazeactie verwondde het dier zichzelf. In zijn poging zich te heroriënteren liet hij een bloedspoor achter op de muren van het huis. Toen de kangoeroe van zon 1 meter 75 zich verschanste in de kamer waar een tienjarige jongen lag te slapen, greep de man des huizes in. Hij nam het enorme dier in een houdgreep en werkte hem naar buiten, waarop het beest in de struiken van Canberra verdween.
De koi vijver in het voorjaar na een koude winter!
De koi vijver in het voorjaar na een koude winter!
Gelukkig is gedurende winterperiode alles rustig gebleven in de koi vijver. Een biologisch filter moet niet worden stil gezet tijdens de koude periode!
Zodra de buitentemperatuur omhoog gaat worden zowel de eigenaren als de vissen actiever. Beiden willen elkaar zien, de ene om te eten en de ander om te zien hoe alles er bij staat.
Niet voeren bij de eerste zonnestralen. De vissen willen misschien iets eten, maar de rest verontreinigt het vijverwater.
Enkele tips voor het voorjaar:
niet of heel spaarzaam voeren onder 15° C
zet zieke of afwijkende vissen in een aparte behandelbak
als alle vissen afwijkingen vertonen is er hoogst waarschijnlijk een probleem met de water kwaliteit
controleer tenminste de temperatuur, de pH (7-8), het ammoniak gehalte en het nitrietgehalte (beide laatsten behoren nul te zijn)
Het is belangrijk om de pH zowel 's ochtends vroeg als 's avonds laat te meten. Zo ken je de uiterste waarden van je vijver. Als je hem bv enkel 's middags meet kan je bv. op een ideale 7.5 zitten, maar als je uiterste waarden 6 en 9 zijn, kan je daar heel wat vissterfte door hebben.
als een paar vissen afwijkingen vertonen kan een bacterie, virus, parasiet of schimmel aanwezig zijn
raadpleeg een deskundig dierenarts en laat een diagnose stellen
gebruik geen geneesmiddelen als niet duidelijk is wat of wie de ziekte veroorzaker is
bedenk dat onder de 15C bij vissen er praktisch geen afweer is tegen ziekten
als er visverliezen waren in de winter koop dan nieuwe vissen bij een vertrouwd adres, liever begin van de zomer. De vissen hebben dan meer weerstand.
koop niet te veel vissen; vissen groeien, de vijver en het filter niet
laat de vissen minstens 4-6 weken in een quarantaine bak bij het eigen huis en doe na twee weken steeds wat vijverwater bij de vissen in quarantaine en kijk hoe ze reageren
Het is dan het beste om een klein filter te kopen voor de quarantainebak. Anders moet je continu water verversen wat voor extra stress zorgt bij de vissen. Het filtermateriaal van de quarantainebakfilter kan je dan in je grote (vijver)filter leggen zo is het al klaar voor gebruik als je het nodig hebt
als alles goed gaat kunnen de nieuwe vissen in de vijver.
Als een dier (of mens) in contact komt met een stof die normaal niet in het lichaam thuishoort ontstaat een afweer reactie. Als het om een ziekteverwekker gaat zorgt die afweerreactie er voor dat ziekte-verschijnselen worden tegengegaan. Bij allergie is er sprake van een vergelijkbare, maar veel te sterke reactie, die ongewenste verschijnselen als gevolg heeft. Het is goed mogelijk dat een huisdier jaren achtereen met een bepaalde stof in contact is geweest, voordat deze een overgevoeligheidsreactie ontwikkelt. Anderzijds kan een contact van enkele weken al voldoende zijn om de overgevoeligheidsreactie te laten ontstaan. Bij de mens is hooikoorts een bekende vorm van allergie; het allergeen (de stof waarop het lichaam reageert) is in dit geval bijvoorbeeld stuifmeel van planten dat wordt in geademd. Dieren vertonen als allergische reactie vooral huidklachten die samengaan met veel jeuk; een enkele keer is diarree een gevolg van een overgevoeligheidsreactie; bij uitzondering en dan voornamelijk bij katten worden niezen, astma of andere luchtwegverschijnselen gezien.
Jeuk
Oorzaken van allergische reacties Huidklachten kunnen ontstaan na veel verschillende mogelijkheden om in contact te komen met een allergeen en een groot aantal stoffen kan aanleiding geven tot een allergische reactie. Om een allergische reactie te ontwikkelen moet er een periode contact met de betreffende stof geweest zijn en ook na langere tijd zonder klachten kan een lichaam plotseling een overmatige reactie vertonen.
Vlooienallergie Bij een vlooienallergie volgt de allergische reactie op contact met het vlooienspeeksel dat bij de vlooienbeet wordt ingebracht.
Voedingsallergie Bij een voedingsallergie is een bestanddeel van het voedsel de allergene stof. Vaak is het moeilijk aan te tonen om welke voedselbestanddelen het gaat. Het feit dat een hond of kat langdurig een bepaald soort voer goed verdragen heeft sluit helaas niet uit dat hetzelfde voedsel op een zeker moment oorzaak is van huidklachten. Alleen door een langere periode (minstens 6-12 weken!) een dieet te geven dat vrij is van allergene bestanddelen die eerder wel in het voer voorkwamen is een voedingsallergie te achterhalen.
Atopie Een atopie ontstaat o.a. door inademing van bepaalde stoffen ('allergenen') of door stoffen die op de huid terechtkomen. Bij de mens is hooikoorts een goed voorbeeld. 3-15% van de honden heeft last van een atopie. Het is een allergie voor stuifmeel van bloeiende gewassen (zoals grassen, onkruiden, bomen), voor huidschilfers van dieren en voor diverse huisstof- en voedermijten. Meestal treden de eerste verschijnselen van atopie al voor de leeftijd van 3 jaar op; Atopie komt meer dan gemiddeld voor bij de volgende rassen: Lasa Apso, Schnauzer, Duitse Herder, Boxer, Labrador, Golden Retriever, Poedel, West Highland White, Cairn, Jack Russel en Foxterriër. Soms is de aandoening seizoensgebonden, bijvoorbeeld de allergie voor bloeiende gewassen.
Contactallergie Een contactallergie is een overgevoeligheid van de huid voor bijvoorbeeld vloerbedekking, shampoo, schoonmaakmiddelen voor bijvoorbeeld plavuizen, vlooienband, etc. Hierbij kun je roodheid en ontsteking van de huid zien op die plaatsen waar contact met het allergeen optreedt, bijvoorbeeld de buikhuid of aan de onderzijde van de poten (dus het gebied waar hij/zij mee op de grond ligt).
Overgevoeligheid voor medicijnen Bepaalde soorten medicijnen zoals antibiotica kunnen ook een overgevoeligheidsreactie veroorzaken. Vaak is er dan sprake van een algemene roodheid van de huid, gepaard gaande met heftige jeuk.
Behandelingsmogelijkheden Bij honden is het mogelijk, dat met een allergietest een aantal allergenen worden opgespoord. Ook dan is het zelden mogelijk de oorzaak van de allergie uit de omgeving weg te nemen. Wel kan er dan met een serie injecties die het lichaam minder overgevoelig moeten maken een poging gewaagd worden de allergie tegen te gaan. Dit heet desensibilisatie. Deze behandeling heeft niet altijd het gewenste resultaat. Als de jeuk zich goed en voor langere tijd met medicijnen tegen laat gaan dan heeft die behandeling nogal eens de voorkeur. Uiteraard is bij een vlooienallergie een goede vlooienbestrijding van het grootste belang. Met een aangepast dieet kunnen de gevolgen een voedingsallergie vaak goed onder controle gehouden worden.
Het "vlooienseizoen" is er weer, daarom even dit artikel voor de honden/katten die er allergisch aan zijn.
Vlooienallergie
Wat is vlooienallergie? Bij uw hond / kat is de diagnose vlooienallergie gesteld. Dit betekent dat het dier overgevoelig reageert op vlooienbeten. Elke keer als een vlo bloed zuigt, brengt de vlo ook stoffen in de huid van uw huisdier waardoor het bloed even onstolbaar wordt. Ten aanzien van deze stoffen kunnen overgevoeligheidsreacties ontstaan die leiden tot zeer heftige en langdurige jeuk. Elke keer als een vlo uw dier bijt, treden deze reacties opnieuw op. Een intensieve vlooienbestrijding is belangrijk bij deze problemen, maar helaas soms niet voldoende. Immers, elke hond / kat loopt ondanks de vlooienbestrijding wel eens een vlo op, met als onmiddellijk resultaat nieuwe allergische reacties met de bijbehorende heftige jeuk.
Dit is een vlo. Klik op het plaatje voor meer info over vlooien
Welke dieren krijgen een vlooienallergie? Waarschijnlijk speelt bij het ontstaan van een vlooienallergie de erfelijke aanleg een belangrijke rol. Daarnaast is ook van belang hoeveel vlooien in de omgeving van het dier aanwezig zijn. Leeftijd speelt geen rol: zowel jonge als oude dieren kunnen een vlooienallergie ontwikkelen. Hoe vaker een dier door vlooien gebeten wordt, des te groter de kans op het ontwikkelen van een allergie! Vlooienpreventie vanaf het begin is dan ook nodig om het ontstaan van deze allergie te voorkomen.
Hoe herkennen we een vlooienallergie? Een vlooienallergie is als volgt te herkennen: * Hardnekkige en heftige jeuk, meestal op het achterlijf; zowel buik, rug als staart. * De jeuk gaat gepaard met ontsteking, korsten en / of kaalheid. * Intensieve vlooienbestrijding helpt, maar helaas is een doorbraak soms niet te voorkomen. * Vlooien zijn zelden of nooit (meer) te vinden. * De jeuk is meestal het hele jaar aanwezig. Wat is er aan te doen? Voortdurende (het hele jaar!) intensieve vlooienbestrijding. Optimaal is het combineren van 2 soorten producten: 1. Een middel dat de vlooien direct doodt en het dier tot de volgende behandeling beschermt tegen een nieuwe besmetting. Voorbeelden hiervan zijn Frontline (druppels in de nek en spray), Advantage (druppels voor in de nek) en Tick-Fence (druppels in de nek) en Flea-fence acute (tabletje wat binnen enkele uren alle vlooien op uw huisdier doodt. 2. Een spray voor in huis die alle aanwezige vlooien doodt en de eitjes en larven onschadelijk maakt. Een dergelijke spray hoeft (in combinatie met de vorige middelen) meestal maar 1 keer gebruikt te worden. Om het dier de eerste keer of bij een doorbraak van de jeuk af te helpen worden meestal cortison-tabletten gegeven, soms na een injectie. Bij gebruik volgens de voorschriften is het effect snel en goed en zijn er nauwelijks bijwerkingen, zoals veel drinken en plassen. De allergie gaat hiervan niet over; de symptomen worden slechts onderdrukt. Een doorbraak voorkomen door de bovenbeschreven vlooienbestrijding is dan ook onmisbaar voor een optimale aanpak.
Wat zijn de vooruitzichten? Meestal verloopt de aandoening zeer chronisch: na elke vlooienbeet steken de huidproblemen en jeuk weer de kop op. Genezing van de allergie is niet te verwachten; de symptomen zullen levenslang voorkomen moeten worden door vlooienbestrijding en af en toe behandeld moeten worden bij een doorbraak. Het voornaamste doel van de behandeling is dan ook de situatie voor het dier en de eigenaar leefbaar te maken en te houden.
Katten kunnen heel veel dingen veel beter dan de mens. En dan heb ik het niet alleen over hun lenigheid, behendigheid en hun buitengewoon sterke spieren.
Het oog Het netvlies, een membraan op de achterzijde van het oog, bevat bij de kat 200 miljoen 'staafjes' (cellen die heel gevoelig zijn voor licht), tegenover 120 miljoen bij de mens. Het netvlies bevat echter weinig 'kegeltjes', de fotoreceptoren die gevoelig zijn voor kleuren. Daarom ziet de kat dus een beperkt kleurenspectrum maar maakt hem tot een uitstekende nachtkijker.. Daarnaast heeft de kat een soort spiegel achter het netvlies, die het niet opgenomen licht weerkaatst, daarmee het netvlies een tweede kans geeft om het licht te registreren (belangrijk bij zeer zwak licht) en de indruk wekt dat de ogen in het donker 'lichtgeven'. Kattenogen hebben zes keer zo weinig licht nodig dan mensenogen! Overdag en 's nachts kan de kat moeiteloos een muis herkennen: een verschil in lichtsterkte en zelfs de kleinste beweging van de prooi volstaat om zijn aanwezigheid te verraden.
Het gehoor Het gehoor van de kat is veel beter ontwikkeld dan het onze of dat van de hond. Katten kunnen ultrasone trillingen tot wel 60.000 Hz waarnemen. De mens komt slechts tot 20.000 Hz. Muizen communiceren met elkaar op 40.000 Hz. Wij kunnen dat niet horen, maar katten horen dit 'gefluister' met gemak. De oren van de kat werken als een soort radar. Dankzij twintig verschillende spiertjes kunnen ze onafhankelijk van elkaar bewegen om de bron van een geluid op te sporen.
De reuk Ook ruiken kan de kat beter dan de mens, maar minder goed dan de hond. Hij kan de meest complexe chemische combinaties van geuren herkennen. Vandaar dat het heel moeilijk is een kat te foppen door een medicijn in zijn eten te verstoppen. Met het orgaan van Jacobson, gelegen tussen neus en keelholte, kunnen katten de geur van iets bijna proeven. Ze nemen met hun tong geurstoffen uit de lucht en drukken hun tong vervolgens tegen de opening van het orgaan Jacobson. Dit gedrag heet 'flehmen'. Zijn smaak is echter veel minder sterk ontwikkeld dan dat van de mens. De kat let in zijn voeding dus meer op de geur dan op de smaak.
De tastzin De tastharen zijn lange, stugge en uiterst gevoelige haren, die de kat nauwkeurige informatie geven over zijn omgeving. Ze werken als antennes die perfect luchtverplaatsingen, trillingen en warmteverschillen registreren. De grote lengte van vooral de snor en de tastharen boven de ogen voorkomt dat de kat obstakels raakt. Ze zijn zo gevoelig voor trillingen, dat ze zelfs als een barometer werken: al lang van tevoren voelen ze dat er onweer, een storm of een aardschok op komst is.
Het evenwicht De kat heeft een zeer goed ontwikkeld evenwichtsorgaan, wat het dier bijvoorbeeld 'vertelt' in welke houding hij zich bevindt tijdens een val. Zo komt een kat meestal weer op zijn pootjes terecht...
De geboorteregeling Maar waar katten het absoluut afleggen tegenover de mens is het organiseren van hun geboorteregeling met als gevolg een jaarlijks sterk groeiende katten-populatie met alle gevolgen van dien. De Dierenbescherming houdt de bestaande zwerfkatten-populatie zo veel mogelijk in toom door zwerfdieren te vangen en te laten castreren of steriliseren. Daarna plaatsen ze de dieren weer terug in de groep, die vervolgens stabiel en rustig blijft.
Onderzoekers hebben in Papoea-Nieuw-Guinea een groene kikker met enorme ogen, een gestreepte gekko en een springspin gevonden die tot nog toe onbekend waren.
De wetenschappers van milieuorganisatie Conservation International (CI) ontdekten in totaal vijftig nieuwe soorten tijdens een expeditie in juli en augustus. Dat maakte een woordvoerder woensdag bekend.
In totaal brachten de onderzoekers meer dan zeshonderd soorten in kaart. Ze vonden nieuwe spinnensoorten, planten, kikkers en een gekko die nog nooit eerder beschreven waren.
CI hoopt daarom nog drie keer terug te gaan naar het gebied om te zien of er nog meer te ontdekken valt. (anp/mvl)
25/03/09 08u31
De meest verloren van alle dagen is de dag waarop men niet heeft gelachen. Bron : HLN.be
Deze speciale whiskey wordt toegediend met een echte Cobra slang, zwarte schorpioen, ginseng wortels en extracten van kruiden. De whiskey dient vervolgens enkele maanden te trekken, wat vervolgens zou moeten zorgen voor een unieke smaak. Het verhaal is dat deze wordt gedronken als een zeer sterke afrodisiacum, en heeft ook tal van medische toepassingen, zoals de behandeling van rug-en spierpijn..... Een gekregen paard mag je niet in de muil kijken..... een gekregen fles zoals de onze, zal desondanks de beloofde nevenwerking, ook niet opengaan.
FAQ: Veel voorkomende vragen over honden en katten
Aanschaf Hoe oud kan mijn hond of kat worden? Gemiddeld wordt een hond twaal tot veertien jaar oud. Een kat kan wat ouder worden: veertien tot zeventien jaar. Natuurlijk zijn er best wel uitschieters naar boven (er komen wel eens katten van 21 jaar op het spreekuur), maar dat zijn uitzonderingen. Wat kost een hond of kat? Dat is afhankelijk wat u kiest: sommige rassen zijn duur. Informeer hierover bij de rasverenigingen. Adressen zijn op te vragen bij de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland . U kunt natuurlijk ook een dier uit een asiel nemen. Dat is veel goedkoper . Deze zijn al gevaccineerd, ontwormd en onderzocht op ziekten of afwijkingen. Asielkatten zijn altijd gecastreerd of gesteriliseerd
Waar moet ik op letten als ik een hond of kat koop? Bij de aanschaf van een huisdier moet u een geldig vaccinatiepaspoort, een koopcontract en een betalingsbewijs ontvangen. Bij rasdieren bovendien nog een officiële stamboom, welke wordt afgegeven door de Raad van Beheer (zie boven). Pups en kittens mogen pas vanaf een leeftijd van 7 weken het nest verlaten. Het geeft daarnaast een goed gevoel, en is natuurlijk ook belangrijk, dat het dier goed verzorgd is en dat de eventuele nestgenoten en moeder dat ook zijn.
Ben ik wel geschikt voor een hond of een kat? Bedenk alle voor- en nadelen voordat u een huisdier aanschaft. U hebt 'm niet voor een weekje, maar minstens 10 jaar lang! Komt u er niet uit, dan heeft de Dierenbescherming een hondentest en een kattentest ontwikkeld. Hiermee kunt u uzelf de vraag stellen of u wel geschikt bent voor een hond of kat.
Registratie Wat bedoelen ze met chippen? Onder de huid wordt met een injectiespuit een chip ter grootte van een rijstkorrel ingebracht. Dat is vrijwel pijnloos. De gegevens van chip en eigenaar worden doorgegeven aan een databank. De chip bevat informatie over de eigenaar welke op internet makkelijk is te vinden. Dierenambulances, asiels en dierenartsen kunnen deze chip aflezen met een reader. Op http://www.chipnummer.nl kunt u de gegevens terugvinden.
Is een chip verplicht? Nee, nog niet. Maar het is wel verplicht bij honden en katten die bedrijfsmatig worden gehouden of verkocht, zoals fokkers. En ook als u uw hond of kat meeneemt op vakantie naar het buitenland. Ook paarden hebben verplicht een chip.
Mijn dier is geregistreerd en is weggelopen. Wat nu? Informeer de politie, de Dierenambulance en uw dierenarts over de vermissing en geef daarbij ook het chipnummer (te vinden in het dierenpaspoort) door. Misschien is hij/zij immers al gevonden en heeft men u nog niet gebeld.
Opvoeding Hebt u tips voor de opvoeding? Wees in ieder geval consequent. Sta het dier geen dingen toe die u eerder verboden hebt en andersom. En belonen is beter dan straffen. Bovendien zijn er gehoorzaamheidcursussen en puppy-cursussen die in het gehele land worden gegeven. In onze regio kunt u hier terecht.
Hoe voorkom ik bedelen? Weer door consequent te zijn en uw pup van jongsaf aan niets te geven terwijl u eet. Als u of een gezinslid maar één keer een uitzondering op die regel maakt levert u dat al een bedelende hond op.
Wij zijn pas verhuisd, maar onze kat loopt steeds terug naar ons oude huis. Hoe kan dat? Op korte afstand kan een kat door herkenning de weg naar huis vaak terug vinden. net als wij. Als het echter om een onbekende plaats gaat lijkt de kat over een 'inwendig kompas' te beschikken. Deskundigen nemen aan dat daardoor sommige katten honderded kilometers ver en weken lang kunnen reizen en uiteindelijk toch weer bij hun 'oude' huis aan komen. Voorkom dit door de kat ongeveer een maand thuis te houden, zodat hij vertrouwd raakt met zijn 'nieuwe' thuis.
Mijn kat sproeit. Wat is daar tegen te doen? Katers, maar ook poezen, sproeien wat urine met geurhormonen (feromonen) om andere katten te laten weten dat ze hier leven en om hun leefomgeving vetrouwder te maken. Eigenlijk is het een vorm van communiceren. Castratie helpt zon 80% van de katers van dit gedrag af. Helpt dat niet dan zijn er nog andere mogelijkheden om het gedrag te beïnvloeden. Daarover leest u hier meer.
Wat doe ik aan die vieze sproeiplekken en de stank? Reinigen met water en (groene) zeep, maar beslist geen chloor of ammoniak. Deze stoffen stimuleren juist het sproeigedrag omdat de plek vreemd ruikt voor de kat. De geur kunt u neutraliseren met azijn.
Mijn pup wil niet zindelijk worden. Wat doe ik eraan? Een aantal tips over het zindelijk krijgen van uw pup leest u hier . Katten zijn trouwens erg snel zindelijk. Als ik afwezig ben, breekt mijn hond bijna het hele huis af of blaft hij aan één stuk door. Wat moet ik doen? Dat heet verlatingsangst . Daar is wat aan te doen met gedragstraining, soms gecombineerd met medicijnen.
Vaccineren Wanneer krijgt een kat zijn eerste inenting? Vanaf een leeftijd van zo'n 9 weken. Daarbij wordt hij/zij ook goed nagekeken: we noemen dat een gezondheidscheck . Het kitten wordt dan gevaccineerd tegen kattenziekte en niesziekte. Beide zijn besmettelijk. Kattenziekte is vrijwel altijd dodelijk.
En een pup? Jonge honden kunnen vanaf een leeftijd van 6 weken worden ingeënt. Ook die worden vooraf goed onderzocht door de dierenarts.
Voeding Mogen katten melk drinken? Van meer dan 50 ml melk per dag kunnen katten diarree krijgen. Dat geldt ook voor andere melkprodukten, zoals yoghurt en slagroom. Geef daarom liever speciale kattenmelk of gewoon kraanwater. Dat een kat melk zou moeten drinken komt meer door stripverhalen zoals de Donald Duck. Echt nodig is het dus niet.
Hoeveel mag een hond of kat per dag drinken? Beide drinken normaal zo'n 40 ml per kilogram lichaamsgewicht per dag, afhankelijk van welk soort voer ze eten. Van droogvoer drinken ze natuurlijk meer dan wanneer ze blikvoer krijgen. Als de totale hoeveelheid boven de 100 ml per kilo per dag komt, zou dit op een ziekte kunnen wijzen. Ga dan naar de dierenarts. Die kan met behulp van o.a. bloed- en urineonderzoek uitzoeken wat de oorzaak is van dit vele drinken.
Kan een hond doodgaan van chocolade? Jazeker! In chocola zitten stoffen (o.a. theobromide) die schadelijk zijn voor hart en zenuwstelsel.
Waarom eet mijn hond poep? Vrijwel altijd is dat een gedragsstoornis en zelden heeft het met een tekort in de voeding te maken.
Verzorging van uw huisdier Mag ik mijn hond of kat wassen? Ja. Zeker als hij of zij vies is. Een vuile vacht is een broeinest voor schimmels en parasieten. Gebruik wel een speciale hondenshampoo. Een tip: begin er al jong mee, zodat uw hond of kat er aan went. En geef 'm daarna een beloning. Droog uw huisdier na het wassen af met een gewone handdoek. Verder likken ze zich wel droog. Eventueeel kunt u ook een föhn gebruiken, bij voorkeur op een wat koudere stand. Houdt pas gewassen honden en katten een paar uur binnen en uit de tocht: ze vatten snel kou.
Wat kan ik doen tegen vlooien? Er zijn heel veel vlooienbestrijdingsmiddelen . En let daarbij niet alleen op uw hond of kat... maar ook op de omgeving (mand, vloerbedekking, etc.).
Welk vlooienmiddel werkt het best? Een middel wat zowel de volwassen vlo bestrijdt en tevens larven en eitjes doodt. En vergeet niet te stofzuigen. Elke vlo legt zo'n 20-30 eitjes per dag en die komen allemaal in de omgeving terecht. Tip: doe een stukje vlooienband in de stofzuigerzak voor u begint te stofzuigen. Dan blijven de vlooien in de zak en springen ze er niet zo snel meer uit.
Hoe zie ik dat mijn huisdier wormen heeft? Soms zitten er volwassen wormen in de ontlasting of in het braaksel. Ook treft u wel eens 'witte rijstkorreltjes' aan rond de anus of op de plekken waar uw dier ligt. Dit laatste wijst op een lintwormbesmetting. Jonge dieren hebben bij ernstige worminfecties een slechte eetlust en een opgeblazen bolle buik
Hoe houd ik mijn huisdier wormenvrij? Al vanaf twee weken na de geboorte kunt u met ontwormen beginnen. Daarna elk half jaar. Overleg met uw dierenarts over de beste wormbestrijding in uw situatie. Uit een onderzoek van enkele jaren geleden in een grote stad werden in 25% van de parken en 59% van de zandbakken spoelwormeieren gevonden. Vooral kinderen lopen door hun speelgedrag en minder goede hygiëne een grotere kans besmet te worden.
Mijn hond heeft vieze oren. Moet ik daarmee naar de dierenarts? Als het slechts overtollig oorsmeer is (bruine rommel in de oorschelp) dan kunt u dat eenvoudig met een tissue weghalen. Gebruik nooit een wattenstokje: u unt door het trommelvlies prikken en bovendien stampt u het vuil alleen maar aan tegen het trommelvlies. Blijft hij/zij krabben aan het oor of schudt regelmatig de kop, ga er dan mee naar de dierenarts. Oormijt kun je vaak niet met het blote oog zien.
Sterilisatie / Castratie Op welke leeftijd kan ik mijn kat het beste laten steriliseren of castreren? Vanaf een leeftijd van 6 maanden, maar soms kan het ook al eerder omdat katten steeds jonger vruchtbaar worden.
Zijn er nog andere manieren om zwangerschap te voorkómen? Beide dieren kunnen aan de pil. Bij katten is dat vaak een tablet en bij de hond wordt dat gedaan met een injectie. Daar zijn wel nadelen aan verbonden, zoals baarmoederontsteking en borstkanker. Daarom verdient sterilisatie/castratie de voorkeur.
Wat is het verschil tussen castratie en sterilisatie? Er wordt meestal van sterilisatie van een poes of teef gesproken, terwijl de ingreep in werkelijkheid castratie genoemd moet worden, net zoals bij de kater en de reu. Sterilisatie betekent alleen het onvruchtbaar maken: daarbij worden de eileiders of de zaadstreng afgesloten. Dat doen we zelden of nooit bij een hond of kat. Castratie betekent het wegnemen van de eierstokken (poes en teef) of testikels (kater en reu) en dat is wat er bij de ingreep gebeurt. Dus eigenlijk moet je bij de hond en de kat altijd van castratie spreken, of het nu een vrouwelijk of mannelijk dier betreft.
Gezondheid van de mens Mag een hond me in het gezicht likken? Een hondentong herbergt heel veel bacteriën die een enkele keer tot ziektes leiden. Doe het dus liever niet.
Wat te doen met een katten- of hondenbeet? Bij beide moet u zo snel mogelijk naar de dokter om dat te laten behandelen. Vooral kattenbeten kunnen tot vieze abcessen leiden.
En een krab van een kat? Daar kan de mens de 'kattenkrabziekte' van krijgen. Dat is een infectie van de lymfeklieren van oksel of lies. Het ontstaat zo'n 2-6 weken na de krab. Erg vervelend, maar niet levensgevaarlijk. Reinig zo'n krab in ieder geval goed en desinfecteer het met bijvoorbeeld betadine.
Mag mijn zwangere vrouw de kattenbak schoonmaken? Liever niet. In de ontlasting van de kat kan toxoplasma zitten. Deze parasiet kan bij ongeboren babies afwijkingen veroorzaken zoals waterhoofd en blindheid. Toxoplasmose bij de kat kunt u voorkómen door de dieren uitsluitend kant-en-klaar voedsel te geven en vlees altijd te verhitten. Knaagdieren en vogels kunnen een belangrijke bron voor besmetting van uw kat zijn. Katten die uitsluitend binnen worden gehouden hebben er dus geen last van. Als u zwanger bent en alleen woont wees dan voorzichtig. Als u uw buren niet wilt lastig vallen, draag dan rubber handschoenen bij het verschonen van de kattenbak en was uw handen grondig.
Mogen mijn kinderen de kat aaien als hij spoelwormen heeft? Liever niet, want de eitjes van de wormen kunnen in zijn vacht zitten en kinderen kunnen daar ziek van worden. Ook als kinderen in de zandbak spelen, waarin dieren hebben gepoept, kunnen ze deze infecties oplopen. Uit een onderzoek van enkele jaren geleden in een grote stad werden in 25% van de parken en 59% van de zandbakken spoelwormeieren gevonden. Vooral kinderen lopen door hun speelgedrag en minder goede hygiëne een grotere kans besmet te worden. Ontworm daarom uw huisdier regelmatig.
Wat zijn zoönosen? Dat zijn ziekten die u van huisdieren kunt oplopen. Men noemt dat zoönosen. Meer over zoönosen leest u hier.
Kan ik AIDS krijgen van de kat? Nee. Net zoals AIDS (HIV) bij de mens, bestaat er ook een immunodeficiëntie-virus bij katten: FIV (feline immunodeficiëntie virus) . Hoewel FIV tot dezelfde familie behoort als HIV, is er niets dat erop wijst dat het virus kan worden overgedragen op de mens. FIV kan alléén de kat besmetten en niet de mens. Het is dus geen zoonose!!
Ziekten bij hond en kat Wat is de normale lichaamstemperatuur bij de hond en de kat? De normale temperatuur ligt tussen de 38 en 39 graden Celsius, afhankelijk van de grootte van het dier. Kleine honden vaak wat hoger, en grote rassen wat lager. Dus wel wat hoger dan bij de mens.
Welke ziekten zou ik kunnen verwachten bij mijn huisdier? Meer info over ziekten bij de hond en ziekten bij de kat vindt u boven in het menu aan de linkerzijde van dit witte tekstveld.
Mijn hond heeft erge jeuk en de dierenarts zegt dat hij allergisch is. Wat is dat? Als een dier (of mens) in contact komt met een stof die normaal niet in het lichaam thuishoort ontstaat een afweer reactie. Als het om een een virus of een bacterie gaat zorgt die afweerreactie er voor dat ziekte-verschijnselen worden tegengegaan. Bij een allergie is er sprake van een vergelijkbare, maar veel te sterke reactie, die ongewenste verschijnselen, bijvoorbeeld jeuk, als gevolg heeft. Er zijn verschillende soorten van allergie .
Kan ik zelf wat doen aan de wagenziekte bij mijn hond? Geef uw hond vanaf zes uren voor het vertrek geen voer meer. Daarnaast moet de angst voor autorijden worden tegengegaan: een pup kun je met hele korte ritjes (eerst alleen de straat uit en niet verder) laten wennen aan het autorijden. Probeer de hond tijdens de rit af te leiden en gerust te stellen. En als alles goed gaat, is het aan het einde van de rit belangrijk de hond te belonen voor het goede gedrag. Zeker tijdens een lange reis is goed ventileren belangrijk: raampje open en niet roken! En als dat allemaal nog niet lukt heeft de dierenarts medicijnen tegen wagenziekte. Helaas kan de hond daar wat sloom van worden, dus beperk het gebruik tot lange ritten. Wagenziekte komt trouwens ook voor bij de kat.
Algemeen Ik hoor wel eens dat een 3-jarige hond in 'mensenleeftijd' 21 jaar is. Is dat zo? Nee. De vergelijking van 1 jaar dierenleeftijd met 7 jaren mensenleeftijd gaat niet op. Lees hier maar.
Waarom spinnen katten? Vroeger dacht men dat katten spinden als ze tevreden waren. maar er zijn ook katten die met ziek en met veel pijn op de tafel van de dierenarts zitten te spinnen. Dan zijn ze toch niet meer tevreden... Spinnen betekent dat de kat vriendelijk is tegen jou en ook graag vriendschap terug wil. Overigens kunnen tijgers in de natuur (onze katten lijken er erg op) niet zo goed snorren als onze huiskatten, die dat soms uren kunnen volhouden. Maar gelukkig kunnen onze katten weer niet zo brullen :)
In een dierentuin in Australië is een zeldzaam aapje geboren. Het François Langur-aapje kreeg de naam 'Elka' mee. De oranjeharige primaat, die werd afgestoten door de moeder, is dé sensatie van de Taronga Zoo in Sydney. De geboorte kwam dan ook als een complete verrassing want de verzorgers wisten niet eens dat de moeder zwanger was. Volgens diverse bronnen zouden er nog amper 1.000 François Langur-apen in het wild leven. (dea)
24/03/09 12u46
De meest verloren van alle dagen is de dag waarop men niet heeft gelachen.
Links: eitjes van luizen in de vacht van een paard. Rechts de boosdoener: een bloedzuigende luis (Haematopinus)
Luizen zie je vooral bij jonge of verzwakte dieren en met name in de winter en vroege voorjaar. De paarden zitten dan immers langer in het haar, het is vochtiger en de dieren zitten meer op elkaar dan in andere seizoenen. Maar ook kerngezonde paarden en pony's kunnen last hebben van luizen. Er is jeuk (likken, krabben, schuren) en bij sommige luizensoorten kan zelfs bloedarmoede ontstaan. Je hebt twee soorten luizen: de bloedzuigende (die tref je vooral in de manen en in de staart aan) en de bijtende luizen (vooral te vinden op de romp: borst en buik). Met het blote oog kun je de luizen en neten (eitjes van luizen) makkelijk zien, eventueel onder de microscoop (zie foto boven). De behandeling bestaat uit wassen met produkten (ectoparasitica) zoals Sebacil of vlooienshampoo bij de hond (zie onder schurft). Vergeet daarbij niet de omgeving (dekens, etc.) maar ook de andere paarden die eventueel op stal staan te behandelen. Herhaal de behandeling na 10-14 dagen omdat de neten niet doodgaan van de gebruikte middelen. Sommigen menen goede ervaringen te hebben met het voeren van knoflook aan het paard of het wassen met allerlei andere middeltjes. Bedenk daarbij dat de luizen daar meestal niet van dood gaan, maar zich hooguit (tijdelijk) verplaatsen. Voorop staat natuurlijk het goed controleren op luis wanneer je pony of paard een dikke vacht hebben.
Teken Doorgaans zie je bij infecties met teken geen huidproblemen, maar wel kunnen teken ziekten overbrengen, zoals ziekte van Lyme. Dit kan o.a. kreupelheid geven. Zie onder ' tekenziekten '.
Links: de gelige eitjes op het been van een paard Rechts: Gasterophilus-larven in het maagdarmslimvlies van een paard
Dit is niet echt een huidziekte. Het paardehorzel (Gasterophilus) -vrouwtje legt in de zomer gelige eitjes op de haren van de manen, van de schouder, van de onderbenen en van de flanken. Het paard likt de larven uit de eieren op en na een trektocht komen de larven uiteindelijk in de maag terecht en hechten zich vast aan het maag- en darmslijmvlies. Dieren kunnen er door vermageren. Volwassen horzels veroorzaken onrust bij het paard. De eitjes zijn moeilijk te verwijderen van de huid, de larven krijg je redelijk goed weg met een antiparasitair wasmiddel. De larven kunnen in november, wanneer ze in de maag zitten worden bestreden met wormpasta's die ivermectine bevatten.
Heel zelden komen nog andere horzellarven een rol bij paarden, zoals runderhorzellarven (Hypoderma bovis). Deze kunnen horzelbulten veroorzaken. De trektocht van deze larven eindigt onder de rughuid. Daar boort het larfje een gaatje in de huid (ademopening) en verlaat hierdoor na enige tijd het lichaam. Vaak sterven de larven bij het paard af onder de rughuid. Die larven onder de rughuid kunnen aanleiding geven tot 0,5 tot 2 cm grote knobbeltjes die pijnlijk zijn, redelijk zacht en vaak een gaatje (de ademopening) hebben. Door de intensieve bestrijding van runderhorzel bij rundvee in ons land zie je deze aandoening gelukkig nauwelijks meer.
Parafilariose ("bloed zweten", "zomerbloeden") Dit wordt overgebracht door bloedzuigende insecten, waarbij larven in de huid worden gebracht. je ziet het vooral in de zomer, maar het komt in Nederland eigenlijk alleen voor bij importpaarden. Het paard heeft jeuk, is onrustig en je kunt soms erwtgrote knobbeltjes zien, die openbarsten waarna er druppels bloed uitkomen met daarin de eitjes en de larfjes.
NIET-INFECTIEUZE HUIDAANDOENINGEN BIJ HET PAARD
Aangeboren afwijkingen Er is aan aantal aangeboren huidaandoeningen die je bij het veulen kunt tegenkomen, zoals albinisme (stoornis in de pigmentvorming in huid, haren, ogen en hoeven), aangeboren kaalheid (maar wel een intacte huid) of het ontbreken van delen van de huid, bijvoorbeeld op de onderbenen en/of het hoofd. Ook ontbreken in dat laatste geval wel eens delen van het slijmvlies in de mond en in de slokdarm. Het zal duidelijk zijn dat er geen therapie is en dat euthanasie vaak verstandiger is.
Hierbij zie je verdikkingen in de huid ten gevolge van oedeem. Urticaria noemt men die (urtica=brandnetel). Soms verdwijnen ze heel snel (binnen enkele minuten), soms duurt het veel langer. Soms zijn het kleine bultjes, andere keren vloeien ze samen tot grotere 'kwaddels' (zie foto's).
Oorzaken Uitwendige oorzaken: Insektenbeten (speeksel, zoals bij staart- en maneneczeem), brandnetels, geneesmiddelen of chemische stoffen. Ook bij paarden is atopie bekend. Inwendige oorzaken: sommige voeders of geneesmiddelen, maagdarminfecties, infectieziekten of bloedtransfusies. Je ziet ook wel eens ' haverbultjes ': kleine bultjes op de halsvlakte en soms ook elders op het lichaam, waarvan nogal eens wordt vermoed dat de oorzaak in de voeding is gelegen. Maar dat is nog maar zeer de vraag.
Symptomen De oedeemplekken kunnen heel klein zijn (je ziet hooguit van opstaande haren) tot hele grote verhevenheden. Aanvankelijk zijn ze rond, maar later kunnen allerlei vormen ontstaan. Je herkent ze dooradt je er, net als in een pakje boter, putjes in kunt drukken. Meestal is er geen jeuk. Als ze lang blijven bestaan zie je nog wel eens dat ze gaan 'lekken' en door indrogen krijg je dan korsten die aan de haren vastklitten. Uiteindelijk kunnen er soms huidontstekingen ontstaan die wel eens wat jeuk kunnen geven.
Behandeling Meestal gaat het vanzelf over binnen enkele uren of dagen, en is een behandeling dus niet nodig. Soms versnelt het toedienen van corticosteroïden het herstel. Belangrijk, maar niet makkelijk, is het opsporen van de oorzaak en deze te verwijderen. Bij haverbultjes moet je het rantsoen aanpassen.
Hierover staat in eenaparte paginain deze website veel meer en wordt uitgebreid ingegaan op de oorzaken, de behandeling en de preventie. Wil je meer weten over staart- en maneneczeem? Deze pagina van de Animal Science Group in Wageningen houd je op de hoogte van het laatste nieuws en onderzoeksresultaten over deze huidaandoening.
Mok Ook hieraan is eenaparte paginain deze website gewijd, waarin uitgebreid wordt ingegaan op de oorzaken, de behandeling en de preventie.
Zadeleczeem De oorzaak is een verhoogde gevoeligheid van het paard in combinatie met onvoldoende hygiëne. Door zweet en vuil tussen de huid en het zadel ontstaat er irritatie, waarbij bacteriën een rol gaan spelen. Verwar dit niet met zadeldruk (zie onderaan onder 'tenslotte'). Je ziet het nogal eens bij dieren die enige tijd niet zijn gebruikt en dan plotseling weer volop aan het werk moeten, en bij dieren die op de zadelplek geschoren zijn. In feite is het een vorm van contactdermatitis . De verschijnselen lijken wel wat op Dermatophilose (zie onder 'infectieuze huidaandoeningen' bovenaan deze pagina).
Behandeling Rust (dus geen zadel op) en hygiëne. Wassen met betadine-shampoo en (in ernstige gevallen) antibiotica.
Voorkómen Was de zadelplaats na het rijden grondig en droog het vervolgens goed met een schone handdoek. Gebruik elke dag een schoon zadeldek of een schone kant van een wollen deken.
Urineus eczeem Dit tref je soms bij merries met verlammingen van de urineblaas aan de achterbenen, zoals je dit kunt tegenkomen bij ataxie als gevolg van de Cauda Equina- neuritis. Cauda Equina is latijn voor 'paardenstaart'. Zo heet het laatste deel van het ruggemerg. De urine komt niet meer met een straal naar buiten, maar loopt over de binnenkant van de achterbenen en veroorzaakt daarbij eczeem. In feite is dit ook weer een contactdermatitis .
Ook kun je huidproblemen zien bij paarden (vooral veulens) met langdurige diarree wanneer de huid van de achterhand niet regelmatig wordt gereinigd.. Je kunt het beste de binnenkant van de achterbenen insmeren met vaseline.
Een pony met ernstige haaruitval over het gehele lichaam
Hieronder wordt verstaan abnormale haaruitval waarbij de huid geen zichtbare verwondingen vertoont. De manen en de staart blijven doorgaans onaangetast. De oorzaken zijn helaas onbekend. Je kunt denken aan langdurige ziektes, hoge koorts, hormonale stoornissen en tekorten in het rantsoen. De behandeling is onbekend, maar bij de meeste paarden zie je de haren na enkele maanden weer terugkomen, maar die zijn dan vaak wel lichter van kleur. Als je toch wat wilt doen, dan zou je biotine kunnen geven. Bij veel meer op deze pagina genoemde huidaandoeningen is er lokaal ook wat kaalheid, maar daarbij is niet alleen verlies van haren, maar tevens beschadiging van de huid.
Zonnebrand (mummificatie van de witte huid, eczema solare, foto-sensibiliteit) Er zijn stoffen die na opname de huid onveranderd bereiken en daar reageren met bepaalde golflengtes uit het zonlicht. Die stoffen kunnen aanwezig zijn in bepaalde planten (boekweit, klavers, lucerne, sommige koolsoorten, etc.) en in chemicaliën (bepaalde medicijnen). Je ziet het meer bij dieren in de weide dan op stal. Bij paarden met leveraandoeningen kun je het vaker aantreffen. Alleen de ongepigmenteerde huiddelen zijn aangetast; het zal dus duidelijk zijn dat je het niet bij Friezen ziet. 'Gewone zonnebrand' (op niet-gepigmenteerde of dunne onbehaarde huiddelen) door te lang in de zon lopen zie je ook wel eens, maar is dus iets anders dan de hier bedoelde foto-sensibiliteit. Van dat laatste zie je hieronder een foto.
Dit paard heeft te lang in de zon gestaan
Symptomen In het begin tref je een warme, pijnlijke en te rode (witte) huid aan. Daarna treedt er oedeem op en soms jeuk. In ernstiger gevallen blaarvorming met verval van huidweefsel en vervellen. Bacteriën voelen zich hier heel prettig in en aansluitend kan er ook een huidontsteking ontstaan.
Diagnose De verschijnselen zijn vaak erg duidelijk. Aanvullend onderzoek van de lever (bloedonderzoek, biopsie) is belangrijk omdat de lever immers een rol kan spelen.
Behandeling Opstallen. Aangetaste huiddelen insmeren met een verzachtende en invettende zalf, bijvoorbeeld levertraanzalf. Als het mogelijk is de oorzaken opsporen en vermijden. Bij ernstige aantasting en ontstekingen van de huid zijn antibiotica en/of pijnstllers gewenst.
Dit is één van de meest voorkomende huidaandoeningen bij het paard met 'bulten' onder de huid. Ze kunnen overal op het lichaam aanwezig zijn, maar met name op de rug, de schoft en de hals. Het paard heeft er weinig of geen last van en doorgaans is er ook geen jeuk. De oorzaak is onbekend, ofschoon wordt gedacht aan een allergie voor insektenbeten. Misschien dat je het daarom ook vaker in de warme jaargetijden ziet. Een behandeling is niet nodig (waarschijnlijk zelfs het beste), maar bij heel veel bulten kunnen corticosteroiden een gunstig effect hebben.
Melanomen rond de anus bij een pony (links), een melanoom onder het oor (midden) en een tumor van het derde ooglid (rechts)
Onder 'infectieuze huidaandoeningen' zijn sarcoïden en wratten al beschreven. Een derde belangrijke huidtumor bij het paard is het melanoom. Dit zie je voornamelijk bij paarden met weinig pigment (witte, grijze, bonte paarden en bij veranderlijke schimmels). Een melanoom van de huid is een vorm van huidkanker die uitgaat van de pigmentcellen (melanocyten), die overal in de huid voorkomen. Meestal zijn ze goedaardig en tref je ze aan rond de anus, achter en onder de oren, aan de oogleden, op de benen en rond de geslachtsdelen en de anus. Het zijn in de aanvang kleine bruine tot zwarte knobbeltjes. Soms jaren later gaan ze groeien waarbij de huid die er op ligt kan gaan ontsteken. Soms zijn ze ook wel eens kwaadaardig en zaaien dan snel uit. De behandeling bestaat uit operatieve verwijdering of bevriezen. In de literatuur worden ook gunstige resultaten beschreven met Cimetidine (dat is een maagzuurremmer voor de behandeling van maagzweren ) Daarnaast komen er ook nog andere huidtumoren voor bij het paard. TENSLOTTE: Trauma Soms worden huidaandoeningen veroorzaakt door trauma (doorliggen, drukkingen van zadel of tuig, verbrandingen, contact met chemische stoffen, schuringen (schuren van een touw) en door zonlicht. Zadeldruk is pijnlijk bij paarden en ze zullen dan ook reageren als je bijvoorbeeld een zadel oplegt of als je ze op die plekken poetst. Het kan ontstaan als het zadel niet goed past, verkeerd ligt of heen en weer schuift. De behandelingen zijn gericht op het wegnemen van de oorzaak en daarnaast bepaalde zalven en wassingen. Overleg daarover met uw dierenarts. Soms zijn antibiotica en/of pijnstllers geïndiceerd. Ook door verwondingen kan een huid flink zijn aangetast. Daarover lees je hier meer.
Ziekte van Cushing Bij de ziekte van Cushing zie je lang krullend haar bij het paard (zie foto hieronder), maar dit is geen huidziekte.
Zadeldruk op de rug van een paard (links) en Ziekte van Cushing bij een paard (rechts)
Pigmentveranderingen Vitiligo bij een vrouw (links) en bij een haflinger (de witte plekjes voor het zadel)
Dan zijn er nog pigmentverstoringen door drukkingen, sommige huidziekten of aangeboren oorzaken. Zo zie je af en toe vitiligo: dat is een verlies van pigment waarbij je kleine (0,5-1 cm grote) gedepigmenteerde plekjes ziet, vooral op de lippen, neus, oogleden, rond anus en geslachtsdelen en elders. Er is geen behandeling en de aandoening heeft alleen cosmetische betekenis. Vitiligo komt ook bij de mens voor: een bekend voorbeeld is Michael Jackson.
Seborroe Soms zie je seborroe. Hierbij is er een afwijkende verhoorning van de huid en overmatige produktie van talg wat tussen de haren blijft zitten. Meestal zie je het maar op enkele plekken op de huid, zelden over het gehele lichaam. De oorzaken kunnen hormonaal zijn, maar ook klimaatveranderingen, rantsoen en bepaalde ziekten kunnen (primaire) seborroe geven. Ook zie je seborroe nogal eens samengaan met de andere op deze pagina beschreven aandoeningen (secundair dus), zoals bijvoorbeeld bij dermatophilose. Er zijn twee vormen: droge en vette seborroe. Bij de droge vorm zie je een droge schilferige huid met kleine schilfertjes. Bij de vette (natte) vorm zie je, omdat er ook vet vrijkomt, ook geelbruine vettige korsten ontstaan waarin de haren vastklitten. Deze laatste gaat nogal eens gepaard met ontstekingen.
De behandeling bestaat uit het opsporen en wegnemen van de primaire oorzaak (bv. staart- en maneneczeem), scheren en wassen met bepaalde shampoo's. Helaas zijn de resultaten nogal eens matig en wordt de aandoening chronisch. Elke irritatie geeft weer een toename van de schilfering en talgproduktie, dus irriteer de huid zo min mogelijk.
Auto-immuunziekten Tenslotte zijn er nog bepaalde auto-immuunziekten die resulteren in huidaandoeningen. Hierbij worden antistoffen gevormd tegen huidcellen van het paard. Een voorbeeld is pemphigus.
Aanvullend onderzoek
Hier wordt een biopt genomen van de huid
Een enkele keer is een biopt van de huid nodig om de exacte diagnose te stellen. Dat gaat heel eenvoudig: met een soort 'appelboortje' wordt een heel klein stukje huid weggenomen en opgestuurd naar een laboratorium. Vooraf wordt de plek niet geschoren, omdat anders voor het onderzoek belangrijke oppervlakkige lagen van de huid zouden kunnen worden 'weggeschaafd'. Wel wordt de plek licht gewassen. Meestal hoeft het wondje niet te worden gehecht: het geneest doorgaans heel snel zonder een litteken achter te laten.
Deze virusziekte zie je vooral bij jonge paarden (1-3 jaar), soms bij jonge veulens al. Feitelijk zijn het heel goedaardige huidtumortjes. De infectie vindt plaats door wondjes of schaafplekjes. Na infectie kan het wel 2-3 maanden duren voor je wratten ziet. Heel vaak gaan ze na verloop van tijd (na 3-4 maanden) vanzelf weer weg door de opbouw van een goede afweer. Eigenlijk is de aandoening dus 'zelflimiterend', d.w.z. de wratten verdwijnen spontaan. Niet teveel aan doen dus.
Voorkeursplaatsen zijn de neus, rond de lippen, soms de onderbenen of de geslachtsorganen. Wratten kunnen klein zijn, maar soms wel 10 cm groot en doorgaans een bloemkoolachtig aspect aan de buitenkant. Daarom worden ze wel eens verward met sarcoïden. Een behandeling is dus zelden nodig, maar eventueel kun je ze operatief verwijderen (geeft nogal eens bloedingen) of beter bevriezen (cryochirurgie). Ook wegbranden wordt wel eens gedaan.
Exanthema Coitale Exantheem is huiduitslag, soms met pukkeltjes. Ook dit is een virusziekte, maar komt weinig voor en gaat gelukkig vanzelf weer over. Het herpes-virus veroorzaakt uitslag met blaasjes en eczeem rond de geslachtsorganen van merrie en soms ook de hengst. Soms is er heel iets jeuk. Het is, zoals de naam al aangeeft, een geslachtsziekte. Om de plekken te laten genezen en het te voorómen moet je enige tijd niet dekken. Eventueel kunnen antibiotica-zalven worden toegepast om secundaire bacteriële infecties te voorkomen. Na genezing resteren wel eens kleine ongepigmenteerde (witte) littekentjes.
Een Shire met mok. Midden de Chorioptes-mijt die je onder de microscoop kunt zien. En rechts een close-up van de Psoroptes.
Infecties met schurftmijten zie je nogal eens bij dieren met verminderde weerstand. Er zijn verschillende soorten mijten die bij het paard een rol spelen: Chorioptes (komt verreweg het meest voor), Psoroptes en Sarcoptes. Meer dan de helft van de Friese paarden is besmet met Chorioptesmijten. Dit is een schurftmijt die zich bijvoorkeur nestelt in de warme, vochtige omgeving van de kootholte.
Chorioptes kan vanuit de kootholte omhoog kruipen en dan vinden we de bekende kale plekken aan de binnenkant van de onderbenen. De mijt veroorzaakt jeuk, het paard begint te stampen en te schuren. De huid wordt grijs en schilferig en de haren breken af door het schuren. Blijft de infectie beperkt tot de kootholte dan krijgt het paard een vorm van mok . Omdat de mijten gangetjes graven in de huid wordt deze gevoeliger voor infecties met bacteriën. De kootholte en kogel worden dik en pijnlijk. Soms gaan de lymfebanen ook ontsteken en kan de zogenaamde Einschuss ontstaan: het been wordt van onderaf dik, warm en pijnlijk en het paard krijgt koorts. Soms kruipt de infectie van de lymfebanen nog verder omhoog en wordt het been ook boven de sprong of de voorknie dik. Direct ingrijpen door de dierenarts is dan nodig.
Diagnose Een huidafkrabsel onderzoeken onder de microscoop geeft direct uitsluitsel: prachtig om die mijten door beeld te zien kruipen...
Huidbeschadigingen en korsten bij een ernstig geval van schurft door Posoroptes-mijten
Bij schurft ten gevolge van Psoroptes en Sarcoptes zie je eerst doffe haren en kale grijzige plekken. Op de huid onstaan kleine blaasjes, die etterig vocht afgeven na barsten. Dit vocht droogt op tot korsten. Het paard heeft zeer heftige jeuk en mede daardoor ontstaan de huidbeschadigingen die je op bovenstaande foto's ziet. Bij Sarcoptes-schurft zie je de plekken vooral aan het hoofd maar ook over het gehele lichaam. Deze vorm van schurft is eveneens besmettelijk voor de mens. Psoroptes zit vooral in de manenkam en rond de schoft, de rug, het kruis en de staartbasis.
Behandeling Op dit moment zijn er drie manieren om paarden met een Chorioptes-infectie te behandelen: Sebacil Vlooienshampoo die bij honden gebruikt wordt (Defencare® ) Ivermectine (zoals Dectomax®) Deze produkten zijn niet toegestaan voor gebruik bij het paard door een falende wetgeving. Gelukkig worden ze wel gebruikt omdat dierenleed voor dierenartsen een hogere prioriteit heeft dan voor de overheid. Je zult immers maar jeuk hebben!
De vlooienshampoo lijkt goed te werken maar is niet getest voor gebruik op paarden. Waarschijnlijk worden de meeste infecties met Chorioptes goed bestreden maar als de mijt erg diep in de huid zit, dan zal het tegenvallen. Ivermectine (die stof zit ook bijvoorbeeld in veel wormmiddelen ) doodt schurftmijten. Sommigen geven het in de mond (zoals een wormpasta) maar dat werkt dan helaas niet of nauwelijks tegen schurftmijten. Dectomax bevat ook ivermectine en kan worden ingespoten bij het paard. Ook zijn er zalven waarin ivermectine wordt verwerkt die lokaal kunnen worden toegepast. Dan is het wel belangrijk dat de huid niet meer vet en vuil is, want dan komt het middel niet op de plaats van bestemming. Het is belangrijk de behandeling na 10-14 dagen te herhalen omdat deze niet helpt tegen de eitjes.
Belangrijk: Amitraz (Tactic®) mag je nooit gebruiken bij het paard i.v.m. vergiftigingsverschijnselen, welke meestal tot de dood leiden!
Huidaandoeningen bij het paard Inleiding Huidaandoeningen komen regelmatig voor bij het paard. De bekendste zijn schimmel en schurft, maar er zijn er veel meer. Vaak wordt er 'schimmel' geroepen als een paard huidplekken heeft, maar dat hoeft dus helemaal niet het geval te zijn. Ook zie en lees je wel eens dat een paardeneigenaar een paard met een huidprobleem aan het behandelen is met een medicijn wat juist helemaal niet werkt tegen die huidziekte. Hieronder een opsomming van de meest voorkomende huidziekten bij het paard, waarbij een indeling is gemaakt tussen de infectieuze (besmettelijke) huidziekten en de niet-infectieuze. Deze lijst is niet volledig: er komen nog enkele andere aandoeningen voor, maar omdat we ze hoogst zelden zien worden ze niet vermeld. Onderaan deze pagina zie je een doorsnede van de huid en lees je iets over de diagnostische mogelijkheden.
Voor een goede diagnose is de hulp van de eigenaar erg belangrijk: hieronder staat een lijstje met vragen die je dierenarts wellicht aan je zou kunnen stellen bij huidproblemen: 1. Hoe lang bestaat de aandoening al? 2. Verdwijnen de huidklachten ook wel eens een poosje en komen ze dan weer terug? 3. Waar zag je voor het eerst huidplekken en zie je ze op bepaalde plekken (bijvoorbeeld lichte plekken) meer dan op andere? 4. Zijn er nog meer paarden met dezelfde problemen? 5. Zie je ook huidklachten bij andere dieren en eventueel jezelf of anderen? 6. Is er iets veranderd in de voeding of in de omgeving van het paard? 7. Krijgt het paard momenteel medicijnen of is het nog onlangs gevaccineerd ? 8. Merk je dat de huidklachten verergeren bij bepaalde weertypen (zon, regen)? 9. Merk je dat er meer insecten in de omgeving aanwezig zijn? 10. Wanneer heb je het paard voor het laatst ontwormd en met welk middel? 11. Is er jeuk?
Schimmelinfectie bij paarden en een kind. De tweede foto van links laat een typische schimmelplek zien, veroorzaakt door Microsporum.
Oorzaak Deze meest voorkomende huidaandoening bij het paard wordt veroorzaakt door de schimmels Trichophyton of Microsporum. Aan de huidplekken kun je niet zien welke van de twee de oorzaak is. De incubatietijd kan 4 dagen zijn, maar soms ook wel eens 6 weken. De infectie wordt overgebracht door direct contact tussen paarden of indirect door borstels, tuigen, etc. Niet altijd heeft het paard verschijnselen: vaak zie je bij stress of verminderde weerstand de symptomen tevoorschijn komen.
Symptomen In het begin zie je kleine bultjes met opstaande haren, later min of meer ronde, kale, schilferige plekken die vanuit het centrum genezen. Doorgaans is er geen jeuk, maar zijn er ernstige huidbeschadigingen dan kunnen die door secundaire bacteriële infecties wel gaan jeuken. Meestal zie je de aandoening op de plaatsen waar het tuig ligt: zadel, hoofdstel, etc. Binnen een grotere paardenpopulatie, bijvoorbeeld een manege, zie je dat er een redelijke immuniteit bestaat waardoor je nauwelijks of geen verschijnselen ziet. Een nieuw aangevoerd paard binnen zo'n populatie krijgt vaak binnen een maand de verschijnselen.
Diagnose De symptomen geven vaak al voldoende duidelijkheid. Bevestiging kun je krijgen met een schimmelkweek door de dierenarts. Behandeling Er zijn enkele anti-schimmelmiddelen, zoals imaverol. Volg de gebruiksaanwijzing van het produkt of de adviezen van je dierenarts. Herhalen van de behandeling is erg belangrijk, omdat in één behandeling lang niet alle schimmelsporen worden gedood. En vergeet niet de omgeving van het paard te behandelen: borstels, zadeldekens, tuigen, enz. kun je met dezelfde anti-schimmelmiddelen behandelen. De stal kun je reingen met water en soda of met chloor (bleekwater).
Voorkómen Zorg dat op een manege elk paard zijn/haar eigen tuig/zadel/borstels, etc. heeft. Er kan ook tegen schimmel worden gevaccineerd. Lees daarover meer onder het hoofdstuk ' vaccinatiespaard '.
Belangrijk: Schimmelinfecties zijn ook voor de mens zeer besmettelijk!
Dermatophilose op de rug bij een paard. Rechts zie je de pus onder de weggetrokken korst
Dit is de meest voorkomende bacteriële huidaandoening bij het paard. Oorzaak De bacterie Dermatophilus congolense komt de huid binnen via bijvoorbeeld schaafwondjes, vooral als de huid en haren nat zijn. Je ziet het dan ook vaak bij paarden die buiten lopen in regenachtig weer. Ook onder onhygiënische omstandigheden zie je de ziekte vaker. De ziekte is weliswaar niet besmettelijk, maar de infectiedruk op een stal is hiermee wel verhoogd, waardoor het zich kan verspreiden naar andere paarden. De ziekte komt ook (zelden) bij de mens en de koe voor. Het heet ook wel 'regenschurft', maar eigenlijk is die naam onjuist: het suggereert dat mijten de oorzaak zijn (= schurft), terwijl dat helemaal niet zo is!
Symptomen Soms lijkt het in eerste instantie wat op schimmel. Je ziet de plekken nogal eens op de rug en zijkant van het paard. Later ontstaan korstjes die, als je ze verwijdert een roze open plekje achterlaten. Aan de onderzijde zijn die korstjes vochtig en je ziet soms wat geelgroene pus. Er is doorgaans geen jeuk, maar de aandoening is wel vaak pijnlijk.
Diagnose Ook hier is het 'klinisch' beeld vaak voldoende om de diagnose Dermatophilose te stellen. Eventueel kan de dierenarts een bacteriologisch onderzoek laten doen.
Behandeling De korsten moet je voorzichtig verwijderen en vervolgens om de 3-4 dagen wassen (eventueel het gehele paard) met Betadine-shampoo. Je kunt de korsten ook eerst laten weken met die shampoo voor je ze verwijdert. Liever geen betadine-scrub, omdat die op alcoholbasis is gemaakt en sommige paarden daar slecht op reageren. Na het wassen goed afdrogen of in de zon zetten. In ernstige gevallen worden antibiotica gegeven aan het paard. Vergeet daarnaast niet de huisvesting te verbeteren (schone en droge stal, etc.). Let op: bij de mens veroorzaakt de aandoening een huidontsteking met 2 tot 5 mm grote witte pukkeltjes, soms met wat jeuk. Bij het onderzoeken of behandelen van verdachte huidaandoeningen bij een paard is het daarom raadzaam om handschoenen te dragen.
Folliculitis (ontsteking van de haarfollikels, de haarzakjes) Oorzaak De oorzaak is de bacterie Staphylococcus aureus. De aandoening zie je vooral in het voorjaar en zomer en op plekken waar tuigdelen liggen. Vaak is er een combinatie van factoren: beschadiging van huid, hitte, vuil, zweet, insektenbeten, enz. Wanneer deze aandoening zich ook uitbreidt naar de omliggende huid en het bindweefsel wordt het furunculosisgenoemd: deze grotere knobbels kun je herkennen als zachte bobbels, open zweren en korsten.
Symptomen In het begin zie je kleine bultjes (2-3 mm), die zich gaan ontwikkelen tot puistjes. Soms gaan ze weer weg en een andere keer worden ze wat groeter. Er is geen jeuk, maar wel zijn de plekjes pijnlijk. Als de puistjes opengaan komt er een pussig tot bloederig vocht uit. Als ze herstellen zie je korstjes en kaalheid op die plaats.
Behandeling Rust (dus geen tuig of zadel op) totdat de huid volledig is genezen. Daarnaast goede hygiëne. Eventueel kun je de plakken wassen met Betadine-shampoo en in ernstige gevallen ook antibiotica. Gelukkig is dat laatste zelden nodig. Genezing van de grotere knobbels duurt soms weken tot maanden
Dit is de meest voorkomende huidtumor bij het paard en wordt waarschijnlijk door een virus veroorzaakt. Vooral waar wondjes zijn (denk ook aan vliegen) zie je het optreden. Je ziet het op alle leeftijden en bij alle rassen. Ze kunnen van dier op dier overgaan, maar dat gebeurt zelden. Je kunt sarcoïden op alle delen van de huid zien, maar vooral een dunne huid en op vochtige plekken, zoals de liezen, de oksels, rond het geslachtsapparaat, achter de oren rond de ogen. Sarcoïden kunnen er heel verschillend uitzien: bloemkool- of wratachtig, soms gesteeld, andere keren weer een gladde en stevige knobbel in de huid en soms ook een grote tumor van wel 25 cm groot, die makkelijk bloedt. Bij één paard kunnen verschillende typen naast elkaar voorkomen.
Diagnose De huidaandoening is vaak makkelijk te herkennen. Zekerheid krijg je door een stukje te laten onderzoeken door de dierenarts (die stuurt het biopt dan naar de patholoog, zie onderaan deze pagina).
Behandeling De keuze van de therapie hangt mede af van de grootte, van de plaats en van het aantal sarcoiden. Vaak worden verschillende behandelingen gecombineerd om het beste resultaat te krijgen. Cryochirurgie (bevriezen, net zoals men dat bij wratten doet). Operatief: grotere tumoren moet je chirurgisch laten verwijderen. Daarnaast worden nog wel eens andere behandelingen ingesteld, zoals injecties met BCG , bepaalde zalven, chemotherapie en bestraling, maar enkele daarvan worden in de praktijk niet of nauwelijks toegepast. Hier kun je er meer over lezen.
Prognose Je ziet ze nogal eens terugkomen. Een goede vliegenbestrijding is belangrijk.
Het alcoholisch sap in een bamboescheut was de boosdoener.
Het leven als bedreigde diersoort is niet altijd gemakkelijk en ook de zeldzame berggorilla's in Rwanda durven dan al eens te diep in het glas kijken. Fotograaf Andy Rouse was verrast toen hij de dieren stomdronken in het gebladerte aantrof. Ze hadden blijkbaar iets te veel genoten van alcoholisch sap afkomstig van bamboescheuten.
Sommige gorilla's lagen doelloos over de grond te rollen en vooral de leider van de groep had het zwaar te pakken. De fotograaf liet het dan ook niet na om enkele hilarische foto's te maken. U kan ze hier bekijken. (gb)
Australië: meer dan 60 van 80 gestrande walvissen gestorven
Australië: meer dan 60 van 80 gestrande walvissen gestorven
23 maart 2009
In Australië is opnieuw een groep walvissen in ondiep water geraakt en gestrand. Voor minstens 67 van de 80 dieren was geen redding meer mogelijk, zo heeft de omroep ABC maandag gemeld.Op een strand op zowat 270 kilometer ten zuiden van Perth aan de westelijke kust van Australië waren maandag tientallen vrijwilligers aan de slag om gestrande en nog levende walvissen weer in zee te helpen. Het is echter niet uitgesloten dat de geredde zoogdieren wat verder opnieuw stranden. Begin maart waren ten noorden van het eiland Tasmanië 149 walvissen en enkele dolfijnen op het strand terechtgekomen. Zowat 140 walvissen overleefden het niet. Hulpverleners en milieubeschermers konden de andere dieren met vereende krachten weer in zee krijgen. (DWM)
Chinchilla's zijn zeer fraaie diertjes met een uitzonderlijk zachte vacht. Ze zijn tamelijk kostbaar en nog niet zo heel erg populair als huisdier. Het zijn gevoelige dieren en met name de spijsvertering geeft nogal eens problemen. Door gevechten of hun halsbrekende toeren willen ze nogal eens de ledematen breken of beschadigen. Regelmatig worden in onze praktijk chinchilla's behandeld. Hieronder volgt wat algemene informatie over chinchilla's.
Klasse Mammalia (zoogdieren)
Orde Rodentia (knaagdieren)
Familie Chinchillidae (wolmuizen)
Geslacht Chinchilla laniger (chinchilla)
Oorsprong en voorkomen
De chinchilla staat bekend om zijn zachte vacht die 2,5-4 cm dik is. Hij is 25 cm lang met een eekhoornachtige staart.
De oren zijn vrijwel niet behaard en de ogen zijn groot. Hij bezit lange snorharen. De voeten hebben stevige zolen en de tenen hebben kleine nagels.
Vroeger kwam de chinchilla voor in grote delen van het Andesgebergte in Peru, Bolivia, Argentinië en Chili tot een hoogte van 6000 meter. Door een intensieve bejaging is het leefgebied nu beperkt tot het noorden van Chili.
Het zijn nachtdieren, maar ook in de avond en de morgen zijn ze actief. In grote groepen bevolken ze de rotsachtige hellingen en holen.
Door de dikke vacht zijn ze in staat om grote temperatuurverschillen te verdragen.
Voortplanting
Chinchilla's zijn monogaam, het vrouwtje is wat groter dan het mannetje (bok) en is ook sterker. Jonge chinchilla's zijn nestvlieders, dus zeer snel zelfstandig.
Chinchilla's kunnen in een groep worden gehouden met 1 mannetje of als paartje. De kooi moet minimaal 100x80x60cm groot zijn en gemaakt zijn van knaagbestendige materialen! Het is belangrijk dat de chinchilla veel kan klimmen.
De kooi moet voorzien zijn van harde klimtakken en er dient een slaaphok aanwezig te zijn. Op verschillende hoogten moeten er zitplankjes gemonteerd worden. Het hok dient in een rustige omgeving geplaatst te worden, de temperatuur moet zo'n 15-20o C bedragen. Als bodembedekking worden houtkrullen of een speciaal nestmateriaal gebruikt.
Een chinchilla is gesteld op de mogelijkheid om dagelijks een zandbad te kunnen nemen als nodige vachtverzorging. Onjuist zand doet schade aan de vacht!
Een knaagsteen voorkomt gebitsafwijkingen en voorziet in mineralen.
Voeding
Op de berghellingen van de Andes is het enige beschikbare voedsel voor de chinchilla's het harde ruwe gras en wat kruidplanten. Bij het eten wordt het voedsel met de voorpoten vastgehouden terwijl het dier op zijn achterlijf zit.
In de natuurlijke leefomgeving is weinig water en de vochtvoorziening moet dan gedekt worden door dauw en het aanwezige vocht in de voeding.
Het maagdarmstelsel van de chinchilla is dus ingesteld op een energiearme, maar aan een celstof rijke voeding.
Grote hoeveelheden hoogwaardig voer worden niet verdragen, van geschikte pellets wordt 20-25 gram per dag opgenomen.
Voer voor andere knaagdieren of konijnen is ongeschikt!
Naast het voer moet dagelijks een hoeveelheid hooi van een goede kwaliteit worden aangeboden. Het beste kan men een chinchilla 's avonds voeren.
De wateropname per dag bedraagt 40-60 ml, wordt geen compleet voer gegeven dan moet het drinkwater van een multivitaminenpreparaat voorzien worden.
Het moederdier heeft 3 paar melkklieren, waarvan er meestal slechts enkele functioneren. De noodzaak tot bijvoeren bij een groot nest kan dus best noodzakelijk zijn. Het beste kan dit geschieden met Nutrisoja (babymelkpoeder met soja). Dosering 15 gram per 100 gram lichaamsgewicht.
Sommige melkpoeders voor de pup voldoen ook:
0-1 weken interval 3 uur
1-2 weken interval 4 uur
3 of meer weken 's nachts niet meer en geleidelijk wennen op vast voedsel.
Een goede voeding heeft ongeveer de volgende analyse:
Ruw eiwit 15-20 %
Ruw vet 2.5-5 %
Ruwe celstof 10-20 %
as 10 %
Koolhydraten 40-50 %
Vooral gebaseerd op granen,het bevat best ook vitaminen, mineralen en sporenelementen. Het moet altijd aangevuld worden met hooi dat schoon en vezelrijk is.
Eventuele voedingswisselingen dienen zoveel mogelijk vermeden te worden, als er toch een wisseling plaats moet vinden dan dient deze geleidelijk te geschieden in ongeveer 1 week.
Voedingsgerelateerde ziekten
Onvoldoende tandafslijting
Door te weinig knaagmogelijkheden worden de snijtanden te lang met als mogelijk gevolg slechte voedselopname en speekselvloed.
Keelgatverstopping
Door een te gulzige opname van ruwvoer en/of lekkernijen zoals radijs, gedroogde vijgen, distels of brandnetels kan een keelgatverstopping ontstaan met als gevolg een speekselvloed.
Maagdarmstoornissen/infecties
Vooral door plotselinge voerwisselingen of een te rijk voer kunnen infecties aanslaan met als mogelijk symptomen gebrek aan eetlust, vermagering, plotselinge sterfte en maagkrampen.
Er kan diarree ontstaan, bij een overmaat krachtvoer, of trommelzucht, bij een overmaat aan eiwit .
Leververvetting
Deze aandoening ontstaat bij een voeding die teveel vet en/of koolhydraten bevat.
Calciumtekort
Een tekort aan calcium kan vooral bij lacterende vrouwtjes optreden waarbij de achterpoten gestrekt worden.
Thiaminetekort
Ontstaat bij een onvolledige voorziening en geeft symptomen van het centrale zenuwstelsel zoals bewegingsstoornissen.
Vitamine E tekort
Sommige auteurs maken hier melding van en deze aandoening leidt tot wat bij andere diersoorten bekend staat als "Yellow Fat Disaese" of vrij vertaald "geelvetontsteking".
Bij andere diersoorten is er ook duidelijk een verband aangetoond met een te lage seleniumvoorziening bij het optreden van deze ziekte.
Vitamine C tekort
Hier is de wetenschap het nog niet over eens. Er bestaat nog geen eensluidende mening over het feit of de chinchilla nu wel of niet in staat is om zelf vitamine C aan te maken.
Een overmaat zal niet snel nadelige gevolgen hebben omdat deze het lichaam weer met de urine verlaat.
Een hond heeft een ruimer gezichtsveld dan een kat of een mens. Dit betekent dat hij naar links en rechts beter kan zien en meer dingen tegelijkertijd kan waarnemen. De ogen van herdershonden staan vrij zijdelings om een zo breed mogelijk gezichtsveld te hebben om toezicht te houden op de kudde. De ogen van een jachthond liggen meer vooraan op de kop om met beide ogen hun prooi goed te kunnen zien. Een hond merkt heel goed bewegingen op afstand, maar onderscheidt op dezelfde afstand moeilijk stilstaande objecten. Hij kan ook minder goed afstanden inschatten. Hij ziet, evenals een kat, ook minder goed dichtbij (0-50 cm) dan mensen en hij kan minder details waarnemen. Dit gebrek wordt gecompenseerd door een beter reukvermogen, de gevoeligheid van de snorharen en het beter kunnen opmerken van bewegingen. Een hond en vooral een kat zien beter in het donker dan wij. In tegenstelling tot wat wel eens wordt beweerd, kunnen katten en honden wel kleur waarnemen, maar ze kunnen kleuren minder goed onder scheiden dan wij.
Het gehoor
U heeft vast wel eens opgemerkt dat onze viervoetige huisgenoten in staat zijn om in beperkte mate hun oren te bewegen. Door deze eigenschap kunnen ze heel precies vaststellen waar het geluid vandaan komt. Vergeleken met de mens kan een hond beter maar een kat nog beter hoge tonen onderscheiden. Een hond neemt ultrason geluiden waar, die toelaten een appèl-fluitje te gebruiken. Een kat reageert op het hoge gepiep van een muis, terwijl u niks heeft gehoord. De hond onderscheidt ook heel goed verschillende geluiden. Hij kan dus gemakkelijk de woorden van zijn baas onderscheiden, zelfs al spelen de toon en de gebaren ook een rol.
Geur
Het reukvermogen is, vergeleken bij de mens, bijzonder goed ontwikkeld bij een kat, maar nog beter bij een hond. De oppervlakte van het neusslijmvlies is bij de hond 25 tot 250 cm² en bij de mens maar 2 tot 3 cm². Een Cocker Spaniël heeft 67 miljoen reukcellen, een Duitse herder 200 miljoen en de mens 5 tot 20 miljoen. Uw huisdier ruikt de hele dag door een groot aantal geuren waarvan u geen vermoeden hebt. Deze eigenschap van de hond komt ons mensen vaak genoeg van pas. Denk maar aan de speurhonden van de politie en aan de drugshonden. Van het reukvermogen wordt ook gebruik gemaakt tijdens de jacht, om zich te oriënteren en om tussen individuen te communiceren. Nu begrijpt u waarom uw hond tijdens een wandeling voortdurend stopt; zo communiceert hij met de honden die later langs dezelfde plek zullen komen. De hond herkent zijn huis en zijn baas beter door de geur dan door zijn zicht.
Smaak
De smaak is nauw verbonden met het reukvermogen. Een kat is een echte carnivoor; hij heeft alleen interesse voor dat wat op vlees is gebaseerd. Hij is normaal gesproken ongevoelig voor zoete of zoute smaken. Een hond staat daarentegen dichter bij de mens en is dus meer een omnivoor, een alleseter. Net zoals een kat is hij ongevoelig voor een zoute smaak, maar hij houdt wel van zoete dingen. De smaakgewaarwording is bij de hond weinig ontwikkeld. Een hond heeft 1706 smaakpapillen, een mens 9000; Een hond kan dagelijks hetzelfde voedsel eten. Hij heeft geen behoefte aan afwisseling.
Wanneer moet u met uw dier op raadpleging bij uw dierenarts?
Wanneer moet u met uw dier op raadpleging bij uw dierenarts?
Veel mensen weten niet precies wanneer ze de dierenarts moeten raadplegen. Bij onderstaande verschijnselen moet u hem of haar zeker om advies vragen:
bij zwakheid of lusteloosheid
altijdwanneer het dier opeens een heel zieke indruk maakt.
alsuw huisdier zich duidelijk niet prettig voelt
bij verlies van eetlust langer dan 24 uur
bij diarree of braken langer dan 24 uur
als het dier ongewoon veel drinkt
als het dier vaker of meer plast dan normaal of als een zindelijk dier opeens in huis gaat plassen.
wanneer uw dier zichtbaar pijn heeft en/of perst bij het plassen of de ontlasting, steeds kleine beetjes plast (eventueel met bloed) of abnormaal lang blijft zitten op de kattenbak of bij het uitlaten
bij een hardnekkige hoest, abnormale ademhaling of
heftige jeuk, steeds aan de oren blijven krabben of met het achterwerk overde grond schuurt
als u rond of onder het verband een zwelling ontdekt, als het verband abnormaal ruikt of de huid eromheen verkleurt, als het verband verschuift of losraakt,
bij kreupelheden, verlammingen of veranderingen in de manier van lopen ofrennen
als het dier in elkaar zakt of stuiptrekkingen heeft
Het Amerikaanse ruimteveer Discovery dat zondag vanuit het Kennedy Space Center is gelanceerd, had een verstekeling aan boord. Op foto's van vlak voor de lancering is een vleermuis te zien die zich aan de brandstoftank vastklampt, zo meldt de NASA."Een analyse van de lanceringsbeelden heeft uitgewezen dat het dier zich in elk geval tot het moment van lancering heeft vastgehouden. Vanaf dat moment ontbreekt elk spoor van de vleermuis", zo meldt de NASA op de site Space.com. De vleermuis "is enkele malen van positie veranderd tijdens het aftellen, maar ze zat er nog op het moment van de lancering", aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. "Uit infraroodbeelden blijkt dat het dier leefde en niet zat vastgevroren, zoals misschien verondersteld zou kunnen worden." Het brandstofreservoir bevatte immers twee miljoen liter vloeibare waterstof op een zeer lage temperatuur. Niemand weet wat er van het diertje geworden is, maar de NASA gaat ervan uit dat het avontuur niet lang geduurd heeft. "Het dier is waarschijnlijk tijdens het opstijgen van de Discovery al snel gestorven." (DWM)
Eén van de rupsen die momenteel gezien worden is deze van de "Chilasa clytia" of Common Mime. Dit is een vraatzuchtige rups, die na ontpopping een zwaluwstaartvlinder moet worden (al lijkt het niet zo te zijn door het ontbreken van de staarten.) die gespot wordt in Zuid-en Zuidoost-Azië.
mailgroep huisdieren
De favoriete plek om te slapen... (foto 
In Australië is opnieuw een groep walvissen in ondiep water geraakt en gestrand. Voor minstens 67 van de 80 dieren was geen redding meer mogelijk, zo heeft de omroep ABC maandag gemeld.Op een strand op zowat 270 kilometer ten zuiden van Perth aan de westelijke kust van Australië waren maandag tientallen vrijwilligers aan de slag om gestrande en nog levende walvissen weer in zee te helpen. Het is echter niet uitgesloten dat de geredde zoogdieren wat verder opnieuw stranden. Begin maart waren ten noorden van het eiland Tasmanië 149 walvissen en enkele dolfijnen op het strand terechtgekomen. Zowat 140 walvissen overleefden het niet. Hulpverleners en milieubeschermers konden de andere dieren met vereende krachten weer in zee krijgen. (DWM)
Het Amerikaanse ruimteveer Discovery dat zondag vanuit het Kennedy Space Center is gelanceerd, had een verstekeling aan boord. Op foto's van vlak voor de lancering is een vleermuis te zien die zich aan de brandstoftank vastklampt, zo meldt de NASA."Een analyse van de lanceringsbeelden heeft uitgewezen dat het dier zich in elk geval tot het moment van lancering heeft vastgehouden. Vanaf dat moment ontbreekt elk spoor van de vleermuis", zo meldt de NASA op de site Space.com. De vleermuis "is enkele malen van positie veranderd tijdens het aftellen, maar ze zat er nog op het moment van de lancering", aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. "Uit infraroodbeelden blijkt dat het dier leefde en niet zat vastgevroren, zoals misschien verondersteld zou kunnen worden." Het brandstofreservoir bevatte immers twee miljoen liter vloeibare waterstof op een zeer lage temperatuur. Niemand weet wat er van het diertje geworden is, maar de NASA gaat ervan uit dat het avontuur niet lang geduurd heeft. "Het dier is waarschijnlijk tijdens het opstijgen van de Discovery al snel gestorven." (DWM)
