Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
20-03-2009
De Chinchilla: fysiologie, huisvesting en ziekten
De Chinchilla: fysiologie, huisvesting en ziekten
De Chinchilla
Chinchilla's zijn zeer fraaie diertjes met een uitzonderlijk zachte vacht. Ze zijn tamelijk kostbaar en nog niet zo heel erg populair als huisdier. Het zijn gevoelige dieren en met name de spijsvertering geeft nogal eens problemen. Door gevechten of hun halsbrekende toeren willen ze nogal eens de ledematen breken of beschadigen. Regelmatig worden in onze praktijk chinchilla's behandeld. Hieronder volgt wat algemene informatie over chinchilla's.
Klasse Mammalia (zoogdieren)
Orde Rodentia (knaagdieren)
Familie Chinchillidae (wolmuizen)
Geslacht Chinchilla laniger (chinchilla)
Oorsprong en voorkomen
De chinchilla staat bekend om zijn zachte vacht die 2,5-4 cm dik is. Hij is 25 cm lang met een eekhoornachtige staart.
De oren zijn vrijwel niet behaard en de ogen zijn groot. Hij bezit lange snorharen. De voeten hebben stevige zolen en de tenen hebben kleine nagels.
Vroeger kwam de chinchilla voor in grote delen van het Andesgebergte in Peru, Bolivia, Argentinië en Chili tot een hoogte van 6000 meter. Door een intensieve bejaging is het leefgebied nu beperkt tot het noorden van Chili.
Het zijn nachtdieren, maar ook in de avond en de morgen zijn ze actief. In grote groepen bevolken ze de rotsachtige hellingen en holen.
Door de dikke vacht zijn ze in staat om grote temperatuurverschillen te verdragen.
Voortplanting
Chinchilla's zijn monogaam, het vrouwtje is wat groter dan het mannetje (bok) en is ook sterker. Jonge chinchilla's zijn nestvlieders, dus zeer snel zelfstandig.
Chinchilla's kunnen in een groep worden gehouden met 1 mannetje of als paartje. De kooi moet minimaal 100x80x60cm groot zijn en gemaakt zijn van knaagbestendige materialen! Het is belangrijk dat de chinchilla veel kan klimmen.
De kooi moet voorzien zijn van harde klimtakken en er dient een slaaphok aanwezig te zijn. Op verschillende hoogten moeten er zitplankjes gemonteerd worden. Het hok dient in een rustige omgeving geplaatst te worden, de temperatuur moet zo'n 15-20o C bedragen. Als bodembedekking worden houtkrullen of een speciaal nestmateriaal gebruikt.
Een chinchilla is gesteld op de mogelijkheid om dagelijks een zandbad te kunnen nemen als nodige vachtverzorging. Onjuist zand doet schade aan de vacht!
Een knaagsteen voorkomt gebitsafwijkingen en voorziet in mineralen.
Voeding
Op de berghellingen van de Andes is het enige beschikbare voedsel voor de chinchilla's het harde ruwe gras en wat kruidplanten. Bij het eten wordt het voedsel met de voorpoten vastgehouden terwijl het dier op zijn achterlijf zit.
In de natuurlijke leefomgeving is weinig water en de vochtvoorziening moet dan gedekt worden door dauw en het aanwezige vocht in de voeding.
Het maagdarmstelsel van de chinchilla is dus ingesteld op een energiearme, maar aan een celstof rijke voeding.
Grote hoeveelheden hoogwaardig voer worden niet verdragen, van geschikte pellets wordt 20-25 gram per dag opgenomen.
Voer voor andere knaagdieren of konijnen is ongeschikt!
Naast het voer moet dagelijks een hoeveelheid hooi van een goede kwaliteit worden aangeboden. Het beste kan men een chinchilla 's avonds voeren.
De wateropname per dag bedraagt 40-60 ml, wordt geen compleet voer gegeven dan moet het drinkwater van een multivitaminenpreparaat voorzien worden.
Het moederdier heeft 3 paar melkklieren, waarvan er meestal slechts enkele functioneren. De noodzaak tot bijvoeren bij een groot nest kan dus best noodzakelijk zijn. Het beste kan dit geschieden met Nutrisoja (babymelkpoeder met soja). Dosering 15 gram per 100 gram lichaamsgewicht.
Sommige melkpoeders voor de pup voldoen ook:
0-1 weken interval 3 uur
1-2 weken interval 4 uur
3 of meer weken 's nachts niet meer en geleidelijk wennen op vast voedsel.
Een goede voeding heeft ongeveer de volgende analyse:
Ruw eiwit 15-20 %
Ruw vet 2.5-5 %
Ruwe celstof 10-20 %
as 10 %
Koolhydraten 40-50 %
Vooral gebaseerd op granen,het bevat best ook vitaminen, mineralen en sporenelementen. Het moet altijd aangevuld worden met hooi dat schoon en vezelrijk is.
Eventuele voedingswisselingen dienen zoveel mogelijk vermeden te worden, als er toch een wisseling plaats moet vinden dan dient deze geleidelijk te geschieden in ongeveer 1 week.
Voedingsgerelateerde ziekten
Onvoldoende tandafslijting
Door te weinig knaagmogelijkheden worden de snijtanden te lang met als mogelijk gevolg slechte voedselopname en speekselvloed.
Keelgatverstopping
Door een te gulzige opname van ruwvoer en/of lekkernijen zoals radijs, gedroogde vijgen, distels of brandnetels kan een keelgatverstopping ontstaan met als gevolg een speekselvloed.
Maagdarmstoornissen/infecties
Vooral door plotselinge voerwisselingen of een te rijk voer kunnen infecties aanslaan met als mogelijk symptomen gebrek aan eetlust, vermagering, plotselinge sterfte en maagkrampen.
Er kan diarree ontstaan, bij een overmaat krachtvoer, of trommelzucht, bij een overmaat aan eiwit .
Leververvetting
Deze aandoening ontstaat bij een voeding die teveel vet en/of koolhydraten bevat.
Calciumtekort
Een tekort aan calcium kan vooral bij lacterende vrouwtjes optreden waarbij de achterpoten gestrekt worden.
Thiaminetekort
Ontstaat bij een onvolledige voorziening en geeft symptomen van het centrale zenuwstelsel zoals bewegingsstoornissen.
Vitamine E tekort
Sommige auteurs maken hier melding van en deze aandoening leidt tot wat bij andere diersoorten bekend staat als "Yellow Fat Disaese" of vrij vertaald "geelvetontsteking".
Bij andere diersoorten is er ook duidelijk een verband aangetoond met een te lage seleniumvoorziening bij het optreden van deze ziekte.
Vitamine C tekort
Hier is de wetenschap het nog niet over eens. Er bestaat nog geen eensluidende mening over het feit of de chinchilla nu wel of niet in staat is om zelf vitamine C aan te maken.
Een overmaat zal niet snel nadelige gevolgen hebben omdat deze het lichaam weer met de urine verlaat.
Een hond heeft een ruimer gezichtsveld dan een kat of een mens. Dit betekent dat hij naar links en rechts beter kan zien en meer dingen tegelijkertijd kan waarnemen. De ogen van herdershonden staan vrij zijdelings om een zo breed mogelijk gezichtsveld te hebben om toezicht te houden op de kudde. De ogen van een jachthond liggen meer vooraan op de kop om met beide ogen hun prooi goed te kunnen zien. Een hond merkt heel goed bewegingen op afstand, maar onderscheidt op dezelfde afstand moeilijk stilstaande objecten. Hij kan ook minder goed afstanden inschatten. Hij ziet, evenals een kat, ook minder goed dichtbij (0-50 cm) dan mensen en hij kan minder details waarnemen. Dit gebrek wordt gecompenseerd door een beter reukvermogen, de gevoeligheid van de snorharen en het beter kunnen opmerken van bewegingen. Een hond en vooral een kat zien beter in het donker dan wij. In tegenstelling tot wat wel eens wordt beweerd, kunnen katten en honden wel kleur waarnemen, maar ze kunnen kleuren minder goed onder scheiden dan wij.
Het gehoor
U heeft vast wel eens opgemerkt dat onze viervoetige huisgenoten in staat zijn om in beperkte mate hun oren te bewegen. Door deze eigenschap kunnen ze heel precies vaststellen waar het geluid vandaan komt. Vergeleken met de mens kan een hond beter maar een kat nog beter hoge tonen onderscheiden. Een hond neemt ultrason geluiden waar, die toelaten een appèl-fluitje te gebruiken. Een kat reageert op het hoge gepiep van een muis, terwijl u niks heeft gehoord. De hond onderscheidt ook heel goed verschillende geluiden. Hij kan dus gemakkelijk de woorden van zijn baas onderscheiden, zelfs al spelen de toon en de gebaren ook een rol.
Geur
Het reukvermogen is, vergeleken bij de mens, bijzonder goed ontwikkeld bij een kat, maar nog beter bij een hond. De oppervlakte van het neusslijmvlies is bij de hond 25 tot 250 cm² en bij de mens maar 2 tot 3 cm². Een Cocker Spaniël heeft 67 miljoen reukcellen, een Duitse herder 200 miljoen en de mens 5 tot 20 miljoen. Uw huisdier ruikt de hele dag door een groot aantal geuren waarvan u geen vermoeden hebt. Deze eigenschap van de hond komt ons mensen vaak genoeg van pas. Denk maar aan de speurhonden van de politie en aan de drugshonden. Van het reukvermogen wordt ook gebruik gemaakt tijdens de jacht, om zich te oriënteren en om tussen individuen te communiceren. Nu begrijpt u waarom uw hond tijdens een wandeling voortdurend stopt; zo communiceert hij met de honden die later langs dezelfde plek zullen komen. De hond herkent zijn huis en zijn baas beter door de geur dan door zijn zicht.
Smaak
De smaak is nauw verbonden met het reukvermogen. Een kat is een echte carnivoor; hij heeft alleen interesse voor dat wat op vlees is gebaseerd. Hij is normaal gesproken ongevoelig voor zoete of zoute smaken. Een hond staat daarentegen dichter bij de mens en is dus meer een omnivoor, een alleseter. Net zoals een kat is hij ongevoelig voor een zoute smaak, maar hij houdt wel van zoete dingen. De smaakgewaarwording is bij de hond weinig ontwikkeld. Een hond heeft 1706 smaakpapillen, een mens 9000; Een hond kan dagelijks hetzelfde voedsel eten. Hij heeft geen behoefte aan afwisseling.
Wanneer moet u met uw dier op raadpleging bij uw dierenarts?
Wanneer moet u met uw dier op raadpleging bij uw dierenarts?
Veel mensen weten niet precies wanneer ze de dierenarts moeten raadplegen. Bij onderstaande verschijnselen moet u hem of haar zeker om advies vragen:
bij zwakheid of lusteloosheid
altijdwanneer het dier opeens een heel zieke indruk maakt.
alsuw huisdier zich duidelijk niet prettig voelt
bij verlies van eetlust langer dan 24 uur
bij diarree of braken langer dan 24 uur
als het dier ongewoon veel drinkt
als het dier vaker of meer plast dan normaal of als een zindelijk dier opeens in huis gaat plassen.
wanneer uw dier zichtbaar pijn heeft en/of perst bij het plassen of de ontlasting, steeds kleine beetjes plast (eventueel met bloed) of abnormaal lang blijft zitten op de kattenbak of bij het uitlaten
bij een hardnekkige hoest, abnormale ademhaling of
heftige jeuk, steeds aan de oren blijven krabben of met het achterwerk overde grond schuurt
als u rond of onder het verband een zwelling ontdekt, als het verband abnormaal ruikt of de huid eromheen verkleurt, als het verband verschuift of losraakt,
bij kreupelheden, verlammingen of veranderingen in de manier van lopen ofrennen
als het dier in elkaar zakt of stuiptrekkingen heeft
Het Amerikaanse ruimteveer Discovery dat zondag vanuit het Kennedy Space Center is gelanceerd, had een verstekeling aan boord. Op foto's van vlak voor de lancering is een vleermuis te zien die zich aan de brandstoftank vastklampt, zo meldt de NASA."Een analyse van de lanceringsbeelden heeft uitgewezen dat het dier zich in elk geval tot het moment van lancering heeft vastgehouden. Vanaf dat moment ontbreekt elk spoor van de vleermuis", zo meldt de NASA op de site Space.com. De vleermuis "is enkele malen van positie veranderd tijdens het aftellen, maar ze zat er nog op het moment van de lancering", aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. "Uit infraroodbeelden blijkt dat het dier leefde en niet zat vastgevroren, zoals misschien verondersteld zou kunnen worden." Het brandstofreservoir bevatte immers twee miljoen liter vloeibare waterstof op een zeer lage temperatuur. Niemand weet wat er van het diertje geworden is, maar de NASA gaat ervan uit dat het avontuur niet lang geduurd heeft. "Het dier is waarschijnlijk tijdens het opstijgen van de Discovery al snel gestorven." (DWM)
Eén van de rupsen die momenteel gezien worden is deze van de "Chilasa clytia" of Common Mime. Dit is een vraatzuchtige rups, die na ontpopping een zwaluwstaartvlinder moet worden (al lijkt het niet zo te zijn door het ontbreken van de staarten.) die gespot wordt in Zuid-en Zuidoost-Azië.
De basset hound heeft een groot hoofd met een ronde schedel. De snuit staat parallele met de bovenkant van de schedel. De huid van de bassethond valt in vouwen op het hoofd. Zijn fluweelachtige oren zijn zeer lang en zouden voorbij de bovenkant van de neus moeten samenkomen. De oren moeten vouwen en niet vlak lijken. De grote tanden zouden in een schaar of niveaubeet moeten samenkomen. De bassethond heeft droevige bruine ogen. De uitdrukking zou vriendelijk zonder enige ruwheid moeten zijn. De basset heeft een zeer uitgesproken halskwab.
Zijn borst is zeer diep en breidt zich in de voorzijde van de voorpoten uit. Hun voeten zijn groot en de achterdelen zijn rond. De beweging van de bassethond zouden weloverwogen maar niet onhandig moeten zijn. De vacht is kort, hard en glanzend. Er zijn geen regels betreffende kleur, maar het is gewoonlijk wit met kastanje of zand-gekleurde noteringen.
Karakter en temperament
De Basset Hound is zoet, zacht, toegewijd, en van nature uit vreedzaam. Zij passen goed in het familieleven. Hun temperament zou altijd vriendelijk moeten zijn. Dit ras zou nooit aggressief mogen zijn. Bassethonden zijn mild maar niet schuchter, zeer hartelijk en vriendschappelijk met kinderen. De Basset Hond is niet in staat om te bijten, maar kan een beetje koppig zijn. Bassets houden ervan om iets te doen voor hun voedsel. Ze hebben een diepe muzikaal geblaf. Met juiste opleiding zijn zij gehoorzaam, maar wanneer zij een interessante geur opnemen, is het soms moeilijk om hun aandacht te krijgen.
Hoogte: Reu: 30-38 cm, Teef: 28-36 cm Gewicht: 20-29 kg
Zij zijn binnen zeer inactief maar in openlucht zullen zij uren willen rondlopen en spelen. Basset hounds zullen het goed doen zonder een tuin, maar zouden kansen moeten krijgen op te lopen en te spelen om zich gezond en fit te houden.
Levensverwachting
10 tot 12 jaar
Verzorging
De vlotte, kortharige vacht van de basset hound is gemakkelijk te verzorgen. Kam en borstel met een borstel van varkenshaar. Het wassen van de vacht met shampoo: alleen wanneer nodig. Veeg regelmatig onder de oren en knip regelmatig de steennagels.
Overvoed deze honden niet omdat het extra gewicht een te grote last op de benen plaatst. Het is beter hem twee of drie kleine maaltijden te geven in plaats van een grote maaltijd. Om de basset hound gezond te houden, zouden ze regelmatig wat oefening moeten krijgen, maar we raden het springen af, daar het een belasting van de voorbenen betekent.
Oorsprong
De naam Basset hond komt uit het Franse woord "bas" wat laag beteken. Sommige bronnen stellen dat de Basset Hond uit genetische dwerghonden kan voortgekomen zijn gekruisd met andere soorten Franse jachthonden. Andere bronnen stellen dat het ras afstamt van verschillende Belgische typen laagbenige jachthonden, waarvan de meeste inmiddels uitgestorven zijn. Volgens onderzoek, begon de ware bekendheid van de Basset in 1863, toen de hond in Parijs werd voorgesteld ontdekten de Engelsen dit ras. Ze kruisten het ras met de Bloedhond om de fragiele lichaamsbouw te verbeteren. Dit leverde de huidige Basset Hound op. Zijn populariteit spreidde zich over Engeland uit waar een levendig geschil zich tussen twee facties van kwekers voordeed: Zij die de Basset Hond wilden houden als jachthond, en zij die het ras in een metgezelhond wilden omzetten. Tussen deze twee facties waren er Amerikaanse kwekers aan het werk gingen om een uiterst aangename metgezelhond te ontwikkelen zonder om het even welk van de kwaliteiten van de jager op te offeren. (Bron : De Woefk.R.)
Allergische reactie op insektenbeet (hot spot) met locale roodheid, haarverlies, veel likken en bijten, kan soms ook ademhalingsproblemen geven.
Plotse verlamming van de achterpoten of de vier poten.
Botbreuken, dier steunt hierbij niet meer op de poot, poot bungelt eraan.
Braken en diarree met bloedbijmengingen, met verzwakte algemene toestand (erg suf).
Diepe wonden met of zonder erg bloeden.
Ademhalingsproblemen waarbij het dier naar adem snakt, soms met ratelend ademgeluid en blauwe tong.
Ernstige bloeding die niet te stoppen valt door druk.
Bevallingsproblemen voor eerste pup of kitten max 3 uur persen, erna maximaal gedurende half uur persen zonder geboorte van volgend jong, of langer dan twee uur niet persen terwijl men zeker is dat er nog een jong moet komen.
Epilepsieaanvallen langer dan 5 minuten of vaker dan 2 per uur, tijdens aanval niet reageren op naam, urine en ontlastingsverlies, nadien soms tijdelijk blind.
Oogkwetsuur met een bloedend of erg gezwollen oog, of waarbij oog uit oogkas valt.
Maagtorsie/dilatatie, braken of braakneiging, soms wit slijmbraaksel, buik wordt dik.
Oververhitting na lange tijd in auto (die niet noodzakelijk in de zon stond), zeer snel hijgen, soms coma.
Plasproblemen, constant willen plassen zonder resultaat of slechts een lekje of met bloed.
Vergiftigingen, noteren welk gif dier heeft opgenomen.
Verkeersongeluk, steeds laten controleren op inwendige bloedingen en klaplong.
Constipatie, geen ontlasting meer, ondanks veelvuldig persen.
Voorkom het najagen van fietsers en joggers door uw hond.
Voorkom het najagen van fietsers en joggers door uw hond.
Bij alle eigenschappen die honden bezitten, mogen we niet vergeten dat de hond van oudsher een jager is. Ondanks alle uiterlijke en ook innerlijke verschillen van ras tot ras, en hond tot hond, zit het jachtinstinct er bij praktisch elke hond nog steeds ingebakken. Dat instinct kan zeer nuttig zijn tijdens het jagen bijvoorbeeld, of tijdens het drijven van schapen, zoals we dat kennen bij de Border Collie. Bij de dagelijkse omgang met onze honden wil het jachtinstinct echter ook nog wel eens de kop opsteken op momenten dat men daar niet zo gelukkig mee is : voorbijkomende bromfietsen, fietsers, ruiters en joggers, zijn voor sommige honden een geliefde 'prooi' om achter aan te jagen. Nog afgezien van de schrik en de ergernis, kan een dergelijke situatie maar al te gemakkelijk tot ongelukken leiden. En de schuld daarvoor is niet op de hond af te schuiven, want de eigenaar blijft altijd verantwoordelijk voor het doen en laten van zijn huisdier. Daarom is het altijd nuttig om een goede famiale verzekering te nemen, die ook eventuele schade door de huishond dekt (lees goede de 'kleine lettertjes', want de éne familiale is de andere niet). Maar veel beter is natuurlijk om alle ongelukjes te vermijden en ervoor te zorgen dat de hond niet achter autos, fietsers, etc aan gaat ! Het voorkomen van deze ongewenste eigenschap rust op 2 pijlers :
1. Het aanleren van voldoende gehoorzaamheid om de hond onder alle omstandigheden (dus ook op momenten dat hij achter iets aan wil) onder controle te hebben.
2. Het zorgen voor een vervangende 'prooi'.
1. Gehoorzaamheid Bij het aanleren van de gehoorzaamheid kan voor dit doel de 'blijf' of 'af' oefening gebruikt worden. Bij 'blijf' wordt de hond geleerd ter plekke te wachten tot hij weer verder mag. Nog iets veiliger is het om de hond met het commando 'af' te leren, namelijk te gaan liggen tot hij weer (op commando van de baas en niet uit zichzelf) overeind mag komen. Beide zaken worden gewoon thuis (waar dus geen afleiding is) aangeleerd. Eerst vlak bij de baas, zodat die kan ingrijpen als de hond het zelf beter denkt te weten. Daarna worden de oefeningen op enige afstand van de baas uitgevoerd. Voor alle duidelijkheid kan het uitgesproken commando vergezeld gaan met een welbepaald gebaar. Bijvoorbeeld : de hand recht omhoog gestoken naar voren toe voor het commando 'blijf' en de hand plat naar beneden naar de grond toe voor het commando 'af'. Eens dat de hond deze zaken onder de knie heeft binnenshuis, moet de training verder gezet worden buitenshuis, waar veel afleiding is door geluiden, passanten en verkeer. Eerst aan een lange leiband, en pas als de hond werkelijk perfect luistert : los. 2. Een vervangende prooi Naast het aanleren van bovenstaande commandos kan men een vervangende 'prooi' introduceren, als afleidingsmanoeuvre, als er een jogger of een ander na te jagen persoon aankomt. Dit is zeker aan te raden bij honden die de smaak van het najagen al te pakken hebben en op dergelijke momenten oostindisch doof zijn voor het geroep van hun baas. Weinig honden zullen de verleiding van een weggegooide bal kunnen weerstaan en als ze achter de bal aangaan, zullen ze geen oog hebben voor de jogger of fietser. Wen de hond eraan dat de bal op elk willekeurig moment (ook als er geen fietsers of joggers zijn) kan tevoorschijn komen om weg te gooien. Zo zal de hond tijdens de wandeling vooral met zijn aandacht bij de baas zijn en vanzelf minder letten op andere zaken. Voorwaarde is wel dat de hond het balletje altijd terugbrengt naar de baas en er niet mee blijft rondlopen, want anders is de fascinatie van het balletje gauw verdwenen. Dit geldt niet alleen voor buiten, maar ook binnenshuis : het balletje moet fascinerend blijven ! Zodat op 'risicovolle momenten' (wanneer hij bijvoorbeeld een fiets of jogger nadert) het balletje kan tevoorschijn gehaald worden met veel vertoon : de bal is dan oneindig veel interessanter dan die fietser. Gebruik liever geen stokken om te gooien : deze kunnen scherpe uiteinden hebben waaraan de hond zich kan verwonden, en splinteren ook snel, met alle gevolgen van dien. Een bal is trouwens ook makkelijker in een jaszak te stoppen. Neem wel een bal van een degelijk formaat zodat ie niet ingeslikt kan worden. Voor de meest gangbare honderassen voldoet een tennisbal of baseball-bal uitstekend. Grotere honden, grotere ballen !
Véél voorkomende vragen zoals: "Welke voeding is nu het gezondste voor mijn kat?" of "Mag ik mijn kat nu iets van tafel geven?" of "Wat is gezondheidvoeding?" krijgen wij vaak te horen in de kliniek. Vandaar dat wij voor deze "tip van de maand" jullie wat meer willen informeren over dé gezondheidsvoeding voor uw kat...
Laten we beginnen met een kleine schematische voorstelling die één en ander duidelijk zal maken betreffende de verschillende voedingsbehoeften tussen enerzijds mensen en anderzijds huisdieren. M.a.w. waardom dus van tafel laten eten niet goed is:
Mens
Hond
Kat
Behoefte op volwassen leeftijd aan:
Koolhydraten
60 - 65 %
miniem
miniem
Eiwit
8 - 12 %
20 - 40 %
25 - 40 %
Vet
25 - 30 %
10 - 65 %
15 - 45 %
alleseter
semi vleeseter
vleeseter
Duur voedseltransport
30 uur - 5 dagen
12 - 30 uur
12 - 24 uur
Verhouding spijsverteringsorgaan/totaal gewicht
11 %
2,7 à 7 %
2,8 à 3,5 %
Lang darmstelsel = aangepast aan de vertering van koolhydraten Kort darmstelsel = aangepast aan de vertering van eiwitten
Dichtheid darmflora
11.000.000
10.000
10.000
Die bacteriën zorgen voor de vertering, hoe hoger het aantal bacteriën, hoe groter de aanpassingscapaciteit aan andere voeding.
Er zijn ontzettend veel merken en soorten voeding op de markt. Om het voor u zo eenvoudig mogelijk te maken hebben wij ons gamma ook zo beperkt mogelijk gehouden. Wij kozen namelijk voor de gezondheidsvoeding van Royal Canin.
Het gamma van Royal Canin voorziet gezondheidsvoeding vanaf kitten tot senior katten:
Growth
Voor wie?voor katjes vanaf 3-6 weken tot 12 maanden (of tot sterilisatie/castratie) + zwangere of zogende mama poezen.
Voeding en zijn voordelen:
deze voeding bevat hoog verteerbare eiwitten wat betekent dat de meeste eiwitten die erin zitten ook door het lichaam opgenomen worden, dit is heel belangrijk bij diertjes die volop groeien en verhoogde behoeften hebben. De grootte van de korreltjes is aangepast aan uw diertje.
de textuur en de vorm van de brokken zorgen voor een mechanische poetsbeurt die het vormen van tandplaque afremt. Het natriumpolyfosfaat in de buitenlaag van de brok vangt het calcium uit het speeksel op en remt zo de vorming van tandsteen.
de omega-3 vetzuren houden het darmslijmvlies intact. De Manno-Oligo-Sacchariden (MOS) versterken het immuunsysteem van het darmslijmvlies en remmen de groei van ziekteverwekkende bacteriën.
Young male of female (skin)
Voor wie? Voeding is bestemd voor gecastreerde of gesteriliseerde katten tot de leeftijd van 7 jaar.
Voeding en zijn voordelen:
een groot probleem in deze leeftijdsgroep zijn blaasproblemen. Deze voeding werkt preventief voor de vorming van kristallen. Zodanig dat als het volume van de urine toeneemt, daalt meteen ook de verzadiging van urine met struviet en calciumoxalaat. Aldus wordt de vorming van deze kristallen beperkt bij toediening van deze voeding.
een hyperproteïnendieet helpt de spiermassa beter te behouden dan een klassiek dieet, maakt daarentegen de voeding erg smakelijk en draagt bij tot het ontstaan van een verzadigingseffect. Eiwitten leveren netto 30% minder energie dan koolhydraten, wat obesitas helpt voorkomen.
hoge doseringen biotine, niacine en panthoteenzuur in combinatie met het zink-linolzuurcoplex beperken het waterverlies via de opperhuid en versterken de barrièrefunctie van de opperhuid.
een aangepaste verhouding tussen fermenteerbare vezels en niet fermenteerbare vezels verlicht het verwijderen van haarballen. De toevoeging van psyllium reguleert de transit en vergemakkelijkt de uitscheiding van ontlasting.
deze voeding bevat verhoogde hoeveelheden EPA en DHA die o.a. heel belangrijk zijn voor huid en pels.
Omega 3 en 6 zijn een ideale verhouding van 1/5 aanwezig.
bernagieolie bevat 20% gamma linoleenzuur en is essentieel voor een zachte en glanzende vacht.
zink versterkt de structuur van de opperhuid en van de vacht.
koper maakt de kleur van de vacht intenser.
Mature weight & kidney
Voor wie? Deze voeding is voor katten tussen 7 en 10 jaar.
Voeding en zijn voordelen:
De naam maakt al meteen duidelijk waar in die leeftijdsgroep de knelpunten liggen
Het fosfor gehalte is verlaagd om de ontwikkeling van hyperparathyroïdie af te remmen die mee de oorzaak kan zijn van ontwikkelende nierproblemen. Toevoeging van polyfenolen (uit groene thee en druiven) om het oxidatieproces af te remmen en de doorbloeding van de nieren te bevorderen.
Omega 3 vetzuren zorgen ervoor dat de glomeruli het bloed blijven zuiveren (ontstekingswerende actie)
Senior kidney & osteo
Voor wie? Deze voeding is bestemd voor katten ouder dan 10 jaar
EPA-DHA die de ontstekingsreacties van de gewrichten afremmen.
Deze voeding bevat ook chondroïnte. Deze remt de invloed van de enzymen op de kraakbeencellen en hydrateert het kraakbeen. Alsook glucosamine die de verwerking van glycoaminoglycanen en hyaluronzuur stimuleert. Dit geeft als resultaat dat de gewrichten soepeleren zijn.
Verder zorgen de antioxidanten voor bestrijding van vrije radicalen die ontstaan bij gewrichtsletsels.
Kortsnuitige hondenrassen hebben een erfelijke aanleg voor afwijkingen aan de bovenste luchtwegen. Deze afwijkingen worden gemakshalve gegroepeerd onder de noemer brachycefaal obstructief syndroom of kortweg BOS. Het syndroom omvat volgende afwijkingen: vernauwing van de neusopeningen, een te lang zacht gehemelte, een naar buiten klappen van de laryngeale luchtzakken en een inklappen van het strottenhoofd. Vernauwing van de neusopening en een verlengd zacht gehemelte zijn de primaire anatomische componenten van het syndroom. Eversie van de laryngeale luchtzakken en inklappen van het strottenhoofd treden secundair op. Rassen waarbij deze afwijkingen in hoog percentage voorkomen zijn: Shiz Tzu, boxer, Engelse en Franse bulldog, Pekinees, mopshond, shar pei, chow chow en Boston terriër. Het gaat om een progressieve aandoening die reeds op een leeftijd van 2 - 4 jaar zijn eindstadium van dodelijke larynxcollaps kan bereiken. Vroegtijdige diagnostiek en behandeling is daarom ten zeerste aangewezen.
Inleiding Door de bewuste menselijke selectie naar eerder extreme uiterlijke kenmerken zijn er verschillende anatomische fouten geslopen in de lichaamsbouw van kortsnuitige honden. We denken dan vooral aan de Engelse en Franse bulldog, de Boston terriër, de mopshond, de Pekinees, de boxer en de dog- en mastiffachtigen. De afwijkingen komen voor op het niveau van de neus (te nauwe neusgaten), de keel (een te lang zacht gehemelte) en het strottenhoofd (het uitpuilen van de laryngeale luchtzakken en het inklappen van het strottenhoofd). Deze aandoeningen worden hieronder in het kort besproken.
De ademhaling De ademhaling heeft als eerste doel lucht in de longen te brengen om het bloed van de noodzakelijke zuurstof te voorzien. Daarnaast gebruiken honden hun ademhaling ook om overtollige warmte kwijt te raken. Tijdens het hijgen zal speeksel op de tong verdampen in de in- en uitgeademde lucht zodat het lichaam afkoelt. Wanneer nu de ademhaling reeds moeizaam verloopt, is het te begrijpen dat de extra inspanning die door het hijgen wordt gevergd er teveel aan is. Dit verklaart waarom de meeste problemen zich voordoen in perioden met warm weer.
Hindernissen Vele bulldoggen hebben een onvoldoende stevig kraakbeenskelet van de neusgaten. Hierdoor zullen de neusvleugels inklappen. Zo ontstaat dan de te nauwe opening van de neusgaten, met de typische snotterende ademhaling. Hierdoor moeten kortsnuitigen soms echt moeite doen om lucht door hun neusgaten naar binnen te zuigen. Vaak wordt erg snel overgeschakeld op open mond ademen.
Een tweede barriëre bevindt zich achterin de keel en wordt gevormd door het zachte gehemelte (de huig). Deze structuur dient normaal om de slokdarm af te sluiten tijdens de ademhaling en gaat enkel open bij het slikken. Kortsnuitige honden hebben echter een te lang zacht gehemelte, dat nu niet enkel de slokdarm, maar ook de luchtpijp gedeeltelijk afsluit. Dit is hoorbaar (vooral tijdens de slaap, omdat de spieren dan verslappen) als een opvallend snurkend geluid.
Doordat kortsnuitigen een extra inspanning dienen te leveren tijdens het inademen om deze barriëres te overwinnen zal er een negatieve druk ontstaan in de bovenste luchtwegen. Deze afwijkende onderdruk zorgt voor zwelling en onsteking van het slijmvlies waardoor het probleem nog verergert.
De negatieve druk kan ervoor zorgen dat twee kleine zakvormige structuurtjes bovenaan in het strottenhoofd (de laryngeale luchtzakken) binnenste buiten keren. Hierdoor wordt de doorgang naar de luchtpijp verder belemmerd.
Wanneer een patiënt langere tijd met deze luchtwegproblemen rondloopt zal, door de afwijkende negatieve druk, de kraakbeenstructuur waaruit het strottenhoofd is opgebouwd zijn stevigheid verliezen. Hierdoor klapt het strottenhoofd in elkaar en kan er praktisch geen lucht meer passeren (larynxcollaps).
Klinische symptomen De voor de eigenaar meest opvallende afwijking is een luidruchtige en bemoeilijkte ademhaling. Patiënten met een te lang zacht gehemelte vertonen zowel bij inademing als bij uitademing een bijgeluid, onafhankelijk van het openen of sluiten van de mond. Sommige patiënten worden aangeboden voor frekwent kokhalzen of het opbraken van slijmen. Aangetaste honden kunnen slikmoeilijkheden hebben, rusteloos slapen en zelfs bewusteloosheid ten gevolge van zuurstoftekort in de hersenen komt voor. Patiënten met ingeklapt strottenhoofd hebben een ademhaling gekenmerkt door het naar achteren opspannen van de mondhoeken, ademen met open mond of continu hijgen, openspreiden van de voorpoten en uitgesproken opspannen van de buikspieren.
Behandeling Bij patiënten met minimale klachten, kan worden gedacht aan het vermijden van de uitlokkende factoren (inspanning, opwinding). Vermageren is een noodzaak door zijn invloed op de lichaamstemperatuur en de inspanningstolerantie van het dier.
Een medicamenteuze behandeling is enkel aangewezen bij spoedpatiënten om op korte termijn het acute respiratoire ongemak te verlichten. Het afkoelen van de patiënt naast het toedienen van kalmeermiddelen, ontstekingsremmers en zuurstof kunnen levensreddend zijn. Op langere termijn kan medicatie de degeneratieve veranderingen echter niet tegenhouden.
Een echte behandeling is enkel mogelijk door het uitvoeren van een chirurgische correctie. Hierbij kunnen indien nodig zowel de neusopeningen, het zachte gehemelte als de luchtzakken in één sessie worden gecorrigeerd. De neusgaten worden wijder gemaakt door een hoeveelheid kraakbeen uit de neus te verwijderen. Het zachte gehemelte wordt zorgvuldig ingekort en de naar buiten geklapte luchtzakken worden weggesneden. Het chirurgisch herstellen van een ingeklapt strottenhoofd leidt helaas niet tot bevredigende resultaten. Het maken van een permanente opening in de luchtpijp (tracheostomie) kan mogelijks een oplossing bieden.
Tijdens de ingreep dient de nodige aandacht te worden geschonken aan het verdovingsrisico. Ook het wakker worden verdient de nodige aandacht. Zuurstoftoediening is aangewezen en de dierenarts dient uitgerust te zijn om een spoed tracheostomie uit te voeren.
Prognose Zonder operatieve correctie is het vooruitzicht slecht omwille van het progressieve verloop wat leidt tot de dodelijke larynxcollaps. Wanneer stenotische neusopeningen de enige afwijkingen zijn is de prognose na chirurgische correctie uitstekend. Wanneer deze afwijking in combinatie met andere van het BOS optreedt, zullen de meeste patiënten een duidelijk verminderde inspiratoire inspanning vertonen en een betere inspanningstolerantie hebben wanneer deze afwijkingen chirurgisch worden gecorrigeerd.
Gaat uw hond of poes mee met vakantie ? de reisapotheek !
Dieren kunnen net als mensen ziek worden of een ongeluk krijgen wanneer ze met vakantie zijn. Het spreekt voor zich dat ernstige gevallen de hulp van een dierenarts ingeroepen wordt, maar voor kleine kwalen kan u best een vakantie-apotheekje samenstellen. Het is immers niet altijd makkelijk om in een vreemde taal duidelijk te maken aan de apotheker ter plaatse wat het probleem is met uw huisdier en wat u juist nodig hebt. Daarbij kan de medicatie ter plekke u totaal onbekend zijn en bijsluiters ontcijferen in een vreemde taal is geen makkie Een eerste punt zijn de parasieten : vlooien, teken, luizen, kriebelmugjes, etc. Het is zo dat in mediterrane landen zulke parasieten bepaalde bloederziekten kunnen overbrengen, neem dus geschikte anti-parasitaire middelen mee : een goede tekenband (Killtix, Scalibor, ), een spray om het dier te beschermen (Frontline ), een spuitbus om de slaapgelegenheid en het muggenraam te bespuiten, etc. Een tekentang kan handig zijn om teken te verwijderen van de huid van uw huisdier (deze kan u via uw dierenarts bekomen). Het huisdier (zeker de hond) is veel actiever met vakantie met een baasje dat nu volop tijd heeft voor hem: dus ongelukjes tijdens het spel komen vaker voor ; een schaafwonde, een snee in het teenkussentje, etc. Zorg voor een goed ontsmettingsmiddel (bvb isobetadine, HAC, ) en geschikt verband (Vetrap) en tensoplast (schaar niet vergeten). Gaasjes en watten zijn een onmisbare hulp om wonden te beschermen of te ontsmetten. Een pincet is handig om splinters, doornen of een angel te verwijderen. Wanneer de hond vaak het water in gaat, kunnen oog- en oorontstekingen makkelijk ontstaan : neem oogwater mee om de ogen te baden en vraag uw dierenarts geschikte oordruppels voor te schrijven. Neem best de voeding van uw huisdier van thuis mee : immers plotse voedselveranderingen kunnen braken/diarree veroorzaken. Ook de warmte, zwemmen, oplikken van zeewater, etc. kunnen maagdarm-problemen met zich meebrengen : neem daarom een electrolieten-mengsel (bvb ORS, Soparyx, ) mee om in het drinkwater op te lossen bij ernstige maagdarmklachten. Laat uw dierenarts u een geschikt medicijn voorschrijven om te gebruiken bij braken of diarree . Bovenstaande neemt niet veel plaats in uw bagage in en kan zeer handig zijn wanneer u plots een ongemak met uw huisdier meemaakt. Wees verder een beetje voorzichtig : ga niet ineens met een ongetrainde hond een wandeling maken van uren en uren, laat het dier rusten op de warmste momenten van de dag op een koele plaats, geef nooit ijskoud water te drinken en geef liever flessewater, hou u aan de voeding die uw dier thuis ook eet allemaal logische en makkelijk realiseerbare tips die u en uw huisdier heel wat narigheid kunnen besparen.
Scheuren van de voorste kruisband zien we bij twee types honden. In de eerste plaats bij jonge, vaak zware, atletische honden zoals de Rottweiler, Herder, Berner Sennen, Beauceron enz.. Ten tweede zien we ze ook bij de wat oudere honden van elk ras maar vaak ook bij kleinere rassen zoals de Yorkshire terriër, Maltezer, Poedel, enz..
Deze scheuren ontstaan door overbelasting van de kruisband. Dit gebeurt vaak tijdens een explosieve beweging zoals jagen achter een vogel of poes, of bij spelen met stokken of een bal. Bij oudere honden echter kan de band scheuren bij dagelijkse bewegingen en dat omdat er slijtage en degeneratie op de band zit.
De band scheurt bij slechts een klein aantal honden direct helemaal. Meestal is er een voorgeschiedenis van kleine scheurtjes die aanleiding geven tot periodes van mank zijn. In de beginfase reageert de hond dan ook nog goed op pijnstillers of ontstekingsremmers en dat zolang de scheurtjes klein zijn.
Als de band echter helemaal scheurt, ontlast de patiënt de poot geheel en zullen pijnstillers geen of nauwelijks verbetering veroorzaken. edeeltelijke scheuren van de voorste kruisband leiden in onze ervaring steeds tot gehele rupturen. Deze totale scheuren kunnen optreden dagen, weken, maanden, of jaren na het optreden van de eerste partiële scheuren.
SchuifladeEens de band helemaal gescheurd is, wordt de knie instabiel en treedt het schuiflade syndroom op. Hierbij is de knie abnormaal te bewegen. Om dit uit te testen is het meestal nodig om de patiënt te sederen. De knie wordt dan stevig vastgenomen en onderzocht op het voorwaarts schuiven van het onderbeen ten opzichte van het bovenbeen. Indien dit kan is de schuiflade positief.
Ook tijdens het wandelen zal deze abnormale beweeglijkheid in de knie aanwezig zijn. Daardoor maalt de knie op de duur haar eigen meniscus kapot. Onderzoek heeft aangetoond dat scheuren van de kruisband die niet worden geopereerd in 100 % van de gevallen leiden tot meniscus scheuren na een jaar. ij grote honden zijn een maand na het optreden van een voorste kruisbandscheur reeds 85 % van de meniscussen gescheurd. ls een scheur van de kruisband optreedt, is het dus verstandig om de ingreep redelijk snel uit te voeren (zonder echte spoed). pijtig genoeg treden er ook nog scheuren van de meniscus op na een herstellende ingreep en dit in nog 15 % van de patiënten. Hoewel dit wat ontgoochelend is, is het alleszins veel beter dan in de 100 % die anders te verwachten is. upturen van de voorste kruisband worden, zoals reeds aangegeven, best chirugisch behandeld. Er zijn meer dan 100 technieken beschreven voor het herstellen van deze afwijking. Wat daarbij opviel was dat de resultaten van de chirurgie slechter werden naarmate de hond meer woog. Er werden bij deze zware honden vaak meniscus scheuren waargenomen, soms maanden na de oorspronkelijke ingreep en tevens bleven de dieren vaak mank vooral na rust. Ook trad er zelfs na een ingreep steeds behoorlijk wat arthrose op. aarom werd recent een geheel nieuwe techniek ontwikkeld.
Wij bieden in onze kliniek 2 technieken aan, de TPLO (= Tibial Plateau Levelling Osteotomy) en de TTA (= Tibial Tuberosity Advancement). Aangezien niet elke hond dezelfde knie heeft en sommige honden geen TTA of andersom, geen TPLO kunnen ondergaan, kunnen we kiezen welke techniek uw dier het beste ondergaat.
Het herstel na de ingreep moet langzaam gebeuren. Daarom moet de patiënt tot zes weken na de ingreep aan de korte lijn worden gehouden. In huis mag hij echter vrij bewegen. Wandelingen moeten kort zijn. Tien minuten is echt het maximum, maar dit mag vaak per dag zijn.Na zes weken mag de patiënt meer doen. Maar de patiënt ineens loslaten en plots alles laten doen is te veel van het goede. De knie wordt dan overbelast. Daarom moet de fysieke opbouw langzaam gebeuren over een periode van 1 tot 2 maanden.
Bij katten worden scheuren van de kruisband vaak gezien in combinatie met een ziekte van de hartspier. Een EKG en echografisch onderzoek is dan ook steeds noodzaakelijk voor de anesthesie bij deze diersoort.
Hoe je landschildpad laten wakker worden in de lente ?
Hoe je landschildpad laten wakker worden in de lente ?
Bij het ontwaken (in de loop van de maand maart) geeft men de schildpad een lauwwarm bad van ongeveer 30°C. Het water moet tot juist boven het buikschild reiken. Zo'n bad geef je 2x per dag, gedurende 30 minuten. Let wel op dat het dier niet te zwak is en dat het zijn kopje boven water kan houden: anders moet je een houten plankje schuin in het water leggen en het kopje hierop met kleefband vast maken. Zo'n bad zal de darmperistaltiek bevorderen en de eetlust opwekken. Verder moet je zorgen dat de omgevingstemperatuur van de schildpad voldoende hoog is (30°C gedurende de dag, 20°C gedurende de nacht). Zo'n warmte kan je optimaal creëren met een eenvoudige spot met daglichtlamp, in het terrarium gericht. Bij een te lage temperatuur zal de schildpad immers inactief blijven : het is te warm om te slapen, maar te koud om een goede eetlust te ontwikkelen, zodat het dier op zijn vetreserves gaat teren die al fel verminderd zijn door de winterslaap. Zo'n dier sterft uiteindelijk door uitputting. Het is dus van groot belang dat je schildpad meteen goed aan het eten gaat. Doet hij dat niet ondanks de warmte in het terrarium en de warmwaterbaden, zal ie moeten gevoed worden onder dwang, wat een bezoek aan de dierenarts impliceert.
Een goed vaccinatieschema is belangrijk: samengevat is dat:
6 weken -9 weken-12 weken-jaarlijks of 6 weken-12 weken-16 weken-jaarlijks
Als de pup 6 weken oud is, dient hij geënt te worden tegen Hondenziekte,Hepatitis en Parvo. 3 weken later, dus met 9 weken , moet de enting tegen de Ziekte van Weil en Parvo gegeven worden. Vaak wordt dan ook de enting tegen kennelhoest gegeven. Dit is een erg besmettelijke ziekte waartegen de inenting zeer is aan te raden als de hond veel met andere honden in aanraking komt. Op 12 weken leeftijd wordt de hond nogmaals geënt tegen Hondenziekte en Parvo. Daar komt dan de enting voor de Ziekte van Weil, Leverziekte, Parainfluenza en het Adenovirus bij. Deze gecombineerde enting noemen we de "Cocktail enting ".Soms wordt op 9 weken ook een "Cocktail enting" gegeven. De "Cocktail enting" moet voor een blijvende bescherming jaarlijks worden herhaald. Is uw pup eenmaal bij de dierenarts geënt dan krijgt u automatisch het volgende jaar bericht voor de herhaling. Tevens wordt bij elke enting een volledig lichamelijk onderzoek bij uw hond verricht. Indien u naar het buitenland gaat bent u verplicht uw hond een maand van tevoren tegen Hondsdolheid te laten enten en die in het Europees paspoort te laten invullen.. Deze enting is een jaar geldig.Binnen belgië blijft de enting 3 jaar geldig(nodig voor ten zuiden van Samber en Maas). Gaat uw hond naar het pension vraag dan naar de aldaar gestelde eisen t.a.v. de entingen. Meestal wordt een aanvullende enting tegen Kennelhoest gevraagd. Twijfel je of je dier goed gevaccineerd is, aarzel dan niet om het aan de dierenarts te vragen.
Tegen welke ziekten wordt er gevaccineerd?
a) Hondenziekte = "ziekte van Carré" = Distemper Dit virus tast alle hondachtigen aan en is overal ter wereld te vinden. Het virus wordt overgebracht door lichamelijk contact met een ziek dier, of via uitwerpselen waarmee een zieke in contact is geweest. Bij pups is de ziekte dodelijk, bij oudere dieren veroorzaakt het een blijvende invaliditeit (blijvende zenuwstoornissen) die vaak euthanasie tot gevolg hebben.
b) Kattenziekte = parvovirose van de hond. Dit virus is pas in 1978 ontdekt. Het virus is dodelijk (braken-diaree) en zeer besmettelijk. Het wordt overgezet via uitwerpselen van een zieke hond en niet via de kat !!!!
c) kennelcough="hondengriep" = Kennelhoest ="influenza=besmettelijke" tracheo-bronchitis Deze ziekte wordt veroorzaakt door 2 virussen en een bacterie. De ziekte is niet dodelijk, maar veroorzaakt een verzwakt ademhalingsstelsel zodat het dier chronisch hoest en vatbaarder is voor longontstekingen.
d) besmettelijke hepatitis= Leverontsteking . Dit virus wordt o.a. overgedragen door urine van besmette honden en ratten en is vaak dodelijk voor jonge dieren, oudere dieren krijgen te kampen met chronische problemen.
e) leptospirose= Rattenziekte ="ziekte van Weil". Deze ziekteverwekker wordt overgedragen via urine van besmette honden (en ratten). Meestal dodelijk. Trouwens ook voor de mens gevaarlijk.
f) Hondsdolheid ="rabiës = razernij." Dit virus met dodelijk afloop, is ook zeer gevaarlijk voor de mens. Het wordt overgebracht door contact met speeksel van een besmet dier of door het eten van knaagdierenlijkjes, gestorven aan rabiës. Elke warmbloedige is vatbaar. Rabiës komt in België voor in het zuiden van het land, onder de Maas-Samberlijn.
Wat is een vaccin?
Een vaccin is een hulpmiddel voor het lichaam om zich te beschermen t.o.v. bepaalde virussen of bacteriën, die zonder die bescherming vaak dodelijk zijn. Zo'n vaccin wordt gemaakt van een bepaalde hoeveelheid of delen van het desbetreffende virus of bacterie verantwoordelijk voor een bepaalde ziekte, doch deze virussen of bacteriën hebben vooraf grondige veranderingen ondergaan zodat ze niet meer gevaarlijk zijn. Dit geldt voor elk vaccin zowel voor mens als dier.
Hoe werkt een vaccin?
Het vaccin wordt toegediend , met ander woorden : gewijzigde virussen/bacteriën komen het lichaam binnen. Ze veroorzaken geen ziekte, doch stimuleren de productie in het lichaam van beschermende bestanddelen, antistoffen genaamd. Deze antistoffen zijn specifiek, d.w.z. een vaccin met virus x dat verantwoordelijk is voor ziekte x, zal antistoffen in het lichaam doen ontstaan, zodat het dier/mens niet meer vatbaar is voor ziekte x, doch deze antistoffen x zullen het lichaam niet beschermen tegen ziekte y. De bescherming die door een vaccin wordt verkregen neemt af met de tijd en kan enkel gestimuleerd worden door een nieuwe vaccinatie, de rappel- of hervaccinatie.
Waarom is een vaccinatie zonder meer een must voor uw huisdier?
Zeker niet om de dierenartsenbeurs te spekken. Denk maar eens aan polio bij de mens : deze erge ziekte behoort in onze streken eindelijk tot het verleden dankzij doeltreffende vaccinatie van alle jonge kinderen. Zo ook met uw huisdier : de ziekten waartegen gevaccineerd wordt , zijn dodelijk voor uw huisdier, dus door een simpele prik kunt u alle narigheid voorkomen voor uw huisdier, uzelf en de huisdieren van anderen, want vaak zijn de ziekten uiterst besmettelijk.
Na een half jaar geen druppel regen gezien te hebben, was het gisteren zo ver... een stevig onweer met de nodige stortregens, brachten de nodige verfrissing en tevens water op voor onze smachtende tuin. Eerste regenbuien van het jaar is tevens het signaal voor vliegende termieten (Formosan termites) of " แมลงเม่า ", om in zéér grote getallen te uitzwermen na een regenachtige dag, en bij het vallen van de duisternis tot middernacht. Een kolonie termieten bevindt zich vaak zowel boven- als ondergronds en is boven de grond te zien als termietenheuvel..... Link naar het filmpje:
Nu de "koude periode" in Thailand voorbij is, komen ze terug tevoorschijn. De Papilio Memnon (Engels: Great Mormon) is een dagvlinder uit de familie Papilionidae, de grote pagina's. De spanwijdte kan tot 150 millimeter bedragen. De waardplanten van de rupsen komen uit het geslacht Citrus . Het verspreidingsgebeid beslaat een groot deel van Zuidoost-Azië .
Hond weigert gebouw, dat wordt afgebroken, te verlaten
Hond weigert gebouw, dat wordt afgebroken, te verlaten
In China kunnen arbeiders een appartementsgebouw niet afbreken omdat een hond weigert het gebouw te verlaten. De eigenaar van het dier is ondertussen al verhuisd, maar de hond weigert mee te gaan en leeft al zes maanden in het leegstaande gebouw.
Elke dag staat Guai Guai op het dak om te waken over het appartementsgebouw. De eigenaar heeft al tientallen keren geprobeerd om zijn hond mee te nemen, maar faalde telkens. De man woonde op de achtste verdieping. Zijn hond ging mee tot de zesde verdieping, maar weigerde dan nog een poot te verzetten.
Het dier zorgt er nu al zes maanden voor dat de arbeiders het gebouw niet met de grond kunnen gelijkmaken. (adv)
De kleur van de dekschilden is diep roodbruin en glanzend, het borststuk en de zeer brede kop zijn zwart en iets ruwer. Mannetjes kunnen tot acht centimeter lang worden, waarvan een derde bestaat uit de enorme, eveneens roodbruine kaken, die vaak iets meer naar rood of zelfs paars neigen dan de schildkleur. De kaken kunnen echter niet bewegen, en dienen niet om mee te eten of predatoren aan te vallen, maar om te vechten met de concurrentie om een vrouwtje. De kaken van een vrouwtje zijn zwart en vele malen kleiner, maar omdat ze deze in tegenstelling tot het mannetje wel kan samentrekken, kan alleen het vrouwtje een wond toebrengen door te bijten. De larve is wit en heeft zes stompe, zachte oranje pootjes en een oranje kop. De larve lijkt enigszins op de larve van de meikever (Melolontha ) omdat het lichaam niet wordt gestrekt en een 'C'-vorm heeft, maar wordt veel groter.
Voorkomen en voedsel
Het vliegend hert komt voor in zuidelijk en centraal Europa , en leeft voornamelijk bij eikenbossen. Ook in Groot-Brittannië komt deze kever voor, hoewel erg zeldzaam. In sommige streken is de soort echter nog plaatselijk zeer algemeen. In Nederland is deze soort vrijwel uitgestorven, op enkele geïsoleerde gebieden na zoals in Gelderland en in Limburg en een klein deel van Overijssel . De reden is dat de larve uitsluitend van zacht rottend hout van voornamelijk de eik leeft. Lange tijd werden namelijk omgevallen boomstammen 'netjes opgeruimd'. Pas later besefte men dat het bos er wel schoner uitzag, maar dat het op grote schaal verdwijnen van rottend hout voor vele diersoorten funest is. Door omgevallen boomstammen nu te laten liggen hoopt men op meer waarnemingen van deze kever, die sinds lange tijd beschermd is. Behalve in bossen zijn er ook exemplaren aangetroffen in grote parken en zelfs in tuinen, als er maar rottend eikenhout is waar ze de eitjes in kunnen leggen.
Volwassen kevers voeden zich met suikerrijke goedjes als plantensappen en nectar van de beuk en de eik. Van vrouwtjes is beschreven dat ze de bast kunnen doorboren om bij het sap te komen. De mannetjes kunnen waarschijnlijk niet eten omdat de enorme kaken dat verhinderen. Vermoed wordt zelfs dat de kevers helemaal niet eten of enkel sporadisch druppels opnemen. Overigens zijn er wel meer insecten die eenmaal volwassen niet meer eten, zoals de haften of eendagsvliegen (orde Ephemeroptera).
Voortplanting en gedrag
Een volwassen vliegend hert leeft erg kort en de mannetjes zijn voornamelijk bezig een partner te zoeken. Om een vrouwtje te vinden vliegt het mannetje uit of loopt over boomstammen en als hij een vrouwtje tegenkomt maakt hij deze het hof, maar als het een mannetje betreft proberen ze elkaar in een gevecht om te duwen of naar beneden te laten vallen. Ze verwonden elkaar niet, maar een enkel mannetje blijft over en de concurrentie druipt uitgeput af. Vrouwtjes kunnen zachte klikgeluidjes maken waarvan niet precies bekend is waarvoor deze dienen, waarschijnlijk om mannetjes te lokken. Als er gevlogen wordt, maken de vleugels een zacht brommend geluid. Een vliegend hert is een traag dier en kan niet erg snel rennen, vliegen of opstijgen. Als ze benaderd worden door een mogelijke vijand blijven ze zelfs doodstil zitten. In combinatie met het mooie uiterlijk heeft dat ervoor gezorgd dat al veel mensen deze kever wel eens op een foto hebben gezien.
Ontwikkeling
Het voedsel van de larve bevat niet veel voedingsstoffen en een larve moet erg groot worden om te kunnen verpoppen. Daarom bepaalt de hoeveelheid voedsel sterk de lengte van het larvale stadium; bij optimale omstandigheden verpopt de larve al na drie jaar, bij slechtere omstandigheden tot wel zes jaar. Ook de lengte van het popstadium is enigszins veranderlijk en hangt af van omgevingsfactoren als temperatuur en vochtigheid. Een reeds verpopt vliegend hert overwintert in de popkamer om pas het volgende jaar te voorschijn te komen. In extreme gevallen leeft een kever wel vijf tot zes jaar als larve, terwijl een imago het hooguit enkele weken tot maanden uithoudt. Ook de grootte en kleur van het 'gewei' van een mannetje hangt af van hoe goed de larve het heeft gehad. Deze soort leeft als imago voornamelijk rond de maand juni.
Onlangs is ontdekt dat de larve een stridulatieorgaan heeft; net zoals bij cicades en sprinkhanen een orgaan bestaande uit twee verharde, vaak geribbelde delen. Deze worden langs elkaar gestreken met als doel een geluid te produceren dat in dit geval ongeveer een seconde duurt en soms enkele keren wordt herhaald. Waarschijnlijk dient het zachte, ratelachtige geluid om te communiceren, maar onduidelijk is waarom.
Een kip in China heeft zich over twee pups ontfermd. Volgens Coa Fengying was het gepluimde beest ook al de beste maatjes met de moeder van de hondjes. Het moedergeluk was maar van korte duur. Tien dagen na de bevalling werd de viervoeter vergiftigd.
"De kip en de hond waren de beste vrienden. Ze hadden nooit ruzie en speelden altijd samen", vertelt Coa in de krant Today Morning. "Ik vreesde dat ook de hondjes zouden sterven maar een dag na de dood van hun moeder waren ze verdwenen. Ik ging op zoek en vond de hondjes onder de kip. Ze had de beestjes geadopteerd." De kip laat eerst de hondjes eten voor ze zelf aan haar maaltijd begint. "Ze houdt ook de andere kippen af die aan het eten van de hondjes zitten." De inwoners van het Chinese dorpje snappen het niet maar Coa weet wel beter. De kip wil gewoon haar beste vriendin plezieren. (vsv)
In Australië heeft een python een hond van 5,8 kilo opgegeten, inclusief halsband en naamplaatje. Dat meldt The Northern Territory News.
Patty Buntine rook onraad toen haar drie jaar oude Maltezer-terrier Bindi vorige week niet opdaagde voor het ontbijt. "Ik ging kijken waar Bindi uithing", zegt de vrouw. "Achter het huis zag ik het gruwelijke tafereel. Een slang had mijn hondje opgeslokt".
Ongezien Mevrouw Buntine kon niet veel anders dan een slangenvanger opbellen. "Dit is de eerste keer dat ik zoiets meemaak", zegt David Reed. "Ik heb al veel oproepen gehad voor honden die werden gebeten door slangen. Ik heb ooit een python gehad die een puppy had opgeslokt, maar een hond van dit kaliber die werd opgegeten door een slang... Neen, dit is ook voor mij een trieste primeur".
Steak van zestig kilo "Je kan het vergelijken met een man van 100 kilogram die een steak van 60 kilo zou opeten", aldus nog David Reed. Een week na het incident heeft de python de hond nog altijd niet helemaal verteerd. (eb)
mailgroep huisdieren
Het Amerikaanse ruimteveer Discovery dat zondag vanuit het Kennedy Space Center is gelanceerd, had een verstekeling aan boord. Op foto's van vlak voor de lancering is een vleermuis te zien die zich aan de brandstoftank vastklampt, zo meldt de NASA."Een analyse van de lanceringsbeelden heeft uitgewezen dat het dier zich in elk geval tot het moment van lancering heeft vastgehouden. Vanaf dat moment ontbreekt elk spoor van de vleermuis", zo meldt de NASA op de site Space.com. De vleermuis "is enkele malen van positie veranderd tijdens het aftellen, maar ze zat er nog op het moment van de lancering", aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. "Uit infraroodbeelden blijkt dat het dier leefde en niet zat vastgevroren, zoals misschien verondersteld zou kunnen worden." Het brandstofreservoir bevatte immers twee miljoen liter vloeibare waterstof op een zeer lage temperatuur. Niemand weet wat er van het diertje geworden is, maar de NASA gaat ervan uit dat het avontuur niet lang geduurd heeft. "Het dier is waarschijnlijk tijdens het opstijgen van de Discovery al snel gestorven." (DWM)
