Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
28-06-2008
Dodo herleeft op postzegels (Martina1)
Dodo herleeft op postzegels
De uitgestorven dodo houdt wetenschappers nog steeds bezig. Recent onderzoek heeft bijvoorbeeld uitgewezen dat de vogel eigenlijk familie is van onze huidige duiven. En op postzegels heeft de dodo altijd goed gescoord.
De dodo is een dier dat we niet meer levend zullen terugzien. In tegenstelling tot de uitgestorven gewaande oervis, de coelacanth, die in 1938 terug opdook. De dodo is nog niet zo lang geleden uitgestorven. De eerste melding van de dodo in de geschiedenis kwam in 1507 van Portugese zeelieden die onder leiding van kapitein Pedro de Mascarenhas. Zij gebruikten een eiland in de Indische Oceaan, het latere Mauritius, als tussenstop.
Het eiland werd pas gekoloniseerd in 1598 door de Verenigde Oost-Indische Compagnie, die het zijn huidige naam gaf naar prins Maurits, de zoon van Willem van Oranje. De dodo's werden in grote aantallen door de matrozen als etenswaar van het eiland gehaald. In een reisverslag uit 1602 van de Gelderland, een schip van de compagnie, staat dat de dodo's gemakkelijk te vangen zijn omdat ze niet kunnen vliegen. Nederlandse kolonisten lusten de dodo niet zo graag als de Portugese zeelieden. Ze noemden hem 'walgvogel', omdat het vlees niet gaar te krijgen was.
De laatste waarnemingen van de dodo dateren van tussen 1598 en 1662. Feit is dat toen de Franse Hugenoot François Leguat in 1693 op Mauritius kwam, er geen dodo meer te bespeuren viel. Opmerkelijk is dat er van de dodo geen opgezet exemplaar bestaat, wat van vele andere uitgestorven dieren wel het geval is. Er resten enkel nog een kop en poot van een ooit opgezette dodo die in 1755 werd verbrand. Er is ook nog een schedel in Kopenhagen en in Leiden bezit het museum Naturalis dijbenen, scheenbenen en middenvoetsbeentje. Het enige originele dodo-ei bevindt zich in het East-London Museum in Afrika.
In 2005 en vorig jaar werden expedities gevoerd om te zoeken naar meer overblijfselen van de dodo. En met succes! Er werden dodobotten gevonden van meer dan 2000 jaar oud. De loopvogel was ongeveer een meter hoog en ongeveer 20 kilo zwaar. Met zijn grote snavel kon hij venijnig bijten.
Als je naar de postzegels van Mauritius kijkt, lijkt de dodo wel het nationale symbool. Toch is dat niet zo. Voor Mauritius in 1968 onafhankelijk werd, was het een kroonkolonie van de Britten, die het op hun beurt in 1810 hadden veroverd op de Fransen. Zo staat de Britse Koningin Elisabeth op een zegel die ook een dodo toont. Op een andere zegel zien we een onderzoeker die opgravingen doet met naast hem een volledig skelet van de dodo. Maar niet alleen Mauritius heeft zegels met dodo's, ook Cuba en Laos wilden deze uitgestorven vogel eren met een postzegel.
Met een themaverzameling rond uitgestorven dieren, kan je jammer genoeg al meerdere boeken vullen. En dat zal niet snel veranderen, integendeel. Wellicht tonen veel postzegels nu planten en dieren die straks uitgestorven zullen zijn.
Nieuwe savenne in Planckendael; oog in oog met de giraffen!
Nieuwe savanne in Planckendael: oog in oog met de giraffen!
Beleving staat centraal!
We nemen avonturiers mee op een reis waarin mens en dier elkaar tegen het lijf lopen, een echte Planckendael-beleving waarin realiteit en fictie niet altijd te onderscheiden zijn. Op tocht doorheen struik- en boomsavanne ben je best op je hoede. Levende (en dode?) fauna en flora staan borg voor onvoorziene omstandigheden.
Na een eerste etappe kan iedereen op adem komen aan het einde van het oplopend pad. Daar bereiken we de lodge, het nieuwe onderdak van de giraffen. Voor deze steltlopers is dit ook een pleisterplaats aangezien het er aangenaam vertoeven is in de zon of uit de wind. Het terras van de lodge brengt ons oog in oog met hen of doet ons over hun schouders heen kijken naar de savanne. We zien er hoe de bewoners met elkaar omgaan, hoe ze op hun strepen staan tegenover elkaar of hoe ze lief en leed delen met hun groepsgenoten.
Op het terras kan je ook kennismaken met de wilde giraffen, . hun soortgenoten in het verre Afrika. De lodge is eveneens een uniek moment waarop je een stukje achter de schermen kan meekijken. Wie klaar is voor een volgende avontuurlijke etappe, vat de zacht hellende afdaling aan. Hier kom je wellicht jezelf tegen! Je wordt er geconfronteerd met je eigen waarnemingsvermogen: heeft de savanne een indruk op je nagelaten of heb je nog wat training nodig? Tot slot voorzien we nog een verrassend rustpunt aan het einde van het traject.
Het nieuwe complex: veel ruimte voor groepsdieren
De giraffen zijn absolute nieuwkomers in Planckendael! Ze zullen samen met Kaapse elandantilopen, impalas en een schare grappige helmparelhoenen een typische gemeenschap van de Afrikaanse savanne uitmaken. Het nieuwe complex is ingekleed als een Afrikaanse lodge, met het typerende rieten dak en een mooi balkon dat onze bezoekers uitzicht biedt over de savanne. De lodge is binnenin zodanig georganiseerd dat ze een giraffenkweekgroep comfortabel kan huisvesten. De groepsstal laat ons toe de dieren zoveel mogelijk samen te laten. Dit is een belangrijk kenmerk van een goed verblijf voor kuddedieren. Drie kleinere stallen laten de optie open individuele dieren of een moeder met jong privacy te geven, mocht dit nodig zijn. De hal waarlangs de dieren naar buiten stappen in de kraal functioneert tevens als squeeze. Dit is een nauwe doorgang die moet toelaten dieren rechtstaand te immobiliseren bij het bezoek van de dierenarts bijvoorbeeld.
Je kan als bezoeker elke fase volgen. Een avontuurlijke wandeling brengt je tot op het balkon, waar je via een groot zijraam zicht hebt in de groepsstal. Deze inkijk zal vooral van belang zijn wanneer de dieren later in het jaar bij lagere temperaturen wel eens zouden verkiezen om binnen te blijven. Op het balkon van het stallencomplex heb je van op 3m hoogte niet alleen uitzicht over de savanne, maar sta je oog in oog met de giraffen, Kaapse elandantilopen en impalas. De savanne is verder voorzien van verschillende schaduw- en voederbomen maar ook van een zandbak zodat we de dieren aanzetten tot verschillende natuurlijke activiteiten en hen motiveren te bewegen over het hele terrein.
Wat doet Planckendael voor de giraf in de natuur (in situ)?
De Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen (KMDA) wil met elke grote nieuwe realisatie ook opnieuw vorm geven aan de wens een bijdrage te leveren voor de bescherming van de diersoort in zijn natuurlijke biotoop. Voor de giraffen ligt ons hart in Noord-Afrika, meer bepaald in het zuidwesten van Niger. Daar leeft een giraffenondersoort (G.c.peralta) die zeer sterk gelijkend is aan de onze (G.c.antiquorum) en waarvoor hulp wordt ingeroepen.
Het project ASGNiger (Association nigérienne pour la Sauvegarde des Girafes du Niger) is een initiatief van twee collega EAZA-dierentuinen en heeft als hoofddoel de laatste 150 Niger giraffen in noordelijk Afrika voor uitsterven te behoeden.
Deze ondersoort kwam een 100 tal jaar geleden nog voor in verschillende Noord-Afrikaanse landen. In 1996 werden er nog slechts een 50 tal dieren geteld, samengetroept in een klein gebied in het zuidwesten van Niger. De oorzaken van deze achteruitgang zijn velerlei: stroperij, aangroei van de menselijke bevolking, vernieling van de vegetatie, uitdroging en overvloedige aanplanting van cultuurgewassen. De huidige giraffenpopulatie leeft in dit onbeschermde gebied in nauw contact met de plaatselijke bevolking en hun lot is dus sterk verbonden aan dat van de mensen daar.
De inspanningen van ASGN voor het behoud van de giraf in deze streek gaan dan ook hand in hand met duurzame acties ter verbetering van de economische en sociale toestand van de lokale bevolking, ondermeer door de aanleg van waterputten en visvijvers en het beheer van een voedselbank met zaden. De mensen ter plaatse zijn actief betrokken in projecten voor het herbebossen van de biotoop en krijgen in ruil o.a. micro kredieten voor de aanschaf van vee en zaden. Deze principes zijn ons ook bekend van de eigen in-situ projecten in Cameroon en Brazilië waar onze wetenschappelijke medewerkers op gelijkaardige basis aan de slag zijn. De KMDA heeft een eigen wetenschappelijk departement CRC, voluit Centre for Research and Conservation.
Planckendael sponsort het bouwen van een waterput. Hiervoor verzamelen we 12.000. Elke bezoeker kan helpen om dit project te steunen. Een leuke moneyspinner (geldglijbaan) laat de munten rollen. Wij zorgen dat ze terecht komen.
Giraffen winnen lotto!
De giraffen (of eerder de bezoekers?) zijn in de prijzen gevallen. Niemand minder dan de Nationale Loterij is bereid gevonden de avontuurlijke inkleding van de savanneroute te financieren. Voor de structurele financiering van het giraffenproject konden we rekenen op een subsidie van de Vlaamse regering en Toerisme Vlaanderen. Ook de stad Mechelen danken we oprecht. BASE neemt het peterschap van de giraffen op zich. Onze welgemeende dank!
Naast de honingbij telt Europa nog vele honderden andere ongevaarlijke bijensoorten. Het zijn nuttige insecten die helpen met het bestuiven van bloemen en vruchten in de tuin. Door de manier van bouwen zijn er in ons land niet op alle plaatsen goede nestplaatsen voor deze nuttige insecten. Dit hangende bijenhuis zorgt voor een veilig onderkomen tijdens de winter en is in het voorjaar eveneens een geschikte nestplaats voor onder andere de metselbijen. De vrouwtjesbij maakt in de holtes cellen met daarin een eitje en wat pollen + nectar voor de larve als het ei uit komt. De cel wordt daarna vakkundig afgedicht door de insecten en als het larfje volgroeid is, eet het zich een weg naar buiten.
Hang dit bijenhuis op een zonnige op het zuiden gerichte plek. Het kan aan een tak of iets dergelijks omhoog hangen zodat beide kanten dienst kunnen doen. Het kan eveneens tegen een zonnige muur gehangen worden waardoor nog 1 kant dienst kan doen als insectenhotel.
Materiaalsoort van dit mooie insectenhotel: vurenhout en metalen ophangketting. De buitenkant van het hout is behandeld met product zodat het de weersomstandigheden enkele jaren kan doorstaan.
Netto gewicht van het insectenhotel: 660 gram Afmeting van de bijenblok: 17 x 15 x 8 cm
droge hoeven hoeven 2x per week insmeren met een mensel van 1/3 natuurazijn + 2/3 zonnebloemolie, en de kroonranden met laurierzalf. verder kan je biotine bijvoeren. handje brokken, beetje natmaken, biotinepoeder erbij en dat voeren. ilona
Kale plekjes zwavelzalf erop binnen twee weken komen de haren
Mager paard... Is je paard mager probeer,en je wil hem weer dikker krijgen geef dan gekookte aardappelen. Geef hem da een handje mais erbij, het lukt dan vast wel. Of geef hem bij zijn krachtvoer ook een scheutje keukenolie dagelijks
Mok Het heet Sudocreme en je kunt het kopen bij de drogist, het is eigenlijk crème tegen luieruitslag, en het helpt heel goed tegen mok. Elke dag dun opsmeren. Estelle
Vorig jaar had mijn paardje ook een hardnekkige mok dat niet overging met de gangbare middelen (Hydrocortiderm, wassen met betadineshampoo, zelfs met een gezichtsbruiner proberen uit te drogen, wat trouwens wel mee hielp). Ik kreeg toen de tip van een dierenartsassistente om het middel Erykana te proberen. Officieel is het een middel voor koeien tegen uierontsteking. Het is niet al te gek duur, en mijn paardje was na een week van zijn mok af. Valt te proberen. Je zou er ook aan kunnen denken om de algemene weerstand van je paard proberen te verhogen. Dit kan door bijvoorbeeld Echinaforce druppels bij te geven. Judith
zinkzalf op mok smeren werkt ook heel goed sione
Ontstoken ogen
Wij lieten gewoon een tijdje de thee staan tot die lauw was met het zakje erin. En dan met een doekje voorzichtig de ogen schoonmaken. Het hielp wel.
Paard iets tussen de tanden? plastic of ijzerdraadje? rustig met twee handen de lippen van elkaar trekken, niet een beetje maar flink vooral bovenlip en daarin zacht knijpen...rustig toespreken en iemand anders het draadje laten verwijderen...nooit met pincet werken!!!
Verkouden paarden heel simpel, echinaforce voor mensen! 1x per dag 10 druppels in wat water over het voer en klaar! mijn paard was namelijk snot en snot verkouden en na drie dagen dit gedaan te hebben was het over! ok, het kan natuurlijk altijd toeval geweest zijn maar toch.......
Wonden Vulketan gel Ik heb ook al wat ervaring met grote wonden bij paarden. Mijn jongste paard is vier weken geleden van de vrachtwagen gevallen en had zo'n grote wonde dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. De veearts heeft het zelfs moeten hechten maar aangezien de huid maar met een klein stukje meer vasthong is die huid afgestorven. Nu strijk ik tot drie maal per dag "Vulketan-gel" aan haar been. Ik kan je verzekeren dat het een grote wonde is en aangezien het aan de onderkant van haar been was is het risico op wildvleesgroei groot. Tot hier toe heeft ze nog geen wildvlees dus..... goed product. Ik heb het gekocht bij een apotheker (in België) maar ik ben er zeker van dat ze dat in Nederland ook moeten hebben. Het is speciaal voor paarden. Groetjes Katlijn
ik heb veel ervaring met grote wonden .Om wild vlees groei te voorkomen moet je een pot honing kopen en bij de drogist mieriksworteldruppels (van Vogel ) halen. Meng de druppels goed door de honing en smeer dit 2 keer op een dag op de schoongemaakte wond. Als je dit blijft volhouden ben je er van verzekerd dat je geen of weinig wildvlees groei hebt. P.S. doe voldoende mieriksworteldruppels door de honing want die doen het meeste werk. groetjes Inger.
Vorige week heb ik een goede ervaring opgedaan wat het betreft wond verzorging. Mijn 1 jarige fjorden hengst had een schram aan zijn lip die is gaan ontsteken. Lekkere etter zooi. En zo'n rotplek om schoon te houden. Ik heb het volgende gedaan. Een emmer met warm/koud water, Betadine shampoo er in, een schone theedoek. Die theedoek heb ik in het water gedaan en boven de wond uitgeknepen zdat het water er langs stroomde. dat gewoon een paar keer gedaan en voorzichtig de wond schoon maken. Daarna even laten drogen en met Yellow cream ingesmeerd(dikke laag). Met 3 dagen was de infectie weg en nu zit er een mooie korst op. Die ik nog een beetje insmeer om het soepel te houden. Je moet het gewoon even in de gaten houden en schoonhouden. Het zit natuurlijk wel op een rotplek. Als er een korstje opzit zal het wel spoedig genezen en hoef je je verder geen zorgen te kmaken. Buitenlucht is heel goed voor wondjes. Sandra
Waarschijnlijk weet je het al maar: als je paard een wondje had en daar zit een kostje op. Moet je er niet met je borstel overheen poetsen want dan heb je grote kans dat het weer gaat bloeden. Verona
ontstekingen? weken in biotex sionne
zomerjeuk zeewater er op smeren
Een homeopathisch middel: Allergitum van VSM. Iedere dag ± 15 druppels (exacte hoeveelheid staat op de verpakking) over het voer en je hebt nergens last van. Ik spreek uit ervaring: Een 20 jarige pony die al zijn hele leven zich elke zomer helemaal kapot schuurt en waarop alle middeltjes al zijn uitgetest heeft met dit spul nergens last van. Verkrijgbaar via je dierenarts.
je kunt voordat je paarden naar buiten doet, b.v. op het land, de staart insmeren met klitwortel.Dit kun je halen bij het Kruidvat, het is hun eigen merk. Dit heeft bij mij altijd wel goed geholpen.
Zwellingen Spuit er eens superol op.(kan je krijgen bij de 'gewone' drogist, het zijn tabletjes voor gorgelen bij beginnende keelontsteking, maar kan ook gebruikt worden bij (brand)wondjes). Eén keer per dag even inmasseren en na twee dagen was de zwelling geheel verdwenen! Mirjam
Vlooien zijn vervelende beesten, maar een eiwit in hun poten zou wel eens van pas kunnen komen bij het herstellen van bloedvaten, ontdekten Australische geleerden. De resiline zorgt er bij vlooien voor dat ze een enorme springkracht in hun poten hebben, bij kleine vliegjes geven ze de vleugels de mogelijkheid om supersnel te bewegen. Door manipulatie van het gen dat ertoe aanzet om resiline te produceren zijn wetenschappers erin geslaagd om een kunstmatige variant te maken die dezelfde eigenschappen heeft als de oorspronkelijke, uitrekking mogelijk tot driemaal zijn lengte zonder te breken en dat in de toekomst mogelijk kan worden gebruikt om de elasticiteit van aders te herstellen. Dat zou dan hartaderbreuken kunnen voorkomen.
Wetenschappers hebben een schedel en schouderbeen onderzocht van een vis met vier poten, de Ventastega curonica, die 370 miljoen jaar geleden zou hebben geleefd. Het onderzoek zou wetenschappers helpen om de evolutie van vissen naar hogere gewervelden te begrijpen. Het onderzoek staat te lezen in het blad Nature.
Het dier had een groot kaakbeen met tanden, zijn kop leek op die van een krokodil en het was even groot als een krokodil. Zijn primitieve vinnen doen vermoeden dat de vis zijn prooien in ondiep water ging zoeken, zo stellen de wetenschappers, een team van internationale paleontologen onder leiding van de Zweed Per Ahlberg (Universiteit van Uppsala).
Het fossiel toont ook aan dat de eerste amfibieën in het Devonium (tussen 410 en 360 miljoen jaar geleden) niet noodzakelijk lineair zijn geëvolueerd, zoals werd gedacht, maar zich hebben gediversifieerd in verschillende evolutionaire takken, zo menen de wetenschappers.
"Het is verleidelijk de Ventastega te zien als een duidelijke tussenstap in de evolutie", klinkt het. Toch manen de onderzoekers aan tot voorzichtigheid.
Het fossiel werd ontdekt in het westen van Letland, waar destijds een semi-tropisch klimaat heerste. Eerder werden al fossielen van deze soort gevonden, maar geen enkele was zo volledig als deze. De ontdekking van de Ventastega komt twee jaar na de ontdekking van de Tiktaalik roseae, een soort die ook al werd omschreven als de "missing link" tussen vissen en viervoeters.
Voor de wetenschappers van dit nieuwe onderzoek vult de Ventastega curonica de morfologische leemte tussen de Tiktaalik en de eerste viervoeter, de Acanthostega.
In de namiddag kom ik bij de schaapkooi aan. Alle ooien lopen buiten met hun kroost. 107 lammetjes dartelen door de vallei. Een prachtig gezicht. Dit wordt de laatste week van het aflammeren. 18 ooien staan apart. Zij moeten nog.
Ik waan me vanaf het eerste moment in een compleet andere wereld. Afgezien van de bezoekers, alleen maar bomen, wei, schapen en lammetjes, in de middle of nowhere. Het kleine herdershuisje is sober en oergezellig. Ik krijg het kleine slaapkamertje. Martien zal op een matras in de kamer gaan liggen. Om 5 uur roept M. de honden bij mekaar en worden de dieren de kooi ingedreven.
Ik geef de leblammeren hun fles en maak kennis met Eddy, een heel brutaal rammetje van een week oud. Wat een leuk, pienter diertje. Hij springt meteen op me af. M. vertelt dat hij een van een drieling is. Zijn moeder heeft maar melk voor twee. Maar Eddy is slim en steelt melk bij de andere ooien, door onder hun staart door te duiken. Ik ga midden tussen alle lammetjes en hun 94 moeders in het stro liggen. Puur geluk, een ander woord is er niet.
Na het avondeten lezen we wat en om 23.00 uur doe ik de laatste flessenronde. M. legt uit wat ik moet doen als een ooi weeën krijgt. Kijken of alles goed gaat. Eerst de waterblaas, dan de pootjesblaas. Als het te lang duurt, hand en arm desinfecteren, glijmiddel erop en in het schaap voelen. Lam goedleggen en meehelpen. Als het lam er is, navelstreng ontsmetten met jodium, bij ooi de eerste melk trekken, kraamhokje plaatsen, ooi te drinken geven en blijven tot het lam opstaat en gaat drinken. Zo heb ik dat ook allemaal op de cursus Verloskunde Schapen geleerd. Nu de praktijk nog.
Een beetje zenuwachtig ga ik slapen. Om 2.00 uur gaat de wekker en is het mijn beurt. Snel aankleden en in het aardedonker naar de kooi lopen. Alle ooien liggen vredig te herkauwen, van een wee of waterblaas is niets te bekennen. Om 5.00 uur gaat M. eruit. Ik heb gezegd dat ik geroepen wil worden als er wat is. Maar ik slaap tot 8.00 uur als een roos.
Maandag 25 februari
De Dag Van De Stoere Hoefjes
Om 9.00 uur arriveert de schooltelevisie. Zijn ongeveer 3 uur bezig met allerlei opnamen. Pim, de elfjarige zoon van M. treedt op als woordvoerder en doet het uitstekend. De kinderen zijn verrukt van de lammetjes. Ondertussen werken M. en ik de ochtendrituelen af. Eerst de flesjes geven, 5 in totaal. Dan de troggen, die buiten staan met biks vullen. De aanstaande moeders eten eerst. Als zij klaar zijn, worden ze in hun wei gebracht door de honden. Dan de rest met al de die lammetjes. Die blaten ondertussen de oren van je kop, een oorverdovend geblér.
Als zij hun biks ophebben, gaan ze ook de wei in. De lammetjes racen met z'n allen in grote kolonnes heen en weer, net een grote witte vloedgolf, een prachtig gezicht. Dan met de steekwagen kuilgras opladen en daarmee de ruiven in de kooi vullen. Daarna hooibalen van de zolder gooien en de kooi opstrooien.
Als dat allemaal klaar is, het verharde erf aanvegen met een heksenbezem, die M. zelf maakt van berkentwijgjes. Tussendoor de schapen-adminstratie. Ik ga regelmatig bij de aanstaande moeders kijken, maar er gebeurt niks. De poezen, in de hooiberg, komen regelmatig bedelen om melk. Ik heb ze gister het restant uit de flesjes gegeven en ze weten me nu te vinden. s' Middags komt radio Gelderland voor een interview.
Heb het gevoel dat ik al een half jaar van huis ben. M. ging vanavond naar paardrijles, toen ze om 22.30 uur terugkwam nam ze de Volkskrant mee. Daarmee nam ze de wereld weer mee naar binnen. Hier leef ik voor mijn gevoel in een sprookjeswereld. Om 23.00 uur lopen we samen de laatste ronde. We blijven nog wat in de kooi hangen. Als M. op het punt staat naar bed te gaan zien we ineens een ooi, die ligt te hijgen. En ja hoor, daar is de waterblaas. Na een poosje zien we een paar stoere hoefjes. ¨Dat zal wel een rammetje zijn¨, zeg ik. Maar het lukt niet. De ooi is een jaarling en dan gaat het altijd moeizaam. Hoe ze ook perst, het kopje komt niet mee. Dan maar helpen.
Ik voel voor de eerste keer in een levend schaap. Op school oefenden we met een vuilsnizak, waar een dood geitenlam in zat. Maar dit is warm en zacht en glibberig. Ik voel het kopje. Gelukkig ligt het lam goed. We trekken uit alle macht, maar vanwege de glibberige hoefjes krijg je geen grip. Op een gegeven moment lukt het toch. En dan is het lam daar.
Alles gaat vervolgens zoals het moet, alleen laat de ooi hem niet drinken. Ik melk het schaap in een pannetje, giet dat over in een flesje en het lam drinkt. Het is een extreem groot beestje. 's Nachts melk ik de ooi nog een keer. Ik voel me een hele Piet, dat ik dit toch maar allemaal zo maar doe. Inmiddels raak ik erg gehecht aan die brutale Eddy. We spreken af dat hij met mij mee naar huis gaat.
Dinsdag 26 februari
De Dag Van De Spontane Geboorte
Vanochtend een school, die een lammetje komt adopteren. De kinderen zijn zelf bijna lammetjes. Het is heel moeilijk voor ze om niet te gaan rennen in de wei. Maar dat mag niet, want dan worden de schapen opgejaagd.
Dennis, de autistische jongen, die elke dinsdag komt meehelpen arriveert. Hij wil alles weten, welke dieren ik heb, hoe ze heten. Als een mitrailleur vuurt hij de vragen op me af. Onthoud alles, want begint ineens weer over Booswicht, een van mijn poezen, en met halve antwoorden neemt hij geen genoegen.
's Ochtends belt Hans van der Vlist, webmaster van DierenNieuws.nl of het hier ook zo stormt. Nee dus, maar we zitten hier ook tamelijk beschut in deze vallei. Als ik D. naar de trein rij, haal ik gelijk de journaliste van Avanta van het perron op. Vorige week is ze al bij mij op de boerderij geweest en vanmiddag maakt ze het portet rond.
Als we op de kooi aankomen, is er net een lammetje spontaan geboren in de wei. Ze valt met haar neus in de boter. Is zwaar onder de indruk van alles. We gaan in de kooi zitten om rustig te kunnen praten. Als even later de kudde arriveert, is daar geen sprake meer van. We worden belaagd door alle lammetjes die aan haar blocnote knabbelen.
Woensdag 27 februari
De Dag Van Caesar
De nacht is weer rustig verlopen zonder geboortes. Vanochtend stond er een ooi wat apart van de kudde tijdens het eten. Ze at niet mee en zag er niet erg lekker uit. We hebben haar weer in de kooi gebracht. Vanmiddag kwam de fotograaf om foto's te nemen voor Avanta. Zal je net zien, een stralende ochtend met zon, en toen hij er was, koud, grauw, harde wind en regen. Ben wel eens onder aangenamere omstandigheden gefotografeerd. Benieuwd wat dat wordt. Met de ooi ging het niet goed. Tijdens het voelen komen we niet verder dan één hand naar binnen.
Dan gaat mijn telefoon. De secretarese van Brinkhorst. Vertelt dat ik door hoofd voorlichting gebeld ga worden voor een afspraak over de oormerken. Dat is sneller dan ik had verwacht. Brinkhorst houdt zich aan z'n woord.
Om 5 uur komt de dierenarts. Het wordt een keizerssnee. Een gecompliceerde. Toen hij de snee maakte puilden de darmen er uit. Het bleek dat de baarmoeder helemaal gedraaid was. Vandaar dat ik er niet in kon komen. Het ramlammetje dat er uit komt is meer dood dan levend. We wrijven het schoon en droog met stro en handddoeken. Ondertussen werkt de veearts hard door. Ik neem alles op met de digitale videocamera. Als het schaap klaar is leggen we het slappe lammetje erbij. Hij probeert wat te drinken maar dat lukt niet erg.
De ooi staat al weer gauw op haar poten en stoot het diertje van zich af. We hebben een grote fout gemaakt door haar niet aan het lam te laten ruiken en likken toen ze nog op 'de operatietafel' lag. Dat had makkelijk gekund, ze was alleen plaatselijk verdoofd. Stom! Ze heeft wel melk. Die vangen we op in het pannetje, zodat het lam toch de broodnodige biest krijgt.
Na het avondeten de tarotkaarten gelegd. We zijn met een hele ploeg, dus er valt veel te lachen en bespreken. Er komen verrassende dingen uit. Zoon Pim is de Kluizenaar, daar moet ik hem veel over uitleggen. Als ik 's nachts de biest in de magnetron wil opwarmen hoor ik iedere keer een plof en dan valt het flesje om.
Ik zie alleen maar grote klonten liggen. Lijkt op boter. Ook dat was stom. Biest kan helemaal niet opgewarmd worden, dan gaat het stollen vanwege al die eiwitten die er in zitten. Weer wat geleerd. Dan maar kunstmelk aan de kleine Caesar. Moeder wil nog steeds niets van hem weten.
Donderdag 28 februari
De Dag Van De Chinees Zonder Vlees
Tijdens ontbijt met M. besproken dat ik Caesar ook meeneem. Ik wil er geen oor- of volgnummers in. Op de radio horen we dat er mogelijk MKZ is in Engeland. Ik denk aan vorig jaar toen daar al die schapen werden verbrand. Het lijkt of ik al weken van huis weg ben.
Onwerkelijk ver weg is het. Vanavond komt het bestuur van de schaapskudde eten. Daarmee wordt het einde van de aflammerperiode gevierd. De plaatselijke Chinees brengt om 19.00 uur een aantal grote schalen en rechauds. Ik schep er voorzichtig in om het vlees te omzeilen, het smaakt heerlijk. Het bestuur is erg geïnteresseerd in mijn acitiviteiten, zowel voor mens als dier en hoopt dat ik de schaapskudde in Amsterdam zal promoten.
Vrijdag 1 maart
De Dag Van De Thuisreis
Vanochtend belde Theodor of ik nog meega naar tangoles vanavond. Zat ik op tangoles dan? Het staat lichtjaren van me af. Heb alles in orde gemaakt voor de reis naar huis met de twee baby's. Zeiltje achterin, daar stro op, de opening naar de achterbank dichtgemaakt met een plank. Het valt me zwaar om weg te gaan merk ik. Drie lammetjes zijn er sinds mijn komst geboren, niet veel. Met M. afgesproken dat ik volgend jaar in de 3e week kom i.p.v. de 4e, dan schijnen de meeste geboren te worden. Ik beschouw deze week als een try-out.
Plotseling, waarom weet ik ook niet, krijg ik haast. Ik smijt mijn spullen in de tas, haal Eddy op uit de wei, terwijl ik hem de fles geef en zet Caesar achterin de Volvo. Daar beginnen ze te blaten dat het een aard heeft. Ze zijn bang. Ik voel me naar dat ik ze uit hun wereldje wegruk. Maar het alternatief is de Islamitische slager voor ze over een paar maanden. Bij mij mogen ze leven tot ze omvallen van ouderdom.
Met die gedachte rij ik naar huis, mijn hoofd staat op ploffen van alle indrukken. De baby's laten van zich horen, tot het plotseling rustig is. Ze slapen. Vlak voor ik mijn eigen erf oprij, zijn ze klaarwakker. Ik til ze uit de Volvo, zet ze in hun nieuwe nachthok en maak snel een fles klaar. Als ik even later de enorme kracht en vitaliteit in die lijfjes voel heb ik er het volste vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen.
Maandag 4 maart
De heertjes hebben het naar hun zin. Ze dansen tussen de zwijntjes door, lopen mij bij iedere stap die ik verzet als hondjes achterna, drinken heel goed en groeien als kool. Aanhankelijk en lief zijn ze. Dafne Westerhof (Bron : Dierennieuws 2001)
Een vrouw uit Florida die op zoek was naar haar verloren kat, deed een onthutsende vaststelling. Ze vond wel degelijk haar kat, zij het in de buik van een drie meter lange slang.
Huisdieren De slang werd opgepikt door de mensen van de dierenbescherming in Orlando. Zij staan al lang niet meer te kijken van dergelijke voorvallen. "Het is de zesde keer in twee maanden dat we een slang moeten ophalen", zegt Corey Hicks. "De mensen kopen ze als huisdier, maar kunnen ze na enige tijd niet meer de baas. Ze laten de dieren vrij en dan kom je dit soort onverantwoorde toestanden tegen", zegt de man. (eb)
China evacueert reuzenpanda's na aardbeving (Martina)
China evacueert reuzenpanda's na aardbeving
Reuzenpanda's uit het Chinese natuurreservaat Wolong zijn vanwege het aanhoudende risico op aardverschuivingen na de verwoestende aardbeving in mei tijdelijk elders ondergebracht. Zes panda's werden naar een reservaat 120 km verderop gebracht, nadat vorige week ook al dertien dieren naar die locatie waren overgeplaatst. Negentien panda's werden eerder al in een accommodatie in de hoofdstad van Sichuan, Chengdu, ondergebracht. Tevens zijn er exemplaren naar het zuiden en oosten van China vervoerd. Als het gevaar is geweken, zullen de dieren naar Wolong terugkeren.
Wolong raakte bij de aardbeving zwaar beschadigd, net als 48 andere pandareservaten in Sichuan. Hoeveel panda's door de aardbeving om het leven zijn gekomen, is niet bekend. Er leven slechts 1.600 reuzenpanda's in natuurgebieden in Sichuan en het naburige Shaanxi. China is het enige land waar deze diersoort in het wild voorkomt. (novum/lpb)
Een dachshund in China duwt de rolstoel van een man. Voorbijgangers merken het beestje nauwelijks op.
Pootje voor pootje Guai Guai loopt onder de rolstoel en duwt met de voorpoten de rolstoel. Het hondje is zo klein dat voorbijgangers gewoon denken dat het om een gemotoriseerde rolstoel gaat. Het hondje leerde de rolstoel duwen toen het nog een pup was en onder de rolstoel ging spelen. "Toen ik met mijn vader ging wandelen, kroop Guai Guai onder de rolstoel met de voorpoten op de voetsteunen. Zo is het allemaal begonnen", zegt Wang uit Zhengzhou. "In het begin was het niet makkelijk maar pootje voor pootje ging het beter. Toch is het niet zo simpel want mijn vader weegt vijftig kilo. De hond is het nu zo gewoon dat hij helemaal gek wordt als hij een dagje niet de rolstoel kan duwen." (vsv)
Experten uit Italië en Frankrijk willen met een nieuw systeem de walvissen in de Middellandse Zee redden. Met de hulp van hoogtechnologische instrumenten, waaronder een met zonne-energie aangedreven vliegtuig en met sensoren uitgeruste boeien, zullen dodelijke botsingen van zeezoogdieren met schepen voorkomen worden.
Een wetenschappelijk team van de universiteiten van Genua, Turijn en Montpellier zal met deze methode voortaan exact kunnen bepalen waar walvissen en dolfijnen zich bevinden en welke trajecten ze volgen. Die informatie zal dan zowel aan de kustwacht als aan de rederijen worden doorgespeeld, om aanvaringen te vermijden, berichtte de krant La Stampa vrijdag.
Het futuristische vliegtuig met datatransmissie, dat op 18 kilometer hoogte toezicht zal houden op de beschermde zone voor walvissen voor de Ligurische kust, zal vermoedelijk 1,5 miljoen euro kosten, luidde het. De experten hopen dat de Europese Unie het project financieel wil steunen.
De eerste beschermde zone voor walvisachtigen in de Middellandse Zee bevindt zich tussen Ligurië, Corsica en de Provence. Daar leven onder andere potvissen en spitssnuitdolfijnen, gestreepte dolfijnen en het met een lengte van 24 meter tweede grootste levend wezen op aarde, de vinvis.
Het gebied, dat jaarlijks door 2.000 veerboten en 1.500 vrachtschepen alsook 300 tankschepen wordt bevaren, is 87.000 vierkante kilometer groot.
Steeds weer komen bij onvoorziene aanvaringen vele beschermde zeezoogdieren om het leven. Andere verliezen door de akoestische vervuiling van de zee hun oriëntatievermogen en stranden op de kusten.
Lelijkste hond ter wereld heeft drie poten en één oog (Martina1)
Lelijkste hond ter wereld heeft drie poten en één oog
Dit is hem dan: de lelijkste hond ter wereld. De Chinese naakthond Gus.
In Californië hebben ze gisteren een wel heel aparte verkiezing gehouden. De verkiezing van lelijkste hond ter wereld. De eer is weggelegd voor de Chinese naakthond Gus. De arme drommel heeft maar drie poten, één oog en een plukje wit haar op zijn kop.
Gus woont in Florida, maar met zijn baasje reisde hij de duizenden kilometers naar de westkust om aan de wedstrijd mee te kunnen doen.
De prijs bestaat uit vijfhonderd dollar en een optreden op nationale ochtendtelevisie. Gus vierde zijn overwinning met een schoonheidsslaapje. Vorig jaar ging de dubieuze eer ook al naar een Chinese naakthond. (novum/ap/ka)
Dierenmummies zijn, zoals de naam al zegt, mummies van dieren. In het oude Egypte werden niet alleen mensen, maar ook dieren soms gemummificeerd. Er waren verschillende redenen om dieren te mummificeren: als voedsel voor de doden, als huisdier voor het hiernamaals, als offer aan de goden, of omdat het een heilig dier was.
Meer dan 50 dierenmummies zijn van 24 april 2008 tot en met 1 maart 2009 te zien in de tentoonstelling Dierenmummies in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Daarvoor zijn diverse mummies met een CT-scanner onderzocht.
Redenen om dieren te mummificeren
Dierenmummies werden, zoals gezegd, om andere redenen gemaakt dan menselijke mummies. Aan de buitenkant van een dierenmummie kan je meestal niet zien waarom het dier gemummificeerd is. De reden wordt pas duidelijk wanneer je ook de vindplaats kent of de mummie inwendig hebt onderzocht. In het oude Egypte had men vier verschillende redenen om een dier te mummificeren.
Mummie van een kat
Ten eerste werden dieren (of delen van een dier) gemummificeerd om als voedsel te dienen voor de overledene. De dierenmummie werd dan met ander voedsel en andere grafgiften in het graf gezet. Soms werd er een mummie van een huisdier gemaakt, om het voor de eeuwigheid te bewaren. Dit is een tweede soort dierenmummie. De huisdieren werden niet gedood om met hun baasje begraven te worden. Zij werden gemummificeerd wanneer ze stierven, bewaard, en later bijgezet in het graf van hun eigenaar. Zo waren zij weer samen in het hiernamaals. Een derde soort dierenmummie was die van de heilige dieren. Dit waren diersoorten die verbonden waren aan een bepaalde god of godin. Deze ziel van een god of godin kon bij een bezoek aan de mensenwereld plaats nemen in het lichaam van het dier. De heilige dieren werden bij een tempel verzorgd en dan na hun dood gemummificeerd en in speciale graven geplaatst. Per tempel was er maar een heilig dier. De vierde soort mummies was die van de offergaven. Wanneer iemand een tempel bezocht, kon die persoon een dierenmummie kopen om te offeren aan de god van de tempel. De Egyptenaren hoopten zo dat hun gebeden verhoord zouden worden of wilden de goden bedanken voor iets dat zij hadden gedaan.
Manier van mummificeren
Waar de dieren gemummificeerd werden, is helaas niet bekend. Wellicht was dit net als bij menselijke mummies in een werkplaats of tent. Wel is bekend dat de manier waarop de dieren gemummificeerd werden per periode en per diersoort verschilden. Een groot dier is natuurlijk moeilijker te mummificeren dan een klein dier. Een Apis-stier, de heilige stier die vereerd werd in de stad Memphis, kreeg bijvoorbeeld een uitgebreide mummificatie waarbij zijn inwendige organen apart werden gemummificeerd. Vogels werden eenvoudig ondergedompeld in pek of hars en daarna in linnen gewikkeld. Dieren als slangen en vissen werden misschien eerst gedroogd voordat zij in linnen werden gewikkeld.
Kom met hars. Hars diende om de mummies te balsemen. Vogels werden eenvoudig in een vat met gesmolten hars of pek ondergedompeld.
Dierenmummies in het museum
De collectie Egyptische mummies van het Rijksmuseum van Oudheden is internationaal een van de belangrijkste verzamelingen op dit gebied. Naast 31 mensenmummies heeft het museum 73 dierenmummies. De mummies zijn ongeveer 2000 jaar oud. In de 18e en 19e eeuw werden mummies vaak kapot gesneden om de inhoud te bekijken. Het Rijksmuseum van Oudheden, dat sinds 1818 bestaat, heeft dat vrijwel nooit gedaan. De eerste directeur van het museum was hier namelijk al geen voorstander van. De collectie mummies van het museum is daarom heel groot.
Van de dierenmummies zijn in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam röntgenfotos gemaakt. Ook zijn enkele mummies onderzocht met een CT-scanner. Zo werd veel over de inhoud van de dierenmummies bekend zonder ze te hoeven beschadigen. Met de fotos en scans konden de diersoort, doodsoorzaak, leeftijd bij overlijden en toegepaste mummificatietechniek vastgesteld worden.
Een aantal dierenmummies ligt tentoongesteld in speciale stofvrije vitrines in een ruimte waarin ook temperatuur, luchtvochtigheid en lichtsterkte ideaal zijn. Vandaar dat het op de afdeling Egyptenaren wat donkerder is dan in de rest van het museum.
Krokodillenmummies in de tentoonstelling 'Dierenmummies'
De mummies die niet in het museum zijn opgesteld, en al het andere organische materiaal uit de collectie, worden bewaard in een speciaal depot. In deze ruimte kunnen temperatuur en luchtvochtigheid worden geregeld.
Soms moeten kwetsbare mummies gerestaureerd worden. Losse windsels worden bijvoorbeeld vastgezet. Om verlies van fragmenten in de toekomst te voorkomen en de mummies verder te beschermen, hebben sommige een 'hoes' van zijdecrepeline gekregen. Zijdecrepeline is een dunne, doorzichtige stof die nauwelijks te zien is. Deze bescherming kan zo nodig eenvoudig weer worden verwijderd.
Meer weten?
Meer dan 50 dierenmummies zijn van 24 april 2008 tot en met 1 maart 2009 te zien in de tentoonstelling Dierenmummies in het Rijksmuseum van Oudheden.
Bij de tentoonstelling is een boekje verschenen: Esther Holwerda, Dierenmummies, uitgave Rijksmuseum van Oudheden, Leiden 2008 - ISBN 978-90-71201-18-9
De Egyptenaren mummificeerden mensen, zodat hun ziel na de dood nog terug kon keren naar hun lichaam op aarde. Naast mensenmummies maakten de Egyptenaren ook dierenmummies. Dit deden zij echter om hele andere redenen dan bij mensen. Aan de buitenkant van een dierenmummie kan je meestal niet zien waarom het dier gemummificeerd is. Dat wordt pas duidelijk wanneer je ook de vindplaats kent of de inhoud van de mummie hebt onderzocht. In het oude Egypte had men vier verschillende redenen om een dier te mummificeren.
Voedselmummies
Sommige dieren of delen van dieren werden gemummificeerd om als voedsel te dienen voor een dode. Deze moest namelijk iets kunnen eten in het leven na de dood. De voedselpakketjes werden met andere voedingsmiddelen, zoals brood en bier, in het graf geplaatst.
Offertafel met voedsel voor overledenen. Detail van een muurschildering in het graf van Menna; Thebe, 18e dynastie
Voedselmummies
Mummies van huisdieren
Soms werden er ook huisdieren gemummificeerd. De dieren werden niet gedood om met hun baasje begraven te worden. Zij werden gemummificeerd wanneer ze waren gestorven, bewaard, en later bijgezet in het graf van hun eigenaar. Zo waren zij weer samen in het hiernamaals. Behalve katten en honden zijn er ook enkele apen en gazellen gevonden in graven van mensen.
Detail van het reliëf uit het graf van Merymery. Kalksteen, 18de dynastie (1550-1307 v.Chr.) Katten werden veel gehouden als huisdier.
Mummies van heilige dieren
Er zijn ook mummies van heilige dieren die verbonden waren aan een bepaalde god of godin. De Egyptenaren geloofden dat de goden onzichtbaar waren en ergens buiten onze wereld woonden. Als een god zich op aarde wilden laten zien, dan kon de ziel van de god in het heilige dier plaats nemen. De god koos dan het lichaam van een dier waarmee hij eigenschappen gemeen had. De oorlogsgod koos bijvoorbeeld een sterke leeuw, de god van de wijsheid een slimme baviaan. Eigenlijk werd dus niet het dier, maar de god erin vereerd. Er was per tempel maar één heilig dier, dat allerlei speciale kenmerken moest hebben. Het dier werd bij de tempel door priesters verzorgd. Heilige dieren werden na hun dood gemummificeerd en per diersoort in speciale graven neergelegd.
Mummie van een baviaan, 30ste dynastie (380-343 v.Chr.) of Ptolemaeische Periode (332-30 v.Chr.) Een heilige baviaan werd gehouden en gekoesterd in een heiligdom, en na zijn dood bijgezet in een speciale begraafplaats.
Offergaven
De vierde soort mummies waren offergaven. Wanneer iemand een tempel bezocht, kon die persoon een dierenmummie kopen. De bezoeker offerde de mummie aan de god of godin van de tempel om die tevreden te stellen. De Egyptenaren hoopten zo dat hun gebeden verhoord zouden worden of wilden de goden bedanken voor iets dat zij hadden gedaan.
Vanaf ongeveer 500 v.Chr. begonnen de tempelpriesters naast het heilige dier ook groepen van zijn soortgenoten te verzorgen op het tempelterrein. Deze dieren waren niet zo speciaal als het heilige dier.
In de Griekse en Romeinse tijd werden de dieren op grote schaal gefokt om uiteindelijk gemummificeerd te worden. De priesters wachtten meestal niet tot de dieren op natuurlijke wijze stierven. Ze draaiden nog piepjonge dieren de nek om of sloegen hun schedel in, wanneer de vraag naar mummies groot was. Er zijn ook offermummies gevonden waarvan het lijkt alsof ze een dier bevatten, maar die in werkelijkheid gevuld zijn met zand. Misschien zijn die gemaakt op momenten dat de vraag naar offermummies te groot was.
De mummies werden soms in mooie kistjes, kruiken of houders geplaatst. Nadat zij geofferd waren, werden de mummies in uitgebreide grafcomplexen bijgezet.
Mummie van een ibis in een sarcofaag, waarschijnlijk uit de 27e dynastie Op deze sarcofaag staat een tekst met de naam van de persoon die de mummie heeft geofferd. Helaas is de naam onleesbaar.
Ibisbegraafplaats in Tuna el-Gebel. Hier werden de ibismummies bijgezet die in de tempel geofferd waren of die van elders waren meegebracht om met eerbied begraven te worden.
Van de eerste drie soorten mummies zijn er maar weinig exemplaren bekend, maar van de offergaven zijn er miljoenen bewaard gebleven.
Meer dan 50 dierenmummies zijn van 24 april 2008 tot en met 1 maart 2009 te zien in de tentoonstelling Dierenmummies in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Zie de website www.dierenmummies.nl
Heel wat honden- en kattenziekten kunnen verlies, massale vernietiging of verminderde productie van rode bloedcellen veroorzaken. Die kunnen dan geen hemoglobine meer vervoeren zoals het hoort. Gevolg: bloedarmoede (anemie), een aandoening die zo snel mogelijk moet worden behandeld, want ze brengt het leven van uw huisdier in gevaar.
Bloedarmoede herkennen
Bij bloedarmoede zit er te weinig hemoglobine in het bloed, wat het zuurstoftransport in het lichaam ernstig in het gedrang brengt. Een typisch teken van bloedarmoede bij dieren zijn de bleke of zelfs witte slijmvliezen van mond, ogen en genitaliën. Die moeten normaal gezien mooi roze zijn, dankzij de rode kleur die hemoglobine krijgt als ze gebonden wordt aan zuurstof. De diagnose kan bevestigd worden met laboratoriumtests waarbij de hemoglobineconcentratie en het aantal rode bloedcellen worden gemeten.
Regeneratieve en niet-regeneratieve anemie
Rode bloedcellen hebben een beperkte levensduur en worden voortdurend aangemaakt door het beenmerg. Maar als het aantal rode bloedcellen abnormaal daalt, reageert het beenmerg door de productie te verhogen. In de microscoop zijn dan heel wat jonge rode bloedcellen zichtbaar die groter zijn dan hun oudere leeftijdsgenoten. In dat geval spreken we van regeneratieve anemie. Bij sommige ziekten wordt anemie echter veroorzaakt door een stoornis van het beenmerg zelf of van een orgaan dat het stimuleert bij de productie van rode bloedcellen (de nieren bijvoorbeeld). We spreken dan van niet-regeneratieve anemie.
Bloedarmoede kan zeer veel oorzaken hebben
Mogelijke oorzaken van regeneratieve anemie zijn: bloedingen, bloedparasieten (piroplasmose, leptospirose en de hemobartonella-bacterie), darmparasieten (ankylostomen of mijnwormen) en huidparasieten (luizen, vlooien en teken, die zich voeden met het bloed van het dier). Verder ook darmzweren, urinewegontstekingen en tumoren van diverse organen, die kunnen beginnen te bloeden. De rode bloedcellen kunnen ook aangetast worden door een immuunstoornis of opname van toxische producten.
Niet-regeneratieve anemie daarentegen is een gevolg van ijzer-, koper- of vitamine B12-tekort in de voeding en van de verminderde productie van rode bloedcellen door het beenmerg. Soms wordt dat immers niet langer gestimuleerd om rode bloedcellen aan te maken, onder meer bij nierinsufficiëntie. Het zijn namelijk de nieren die erytropoëtine produceren, het hormoon dat de productie van rode bloedcellen stimuleert. Sommige geneesmiddelen, een langdurige overdosis oestrogenen in het bloed, virussen (parvovirose) en bacteriën (erlichiose) hebben eveneens tot gevolg dat het beenmerg geen rode bloedcellen meer kan produceren. Ten slotte veroorzaakt ook het feliene leukemievirus (FeIV) bloedarmoede bij katten.
Bloedarmoede bij honden en katten (deel 2)
Bloedarmoede kan pas behandeld worden als eerst de oorzaak opgespoord wordt. Toch is in zware gevallen soms een bloedtransfusie nodig. In dat geval moeten de bloedgroepen van het donordier en het ontvangende dier uiteraard wel compatibel zijn!
Behandeling van bloedarmoede
De behandeling moet aangepast worden aan de oorzaak : antiparasitica voor bloed-, darm- en huidparasieten, antibiotica tegen bacteriën, ondersteunende behandeling bij nierziekten en correctie van een eventueel ijzer- of vitaminetekort. Bovendien kan ook een groeidieet uw viervoeter helpen om weer op krachten te komen. Heeft het dier echter op korte tijd veel bloed verloren (het bloedvolume van honden en katten vormt slechts respectievelijk 7 en 4 % van hun lichaamsgewicht), dan is in sommige gevallen een bloedtransfusie noodzakelijk.
Welk bloed moet het dier krijgen ?
De bloedgroep van een dier wordt bepaald door de aanwezigheid van moleculen aan het oppervlak van zijn rode bloedcellen. Deze erfelijke moleculen worden « antigenen » genoemd.
Er bestaan twee soorten antigenen die zich vasthechten aan de rode bloedcellen van de kat. Katten kunnen dan ook drie bloedgroepen hebben: groep A voor katten die rode bloedcellen hebben met het antigen A en groep B voor diegenen met het antigen B. Een derde groep bestaat uit katten die beide antigenen hebben (A en B). Bovendien bevat het bloed van katten uit groep A antilichamen die de rode bloedcellen met het antigen B kunnen herkennen en vernietigen. Bij katten uit de B-groep geldt het omgekeerde. De anti-A-antilichamen van katten uit de B-groep zijn bijzonder agressief tegenover de rode bloedcellen A. Vandaar dat een bloedtransfusie tussen beide groepen katten een massaal aantal rode bloedcellen vernietigt.
De meeste katten behoren tot de A-groep. Toch zijn er enkele rassen waarin 5 tot 50 % van de katten in de B-groep thuishoren. Het gaat onder meer om de Abessijnse kat, de Somalische kat, de Perzische kat en de Devon Rex.
Bij honden is de situatie complexer, want er bestaan verschillende bloedgroepsystemen. Wel hebben de meeste honden geen antirodebloedcel-antilichamen zolang ze geen transfusie hebben gekregen. Vandaar dat een hond een eerste transfusie mag krijgen met bloed van om het even welke andere hond. Nadien kan hij antilichamen ontwikkelen en mag hij geen tweede transfusie krijgen zonder voorafgaande analyses.
Gevaren van een transfusie
Bij een bloedtransfusie moet het dier onder toezicht van een dierenarts geplaatst worden. Bij elke transfusie kunnen immers een massaal aantal rode bloedcellen vernietigd worden, waardoor de bloedarmoede nog verergert. Bovendien kunnen bij een transfusie ook bacteriële, virale of parasitaire infecties overgedragen worden (piroplasmose, feliene leukemie, hemobartonellose ).
Vroeger was er maar één manier om de inhoud van een mummie te achterhalen: opensnijden. Maar daarmee was zo'n mummie natuurlijk wel meteen vernield. Dankzij de medische wetenschap kunnen we tegenwoordig in een mummie kijken zonder hem te beschadigen: door middel van röntgenfoto's en CT-scans.
Van alle dierenmummies uit de collectie van het Rijksmuseum van Oudheden zijn in de jaren 1999 tot en met 2003 röntgenfotos gemaakt. Een paar van die fotos riepen vragen op. In 2008 zijn daarom van zeven mummies CT-scans gemaakt in het Academisch Medisch Centrum (Amsterdam).
Mummie van (twee) krokodil(len), datering onbekend. Deze meer dan drie meter lange mummie lijkt van een volwassen krokodil te zijn. Op röntgenfotos is echter te zien dat de mummie niet één grote, maar twee kleine krokodillen bevat, waarvan de voorste zijn staart en de achterpoten mist.
Een CT-scan (CT=computertomografie) is een onderzoek waarbij met röntgenstraling doorsnedenfotos van het lichaam worden gemaakt. Hierna bouwt een computer van die doorsneden een driedimensionale weergave van het onderzochte lichaamsdeel op. Behalve botten zijn ook (resten van) organen te zien. Eventuele voorwerpen op of in mummies zijn ook goed te zien op de scans. Omdat CT-scanbeelden driedimensionaal zijn, geven ze meer informatie dan de tweedimensionale röntgenfotos.
Mummie van een kat, datering onbekend. Deze kattenmummie was bestemd om verkocht te worden aan een bezoeker van een tempel, en vervolgens geofferd te worden aan de godheid van dat heiligdom. Om de mummie een levendige aanblik te geven is hij opgevuld en zijn op de kop namaakoortjes genaaid. Röntgenfoto's en CT-scans laten zien dat de botten van de kat op vele plaatsen zijn gebroken.
kattenmummie in CT-scanner
Aan de hand van de fotos en de scans kan de binnenkant van de mummies onderzocht worden, zonder de mummies te beschadigen. Onder andere diersoort en leeftijd kunnen zo vastgesteld worden. Ook is op de scans vaak te zien hoe het dier gestorven en gemummificeerd is. Bij het onderzoek komen soms verrassingen aan het licht. Zo bevatten enkele mummies alleen een onderdeel van een dier en zijn anderen slechts gevuld met zand. En de mummie die er uit ziet als een van een ibis, blijkt een hondenkop te bevatten.
Mummie van een baviaan, 30ste dynastie (380-343 v.Chr.) of Ptolemaeische Periode (332-30 v.Chr.) Een heilige baviaan werd gehouden en gekoesterd in een heiligdom, en na zijn dood bijgezet in een speciale begraafplaats. Op de CT-scans is duidelijk te zien dat deze baviaan zorgvuldig gemummificeerd is: zijn schedel en zijn buikholte zijn leeg.
De resultaten van het jarenlange onderzoek naar de dierenmummies uit de museumcollectie worden voor het eerst aan het brede publiek getoond in de tentoonstelling Dierenmummies. Deze is van 24 april 2008 tot en met 1 maart 2009 te zien in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Zie de website www.dierenmummies.nl
Vrouwelijke chimpansees "berekenen" hun seks (Martina1)
Vrouwelijke chimpansees "berekenen" hun seks
Vrouwelijke chimpansees vertonen de hebbelijkheid om tijdens het vrijen (soms) luidruchtig voor de groep duidelijk te maken waarmee ze bezig zijn.
Onderzoek naar dat gezucht en gekreun - vaker gekrijs - toont aan dat er heel wat sociale berekening aan de pas komt. Zo blijkt dat het wijfje in twee derden van de paarbeurten helemaal niet krijst. Dit ondermijnt de stelling - die tot dusver werd aangenomen - dat de wijfjes met hun gekrijs ook andere mannetjes willen aanzetten tot copuleren.
Bij chimpansees is het immers zo dat een wijfje met zoveel mogelijk mannetjes paart, om zoveel mogelijk vermeende vaders te hebben voor haar jong. Mannetjes malen er niet om een jong waarvan ze zeker weten dat het niet van hen is te doden.
Gang bang
De onderzoekers Simon Townsend, Tobias Deschner en Klaus Zuberbühler stelden vast dat een wijfje wel luidruchtig vrijt als ze met een hooggeplaatst mannetje bezig is. Vermoedelijk om andere hoge pieten te lokken en zoveel mogelijk bescherming voor haar jong te krijgen.
Ze doet ook zaad op bij lager geplaatste mannetjes - hoe meer concurrentie, hoe gezonder de nakomeling - maar dan is er geen gekrijs. Dat zou haar geen extra bescherming opleveren maar wel het risico dat andere wijfjes negatief reageren.
De zaak ligt nog complexer als ook de - bij vrouwelijke chimpansees uiterlijk zichtbare - vruchtbaarheid in acht wordt genomen. Je zou denken dat een wijfje krijst en zo veel mogelijk mannetjes wil, op de dag dat ze het meest vruchtbaar is. Maar dat is niet zo. Ze krijst altijd en verbergt dus de meest vruchtbare dag. Dit laat haar zelf toe om bijvoorbeeld bescherming en status te halen uit een één vrijpartij, en gegeerd genetisch materiaal uit een andere
Tijgers en olifanten keren terug naar Cambodja (Martina1)
Tijgers en olifanten keren terug naar Cambodja
Indochinese tijger met jongen.
Indochinese tijger.
Jarenlang stroopte Lean Kha de door de oorlog al zo erg geteisterde wildernis van de Mondulkiri-provincie van Cambodja leeg. De voormalige kindsoldaat van de Rode Khmer denkt dat hij zeker duizend dieren doodde, waaronder tien tijgers, en dat allemaal na de val van het brutale Pol Pot-regime in zijn land.
Oorlogen en stroperij vernietigden bijna al het wild in de wildernisgebieden van de Mondulkiri-provincie, ooit de ''Serengeti van Azië genoemd.
Terugkeer Maar nu Cambodja de vrede heeft teruggewonnen beginnen kleine, maar groeiende groepen van Indochinese tijgers, Aziatische olifanten en bijna geheel uitgeroeide soorten als de reuzenibis langzaam maar zeker terug te keren naar één van Zuid-Oost-Aziës laatste overgebleven oerwouden. En voormalig stroper Len Kha, intussen 45, helpt de WWF nu als hoofdopzichter om de dieren in stand te houden.
Onwetend ''In de tijd was ik een onwetende en ik dacht niet dat er een probleem was toen ik tijgers neerschoot'', zegt Kha. ,,Maar nu weet ik dat ik deze dieren moet beschermen opdat onze kinderen en kleinkinderen ze ook nog te zien zouden krijgen''. (hhm)
'Mensen met een hond of een poes hebben een lagere hartslag en hun bloeddruk daalt sneller na een stressvolle gebeurtenis. Ook voor de geest zijn dieren gezond. Ze geven zin aan het leven. Je huisdier heeft je nodig en dat geeft een goed gevoel.' We hebben het met dierendokter Rob Lückerath over de relatie mens-dier. En wat mens en dier voor elkaar kunnen betekenen.
R ob Lückerath: 'Dieren dragen bij aan de psychische en fysieke gezondheid van de mens. Het aaien en aanraken van een dier zorgt voor een gevoel van zekerheid, kameraadschap, intimiteit en continuïteit. Dieren zorgen ook voor afleiding en ontspanning. Daar komt bij dat dieren mensen helpen bij het leggen van contact.'
'De hond zoekt contact en communiceert door zijn lichaamstaal met de mens. Hij laat merken dat hij geniet van gemeenschappelijke activiteiten. Huisdieren brengen ons aan het lachen en zetten ons aan om met hen te spelen. De hond begrijpt zijn baas. Wie kent niet het beeld van de hond die zijn huilende baasje komt troosten door zijn tranen af te likken, of die opspringt als we een been gebroken hebben en op krukken lopen. Veel honden lijken te beseffen wanneer hun eigenaar verdrietig en ziek is of pijn heeft. Wij gaan met ons verdriet ook vaak naar onze hond toe, laten onze gevoelens zien en dat lucht op. Ook al begrijpen ze onze woorden niet allemaal, ze voelen onze emoties.'
Geldt dat ook voor kinderen?
'Ja, ook bij kinderen werkt de aanwezigheid van een dier rustgevend. Een dier kan de ideale vriend zijn voor een kind. De hond heeft aandacht voor de gevoelens van een kind, zijn vreugde, zijn verdriet. Een huisdier wekt ook de interesse op voor de natuur en stimuleert de motoriek van een kind.'
Wat vind jij ervan dat er rusthuizen zijn waar dieren worden toegelaten?
'Ik vind dat zeer goed. Volgens mij heeft dat een boel voordelen: een hond aaien kalmeert immers niet alleen de hond, ook de mens wordt er rustiger van. Veel bejaarden delen hun diepste gevoelens liever met kat of hond. Het dier kan een belangrijke morele steun zijn. Het dier zet hen ook aan tot bewegen.'
Vinden kat en hond het ook leuk om bij de mens te leven?
'Hoe leuk honden en katten het vinden, heeft te maken met het socialisatieproces tijdens de eerste levensweken van een huisdier. Een kitten dat de eerste 12 weken nooit een mens heeft gezien, wordt later een schuwe kat die schrikt van aaien en strelen. Van angst gaat ze bijten en klauwen. Maar een kat die mensen gewoon is, komt regelmatig rond onze benen draaien om aandacht te vragen. Honden beschouwen mensen als hun mederoedeldieren en hebben veel over voor hun baasje.'
Weegt voor kinderen het gevaar dat een hond bijt niet zwaarder door dan de voordelen ervan?
'Het is belangrijk om kinderen, zeker kleine kinderen, nooit alleen te laten met een hond of kat. Begeleid de kinderen in hun omgang met het dier. Niet elke hond vindt het aangenaam om bij kinderen te zitten. Angstige of zeer dominante honden zou ik persoonlijk niet laten omgaan met kinderen.'
Onze kleinkinderen hebben in hun tuin een klein eekhoorntje gevonden, schrijft Magda Noppe. Het had duidelijk dorst en honger. Ze gaven het water en nootjes en nu loopt het hen overal achterna. Het is heel tam. Maar wat als het dier groter is? Kunnen ze er zonder gevaar mee blijven spelen?
Dokter Rob Lückerath: De eekhoorn is een prachtig knaagdiertje met een mooie staart, maar let op: dat ding zit vol vlooien! Laat het behandelen door uw dierenarts. Doe het niet zelf, want het diertje kan niet tegen om het even welk anti-vlooienmiddel.
Probeer het diertje niet te veel gewoon te laten worden aan de mens, want het is beter het weer in het wild uit te zetten. Eekhoorntjes in gevangenschap kunnen wel eens lusteloos worden. Tot u het vrijlaat, zet u het dier knaagdierenvoer voor uit de dierenwinkel. Ook groente en fruit vinden eekhoorns zalig.
In de vrije natuur gaan eekhoorns denk maar aan Knabbel en Babbel in de Donald Duckfilmpjes in winterslaap. Het is evenwel geen volledige winterslaap, omdat ze niet genoeg kunnen eten om een vetlaag te creëren. Ze nemen dus een voorraad voedsel mee in hun hol, worden om de paar dagen wakker, eten wat en gaan weer slapen. Vandaar dat de eekhoorn tijdens de winterperiode chagrijniger is en met rust wil worden gelaten. Raadpleeg voor meer informatie www.eekhoorn.nl .
mailgroep huisdieren
bijenblok
Reuzenpanda's uit het Chinese natuurreservaat Wolong zijn vanwege het aanhoudende risico op aardverschuivingen na de verwoestende aardbeving in mei tijdelijk elders ondergebracht. Zes panda's werden naar een reservaat 120 km verderop gebracht, nadat vorige week ook al dertien dieren naar die locatie waren overgeplaatst. Negentien panda's werden eerder al in een accommodatie in de hoofdstad van Sichuan, Chengdu, ondergebracht. Tevens zijn er exemplaren naar het zuiden en oosten van China vervoerd. Als het gevaar is geweken, zullen de dieren naar Wolong terugkeren.
Een dachshund in China duwt de rolstoel van een man. Voorbijgangers merken het beestje nauwelijks op.
